Δίψα της Ειρήνης Φράγκου *

http://www.onestory.gr/post/19856502596 

_ΔΙΨΑ

της Ειρήνης Φράγκου *

.

Δεν είχες αρρωστήσει ποτέ. Δε νοσηλεύτηκες ποτέ σε νοσοκομείο. Δεν σου συνταγογράφησε ποτέ γιατρός φάρμακα. Δεν χρειάστηκες ποτέ σφράγισμα. Δε φόρεσες ποτέ γυαλιά πρεσβυωπίας. Βασικά, δε σε θυμάμαι ποτέ, γιαγιά, να έχεις έστω ταλαιπωρηθεί από ένα απλό συνάχι.

Και θα ζούσες για πολλά πολλά χρόνια αν δεν ξυπνούσες εκείνο το βράδυ και ανάστατη μες στα σκοτάδια δεν σκόνταφτες στον κουβά που έστυβες τη σφουγγαρίστρα και δεν έπεφτες και δεν έσπαζες το κεφάλι σου.

Αλλά ξύπνησες εκείνο το βράδυ. Και έχοντας εμπιστοσύνη στα αετίσια μάτια σου, δεν σκέφτηκες καν να ανάψεις το φως. Και δυστυχώς, δεν ήξερες ότι το απόγευμα το σκυλί της μαμάς είχε κατουρήσει το αγαπημένο σου μωσαϊκό δάπεδο κι αναγκάστηκε να το καθαρίσει κι ότι η νοικοκυροσύνη της έφτανε ως εκεί – σιγά που θα έβαζε πίσω τον κουβά και τη σφουγγαρίστρα στην αποθηκούλα. Και αμάν ρε γιαγιά! Ήταν ανάγκη να είσαι τέτοια νεροφίδα; Τόσο πολύ δίψασες ώστε να διακόψεις τον ήσυχο ονειροπαγιδευμένο σου ύπνο;

Εγώ το είπα από την αρχή. «Η γιαγιά πέθανε λόγω δίψας.» 

Οι υπόλοιποι φοβήθηκαν ότι άκουσες κάποιο θόρυβο και ανησύχησες. Ένιωσαν τύψεις που δεν είχαν αλλάξει τα παλιά κουφώματα με καινούρια ασφαλείας. Αν ένιωθες ασφάλεια δε θα ανησυχούσες και δε θα σηκωνόσουν να ελέγξεις τον θόρυβο. Εγώ τους είπα: «Η γιαγιά δεν ένιωθε ανασφάλεια. Διψούσε.»

Πάντα διψούσες. Κατάπινες νερό, ιδέες, εικόνες. Ήθελες να διψάς! Ήθελες να έχεις ανάγκη κάτι. Κάτι να ζητάς, κάτι να επιθυμείς, κάτι να ελπίζεις. Έστω κι αν ήταν ένα ποτήρι νερό από τη βρύση. Θολό και βρώμικο. Θυμάμαι και κάποια ανύποπτη φιλοσοφία σου. Και μάλλον δεν τη βρήκες πετυχημένη γιατί δε σε άκουσα να την επαναλαμβάνεις. Εγώ όμως τη θυμάμαι.

«Όταν διψάω για όνειρα, πίνω νερό. Θέλουν πότισμα.

Όταν διψάω για έρωτα, πίνω αλκοόλ. Χρειάζεται λίγη ζάλη.

Όταν διψάω για ζωή, πίνω αίμα. Δυστυχώς απαιτούνται άγρια ένστικτα.»

Τι συμβαίνει όμως όταν δεν ξέρεις για τι διψάς;

Νερό υπήρχε. Ήταν βρώμικο και μύριζε ανεπαίσθητα άρωμα λεβάντας απορρυπαντικού και σκυλίσια ούρα. Και αλκοόλ υπήρχε. Ένα μπουκαλάκι με καθαρό οινόπνευμα είχε πέσει από τη θέση του στο κοντινό ραφάκι και έσταξε στη ρόμπα σου. Όσο για αίμα! Έρρεε άφθονο.

Τι συμβαίνει λοιπόν; Μάλλον τίποτα. Στην περίπτωση σου, απολύτως τίποτα. Πεθαίνεις.

Και να που είναι σκοτεινά και με έχει πιάσει μια δίψα για κάτι απροσδιόριστο. Και ανησυχώ για αυτό που θα συμβεί. 

Αχ, ρε γιαγιά!

.

Η Ειρήνη Φράγκου γεννήθηκε το 1988 και σπουδάζει στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΑΠΘ. Αγαπάει τα μαθηματικά, τα βιβλία, τα ταξίδια και το χορό. Ασχολείται ερασιτεχνικά με το γράψιμο.

[ facebook ] [ email ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω