Τι σημαίνει το τίποτα;
Τα πάντα.
-Το φίδι μέσα από την τρύπα μόνο εμείς μπορούμε να το βγάλουμε.
Κάθε μέρα αδιαλείπτως και ενδελεχώς συζητάμε με το τίποτα. Άρα το τίποτα έχει σχέση με την καθημερινότητα.
Το κενό, στην ανατολή, είναι άδειο για το δικό μας γεμάτο νου: Ελπίδας και φόβου, τιμωρίας και ενοχής, αποδοχής και απαρέσκειας. Αυτό το τίποτα, είναι σχεδόν η ζωή μας. Άρα, αν το αλλάξουμε λίγο, συζητάμε για το τίποτα και κατ' επέκταση ζούμε για το τίποτα.
Άρα, δεν ζούμε κάθε μέρα για το πραγματικό. Άρα, έχει μια σχέση το πάνω με το κάτω. Γιατί, συζητάμε με το τίποτα αφού υπάρχει το πραγματικό; Αφού η δύναμη που αισθανόμαστε μέσα σας είναι το πραγματικό. Είμαστε ένας βαθύς πυθμένας με την πραγματικότητα ασάλευτη.
Γιατί δεν προσεγγίζουμε αυτή την πραγματικότητα; Γιατί ζούμε και σπαταλάμε άπειρο χρόνο για το τίποτα; Αυτή η σπατάλη που στηρίζεται πάνω στο τίποτα, είναι η σπατάλη του πολιτισμού μας. Ντρεπόμαστε να πούμε ότι κάθε μέρα μιλάμε με το τίποτα και δυσκολευόμαστε. Καλύτερα να μιλήσουμε για το πραγματικό.
Τόση ώρα παρ' ότι ξέρετε πολύ καλά, ισχυρίζεστε ότι δεν ξέρετε τίποτα, σαν τον Σωκράτη. Άρα ορθώς κάνετε πως δεν ξέρετε. Συζητάμε με το τίποτα και έτσι σιωπούμε με την πραγματικότητα. Όσο υπάρχει αυτή η συζήτηση δεν μπορεί να ακουστεί η πραγματικότητα.
Δεν μπορούν να συνυπάρχουν; Βεβαίως, αλλά όχι με θεμέλιο το τίποτα, παρά μόνον με θεμέλιο την πραγματικότητα.
Στο πιο σαθρό θεμέλιο το πιο γερό σπίτι δεν είναι σταθερό.
(Μόνο το ένα γουρουνάκι έχει γερό σπίτι, τα άλλα το έχουν θεμελιώσει στο τίποτα δηλαδή στις ψευδαισθήσεις).
Μάγια- Πλάνη. Ξέρουμε τη μητέρα μας αλλά όχι τον πατέρα μας ίσως … Πλανάστε και σε αυτό. Ας αρχίσουμε από τη μητέρα. Είμαστε όλοι παιδιά της Μάγια, της μεγάλης πλάνης. Ποια είναι αυτή; Η καθημερινότητα. Όχι μόνον, όλο το σύμπαν είναι μια πλάνη.
Υπάρχει ένα σημείο και δεν υπάρχει τίποτα που δημιουργήθηκε παρά μόνο η ταχύτητα του αντικειμένου. Μέσα σε αυτήν την πλάνη υπάρχει ένας κόκκος πραγματικότητας που πρέπει να τον ανακαλύψουμε. Αυτή η Μάγια, η μητέρα ΥΛΗ, η πλάνη.
Τι είναι αυτή η λεπτή διαχωριστική γραμμή που κάνει το ένα να είναι πλάνη - πλάνη και το άλλο πλάνη που πάει να γίνει πραγματικότητα; Αυτή λοιπόν την πρώτη διάσταση, την ονομάζουμε πρώτη διάσταση της Πραγματικότητας. Με ποια πραγματικότητα θα μπορούσαμε να τη συσχετίσουμε με τον άνθρωπο; Με το σώμα του; Ναι
Ας την ονομάσουμε ανάγκες: Τροφή, νερό και τα λοιπά.
Το πρώτο σκαλοπάτι της πραγματικότητας: Αδήριτες ανάγκες: Δεν αλλάζουν. Και από πού παίρνουμε τη γνώση αυτών των αναγκών; Από τις αισθήσεις. Άρα είναι η πραγματικότητα των αισθήσεων. <<Πρωταρχικά θέλω>>, αναγκαία και άρα παγκόσμια. Είμαστε δεμένοι όπως ο Προμηθέας στον Καύκασο. Πώς εκφράζονται μεσ' την καθημερινότητα; Από τα ένστικτα. Δηλαδή αν η πραγματικότητα μας τελείωνε σ' αυτή την πρώτη κίνηση θα είμαστε ένα ον με ανάγκες, αισθήσεις και ένστικτα.
Έχουμε λοιπόν ένα σημείο που κινείται και όταν η ευθεία κινηθεί τι σχηματίζει; Το επίπεδο. (Πλάνη είναι και αυτό). Αυτό ονομάζεται δεύτερη διάσταση.
Πρώτη διάσταση ανάγκες. Δεύτερη διάσταση… αν λυθεί αυτό τι ψάχνουμε μετά; Τα συναισθήματα. Έχουν σχέση με τις αισθήσεις. Πώς θα πούμε τις ανάγκες σ' αυτό το επίπεδο πραγματικότητας και τα ένστικτα;
Την ανάγκη και τα ένστικτα πώς θα τα λέγαμε;
Επιθυμίες -θέλω, μέσω συναισθημάτων - ΘΕΛΩ, επιθυμίες... (γιατί υπάρχουν και μέσω λογικής).
Καλλιεργούμε ένα τεράστιο ΘΕΛΩ. Θέλω - δεν θέλω πράγματα. Αν είχαμε μέχρι εδώ δυνατότητες δεν θα ήταν το τίποτα αλλά η πραγματικότητα. Θα είμαστε πλήρεις, ευτυχείς, λαμπεροί, καμία αντίφαση, κανένας πόνος παρά μόνο ο αναγκαίος και αναπόφευκτος. Αλλά έχουμε μόνο ως εδώ δυνατότητες;
Πάμε στην τρίτη διάσταση: Όταν κινηθεί ένα επίπεδο τι δημιουργεί; Όγκο - Κύβο.
Μετά τα θέλω τι συμβαίνει άραγε; Τρίτη διάσταση. Τι είναι εκεί; Η νόηση. (Δείχνει δυνατότητα γιατί λογική δεν σημαίνει ότι σκέφτομαι λογικά). Στην τρίτη διάσταση έχω δυνατότητες να κινηθώ με νοημοσύνη. Και αυτό τι δημιουργεί; Συμφέροντα. Δηλαδή έχω ανάγκες, τα κάνω -Θέλω- όταν τα -θέλω- οργανωθούν δημιουργούν συμφέροντα - δεδομένα. Ανοίγει ατραπούς - δίνει κατεύθυνση. Εδώ το κάνει σύστημα. Έχει προθέσεις - δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα. Πρωταρχική αλήθεια: Κανείς δεν πάει κόντρα στο συμφέρον του. Στον άνθρωπο δίνεται αυτή η τρίτη διάσταση για να μπορεί να επιλέξει. Ο άνθρωπος μπορεί να συζητάει με το τίποτα, αλλά και να σιωπά με το πραγματικό.
Αυτή η πραγματικότητα που ψάχνουμε δεν δικαιώνεται από αυτά που ξέρουμε, αλλά μάλλον από αυτά που δεν ξέρουμε.
Ο εξωγήινος τώρα λέει: Δεν έχετε ακούσει ότι υπάρχει και τέταρτη διάσταση; Ναι; Δεν είμαι οι ανάγκες μου, τα θέλω και τα συμφέροντα μου; Η τέταρτη διάσταση έρχεται και τα καλύπτει όλα και τους δίνει κατεύθυνση. Η διάσταση της δικιάς μας πραγματικότητας, είναι δικιά μας, μας ανήκει, κι εμείς οι ίδιοι την έχουμε στερήσει στον εαυτό μας. Έχουμε φτάσει στους Λαιστρυγόνες, στους Κύκλωπες, στην Κίρκη αλλά όχι στην Ιθάκη.
Ποια η τέταρτη διάσταση; Ο χρόνος• ποιος χρόνος; Θα τον ονομάζαμε μη χρόνο η μυθικό χρόνο. Όσο εργαζόμαστε μέσα στην πλάνη, με την πλάνη, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε απ' τις τρεις διαστάσεις.
Άρα τι κάνει ο αρχαίος; Φεύγει από τις τρεις διαστάσεις - Ιστορία και πάει στην Μυθική πλάνη τη μυθολογία. Από τι αποτελείται η μυθολογία; Από ήρωες. Άρα τι απαιτεί η τέταρτη διάσταση; Ήρωες.
Σεφέρης: <<Οι ήρωες περπατούν στα σκοτεινά>>. Άρα ο ήρωας πάει σε περιοχές που δεν γνωρίζει.
Άρα οι συζητήσεις μας με το τίποτα τι είναι; Το γνωστό. Η τρομερή είδηση είναι το γνωστό, αυτά που χιλιάδες χρόνια επαναλαμβάνονται. Ένας στίχος λέει: <<Από την πτώση της Τροίας ουδέν νεώτερον>>. Τίποτα καινούργιο δεν λέμε. Είναι αφόρητη αυτή η πλήξη.
Άρα αυτή η τέταρτη διάσταση μας καλεί σε έναν ηρωικό τρόπο ζωής για να αντιμετωπίσουμε το δράκο. Ο ήρωας δεν προλαβαίνει να τα πει, τα ζει κάθε στιγμή. Χρειάζεται να μας θαυμάζουν πιο αξιόλογοι από μας όπως ο Λάο-Τσε θαυμάζει τον Κομφούκιο.
Η ελεύθερη πτώση σε υποχρεώνει μόνο κάτι. Να βγάλεις φτερά. Έχετε βγάλει φτερά; Ο δάσκαλος υπάρχει μόνο και μόνο για να μας πει, υπάρχει και η τέταρτη διάσταση. Όλα τα άλλα είναι απλώς χειραγώγηση.
Άρα, αυτή η τέταρτη διάσταση δεν έχει δεδομένα. Μόνον να ρωτάει ξέρει σαν τον τρελό. Μόνο να καίγεται και να αναγεννάται από τις στάχτες της.
Έχει ένα στοιχείο η πραγματικότητα: Όταν τη ζήσεις δεν αλλάζει. Αυτό που θα βιώσεις με την πραγματικότητα δεν υπάρχει περίπτωση να το αναθεωρήσεις. Άρα, ψάξτε μέσα σας για κάτι που δεν αλλάζει με τίποτα.
Σ' αυτή την τέταρτη διάσταση τώρα, ποιος αποφασίζει; Αν κάποιος ρωτήσει τι είναι το ΤΑΟ και κάποιος άλλος του απαντήσει ούτε ο ένας ούτε ο άλλος ξέρει τι είναι το ΤΑΟ λένε οι Κινέζοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου