Απόσπασμα από τα " Πικρά κεράσια " του Δημήτρη Αλεξίου

Απόσπασμα από τα " Πικρά κεράσια "
 του Δημήτρη Αλεξίου

Παρά την ηλικία τους τα σπίτια που είχε χτίσει ο Χαράλαμπος Κούγιας για την οικογένειά του δεν εμφάνιζαν ούτε ρωγμή !
Μαζεύτηκαν όλοι το βράδυ αργά, ανήσυχοι μέν ψύχραιμοι δε . Η Μαρία θα περνούσε το βράδυ μαζί με το παιδί στο σπίτι του Φώτη και του Οδυσσέα .  Οι βράχοι της Ακρόπολης και του Φιλοπάππου έμοιαζαν να προσφέρουν την ασφάλεια των αιώνων τους στους κατοίκους που φιλοξενούσαν στους πρόποδες τους. Η περίεργη σε σύνθεση οικογένεια εξάλλου έπρεπε να είναι μαζί και ενωμένη ,  όπως θα ήταν σε κάθε καλή η δύσκολη στιγμή στο μέλλον 
Ο Χαράλαμπος και η Πλουσία έμειναν μόνοι τους στο ρετιρέ της Χρυσοστόμου Σμύρνης.Η Πλουσία έστρωσε στο σαλόνι δίπλα στην ανοιχτή μπαλκονόπορτα . Ο Χαράλαμπος έμεινε να βλέπει τηλεόραση και η Πλουσία ξάπλωσε στον καναπέ με το κεφάλι της στην αγκαλιά του. Εκεί την πήρε ο ύπνος στις 2:00 το πρωί ανάμεσα σε εικόνες φωνές κατάρες και μετασεισμικές δονήσεις  . Ξύπνησε λίγο μετά όταν το χέρι του Χαράλαμπου άρχισε να σφίγγει υπερβολικά το δικό της . Κανείς δεν έμαθε ποτέ ακριβώς το λόγο για τον οποίο έπαθε το εγκεφαλικό ο Χαράλαμπος  Η ηλικία του οι ώρες αγωνίας που προκαλεί ένας μεγάλος σεισμός, η συγκίνηση των τελευταίων ημερών με τον γάμο της Άσπας ήταν λόγοι υπεραρκετοί για να το δικαιολογήσουν. Όμως κανείς δεν είδε -και αν είδε δεν ήξερε - αυτό που είδε με τρόμο Χαράλαμπος εκείνη τη νύχτα .
Στα Λιόσια είχε καταρρεύσει ένα διώροφο παλιό σπίτι Από τα ερείπια βγήκαν νεκρές μία 26χρονη κοπέλα η μητέρα της 53 χρόνων και η τρίχρονη κόρη της   Το σπίτι το είχε χτίσει 46 χρόνια πριν  ο Χαράλαμπος ως νέος εργολάβος οικοδομών τότε. Τη μητέρα την ήξερε την θυμόταν κοριτσάκι να πέφτει μέσα στο λάκκο με τον ασβέστη στο γιαπί. Το γιαπί του σπιτιού που αυτός έχτισε και τώρα ήταν μόνο ερείπια αναμειγμένα με κουφάρια.  Ανθρώπινες ζωές γκρεμισμένες .
Ήταν περισσότερο πόνος παρά τύψεις. Δεν θυμόταν 
να έχει κάνει ποτέ στη δουλειά του κάτι μεμπτό ή παράνομο για να αισθάνεται τύψεις   Ο αντισεισμικός κανονισμός που προβλεπόταν τότε δεν μπορούσε να καλύψει τέτοιο σεισμό τόσο κοντά στην πόλη. Δεν ήξερε αλλωστε- ούτε το άμεσο έγκυρο και έγκαιρο ρεπορτάζ το ανέφερε -ότι το σπίτι είχε σοβαρές ζημιές από το σεισμό του 81 που από ανέχεια -ή από αμέλεια - δεν επισκευάστηκαν ποτέ ούτε για τη γεώτρηση στο οικόπεδο 15 μέτρα από τα θεμέλια του σπιτιού που έγινε 6 χρόνια πριν.Είδε μόνο τρία πτώματα κρυμμένα πίσω από χρωματιστά ψηφιακά pixels και έναν 30χρονο άνδρα να φωνάζει "δολοφόνοι! " κλαίγοντας μπροστά από μία κάμερα. Για το Χαράλαμπο ήταν αρκετό. Δεν απασχόλησε τίποτα άλλο το μυαλό του ούτε ανακρίσεις ούτε διώξεις ούτε παραγραφές Πέθανε από αξιοπρέπεια που εκδηλώθηκε με οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο τη νύχτα μετά το σεισμό του 1999 στην Πάρνηθα . Με την αγκαλιά του και την καρδιά του γεμάτα από την Πλουσία και όσα έχτισαν οι δυο τους μαζί . Αυτά που κανένα φυσικό φαινόμενο δεν θα μπορούσε να γκρεμίσει.
Ο Χαράλαμπος δεν καταμετρήθηκε ποτέ στα επίσημα θύματα του σεισμού της Πάρνηθας .     Τα τηλεοπτικά κανάλια δεν ήρθαν να καλύψουν την κηδεία του       οι δημοσιογράφοι δεν απαίτησαν δηλώσεις απο τα μέλη της οικογένειάς του.  Η στατιστική δεν τον συμπεριέλαβε στους μαζικούς αριθμούς που σφαγιάζουν ψυχρά τα ανθρώπινα συναισθήματα των οικείων.  Πέθανε σαν άνθρωπος ξεχωριστός οπως ήταν και τον έκλαψαν με την αξιοπρέπεια  που του έπρεπε πολλοί άνθρωποι για αυτό που ήταν και για αυτά που χάρισε και όχι για τον τρόπο με τον οποίο πέθανε.
 Η Πλουσία που ήλπιζε ότι θα έφευγε μαζί με τον δεύτερο άντρα της έμεινε μόνη της πίσω να τελειώσει τις πολύ λίγες εκκρεμότητες που εκείνος θα άφηνε . Και επειδή 50 ολόκληρα χρόνια και μία ζωή δεν χωρούσαν στο μικρό ασημένιο της κουτάκι προτίμησε αντί οποιουδήποτε άλλου ενθυμίου να  αγοράσει τον διπλανό τάφο από τον δικό του στο νεκροταφείο της Νέας Σμύρνης και να κρατήσει το χαρτί ιδιοκτησίας στο μικρό κουτάκι των αναμνήσεων της  Ως ενθύμιο από το μέλλον!