H ερωτική περιγραφή της "Νανάς"
ΕΜΙΛ ΖΟΛΑ (1840–29/9/1902)-"ΝΑΝΑ"
H ερωτική περιγραφή της "Νανάς"
"...Η Νανά ήταν βυθισμένη στον ναρκισσισμό της...άρχισε να παρατηρεί άλλα μέρη του κορμιού της, διασκεδάζοντας, κυριευμένη ξανά απ'τη νοσηρή παιδική της περιέργεια. Ξαφνιαζόταν κάθε φορά που κοίταζε το κορμί της στον καθρέφτη...αργά, αργά άνοιξε τα μπράτσα της για να προτείνει τον κορμό της, έναν κορμό εύσαρκης Αφροδίτης. Λύγισε τη μέση παρατηρώντας το σώμα της μπρος και πίσω, σταματώντας λίγο στο προφίλ του στήθους και στις φευγαλέες καμπύλες των μηρών...άρχισε να διασκεδάζει μ' ένα παράξενο παιχνίδι, να λικνίζεται, μια δεξιά, μια αριστερά, με τα γόνατα ανοιχτά συστρέφοντας το κορμί πάνω στους γοφούς, μ' εκείνο το συνεχές τρεμούλιασμα της Ανατολίτισσας χορεύτριας που χορεύει τον χορό της κοιλιάς...κι από πίσω, καθώς ο κότσος της είχε λυθεί, τα ξανθά της μαλλιά σκέπαζαν την πλάτη της σαν χαίτη λιονταριού. Έτσι που ήταν λυγισμένη, με τεντωμένο το πλευρό, άφηνε να φαίνονται η γερή μέση, το σκληρό στήθος μιας Αμαζόνας, με τους δυνατούς μυς κάτω από τη βελούδινη επιδερμίδα..."
Το βιβλίο «Νανά» από http://www.greekbooks.gr/
Η Νανά δεν ήταν μια συνηθισμένη εταίρα. Ξεπετάχτηκε σαν τη χρυσόμυγα μέσα από την κοπτιά και από το πεζοδρόμιο έφτασε στο μέγαρο όπου καταβρόχθιζε τις περιουσίες των «κυρίων» και των αριστοκρατών «σαν σοκολατάκια στα χιονάτα της γόνατα».
Ψηλή, παχουλή, με ξανθοκόκκινη χαίτη , κυκλοφορούσε σαν τη βασίλισσα με δαντέλες και μπριγιάν στην Παρισινή κοινωνία της Δεύτερης Αυτοκρατορίας, με μόνη της ηδονή το μάζεμα του πλούτου. Προσφερόταν σε όποιον και να ήταν όπου και να ήταν.
Ένας ευπατρίδης αυτοπηρπολήθηκε , βάζοντας φωτιά στο σταυρό με τ΄άλογά του, αφού γλέντησε όλη την περιουσία του μαζί της , ένας νεαρούλης αυτοκτόνησε με το ψαλίδι των νυχιών της, γιατί αρνήθηκε να τον παντρευτεί !
Ο Φλωμπέρ γοητεύτηκε τόσο από το έργο του Ζολά, ώστε το διάβασε μονορούφι σε εντεκάμισι ώρες κάποια Κυριακή κι έγραψε πως «η Νανά πλησιάζει τον μύθο, χωρίς να παύει να είναι και πραγματική».
Νανά !Τ ΄όνομά της εδώ και εκατόν είκοσι χρόνια θυμίζει τον αγοραίο έρωτα και την ηδονή, όταν συνοδεύεται από τ΄όνομα του μεγάλου της συγγραφέα : του Ζολά.
Το μυθιστόρημα που έκανε πάταγο στην εποχή του και σημάδεψε την απαρχή του ρεαλισμού στην παγκόσμια λογοτεχνία.
H ερωτική περιγραφή της "Νανάς"
"...Η Νανά ήταν βυθισμένη στον ναρκισσισμό της...άρχισε να παρατηρεί άλλα μέρη του κορμιού της, διασκεδάζοντας, κυριευμένη ξανά απ'τη νοσηρή παιδική της περιέργεια. Ξαφνιαζόταν κάθε φορά που κοίταζε το κορμί της στον καθρέφτη...αργά, αργά άνοιξε τα μπράτσα της για να προτείνει τον κορμό της, έναν κορμό εύσαρκης Αφροδίτης. Λύγισε τη μέση παρατηρώντας το σώμα της μπρος και πίσω, σταματώντας λίγο στο προφίλ του στήθους και στις φευγαλέες καμπύλες των μηρών...άρχισε να διασκεδάζει μ' ένα παράξενο παιχνίδι, να λικνίζεται, μια δεξιά, μια αριστερά, με τα γόνατα ανοιχτά συστρέφοντας το κορμί πάνω στους γοφούς, μ' εκείνο το συνεχές τρεμούλιασμα της Ανατολίτισσας χορεύτριας που χορεύει τον χορό της κοιλιάς...κι από πίσω, καθώς ο κότσος της είχε λυθεί, τα ξανθά της μαλλιά σκέπαζαν την πλάτη της σαν χαίτη λιονταριού. Έτσι που ήταν λυγισμένη, με τεντωμένο το πλευρό, άφηνε να φαίνονται η γερή μέση, το σκληρό στήθος μιας Αμαζόνας, με τους δυνατούς μυς κάτω από τη βελούδινη επιδερμίδα..."
Το βιβλίο «Νανά» από http://www.greekbooks.gr/
Η Νανά δεν ήταν μια συνηθισμένη εταίρα. Ξεπετάχτηκε σαν τη χρυσόμυγα μέσα από την κοπτιά και από το πεζοδρόμιο έφτασε στο μέγαρο όπου καταβρόχθιζε τις περιουσίες των «κυρίων» και των αριστοκρατών «σαν σοκολατάκια στα χιονάτα της γόνατα».
Ψηλή, παχουλή, με ξανθοκόκκινη χαίτη , κυκλοφορούσε σαν τη βασίλισσα με δαντέλες και μπριγιάν στην Παρισινή κοινωνία της Δεύτερης Αυτοκρατορίας, με μόνη της ηδονή το μάζεμα του πλούτου. Προσφερόταν σε όποιον και να ήταν όπου και να ήταν.
Ένας ευπατρίδης αυτοπηρπολήθηκε , βάζοντας φωτιά στο σταυρό με τ΄άλογά του, αφού γλέντησε όλη την περιουσία του μαζί της , ένας νεαρούλης αυτοκτόνησε με το ψαλίδι των νυχιών της, γιατί αρνήθηκε να τον παντρευτεί !
Ο Φλωμπέρ γοητεύτηκε τόσο από το έργο του Ζολά, ώστε το διάβασε μονορούφι σε εντεκάμισι ώρες κάποια Κυριακή κι έγραψε πως «η Νανά πλησιάζει τον μύθο, χωρίς να παύει να είναι και πραγματική».
Νανά !Τ ΄όνομά της εδώ και εκατόν είκοσι χρόνια θυμίζει τον αγοραίο έρωτα και την ηδονή, όταν συνοδεύεται από τ΄όνομα του μεγάλου της συγγραφέα : του Ζολά.
Το μυθιστόρημα που έκανε πάταγο στην εποχή του και σημάδεψε την απαρχή του ρεαλισμού στην παγκόσμια λογοτεχνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου