Σιμόν ντε Μποβουάρ

http://tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/%CF%86%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CF%83

Φεμινιστικό περιοδικό το 1984 για τη Σιμόν ντε Μποβουάρ

09:12, 14 Απρ 2013 | tvxsteam tvxs.gr/node/125623

To 1984, το φεμινιστικό περιοδικό «ο Αγώνας της Γυναίκας» δημοσίευσε συνεντεύξεις που είχαν δοθεί στο γαλλικό Tύπο της εποχής, με αφορμή τότε τα 35 χρόνια από την έκδοση του «Δέυτερου Φύλου» της Σιμόν ντε Μποβουάρ, καθώς και μία κριτική ανάλυση του βιβλίου. Η Μποβουάρ φέρεται να δηλώσε ότι θα άλλαζε ένα κεφάλαιο του βιβλίου. Διαβάστε αποσπάσματα από το αφιέρωμα του 1984. Έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, στις 14 Απριλίου του 1986.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα του 1984, στη Γαλλία είχε παρουσιαστεί στη γαλλική τηλεόραση ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα τεσσάρων ωρών με συνεντεύξεις της Σιμόν ντε Μποβουάρ, για την επέτειο των 35 χρόνων από την έκδοση του βιβλίου. Κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για το «Le deuxième sex de Simone de Beauvoir», της Josée Dayan.

«Η σειρά γυρίστηκε στο μικροσκοπικό διαμέρισμά της απέναντι από το νεκροταφείο του Μονπαρνάς, όπου έμενε μόνη πάρα πολλά χρόνια (κι όταν ζούσε ο Σαρτρ, έμεναν χωριστά). Εκεί τη βλέπουμε να κουβεντιάζει με πολλές διανοούμενες φεμινίστριες. Με την Ελιζαμπέτ Μπαντετέρ μιλάει για τη ‘νέα οικογένεια’».

Διαβάστε επίσης:  Σιμόν ντε Μποβουάρ: «Γυναίκα δε γεννιέσαι, γίνεσαι»  Ζαν Πωλ Σαρτρ, ο άνθρωπος που όρισε τη διανόηση του 20ου αιώνα

Τα αποσπάσματα:

Σιμόν ντε Μποβουάρ: Δεν θα άλλαζα σήμερα παρά μόνο ένα κεφάλαιο
Όταν ρωτήθηκε η Σιμόν ντε Μποβουάρ, με την ευκαιρία αυτής της εκπομπής, τι θα άλλαζε στο βιβλία της, είπε:
«Αν ήταν να ξαναέγραφα το βιβλίο σήμερα δεν θα άλλαζα παρά μόνο ένα κεφάλαιο. Ακόμα και σήμερα παίρνω γράμματα από γυναίκες που μου λένε ότι το βιβλίο μου τους άλλαξε τη ζωή. Τι είναι εκείνο που θα άλλαζα. Τον ισχυρισμό ότι ένα σοσιαλιστικό κράτος θα επίσπευδε τη χειραφέτηση των γυναικών. Δεν ήταν παρά αυταπάτη. Τα τελευταία τριάντα χρόνια συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει κάτι που να είναι σοσιαλιστικό κράτος και ότι οι γυναίκες ανεξάρτητα από καθεστώτα, πρέπει να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και να πολεμήσουν για ίσα δικαιώματα σε όλους τους τομείς».

Ελιζαμπέτ Μπαντεντέρ: Η μετριοφροσύνη της Μποβουάρ
«Η Ελιζαμπέτ Μπαντεντέρ, ιστορικός, καθηγήτρια Πανεπιστημίου, συγγραφέας του περίφημου βιβλίου “L’ amour en plus” που αμφισβητεί το μητρικό ένστικτο, είπε ανάμεσα σε άλλα, σε πρόσφατη συνέντευξή της:

Η Σιμόν ντε Μποβουάρ είχε πάνω μου αποφασιστική επιρροή. Υπήρξε για μένα πνευματική μου μητέρα, όπως θα ήταν και για εκατομμύρια άλλες γυναίκες σ’ όλο τον κόσμο, τον Δυτικό τουλάχιστον. Εκείνο που μου είχε κάνει αρχικά τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η σχέση της με τον Σαρτρ. Την εποχή εκείνη, το 1960, μου φαινόταν πως ήταν το αποκορύφωμα της ελευθερίας, μοντέλο αυτονομίας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, με τα ήθη και τα έθιμα της εποχής εκείνης..μου φαινόταν κάτι το αξιοθαύμαστο[…]

Από τη Σιμόν ντε Μποβουάρ ξεκίνησε μια αληθινή επανάσταση για το γυναικείο ζήτημα, με την κριτική που έκανε της αντίληψης που υπήρξε για τη γυναικεία φύση. Ξεκίνησε κάτι που δεν θα σταματήσει πια και μου φαίνεται πως η ίδια δεν έχει μεγάλη επίγνωση αυτού του πράγματος. Από μετριοφροσύνη ίσως[…]
Η μετριοφροσύνη της Σιμόν ντε Μποβουάρ φαίνεται ασφαλώς και από το γεγονός ότι άργησε να στρατευθεί στο Κίνημα για την Απελευθέρωση της Γυναίκας. Έγραψε το “Δεύτερο Φύλο” κινούμενη από μια διανοητική περιέργεια για τη θέση της γυναίκας και αργότερα κατέβηκε στο δρόμο για να προσπαθήσει να αλλάξει τη θέση της […]
    ^{H Σιμόν ντε Μποβουάρ αποχαιρετά τον Ζαν Πωλ Σαρτρ, στην κηδεία του}
Ρώτησα τη Σιμόν ντε Μποβουάρ αν “ονειρεύτηκε” ποτέ, έστω στον ύπνο της ότι ήταν έγκυος (την ερώτηση αυτή την έκοψαν στην εκπομπή). Και η απάντησή της μου προκάλεσε το ενδιαφέρον αλλά και με σάστισε συγχρόνως. Ήταν ένα κατηγορηματικό ‘όχι’ […]».
  Εβελύν Συλλερό: Ο αντίλογος
«Η κοινωνιολόγος Εβελύν Συλλερό […] εκδότης του βιβλίου ‘Το Γυναικείο Φαινόμενο’ είπε σχετικά με το “Δεύτερο Φύλο”: Το βιβλίο αυτό μ’ εντυπωσίασε τρομερά την εποχή της έκδοσής του, το 1949 […] Βρήκα πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι μιλούσε για κάποια πράγματα που μας έλεγαν ότι ήταν ντροπή να αναφέρουμε, όπως η περίοδος λόγου χάρη. Προηγουμένως ζούσαμε σαν ο κόσμος να ήταν αποκλειστικά αντρικός, και μιλούσαμε ψιθυριστά για τα δικά μας προβλήματα.
Από την άλλη πλευρά, εγώ που έγινα μητέρα το 1949, βρήκα λάθος όσα έγραψε η Σιμόν ντε Μποβουάρ για τη μητρότητα. Παραδέχομαι απόλυτα ότι υπάρχουν γυναίκες, μια μικρή πλειοψηφία (sic) γυναικών, που δεν έχουν διάθεση να γίνουν μητέρες. Αλλά η εξαιρετική περιπέτεια της γυναικείας ζωής δεν υπάρχει στο “Δεύτερο Φύλο”.
  Σκέψεις για το «Δεύτερο Φύλο»
«Το Δεύτερο Φύλο ήταν αναμφισβήτητα για την εποχή του ένα πρωτοποριακό έργο: καλούσε τις γυναίκες να πάρουν στα χέρια τους τη μοίρα τους, προέτρεχε των μεγάλων αγώνων για την ισότητα των φύλων μέσα στην οικογένεια, στην εκπαίδευση, στη δουλειά, στην πολιτική εκπροσώπηση, και μιλούσε για το δικαίωμα στην αντισύλληψη και για την ελευθερία των εκτρώσεων. Αναφερόταν ήδη τότε στη τεχνητή γονιμοποίηση[…]
Η Μποβουάρ αρνείται ότι η γυναίκα μπορεί, έστω και σε ελάχιστο βαθμό, να εξαρτάται από το βιολογικό και ψυχικό της πεπρωμένο. "Είναι η κοινωνία-λέει- που επεξεργάζεται αυτό το ενδιάμεσο μεταξύ του αρσενικού και του ευνούχου προϊόν, το οποίο και ονομάζει θηλυκό”[…]
Εξακολουθεί να πιστεύει, άλλωστε, ότι ο γάμος είναι ένας “πρόστυχος” θεσμός, γιατί σπάνιες είναι οι φορές που δεν στηρίζεται σε οικονομικά συμφέροντα […]
Πιστεύει ότι οι μεγαλύτερες κατακτήσεις του φεμινισμού είναι η νομιμοποίηση των αντισυλληπτικών μεθόδων και των εκτρώσεων, που επέτρεψαν στη γυναίκα την εθελοντική μητρότητα. Φοβάται όμως ότι αυτές οι κατακτήσεις απειλούνται σοβαρά από το φανατισμό του μουσουλμανικού κόσμου και από την επιστροφή στον συντηρητισμό και στη θρησκεία, που παρατηρείται τελευταία στη Δύση. Αυτή η τάση αναπτύσσεται ραγδαία κυρίως στης ΗΠΑ […]».
*Επιμ: Κατρίν Αλαμάνου