Του Προφήτη Ηλία ...

http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr/2013/07/blog-post_19.html?spref=fb

Παρασκευή, 19 Ιουλίου 2013

Του Προφήτη Ηλία ...

« Κι ο Αϊ Λιας  στον ουρανό …για να ρίξει ο Θεός νερό…»

Προφήτης Ηλίας, Αρχάνες

Της Ελένης Μπετεινάκη 

20 Ιουλίου, η μέση του καλοκαιριού, της κάψας, των ώριμων φρούτων, των λιάτικων σταφυλιών, του Αϊ Λιά του βροχερού, του βροντερού , του κεραυνοβόλη  και του νεφοκράτορα, του προφήτη Ηλία των ψηλών κορφών, των ξωκλησιών, του κλεισίματος του κύκλου της φωτιάς  που ξεκίνησε με τα Αναστενάρια κορυφώθηκε στις εξαγνιστικές πυρές του Αϊ Γιάννη και κλείνει με τις μεγάλες φωτιές στα ψηλά βουνά ,τούτη τη μέρα, που οι θρύλοι κι οι παραδόσεις θέλουν τον Ηλία , ναύτη, θεό, μάντη, έφορο της βροχής και των ανέμων, Άγιο και Προφήτη.

Λέει μια από τις παραδόσεις  πως « οι βροχές και τα αστροπελέκια απ αυτόν γίνονται. Ξαπλώνει στα σύννεφα και κοιμάται, όταν είναι να καλοσυνέψει ο καιρός. Μα όταν είναι για νερό , τρέχει με την άμαξά  του στον ουρανό και για αυτό βροντάει …Όταν βροντάει , είναι που με το πύρινο αμάξι του κυνηγάει τη Λάμια να τη σκοτώσει , για να μην καταστρέψει τα σπαρτά των ανθρώπων. Οι αστραπές που πέφτουνε τότες είναι οι πύρινες σαϊτιές που ρίχνει στη Λάμια ο άγιος. »

Ένας άλλος μύθος λέει πως ο προφήτης Ηλίας ήταν ναυτικός .Ταξίδευε χρόνια πολλά κι είχε γνωρίσει όλον τον κόσμο από την μια του άκρη ως την άλλη και κάποτε κουράστηκε. Θέλησε τότε να κατοικήσει σ ένα μέρος που οι άνθρωποι δεν ήξεραν  τίποτα για την θάλασσα. Πήρε λοιπόν ένα κουπί και σαν άλλος Οδυσσέας, άρχισε να πηγαίνει σε διάφορα μέρη. Ρωτούσε όποιους συναντούσε τι ήταν αυτό που κρατούσε. Όσο του απαντούσαν « κουπί » τραβούσε ψηλότερα, μέχρις που έφτασε στην κορυφή ενός βουνού  που του απάντησαν πως κρατούσε « ξύλο». Τότε κατάλαβε πως σ΄ αυτό το μέρος δεν γνώριζαν τίποτα για την θάλασσα κι έτσι ο άγιος έμεινε μόνιμα εκεί.

Προφήτης Ηλίας , Αρχάνες

Μια τρίτη παράδοση  θέλει τον Προφήτη Ηλία να ταυτίζεται με τον Ήλιο. Ηλίας – Ήλιος μια συνήχηση μεταξύ αρχαιότητας και χριστιανισμού. Στην αρχαιότητα ο Ήλιος ταυτιζόταν με τον Δία , που ως θεός των μετεωρολογικών  φαινομένων λατρευόταν πάνω στις βουνοκορφές. Επειδή λοιπόν ο Ήλιος , όταν ανατέλλει , φαίνεται ν΄ανεβαίνει λαμπρός από τις κορυφές που φωτίζει πρώτες με τις ακτίνες του , αλλά και ο θεός που σηκώνει την κακοκαιρία στη διάρκεια των καταιγίδων , θεωρήθηκε ότι η λατρεία και του αγίου Ηλία θα γινόταν στις κορυφές των βουνών.

Τούτη τη μέρα πολλά γίνονταν  τα παλιά τα χρόνια και πολλά δεν γίνονταν. Πρώτα απ΄όλα δεν δούλευαν στα χωράφια τους οι γεωργοί, ούτε στ αλώνια, ούτε στους λαχανόκηπους. Είναι γνωστή η ιστορία με το «Βουλισμένο Αλώνι» στον παλιό εθνικό δρόμο Ηρακλείου - Ρεθύμνης  με την εντυπωσιακή δολίνη (βαθιά λακκούβα, που σχηματίζεται , κατά κανόνα, από την υπονόμευση του εδάφους σε κάποια σημεία σε περιοχές με ασβεστολιθικά  πετρώματα). Λένε πως ένα αλώνι υπήρχε εκεί που σήμερα βρίσκεται το βούλιασμα. Ο ιδιοκτήτης του επέμενε να αλωνίζει την ημέρα του Προφήτη Ηλία ενώ  ήξερε πως ήταν πολύ μεγάλη γιορτή και ο άγιος θα θύμωνε .Ξαφνικά  η γη υποχώρησε συμπαρασύροντας  τον ίδιο, το ζευγάρι του , τα στάχυα και φυσικά το αλώνι…

Προφήτης Ηλίας, Αρχάνες, Ιερό μέσα στο βράχο!

Τα παρατηρήματα τούτη την μέρα επίσης πολλά. Συνήθιζαν οι άνθρωποι να παρατηρούν τομεσημέρι τον ουρανό αν ήταν καθαρός ο χειμώνας θα ήταν μαλακός, αν είχε σύννεφα, θα ήταν βαρύς. Οι βοσκοί παρατηρούσαν πως πλάγιαζε ο σκύλος της μάντρας. Αν ήταν γυρισμένος προς τον βορά είχαν βαρυχειμωνιά ενώ αν ήταν κατά τον νότιο ο χειμώνας θα ήταν καλοκαιρινός. Οι κοπέλες πάλι έβγαιναν στην εξοχή και μάζευαν αγριολούλουδα από σαράντα διαφορετικά είδη , τραγουδώντας. Έπλεκαν στεφάνι και το βαζαν το βράδυ κάτω από το μαξιλάρι τους και έτσι έβλεπαν στον ύπνο τους ποιον άνδρα θα παντρευτούν. 

περισσότερα στο σύνδεσμο πηγή