Το χαμόγελο του ξένου της Μηλέβας Α. *

http://www.onestory.gr/post/25884018853

_ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΞΕΝΟΥ

της Μηλέβας Α. *

.

“Θα μου πείτε σας παρακαλώ τι ώρα είναι;” ρώτησε η Άννα ευγενικά, αγνοώντας την απρόσωπη φωνή της γυναίκας στην άλλη πλευρά της γραμμής, που συνέχιζε να επαναλαμβάνει μηχανικά την ώρα. 

“Δεν σας άκουσα καλά. Μήπως θα μπορούσατε να επαναλάβετε;” ρώτησε για άλλη μια φορά στον ίδιο ευγενικό τόνο, χωρίς να δίνει σημασία στο γεγονός ότι μιλάει σε αυτόματο τηλεφωνητή.

“Στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι επτά και τρία λεπτά ακριβώς.” 

“Σας ευχαριστώ πολύ. Είχα την εντύπωση πως άργησα στη δουλειά μου γιατί δεν δουλεύει το ρολόι μου. Πρέπει να αλλάξω μπαταρίες φαίνεται.”

Χωρίς να περιμένει απάντηση κατέβασε βιαστικά το ακουστικό κι έτρεξε να φτιάξει ένα γρήγορο καφέ, πριν ετοιμαστεί για τη δουλειά.

Στο ασανσέρ, συνάντησε το γείτονα του διπλανού διαμερίσματος.

“Καλημέρα σας. Όλα καλά με την οικογένεια;”

Ο γείτονας της έριξε μια υποτιμητική ματιά ανάμεικτη με μια στάλα ειρωνείας.

“Καλημέρα” της απάντησε τελικά βαριεστημένα και γύρισε το πρόσωπό του προς την πόρτα του ασανσέρ, σε μια προσπάθεια να διακόψει κάθε περαιτέρω συζήτηση.

Λίγο αργότερα, η Άννα έκανε μια στάση στο περίπτερο της γειτονιάς της για να αγοράσει τσιγάρα.

“Δεν είμαι σίγουρη πια μάρκα να προτιμήσω σήμερα. Έχετε κάτι να μου προτείνετε;”

Ο περιπτεράς ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους, χωρίς να μιλήσει. Της έδωσε ένα κόκκινο πακέτο τσιγάρα και χτύπησε στα γρήγορα την απόδειξη.

“Δεν είναι άσχημη ιδέα, θα σας πω αύριο τις εντυπώσεις μου” σχολίασε ενθουσιασμένη η Άννα, γνέφοντας στον περιπτερά, που επιμένοντας στη σιωπή του, κοίταζε ήδη τον επόμενο πελάτη.

“Σας ευχαριστώ πολύ”

“Μου δίνεις σε παρακαλώ το συρραπτικό;”

“Μπορείτε να μου εξηγήσετε άλλη μια φορά το πρόβλημά σας;”

“Πώς μπορώ να βοηθήσω;”

“Έναν καπουτσίνο πολύ - πολύ γλυκό.”

“Νομίζω πως πρέπει να φωνάξουμε τον τεχνικό.”

“Καλό απόγευμα.”

Η μέρα πέρασε γρήγορα στη δουλειά. Η Άννα γύρισε στο άδειο σπίτι. Δεν τα πήγε κι άσχημα σήμερα. Η μέρα πέρασε ευχάριστα. Κι είναι πάλι βράδυ, και το σπίτι είναι πάλι άδειο κι η θέα από το ανοιχτό παράθυρο είναι πάλι το ίδιο καθηλωτική. 

Όλη η καλή διάθεση που κουβαλούσε από το πρωί της φάνηκε ξαφνικά φορτίο βαρύ, δυσβάσταχτο. Άνοιξε το παράθυρο και την πέταξε έξω με δύναμη, μαζί με το τελευταίο χαμόγελο της ημέρας. Κάθισε στο καναπέ και ξέσπασε σε λυγμούς. 

Άναψε το τελευταίο τσιγάρο της ημέρας και κοιτάχτηκε για λίγο στον καθρέφτη. Έστρωσε τα μαλλιά της κι αφού έπλυνε τα δόντια της, έβαλε τις πιτζάμες της κι έπεσε για ύπνο.

Η Άννα λέει ότι δεν θέλει πολλά. Δεν θέλει αγάπες και λουλούδια. Θέλει μόνο κάποιον να την ακούει και να της απαντάει ευγενικά. Έναν καθρέφτη όπου θα αναγνωρίζει τον καλύτερο εαυτό της. Γιατί μερικές φορές ξεχνάει ότι υπάρχει. Και τότε νιώθει την ανάγκη να της υπενθυμίζουν την ύπαρξή του. 

Το επόμενο πρωί, πηγαίνοντας στην δουλειά, σταμάτησε στο φανάρι. Ο ξένος της χτύπησε το τζάμι διακριτικά, διακόπτοντας την πρωινή της ονειροπόληση. 

“Σ’ ευχαριστώ πολύ” του είπε χαμογελώντας, ενώ του έδινε τα ψιλά που βρήκε στην τσέπη της με αντάλλαγμα ένα κουτί χαρτομάντιλα.

Ο ξένος της χαμογέλασε.

Και στα μάτια του αντίκρισε την εικόνα της. Σαν να βρήκε για λίγα δευτερόλεπτα τον καθρέφτη που έψαχνε, να αντανακλά τον καλύτερο εαυτό της. 

Άναψε το πράσινο κι η Άννα ξεκίνησε με γεμάτη καρδιά άλλη μια μέρα της ζωής της. 

“Κάπως έτσι θα ένιωθαν τα αυτοκίνητα, όταν βάζεις καύσιμα, αν μπορούσαν να νιώσουν” σκέφτηκε η Άννα.

Το καύσιμο της Άννας ήταν προφανώς τα χαμόγελα. 

Πριν πάει στη δουλειά, έκανε μια στάση στο περίπτερο. 

“Αυτά που δώσατε χθες ήταν πολύ καλά. Αυτά θέλω και σήμερα” είπε χαρούμενα.

Ο περιπτεράς δεν γύρισε καν να την κοιτάξει. Της έδωσε ένα πακέτο στα γρήγορα και βαριεστημένα εξυπηρέτησε τον επόμενο πελάτη.

Η Άννα δεν πτοήθηκε. Το ντεπόζιτο ήταν ακόμα γεμάτο με το χαμόγελο του ξένου.

.

Η Μηλέβα Α. είναι γιατρός κι όταν ξεχειλίζει από φαντασία αναγκάζεται να γράφει. Ευτυχώς αυτό δεν συμβαίνει και πολύ συχνά, αφού συνήθως η πραγματικότητα ξεπερνά σε ευρηματικότητα την φαντασία της. Το πρώτο της μυθιστόρημα “Τσίχλες και νεραϊδόσκονη” έλαβε έπαινο από την Π.Ε.Λ. τον Φεβρουάριο του 2012. Όταν έχει όρεξη, διηγείται τις περιπέτειές της στην φανταστική χώρα της Χαπιλάνδης (happiland.wordpress.com).

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω