Κυριακή 15 Ιουλίου 2018

Ciconia ciconia

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
 
 

Φωτογραφία του χρήστη Natural History Museum of Crete - Official Page.
Φωτογραφία του χρήστη Natural History Museum of Crete - Official Page.
Natural History Museum of Crete - Official Page
H Καταγραφή Φωλιάσματος Λευκοπελαργού Ciconia ciconia από την Ορνιθολόγο Ελένη Γαληνού στα τέλη Ιουνίου στην περιοχή της Μονής Αρκαδίου είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ γεγονός για την Ορνιθοπανίδα της Κρήτης. Λόγω του νησιωτικού και μάλιστα απομακρυσμένου από την ηπειρωτική Ελλάδα χαρακτήρα της θεωρούνταν "απαγορευτικό" να αναπαραχθεί στην Κρήτη. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια οι ανοιξιάτικες και λίγες καλοκαιρινές καταγραφές του είδους αυξάνονταν.

Πώς να τυλίγεις τα δώρα όμορφα

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα βίντεο.

How to wrap gifts beautifully.
Πώς να τυλίγεις τα δώρα όμορφα.

Άγιος ΕΦΡΑΙΜ .....

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα βίντεο.

 
Δόξα Σοι ο ΘΕΟΣ
Άγιος ΕΦΡΑΙΜ .....
Ο Άγιος Εφραίμ γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 14 Σεπτεμβρίου του 1384μ.Χ. Ήταν ένα από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας Μόρφη. Οι γονείς του όταν βάπτισαν τον Άγιο του έδωσαν το όνομα Κωνσταντίνος. Σε μικρή ηλικία ο Άγιος Εφραίμ ορφάνεψε από πατέρα. Από εκείνη την στιγμή η μητέρα του ανέλαβε εξ ολοκλήρου την φροντίδα της οικογένειας. Στην φροντίδα αυτή συμπεριέλαβε και την χριστιανική αγωγή των παιδιών της. Ο Άγιος από μικρός έδειξε ιδιαίτερη αγάπη για τον Θεό και την Χριστιανική πίστη

Όταν ο Άγιος Εφραίμ ήταν δεκατεσσάρων ετών, στην περιοχή των Τρικάλων γινόταν από τους Τούρκους, υπό τις διαταγές του Σουλτάνου Βαγιαζίτ του 1ου, επιχειρήσεις παιδομαζώματος. Το παιδομάζωμα ήταν το πρώτο στάδιο της δημιουργίας των Γενίτσαρων. Μάζευαν οι Τούρκοι μικρά Ελληνόπουλα, τα έστελναν στην Τουρκία όπου σε ειδικά στρατόπεδα τα μεγάλωναν γεμίζοντας την καρδιά τους αγάπη για τον Αλλάχ και μίσος για τον Χριστό και την Ελλάδα. Αυτά τα Ελληνόπουλα γίνονταν οι φοβεροί Γενίτσαροι, που όπως λένε πολλές μαρτυρίες ήταν σκληρότεροι και από τους ίδιους τους Τούρκους.
Φοβούμενη η μητέρα του Αγίου ότι θα τον πάρουν και αυτόν οι Τούρκοι, τον συμβούλεψε να φύγει από το πατρικό του σπίτι και να κατευθυνθεί σε περιοχές της Ελλάδας που δεν ήταν ακόμα κάτω από τον Τουρκικό ζυγό. Όταν έφτανε σε μια τέτοια περιοχή, τον ορμήνεψε, να βρει ένα μοναστήρι και να εισαχθεί εκεί ως δόκιμος μοναχός, μιας και η μοναστική ζωή ήταν κάτι που επιθυμούσε και ο ίδιος. Τις συμβουλές αυτές ακολούθησε ο Άγιος Εφραίμ και μετά από πολλούς κόπους έφτασε στο όρος Αμώμων της Αττικής. Είναι το όρος που, στις μέρες μας, στους πρόποδες του είναι χτισμένη η Νέα Μάκρη. Στο όρος είχαν μαζευτεί χριστιανοί ασκητές, και από αυτούς ονομάστηκε όρος Αμώμων, δηλαδή όρος των Καθαρών. Εκεί υπήρχε και το ανδρικό μοναστήρι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Σε αυτό το μοναστήρι κατάφυγε ο Άγιος Εφραίμ και έμεινε έως την ηλικία των 18 ετών ως δόκιμος μοναχός της μονής.
Στην ηλικία των δεκαοκτώ χρίστηκε μοναχός και έλαβε το όνομα Εφραίμ (όπως έχουμε αναφέρει μέχρι τότε ονομαζόταν Κωνσταντίνος). Μετά δε από λίγα χρόνια χειροτονήθηκε Ιερέας. Στο μοναστήρι περνούσε πολύ λίγο χρόνο. Συνήθως ήταν απομονωμένος σε μια σπηλιά στην περιοχή όπου και ασκήτευε.
Τα χρόνια περνούσαν και η Οθωμανική αυτοκρατορία είχε υποδουλώσει σχεδόν όλη την Ελλάδα. Στην περιοχή της Αττικής δρούσαν Τουρκικά στρατεύματα υπό τις διαταγές του Εβρενόμπεη. Μέρος αυτών των στρατευμάτων, το 1424, αναπτύχθηκε στην περιοχή του όρους Αμώμων και άρχισε να καταστρέφει, να λεηλατεί και να δολοφονεί, κάνοντας πράξη την συνήθη τακτική των Τουρκικών στρατευμάτων τον καιρό εκείνο. Έτσι έφτασαν και στο μοναστήρι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και απαίτησαν να τους παραδοθούν οι θησαυροί του μοναστηριού. Το μοναστήρι όμως ήταν φτωχό και το μόνο που κατάφεραν να πάρουν οι Τούρκοι από εκεί ήταν οι ζωές όλων των μοναχών που σφαγιάστηκαν στην αυλή του μοναστηριού.
Ο Άγιος την ημέρα εκείνη δεν ήταν στο μοναστήρι. Όταν το επισκέφθηκε την επόμενη, βρήκε τα πτώματα των μοναχών στην αυλή και το μοναστήρι κατεστραμμένο. Αφού φρόντισε για την ταφή των μοναχών, αποσύρθηκε μόνιμα πλέον στην σπηλιά που ασκήτευε. Στο μοναστήρι κατέβαινε μόνο στις μεγάλες εορτές για να λειτουργήσει στην εκκλησία του. Σε μια τέτοια εορτή, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1425 (ημέρα μνήμης της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού), ξαναεπισκέφθηκαν οι Τούρκοι την μονή. Συνέλαβαν τον Άγιο και άρχισαν να τον υποβάλουν σε φρικτά βασανιστήρια προσδοκώντας να τους αποκαλύψει τυχών μυστικές κρύπτες με θησαυρούς που δεν είχαν καταφέρει να ανακαλύψουν. Οκτώ ολόκληρους μήνες ο Άγιος υπέμενε τα φρικτά βασανιστήρια των Τούρκων έως τις 5 Μαΐου του 1426 κρεμασμένος ανάποδα καρφωμένος με καρφιά στον κορμό μιας μουριάς, παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, σε ηλικία 42 ετών.


Το δένδρο στο οποίο μαρτύρησε ο Άγιος
Στις μέρες μας στο μοναστήρι αυτό μένουν και υπηρετούν μοναχές. Το λείψανο του Αγίου Εφραίμ φυλάσσεται εκεί και καθημερινά εκατοντάδες πιστών το επισκέπτονται ζητώντας από τον Άγιο την ευλογία και την βοήθεια του. Ο Άγιος με την χάρη του Θεού έχει κάνει χιλιάδες θαύματα. Στον περίβολο της μονής, και προστατευμένη από κτίσμα που χτίστηκε γύρω της, υπάρχει η μουριά πάνω στην οποία ο Άγιος Εφραίμ άφησε την τελευταία του πνοή. Η ηρεμία που επικρατεί στον χώρο είναι κάτι που δεν περιγράφεται με λέξεις. Θα την νιώσετε κι εσείς όταν με την βοήθεια του Χριστού επισκεφθείτε τον Άγιο Εφραίμ στην μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στην Νέα Μάκρη Αττικής.
Η εκκλησία μας έχει αφιερώσει στην μνήμη του Αγίου Εφραίμ δύο ημέρες του έτους. Την 5η Μαΐου όπου τιμούμε το μαρτυρικό θάνατο του Αγίου και την 3η Ιανουαρίου όπου τιμούμε την ανεύρεση των ιερών λειψάνων του. Τα ιερά λείψανα του Αγίου Εφραίμ βρέθηκαν με Θεία Παρέμβαση το 1950, 524 ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατο του.
Ένα από τα παλαιότερα μοναστήρια της Αττικής είναι αυτό στο Όρος των Αμώμων (τοποθεσία γνωστή σήμερα ως Νέα Μάκρη). Πολλοί μοναχοί και ιερείς έμειναν εκεί και προσευχήθηκαν στον Κύριο. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας έγιναν μεγάλες και βάρβαρες σφαγές όπου ξεκληρίστηκε το μοναστήρι, ένα από τα θύματα ήταν και ο Άγιος μας. Το 1945 η Μοναχή τότε Μακαρία πήγε στα ερείπια της αρχαίας μονής του Ευαγγελισμού άλλοτε ονομαζόμενης ως Σταυροπηγιακής, του Όρους Αμώμων Από θεία παρόρμηση, διαμόρφωσε ένα κελάκι εκεί και άρχιζε να καθαρίζει τα ερείπια του παλαιού Ναού για να τον ανακατασκευάσει. Εκεί πολλές φορές διαλογιζόταν ότι σε εκείνα τα χώματα είχαν ζήσει κατά την πάροδο των αιώνων Άγιοι Μοναχοί και προσευχόταν να " γνωρίσει ή να της φανερωθεί κάποιος από αυτούς". Μια φωνή στην αρχή σιγανή αλλά με τον καιρό δυνατότερη στην ψυχή της, της έλεγε " Σκάψε και θα βρείς αυτό που επιθυμείς" και θαυμαστώς της είχε φανερωθεί ένα σημείο στο προαύλιο του Μοναστηριού.
Έτσι στις 3 Ιανουαρίου 1950 έχοντας έναν εργάτη για άλλες εργασίες στο μοναστήρι τον έβαλε να σκάψει στο σημείο όπου την υποδείκνυε η ψυχή της. Ο εργάτης ήταν αρνητικός ήθελε να σκάψει οπουδήποτε αλλού παρά σε αυτό το σημείο, τελικά μετά από τις εκκλήσεις και τις προσευχές, ο εργάτης πείστηκε και ξεκίνησε να σκάβει. Το σημείο εκεί είχε ένα μισογκρεμισμένο τζάκι, τοίχο κ.α πράγματα που έδειχναν ότι εκεί κάποτε υπήρχε κελί κάποιου μοναχού. Φτάνοντας το 1,70 ύψος σκάψιμο βρέθηκε το πρώτο εύρημα.. Ένα κεφάλι.. και όλος ο τόπος απόκτησε μια ευωδιά.. ( ήταν 3/1/1950 ώρα 9 το πρωί) σιγά σιγά και με προσοχή ή Ηγουμένη Μακαρία έβγαλε όλο το σκήνωμα και το τοποθέτησε σε μία θυρίδα που ήταν πάνω από τον τάφο.
Ήταν φανερό ότι επρόκειτο για κληρικό γιατί το ράσο του είχε παραμείνει άθικτο. Το βράδυ, διαβάζοντας τον εσπερινό η Ηγουμένη άκουσε βήματα.. Ο ήχος ερχόταν από τον τάφο.. μετά απο τον περίβολο και έφτασε ως την πόρτα της εκκλησίας. Εκεί πρωτοαντίκρισε τον Άγιο, ψηλός με μάτια μικρά στρογγυλά, με μακριά μαύρα γένια που έφταναν στον λαιμό, ντυμένος με την μοναχική αμφίεση. Στο ένα χέρι είχε μία φλόγα και με το άλλο ευλογούσε. Ο Άγιος ζήτησε να τον βγάλουν από αυτή την θυρίδα που το είχαν. Την επόμενη κιόλας μέρα η Ηγουμένη καθάρισε τα οστά και τα τοποθέτησε σε μια θυρίδα στο Ιερό του Ναού. Το ίδιο βράδυ φανερώθηκε στον ύπνο της ο Άγιος και την ευχαρίστησε και της φανέρωσε και το όνομα του "ΕΦΡΑΙΜ ".

https://www.facebook.com/maria.dimitriou.5/posts/1736562909773817

Καταπληκτικά τζιν

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα βίντεο.

5-Minute Crafts
Amazing jeans hacks to save any situation. 👖 bit.ly/2MRIw6J
Καταπληκτικά τζιν για να σώσεις κάθε κατάσταση. 👖 bit.ly/2MRIw6J

μεγάλωσαν με στερήσεις ... έμαθαν να εκτιμούν...

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.


true.gr
Δώρα, δώρα, δώρα… Κι αυτό που αναρωτιέμαι συνεχώς, είναι τι κερδίζει…

http://true.gr/ta-pedia-pou-megalosan-sterisis-emathan-na-ektimoun/

Τα παιδιά που μεγάλωσαν με στερήσεις έμαθαν να εκτιμούν


Δώρα, δώρα, δώρα… Κι αυτό που αναρωτιέμαι συνεχώς, είναι τι κερδίζει ένα παιδί από όλο αυτό. Ποιος ο λόγος που τους χαρίζουμε ένα σωρό άχρηστα αντικείμενα; Παιχνίδια που πολύ πιθανόν να παίξουν μία μόνο φορά, είτε επειδή θα γίνουν χίλια κομμάτια σε λίγες μόνο μέρες είτε επειδή θα τα βαρεθούν μόλις πάρουν στα χέρια τους το επόμενο. Δεν ξέρω πραγματικά τι τους προσφέρουν, μα αυτό που ξέρω και μπορώ να πω με σιγουριά, είναι πως δεν τα χρειάζονται όλα αυτά.
Τα παιδιά που μεγάλωσαν με στερήσεις έμαθαν να εκτιμούν
Υπάρχουν παιδιά τα οποία μεγαλώνουν με χίλιες δυο στερήσεις και πιστέψτε με, αυτά τα παιδιά μαθαίνουν να εκτιμούν αυτά τα λίγα που έχουν. Και για να μην παρεξηγηθώ, όταν μιλάω για στερήσεις, αναφέρομαι απλά και μόνο σε υλικά αγαθά.
Σε όλα αυτά τα άχρηστα αντικείμενα, τα οποία τα περιτριγυρίζουν καθημερινά. Υλικά αγαθά που τους προσφέρουμε απλόχερα, πριν ακόμη μας τα ζητήσουν, είτε από τύψεις για την πολύωρη απουσία μας είτε για να τα επιβραβεύσουμε για μια επιτυχία τους.
Λες κι αν πούμε απλά μια «συγγνώμη» για να απολογηθούμε ή ένα «μπράβο» για να τα συγχαρούμε, δεν είναι αρκετό. Εμείς οι ίδιοι κακομαθαίνουμε τα παιδιά μας, γιατί τους μάθαμε πως μια διάκριση ή μια επιτυχία τους, πρέπει πάντα να συνοδεύεται από ένα κουτί με όμορφο περιτύλιγμα.
Ξέρω, πως ο κάθε γονιός παίρνει ζωή μέσα από το χαμόγελο του παιδιού του και δε θέλει ποτέ να του στερήσει τίποτα, αλλά οφείλουμε να σκεφτόμαστε και το μετέπειτα. Τις συνέπειες απ’ όλο αυτό.
Υπάρχουν πιτσιρίκια εκεί έξω που μεγαλώνουν μονάχα με τα απαραίτητα, από γονείς που είτε δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τους προσφέρουν τίποτα περισσότερο είτε το κάνουν συνειδητά. Επιλέγουν οι ίδιοι να μην κακομάθουν τα παιδιά τους, προσφέροντάς τους μόνο ό,τι έχουν πραγματικά ανάγκη.
Γιατί γνωρίζουν πως μ’ αυτό τον τρόπο, θα καταφέρουν να μεγαλώσουν ένα παιδί, που όταν θα χρειαστεί να βγει στην αρένα της ζωής δεν θα φοβηθεί. Δεν θα δειλιάσει, θα κοπιάσει και θα ιδρώσει σκεπτόμενος τον κόπο και τις θυσίες των γονιών του.
Θα εκτιμήσει αυτά τα λίγα που του πρόσφεραν οι δικοί του και θα δουλέψει σκληρά για να αποκτήσει όλα όσα ονειρεύεται. Γιατί έτσι έχει μάθει από παιδί και γιατί ξέρει πως τίποτα και κανείς δεν πρόκειται να του χαριστεί. Θα κουραστεί, μα στο τέλος θα καταφέρει να αποκτήσει όλα εκείνα που πιθανόν να στερήθηκε σαν παιδί.
Άλλωστε, δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα, απ’ την πληρότητα και την ευτυχία που νιώθεις, όταν καταφέρεις να αποκτήσεις κάτι με κόπο. Με το δικό σου κόπο, τις δικές σου θυσίες, χωρίς τις πλάτες κανενός και κυρίως χωρίς τις πλάτες των γονιών σου. Κι ό,τι αποκτάται μ’ αυτό τον τρόπο, το αγαπάς περισσότερο.
Είναι εντελώς διαφορετικό να δημιουργήσεις κάτι μονάχος σου κι αλλιώς να το βρεις έτοιμο. Έχει άλλη αξία, άλλη μαγεία, να ξέρεις πως ξεκίνησες από το μηδέν και έγινες κάτι, μόνο με τη βοήθεια του εαυτού σου και κανενός άλλου. Χωρίς να στηριχτείς σε κανέναν.
Και φυσικά, έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σου, δυο γονείς που θυσίασαν κι οι ίδιοι πράγματα για να σε μεγαλώσουν. Που σου στέρησαν ό,τι νόμιζες τότε πως είχες ανάγκη και θεωρούσες απαραίτητο, για να σου μάθουν μ’ αυτό τον τρόπο πως τη ζωή για να την κατακτήσεις, πρέπει να την κυνηγήσεις. Πως για να αποκτήσεις κάτι πρέπει να το διεκδικήσεις, να δουλέψεις και να παλέψεις γι’ αυτό.
Ίσως να μην ενδιαφέρει κανέναν αυτό που θα πω, αλλά μεγάλωσα σε μια τέτοια οικογένεια κι είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτό. Γιατί μπορεί να στερήθηκα υλικά αγαθά, μα εισέπραξα τόση πολλή αγάπη, που όλα τα άλλα ήταν απλώς ασήμαντα κι ανούσια. Με αυτή λοιπόν την απύθμενη αγάπη στην ψυχή και την εικόνα των γονιών μου στο μυαλό, προχωράω πάντα μπροστά, διεκδικώ ό,τι μου ανήκει, παλεύω μόνη μου γι’ αυτά που λαχταρώ και κοπιάζω συνεχώς για να αποκτήσω όσα ονειρεύτηκα.
Αφιερωμένο στους πιο σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μου, τους γονείς μου.
Επιμέλεια Κειμένου Εύας Αξιώτη: Πωλίνα Πανέρη
πηγή: dinfo.gr

Τα κρεμμύδια που περπατούν...

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

Η Eleni Vasilaki κοινοποίησε ένα σύνδεσμο
Μπορεί να μην είναι κρητικό αλλά αγαπά την Κρήτη και το έδαφος της. Είναι λίγο τρελούτσικο και πολύ ιδιαίτερο


https://www.e-storieskritis.gr/2018/07/blog-post_11.html#.Wz76lg5Uyt4

Τα κρεμμύδια που περπατούν...ένα παιγνιδιάρικο λαχανικό που βγάζει τους βολβούς του στην κορυφή






walking%2Bonion%2B3


Είναι το πιο χαριτωμένο και παιγνιδιάρικο κηπευτικό. Το αιγυπτιακό κρεμμύδι ή κρεμμύδι που περπατά "walking onion" έχει το χαρακτηριστικό πως αντί να βγάζει άνθος στην κορυφή του βγάζει μικρά εναέρια κρεμμυδάκια.

Η επιστημονική του ονομασία είναι Allium proliferum.

Το ανθικό στέλεχος του φυτού  παράγει ταξικαρπία από καφεκόκκινα βολβίδια  που κι αυτά συχνά βλαστάνουν και δίδουν άλλα μικρότερα φυτά κρεμμυδιού στην κορυφή της ταξικαρπίας γι’ αυτό και ονομάζεται και δενδρώδες κρεμμύδι.

walking%2Bonion%2B2

Πολλαπλασιάζεται άνοιξη και καλοκαίρι και δεν είναι περίεργο αν το δείτε, από το βάρος των βολβών στην κορυφή του, να λυγίσει και να μπουν από μόνα τους τα βολβίδια στο έδαφος δημιουργώντας έτσι νέα φυτά, γι αυτό και πήρε την ονομασία κρεμμύδι που περπατά, καθώς αλλού το φυτεύεις κι αλλού μπορεί να σου εμφανιστεί στην πορεία.

walking%2Bonion%2B4

Στην αρχαία Αίγυπτο, χρησιμοποιούσαν γενικότερα τα κρεμμύδια από το 3500 π.Χ.  

Σε αυτό το φυτό απέδιδαν θεϊκές δυνάμεις ενώ το προσέφεραν στις κηδείες και το έκαιγαν μαζί με τα νεκρά σώματα των Φαραώ, επειδή πίστευαν ότι χάριζε αιώνια ζωή.

walking%2Bonion%2B1

Μια διδακτική ιστορία

Υπάρχει και μια ωραία ιστορία για τα κρεμμύδια που αξίζει να διαβάσετε:

Κάποτε, ζούσε ένας άνθρωπος που ονομαζόταν Σαούλ ο Ιδεαλιστής, ο οποίος αγαπούσε τα ταξίδια και την περιπέτεια.

Μια μέρα, ένας περιπλανώμενος ιερέας του μίλησε για μια χώρα στην οποία δεν υπήρχαν κρεμμύδια.

«Δεν υπάρχουν κρεμμύδια;» αναφώνησε ο Σαούλ. «Πώς μπορούν να απολαμβάνουν το φαγητό τους χωρίς κρεμμύδια; Θα πάω εκεί και θα τους μάθω αυτό το υπέροχο λαχανικό».

Έτσι, χωρίς δεύτερη σκέψη, αγόρασε κρεμμύδια και ξεκίνησε με το άλογό του το ταξίδι του. Όταν έφτασε στη χώρα για την οποία του είχε μιλήσει ο ιερέας, πήγε αμέσως στο αυτοκρατορικό παλάτι, όπου έγινε δεκτός από τον ίδιο τον αυτοκράτορα.

«Αυτοκράτορα, σας φέρνω ένα καινούριο λαχανικό, το οποίο έχει τη μοναδική ικανότητα να ενισχύει τη γεύση κάθε τροφής. Ακόμα και μόνο του όμως, αποτελεί λιχουδιά για τους ειδήμονες. Σας προκαλώ να το δοκιμάσετε».

«Θα το δοκιμάσω», είπε ο αυτοκράτορας. «Σε προειδοποιώ όμως, αν αυτό το παράξενο λαχανικό είναι βλαβερό, θα χάσεις το κεφάλι σου».

Έτσι λοιπόν, το δείπνο όπου σερβιρίστηκαν τα κρεμμύδια μετατράπηκε σε επίσημη εκδήλωση και όλοι οι αριστοκράτες και οι ευγενείς της αυτοκρατορίας ήταν προσκεκλημένοι.

Ο Σαούλ είχε δοκιμάσει προηγουμένως όλα τα πιάτα. Ύστερα, οι επισκέπτες και στο τέλος ο αυτοκράτορας δοκίμασαν τα φαγητά και όλοι έμειναν ενθουσιασμένοι.

Οι πάντες επαίνεσαν τη μυρωδιά, τη γεύση και τους χυμούς του κρεμμυδιού. Ο αυτοκράτορας ζήτησε από τον Σαούλ όλο το φορτίο και του έδωσε το βάρος του σε χρυσό. Όταν ο Σαούλ επέστρεψε στη χώρα του, μια επιτροπή από επιφανείς πολίτες τον υποδέχτηκαν πανηγυρικά και τον συνεχάρηκαν για την επιτυχία του. Για ώρες, ο Σαούλ εξιστορούσε το μεγαλείο και τη μεγαλοπρέπεια που είχε δει σε αυτή τη μακρινή χώρα, όπου ο χρυσός άξιζε λιγότερο απ’ ό,τι τα κρεμμύδια.

Τότε ο Κόλμποζνικ, ο οποίος είχε επίσης πρωτοποριακές ιδέες, επηρεασμένος από τις ιστορίες του Σαούλ, σκέφτηκε μια ιδέα που θα μπορούσε να του αποφέρει ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Το σκόρδο! Αυτό δεν ήταν μόνο πιο πολύτιμο, αλλά πολύ πιο νόστιμο και αρωματικό! Γιατί λοιπόν να μην έπαιρνε μερικές σακούλες να τις πάει σε αυτή τη μακρινή χώρα; Αν έδωσαν στον Σαούλ χρυσό για τα κρεμμύδια, ίσως σε αυτόν να έδιναν διαμάντια για το σκόρδο. Έτσι ο Κόλμποζνικ ξεκίνησε το ταξίδι του παίρνοντας μαζί του 5 σακούλες με σκόρδα.

Όπως ο Σαούλ, έγινε δεκτός στο αυτοκρατορικό παλάτι. Και όπως ακριβώς το περίμενε, οι κάτοικοι εκεί θεώρησαν τα σκόρδα ακόμα πιο πολύτιμα από τα κρεμμύδια.

Ο αυτοκράτορας συζήτησε με τους συμβούλους του πολλές ώρες για την ανταμοιβή που έπρεπε να δώσουν στον επισκέπτη τους. Κατά τη γνώμη τους, ο χρυσός δεν ήταν αρκετός για μια τέτοια νόστιμη τροφή, η οποία μπορούσε να ευχαριστήσει ακόμη και τον ίδιο τον Θεό και τους αγγέλους του. Γι’ αυτό, αποφάσισαν να τον ανταμείψουν με το πιο πολύτιμο πράγμα που διέθεταν.

Έτσι λοιπόν, ο Κόλμποζνικ επέστρεψε στην πατρίδα του κουβαλώντας μαζί του 5 σακούλες με κρεμμύδια.


Ελένη Βασιλάκη 
 (Η ιστορία με τα κρεμμύδια αντλήθηκε από το enallaktikidrasi )

... για να κρατάει το απο πάνω...!

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα βίντεο.


Aξέχαστες Ατάκες Ελληνικού Κινηματογράφου
Σκηνη απο την ταινια η κόμισσα της Κέρκυρας
Αγαπημένη ατάκα .....Μοναδική Ρένα Βλαχοπούλου Δε μου λες σιόρα Αγγιολίνα, το κάτω πάτωμα, γιατί το έχεις;


https://www.facebook.com/481817498526195/videos/2042482049126391/

μπανάνα "παγωτό"

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα βίντεο.






https://www.facebook.com/officialgoodful/videos/1546819088721885/
Goodful
Have a lighter treat with Banana "Ice Cream" 4 Ways 🍌 🍦 ❤️ !
FULL RECIPES: http://bzfd.it/2o9zMzl


Να έχετε ένα ελαφρύ κέρασμα με μπανάνα "παγωτό" 4 τρόποι 🍌 🍦 ❤️!
Πλήρεις συνταγές: http://bzfd.it/2o9zMzl


Δημοφιλείς αναρτήσεις