Πόνος στα άκρα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη flowmagazine.gr.

flowmagazine.gr

14 Ιανουαρίου στις 11:40 μ.μ. ·

Μετά από μια ηλικία, οι πόνοι στα πόδια στα γόνατα, στο ισχίο είναι κάτι λίγο ως πολύ συνηθισμένο. Αφορούν συνήθως προβλήματα στο μυοσκελετικό και…

 

Flow Magazine - Πόνος στα άκρα. Ποια σημάδια δηλώνουν αγγειακό πρόβλημα;

flowmagazine.gr

Πόνος στα άκρα. Ποια σημάδια δηλώνουν αγγειακό πρόβλημα;

Συντάκτης: Ιωάννης Τζορμπατζόγλου, Αγγειοχειρουργός, 14/01/2016

Εκτύπωση σελίδας

Μετά από μια ηλικία, οι πόνοι στα  πόδια στα γόνατα, στο ισχίο είναι κάτι λίγο ως πολύ συνηθισμένο. Αφορούν συνήθως προβλήματα στο μυοσκελετικό και πρόκειται για χρόνιες καταστάσεις με συνήθως αργή εξέλιξη και συντηρητική αντιμετώπιση.  Μπορεί όμως σε κάποιες περιπτώσεις να υποδηλώνουν αγγειακές παθήσεις των αρτηριών του ποδιού που, αν μείνουν αδιάγνωστες, μπορεί να οδηγήσουν σε γάγγραινα και απώλεια σκέλους με κίνδυνο την ίδια μας τη ζωή

Πότε λοιπόν πρέπει να ανησυχήσουμε μετά από έναν πόνο στα κάτω άκρα;

Α) Όταν ο πόνος εκδηλώνεται κατά τη διάρκεια του περπατήματος. Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο όσο μικραίνει η απόσταση βάδισης (πχ. Στα 500 και στα 100 μέτρα αντίστοιχα).

Β) Όταν ο πόνος υποχωρεί μετά από ένα με δύο λεπτά ξεκούρασης, ακόμα και σε όρθια θέση και επαναλαμβάνεται μετά από την ίδια απόσταση βάδισης.

Γ) Αν έχουμε καρδιολογικό πρόβλημα ή συνδυάζουμε δύο ή περισσότερους από τους κάτωθι παράγοντες κινδύνου (υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη, κάπνισμα, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, υπερχοληστεριναιμία, γονιδιακή προδιάθεση).

Ο χαρακτηριστικός αυτός τύπος πόνου που έρχεται με την άσκηση και υποχωρεί με την ανάπαυση, σχεδόν πάντα κρύβει κάποια αρτηριακή πάθηση και πρέπει άμεσα να διερευνάται από αγγειοχειρουργό. Συνήθως σημαίνει ότι σε κάποιο ή κάποια σημεία του αρτηριακού μας συστήματος η αθηρωματική πλάκα έχει στενεύσει ή αποφράξει το αγγείο με αποτέλεσμα μειωμένη ροή αίματος στο σκέλος. Έτσι όταν οι ανάγκες σε οξυγόνο αυξάνουν (π.χ.  περπάτημα), υπάρχει αδυναμία αύξησης της ροής αίματος που εκδηλώνεται με πόνο.

Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι ότι στα αρχικά στάδια, η ένταση του πόνου δεν είναι ανάλογη της σοβαρότητας της νόσου. Μόνο στα τελικά στάδια, όταν δηλαδή έχουν γίνει πολλαπλές και σοβαρές αποφράξεις, ο πόνος εντείνεται γίνεται μόνιμος ακόμα και τη νύχτα (άλγος ηρεμίας). Τότε όμως οι θεραπευτικές και χειρουργικές μας επιλογές είναι ήδη περιορισμένες.

Στα αρχικά στάδια, η διάγνωση και μόνο της νόσου σε συνδυασμό με φαρμακευτική και  διαιτητική αγωγή καθώς και άσκηση, μπορεί να είναι αρκετά για να σταματήσουν την επιδείνωση της νόσου. Δυστυχώς, οι αθηρωματικές βλάβες των αγγείων είναι μη αντιστρεπτές. Αυτό σημαίνει ότι μία στένωση π.χ. 50% δεν μπορεί να υποχωρήσει μόνο με τη φαρμακευτική αγωγή. Μπορεί όμως να σταθεροποιηθεί και έτσι να προληφθεί μία επιδείνωση της συμπτωματολογίας. Ασφαλώς υπάρχουν κάποια όρια μείωσης ροής αίματος που μπορεί να ανεχθεί ο οργανισμός.  Ιδιαίτερα επιρρεπείς είναι οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη και χρόνια νεφρική ανεπάρκεια. Και αυτό γιατί  στις νόσους αυτές πάσχουν κατά κύριο λόγο τα μικρά αγγεία αλλά και νεύρα. Έτσι η νόσος αργεί να γίνει συμπτωματική λόγω της μικρονευροπάθειας, αλλά και όταν διαγιγνώσκεται να είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί λόγω της μικροαγγειοπάθειας. Ασθενείς με σάκχαρο που έχουν αρχίσει να εμφανίζουν πληγές στα πόδια, ακόμα και αν δεν έχουν πόνο πρέπει να εξετάζονται αγγειολογικά για πιθανές στενώσεις/αποφράξεις στα αγγεία τους.

Γιατί είναι κρίσιμο να γίνεται έγκαιρα η διάγνωση της αποφρακτικής αρτηριοπάθειας των κάτω άκρων;

Όπως είπαμε αν γίνει η διάγνωση σε αρχικά στάδια, δεν απαιτείται χειρουργείο. Σε κάποιες περιπτώσεις, όπου υπάρχει ένδειξη, μπορεί να γίνει διάνοιξη της αρτηρίας με μπαλονάκι, αναίμακτα, χωρίς ανάγκη αναισθησίας και στις περισσότερες των περιπτώσεων χωρίς ανάγκη νοσηλείας. Οι ενδαγγειακές τεχνικές είναι ένας καινούριος κλάδος της αγγειοχειρουργικής που όταν εφαρμόζεται με ενδείξεις έχει πολύ καλά αποτελέσματα. Έτσι, για τα πόδια, υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο, γίνεται εισαγωγή ενός ειδικού οδηγού σύρματος που προσπερνά το σημείο της στένωσης και μετά με ένα ειδικό μπαλόνι γίνεται η διαστολή και διάνοιξη του στενωμένου αγγείου. Στη φαρέτρα του αγγειοχειρουργού υπάρχουν ασφαλώς και οι χειρουργικές επεμβάσεις επαναιμάτωσης σε περιπτώσεις μεγαλύτερων βλαβών όπου επιχειρείται είτε ανακατασκευή της αποφραγμένης αρτηρίας είτε παράκαμψη του αποφραχθέντος τμήματος (bypass).

Πρέπει πάντως να γίνει κατανοητό, ότι καμία επέμβαση δεν οδηγεί σε μόνιμα αποτελέσματα αν δεν αλλαχθούν από τον ίδιο τον ασθενή οι συνήθειες εκείνες που οδήγησαν στη νόσο. Έτσι, απαιτείται σε κάθε ασθενή με αποφρακτική αρτηριοπάθεια των άκρων, είτε απαιτείται επέμβαση είτε όχι, να:

1) Διακόψει το κάπνισμα

2) Να ρυθμίσει το σάκχαρο

3) Να ρυθμίσει την υπέρταση και τη χοληστερίνη

4) Να γυμνάζεται καθημερινά

5) Να τρέφεται σωστά (μεσογειακή δίαιτα)

Σχετικά με τη γυμναστική, ασφαλώς το περπάτημα είναι ό, τι χρειάζονται οι αρτηρίες των ποδιών. Στο εξωτερικό υπάρχουν προγράμματα επιβλεπόμενης εκγύμνασης ανάλογα με τις ειδικές ανάγκες του ασθενούς. Κατά μέσο όρο, μιλούμε για μία απόσταση βάδισης 2 χιλιομέτρων την ημέρα με ένα ρυθμό 4-5 km/h, αλλά ασφαλώς πρέπει να εξειδικεύεται ανά ασθενή.

Η άσκηση αυξάνοντας τις ανάγκες για οξυγόνο προάγει την ανάπτυξη καινούριων αρτηριακών τριχοειδών, ενώ βοηθά στην ανάπτυξη παράπλευρου αρτηριακού δικτύου, κάτι που είναι και ο στόχος του ίδιου του χειρουργείου.

«Το κείμενο αποτελεί μια συνεργασία του flowmagazine.gr με τον αγγειοχειρουργό κ. Τζορμπατζόγλου. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.aggeia.eu»