TO ΡΟΔΟ

Voula Kapiri

TO ΡΟΔΟ
Ρόδο θεσπέσιο,τρυφερό, ολόδροσο που θέλγει,
Στη ζηλευτή την ομορφιά ν’ αντισταθεί ποιος θέλει!
Μαγεύει με τα κάλλη του, προκλητικά προσμένει...
«Έλα σκύψε και νιώσε με, στο απαλό φιλί σου.
Δικό σου πάρε με αν θες, για λίγο στη ζωή σου.
Θα σε μεθύσω μ’ άρωμα, θ’ αγγίξω την ψυχή σου,
θα την ποτίσω με χυμούς, ροδόσταμο θα στάξω,
να σου δροσίζει τις στιγμές, στη λήθη πριν περάσω.»
Ακούμπησα τα χείλη μου στα ροδοπέταλα του,
αγγέλου χάδι η αίσθηση, χάθηκα στ’ άρωμα του.
Στ’ άστρα μ’ ανέβασε ψηλά, στον ήλιο, στο φεγγάρι,
στου ορίζοντα το απέραντο και στ’ αλμυρά πελάγη.
Με ουράνιου τόξου χρώματα εντύθηκε η πλάση,
αγκάλιασε και στόλισε τα πέρατα η λάμψη!
Μα η ομορφιά έχει τίμημα,το ρόδο κρύβει αγκάθια.
Το μαρτυρήσαν οι πληγές που πλήρωσαν τα χάδια.
Στα δάκρυα η λύτρωση, το μάθημα στα χέρια.
Χωρίς γιατί τα κοίταξα..δικό μου ήταν το λάθος,
σαν τον τυφλό τον έρωτα, δεν λόγιαζα στο πάθος.
Πως χάνεται έτσι η ομορφιά, μέσα μου αργοπεθαίνει!
Θάνατο κρύβει η γέννηση, κάθε αρχή ένα τέλος.
To τέλος φέρνει μια άλλη αρχή.Όπως το είπαν στωικοί,
«ουδέν κακό αμιγές καλού»...Χαράζει μια άλλη μέρα!
Όμορφο τριαντάφυλλο, μαράζωσες μπροστά μου.
Πέφτουν τα ροδοπέταλα, πονάνε τη ματιά μου.
Πως να γυρίσω να σε δω; Έτσι δεν το αντέχω!
Θλίψη απλώνει γύρω μου, αυτή η νεκρή σου φύση!
Δεν το περίμενα ποτέ, η λάμψη σου να σβήσει!
Με Ρέκβιεμ Μότσαρτ σε θρηνώ αγαπημένο ρόδο,
που νόμιζα θα έμενες, παντοτινό μου δώρο!!!
~ ~ ~ V. K. ~ ~ ~ 16/11/2013

— με το χρήστη Σταυρούλα Κουγιουμτσιάδη και 37 ακόμη.