Σάββατο 13 Μαΐου 2017

Ο Σταφυλίνακας

Ο Σταφυλίνακας


Σταφυλίνακας
 Kλικ στη φωτογραφία για περισσότερα


http://toperivoli.com/content/%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%82



Ο σταφυλίνακας - άγριο καρότο - είναι ένα πάρα πολύ κοινό και διαδεδομένο φυτό, που το συναντάμε την άνοιξη στα λιβάδια, στις άκρες των χωραφιών και των δρόμων της πεδινής και ημιορεινής ζώνης με τα χαρακτηριστικά του λουλούδια στη κορφή του πανύψηλου στελέχους.
Το σταφυλίνακα το καταναλώνωμε απο το Φεβρουάριο μέχρι Απρίλιο - Μάιο χρησιμοποιώντας τη ρίζα και τους τρυφερούς βλαστούς του που τρώγωνται βρασμένα με τη προσθήκη λαδόξυδου, με μια πολύ χαρακτηριστική και δυνατή ευχάριστη μυρωδιά και με λεπτή μετα γεύση γλυκάνισου. ( Συνταγή σταφυλινάκοι με χοχλιούς)
Μπορεί και να βοηθάει στην ελάττωση της αρτηριακής πίεσης χωρίς όμως επιστημονική επιβεβαίωση.
Μερικά απο τα συστατικά που περιέχει σε δείγμα 100 γρ ειναι τα ακόλουθα: Νάτριο (mg): 123, Κάλιο (mg): 687, Ασβέστιο (mg): 450, Μαγνήσιο (mg): 46, Φώσφορος (mg): 27 και Σίδηρος (mg): 3.49
Στην Αγγλική γλώσσα το βρίσκωμε με το όνομα Queen Anne's lace - δαντέλλα της βασίλισας Αννας - .

Παρασκευή 12 Μαΐου 2017

ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ (ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ) ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ (12 Μαιου)

 
Ιωάννης Αρι. Κυριάκου
 
ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ (ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ)
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ (12 Μαιου)

Ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνιος γεννήθηκε στὸ χωριὸ Βησανδούκη τὸ 310 μ.Χ., κοντὰ στὴν Ἐλευθερούπολη τῆς Παλαιστίνης ἀπὸ πάμφτωχη οἰκογένεια Ἰουδαίων ἀγροτῶν. Οἱ γονεῖς του εἶχαν ἀκόμη ἕνα παιδί, τὴν Καλλίτροπο. Σὲ ἡλικία δέκα ἐτῶν ὁ Ἅγιος ἔχασε τὸν πατέρα του καὶ ἔμεινε ὀρφανός.
Χάρη στὴ διδασκαλία δύο περίφημων γιὰ τὴν γραμματική τους κατάρτιση καὶ τὸ ἀσκητικὸ ἦθος μοναχῶν, τοῦ Λουκιανοῦ καὶ τοῦ Ἰλαρίωνος, προσελκύεται στὸν Χριστιανισμὸ καὶ βαπτίζεται ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Ἐλευθερουπόλεως Λουκιανό. Στὴν συνέχεια πηγαίνει στὴν ἔρημο τῆς Παλαιστίνης καὶ ζεῖ κοντὰ στοὺς ἐπιφανέστερους ἀσκητές, ἀσκούμενος στὴν ἐγκράτεια, τὴν ἄσκηση καὶ τὴν μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν, γενόμενος ὑπόδειγμα γιὰ τοὺς συνασκητές του. Ἡ φήμη του καὶ οἱ ἀρετές του δὲν ἄργησαν νὰ διαδοθοῦν καὶ γρήγορα ἀναδείχθηκε, τὸ 367 μ.Χ., Ἐπίσκοπος Κωνσταντίας τῆς Κύπρου, στὴν ὁποία κατέφυγε μὲ θαυματουργικὸ τρόπο, ὅταν τὸ πλοῖο ποὺ ἐπέπλεε πρὸς τὴν Παλαιστίνη, λόγω τρικυμίας, ἔφθασε στὴν Κύπρο.
Ἀπὸ τὴν θέση τοῦ Ἐπισκόπου ὁ Ἅγιος ἄρχισε τὸν εὐαγγελισμὸ τοῦ ποιμνίου του καὶ ἀγωνίσθηκε μὲ θερμότατο ζῆλο γιὰ τὴ διατήρηση καὶ ἐνίσχυση τῶν ὀρθοδόξων δογμάτων, καταπολεμώντας ὅλες τὶς αἱρετικὲς δοξασίες καὶ πλάνες τῆς ἐποχῆς του καὶ ἰδιαίτερα ἐκεῖνες τοῦ Ὠριγένους. Κάνοντας συνεχὴ χρήση τῶν λόγων τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ γράφοντας πλῆθος ἀντιαιρετικῶν συγγραμμάτων, ἀγωνίσθηκε γιὰ νὰ κρατήσει τοὺς πιστοὺς στὴν ἀνόθευτη χριστιανικὴ πίστη. Ὁ εὐαγγελισμὸς τῆς νήσου ὁλοκληρώνεται στὰ χρόνια τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίας Ἐπιφανίου στὸ τελευταῖο ἥμισυ τοῦ 4ου αἰῶνος μ.Χ. Ὁ μεγάλος αὐτὸς ἱεράρχης, μὲ τὴν δύναμη τοῦ χαρακτῆρος του, τὴν παιδεία καὶ τὴν δογματικὴ κατάρτισή του, ἀγωνίσθηκε σκληρὰ κατὰ τῶν αἱρετικῶν, ἀλλὰ καὶ κατὰ τῶν ἀλλοθρήσκων. Τόσο καθολικὴ ἦταν ἡ ἀναγνώριση καὶ ἡ βαθιὰ ἐκτίμηση πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ Ἁγίου Ἐπιφανίου, ὥστε ὁ αὐτοκράτορας Θεοδόσιος ὁ Α’ ζήτησε ἀπὸ τὸν λαὸ τῆς Κύπρου ἀπόλυτη ὑπακοὴ στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κωνσταντίας.
Μετὰ ἀπὸ τριάντα ἕξι ἔτη γόνιμης καὶ ἐποικοδομητικῆς ἀρχιερατικῆς διακονίας καὶ προσφορᾶς, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ 403 μ.Χ. Τὸ τίμιο λείψανό του μετακόμισε στὴν Κωνσταντινούπολη ὁ αὐτοκράτορας Λέων ΣΤ’ ὁ Σοφός. Ἡ Σύναξή του ἐτελεῖτο στὸν ἁγιότατο οἶκο του, ποὺ ἦταν στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Φιλήμονος.
Ὁ Ἐπιφάνιος Κωνσταντίας ἔκτισε τὴν μεγάλη βασιλικὴ (δὲν τὴν ὁλοκλήρωσε μέχρι τὸν θάνατό του), τῆς ὁποίας τὰ ἐρείπια διασώζονται μέχρι τὶς ἡμέρες μας. Ὁ μεγάλος αὐτὸς Ἀρχιεπίσκοπος, πολὺ σημαντικὸς διδάσκαλος καὶ πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ὑπῆρξε καὶ ἀξιόλογος συγγραφέας. Τὰ ἔργα του «Πανάριον», «Ἀγκυρωτός», «Περὶ μέτρων καὶ σταθμῶν», «Περὶ τῶν δώδεκα λίθων τῶν ὄντων ἐν τοῖς στολισμοῖς τοῦ Ἀαρών», ἀποτελοῦν πολύτιμα πετράδια στὸ μέγα ψηφιδωτὸ τῆς Πατερικῆς Γραμματείας.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, ἔγνως τὴν χάριν, καὶ θεόφθογγον, ἔσχηκας γλῶσσαν, Ἱεράρχα σοφέ Ἐπιφάνιε· ὅθεν δογμάτων ὀρθαῖς ἀναπτύξεσιν, αἱρετικῶν θριαμβεύεις τὴν ἄνοιαν. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τοὺς διττοὺς ὑποφήτας τῆς ἀνάρχου Θεότητος, τῶν θεοτυπώτων δογμάτων, τοὺς πανσόφους ἐκφάντορας, σὺν τῷ Ἐπιφανίῳ τῷ κλεινῷ, ὑμνήσωμεν τὸν θεῖον Γερμανόν· ὡς λαμπροὶ γὰρ τῶν ἀρρήτων μυσταγωγοί, πυρσεύουσι τοὺς κράζοντας· δόξα τῷ στεφανώσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ μεγαλύναντι, δόξα τῷ βεβαιοῦντι δι’ ὑμῶν, πίστιν τὴν Ὀρθόδοξον.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὡς Ἱεράρχης τοῦ Σωτῆρος ἐνθεώτατος
Τῆς ἐν τῇ Κύπρῳ Ἐκκλησίας ποιμὴν ἄριστος
Καὶ τοῦ Πνεύματος δοχεῖον λαμπρὸν ἐδείχθης.
Ἀλλ’ ὡς ἔχων παρρησίαν πρὸς τὸν Κύριον
Καθικέτευε λυτροῦσθαι πάσης θλίψεως
Τοὺς βοῶντάς σοι· χαίροις Πάτερ Ἐπιφάνιε.

Ἕτερον Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἱεραρχῶν τὴν θαυμαστὴν ξυνωρίδα, ἀνευφημήσωμεν πιστοὶ κατὰ χρέος, σὺν Γερμανῷ τὸν θεῖον Ἐπιφάνιον· οὗτοι γὰρ κατέφλεξαν, τῶν ἀθέων τὰς γλώσσας, δόγματα δοφώτατα, διαθέμενοι πᾶσι, τοῖς ὀρθοδόξως μέλπουσιν ἀεί, τῆς εὐσεβείας τὸ μέγα μυστήριον.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις Ἐπιφάνιε ἱερέ, Κύπρου ποιμενάρχα, Ἐκκλησίας πάσης φωστήρ· χαίροις Ὀρθοδόξων, δογμάτων μυστογράφε, καὶ τῶν σοὶ ὁμωνύμων, πρέσβυς πρὸς Κύριον.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον.
Φῶς ὁ Ἐπιφάνιος νοητόν, λάμψας ἐν τοῖς λόγοις, καταυγάζει τοὺς εὐσεβεῖς· γέρας δ’ ἀληθείας, ὁ Γερμανὸς παρέχει, τῇ Ἐκκλησίᾳ πάσῃ· οὓς μεγαλύνομεν.

Πέμπτη 11 Μαΐου 2017

Άγιος Αργύριος ο Επανομίτης ο Νεομάρτυρας

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Φωτογραφία της Ευτυχία Ψαλιδακη.Φωτογραφία της Ευτυχία Ψαλιδακη. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

11/5/2017
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.
Άγιε τού Θεού Αργύριε πρέσβευε υπέρ ημών.
Βιος Αγίου

Άγιος Αργύριος ο Επανομίτης ο Νεομάρτυρας
Ημερομηνία εορτής: 11/05/2017 Άγιος Αργύριος ο Επανομίτης ο Νεομάρτυρας
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 11 Μαΐου εκάστου έτους.
Ιερά Λείψανα: Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στην Ιερά Μονή Αγίου Μηνά Ανθούσας Αττικής.

Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Αργυριος Ο Επανομιτης Ο Νεομαρτυρας (1788 - 1806)
Ἔχων ἀργυρᾶν τὴν ψυχὴν φερωνύμως
Ἀργύριε ἤθλησας εὐσεβοφρόνως.
Ἑνδεκάτῃ Ἀργύριος τέτληκε βρόχον στεῤῥοψύχως.

Βιογραφία
Ο Άγιος Νεομάρτυς Αργύριος γεννήθηκε το 1788 στην Επανωμή της Θεσσαλονίκης από τον Αστέριο και τη Βασιλική, το γένος Ντουγιούδη. Σε νεαρή ηλικία ήλθε στην Θεσσαλονίκη, όπου προσλήφθηκε από κάποιον ράπτη ως υπηρέτης.

Κατά τις ημέρες εκείνες κάποιος Χριστιανός από τη Σοχό βρισκόταν κλεισμένος στη φυλακή του πασά της Θεσσαλονίκης για κάποιο έγκλημα που είχε κάνει. Μην έχοντας να πληρώσει τα χρήματα που του ζητούσε ο πασάς, τον απειλούσε ότι θα τον κρεμάσει. Μπροστά στην απειλή του θανάτου ο φυλακισμένος αποφάσισε να αλλαξοπιστήσει. Το γεγονός αυτό χαροποίησε τους Αγαρηνούς, οι οποίοι αμέσως τον έβγαλαν από την φυλακή και τον πήγαν σε ένα καφενείο στην τοποθεσία Ταχτάκαλα με σκοπό να τον μυήσουν στη μουσουλμανική θρησκεία.
Ο Αργύριος, που είχε πληροφορηθεί το γεγονός, εισήλθε και αυτός στο καφενείο και άρχισε να τον ελέγχει για το παράπτωμά του και ταυτοχρόνως να τον παρακινεί, για να επιστρέψει και πάλι στην Ορθόδοξη πίστη. Η στάση του αυτή προκάλεσε τόσο πολύ τους Γενίτσαρους, που όρμησαν επάνω του και άρχισαν να τον γρονθοκοπούν τόσο άγρια, ώστε θα τον σκότωναν, εάν δεν ανέστελλε την οργή τους η ελπίδα μήπως και μπορέσουν να τον προσελκύσουν στην δική τους πίστη. Προσπάθησαν, λοιπόν, απειλώντας τον ότι θα τον σκοτώσουν, να τον αναγκάσουν να αλλαξοπιστήσει. Σα βροντή ακούσθηκε η φωνή του Νεομάρτυρα: «Είμαι Χριστιανός και δεν αρνιέμαι την πίστη μου. Δόξα και τιμή μου ο Σταυρός του Χριστού. Επιθυμία μου είναι να αποθάνω για την πίστη και την αγάπη του Χριστού».
Οι Αγαρηνοί τότε οδήγησαν τον Αργύριο στον κριτή, ενώπιον του οποίου προσπάθησαν και πάλι να τον μεταπείσουν μεταχειριζόμενοι πότε απειλές και πότε κολακείες και υποσχέσεις για δώρα και αξιώματα. Μετά από δύο ημέρες, οι Γενίτσαροι, επανέλαβαν και πάλι τις προσπάθειές τους, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ζήτησαν λοιπόν από τον κριτή να διατάξει την εκτέλεσή του. Αυτός όμως, βλέποντας ότι ο Αργύριος δεν είχε διαπράξει κάποιο αδίκημα άξιο θανάτου, προσπάθησε να κατευνάσει την οργή των εξαγριωμένων Τούρκων και να τους πείσει πως δεν είναι δίκαιο να σκοτώσουν έναν αθώο άνθρωπο. Εκείνοι ταράχθηκαν και εξαγριώθηκαν εναντίον του και έτσι ο κριτής διέταξε την διά απαγχονισμού θανάτωσή του.
Έτσι, σε ηλικία μόλις δεκαοκτώ ετών, το 1806 και ημέρα Παρασκευή, ο Άγιος Νεομάρτυς Αργύριος οδηγήθηκε σε ένα τόπο λεγόμενο Καμπάν (σημερινό Καπάνι), στην κεντρική αγορά της πόλεως, όπου και απαγχονίσθηκε και επισφράγισε την ομολογία του στον Χριστό με τη θυσία του αίματός του.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ'. Θείας πίστεως.
Χαίρει ἔχουσα, Ἐπανομὴ σε, θεῖον βλάστημα, καὶ πολιοῦχον, Νεομάρτυς τοῦ Σωτῆρος Ἀργύριε, καὶ τὴν ἁγίαν σου ἄθλησιν μέλπουσα, τῇ σῇ πρεσβείᾳ προστρέχει κραυγάζουσα. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος δ΄. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ὡς ἀθλήσας Ἅγιε ἐσχάτοις χρόνοις, τὸν Χριστὸν ἐδόξασας, θανατωθεὶς ὑπὲρ Αὐτοῦ· διὸ πιστῶς σε γεραίρομεν, ὡς Ἀθλοφόρων Ἀργύριε σύσκηνον.

Κάθισμα
Ἦχος πλ. α'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Εὐσεβείας τοῖς τρόποις κόσμων τὸν βίον σου, Μαρτυρικῆς εὐκληρίας λαμπρῶς ἠξίωσαι, ἐναθλήσας ἀνδρικῶς Μάρτυς Ἀργύριε· καὶ νῦν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς, ἀπολαύων νοερῶς, ἱκέτευε σὺν Ἀγγέλοις, διδόναι λύσιν πταισμάτων, τοῖς ἑορτάζουσι τὴν μνήμην σου.

Ὁ Οἶκος
Ὡς κρῖνον ἔφυς τοῦ ἀγροῦ, λειμῶνι εὐσεβείας, καὶ εὐωδίαν μυστικήν, τῇ σῇ ἀθλήσει τῇ στεῤῥᾷ, διέπνευσας τῷ κόσμῳ, Νεομάρτυς τοῦ Χριστοῦ παναοίδιμε σὺ γὰρ νεότητος ἄνθος, καὶ τὰ ἐν κόσμῳ τερπνὰ καὶ ἡδέα, θεόφρονι πάρειδες λογισμῷ, οἷα σφαλλόμενα πάντα· καὶ πίστει στρατευθεὶς τῷ Χριστῷ, τῆς ἀληθείας τοῖς ὅπλοις κατηκόντισας, τῶν ἀντικειμένων τὴν παράταξιν τῇ τελεία γὰρ πυρπολούμενος ἀγάπη, ἐξαγαγεῖν τοῦ βυθοῦ τῆς ἀπωλείας ἠβουλήθης, τὸν οἰκτρῶς ἐξολισθήσαντα, καὶ μαρτυρίου ὑπεισῆλθες τὸ στάδιον, μεγαλοφώνως βοῶν: Χριστιανός εἰμι ὦ ἄνομοι. Καὶ μαστίγων πεῖραν ἐνέγκας, καὶ ἀλγηδόνας ὑποστάς, τῷ δι’ ἀγχόνης θανάτῳ, ταῖς οὐρανίαις συνήφθης τάξεσι· διὰ πιστῶς σε γεραίρομεν, ὡς Ἀθλοφόρων Ἀργύριε σύσκηνον.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις εὐσεβείας νέον φυτόν, Ἀργύριε Μάρτυς, Ὀρθοδόξων ἡ καλλονὴ, χαίροις τῶν Μαρτύρων, ἰσότιμος ἐν δόξῃ, Ἐπανομῆς τὸ ἄνθος, τὸ εὐωδέστατον.
Τής πρεσβείες τού Αγίου Αργυρίου σε όλο Τον κόσμο
Βοήθεια μάς.

Συκαλάκι γλυκό

Τάκης Χαλάς

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη RIP Έλληνες καλλιτέχνες.

·
Ο Τάκης Χαλάς γεννήθηκε το 1951 στους Αμπελόκηπους Αθηνών και πέθανε στην Πάρο το 2003 όπου ζούσε από το 1998 με την αδελφή του που τον φρόντιζε,γιατί είχε πρόβλημα στα πόδια.
Ο Τάκης Χαλάς, πριν ανέβει στο σανίδι για θέατρο ή επιθεώρηση, δούλευε σε ένα βενζινάδικο. Εκεί τον εντόπισε ο θεατρικός παραγωγός Βαγγέλης Λειβαδάς και τον πήρε μαζί του για το θερινό θέατρο “ΠΑΡΚ”, όταν του πέταξε την ατάκα “Τι κοιτάς αφεντικό, που η μάνικα είναι ψηλότερη από μένα;”. Το θέατρο “ΠΑΡΚ”, το οποίο εξειδικευόταν στις επιθεωρήσεις, αλλά όχι σε στυλ “Δελφιναρίου”.
Ο Τάκης Χαλάς έγινε γνωστός την δεκαετία του '80, στην εποχή που έσκασε η βιντεοκασέτα στα σοσιαλιστικά μας, τότε, λημέρια, μέσα από τις λεγόμενες ταινίες-μπαλαφάρες, με την απέραντη καλτίλα, το χοντροκομμένο τραβηγμένο από τα μαλλιά χιούμορ και τα “Άντε σπάσε, ρε μαλάκα”. Ο δικός μας Τύριον έπαιξε πολλάκις δίπλα στον τιτάνα του είδους Κώστα Τσάκωνα και, έτσι, έγινε περιζήτητος από τους παραγωγούς της εποχής. Είχε να λέει, μάλιστα, σαρκαστικά σε κάποιον άλλον ηθοποιό του είδους πως “μου φαίνεται πως σε περνάω σε ύψος δημοτικότητας”. Κάποιες από τις ταινίες στις οποίες εμφανίστηκε: “Αδέσποτος Καβαλάρης”, “Κερατάς και Δαρμένος”, “Ο Ράμπο, ο Κοντός και η Τάπα” και “Οι Ριφιφίδες του Έρωτα”.
Ο Τάκης Χαλάς, όμως, δεν εμφανίστηκε μόνο στα video-tapes των 80s, αλλά είχε ανέβει και στο θεατρικό σανίδι, για το οποίο δούλευε εντατικά και βελτιωνόταν, δείχνοντας ότι αυτή ήταν η προτεραιότητά του και όχι τα b-movies, τα οποία αντιμετώπιζε κυρίως ως βιοποριστικό μέσον. Οι κόποι του, μάλιστα, επιβραβεύτηκαν, καθότι ανέβηκε στη σκηνή τόσο του Εθνικού όσο και του Θεάτρου Τέχνης “Κάρολος Κουν” για διάφορες παραστάσεις, μεταξύ των οποίων τα έργα “Καζιμίρ και Καρολίνα” το 1981, “Βολπόνε” το 1986, “Η γυναίκα της Ζάκυνθος” το 1998 και ο “Δον Ζουάν” το 2000.
Τα προβλήματα, όμως, που είχε στα πόδια του λόγω της αχονδροπλασίας (νανισμός) τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει πρόωρα τα στούντιο και τα θεατρικά σανίδια και να αποσυρθεί σε άσυλο στην Πάρο, όπου ζούσε με την αδερφή του. Λόγω του προβλήματος με τα πόδια, είχε κάνει αίτηση για αναπηρική σύνταξη, αλλά ποτέ δεν έγινε δεκτή, παρότι ανάλογες συντάξεις δίνονταν σε διάφορους κομματικούς φίλους από τους αρμόδιους της εποχής.
Στο παρελθόν είχε κάνει εγχείριση στην πλάτη.Οι τελευταίες του μέρες τον βρήκαν κατάκοιτο δίπλα στην αδερφή του, από την οποία ζήτησε στην κηδεία του να τους καλέσει όλους, για να της δείξει πόσο αγαπητός ήτανε.
Το 2003 πέθανε από ανακοπή καρδιάς στο γραφείο του γαμπρού του,στην Πάρο σε ηλικία 52 ετών, κανείς, όμως, από τους συναδέλφους του δεν τον θυμήθηκε στο τελευταίο του ταξίδι.
Τηλεοπτικές σειρές:
Βεγγαλικά 1988
Το ημερολόγιο ενός θυρωρού 1979
Χαμένη άνοιξη 1995
Οι μεν και οι δεν 1993
Θεόφιλος 1989
Οι αγνοημένοι:Η υπόσχεση 1994
Κινηματογράφος:
Ο γυρολόγος 1980
Το μεγάλο ρουθούνι 1981
Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ 1981
Απίθανοι αλλοιώτικοι κι ωραίοι.... 1982
Ράκος...Νο14:Και ο πρώτος μπουνάκιας 1986
Θεόφιλος 1987
Ζωή 1995
1922 1978
Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας 1976
Εγώ ρεζίλεψα τον Χίτλερ 1970
Ένα αστείο κορίτσι 1970
Η ανταρσία των 10 1970
Η ζούγκλα των πόλεων 1970
Δυο έξυπνα κορόιδα 1971
Ο Μανωλιός ξαναχτυπά 1971
Οι εγωισταί 1971
Made in Greece 1987
Βιντεοταινίες:
Αδέσποτος καβαλάρης 1988
Και πετάει... και πηδάει 1988
Κερατάς και.... δαρμένος 1986
Μαρκησία του λιμανιού 1987
Τα ντερέκια 1987
Ο Ράμπο ο κοντός και η τάπα 1986
Ρεμούλες στην Κοσκο-Κώσταινα 1989
Ριφιφίδες του έρωτα 1987

Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος

 
 
Φωτογραφία της Ευτυχία Ψαλιδακη.Φωτογραφία της Ευτυχία Ψαλιδακη. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

11 ΜΑΙΟΥ 2017
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.
ΆΓΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΥΡΙΛΛΕ &ΜΕΘΟΔΙΕ ΠΡΕΣΒΕΥΣΑΤΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ..
Βίος Αγίου

Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος Φωτιστές των Σλάβων
Ημερομηνία εορτής: 11/05/2017 Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος Φωτιστές των Σλάβων
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 11 Μαΐου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Κυριλλος Φωτιστης Των Σλαβων (827 - 869), Αγιος Μεθοδιος Φωτιστης Των Σλαβων (815

Βιογραφία
Οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, κατά κόσμον Κωνσταντίνος και Μιχαήλ, ήταν παιδιά του δρουγγάριου στρατιωτικού διοικητού Λέοντος και γεννήθηκαν στην Θεσσαλονίκη. Ο Κωνσταντίνος γεννήθηκε περί το 827, ενώ ο μεγαλύτερος αδελφός του Μιχαήλ το 815. Είχαν δε άλλα πέντε αδέλφια. Ο Κωνσταντίνος ήταν ο μικρότερος και είχε μεγάλη επιμέλεια στα γράμματα. Παιδί ακόμη, είχε διαβάσει τα έργα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και είχε γράψει ύμνο προς τιμήν του. Τα χαρίσματά του τα πρόσεξε ο λογοθέτης Θεόκτιστος και τον έστειλε στην σχολή της Μαγναύρας, όπου με την καθοδήγηση του Λέοντος του Μαθηματικού και του ιερού Φωτίου σπούδασε βασικά φιλοσοφία. Διέπρεψε στις σπουδές του και αρχικά διορίσθηκε χαρτοφύλακας (αρχιγραμματέας) του Πατριαρχείου και αργότερα καθηγητής της φιλοσοφίας στη σχολή της Μαγναύρας.

Ο Μιχαήλ ακολούθησε την σταδιοδρομία του πατέρα τους. Έγινε στρατιωτικός και ανέλαβε την διοίκηση της περιοχής των πηγών του Στρυμόνος, δηλαδή στα σημερινά σύνορα Βουλγαρίας και Σερβίας, όπου και γνώρισε καλά τους Σλάβους. Παρά την επιτυχημένη σταδιοδρομία και των δύο αδελφών, βαθιά τους συγκλόνιζε ο ζήλος για την πνευματική ζωή. Είχαν μοναστική κλίση, αλλά πίστευαν στη μαρτυρική διακονία της κλίσεώς τους αυτής, για να σωθούν και άλλες ψυχές.
Ο 9ος αιώνας μ.Χ., όταν και έλαμψαν οι Άγιοι, είναι μια μεγάλη εποχή του Βυζαντίου. Χαρακτηρίζεται από ακμή στην πολιτική και στρατιωτική δύναμη και από άνθηση στην οικονομία, στα γράμματα, στις τέχνες. Η Εκκλησία της Ανατολής ανασυγκροτείται μετά την τρικυμία της εικονομαχίας. Το πρόβλημα της εικονομαχίας, αν μπορεί η φύση του Θεού, η θεία και η ανθρώπινη, να παρασταθεί εικονικά, έχει επιλυθεί. Τα ρήγματα όμως από τις εκκλησιαστικές και πολιτικές συγκρούσεις μεταξύ Δύσεως και Ανατολής γίνονται βαθύτερα. Τα εγκόσμια συμφέροντα, οι ανταγωνισμοί για την πνευματική και πολιτική εξουσία διασπούν την μέχρι τότε ενιαία Χριστιανική Οικουμένη σε δύο παράλληλους κόσμους, το Βυζαντινό και το Φραγκικό. Οι διαφορές είναι ορατές στα μέσα του 9ου αιώνα μ.Χ., όταν ανέκυψε το θέμα του εκχριστιανισμού των Σλάβων της Δύσεως. Σε αυτήν την αντιδικία μπλέκονται οι δύο Θεσσαλονικείς αδελφοί.
Αρχικά ο Κωνσταντίνος αναπτύσσει ιεραποστολικό έργο μεταξύ της Τουρκικής φυλής των Χαζάρων. Η μεγάλη όμως ευκαιρία δίνεται το καλοκαίρι του 862 μ.Χ., όταν φθάνει στην Κωνσταντινούπολη πρεσβεία του ηγεμόνος των Μοραβών Ραστισλάβου, που το έθνος του κατοικούσε από τη Βοημία μέχρι τα Καρπάθια και το Δούναβη. Ο Ραστισλάβος ζητά από τον αυτοκράτορα Μιχαήλ έναν Επίσκοπο και δάσκαλο, για να τους διδάξει στη γλώσσα τους την αληθινή πίστη και να προσέλθουν και άλλοι στον Χριστό. Είχαν βαπτισθεί πολλοί, αλλά και οι βαπτισμένοι από τους Λατίνους ιεραποστόλους αγνοούσαν τον Χριστιανισμό, όσο και οι αβάπτιστοι, αφού οι Λατίνοι, συνεπείς στην παράδοσή τους, τους επέβαλαν την γνώση του Ευαγγελίου στα λατινικά και την λατρεία πάλι στα λατινικά, δηλαδή σε μία γλώσσα που αγνοούσαν.
Ο αυτοκράτορας Μιχαήλ προσκαλεί τον φιλόσοφο Κωνσταντίνο να αναλάβει αυτήν την αποστολή προς τους Μοραβούς. Το έργο το δέχεται ο Κωνσταντίνος υπό την προϋπόθεση της δημιουργίας γραφής στη γλώσσα των Μοραβών. Μετά από μελέτες φτιάχνει το λεγόμενο γλαγολιτικό (όχι το κυριλλικό) αλφάβητο και αρχίζει την μετάφραση του Ευαγγελίου και της Βυζαντινής Λειτουργίας, καθώς και άλλων βιβλίων.
Την άνοιξη του 863 μ.Χ., ο Κωνσταντίνος παίρνει τον αδελφό του Μιχαήλ, που είχε γίνει μοναχός με το όνομα Μεθόδιος, και φθάνει στην αυλή του Ραστισλάβου. Η εργασία τους διαρκεί τρία χρόνια. Έκαναν σπουδαίες μεταφράσεις, εισήγαγαν την βυζαντινή παράδοση της Μεγάλης Εκκλησίας στη Μοραβία. Άνοιξαν τους πολιτιστικούς ορίζοντες του ευαγγελιζόμενου λαού. Έγιναν οι πραγματικοί φωτιστές του. Με αφετηρία την αρχή ότι κάθε λαός έχει το δικαίωμα να λατρεύει τον Θεό στη μητρική του γλώσσα, οι άγιοι αδελφοί συγκρότησαν γραπτή σλαβική γλώσσα, μετέφρασαν τα λειτουργικά βιβλία στη γλώσσα αυτή, καθιέρωσαν την σλαβική ως λειτουργική γλώσσα, έγραψαν και πρωτότυπα έργα και κατέστησαν διδάσκαλοι δεκάδων μαθητών για την επάνδρωση της τοπικής Εκκλησίας με διακόνους και πρεσβυτέρους, άριστους γνώστες της λειτουργικής παλαιοσλαβικής γλώσσας.
Η διείσδυση όμως αυτή ενόχλησε τους Φράγκους και τη Ρώμη που άρχισαν να υποσκάπτουν αδιάκοπα την ιεραποστολική εργασία τους.
Η θέση η δική τους, καθώς και των συνεργατών τους μοναχών, έγινε δύσκολη, όταν στην Πόλη την εξουσία κατέλαβε ο Βασίλειος ο Β', που ξαναέφερε στον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως ως Πατριάρχη τον Ιγνάτιο και επανασύνδεσε το Βυζάντιο με την Εκκλησία της Ρώμης. Το 866 μ.Χ. και οι Βούλγαροι είχαν συνδεθεί με την Ρώμη. Έτσι η ιερποστολή απομονώθηκε από τις ρίζες της και αναγκάσθηκε να έλθει σε συνδιαλλαγή με τους Λατίνους.
Στις αρχές του 868 μ.Χ., ο Κωνσταντίνος και ο Μεθόδιος φθάνουν στη Ρώμη κομίζοντας τα ιερά λείψανα του ιεραποστόλου Κλήμεντος, που είχε μαρτυρήσει στη χώρα των Χαζάρων. Προσπαθούν να τακτοποιήσουν τις διαφορές τους με τους Λατίνους ιεραποστόλους ενώπιον του Πάπα Ανδριανού Β'. Η μόρφωση και η ευσέβεια των δύο αδελφών κατέπληξε τους Ρωμαίους κληρικούς. Ο Πάπας αναγνώρισε το έργο τους πανηγυρικά, αλλά επεδίωξε να το αποσυνδέσει από την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και να το προσεταιρισθεί. Ο Πάπας Ανδριανός παρέλαβε από τους ιεραποστόλους τα σλαβικά βιβλία, τα ευλόγησε, τα απέθεσε στο ναό της Αγίας Μαρίας, τον αποκαλούμενο Φάτνη και τέλεσε με αυτά την Θεία Λειτουργία. Στο σημείο αυτό πρέπει να υπογραμμισθεί ότι ο Πάπας απέθεσε τα σλαβικά βιβλία στην Αγία Τράπεζα και τα πρόσφερε ως αφιέρωμα στο Θεό. Έδωσε μάλιστα εντολή σε δύο Επισκόπους, τον Φορμόζο και τον Γκόντριχον, να προχωρήσουν στη χειροτονία των μαθητών του Αγίου Κυρίλλου και Μεθοδίου, των μελλοντικών κληρικών των Σλάβων στη μητρική τους γλώσσα. Και μετά ταύτα δόθηκε η άδεια σε αυτούς, τους νεοχειροτόνητους κληρικούς, να τελέσουν τη θεία λειτουργία σλαβιστί στους ναούς του Αγίου Πέτρου, της Αγίας Πετρωνίλλας και του Αγίου Ανδρέου.
Ο Πάπας καταδίκασε ακόμη τους πιστούς που αντιδρούσαν στην λειτουργική χρήση της σλαβικής γλώσσας και τους αποκάλεσε Πιλατιανούς και Τριγλωσσίτες. Μάλιστα υποχρέωσε έναν Επίσκοπο, που υπήρξε οπαδός του Τριγλωσσισμού, να χειροτονήσει τρεις ιερείς και δύο αναγνώστες από τους Σλάβους μαθητές των δύο Αγίων αδελφών.
Και το επιστέγασμα της λειτουργικής πανδαισίας σλαβιστί συνδέθηκε με τον Απόστολο των εθνών Παύλο. Οι Σλάβοι μαθητές κληρικοί λειτουργούσαν την νύχτα πάνω στον τάφο του μεγάλου διδασκάλου των εθνικών, του Παύλου. Και μάλιστα είχαν ως συλλειτουργούς τους τον Επίσκοπο Αρσένιο, δηλαδή έναν από τους επτά επισκόπους συμβούλους του Πάπα, και τον Αναστάσιο τον Βιβλιοθηκάριο. Η πράξη αυτή δεν ήταν τυχαία. Είχε συμβολικό χαρακτήρα. Συνέδεε και παραλλήλιζε το έργο των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου με τους ιεραποστολικούς άθλους του Παύλου. Σημειωτέον ότι ο ναός του Αποστόλου Παύλου βρισκόταν έξω από τα τείχη της πόλεως. Και συνεπώς η μετάβαση και η τέλεση Λειτουργίας σε αυτόν σλαβιστί και μάλιστα επάνω στον τάφο του Αποστόλου δεν αποτελούσε πράξη ρουτίνας, που απέβλεπε απλώς στην τέλεση ορισμένων λειτουργιών στη σλαβική γλώσσα. Ήταν η πανηγυρική έγκριση της σλαβικής ως λειτουργικής γλώσσας από τον Απόστολο των εθνών και της ακροβυστίας.
Στο διάστημα της παραμονής τους στη Ρώμη, ο Κωνσταντίνος αρρωσταίνει βαριά. Προαισθάνεται το τέλος του και ζητά να πεθάνει ως μοναχός. Κείρεται μοναχός και ονομάζεται Κύριλλος. Στις 4 Φεβρουαρίου του 869 μ.Χ. ο πύρινος ιεραπόστολος, που άναψε την φωτιά της πίστεως και του πολιτισμού στο σλαβικό κόσμο, κοιμήθηκε με ειρήνη. Ο Μεθόδιος θέλει να μεταφέρει το σκήνωμά του στη Θεσσαλονίκη, αλλά ο Πάπας Ανδριανός δεν το επιτρέπει και τον θάβει στο ναό του Αγίου Κλήμεντος, όπου μέχρι και σήμερα δείχνεται ο τάφος του.
Στη συνέχεια, ο Μεθόδιος χειροτονείται από τον Πάπα Αρχιεπίσκοπος Σιρμίου, για να εγκατασταθεί στην Παννονία. Η Ρώμη επιδέξια οικειοποιείται το ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως.
Η ζωή όμως του Μεθοδίου, ως Αρχιεπισκόπου, περιπλέκεται στους ανταγωνισμούς των Λατίνων και των Φράγκων Επισκόπων, στις δολοπλοκίες των ηγεμόνων και των αρχόντων και γίνεται μαρτυρική. Τον φυλακίζουν δυόμιση χρόνια σε μοναστήρι του Μέλανος Δρυμού και μόλις το 873 μ.Χ. ο Πάπας Ιωάννης Η' τον ελευθερώνει και τον αποκαθιστά. Η λατρεία όμως στα σλαβονικά απαγορεύεται και μόνο το κήρυγμα επιτρέπεται. Το 885 μ.Χ., στη Μοραβία, ο Μεθόδιος παραδίδει το πνεύμα του μέσα σε ένα κλίμα αντιδράσεων και ραδιουργιών. Είχε όμως προετοιμάσει διακόσιους νέους ιεραποστόλους. Αυτοί ξεχύθηκαν στην Ανατολική Ευρώπη, διέδωσαν και στερέωσαν την Ορθοδοξία στα σλαβικά Έθνη. Ήταν τέτοια δε η δύναμη και το ρίζωμα του έργου τους, ώστε ούτε η λαίλαπα της Ουνίας κατόρθωσε να εξανεμίσει το θεολογικό και πολιτισμικό έργο των δύο Ισαποστόλων αδελφών, του Κυρίλλου και του Μεθοδίου.
Κατά την εξόδιο ακολουθία του Αγίου Μεθοδίου αναρίθμητος λαός, αφού συγκεντρώθηκε, τον συνόδευσε με λαμπάδες και θρήνησε τον αγαθό διδάσκαλο και ποιμένα. Άνδρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι, πλούσιοι και φτωχοί, ελεύθεροι και δούλοι, χήρες και ορφανά, ξένοι και ντόπιοι, ασθενείς και υγιείς, όλοι τον συνόδευσαν, γιατί έδινε τα πάντα σε όλους, για να τους κερδίσει.
Η ιεραποστολική πορεία τους, παρά τα τόσα θρησκευτικά και πολιτιστικά επιτεύγματά της για ολόκληρο το Βορρά, δεν μας είναι γνωστή από τους Βυζαντινούς. Αν και εργάσθηκαν όσο λίγοι για την δόξα της Ορθοδοξίας, άργησαν οι Ελληνόφωνες Ορθόδοξες Εκκλησίες να τους περιλάβουν στον κατάλογο των εκλεκτών του Θεού Αγίων. Τη ζωή και τη δράση τους τη μαθαίνουμε από σλαβικές και λατινικές πηγές και από δύο παλαιοσλαβονικές βιογραφίες.
Οι δύο Άγιοι ανεδείχθησαν άξιοι μιμητές του Αποστόλου Παύλου σε πολλούς τομείς του βίου και της δράσεώς τους. Καταρχάς εντάσσονται μέσα στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας. Και μετά την έλευση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στη γη η Θεία Οικονομία εκφράζεται κατά τον καλύτερο τρόπο με τη φράση του Αποστόλου Παύλου «ος πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν», την οποία επαναλαμβάνει ο βιογράφος του Αγίου Μεθοδίου, τον οποίο ο Θεός ανέστησε ως διδάσκαλο στους καιρούς του χάριν του Σλαβικού γένους, για το οποίο ποτέ κανείς ποτέ δεν είχε ενδιαφερθεί.
Ο Άγιος Μεθόδιος μιμήθηκε τον Απόστολο Παύλο στην περιφρόνηση των κινδύνων, ιδίως στα ταξίδια και τις περιπλανήσεις του. Γι' αυτό και ο βιογράφος του σημειώνει ότι σε όλα τα ταξίδια του ο Μεθόδιος περιέπεσε σε πολλούς κινδύνους, που προκλήθηκαν από τον κακό εχθρό (το διάβολο). Κινδύνευσε στις ερήμους από τους ληστές, στη θάλασσα από τρικυμίες, στα ποτάμια από θανάσιμους κινδύνους και έτσι εκπληρώθηκε σε αυτόν ο λόγος του Αποστόλου: «Κινδύνοις ληστών, κινδύνοις εν θαλάσση, κινδύνοις ποταμών, κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις, εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν λιμώ και δίψη» και σε όλα τα παθήματα, τα μνημονευόμενα από τον Απόστολο. Και οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι στο σχόλιο αυτό δεν υπάρχει κάτι το υπερβολικό, αν αναλογισθούμε τα ταξίδια του στην Κριμαία, τη Χαζαρία και τη χώρα των Φούλλων, τη ματάβασή του στη Μοραβία, το ταξίδι στη Ρώμη μέσω Παννονίας και Βενετίας, την επιστροφή στην Παννονία και τη Μοραβία, τη σύλληψή του από τους Φράγκους, τη δίκη και καταδίκη του, τη φυλάκισή του επί δυόμισι έτη, την απελευθέρωσή του, τις συκοφαντίες σε βάρος του, τη μετάβασή του στη Ρώμη και την Κωνσταντινούπολη.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ'. Τὴ ὑπερμάχω.
Τῶν Ἀποστόλων εἰσδεξάμενοι τὴν ἔλλαμψιν, τῶν Σλάβων ὤφθητε φωστῆρες καὶ διδάσκαλοι, τὸν τῆς χάριτος κηρύξαντες πάσι λόγον. Ἀλλὰ ὢ Κύριλλε παμμάκαρ καὶ Μεθόδιε πάσης βλάβης ἐκλυτρώσασθε καὶ θλίψεως τοὺς κραυγάζοντας, χαίροις ζεῦγος μακάριον.
Τής πρεσβείαις των Αγίων Κυρίλλου &Μεθοδίου σε όλο Τον κόσμο αμήν.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.

Τρίτη 9 Μαΐου 2017

Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

  Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Ο Ερευνητής της Βέροιας: EUROPE DAY - Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ: Η ημέρα της Ευρώπης Μπορεί σε κάποιο ημερολόγιο ή αλλού να υπέπεσε στην αντίληψή σας μιά αναφορά στο γεγονός ότι η 9η Μαϊου είναι "Ημέρα Ευρ...



 Δείτε όμως και αυτό
 http://edo-mko.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=276&Itemid=51


ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Μέσα σε ένα «όλο και περισσότερο δικτυωμένο και διεθνοποιημένο κόσμο», η Ευρώπη υπόσχεται να «βοηθήσει την ανθρωπότητα να αποκτήσει παγκόσμια συνείδηση».

Τζέρεμυ Ρίφκιν, Το Ευρωπαϊκό Όνειρο

             Σε ποια Ευρώπη άραγε είναι  αφιερωμένη η σημερινή παγκόσμια μέρα της Ευρώπης;
             Στην Ευρώπη της «πρωτοπορίας» στη λήψη μέτρων προστασίας του περιβάλλοντος, ή σε αυτήν που τα «παίρνει πίσω» μπροστά στην πίεση των αυτοκινητοβιομηχανιών της. 
  Στην Ευρώπη των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» ή στην Ευρώπη της καταστολής τους λόγω της αυξανόμενης «τρομοκρατικής απειλής».
           
            Στην Ευρώπη της «ελεύθερης αγοράς» ή στην Ευρώπη της εικονικής και χρηματιστηριακής οικονομικής ανάπτυξης - φούσκας. Της προοδευτικής πολιτικής στον τομέα της εργασίας ή του αναδυόμενου «σοσιαλισμού των χρηματιστών».
             Στην Ευρώπη της πολυμορφίας και της αναγνώρισης του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των Κοσοβάρων και των Τσετσένων  ή στην Ευρώπη που σέβεται την αρχή της μη διατάραξης των συνόρων όπως στην περίπτωση των Βάσκων, των Βορειοιρλανδών και  των Αμπχάζιων.
             Στην Ευρώπη που κρατά κλειστή την πόρτα σε Βαλκανική χώρα, όσο αυτή δεν παραδίδει  στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης τους κατηγορούμενους που κρύβονται στην επικράτειά της η στην Ευρώπη που διευρύνει την συνεργασία με χώρες που εξακολουθούν να διαπράττουν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στην γειτονιά της.
             Στην Ευρώπη των ΜΚΟ και των ανθρώπων που προσφέρουν εθελοντικά συμπόνοια, χρήμα και χρόνο στους πληγέντες των πολεμικών μετώπων ή στην Ευρώπη των μετώπων που δημιουργεί μαζί με τις ΗΠΑ.
              Μεγάλη και πολύπλευρη η κρίση και οι αντιφάσεις πολλές. Ο κίνδυνος βρίσκεται στην απώλεια της αξιοπιστίας που της έχει απομείνει, σχετικά με την εικόνα που διατηρεί μεταπολεμικά στον κόσμο ως ένα εξελισσόμενο μοντέλο βιώσιμης, συνεργατικής   συνύπαρξης, συνεργασίας, ελευθερίας και δικαιοσύνης, με μια τάση πρακτικής ολιστικής προσέγγισης της θέσης του ανθρώπου μέσα στο σύνολο της ζωής με διευρυνόμενο ενδιαφέρον για την προστασία της φύσης και των δικαιωμάτων της. Εάν πληγεί αυτή η μειούμενη αξιοπιστία τότε θα πρέπει να αναζητηθεί αλλού η αληθινή προοδευτική σκέψη.
            Εάν συνεχιστεί αυτή η αντιφατική κατάσταση, τότε πιθανότατα σύντομα, η προοδευτική πλευρά της θα θεωρηθεί οριστικά πλέον ότι τίθεται στην υπηρεσία του άλλοθι και της συμφεροντολογικής πολιτικής σκοπιμότητας που στόχο έχει την μείωση των αντιδράσεων στην εφαρμογή άδικων και καταστροφικών πολιτικών που υποκινούνται από οικονομικά συμφέροντα και σκοπούς.
            Για το γεγονός της ύπαρξης στην Ευρώπη ενός αληθινού δυναμικού καλής θέλησης, διάσπαρτων φυτώριων καινοτόμων καλών πρακτικών που κινούνται στην κατεύθυνση μιας κοινωνίας ισότητας, δικαιοσύνης, αδελφότητας και σεβασμού της ζωής σαν σύνολο, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Εάν όμως αυτό το ρεύμα εξακολουθήσει να αποτελεί το άλλοθι της Ευρώπης και οι πολίτες της δεν αλλάξουν έμπρακτα στάση ζωής, τότε το μέλλον επιφυλάσσει για την Ευρώπη την τύχη που επιφυλάσσει η ζωή σε κάθε μορφή ζωής που αρνείται την διεύρυνση της εποικοδομητικής συμβιωτικότητάς της με το Όλο: Απόρριψη, εκφυλισμό και θάνατο.
09 Μαΐου 2009 / Μπέλεσης Αλέξανδρος / Μέλος της ΜΚΟ ΣΟΛΩΝ

Δευτέρα 8 Μαΐου 2017

Άγιος Ντολμαδάς Ιωάννης ο Θεολόγος

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη IScreta.gr.

Άγιος Ντολμαδάς, Ιωάννης ο Θεολόγος Εορτάζει 8 Μαϊου


Άγιος Ντολμαδάς, Ιωάννης ο Θεολόγος Εορτάζει 8 Μαϊου Επιμέλεια: Βασιλική Παπουτσάκη Ο Ιωάννης ο Θεολόγος σε πολλές περιοχές της Κρήτης είναι ο προστάτης της αγροτικής παραγωγής και ιδιαίτερα των αμπελιών. Συνήθιζαν…
iscreta.gr



8 ΜαΪου του Αγίου Ντολμαδά


Άγιος Ντολμαδάς, Ιωάννης ο Θεολόγος Εορτάζει 8 Μαϊου
Επιμέλεια:  Βασιλική Παπουτσάκη
Ο Ιωάννης ο Θεολόγος σε πολλές περιοχές της Κρήτης είναι ο προστάτης της αγροτικής παραγωγής και ιδιαίτερα των αμπελιών. Συνήθιζαν να στολίζουν την εικόνα του και με βλαστούς αμπελιών .
Ό Παύλος Βλαστός καταγράφει ότι στο χωριόΣελλί Ρεθύμνου, όπου υπάρχει Ναός του Ιωάννη του Θεολόγου, τη μέρα της γιορτής του οι κάτοικοι του χωριού μαγείρευαν με τα πρωτοφανίστικα αμπελόφυλλα τους ντολμάδες και τους πρόσφεραν στους προσκυνητές. Ο Ιωάννης ο θεολόγος ήταν γνωστός ως «Ντολμαδάς» Σήμερα δεν προσφέρουν ντολμάδες στους προσκυνητές αλλά τους Σελλιανούς εξαιτίας του «Ντολμαδά» Αγίου τους λένε Ντολμαδάδες.
Αν και το έθιμο έχει χάσει τον τελετουργικό του χαρακτήρα σε πολλές περιοχές εξακολουθούν να μαγειρεύουν αυτή τη μέρα ντολμάδες.






Δημοφιλείς αναρτήσεις