Θέατρα ελέγχου - Ρόλοι με τους οποίους προσπαθούμε να πάρουμε ενέργεια…
Υπάρχουν πολλές καθημερινές ασυνείδητες και συνειδητές τεχνικές που
πράττουν οι άνθρωποι ώστε να πάρουν ενέργεια απ' τους άλλους. Το βιβλίο:
Ουράνια Προφητεία έχει μία ωραία κατηγοριοποίηση αυτών των ρολών και
είναι τέσσερεις:
Ο ένας είναι ο τύπος του “θύματος”, όπου το άτομο που προσπαθεί με τεχνικές του τύπου “λυπηθείτε με
τον καημένο’’ ή ‘’εγώ ο αδικημένος’’ κ.λπ., να πάρει την προσοχή απ'
τους άλλους και άρα την ενέργεια. Συχνά οι ασθενείς έχουν τέτοια
συμπεριφορά.
Το άλλο θέατρο ελέγχου είναι ο τύπος του απόμακρου,
που με το να μη μιλάει πολύ ή να παίζει τον αδιάφορο ή να φεύγει, ώστε
να πάμε από πίσω του και να τον ρωτήσουμε ‘’τι έχεις;’’ Έτσι προσπαθεί
να πάρει την προσοχή και άρα την ενέργεια των άλλων.
Το επόμενο
θέατρο είναι ο τύπος του ανακριτή, εκείνου δηλαδή που προσπαθεί να βάλει
τον άλλον σε απολογία, να τον κάνει υπόλογο, να του πάρει δηλαδή την
εξουσία και άρα την ενέργεια. Επίσης πολλοί γίνονται ανακριτικοί όταν
προσπαθούν ασυνείδητα να διώξουν μια ευθύνη από πάνω τους. Επίσης
ανακριτής είναι εκείνος που δείχνει τα σφάλματα στους άλλους και τους
κάνει να νιώθουν ‘’μικρότεροι’’. Μία ακόμα ανακριτική τεχνική είναι όταν
ρωτά κάνεις πολλές ερωτήσεις και απαιτεί απάντηση! Σε ρουφάει κάποιος
με αυτόν τον τρόπο…
Το τέταρτο θέατρο ελέγχου είναι ο τύπος είναι
αυτός του τρομοκράτη, ο οποίος με τη βία και με φωνές θα προσπαθήσει να
σου πάρει τον έλεγχο, με εκβιασμούς ψυχικούς κλπ. Συνήθως τα θύματα
έλκουν τρομοκράτες και το αντίθετο, ενώ οι απόμακροι έλκουν ανακριτές
και το αντίθετο. Για παράδειγμα ένας γίνεται κακόμοιρος γιατί φοβάται να
αντιμετωπίσει τον τρομοκράτη και έτσι τον κάνει ακόμα πιο τρομοκράτη. Ο
τρομοκράτης δημιουργεί ακόμα περισσότερο τη συμπεριφορά του θύματος
στον άλλον και έτσι δημιουργείται μεταξύ τους ένα ενεργειακό δέσιμο
εξουσίας - ελέγχου, ένα δέσιμο που μπορεί κανείς να το δει σαν
ενεργειακούς λώρους – πλοκάμια, μεταξύ των τριών κάτω chakras των
ατόμων. Ο ανακριτής απ' την άλλη πάει στον απόμακρο και τον ρωτάει ‘’μα
τι έχεις, πες μου, πες μου’’ όπως κάνουν πολλά ζευγαράκια. Κι έτσι τον
κάνει ακόμα περισσότερο απόμακρο. Το ζητούμενο είναι να ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ
αυτούς τους ρόλους και εμείς να ΜΗΝ παίρνουμε μέρος σε τέτοιους
ανταγωνισμούς ενέργειας! Να μην πηγαίνουμε να κανακεύουμε όλη την ώρα
έναν άρρωστο που κλαίγεται π.χ. Γιατί έτσι βολεύεται στην ασθένειά του
και του αρέσει, πράγμα που δεν είναι τιμητικό για την ολότητά του. Ή να
μην πηγαίνουμε να λέμε σε έναν απόμακρο ‘’τι έχεις και τι έχεις’’ αλλά
να κρατάμε την αυτοπεποίθησή μας, χωρίς να φοβόμαστε ότι ο άλλος έχει ’παρεξηγηθεί’ ή κάτι τέτοιο. Και βέβαια να μην είμαστε ανακριτικοί σε
όσα λάθη νομίζουμε ότι βλέπουμε και να μην μπαίνουμε σε εκβιασμούς κλπ.
Ένα ΠΟΛΥ σημαντικό στοιχείο είναι να μάθουμε να έχουμε αυτοπεποίθηση
και να είμαστε στο ‘’κέντρο’’ μας, χωρίς να επηρεαζόμαστε απ' τις
συμπεριφορές των άλλων που πάνε να μας ελέγξουν, να μας θυμώσουν κλπ. Το
ζήτημα δεν είναι να αποβάλλουμε τίποτα άλλα να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ
θετικότητα. Έτσι θα μαραθούν τα ζιζάνια αν δεν τα ποτίζουμε...
Και
κυρίως σεβόμαστε την ελεύθερη Βούληση των άλλων. Τους αφήνουμε στην
απελπισία τους αν αυτό τους αρέσει. Δεν γινόμαστε ‘’σωτήρες’’ χωρίς να
μας το ζητήσουν….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου