Δια στόματος Γιώργου Σεφέρη
Βραβείο Νόμπελ 1963, αποσπάσματα απο την ομιλία.
".....Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που
δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα και το φως
του ήλιου.Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοση του είναι τεράστια
και το πράγμα που την χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς
διακοπή,
Η ελληνική γλώσσα δεν επάψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται κάθετι ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα.
Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι η αγάπη για την ανθρωπιά,
κανόνας της είναι η δικαιοσύνη. Στην αρχαία τραγωδία, την οργανωμένη με
τόση ακρίβεια, ο άνθρωπος που ξεπερνά το μέτρο πρέπει να τιμωρηθεί απο
τις Ερινύες. Ο ίδιος νόμος και όταν ακόμη πρόκειται για φυσικά
φαινόμενα: "Ήλιος ουχ υπερβήσεται μέτρα", λέει ο Ηράκλειτος, "ει δε μή,
Ερινύες μιν Δίκης επίκουροι εξευρήσουσιν".....
".....Σ΄αυτόν
τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους
άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίκεται.
Όταν, στο δρόμο της Θήβας ο Οιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του
έθεσε το αινιγμά της, η απόκριση του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη
χάλασε το τέρας.
Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Οιδίποδα".....(X)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου