Σε παίρνω μαζί μου τις νύχτες στο μικρό μου κηπάκι.Πώς εσύ δεν το ξέρεις, καμιά σημασία.
Κεί ,δίπλα στη μεγάλη λεμονιά, τις λέξεις σου, μια μια ακούω εντός μου. Βγάζω στην άκρη το θυμό κι άλλα σκουπίδια.Τίς βάζω σε σειρά με προσοχή και συλλογιέμαι πως όλες μία λέξη κάνουνε:Αγάπη.
Κι ας στάζουνε αίμα,κι ας λένε άλλ' αντ'άλλων.'Υστερα λέω:Σιωπήστε.
Κι ακούμε τους γρύλους.Ένα ζουζούνι γύρω από τη λάμπα μας.Ένα μωρό κοτσύφι ονειρεύεται....Κάτι του είπε η μάνα του κι ησύχασε.
Έναστρη η νύχτα στη παλάμη του Θεού.Όλα μια λέξη.......Κι ας λές άλλ'αντ'άλλων,συνάνθρωπε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου