Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
Ο Ιησούς Χριστός είναι η ΠΗγή των Πάντων
Ο
Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας λέγει ότι η μέθη και η αδηφαγία μας
υποδουλώνουν σε όλα τα πάθη, ενώ η νηστεία μας ελευθερώνει από αυτή τη
φυλακή και μας ξαναδίνει την ελευθερία μας, ο νους μαζεύεται στην καρδιά
μας και κοντά στον Θεό. Στόχος λοιπόν της νηστείας είναι κάθαρση της
ψυχής και του σώματός μας, όντας καθαροί να μπορέσουμε να έλξουμε την
Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Με τη νηστεία καταπολεμούμε τη γαστριμαργία
που είναι η πηγή όλων των παθών, κυριότερο των οποίων η φιληδονία, όπου ο
άνθρωπος παραδίδεται στην απόλαυση των αισθήσεων που τον φυλακίζουν στα
γήινα, και τον απομακρύνουν από τον Θεό.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας λέγει ότι η νοερά, καρδιακή προσευχή είναι έκφραση της αγάπης προς τον Χριστό. Η «αδιάλειπτη αυτή καρδιακή προσευχή» πρέπει να γίνεται νοερά από τα βάθη της καρδιάς, να γίνεται με συντριβή, απαλλαγμένη από τα πάθη, να μη ζητά τίποτα, αλλά να ευχαριστούμε και να δοξολογούμε συνεχώς τον Θεό. Συνδέει την προσευχή με την αναπνοή, όπως δεν μπορούμε να σταματήσουμε να αναπνέουμε, έτσι δεν σταματάμε ποτέ να προσευχόμαστε.
Να προσευχόμαστε αδιαλείπτως, μας λέει ο άγιος Χρυσόστομος, που είναι επηρεασμένος από τον Απόστολο Παύλο που έλεγε: «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε», «εἴτε οὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτε τι ποιεῖτε, πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε» και ζητεί από όλους να προσεύχονται συνεχώς. Μάλιστα τόσο πολύ είχε επηρεαστεί από τον Απόστολο Παύλο που ο Απόστολος Παύλος μιλούσε στο αριστερό αυτί του για αυτό και στην κάρα του που βρίσκεται στη Μονή Βατοπαιδίου, που είχα την τύχη να προσκυνήσω πολλές φορές, υπάρχει άθικτο το αριστερό αυτί του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, που του μιλούσε ο Απόστολος Παύλος.
Με την «νοερά αδιάλειπτη προσευχή» έρχεται ο Χριστός μέσα μας και μας καθαρίζει, μας γεμίζει με την ενέργεια Του, με την θεία Χάρη Του. Επικαλούμενοι συνέχεια το όνομα του Χριστού λαμβάνουμε ενέργεια, λαμβάνουμε, η καρδιά μας γεμίζει Χριστό. Οι επιθυμίες μας πρέπει να μένουν στο νου, η καρδιά μας είναι τέλειο να έχει μόνο τον Χριστό. Επικαλούμενοι συνέχεια την νοερά προσευχή, είμαστε συνεχώς συνδεδεμένοι με τον Χριστό, είμαστε σε συνεχή κοινωνία με τον Χριστό και τότε λαμβάνουμε συνέχεια την Χάρη Του που είναι η θεική ενέργεια που ζωογονεί τα πάντα.
(απόσπασματα από το νεο μου βιβλίο που θα εκδοθεί σύντομα Αλέξης Φωτοπουλος).
Ο Ιωάννης Ο Χρυσόστομος ο μεγάλος αυτός πατέρας και διδάσκαλος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας γεννήθηκε στην Αντιόχεια το 347 μ.Χ.(κατά άλλους το 354 μ.Χ.). Πατέρας του ήταν ο στρατηγός Σεκούνδος και μητέρα του η Ανθούσα. Γρήγορα έμεινε ορφανός από πατέρα, και η μητέρα του - χήρα τότε 20 ετών - τον ανέθρεψε και τον μόρφωσε κατά τον καλύτερο χριστιανικό τρόπο. Ήταν ευφυέστατο μυαλό και σπούδασε πολλές επιστήμες στην Αντιόχεια - κοντά στον τότε διάσημο ρήτορα Λιβάνια - αλλά και στην Αθήνα, μαζί με τον αγαπημένο του φίλο Μέγα Βασίλειο (βλέπε 1 Ιανουαρίου).
Όταν αποπεράτωσε τις σπουδές του, επανήλθε στην Αντιόχεια και αποσύρθηκε στην έρημο για πέντε χρόνια, όπου ασκήτευε προσευχόμενος και μελετώντας τις Άγιες Γραφές. Ασθένησε όμως και επέστρεψε στην Αντιόχεια, οπού χειροτονήθηκε διάκονος - το 381 μ.Χ., σε ηλικία 34 ετών - από τον Αρχιεπίσκοπο Αντιοχείας Μελέτιο. Αργότερα δε από τον διάδοχο του Μελετίου Φλαβιανό πρεσβύτερος σε ηλικία 40 ετών.
Κατά την Ιερατική του διακονία ανέπτυξε όλα τα ψυχικά του χαρίσματα, πύρινο θείο ζήλο και πρωτοφανή ευγλωττία στα κηρύγματα του. Έσειε και συγκλόνιζε τα πλήθη της Αντιόχειας και συγκινούσε τις ψυχές τους βαθύτατα. Η φήμη του αυτή έφτασε μέχρι τη βασιλεύουσα και έτσι, την 15η Δεκεμβρίου 397 μΧ., με κοινή ψήφο βασιλιά Αρκαδίου και Κλήρου, έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, κάτι που ο ίδιος δεν επεδίωξε ποτέ. Και από την θέση αυτή ο Ιερός Χρυσόστομος, εκτός άλλων, υπήρξε αυστηρός ασκητής και δεινός ερμηνευτής της Αγίας Γραφής, όπως φαίνεται από τα πολλά συγγράμματα του (διασώθηκαν 804, περίπου, ομιλίες του). Έργο επίσης του Χρυσοστόμου είναι και η Θεία Λειτουργία, που τελούμε σχεδόν κάθε Κυριακή, με λίγες μόνο, από τότε μετατροπές.
Ο ιερός Χρυσόστομος κατά τη διάρκεια της πατριαρχείας του υπήρξε αδυσώπητος ελεγκτής κάθε παρανομίας και κακίας. Αυτό όμως έγινε αιτία να δημιουργήσει φοβερούς εχθρούς, και μάλιστα αυτήν την αυτοκράτειρα Ευδοξία, επειδή ήλεγχε τις παρανομίες της. Αυτή μάλιστα, σε συνεργασία με τον τότε Πατριάρχη Αλεξαδρείας Θεόφιλο (ενός μοχθηρού και ασεβούς ανθρώπου), συγκάλεσε σύνοδο (παράνομη) από 36 επισκόπους (όλοι τους πνευματικά ύποπτοι και δυσαρεστημένοι από τον άγιο) στο χωριό Δρυς της Χαλκηδόνας και πέτυχε την καθαίρεση και εξορία του Αγίου σ' ένα χωριό της Βιθυνίας. Η απόφαση αυτή όμως, τόσο εξερέθισε τα πλήθη, ώστε αναγκάστηκε αυτή η ίδια η Ευδοξία να τον ανακαλέσει από την εξορία και να τον αποκαταστήσει στο θρόνο με άλλη συνοδική αθωωτική απόφαση (402 μ.Χ.). Αλλά λίγο αργότερα, η ασεβής αυτή αυτοκράτειρα, κατάφερε και πάλι να εξορίσει τον Άγιο (20 Ιουνίου 404 μ.Χ.) στην Κουκουσό της Αρμενίας και από κει στα Κόμανα, όπου μετά από πολλές κακουχίες και άλλες ταλαιπωρίες πέθανε το 407 μ.Χ.
Ο Μ. Ι. Γαλανός στον Συναξαριστή του, μεταξύ των άλλων, αναφέρει για τον Ιερό Χρυσόστομο, ότι υπήρξε και αναγνωρίζεται ως ο πιο άριστος και δημοφιλής διδάσκαλος της Χριστιανικής Εκκλησίας. Κανένας δεν εξήγησε όπως αυτός, με τόσο πλούτο και τόση σαφήνεια τα νοήματα των θείων Γραφών, ούτε δε υπήρξε εφάμιλλός του στην ετοιμολογία, την απλότητα, αλλά και στη φλόγα και τη δύναμη της ρητορείας. Υπήρξε ρήτορας θαυμαστός, λογοτέχνης απαράμιλλος, βαθύτατος και διεισδυτικότατος, ψυχολόγος και καταπληκτικός κοινωνιολόγος με αίσθημα χριστιανικής ισότητας, χωρίς προνομιούχους, με καθολική αδελφότητα. Ανήκει σ' αυτούς που φαίνονται «ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ» (Προς Φιλιππησίους, 6' 15.). Δηλαδή σαν φωτεινά αστέρια μέσα στον κόσμο. (Πηγή Ορθόδοξος συναξαριστής).
Ἡ τοῦ στόματός σου καθάπερ πυρσός ἐκλάμψασα χάρις, τὴν οἰκουμένην ἐφώτισεν, ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυροὺς ἐναπέθετο, τὸ ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν. Ἀλλὰ σοῖς λόγοις παιδεύων, Πάτερ, Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας λέγει ότι η νοερά, καρδιακή προσευχή είναι έκφραση της αγάπης προς τον Χριστό. Η «αδιάλειπτη αυτή καρδιακή προσευχή» πρέπει να γίνεται νοερά από τα βάθη της καρδιάς, να γίνεται με συντριβή, απαλλαγμένη από τα πάθη, να μη ζητά τίποτα, αλλά να ευχαριστούμε και να δοξολογούμε συνεχώς τον Θεό. Συνδέει την προσευχή με την αναπνοή, όπως δεν μπορούμε να σταματήσουμε να αναπνέουμε, έτσι δεν σταματάμε ποτέ να προσευχόμαστε.
Να προσευχόμαστε αδιαλείπτως, μας λέει ο άγιος Χρυσόστομος, που είναι επηρεασμένος από τον Απόστολο Παύλο που έλεγε: «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε», «εἴτε οὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτε τι ποιεῖτε, πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε» και ζητεί από όλους να προσεύχονται συνεχώς. Μάλιστα τόσο πολύ είχε επηρεαστεί από τον Απόστολο Παύλο που ο Απόστολος Παύλος μιλούσε στο αριστερό αυτί του για αυτό και στην κάρα του που βρίσκεται στη Μονή Βατοπαιδίου, που είχα την τύχη να προσκυνήσω πολλές φορές, υπάρχει άθικτο το αριστερό αυτί του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, που του μιλούσε ο Απόστολος Παύλος.
Με την «νοερά αδιάλειπτη προσευχή» έρχεται ο Χριστός μέσα μας και μας καθαρίζει, μας γεμίζει με την ενέργεια Του, με την θεία Χάρη Του. Επικαλούμενοι συνέχεια το όνομα του Χριστού λαμβάνουμε ενέργεια, λαμβάνουμε, η καρδιά μας γεμίζει Χριστό. Οι επιθυμίες μας πρέπει να μένουν στο νου, η καρδιά μας είναι τέλειο να έχει μόνο τον Χριστό. Επικαλούμενοι συνέχεια την νοερά προσευχή, είμαστε συνεχώς συνδεδεμένοι με τον Χριστό, είμαστε σε συνεχή κοινωνία με τον Χριστό και τότε λαμβάνουμε συνέχεια την Χάρη Του που είναι η θεική ενέργεια που ζωογονεί τα πάντα.
(απόσπασματα από το νεο μου βιβλίο που θα εκδοθεί σύντομα Αλέξης Φωτοπουλος).
Ο Ιωάννης Ο Χρυσόστομος ο μεγάλος αυτός πατέρας και διδάσκαλος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας γεννήθηκε στην Αντιόχεια το 347 μ.Χ.(κατά άλλους το 354 μ.Χ.). Πατέρας του ήταν ο στρατηγός Σεκούνδος και μητέρα του η Ανθούσα. Γρήγορα έμεινε ορφανός από πατέρα, και η μητέρα του - χήρα τότε 20 ετών - τον ανέθρεψε και τον μόρφωσε κατά τον καλύτερο χριστιανικό τρόπο. Ήταν ευφυέστατο μυαλό και σπούδασε πολλές επιστήμες στην Αντιόχεια - κοντά στον τότε διάσημο ρήτορα Λιβάνια - αλλά και στην Αθήνα, μαζί με τον αγαπημένο του φίλο Μέγα Βασίλειο (βλέπε 1 Ιανουαρίου).
Όταν αποπεράτωσε τις σπουδές του, επανήλθε στην Αντιόχεια και αποσύρθηκε στην έρημο για πέντε χρόνια, όπου ασκήτευε προσευχόμενος και μελετώντας τις Άγιες Γραφές. Ασθένησε όμως και επέστρεψε στην Αντιόχεια, οπού χειροτονήθηκε διάκονος - το 381 μ.Χ., σε ηλικία 34 ετών - από τον Αρχιεπίσκοπο Αντιοχείας Μελέτιο. Αργότερα δε από τον διάδοχο του Μελετίου Φλαβιανό πρεσβύτερος σε ηλικία 40 ετών.
Κατά την Ιερατική του διακονία ανέπτυξε όλα τα ψυχικά του χαρίσματα, πύρινο θείο ζήλο και πρωτοφανή ευγλωττία στα κηρύγματα του. Έσειε και συγκλόνιζε τα πλήθη της Αντιόχειας και συγκινούσε τις ψυχές τους βαθύτατα. Η φήμη του αυτή έφτασε μέχρι τη βασιλεύουσα και έτσι, την 15η Δεκεμβρίου 397 μΧ., με κοινή ψήφο βασιλιά Αρκαδίου και Κλήρου, έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, κάτι που ο ίδιος δεν επεδίωξε ποτέ. Και από την θέση αυτή ο Ιερός Χρυσόστομος, εκτός άλλων, υπήρξε αυστηρός ασκητής και δεινός ερμηνευτής της Αγίας Γραφής, όπως φαίνεται από τα πολλά συγγράμματα του (διασώθηκαν 804, περίπου, ομιλίες του). Έργο επίσης του Χρυσοστόμου είναι και η Θεία Λειτουργία, που τελούμε σχεδόν κάθε Κυριακή, με λίγες μόνο, από τότε μετατροπές.
Ο ιερός Χρυσόστομος κατά τη διάρκεια της πατριαρχείας του υπήρξε αδυσώπητος ελεγκτής κάθε παρανομίας και κακίας. Αυτό όμως έγινε αιτία να δημιουργήσει φοβερούς εχθρούς, και μάλιστα αυτήν την αυτοκράτειρα Ευδοξία, επειδή ήλεγχε τις παρανομίες της. Αυτή μάλιστα, σε συνεργασία με τον τότε Πατριάρχη Αλεξαδρείας Θεόφιλο (ενός μοχθηρού και ασεβούς ανθρώπου), συγκάλεσε σύνοδο (παράνομη) από 36 επισκόπους (όλοι τους πνευματικά ύποπτοι και δυσαρεστημένοι από τον άγιο) στο χωριό Δρυς της Χαλκηδόνας και πέτυχε την καθαίρεση και εξορία του Αγίου σ' ένα χωριό της Βιθυνίας. Η απόφαση αυτή όμως, τόσο εξερέθισε τα πλήθη, ώστε αναγκάστηκε αυτή η ίδια η Ευδοξία να τον ανακαλέσει από την εξορία και να τον αποκαταστήσει στο θρόνο με άλλη συνοδική αθωωτική απόφαση (402 μ.Χ.). Αλλά λίγο αργότερα, η ασεβής αυτή αυτοκράτειρα, κατάφερε και πάλι να εξορίσει τον Άγιο (20 Ιουνίου 404 μ.Χ.) στην Κουκουσό της Αρμενίας και από κει στα Κόμανα, όπου μετά από πολλές κακουχίες και άλλες ταλαιπωρίες πέθανε το 407 μ.Χ.
Ο Μ. Ι. Γαλανός στον Συναξαριστή του, μεταξύ των άλλων, αναφέρει για τον Ιερό Χρυσόστομο, ότι υπήρξε και αναγνωρίζεται ως ο πιο άριστος και δημοφιλής διδάσκαλος της Χριστιανικής Εκκλησίας. Κανένας δεν εξήγησε όπως αυτός, με τόσο πλούτο και τόση σαφήνεια τα νοήματα των θείων Γραφών, ούτε δε υπήρξε εφάμιλλός του στην ετοιμολογία, την απλότητα, αλλά και στη φλόγα και τη δύναμη της ρητορείας. Υπήρξε ρήτορας θαυμαστός, λογοτέχνης απαράμιλλος, βαθύτατος και διεισδυτικότατος, ψυχολόγος και καταπληκτικός κοινωνιολόγος με αίσθημα χριστιανικής ισότητας, χωρίς προνομιούχους, με καθολική αδελφότητα. Ανήκει σ' αυτούς που φαίνονται «ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ» (Προς Φιλιππησίους, 6' 15.). Δηλαδή σαν φωτεινά αστέρια μέσα στον κόσμο. (Πηγή Ορθόδοξος συναξαριστής).
Ἡ τοῦ στόματός σου καθάπερ πυρσός ἐκλάμψασα χάρις, τὴν οἰκουμένην ἐφώτισεν, ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυροὺς ἐναπέθετο, τὸ ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν. Ἀλλὰ σοῖς λόγοις παιδεύων, Πάτερ, Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου