Σιωπηλό το σύμπαν απόψε . Με τρομάζει!
Φέρνω τη ψυχή μου κάπου κοντά σου να γείρει !
Δε πρόλαβα ούτε να προσευχηθώ!
Ούτε οι νότες των αγγέλων ,
ούτε των άστρων η λαλιά ...
Τόση μα τόση σιωπή;
Κι η νύχτα; Σιωπηλή και άηχη !
Χωρίς φτερά , άψυχη , ξεπερασμένη ...
Η μνήμη μου απόψε έπεσε στο χάος
της ανυπαρξίας που δε γυρεύω ύπαρξη
για να επιστρέψω , σ ' αθώα μέρη
με ελπίδα!
Απόβλητο της χιονοθύελλας της νοσταλγίας!
Μα τι συμβαίνει απόψε;
Η γύμνια της αγάπης !
Αν έρθεις στη γη μη με γυρεύεις.
Κραυγαλέα θα σου φωνάζουν
οι στίχοι σου την απουσία μου.
Σ ' ολάκερο το κόσμο ...
Γραμμένο από την ομάδα Logotexniko Symposio!
της ανυπαρξίας που δε γυρεύω ύπαρξη
για να επιστρέψω , σ ' αθώα μέρη
με ελπίδα!
Απόβλητο της χιονοθύελλας της νοσταλγίας!
Μα τι συμβαίνει απόψε;
Η γύμνια της αγάπης !
Αν έρθεις στη γη μη με γυρεύεις.
Κραυγαλέα θα σου φωνάζουν
οι στίχοι σου την απουσία μου.
Σ ' ολάκερο το κόσμο ...
Γραμμένο από την ομάδα Logotexniko Symposio!
πολύ όμορφο συμπαντικό ποιήμα κυρία Δημήτριου
ΑπάντησηΔιαγραφήαν θέλετε ρίχτε μια ματιά στο ποιητικό νέο μου ιστολόγιο
http://poihsikaixaos.blogspot.gr/
Σ ευχαριστώ φίλε Γιάννη . Πολύ ενδιαφέροντες οι συλλογισμοί σου. Σου εύχομαι αστείρευτη έμπνευση και καλή συνέχεια!!!
Διαγραφή