Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το τέλος μας!

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
 
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το τέλος μας!
elliniki-perpatisia.blogspot.com|Από Αθανάσιος Περράκης
 

Οι επιστήμονες σοκάρουν…. Δεν υπάρχει θάνατος!

Η καινούργια προσέγγιση στο μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου λέγεται Βιοκεντρισμός, και προέρχεται τόσο από
το χώρο της κβαντοφυσικής και της θεωρίας των παράλληλων συμπάντων, όσο και από τον ίδιο…τον Αϊνστάιν.

Σύμφωνα με ένα από τα θεμελιώδη αξιώματα της επιστήμης, καμίας μορφής ενέργεια δεν χάνεται.

Δεν δημιουργείται κ δν καταστρέφεται απλά υπάρχει. Ξεκινώντας από αυτό, και με δεδομένο ότι ο εγκέφαλος, είναι μια τεράστια γεννήτρια ενέργειας, οι επιστήμονες καλούνται να απαντήσουν στο τι γίνεται αυτή η ποσότητα ενέργειας, όταν ο εγκέφαλος σταματήσει λόγω θανάτου να λειτουργεί.

Είναι πιθανόν να μεταβιβάζεται σε ένα παράλληλο σύμπαν; Για τους μελετητές, η θεωρία των παράλληλων συμπάντων, είναι μια πραγματικότητα πολύ πιο αντικειμενική από αυτό που θεωρούμε πραγματικότητα δεδομένου ότι έννοιες όπως ο χώρος και ο χρόνος, θεμελιώδεις όσον αφορά την προσέγγιση μας απέναντι στην πραγματικότητα, δν υφίστανται όπως τις αντιλαμβανόμαστε.

Οτιδήποτε ο εγκέφαλος επεξεργάζεται και χρησιμοποιεί σαν πληροφορία, είναι απλά ένα εργαλείο κατανόησης ενός συγκεκριμένου χωροχρόνου μιας συγκεκριμένης πραγματικότητας. Κάτι που αποδεικνύεται από την ανικανότητα του εγκεφάλου, να κατανοήσει την ύπαρξη του συμπαντικού απείρου, εφ” όσον ο προγραμματισμός του, του καθιστά κατανοητά μόνο τα πεπερασμένα σύνολα.

Σε ένα σύμπαν χωρίς χώρο και χρόνο (με τις έννοιες που εμείς τους δίνουμε) όπως στην ουσία έχει αποδειχτεί ότι είναι το σύμπαν, η έννοια του θανάτου, του τέλους, πολύ απλά δεν υφίσταται λένε οι ειδικοί.

Υφίσταται η εμπειρία του θανάτου, όπως τον βιώνουμε με το συγκεκριμένης λειτουργίας εγκέφαλο μας, αλλά κατά πόσο αυτή η εμπειρία, ανταποκρίνεται σε μια αντικειμενική πραγματικότητα, για την οποία δεν έχουμε εργαλεία κατανόησης;


Ο ίδιος ο Αϊνστάιν είχε παραδεχτεί με αφορμή το θάνατό ενός φίλου του, του Μπέσο:«Ο Μπέσο έφυγε από αυτόν τον παράξενο κόσμο, λίγο πριν από μένα.

Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Άνθρωποι σαν κι εμάς, γνωρίζουμε ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, είναι απλά και μόνο μια πεισματάρικη ψευδαίσθηση».

Σύμφωνα με τη μελέτη των επιστημόνων, η αθανασία δεν είναι μια διαρκής ύπαρξη σε έναν κόσμο δίχως τέλος γιατί πολύ απλά σαν έννοια, κατοικεί έξω από την έννοια του χρόνου όπως τον ξέρουμε.

Σε έναν κόσμο έξω από την αντιληπτική μας ικανότητα, κι από ότι θεωρούμε πραγματικό και μη.

Όσο δεδομένη είναι η περιορισμένη μας ικανότητα στον προσδιορισμό της πραγματικότητας άλλο τόσο είναι και η ικανότητά μας στον προσδιορισμό της μη πραγματικότητας.

Αυτής που δεν περιορίζεται από το χώρο, το χρόνο και τους νόμους ενός χιλιοστού του σύμπαντος, αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη την δημιουργία και τις παράλληλες, άπειρες όπως και ο χωροχρόνος, μορφές της.
kozaninews

ΜΑΡΑΘΟΠΙΤΑΚΙΑ ΚΡΗΤΙΚΑ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
Η ΚΡΗΤΗ ΣΤΟ ΙΝΤΕRNET ΜΕ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ, ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ, ΙΣΤΟΡΙΚΑ, ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΝΕΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
kritipoliskaihoria.gr|Από ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ

ΥΛΙΚΑ (για 10 κοµµάτια)

ΓΙΑ ΤΗ ΖΥΜΗ

½ κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις
3 κ.σ. έ.π. ελαιόλαδο
3 κ.σ. ρακή 
χυµός από ½ λεµόνι
1 πρέζα αλάτι
1 ποτήρι νερό (περίπου)

ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΜΙΣΗ
300 γρ. µάραθα, ψιλοκοµµένα
300 γρ. σπανάκι, ψιλοκοµµένο
4 ξερά κρεµµύδια, ψιλοκοµµένα
1 φλ. έ.π. ελαιόλαδο
1 κ.γ. αλάτι
1 κ.γ. πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Ετοιµάζουµε τη ζύµη αναµειγνύοντας σε µια µπασίνα όλα τα υλικά. Κρατάµε λίγο από το νερό και συνεχίζουµε το ζύµωµα, βρέχοντας τα χέρια µας, µέχρις ότου η ζύµη να γίνει λεία και να µην κολλάει. Την αφήνουµε σκεπασµένη να «ξεκουραστεί» για µισή ώρα.
Σε άλλη µπασίνα ρίχνουµε όλα τα υλικά της γέµισης και ανακατεύουµε µε ένα κουτάλι, ώστε να ενωθούν. Η γέµιση πρέπει να γίνει πικάντικη, γι’ αυτό ρυθµίστε το αλατοπίπερο ανάλογα.
Μοιράζουµε τη ζύµη σε 10 κοµµάτια και πλάθουµε σε µπάλες. Ανοίγουµε κάθε µπάλα σε φύλλο διαµέτρου 15 εκ. Βάζουµε 2 κουταλιές της σούπας γέµιση στο κέντρο. Κλείνουµε τις άκρες πατώντας τες, ώστε να σχηµατιστεί πουγκί. Πιέζουµε µε τα χέρια, ώστε να γίνει δίσκος. Αλευρώνουµε τον πάγκο της κουζίνας και τον πλάστη και ανοίγουµε προσεκτικά σε λεπτή πίτα.
Τις τηγανίζουµε µε λίγο ελαιόλαδο, γυρίζοντας και από τις δύο πλευρές. Μέχρι να τελειώσουµε το τηγάνισµα, διατηρούµε τις πίτες σκεπασµένες σε τάπερ, αφού πρώτα τις αλείψουµε µε λίγο ακόµη ελαιόλαδο και από τις δύο πλευρές, προκειµένου να παραµείνουν µαλακές.

ΠΗΓΗ: http://www.rethymnoguide.gr/
 

«Ερωτική εξομολόγηση προς μία χώρα»

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
«Ερωτική εξομολόγηση προς μία χώρα» είναι ο τίτλος στο πρωτοσέλιδο άρθρο της μεγάλης κυκλοφορίας αυστριακής εφημερίδας «Κουρίρ», στο οποίο η συντάκτρια [...]
deite-to.com

Συγκλονίζει Αυστριακή εφημερίδα: «Aυτό που είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες στην καρδιά κανένας δεν μπορεί να τους το αφαιρέσει…»

Ελληνικά 0 Comments
«Ερωτική εξομολόγηση προς μία χώρα» είναι ο τίτλος στο πρωτοσέλιδο άρθρο της μεγάλης κυκλοφορίας αυστριακής εφημερίδας «Κουρίρ», στο οποίο η συντάκτρια της, Μπίργκιτ Μπράουνρατ, «ξετυλίγει» όλη την αγάπη της για την Ελλάδα, από την τρυφερή ηλικία των 12 χρόνων μέχρι σήμερα, και διαπιστώνει με λύπη ότι «οι άνθρωποι της γίνονται ολοένα και φτωχότεροι, αλλά μόνον οικονομικά», γιατί, όπως διατρανώνει, κλείνοντας το άρθρο της, «αυτό που είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες στην καρδιά, κανένας δεν μπορεί να τους το αφαιρέσει».
«Στα δώδεκά μου είχε έλθει επιτέλους η ώρα που επιτρεπόταν πλέον να ταξιδέψω για πρώτη φορά μόνη μου στο αεροπλάνο, αλλά από την αγωνία με έπιασαν πόνοι στο στομάχι, όμως η χώρα όπου με κατέβασε απαλά το αεροπλάνο μού θεράπευσε αστραπιαία τους πόνους.
Η Αθήνα και οι άνθρωποί της, αυτό ήταν το σκηνικό των ομορφότερων ονείρων μου», γράφει εισαγωγικά, μεταξύ άλλων, η Μπίργκιτ Μπράουνρατ για να σημειώσει στη συνέχεια ότι αργότερα πάντα έτριβε τα μάτια της για να συνειδητοποιήσει ότι είχε βρεθεί πραγματικά εκεί, στο ζωντανό βιβλίο της ιστορίας, που βρίσκεται πάντα στα πόδια της σε κάθε γωνιά, που της δείχνει την ιστορία τής Ανθρωπότητας, από τις Μυκήνες, την Επίδαυρο μέχρι τον Ισθμό της Κορίνθου, σαν να ήταν μια «μηχανή του χρόνου».
Που την «προσγειώνει και την απογειώνει σε ονειρεμένα νησιά όπως η Ύδρα και ο Πόρος», συμπληρώνει η συντάκτρια, για να αναρωτηθεί κατόπιν «για το πόσο πλούσιος είναι άραγε κάθε άνθρωπος, που μπορεί να ζει σε αυτή τη χώρα, πόσο απίστευτα πλούσιος», όπως η ίδια νόμιζε παλιά, αλλά που σήμερα συνειδητοποιεί ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι φτωχοί, και γίνονται φτωχότεροι.
«Γίνονται όμως, μόνον οικονομικά φτωχότεροι», τονίζει η Μπίργλιτ Μπράουνρατ, «γιατί αυτό που είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες στην καρδιά κανένας δεν μπορεί να τους το αφαιρέσει».
 

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

Δημοφιλείς αναρτήσεις