Γ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ «Ήταν γυναίκα , ήταν όνειρο»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Γ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ «Ήταν γυναίκα , ήταν όνειρο»

Ήταν γυναίκα , ήταν όνειρο, ήτανε και τα δύο
Ο ύπνος μ'εμπόδιζε να τη δω στα μάτια
Αλλά της φιλούσα το στόμα την κράταγα

Σα να ήταν άνεμος και να ήταν σάρκα
Μου 'λεγε πως μ' αγαπούσε αλλά δεν το άκουγα καθαρά
Μου'λεγε πονούσε να μη ζη μαζί μου
Ήταν ωχρή και κάποτε έτρεμα για το χρώμα της
Κάποτε απορούσα νιώθοντας την υγεία της σα δική μου υγεία
Οταν χωρίζαμε ήτανε πάντοτε νύχτα
Τ' αηδόνια σκέπαζαν το περπάτημά της
Έφευγε και ξεχνούσα πάντοτε τον τρόπο της φυγής της
Η καινούρια μέρα άναβε μέσα μου προτού ξημερώση

Ήταν ήλιος ήταν πρωι όταν τραγουδούσα

Όταν μόνος μου έσκαβα ένα δικό μου χώμα
Και δεν τη σκεφτόμουνα πια εκείνη.

ΠΙΝΑΚΑΣ -Γ ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ