Εικόνες της εβδομάδας που μόλις τελείωσε...
τα ιγκουάνα σταθερά στον μικρόκοσμό τους με απορία παρατηρούν το άγνωστο γι αυτά σύμπαν γύρω τους πίσω απο την λεκιασμένη τζαμαρία τους....
ο γόης που εισέβαλε στο κτίριό μας άγεται και φέρεται απο το γενετήσιο ένστικτό του που τού το αφύπνισε η Τζίνα μας....
ο ουρανός του Ηρακλείου μοιρασμένος κι αυτός σε καλοκαίρι και χειμώνα δεν ξέρει τι τού γίνεται....
οι γάτες της γειτονιάς αφ υψηλού ρεμβάζουν και παρατηρούν , κάπου κάπου αφουγκράζονται μήπως ακούσουν κανα ποντίκι στο διπλανό χωράφι...
πηγαίνοντας απο Ηράκλειο προς Αγιο Νικόλαο απολαμβάνουμε μια διαδρομή παραθαλάσσια και μη αλλά ως επι το πλείστον σε τουριστική ζώνη...
πριν τον Άγιο Νικόλαο η Νεάπολη μέσα σε κάμπο κάτω απο τα πέριξ βουνά, σημαντικό αστικό κέντρο λόγω των δικαστηρίων αλλά και μια γοητευτική επαρχιακή κωμόπολη μέσα στην ύπαιθρο... ευχαρίστως θα ζούσα εδώ...
μετά απο 10 λεπτά ξαναπιάνουμε παραλιακά στον Άγιο Νικόλαο την πρωτεύουσα νομού Λασιθίου στον κόλπο του Μεραμπέλλου όπου και η Σπίναλόγκα...
ο Άγιος Νικόλαος έχει χρώμα παραδοσιακό και κουλτούρα που διατηρεί το ύφος του χθές κάτι που προσελκύει τουρισμό... αλλά δεν λείπει και το γράφιτι... σε μια αυλή βρήκα ένα κλήμα που μάλλον θέλει γιατρό...
πιο πέρα βρέθηκα σε... ελικόπτερο , να βλέπω απο ψηλά τη λίμνη, πάνω στη λαμαρίνα του αστικού λεωφορείου...
πριν φύγω για Ηράκλειο αποχαιρέτησα και την αρπαχθείσα Ευρώπη , Η Αρπαγή της Ευρώπης, το γλυπτό που έχει σχεδιάσει ο σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος και έχουν φιλοτεχνήσει οι γλύπτες Νίκος και Παντελής Σωτηριάδης... το έργο βρίσκεται σε μια προβλήτα στο λιμάνι της πόλης...
στη διαδρομή προς Ηράκλειο είδα πάλι τα ίδια μέρη ...
οι αγκιναριές καλά κρατούν... τα τουριστικά θέρετρα ακόμα ζούν... αεροπλάνα πηγαινοέρχονται.....
οι ζέστες συνεχίζονται για να ενωθούν με τις Αλκυονίδες ημέρες...
και τα περιστέρια χαίρονται το γαλανόλευκο φώς...
τα ιγκουάνα σταθερά στον μικρόκοσμό τους με απορία παρατηρούν το άγνωστο γι αυτά σύμπαν γύρω τους πίσω απο την λεκιασμένη τζαμαρία τους....
ο γόης που εισέβαλε στο κτίριό μας άγεται και φέρεται απο το γενετήσιο ένστικτό του που τού το αφύπνισε η Τζίνα μας....
ο ουρανός του Ηρακλείου μοιρασμένος κι αυτός σε καλοκαίρι και χειμώνα δεν ξέρει τι τού γίνεται....
οι γάτες της γειτονιάς αφ υψηλού ρεμβάζουν και παρατηρούν , κάπου κάπου αφουγκράζονται μήπως ακούσουν κανα ποντίκι στο διπλανό χωράφι...
πηγαίνοντας απο Ηράκλειο προς Αγιο Νικόλαο απολαμβάνουμε μια διαδρομή παραθαλάσσια και μη αλλά ως επι το πλείστον σε τουριστική ζώνη...
πριν τον Άγιο Νικόλαο η Νεάπολη μέσα σε κάμπο κάτω απο τα πέριξ βουνά, σημαντικό αστικό κέντρο λόγω των δικαστηρίων αλλά και μια γοητευτική επαρχιακή κωμόπολη μέσα στην ύπαιθρο... ευχαρίστως θα ζούσα εδώ...
μετά απο 10 λεπτά ξαναπιάνουμε παραλιακά στον Άγιο Νικόλαο την πρωτεύουσα νομού Λασιθίου στον κόλπο του Μεραμπέλλου όπου και η Σπίναλόγκα...
ο Άγιος Νικόλαος έχει χρώμα παραδοσιακό και κουλτούρα που διατηρεί το ύφος του χθές κάτι που προσελκύει τουρισμό... αλλά δεν λείπει και το γράφιτι... σε μια αυλή βρήκα ένα κλήμα που μάλλον θέλει γιατρό...
πιο πέρα βρέθηκα σε... ελικόπτερο , να βλέπω απο ψηλά τη λίμνη, πάνω στη λαμαρίνα του αστικού λεωφορείου...
πριν φύγω για Ηράκλειο αποχαιρέτησα και την αρπαχθείσα Ευρώπη , Η Αρπαγή της Ευρώπης, το γλυπτό που έχει σχεδιάσει ο σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος και έχουν φιλοτεχνήσει οι γλύπτες Νίκος και Παντελής Σωτηριάδης... το έργο βρίσκεται σε μια προβλήτα στο λιμάνι της πόλης...
στη διαδρομή προς Ηράκλειο είδα πάλι τα ίδια μέρη ...
οι αγκιναριές καλά κρατούν... τα τουριστικά θέρετρα ακόμα ζούν... αεροπλάνα πηγαινοέρχονται.....
οι ζέστες συνεχίζονται για να ενωθούν με τις Αλκυονίδες ημέρες...
και τα περιστέρια χαίρονται το γαλανόλευκο φώς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου