ΜΑΡΙΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ (1897-6 ΝΟΕΜΒΙΟΥ 1989)
Γιατί να υπάρχει τέτοια ανισότητα, τέτοια σκληρότητα, τέτοια
απανθρωπιά; Ποιος φταίει; Και τι κάνει επιτέλους αυτός ο πανάγαθος
Πλάστης που στέκεται και σεργιανά αυτή την ασυναρτησία που δημιούργησε;
“ΣΑΝ ΤΑ ΤΡΕΛΑ ΠΟΥΛΙΑ”
Αν δε φας θεριό δε θεριεύεις.
“ΛΩΞΑΝΤΡΑ"
Η Η Μαρία Ιορδανίδου ήταν πεζογράφος. Στα έργα της υπάρχει αμεσότητα, απλό ύφος, ζωντανοί διάλογοι και νοσταλγική διάθεση.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1897 και έζησε τα παιδικά της χρόνια
στον Πειραιά και το Βατούμ της Ρωσίας. Φοίτησε σε ρωσικό γυμνάσιο, στη
Σταυρούπολη, όπου τη βρήκε η Οκτωβριανή Επανάσταση. Το 1919 γύρισε στην
Κωνσταντινούπολη και λίγο αργότερα πήγε στην Αλεξάνδρεια, όπου
παντρεύτηκε τον Ιορδάνη Ιορδανίδη, καθηγητή στο «Βικτόρια Κόλετζ». Το
1923 επέστρεψαν μαζί στην Αθήνα, αλλά σύντομα ο Ιορδανίδης έφυγε,
πιθανόν για τη Ρωσία.
Εξαιτίας των συνθηκών της ζωής της η
Ιορδανίδου απέκτησε μεγάλη γλωσσομάθεια και εργάστηκε ως ιδιωτική
υπάλληλος. Έγινε γνωστή στο λογοτεχνικό χώρο με το έργο Λωξάντρα, που
έγραψε σε ηλικία 65 χρονών, το 1962, και γνώρισε πολλές επανεκδόσεις. Η
Λωξάντρα περιγράφει με μεγάλη ζωντάνια και χιούμορ τα έθιμα και τη ζωή
των Ελλήνων της Πόλης και βασίζεται στις αναμνήσεις της Ιορδανίδου πριν
από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι ουσιαστικά η ιστορία της γιαγιάς της
[1]. Τη ζωή της στη Ρωσία περιγράφει η Ιορδανίδου στο βιβλίο της
Διακοπές στον Καύκασο (1965), ενώ στο Σαν τα τρελά πουλιά (1978) μιλά
για τα χρόνια στην Αλεξάνδρεια και την Αθήνα κατά το Μεσοπόλεμο.
Τελευταίο της έργο είναι Η αυλή μας (1981).
Τα έργα της γνώρισαν
μεγάλη εκδοτική επιτυχία. Βραβεύτηκε το 1978 από το Πατριαρχείο
Κωνσταντινουπόλεως με τον Χρυσό Σταυρό και το Οφίκιο της Αρχόντισσας του
Οικουμενικού Θρόνου. Πέθανε στις 6 Νοεμβρίου του 1989 και κηδεύτηκε στο
νεκροταφείο της Νέας Σμύρνης. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου