Ιεράπετρα - Ιεράπυτνα - Νύμφη του Λυβικού

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

23 Ιουλίου 

 

 

Ierapetra | cretan-garden.eu

Ierapetra, on the south east coast of the island of Crete is an important regional centre with more than 16 000 inhabitants.

cretan-garden.eu

http://cretan-garden.eu/content/ierapetra?fb_action_ids=10203220082516106&fb_action_types=og.likes

Ierapetra

Ierapetra, on the south east coast of the island of Crete is an important regional centre with more than 16 000 inhabitants.
Present day Ierapetra is active on tourism in the summer months and agriculture in the winter. Olive oil and off season fruit and vegetable are produced, supplying domestic and European markets.
Ierapetra has had a place in the history of Crete since the Minoan period. The Greek and later Roman town of Hierapytna was on the same site as present day Ierapetra. In the Classical Age Hierapytna became the strongest town of eastern Crete and as a Dorian city in continual rivalry with Praisos, the last Minoan city in the island. Later, in the 3rd century BC, Hierapytna was notorious for its tendency to piracy and took part in the Cretan War along with other Cretan cities in the side of Philip V of Macedon against Knossos and Rhodes.
The importance of Ierapetra as independent state ended when it was conquered by the Romans in 67 BC (the last free city in Crete) and was surpassed by the city of Gortyn. The Roman conquest of Ierapetra occurred about the same time as that of Knossos, Cydonia and Lato. Today remains of the Roman harbor can still be seen in the shallow bay. In AD 824 it was destroyed by Arab invaders, only to be rebuilt as a base for pirates again.
In the Venetian Age, from the 13th to the 17th centuries, Ierapetra - now known by its present name - became prosperous again. The Fortress of Kales, built in the early years of Venetian rule and strengthened by Francesco Morosini in 1626 to protect the harbor, is a remnant of this period, although local myth says it was built by the Genoese pirate Pescatore in 1212.
In July 1798 Ierapetra made a small step into world history: Napoleon stayed with a local family after the Battle of the Pyramids in Egypt. The house where he stayed can still be seen.
In the Ottoman period a mosque was built in the town. Finds from Ierapetra's past can be found in the local Museum of Antiquities, formerly a school for Muslim children. The centrepiece of the exhibition is a well preserved statue of Persephone.
Kato Mera is the old town on the southwestern headland. It is characterized by a medieval street layout with narrow alleyways, cul-de-sacs and small houses, creating a village-like atmosphere. The former mosque and the "house of Napoleon" can be found in this neighbourhood, as can Aghios Georgios metropolitan church (built in 1856) in the town's center. It is considered one of the most interesting churches of Crete. The ceiling of the church has many "blind" domes. Those, as well as the central dome, are wooden (mainly cedar wood).
Pano Mera is the new town, with wider streets and three and four storey houses. Pano Mera is still expanding towards the west, north and east.
Ierapetra's main shopping street is Koundouriotou. In the centre the town hall, the museum and a cinema can be found. The local hospital lies in Pano Mera. To the west is the southern headland with the fortress, a port for fishing boats and ´Navmachia´ area, where sea fights among slaves for citizens´ entertainment were taking place during the Roman period.
On the east there is a beach with bars and restaurants, followed by the quay for ferries to Chrissi. Further on lies the main boulevard with hotels, bars, restaurants and souvenir shops. At its end a new promenade leads alongside Ierapetra Bay's long beach. 
Η Ιεράπετρα, στη νοτιοανατολική ακτή του νησιού της Κρήτης είναι ένα σημαντικό περιφερειακό κέντρο με περισσότερα από 16 000 κατοίκους.

Η σημερινή Ιεράπετρα είναι ενεργός στον τομέα του τουρισμού κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και στη γεωργία το χειμώνα. Με το ελαιόλαδο και τα εκτός εποχής φρούτα και λαχανικά που παράγονται, προμηθεύει τις εγχώριες και ευρωπαϊκές αγορές.

Η Ιεράπετρα είχε μια θέση στην ιστορία της Κρήτης από τη Μινωική περίοδο. Η ρωμαϊκή και ελληνική πόλη Ιεράπυτνα ήταν στον ίδιο χώρο με τα σημερινά Ιεράπετρα. Στην κλασική εποχή η Ιεράπυτνα έγινε η ισχυρότερη πόλη της ανατολικής Κρήτης και ως Δωρική πόλη ήταν σε διαρκή αντιπαλότητα με την Πραισό, την τελευταία Μινωική πόλη στο νησί. Αργότερα, τον 3ο αιώνα π.Χ., η Ιεράπυτνα ήταν γνωστή για την τάση της στις πειρατείας και έλαβε μέρος στην Κρητική πόλεμο μαζί με άλλες πόλεις της Κρήτης στο πλευρό του Φιλίππου Ε 'της Μακεδονίας κατά της Κνωσού και της Ρόδου.

Η σημασία της Ιεράπετρας ως ανεξάρτητο κράτος τελείωσε όταν κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους το 67 π.Χ. (η τελευταία ελεύθερη πόλη στην Κρήτη) και ξεπεράστηκε από την πόλη της Γόρτυνας. Η ρωμαϊκή κατάκτηση της Ιεράπετρας συνέβη περίπου την ίδια ώρα, όπως αυτή της Κνωσού, Κυδωνίας και της Λατώ. Σήμερα ερείπια του ρωμαϊκού λιμανιού μπορεί ακόμα να δει κάποιος στο ρηχό κόλπο. Το 824 μ.Χ. καταστράφηκε από τους Άραβες εισβολείς, μόνο για να ξαναχτιστεί ως ορμητήριο πειρατών και πάλι.

Επί ενετοκρατίας από το 13ο έως τον 17ο αιώνα, η Ιεράπετρα γνωστή με το σημερινό της όνομα  έγινε πάλι ευημερούσα. Το Φρούριο του Καλέ, που χτίστηκε στα πρώτα χρόνια της Βενετοκρατίας και ενισχύθηκε από τον Φραγκίσκο Μοροζίνι το 1626 για την προστασία του λιμανιού, είναι ένα απομεινάρι αυτής της περιόδου, ​​αν και οι τοπικές μύθος λέει ότι χτίστηκε από τον Γενουάτη πειρατή Πεσκατόρε το 1212.

Τον Ιούλη, 1798 η Ιεράπετρα έκανε ένα μικρό βήμα στην παγκόσμια ιστορία: Ο Ναπολέων έμεινε με μια τοπική οικογένεια, μετά την μάχη των Πυραμίδων της Αιγύπτου. Το σπίτι όπου έμεινε υπάρχει ακόμα .

Στην οθωμανική περίοδο ένα μουσουλμανικό τέμενος χτίστηκε στην πόλη. Ευρήματα από το παρελθόν της Ιεράπετρας βρίσκονται στο τοπικό Μουσείο των Αρχαιοτήτων, πρώην σχολείο για παιδιά μουσουλμάνων. Το επίκεντρο της έκθεσης είναι ένα καλά συντηρημένο άγαλμα της Περσεφόνης.

Κάτω Μερά είναι η παλιά πόλη στο νοτιοδυτικό ακρωτήρι. Χαρακτηρίζεται από τη μεσαιωνική ρυμοτομία με στενά σοκάκια, cul-de-σάκους και τα μικρά σπίτια, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα όπως ένα χωριό. Το "πρώην τζαμί" και το "σπίτι του Ναπολέοντα" βρίσκονται σε αυτή τη γειτονιά, όπως και η μητροπολιτική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (κτίστηκε το 1856) στο κέντρο της πόλης. Θεωρείται μία από τις πιο ενδιαφέρουσες εκκλησίες της Κρήτης. Η οροφή της εκκλησίας έχει πολλούς τρούλους. Αυτοί, καθώς και ο κεντρικός τρούλος, είναι ξύλινα (κυρίως ξύλο κέδρου).

Πάνω Μερά είναι η νέα πόλη, με ευρύτερες οδούς και πολυόροφα σπίτια. Πάνω Μερά εξακολουθεί να επεκτείνεται προς τα δυτικά, βόρεια και ανατολικά.

Ο κεντρικός εμπορικός δρόμος της Ιεράπετρας είναι η Κουντουριώτου. Στο κέντρο της το δημαρχείο, το μουσείο και ένα σινεμά μπορεί να βρεθεί. Το τοπικό νοσοκομείο βρίσκεται στην Πάνω Μερά. Στα δυτικά είναι το νότιο ακρωτήρι με το φρούριο, ένα λιμανάκι για τις ψαρόβαρκες και η περιοχή  'Navmachia', όπου ναυμαχίες μεταξύ των δούλων για την ψυχαγωγία των Πολιτών λάμβαναν χώρα κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής περιόδου.

Στα ανατολικά υπάρχει μια παραλία με μπαρ και εστιατόρια, που ακολουθείται από την αποβάθρα για τα πλοία προς Χρυσή. Περαιτέρω βρίσκεται η κύρια λεωφόρος με ξενοδοχεία, μπαρ, εστιατόρια και καταστήματα με σουβενίρ. Στο τέλος της μια νέα οδός περιπάτου συνεχίζει παράλληλα με τη μεγάλη παραλία της Ιεράπετρας Bay.