Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Ἑλληνοϊστορεῖν.
Σαν
σήμερα, ο Αθανάσιος Διάκος, πρώτος Ηρωοεθνομάρτυρας του 1821, «ὑπέστη
τὸν διὰ σουβλίου μαρτυρικὸν θάνατον, ἡμέραν Κυριακὴν 3 καὶ μισῆς μ.μ.».
Στις 24 Απριλίου του 1821, ο πληγωμένος Αθανάσιος Διάκος, οδηγήθηκε μπροστά στον Ομέρ Βρυώνη, ο οποίος απόρησε πώς πιάστηκε ζωντανός. «Αν ήξερα ότι δεν θα σκοτωνόμουν, θα κρατούσα ένα φυσέκι και για μένα», απάντησε ο ήρωας. Ο Βρυώνης γνώριζε την αξία του Διάκου, από την εποχή που είχε υπηρετήσει στον στρατό του Αλή Πασά μαζί με τονΟδυσσέα Ανδρούτσο και του πρότεινε να ασπαστεί το Ισλάμ και να προσχωρήσει ως αξιωματικός στις οθωμανικές δυνάμεις. Λόγω της αρνήσεώς του να εξισλαμισθεί, αποφασίστηκε η «παραδειγματική» του εκτέλεση, επειδή κρίθηκε ιδιαίτερα επικίνδυνος.Τον μετέφεραν στο Ζητούνι (Λαμία), όπου τον σούβλισαν και τον έκαψαν ζωντανό.
Κατά την παράδοση, λίγον προ τού θανάτου του, αυτοσχεδίασε το ακόλουθο δίστιχο : «Γιά ιδές καιρό που διάλεξε ο Χάρος να με πάρει, τώρα π’ ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γης χορτάρι».
Εκτός από την ομορφιά και την ανδρεία, τον Αθανάσιο Διάκο διέκρινε η αγνότητα και ευγένεια της ψυχής του. Όταν έφυγε από την αυλή του Αλή πασά και επέστρεψε στην Δωρίδα, τον σέβονταν και τον αγαπούσαν Χριστιανοί και τούρκοι. Οι προεστοί στα χωριά τον επαινούσαν για τους αψεγάδιαστους τρόπους του και την ανδρεία του. Τα παλικάρια του, ήταν αφοσιωμένα και έτοιμα να θυσιαστούν στο όνομά του.
Η μάχη της Αλαμάνας που διεξήχθη κοντά στις Θερμοπύλες, υπήρξε παράδειγμα ηρωισμού και αυτοθυσίας. Ενώ ο Διάκος είχε την δυνατότητα και τον χρόνο να διαφύγει παρέμεινε και θυσιάστηκε στον βωμό του χρέους, αποδεικνύοντας ότι η ελληνική γή δεν έπαψε ποτέ να γεννά ήρωες. Η απόφασή του να μείνει και να πολεμήσει μέχρι τέλους, βοήθησε τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη που πολιορκούσε την Τριπολιτσά να κερδίσει μέρες, εφόσον ο Ομέρ Βρυώνης καθυστέρησε την προέλασή του μέχρι τις 7 Μαῒου. Το παράδειγμα του πρωτομάρτυρα του Αγώνα, ενέπνευσε πολλούς να το ακολουθήσουν.
[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο - http://ellinoistorin.gr/]
Στις 24 Απριλίου του 1821, ο πληγωμένος Αθανάσιος Διάκος, οδηγήθηκε μπροστά στον Ομέρ Βρυώνη, ο οποίος απόρησε πώς πιάστηκε ζωντανός. «Αν ήξερα ότι δεν θα σκοτωνόμουν, θα κρατούσα ένα φυσέκι και για μένα», απάντησε ο ήρωας. Ο Βρυώνης γνώριζε την αξία του Διάκου, από την εποχή που είχε υπηρετήσει στον στρατό του Αλή Πασά μαζί με τονΟδυσσέα Ανδρούτσο και του πρότεινε να ασπαστεί το Ισλάμ και να προσχωρήσει ως αξιωματικός στις οθωμανικές δυνάμεις. Λόγω της αρνήσεώς του να εξισλαμισθεί, αποφασίστηκε η «παραδειγματική» του εκτέλεση, επειδή κρίθηκε ιδιαίτερα επικίνδυνος.Τον μετέφεραν στο Ζητούνι (Λαμία), όπου τον σούβλισαν και τον έκαψαν ζωντανό.
Κατά την παράδοση, λίγον προ τού θανάτου του, αυτοσχεδίασε το ακόλουθο δίστιχο : «Γιά ιδές καιρό που διάλεξε ο Χάρος να με πάρει, τώρα π’ ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γης χορτάρι».
Εκτός από την ομορφιά και την ανδρεία, τον Αθανάσιο Διάκο διέκρινε η αγνότητα και ευγένεια της ψυχής του. Όταν έφυγε από την αυλή του Αλή πασά και επέστρεψε στην Δωρίδα, τον σέβονταν και τον αγαπούσαν Χριστιανοί και τούρκοι. Οι προεστοί στα χωριά τον επαινούσαν για τους αψεγάδιαστους τρόπους του και την ανδρεία του. Τα παλικάρια του, ήταν αφοσιωμένα και έτοιμα να θυσιαστούν στο όνομά του.
Η μάχη της Αλαμάνας που διεξήχθη κοντά στις Θερμοπύλες, υπήρξε παράδειγμα ηρωισμού και αυτοθυσίας. Ενώ ο Διάκος είχε την δυνατότητα και τον χρόνο να διαφύγει παρέμεινε και θυσιάστηκε στον βωμό του χρέους, αποδεικνύοντας ότι η ελληνική γή δεν έπαψε ποτέ να γεννά ήρωες. Η απόφασή του να μείνει και να πολεμήσει μέχρι τέλους, βοήθησε τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη που πολιορκούσε την Τριπολιτσά να κερδίσει μέρες, εφόσον ο Ομέρ Βρυώνης καθυστέρησε την προέλασή του μέχρι τις 7 Μαῒου. Το παράδειγμα του πρωτομάρτυρα του Αγώνα, ενέπνευσε πολλούς να το ακολουθήσουν.
[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο - http://ellinoistorin.gr/]
,
, ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ-ΤΟ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΔΙΟΒΕΛΙΣΜΟΥ Πηγή το
Μεγάλο Γαλλικό Λεξικό - Grand Dictionnaire: « Τo βασανιστήριο του…
ellinoistorin.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου