ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.·

 

ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ: ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ ΜΙΝΩΣ ΤΩΝ ΜΙΝΩΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΩΝ

kritipoliskaihoria.gr|Από ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ

 

 ΔΙΗΓΕΊΤΑΙ Ο κ. ΜΑΝΟΛΗΣ ΠΛΑΤΑΚΗΣ

Εζησα από κοντά το δραματικό φινάλε του Ναυαγίου του "ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ". Είχα επιβιβασθεί μαζί με την Χορωδία Ηρακλείου στο "ΜΙΝΩΣ" για να πάμε στην Αθήνα να γράψουμε ένα δίσκο. Αναχωρήσαμε γύρω στα μεσάνυχτα και σε λίγο συγκεντρωθήκαμε όλοι στο σαλόνι του πλοίου και είπαμε να προβάρουμε ξανά τα τραγούδια που θα γράφαμε. Αρχίσαμε με το "Ο καλός Καπετάνιος" του Γεωργίου Χουρμούζιου από την Ερωφίλη του Χορτάτζη: "Όντεν αστράφτει και βροντά κι' ανεμικές φυσούσι κι' εις το γυαλό τα κύματα τα θυμωμένα σκούσι, και το καράβι αμπώθουσι σε μια μεριά και σ' άλλη, τση φουσκωμένης θάλασσας με ταραχή μεγάλη, τότες γνωρίζετ' ο καλός ο ναύκληρος και τότες τιμούνται οι κατεχάμενοι και δυνατοί ποδότες. Γιατί με τέχνη κι ο γυαλός πολλές φορές νικάται και κείνος απού κυβερνά ψηλώνει και τιμάται. 

Ο καπετάνιος ο καλός ψηλώνει και τιμάται". Που να ξέρουμε ότι εκείνη την ώρα η φουσκωμένη θάλασσα κατάπινε το κουφάρι του σιαπιοκάραβου με εκατοντάδες ψυχές στα σωθικά του; Στην περίπτωση του "ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ" ο καπετάνιος δεν κατάφερε να νικήσει το γυαλό. Τα ξημερώματα μάθαμε για το SOS που εξέπεμψε το πλοίο αλλά είμαστε πολύ μακριά από το τόπο του ναυάγιου. Κατά τις 10 το πρωί πρωτοαντικρύσαμε το ψυγείο που επέπλεε και τότε συνειδητοποιήσαμε (γιατί δεν το πιστεύαμε) ότι το ναυάγιο ήταν γεγονός.Προχωρώντας αρχίσαμε να διακρίνουμε πετρέλαια και μετά σώματα ανθρώπινα, άλλα ακίνητα και άλλα να παλεύουν ακόμη με τα κύματα. 

Το "ΜΙΝΩΣ" από όσο θυμάμαι έσωσε γύρω στους 10 ναυαγούς μαζί και το λοστρόμο που θυμάμαι ότι ήταν μαύρος από το μαζούτ, μερικοί μάλιστα είπαν ότι αλοίφτηκε με πετρέλαιο για να αντέξει το κρύο. Θυμάμαι ότι πολλοί ναυαγοί ενώ φορούσαν σωσίβιο είχαν πεθάνει, μάλλον από το κρύο. Αυτούς τους περισυνέλεξαν τα πολεμικά πλοία που είχαν πλεύσει και αυτά για βοήθεια. Οι εικόνες που αντίκρισα παρόλο που έχουν περάσει 48 χρόνια από τότε, έχουν χαραχτεί βαθειά μέσα στις αναμνήσεις μου. Αιωνία τους η μνήμη.