βιταμίνη D

Maria Dimitriou

15 Μαρτίου στις 11:59 μ.μ. ·

mariosdimopoulos.com

Η βιταμίνη D είναι πιο αποτελεσματική από το αντιγριπικό εμβόλιο - Marios Dimopoulos

Η βιταμίνη D έχει ένα σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος του ανθρώπου και μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο ορισμένων ιογενών και βακτηριακών λοιμώξεων με ρύθμιση της ανοσολογικής απόκρισης σε τέτοια παθογόνα (1-2). Τα επίπεδα της βιταμίνη D στο αίμα φαίνεται να σχετίζονται με λοιμώξεις του αναπνευστικού, 4 ng/mL αύξηση των επιπέδων της βιταμίνης D αντιστοιχεί σε περίπου μείωση 7-10% του κινδύνου μόλυνσης (3-4). Επιπλέον, η ανεπάρκεια βιταμίνης D μπορεί να συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο γρίπης και λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος (5). Ο Δρ John Cannell, ιδρυτής του Vitamin D Council, ήταν ένας από τους πρώτους που εισήγαγε την ιδέα ότι η ανεπάρκεια βιταμίνης D μπορεί στην πραγματικότητα να είναι μια υποκείμενη αιτία της γρίπης. Με άλλα λόγια διατύπωσε μια νέα θεωρία γιατί παθαίνουμε γρίπη τον χειμώνα. Η αιτία είναι τα χαμηλά επίπεδα μιας βιταμίνης! Σε μια μελέτη στα άτομα με ανεπάρκεια βιταμίνης D η λήψη συμπληρωμάτων βιταμίνης D ήταν πολύ πιο αποτελεσματική από ό, τι το αντιγριπικό εμβόλιο. Γίνεται λοιπόν κατανοητό γιατί τα αντιγριπικά εμβόλια δεν είναι τόσο αποτελεσματικά. Τα εμβόλια κατά της γρίπης δεν κάνουν τίποτα για την αντιμετώπιση του υποκείμενου προβλήματος της έλλειψης βιταμίνης D, το οποίο εμποδίζει αποτελεσματικά το ανοσοποιητικό σας σύστημα από το να λειτουργεί σωστά.

Η υπόθεσή του Δρ. Cannell δημοσιεύθηκε αρχικά στο περιοδικό Epidemiology and Infection το 2006 (6). Ας δούμε τι γράφει στη μελέτη: «Το 1981, ο R. Edgar Hope-Simpson πρότεινε ότι ένα “εποχιακό ερέθισμα” στενά συνδεδεμένο με την ηλιακή ακτινοβολία εξηγούσε την αξιοσημείωτη εποχικότητα της επιδημικής γρίπης. Η ηλιακή ακτινοβολία ενεργοποιεί την ισχυρή εποχική παραγωγή βιταμίνης D στο δέρμα. η ανεπάρκεια βιταμίνης D είναι κοινή κατά τη διάρκεια του χειμώνα και η ενεργοποιημένη βιταμίνη D 1,25 (OH) 2D, μια στεροειδής ορμόνη, έχει βαθιές επιπτώσεις στην ανθρώπινη ανοσία. Η 1,25 (OH) 2D δρα ως ρυθμιστής του ανοσοποιητικού συστήματος, αποτρέποντας την υπερβολική έκφραση φλεγμονωδών κυτοκινών και αυξάνοντας το δυναμικό “οξειδωτικής έκρηξης” των μακροφάγων. Ίσως το πιο σημαντικό, διεγείρει σημαντικά την έκφραση ισχυρών αντιμικροβιακών πεπτιδίων, τα οποία υπάρχουν σε ουδετερόφιλα, μονοκύτταρα, φυσικά φονικά κύτταρα και σε επιθηλιακά κύτταρα που βρίσκονται στην αναπνευστική οδό όπου παίζουν σημαντικό ρόλο στην προστασία του πνεύμονα από τη μόλυνση. Εθελοντές που εμβολιάστηκαν με ζωντανούς εξασθενημένους ιούς της γρίπης είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν πυρετό και ορολογικές ενδείξεις ανοσοαπόκρισης το χειμώνα. Η ανεπάρκεια της βιταμίνης D προδιαθέτει τα παιδιά σε λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος. Η υπεριώδης ακτινοβολία (είτε από τεχνητές πηγές είτε από ηλιακό φως) μειώνει τη συχνότητα εμφάνισης ιογενών αναπνευστικών λοιμώξεων, όπως συμβαίνει και με το μουρουνέλαιο (που περιέχει βιταμίνη D). Μια επεμβατική μελέτη έδειξε ότι η βιταμίνη D μειώνει τη συχνότητα εμφάνισης αναπνευστικών λοιμώξεων στα παιδιά. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η βιταμίνη D, ή η έλλειψή της, μπορεί να είναι το «εποχιακό ερέθισμα» της Hope-Simpson».

Μια νέα θεωρία γιατί παθαίνουμε γρίπη τον χειμώνα. Η αιτία είναι τα χαμηλά επίπεδα μιας βιταμίνης!

Ο Δρ John Cannell, ψυχίατρος της Καλιφόρνιας, είναι ο κύριος συγγραφέας μιας θεωρίας ορόσημο που υποθέτει ότι οι επιδημίες της γρίπης είναι στενά συνδεδεμένες με την πτώση των επιπέδων βιταμίνης D (6). Στην Καλιφόρνια, ο Δρ Cannell εργάζεται με ασθενείς σε νοσοκομείο μέγιστης ασφάλειας για εγκληματίες παράφρονες Τα τελευταία χρόνια είχε συνειδητοποιήσει ότι η βιταμίνη D είναι μια μοναδική ένωση με βαθιά επιδράσεις στην ανθρώπινη ανοσία. Ήταν ενήμερος μιας σημαντικής έρευνας που απεδείκνυε ότι η βιταμίνη D έχει πολυάριθμες ευρείας έκτασης δράσεις στο σώμα, επηρεάζοντας τα πάντα, από την υγεία των οστών και την πρόληψη του καρκίνου έως την αρτηριακή πίεση (7). Ο Δρ Cannell γνώριζε επίσης ότι ένας ανησυχητικός αριθμός κατά τα άλλα υγιών ανθρώπων έχουν ανεπάρκεια σε αυτή τη σημαντική βιταμίνη, ειδικά τον χειμώνα. Οι περισσότεροι από τους ασθενείς του Δρος Cannell είναι αφρο-αμερικανοί, των οποίων η χρώση του δέρματος παρεμποδίζει την παραγωγή φυσικής βιταμίνης D από το ηλιακό φως. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τον περιορισμό τους, οδήγησε τον Δρα Cannell να υποψιαστεί ότι τα επίπεδα του βιταμίνης D στο αίμα των ασθενών του είναι ασυνήθιστα χαμηλό. Οι δοκιμές επιβεβαίωσαν ότι αυτό είναι πραγματικότητα. Αφού εκπαίδευσε τους ασθενείς του σχετικά με τα οφέλη της βιταμίνης D, ο Δρ Cannell συνταγογράφησε συμπληρώματα με 2000 IU βιταμίνης D3 (χοληκαλσιφερόλη) να τα λαμβάνουν καθημερινά. Ανέφερε ότι θα έδινε στους άνδρες ακόμη υψηλότερες δόσεις, αλλά η δόση των 2000 IU αντιπροσωπεύει το σημερινό «ανώτατο όριο» πρόσληψης βιταμίνης D που συνιστάται από το κυβερνητικό τμήμα τροφίμων και διατροφής του Ινστιτούτου Ιατρικής των ΗΠΑ (Food and Nutrition Board of the Institute of Medicine). Δέον να σημειωθεί ότι σήμερα οι ειδικοί στο θέμα της βιταμίνης D συνιστούν ακόμα μεγαλύτερες δόσεις (5000 IU-10.000 IU) ειδικά για τα άτομα που έχουν έλλειψη βιταμίνης D. Στα τέλη του χειμώνα του 2005 ξέσπασε γρίπη στο νοσοκομείο. Ο ένας θάλαμος μετά τον άλλο βρισκόταν σε καραντίνα, καθώς οι ασθενείς εκδήλωσαν ρίγη, πυρετό, βήχα και σοβαρούς πόνους στο σώμα που χαρακτηρίζουν το στέλεχος του ιού της γρίπης Α. «Στην αρχή μολύνθηκε ο θάλαμος κάτω από τον δικό μου», ανέφερε ο Δρ Cannell, «και στη συνέχεια οι θάλαμοι στα δεξιά μου, αριστερά μου και απέναντι από την αίθουσα». Ωστόσο, προς έκπληξή του, οι ασθενείς του παρέμειναν ανεπηρέαστοι. «Οι ασθενείς μου είχαν έρθει σε επαφή με ασθενείς από μολυσμένους θαλάμους πριν από την απομόνωση», σημειώνει. «Ήμουν βέβαιος ότι οι ασθενείς μου είχαν εκτεθεί στον ιό της γρίπης». Η διαρκής υγεία των ασθενών του εν μέσω μιας τοπικής επιδημίας επηρέασε τις σκέψεις του Δρος Cannell σχετικά με τη σχέση μεταξύ της βιταμίνης D και της ανοσίας στην γρίπη (8). Ο Δρ. Cannel θυμήθηκε το έργο ενός πρωτοποριακού βρετανού ιατρού, του Dr. R. Edward Hope-Simpson. Ο Δρ. Hope-Simpson απέκτησε μεγάλη φήμη στα μέσα της δεκαετίας του 1960 όταν ανακάλυψε την αιτία του έρπητα ζωστήρα, μια οδυνηρή πάθηση που επηρεάζει τους ενήλικες. Χάρη στον Hope-Simpson, γνωρίζουμε τώρα ότι ο έρπητας ζωστήρας προέρχεται από την επανεργοποίηση του λανθάνοντα ιού της ανεμοβλογιάς. Μετά την ανακοίνωση αυτής της ανακάλυψης, ο Hope-Simpson έστρεψε την προσοχή του στη γρίπη και ήταν ο πρώτος που κατέγραψε ότι σε εύκρατα γεωγραφικά πλάτη, οι επιδημίες της γρίπης Α κορυφώνονται σταθερά τον μήνα που ακολουθεί το χειμερινό ηλιοστάσιο. Αυτό το μοτίβο ισχύει και για το βόρειο και το νότιο ημισφαίριο και οι περιπτώσεις αυξάνονται και να μειώνονται για περίπου δύο μήνες πριν και μετά την κορυφή (9). Διαπιστώνοντας την προφανή σχέση μεταξύ της μείωσης της ηλιοφάνειας και της αύξησης της γρίπης, ο Hope-Simpson πρότεινε ότι θα πρέπει να είναι υπεύθυνο ένα απροσδιόριστο «εποχιακό ερέθισμα». Παρόλο που αναγνώρισε ότι η ηλιακή ακτινοβολία έπρεπε να εμπλέκεται στην εμφάνιση αυτού του εποχιακού ερεθίσματος, του διέφευγε το τι θα μπορούσε να είναι το πραγματικό ερέθισμα. Πριν από το θάνατό του το 2003, ο  Hope-Simpson δημοσίευσε πολυάριθμα έγγραφα που τεκμηριώνουν τον εποχιακό χαρακτήρα της γρίπης. Ενώ οι περιπτώσεις γρίπης εμφανίζονται περιστασιακά το καλοκαίρι, σπάνια προκαλούν κοινοτικά κρούσματα. Μπορεί να φαίνεται ως κοινή λογική να αναγνωρίσουμε ότι η γρίπη είναι ένα χειμερινό φαινόμενο, αλλά το γεγονός δεν είχε ποτέ τεκμηριωθεί επιστημονικά πριν. Ο Hope-Simpson παρατήρησε επίσης, και άλλοι επιστήμονες έχουν επιβεβαιώσει τώρα ότι τα κρούσματα της γρίπης στις τροπικές περιοχές τείνουν να συμβαίνουν στην περίοδο των βροχών, όταν ο ήλιος είναι σπάνιος (10). Ο Hope-Simpson αμφισβήτησε άλλες πεποιθήσεις για τη φύση της γρίπης. Διαπίστωσε ότι «οι επιδημίες της γρίπης εμφανίζονται συχνά στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος, ακόμη και σε τοποθεσίες που χωρίζονται ευρέως από το γεωγραφικό μήκος». Αλλά αν συμβαίνουν κρούσματα ταυτόχρονα σε ευρέως διαχωρισμένες περιοχές, πώς μπορεί να είναι υπεύθυνη η μετάδοση από άτομο σε άνθρωπο; Έχουν ειπωθεί πολλά για τους πιθανούς κινδύνους της γρήγορης μετάδοσης λοίμωξης λόγω των σύγχρονων τρόπων μεταφοράς. Ωστόσο, με την προσεκτική εξέταση παλιών αρχείων, ο Hope-Σίμπσον έδειξε ότι συνέβησαν ταυτόχρονα κρούσματα στην Αγγλία πολύ πριν από την έλευση των σύγχρονων δρόμων, πόσο μάλλον στην ηπειρωτική Ευρώπη. Αυτό έθεσε σε αμφισβήτηση την κοινώς αποδεκτή υπόθεση ότι η γρίπη μεταδίδεται σε μια αλυσίδα από τον έναν ασθενή στον άλλον. Θα μπορούσε ο ιός της γρίπης είναι αδρανής σε μια σειρά πιθανών ξενιστών, μέχρις ότου κάποια «εποχιακά ερεθίσματα» προάγουν τη μολυσματικότητα ανάμεσα σε αυτούς τους ανυποψίαστους φορείς; Επιστρέφοντας στην Καλιφόρνια, ο Δρ Cannell δεν μπορούσε παρά να αναρωτηθεί εάν η βιταμίνη D διαδραμάτισε ρόλο στην ανοσία των ασθενών του στη γρίπη. Ήξερε πολλά πράγματα που ο Hope-Simpson δεν ήξερε. Οι επιστήμονες τώρα γνωρίζουν ότι η λοίμωξη από γρίπη παρακινεί τα λευκά αιμοσφαίρια γνωστά ως μακροφάγα να απελευθερώσουν χημικές ουσίες του ανοσοποιητικού συστήματος που ονομάζονται κυτταροκίνες και χημειοκίνες, οι οποίες προάγουν τη φλεγμονή. Επιπλέον, οι επιστήμονες γνωρίζουν τώρα ότι ο ιός που ήταν υπεύθυνος για την καταστροφική παγκόσμια πανδημία γρίπης του 1918 ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικός στη διέγερση της απελευθέρωσης κυτταροκινών από τα μακροφάγα (11). Στην πραγματικότητα, η σοβαρότητα της προκύπτουσας ασθένειας πιστεύεται ότι είναι ανάλογη με την ικανότητα του ιού της γρίπης να προκαλεί παραγωγή κυτταροκινών. Για παράδειγμα, στη γρίπη των πτηνών αυτή η ανταπόκριση μπορεί να είναι πάρα πολύ μεγάλη, με αποτέλεσμα τον θάνατο (12-13). Ο Δρ Cannell γνώριζε επίσης ότι οι έρευνες πρόσφατα έχουν δείξει ότι η βιταμίνη D ρυθμίζει την παραγωγή χημειοκινών και κυτταροκινών από τα μακροφάγα, εμποδίζοντας έτσι την υπερβολική αντίδραση σε μολυσματικά ερεθίσματα και την πρόκληση σοβαρών εκδηλώσεων ιογενών λοιμώξεων (14-15). Τα τελευταία χρόνια, αρκετοί ανεξάρτητοι ερευνητές έχουν δείξει ότι η βιταμίνη D ενισχύει σημαντικά τη γενετική έκφραση των αντιμικροβιακών πεπτιδίων σε ανθρώπινα μονοκύτταρα (πρόδρομα μακροφάγων), ουδετερόφιλα και άλλα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος (16-17). Αυτές οι αντιμικροβιακές πρωτεΐνες συμβάλλουν στην καταστροφή των μολυσματικών μικροβίων. Με την ευρέος φάσματος δραστηριότητά τους, είναι σε θέση να σκοτώσουν τα πάντα, από βακτήρια μέχρι ιούς. Έχουν αποδειχθεί ότι είναι ένα σημαντικό μέρος της άμυνας του αναπνευστικού συστήματος ενάντια στους εισβολείς, και επίσης είναι πολλά υποσχόμενες στην καταπολέμηση του ιού της γρίπης (18-20). Η βιταμίνη D ενεργοποιεί επίσης τα απαραίτητα κύτταρα που καταπολεμούν τη μόλυνση, γνωστά ως μακροφάγα. Τα επικίνδυνα στελέχη του ιού της γρίπης διεγείρουν τα λευκά αιμοσφαίρια ώστε να παράγουν φλεγμονώδεις κυτταροκίνες που σχετίζονται με σοβαρή ασθένεια, ενώ η βιταμίνη D προστατεύει από αυτή την επίδραση. Η βιταμίνη D ενισχύει την παραγωγή αντιμικροβιακών πεπτιδίων, τα οποία είναι πρωτεΐνες που προστατεύουν τους μικροοργανισμούς από τους μικροοργανισμούς που προκαλούν μόλυνση όπως οι ιοί. Για τον Δρ Cannell, αυτές οι ενδείξεις οδήγησαν σε ένα αναπόφευκτο συμπέρασμα: η βιταμίνη D – η οποία παράγεται όταν το δέρμα εκτίθεται σε θερινό ηλιακό φως και η οποία, αντίθετα, μειώνεται κατά το χειμώνα – παίζει κρίσιμο ρόλο στην ευπάθεια μας στην μόλυνση από τη γρίπη. Στην πραγματικότητα, η βιταμίνη D πρέπει σίγουρα να είναι το μυστηριώδες «εποχιακό ερέθισμα» του Hope-Simpson. Ο Δρ. Cannell συμβουλεύτηκε διάφορους κορυφαίους ερευνητές της βιταμίνης D, οι οποίοι συμφώνησαν με τα συμπεράσματά του. Περιλαμβάνουν ερευνητές από σημαντικά ιδρύματα όπως τα Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ και η Σχολή Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ. Ένας από αυτούς τους επιστήμονες, ο Δρ Michael F. Holick, μελετά τη βιταμίνη D για τέσσερεις δεκαετίες.

Ακολούθησε στη συνέχεια μια άλλη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Virology Journal το 2008 (21). Το επόμενο έτος, η μεγαλύτερη εθνική αντιπροσωπευτική μελέτη (22) του είδους της μέχρι σήμερα ανακάλυψε ότι τα άτομα με τα χαμηλότερα επίπεδα βιταμίνης D ανέφεραν ότι είχαν πολύ περισσότερα κρυολογήματα ή κρούσματα γρίπης. Συμπερασματικά, ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Δρ Adit Ginde δήλωσε: «Τα ευρήματα της μελέτης μας υποστηρίζουν έναν σημαντικό ρόλο για τη βιταμίνη D στην πρόληψη των κοινών αναπνευστικών λοιμώξεων, όπως το κρυολόγημα και η γρίπη. Τα άτομα με κοινές ασθένειες των πνευμόνων, όπως το άσθμα ή το εμφύσημα, μπορεί να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στις αναπνευστικές λοιμώξεις από έλλειψη βιταμίνης D».
Το 2017, μια επιστημονική ανασκόπηση (23) από 25 τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες (σύνολο 11.321 συμμετέχοντες ηλικίας 0-95 ετών) επιβεβαίωσε ότι η λήψη συμπληρωμάτων βιταμίνης D ενισχύει την ανοσία και μειώνει τα ποσοστά κρυολογήματος και γρίπης. Ας δούμε τι ανέφεραν οι ερευνητές (24): «Τα άτομα που λάμβαναν ημερήσια ή εβδομαδιαία συμπληρώματα βιταμίνης D ήταν λιγότερο πιθανό να αναφέρουν οξείες αναπνευστικές λοιμώξεις, όπως γρίπη ή κοινό κρυολόγημα, από όσους δεν είχαν. Για τα άτομα με τις σημαντικότερες ανεπάρκειες της βιταμίνης D (επίπεδα στο αίμα κάτω από 10 [ng/mL)), η λήψη συμπληρώματος βιταμίνης D μειώνει τον κίνδυνο αναπνευστικής μόλυνσης κατά το ήμισυ. Τα άτομα με υψηλότερα επίπεδα βιταμίνης D παρουσίασαν επίσης μικρή μείωση του κινδύνου: περίπου το 10%, το οποίο είναι περίπου ίσο με το προστατευτικό αποτέλεσμα του ενέσιμου εμβολίου κατά της γρίπης». Με άλλα λόγια, για τα άτομα με ανεπάρκεια βιταμίνης D η λήψη συμπληρωμάτων βιταμίνης D ήταν πολύ πιο αποτελεσματική από ό, τι το αντιγριπικό εμβόλιο. Συνολικά, σύμφωνα με τη μελέτη, ένα άτομο θα απαλλαγεί από τη μόλυνση για κάθε 33 που παίρνουν συμπληρώματα βιταμίνης D. Αυτό είναι πιο αποτελεσματικό από τον εμβολιασμό κατά της γρίπης, ο οποίος πρέπει να θεραπεύσει 40 για να αποτρέψει μία περίπτωση (25).  Μεταξύ εκείνων με σοβαρή ανεπάρκεια βιταμίνης D κατά την έναρξη της μελέτης, ο NNT (Αριθμός που Χρειάζεται για Θεραπεία) ήταν 4. Με άλλα λόγια, εάν έχετε ανεπάρκεια σε βιταμίνη D, η λήψη συμπληρωμάτων βιταμίνης D είναι 10 φορές πιο αποτελεσματική από το εμβόλιο της γρίπης. Σύμφωνα με αυτή τη διεθνή ερευνητική ομάδα, τα συμπληρώματα βιταμίνης D θα μπορούσαν να αποτρέψουν περισσότερα από 3,25 εκατομμύρια κρυολογήματα και γρίπες κάθε χρόνο μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο (25). Ένας από τους ερευνητές, ο καθηγητής Adrian Martineau, δήλωσε: “Υποθέτοντας ότι ο πληθυσμός του Ηνωμένου Βασιλείου είναι 65 εκατομμύρια και ότι το 70% έχει τουλάχιστον μία οξεία αναπνευστική λοίμωξη κάθε χρόνο, τότε η ημερήσια ή εβδομαδιαία λήψη συμπληρωμάτων βιταμίνης D θα έχει ως αποτέλεσμα 3,25 εκατομμύρια λιγότεροι άνθρωποι να έχουν τουλάχιστον μία οξεία αναπνευστική λοίμωξη το χρόνο». Υπήρχαν μεγαλύτερα οφέλη για εκείνους που έπαιρναν χάπια ημερησίως ή εβδομαδιαίως – και όχι σε μηνιαίες υπερδόσεις – και σε άτομα που είχαν έλλειψη κατά πρώτο λόγο.
Σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2010 (26) οι ερευνητές διερεύνησαν την επίδραση της βιταμίνης D στη συχνότητα της εποχικής γρίπης Α σε μαθητές. Η τυχαιοποιημένη, διπλή τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη συμπεριέλαβε 430 παιδιά, τα μισά από τα οποία λάμβαναν 1200 IU βιταμίνης D3 ημερησίως ενώ τα άλλα μισά λάμβαναν εικονικό φάρμακο (placebo). Συνολικά, τα παιδιά στην ομάδα θεραπείας ήταν κατά 42% λιγότερο πιθανό να έχουν γρίπη. Σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης: «Αυτή η μελέτη δείχνει ότι η χορήγηση συμπληρωμάτων βιταμίνης D3 κατά τη διάρκεια του χειμώνα μπορεί να μειώσει τη συχνότητα εμφάνισης της γρίπης Α, ειδικά σε συγκεκριμένες υποομάδες μαθητών». Ομοίως, σε μια δοκιμή 3 ετών που δημοσιεύθηκε το 2007 στο περιοδικό Επιδημιολογία και Μόλυνση (Epidemiology and Infection), μετεμμηνοπαυσιακές αφροαμερικανίδες που λάμβαναν 2000 IU βιταμίνης D ημερησίως ανέφεραν σημαντικά λιγότερη συχνότητα εμφάνισης της γρίπης σε σύγκριση με εκείνες που έλαβαν εικονικό φάρμακο (28).
Μια άλλη μελέτη (27) που δημοσιεύθηκε το 2010 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα Τ-κύτταρα που καταπολεμούν τις μολύνσεις χρειάζονται βοήθεια από τη βιταμίνη D για να ενεργοποιηθούν. Αυτός είναι άλλος ένας μηχανισμός που βοηθάει να εξηγηθεί γιατί η βιταμίνη D είναι τόσο αποτελεσματική ενάντια στις μολύνσεις. Όταν ένα κύτταρο Τ αναγνωρίζει ξένους εισβολείς όπως βακτήρια ή ιούς, στέλνει σήματα ενεργοποίησης στο γονίδιο του υποδοχέα βιταμίνης D (VDR). Το γονίδιο VDR στη συνέχεια αρχίζει να παράγει μια πρωτεΐνη που δεσμεύει τη βιταμίνη D στο Τ κύτταρο. Ένα μεταγενέστερο αποτέλεσμα αυτού είναι η παραγωγή πρωτεΐνης PLC-gamma1, η οποία στη συνέχεια επιτρέπει στο Τ κύτταρο να καταπολεμήσει τη λοίμωξη. Ο επικεφαλής ερευνητής Carsten Geisler ανέφερε (29): «Όταν ένα Τ κύτταρο εκτίθεται σε ένα ξένο παθογόνο, επεκτείνει μια συσκευή σηματοδότησης ή «κεραία» γνωστή ως υποδοχέας βιταμίνης D, με την οποία αναζητά βιταμίνη D. Αυτό σημαίνει ότι το Τ κύτταρο πρέπει να έχει βιταμίνη D αλλιώς η ενεργοποίηση του κυττάρου θα σταματήσει. Εάν τα Τ κύτταρα δεν μπορούν να βρουν αρκετή βιταμίνη D στο αίμα, δεν θα αρχίσουν να κινητοποιούνται».

Γίνεται λοιπόν κατανοητό γιατί τα αντιγριπικά εμβόλια δεν είναι τόσο αποτελεσματικά. Τα εμβόλια κατά της γρίπης δεν κάνουν τίποτα για την αντιμετώπιση του υποκείμενου προβλήματος της έλλειψης βιταμίνης D, το οποίο εμποδίζει αποτελεσματικά το ανοσοποιητικό σας σύστημα από το να λειτουργεί σωστά.
Θεωρητικά, τα συμπληρώματα βιταμίνης D μπορούν να παράγουν μια επαρκή ποσότητα καθελισιδίνης (cathelicidin) (ένα φυσικό αντιμικροβιακό και αντι-ιικό) για να θεραπεύσουν ιογενείς λοιμώξεις του αναπνευστικού όπως το κοινό κρυολόγημα. Επιπλέον, τα στοιχεία δείχνουν ότι τα υψηλότερα επίπεδα της βιταμίνης D συνδέονται με μειωμένο κίνδυνο προσβολής από εποχιακή ιογενή λοίμωξη.
Η βιταμίνη D παράγεται στο δέρμα από τον πρόδρομό της 7-dehydrocholesterol μετά από διέγερση με υπεριώδες φως Β (UVB) (π.χ. ηλιακό φως). Στη συνέχεια τελικά μετατρέπεται σε 1,25-dihydroxyvitamin D3, η οποία συνδυάζεται με τους υποδοχείς της βιταμίνης D για να προκαλέσει μια ανοσολογική απόκριση, η οποία μπορεί να είναι αποτελεσματική κατά της λοίμωξης από γρίπη.

Οι ειδικοί συνιστούν ότι τα ιδανικά επίπεδα 25-υδροξυβιταμίνης D στο αίμα είναι 50-80 ng/mL. Εάν τα επίπεδά σας είναι κάτω από 50 ng/mL, με τα πρώτα συμπτώματα κρυολογήματος ή γρίπης οι ειδικοί συνιστούν να λάβετε 50.000 IU βιταμίνης D την πρώτη ημέρα και αυτή η υψηλή δόση να συνεχιστεί για 3 ακόμη ημέρες. Σταδιακά μειώστε τη δόση σε περίπου 5000 IU βιταμίνης D ημερησίως. Εάν ήδη λαμβάνετε περίπου 5000 IU βιταμίνης D ημερησίως πριν σας πιάσει το κρυολόγημα ή η γρίπη, τότε δεν χρειάζεται να αυξήσετε την πρόσληψη βιταμίνης D. Απλώς συνεχίστε με την ίδια δόση. Θα πρέπει να διαλέγετε συμπληρώματα βιταμίνης D3 και να τα συνδυάζετε με βιταμίνη Κ2.

Διαβάστε συμπληρωματικά και το άρθρο μου: Τα αντιγριπικά εμβόλια είναι αναποτελεσματικά για τους ηλικιωμένους και τα βρέφη

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Beard JA, Bearden A, Striker R. Vitamin D and the anti-viral state. J ClinVirol. 2011;50(3):194-200. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21242105
2. Grant WB, Goldstein M, Mascitelli L. Ample evidence exists from human studies that vitamin D reduces the risk of selected bacterial and viral infections. ExpBiol Med. 2010;235(12):1395-1396. https://www.researchgate.net/publication/49695739_Ample_evidence_exists_from_human_
3. Berry DJ, Hesketh K, Power C, Hypponen E. Vitamin D status has a linear association with seasonal infections and lung function in British adults. Br J Nutr. 2011;106(9):1433-40. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21736791
4. Cannell JJ. The difference between a prophet and a madman. Br J Nutr. 2011;106(9):1317-8. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21736783
5. Cannell JJ, Hollis BW. Use of vitamin D in clinical practice. Altern Med Rev. 2008;13(1):6-20. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18377099
6. Cannell JJ, Vieth R, Umhau JC, et al. Epidemic influenza and vitamin D. Epidemiol Infect. 2006 Dec;134(6):1129-40. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16959053
7. Holick MF. Sunlight and vitamin D for bone health and prevention of autoimmune diseases, cancers, and cardiovascular disease. Am J Clin Nutr. 2004 Dec;80(6 Suppl):1678S-88S. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15585788
8. Epidemic Influenza And Vitamin D, 2006 http://www.medicalnewstoday.com/medicalnews.php?newsid=51913
9. Hope-Simpson RE. The role of season in the epidemiology of influenza. J Hyg (Lond). 1981 Feb;86(1):35-47. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7462597
10. Shek LP, Lee BW. Epidemiology and seasonality of respiratory tract virus infections in the tropics. Paediatr Respir Rev. 2003 Jun;4(2):105-11. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12758047
11. Kobasa D, Takada A, Shinya K, et al. Enhanced virulence of influenza A viruses with the haemagglutinin of the 1918 pandemic virus. Nature. 2004 Oct 7;431(7009):703-7. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15470432
12. Chan MC, Cheung CY, Chui WH, et al. Proinflammatory cytokine responses induced by influenza A (H5N1) viruses in primary human alveolar and bronchial epithelial cells. Respir Res. 2005;6135. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16283933
13. Beigel JH, Farrar J, Han AM, et al. Avian influenza A (H5N1) infection in humans. N Engl J Med. 2005 Sep 29;353(13):1374-85. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16192482
14. Hewison M, Zehnder D, Chakraverty R, Adams JS. Vitamin D and barrier function: a novel role for extra-renal 1 alpha-hydroxylase. Mol Cell Endocrinol. 2004 Feb 27;215(1-2):31-8. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15026172
15. Helming L, Bose J, Ehrchen J, et al. 1alpha,25-Dihydroxyvitamin D3 is a potent suppressor of interferon gamma-mediated macrophage activation. Blood. 2005 Dec 15;106(13):4351-8. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16118315
16. Wang TT, Nestel FP, Bourdeau V, et al. Cutting edge: 1,25-dihydroxyvitamin D3 is a direct inducer of antimicrobial peptide gene expression. J Immunol. 2004 Sep 1;173(5):2909-12. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15322146
17. Liu PT, Stenger S, Li H, et al. Toll-like receptor triggering of a vitamin D-mediated human antimicrobial response. Science. 2006 Mar 24;311(5768):1770-3. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16497887
18. Reddy KV, Yedery RD, Aranha C. Antimicrobial peptides: premises and promises. Int J Antimicrob Agents. 2004 Dec;24(6):536-47. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15555874
19. Hiemstra PS, Fernie-King BA, McMichael J, Lachmann PJ, Sallenave JM. Antimicrobial peptides: mediators of innate immunity as templates for the development of novel anti-infective and immune therapeutics. Curr Pharm Des. 2004;10(23):2891-905. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15379675
20. Laube DM, Yim S, Ryan LK, Kisich KO, Diamond G. Antimicrobial peptides in the airway. Curr Top Microbiol Immunol. 2006;306:153-82. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16909921
21. Cannell, J.J., Zasloff, M., Garland, C.F. et al. On the epidemiology of influenza. Virol J 5, 29 (2008). https://virologyj.biomedcentral.com/articles/10.1186/1743-422X-5-29
22. Ginde AA, MD, Mansbach JM, Camargo CA. Association between serum 25-hydroxyvitamin D level and upper respiratory tract infection in the Third National Health and Nutrition Examination Survey. Arch Intern Med. 2009;169(4):384-390. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19237723
23. Martineau AR, Jolliffe DA, Hooper RL. Vitamin D supplementation to prevent acute respiratory tract infections: systematic review and meta-analysis of individual participant data. BMJ 2017;356:i6583. https://www.bmj.com/content/356/bmj.i6583
24. Amanda MacMillan, Here’s How to Avoid Catching Colds and the Flu, February 16, 2017 https://time.com/4672626/vitamin-d-cold-flu/
25. James Gallagher, Vitamin D pills ‘could stop colds or flu’ https://www.bbc.com/news/health-38988982
26. Urashima M, Segawa T, Okazaki M, et al. Randomized trial of vitamin D supplementation to prevent seasonal influenza A in schoolchildren. Am J Clin Nutr. 2010 May;91(5):1255-60. https://academic.oup.com/ajcn/article/91/5/1255/4597253
27. von Essen MR, Kongsbak M, Schjerling P, et al. Vitamin D controls T cell antigen receptor signaling and activation of human T cells. Nat Immunol. 2010 Apr;11(4):344-9. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20208539
28. Aloia JF, Li-Ng M. Re: epidemic influenza and vitamin D. Epidemiology and infection. Oct 2007;135(7):1095-1096; author reply 1097-1098. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17352842
29. https://www.foodconsumer.org/newsite/Nutrition/Vitamins/vitamin_d_deficiency_is_why_you_get_flu_0703100554.html

η Αρχαιότερη στον Κόσμο!

Maria Dimitriou

15 Μαρτίου στις 11:31 μ.μ. ·

olympospress.blogspot.com

Η Ελληνική Γλώσσα είναι η Αρχαιότερη στον Κόσμο!!!

Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις… είναι από την Ελληνική γλώσσα (βιβλίο Γκίνες).

Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σε αυτήν δεν υπάρχουν όρια. (Μπιλ Γκέιτς).

Η Ελληνική και η Κινέζικη… είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από την μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική. (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).
Tο πρώτο μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η Ελληνική γλώσσα ήταν η μεταρρύθμιση του 1976 με την κατάργηση των αρχαίων Ελληνικών και η δια νόμου καθιέρωση της Δημοτικής και του μονοτονικού, που σήμερα κατάντησε ατονικό.

Έτερο μεγάλο πλήγμα είναι ότι η …οικογένεια, ο δάσκαλος και ο ιερέας αντικαταστάθηκαν από την τηλεόραση, που ασκεί ολέθρια επίδραση όχι μόνο στην γλώσσα, αλλά και στον χαρακτήρα και στο ήθος. (Αντώνης Κουνάδης, ακαδημαϊκός)

Το CNN σε συνεργασία με την εταιρεία υπολογιστών apple ετοίμασαν ένα εύκολο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών προς τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους των ΗΠΑ. Το σκεπτικό αυτής της πρωτοβουλίας ήταν ότι η ελληνική εντείνει το ορθολογικό πνεύμα, ξύνει το επιχειρηματικό πνεύμα και προτρέπει τους πολίτες προς την δημιουργικότητα.

Μετρώντας τις διαφορετικές λέξεις που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι όλες έχουν από αρκετές χιλιάδες, άρα είναι αδύνατο να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσες και οι λέξεις μιας γλώσσας, γιατί κανένας δε θα θυμόταν τόσα πολλά σύμβολα.

Το ίδιο ισχύει και με τις διαφορετικές συλλαβές των λέξεων (π.χ. τις: α, αβ, βα, βρα, βε, ου. ) που έχει η κάθε γλώσσα.

Μετρώντας επίσης τους διαφορετικούς φθόγγους των λέξεων (τους: α, β, γ.) που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι αυτοί είναι σχετικά λίγοι, είναι μόλις 20, δηλαδή οι εξής: α, ε, ο, ου, ι, κ, γ, χ, τ, δ, θ, π, β, φ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ , όμως, αν καταγράφουμε τις λέξεις μόνο ως έχουν φθογγικά, δε διακρίνονται οι ομόηχες, π.χ.: «τίχι» = τείχη, τοίχοι, τύχη, τύχει, «καλί» = καλοί & καλή & καλεί.

Επομένως, δεν είναι δυνατό να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσοι και οι διαφορετικοί φθόγγοι των λέξεων.

Προ αυτού του προβλήματος οι άνθρωποι κατάφυγαν σε διάφορα τεχνάσματα, για να επιτύχουν την καταγραφή του προφορικού λόγου, κυριότερα των οποίων είναι το αιγυπτιακό και το ελληνικό.

Το τέχνασμα που επινόησαν οι αρχαίοι Έλληνες προκειμένου να καταφέρουν να καταγράφουν φωνητικά τις λέξεις, ήταν η χρησιμοποίηση από τη μια τόσων γραμμάτων όσοι και οι φθόγγοι των λέξεων, φωνηέντων και συμφώνων, δηλαδή των γραμμάτων: Α(α), Β(β), Γ(γ). και από την άλλη κάποιων ομόφωνων γραμμάτων, δηλαδή των: Ω(ο) & Ο(ο), Η(η) & Υ(υ) & Ι(ι) με τα οποία, βάσει κανόνων, αφενός υποδείχνεται η ετυμολογία (= το μέρος λόγου ή ο τύπος κ.τ.λ.), άρα το ακριβές νόημα των λέξεων και αφετέρου διακρίνονται οι ομόηχες λέξεις, πρβ π.χ.: τύχη & τείχη & τύχει & τοίχοι, λίπη & λείπει & λύπη.

Παράβαλε π.χ. ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε το τελευταίο φωνήεν των ρημάτων με τα γράμματα – ω, ει και των πτωτικών με τα – ο,ι,η, ώστε να διακρίνονται οι ομόηχοι τύποι: καλώ & καλό, καλεί & καλή, σύκο & σήκω, φιλί & φυλή, φιλώ & φύλο.

Παράβαλε ομοίως ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε τα κύρια ονόματα με κεφαλαίο γράμμα και τα κοινά με μικρό, για διάκριση των ομόφωνων λέξεων: νίκη & Νίκη, αγαθή & Αγαθή.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Τα Ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται και γράφεται συνεχώς επί 4.000 τουλάχιστον συναπτά έτη, καθώς ο Arthur Evans διέκρινε τρεις φάσεις στην ιστορία της Μηνωικής γραφής, εκ των οποίων η πρώτη από το 2000 π.Χ. ώς το 1650 π.Χ.

Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πει ότι τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά και είναι τελείως αναληθές.

Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία».

Ο μεγάλος διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πει: «Όποιος χωρίς την γνώση της Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύσει την Νέαν, ή απατάται ή απατά».

Παρ’ ότι πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην διατηρήθηκαν ατόφιες, άλλα έχουν μείνει στην γλώσσα μας μέσω των παραγώγων τους.

Μπορεί να λέμε νερό αντί για ύδωρ αλλά λέμε υδροφόρα, υδραγωγείο και αφυδάτωση. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα δέρκομαι (βλέπω) αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη οξυδερκής. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε την λέξη αυδή (φωνή) αλλά παρ’ όλα αυτά λέμε άναυδος και απηύδησα.

Επίσης, σήμερα δεν λέμε λωπούς τα ρούχα, αλλά λέμε την λέξη «λωποδύτης» που σημαίνει «αυτός που βυθίζει (δύει) το χέρι του μέσα στο ρούχο σου (λωπή) για να σε κλέψει».

Η Γραμμική Β’ είναι και αυτή καθαρά Ελληνική, γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας Ελληνικής. Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις, αποκρυπτογράφησε βάση κάποιων ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Μέχρι τότε φυσικά όλοι αγνοούσαν πεισματικά έστω και το ενδεχόμενο να ήταν Ελληνική…

Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς πάει τα Ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμα πιο πίσω στα βάθη της ιστορίας. Αυτή η γραφή σίγουρα ξενίζει, καθώς τα σύμβολα που χρησιμοποιεί είναι πολύ διαφορετικά από το σημερινό Αλφάβητο.

Παρ’ όλα αυτά, η προφορά είναι παραπλήσια, ακόμα και με τα Νέα Ελληνικά. Για παράδειγμα η λέξη «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική). Είναι γνωστό ότι «κ» και σ» στα Ελληνικά μας κάνει «ξ» και με μια απλή επιμεριστική ιδιότητα όπως κάνουμε και στα μαθηματικά βλέπουμε ότι η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε καθόλου.

Ακόμα πιο κοντά στην Νεοελληνική, ο «άνεμος», που στην Γραμμική Β’ γράφεται «ANEMO», καθώς και «ράπτης», «έρημος» και «τέμενος» που είναι αντίστοιχα στην Γραμμική Β’ «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», και πολλά άλλα παραδείγματα.

Υπολογίζοντας όμως έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες, οι οποίες τοποθετούν τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ., έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Πόσες χιλιετίες χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του Ελληνικού χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φτάσει στην εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως «ροδοδάκτυλος», λευκώλενος», «ωκύμορος», κτλ;

Ο Πλούταρχος στο «Περί Σωκράτους δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος ανακάλυψε στην Αλίαρτο τον τάφο της Αλκμήνης, της μητέρας του Ηρακλέους, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα «πίνακα χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια…» Φανταστείτε περί πόσο παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την χαρακτηρίζουν «αρχαία»…

Φυσικά, δεν γίνεται ξαφνικά, «από το πουθενά» να εμφανιστεί ένας Όμηρος και να γράψει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα, είναι προφανές ότι από πολύ πιο πριν πρέπει να υπήρχε γλώσσα (και γραφή) υψηλού επιπέδου. Πράγματι, από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο τελευταίος και διασημότερος μιας μεγάλης σειράς επικών ποιητών, των οποίων τα ονόματα έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, Κιναίθων, Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα των έργων τους (Φορωνίς, Φωκαΐς, Δαναΐς, Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις…) δεν έχουν όμως διασωθεί τα ίδια τα έργα τους.

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρ’ ότι είναι από την ίδια οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα).

Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο.

Το διεθνές λεξικό Webster’s (Webster’s New International Dictionary) αναφέρει: «Η Λατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή υλικών για την δημιουργία επιστημονικών όρων», ενώ οι Γάλλοι λεξικογράφοι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu τονίζουν: «Η επιστήμη βρίσκει ασταμάτητα νέα αντικείμενα ή έννοιες. Πρέπει να τα ονομάσει. Ο θησαυρός των Ελληνικών ριζών βρίσκεται μπροστά της, αρκεί να αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μην βρει αυτές που χρειάζεται».

Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της Ελληνικής, είχε δηλώσει σχετικώς: «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του πρώτου συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν – πρώτο – αρχί- υπέρ- ή μια οποιαδήποτε άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται προς τον ουρανό των λέξεων».

Στην Ιλιάδα του Ομήρου η Θέτις θρηνεί για ότι θα πάθει ο υιός της σκοτώνοντας τον Έκτωρα «διό και δυσαριστοτοκείαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη της είναι ένα μοιρολόι, δυς + άριστος + τίκτω (=γεννώ) και σημαίνει όπως αναλύει το Ετυμολογικόν το Μέγα «που για κακό γέννησα τον άριστο».

Προ ολίγων ετών κυκλοφόρησε στην Ελβετία το λεξικό ανύπαρκτων λέξεων (Dictionnaire Des Mots Inexistants) όπου προτείνεται να αντικατασταθούν Γαλλικές περιφράσεις με μονολεκτικούς όρους από τα Ελληνικά. Π.χ. androprere, biopaleste, dysparegorete, ecogeniarche, elpidophore, glossoctonie, philomatheem tachymathie, theopempte κλπ. περίπου 2.000 λήμματα με προοπτική περαιτέρω εμπλουτισμού.

Η ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ

Είναι προφανές ότι τουλάχιστον όσον αφορά την ακριβολογία, γλώσσες όπως τα Ελληνικά υπερτερούν σαφώς σε σχέση με γλώσσες σαν τα Αγγλικά.

Είναι λογικό άλλωστε αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς, ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να καθιερωθεί μια γλώσσα διεθνής όταν είναι πιο εύκολη στην εκμάθηση, από τη άλλη όμως μια τέτοια γλώσσα εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική.

Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η Αγγλική γλώσσα δεν μπορεί να είναι λακωνική όπως είναι η Ελληνική, καθώς για να μην είναι διφορούμενο το νόημα της εκάστοτε φράσης, πρέπει να χρησιμοποιηθούν επιπλέον λέξεις. Για παράδειγμα η λέξη «drink» ως αυτοτελής φράση δεν υφίσταται στα Αγγλικά, καθώς μπορεί να σημαίνει «ποτό», «πίνω», «πιές» κτλ. Αντιθέτως στα Ελληνικά η φράση «πιες» βγάζει νόημα, χωρίς να χρειάζεται να βασιστείς στα συμφραζόμενα για να καταλάβεις το νόημά της.

Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι στα Αρχαία Ελληνικά εκτός από Ενικός και Πληθυντικός αριθμός, υπήρχε και Δυϊκός αριθμός. Υπάρχει στα Ελληνικά και η Δοτική πτώση εκτός από τις υπόλοιπες 4 πτώσεις ονομαστική, γενική, αιτιατική και κλιτική.

Η Δοτική χρησιμοποιείται συνεχώς στον καθημερινό μας λόγο (π.χ. Βάσει των μετρήσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι…) και είναι πραγματικά άξιον λόγου το γιατί εκδιώχθηκε βίαια από την νεοελληνική γλώσσα.

Ακόμα παλαιότερα, εκτός από την εξορισμένη αλλά ζωντανή Δοτική υπήρχαν και άλλες τρεις επιπλέον πτώσεις οι οποίες όμως χάθηκαν.

Το ίδιο πρόβλημα, σε πολύ πιο έντονο φυσικά βαθμό, έχει και η Κινεζική γλώσσα. Όπως μας λέει και ο Κρητικός δημοσιογράφος Α. Κρασανάκης: «Επειδή οι απλές λέξεις είναι λίγες, έχουν αποκτήσει πάρα πολλές έννοιες, για να καλύψουν τις ανάγκες της έκφρασης, π.χ.: «σι» = γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ., «πα» = μπαλέτο, οκτώ, κλέφτης, κλέβω… «πάϊ» = άσπρο, εκατό, εκατοστό, χάνω…»

Ίσως να υπάρχει ελαφρά διαφορά στον τονισμό, αλλά ακόμα και να υπάρχει, πώς είναι δυνατόν να καταστήσεις ένα σημαντικό κείμενο (π.χ. συμβόλαιο) ξεκάθαρο;

Η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ

Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι λέξεις έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους.

Για παράδειγμα, η λέξη «λωποδύτης» χρησιμοποιείται γι’ αυτόν που βυθίζει το χέρι του στο ρούχο μας και μας κλέβει, κρυφά δηλαδή, ενώ ο «ληστής» είναι αυτός που μας κλέβει φανερά, μπροστά στα μάτια μας. Επίσης το «άγειν» και το «φέρειν» έχουν την ίδια έννοια. Όμως το πρώτο χρησιμοποιείται για έμψυχα όντα, ενώ το δεύτερο για τα άψυχα.

Στα Ελληνικά έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες έχουν το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ τους αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε χρησιμοποιούμε την λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». Εξ ού και η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι σημαίνει.

Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες πληγωνόντουσαν στην μάχη, έτρεχε τότε το αίμα και ανακατευόταν με την σκόνη και το χώμα.

Το κεράννυμι σημαίνει ανακατεύω δύο υγρά και φτιάχνω ένα νέο, όπως για παράδειγμα ο οίνος και το νερό. Εξ’ ού και ο «άκρατος» (δηλαδή καθαρός) οίνος που λέγαν οι Αρχαίοι όταν δεν ήταν ανακατεμένος (κεκραμμένος) με νερό.

Τέλος η λέξη «παντρεμένος» έχει διαφορετικό νόημα από την λέξη «νυμφευμένος», διαφορά που περιγράφουν οι ίδιες οι λέξεις για όποιον τους δώσει λίγη σημασία.

Η λέξη παντρεμένος προέρχεται από το ρήμα υπανδρεύομαι και σημαίνει τίθεμαι υπό την εξουσία του ανδρός ενώ ο άνδρας νυμφεύεται, δηλαδή παίρνει νύφη.

Γνωρίζοντας τέτοιου είδους λεπτές εννοιολογικές διαφορές, είναι πραγματικά πολύ αστεία μερικά από τα πράγματα που ακούμε στην καθημερινή – συχνά λαθεμένη – ομιλία (π.χ. «ο Χ παντρεύτηκε»).

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

ΓΛΩΣΣΑ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πως να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.

Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.

Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί).

Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.

Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.

Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.

Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.

Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιον φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστ

ε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

Η ΣΟΦΙΑ

Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να είναι έτσι. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι’ αυτόν τον λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.

Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».

Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις».Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή +έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.

Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη.

Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει σαν ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας.

Και φυσικά όταν θέλουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».

Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του.

Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε άγουρο ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά.

Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία…

Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά).

Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε.

Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία.

Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο…

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο.

Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.

Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.

Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:

«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε έναν άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.

«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ’ εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να αποθαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».

Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ότι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

Η Ελληνική γλώσσα επεβλήθη αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.

Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

ΠΗΓΗ      ΠΗΓΗ

Τα κρεμμύδια είναι ένας τεράστιος μαγνήτης

Maria Dimitriou

15 Μαρτίου στις 11:29 μ.μ. ·

 

eisygian.blogspot.com

Τα κρεμμύδια είναι ένας τεράστιος μαγνήτης για τα βακτήρια, ιδιαίτερα άψητα κρεμμύδια.

Η σελίδα για την υγεία , την ομορφιά και ότι κάνει την ζωή μας καλύτερη

Το 1919, όταν η γρίπη σκότωσε 40 εκατομμύρια ανθρώπους υπήρχε ένας γιατρός που επισκεπτόταν τους αγρότες για να δει αν θα μπορούσε να τους βοηθήσει να καταπολεμήσουν την γρίπη. Πολλοί αγρότες με τις οικογένειές τους είχαν πεθάνει από αυτή τη γρίπη. Κάποια μέρα που ο γιατρός επισκέφτηκε το σπίτι ενός αγρότη είδε προς μεγάλη του έκπληξη, πως όλοι ήταν πολύ υγιείς. Όταν ο γιατρός τους ρώτησε τι διαφορετικό χρησιμοποιούσαν από τους υπόλοιπους και η γυναίκα απάντησε ότι είχε τοποθετηθεί ένα ακαθάριστο κρεμμύδι σε ένα πιάτο σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού, ο γιατρός δεν μπορούσε να το πιστέψει και ρώτησε αν θα μπορούσε να πάρει ένα από αυτά τα κρεμμύδια να το εξετάσει στο μικροσκόπιο του. Εκείνη του έδωσε ένα και όταν το εξέτασε στο μικροσκόπιο ανακάλυψε τον ιό της γρίπης στο κρεμμύδι. Δηλαδή το κρεμμύδι είχε απορροφήσει τα βακτήρια της γρίπης και επομένως η οικογένεια ήταν υγιείς.Η δεύτερη ιστορία μιλάει για μία κομμώτρια η οποία παρατήρησε μια χρονιά ότι πολλοί από τους υπαλλήλους της ήταν μονίμος άρρωστοι με γρίπη καθώς πολλοί άρρωστοι πελάτες πηγαίνανε εκεί. Την επόμενη χρονιά έβαλε διάφορα κύπελλα με κρεμμύδια γύρω από το κατάστημά της. Προς έκπληξή της, κανένας από το προσωπικό της δεν αρρώστησε.
Μια Τρίτη ιστορία αφηγείται κάποιος που αρρώστησε με πνευμονία βαριάς μορφής όταν έπεσε στα χέρια του ένα άρθρο που έλεγε “κόβουμε τις δύο άκρες από ένα κρεμμύδι, το βάζουμε σε ένα άδειο βάζο τοποθετώντας το βάζο δίπλα στο άρρωστο ασθενή τη νύχτα. Το πρωί το κρεμμύδι θα είναι μαύρο από τα μικρόβια ....” Το δοκίμασε και συνέβη έτσι απλά .... Το κρεμμύδι ήταν χάλια, και ο ασθενής άρχισε να αισθάνεται καλύτερα. Κάτι άλλο που έγραφε το άρθρο, ήταν ότι τα κρεμμύδια και τα σκόρδα τα τοποθετούσαν γύρω από τα δωμάτια και έτσι σώθηκαν πολλοί από τη πανούκλα. Έχουν ισχυρές αντιβακτηριδιακές, αντισηπτικές ιδιότητες. Επίσης πολλές φορές, όταν έχουμε προβλήματα με το στομάχι και δεν ξέρουμε τι φταίει… Ίσως είναι τα κρεμμύδια που ευθύνονται.

Τα κρεμμύδια απορροφούν βακτήρια γι’ αυτό και δεν πρέπει να τρώμε ένα κρεμμύδι που έχει κοπεί και έχει μείνει για αρκετή ώρα ανοιχτό! ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΧΡΗΣΗ ΤΑ ΚΡΕΜΜΥΔΙΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΔΗ!!!
Τέλος μιλάει κάποιος χημικός που εργάζεται σε εταιρεία που φτιάχνει μαγιονέζες και τέτοιου τύπου σάλτσες. Αυτός λοιπόν λέει ότι κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας του, κάποιος τον ρώτησε αν υπάρχει λόγος ανησυχίας για την μαγιονέζα. Οι άνθρωποι πάντα ανησυχούν ότι θα χαλάσει η μαγιονέζα. Η απάντηση θα σας εκπλήξει. Είπε ότι όλες οι εμπορικές μαγιονέζες είναι απολύτως ασφαλείς. "Δεν χρειάζεται καν να είναι στο ψυγείο.." Εξήγησε ότι το PH στη μαγιονέζα έχει οριστεί σε ένα σημείο ώστε τα βακτήρια δεν μπορούσαν να επιβιώσουν στο περιβάλλον αυτό. Στη συνέχεια μίλησε για την πατατοσαλάτα που κάθεται στο τραπέζι και το πώς ο καθένας κατηγορεί τη μαγιονέζα, όταν κάποιος αρρωσταίνει. Είπε λοιπόν ότι όταν αναφερθεί τροφική δηλητηρίαση, το πρώτο πράγμα που εξετάζουν είναι αν το «θύμα» έφαγε πολλά κρεμμύδια από την πατατοσαλάτα. Γιατί όπως εξηγεί τα κρεμμύδια είναι ένας τεράστιος μαγνήτης για τα βακτηρίδια, ειδικά όταν είναι άψητα.Ποτέ δεν πρέπει να φυλάγετε κομμένο τμήμα κρεμμυδιού ακόμη και αν είναι να φυλαχτεί σε σακούλες που κλείνουν αεροστεγώς (συγκεκριμένα το γράφει zip-lock τσάντα ).. Λέει ότι δεν είναι ασφαλές ακόμη και αν το βάλουμε στο ψυγείο. Μεγάλη προσοχή στα κρεμμύδια που βάζουν στα χοτ ντογκ (και στα σουβλάκια προσθέτω εγώ) που αγοράζουμε έτοιμα απ’ έξω! ). Επίσης, τα σκυλιά δεν πρέπει ποτέ να τρώνε κρεμμύδια. Το στομάχι τους δεν μπορεί να μεταβολίσει τα κρεμμύδια.
Να θυμάστε λοιπόν ότι είναι επικίνδυνο να κοπεί ένα κρεμμύδι και να χρησιμοποιηθεί την επόμενη μέρα, γίνεται εξαιρετικά δηλητηριώδες σε μία και μόνο νύχτα και δημιουργεί τοξικά βακτήρια που μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες λοιμώξεις του στομάχου λόγω της υπερβολικής έκκρισης  της χολής, ακόμη και τροφική δηλητηρίαση!

Από  το  Ιστολόγιο   Οικογένεια