Λίζα
θα θελα να ξερα τι σκέψεις κάνεις
όταν το βλέμμα σου άπλανο αφήνεις
μήπως φοβάσαι πως μόνο χάνεις
όταν σ ανθρώπους αγάπη δίνεις;
μήπως μαθαίνεις για βάσανα άλλων
απ τη γενιά σου την πονεμένη;
τεράτων πόρτες πέρασαν μάλλον
τ άτυχα πλάσματα κι είσαι θλιμμένη;
μα εσύ για μάτια έχεις αστέρια
καλές οι μοίρες που σε προικίσαν
και στοργικά ανθρώπινα χέρια
σε αγκαλιάσαν και σε φροντίσαν.
της γειτονιάς μασκότ έχεις γίνει
αν μία μέρα χαθείς σε γυρεύουν
ζωής ενέργεια το βλέμμα σου δίνει
σ όσους θεό ακόμα πιστεύουν
Μαρία Δημητρίου
θα θελα να ξερα τι σκέψεις κάνεις
όταν το βλέμμα σου άπλανο αφήνεις
μήπως φοβάσαι πως μόνο χάνεις
όταν σ ανθρώπους αγάπη δίνεις;
μήπως μαθαίνεις για βάσανα άλλων
απ τη γενιά σου την πονεμένη;
τεράτων πόρτες πέρασαν μάλλον
τ άτυχα πλάσματα κι είσαι θλιμμένη;
μα εσύ για μάτια έχεις αστέρια
καλές οι μοίρες που σε προικίσαν
και στοργικά ανθρώπινα χέρια
σε αγκαλιάσαν και σε φροντίσαν.
της γειτονιάς μασκότ έχεις γίνει
αν μία μέρα χαθείς σε γυρεύουν
ζωής ενέργεια το βλέμμα σου δίνει
σ όσους θεό ακόμα πιστεύουν
Μαρία Δημητρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου