Βιβλίο: «Το μαγικό θέατρο» (απόσπασμα)

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

Πριν όμως φύγει, μου λέει: «Σήμερα το βράδυ στο ξενοδοχείο, μια ψυχολόγος από το πανεπιστήμιο δίνει μια διάλεξη για τις παραδόσεις των Καχούνα, των μάγων- γιατρών της Χαβάης. Ρίξτε μια ματιά, νομίζω ότι θα σας φανεί ενδιαφέρον».

Το βράδυ, όταν η αίθουσα του ξενοδοχείου έχει γεμίσει, μια ψηλή γυναίκα με μαλλιά που έχουν αρχίσει να γκριζάρουν, μπαίνει περπατώντας νωχελικά και... σέρνοντας ένα μεγάλο κομμάτι αλυσίδας. Όταν φθάνει στο βάθρο του ομιλητή, γυρνά προς το ακροατήριο και ρωτάει: «Μέχρις εδώ υπάρχει καμιά απορία;». Όπως είναι φυσικό, κάποιος τη ρωτάει γιατί σέρνει την αλυσίδα. Τότε αυτή, τη σηκώνει ψηλά και ρωτάει: «Έχετε ποτέ προσπαθήσει να... την σπρώξετε;».

Όταν το κοινό ησυχάζει ξανά, εκείνη συνεχίζει: «Κατά πάσα πιθανότητα έχετε όντως προσπαθήσει - και ίσως το κάνετε ακόμα και τώρα. Είναι μια αλυσίδα σαν κι αυτή που έχω εδώ, αλλά αόρατη. Είναι μια αλυσίδα που φτιάχνουμε μόνοι μας, με το νου μας - η αλυσίδα της αιτίας και του αποτελέσματος. Κάθε φορά που προσπαθείτε να δείτε αν μπορείτε να κάνετε κάτι να συμβεί, είναι σαν να τη σπρώχνετε. Αυτή η αλυσίδα είναι απεικόνιση μιας επιμέρους άποψης για τον κόσμο και τη λειτουργία του. Δε θα ήταν πιο εύκολο και αποτελεσματικό να την κατευθύνετε αντί να προσπαθείτε να την καθοδηγήσετε μ' ένα συνδυασμό σκυλίσιας επιμονής, κτηνώδους δύναμης και σκληρής δουλειάς»;
Έπειτα απ' αυτό, η γυναίκα αναφέρει το απόσπασμα του Θορό που μού έκανε εντύπωση στη διάρκεια εκείνης της θύελλας στο Μεντοσίνο - αυτό που μιλούσε για το να κινείσαι με σιγουριά στην κατεύθυνση των ονείρων σου και να ζεις σαν αυτά τα όνειρα να είχαν πραγματοποιηθεί.

Συνεχίζει λέγοντας ότι αυτή η ιδέα είναι στα ίδια πλαίσια με τις διδαχές των Καχούνα που λένε ότι τα όνειρα και τα οράματα είναι σπόροι. Διατυπώνοντας επιστημονικά αυτή τη θεωρία με ψυχολογικούς όρους, θα μπορούσαμε να πούμε ότι μια ονειροπόληση είναι ένας σπόρος, που όταν εμφυτευτεί στο υποσυνείδητο και ανατραφεί με εμπιστοσύνη γεννά μια ροή από συμβάντα που τον κάνουν να καρποφορήσει μέσα στη χωροχρονική πραγματικότητα. ("Ότι οραματίζεσαι, αυτό και θα πάρεις!! σκέφτομαι). Δεν είπα τυχαία "μια ροή από συμβάντα" και όχι "μια αλυσίδα από συμβάντα". Η ομιλήτρια συνεχίζει: «Η παράδοση των Καχούνα βλέπει τον κόσμο ως μια εκδήλωση του μάνα, του νερού της ζωής. Έτσι λοιπόν αν ξέρετε για το νερό, ξέρετε και για τη ζωή. Το νερό έχει την τάση να ρέει εκεί όπου του παρουσιάζεται η μικρότερη αντίσταση. Προσπαθήστε να το πιάσετε και θα τρέξει ανάμεσα από τα δάχτυλα σας - ενώ αν κάνετε τις χούφτες σας ένα κύπελλο και παρεμβληθείτε στη ροή, ιδού κυρίες και κύριοι! Το κύπελλο σας γεμίζει και ξεχειλίζει. Απ' αυτή την άποψη, το να θεωρούμε τη ζωή ως μια τυχαία συγκέντρωση απομονωμένων και ανεξαρτήτων μεταξύ τους αντικειμένων και συμβάντων, είναι το ίδιο ακατανόητο με το να βλέπουμε έναν ποταμό ως μια συγκέντρωση απομονωμένων και ανεξαρτήτων σταγόνων νερού».
Βιβλίο: «Το μαγικό θέατρο» (απόσπασμα)