Η τανια μπελτσου κοινοποίησε μια δημοσίευση στην ομάδα Θεατρικες-Κινηματογραφικες..και Τηλεοπτικες Επιτυχιες!
Φτάνουμε στην πιο κρίσιμη στιγμή για το ''περιπαθές φιλί'',
όπως το απαιτούσε ο συγγραφέας,
και βάζουμε όλη μας την τέχνη, αλλά με σφιγμένα τα χείλη
και πέφτει ένα χειροκρότημα, που κόντεψαν να πέσουν οι πολυέλαιοι.
Έρχεται το δεύτερο βράδυ, γίνεται το φιλί πιο θερμό
- τα χείλη πάντα σφιγμένα -
και γίνεται πιο θερμό το χειροκρότημα.
Έρχεται το τρίτο, το τέταρτο, το πέμπτο, ξεσφίγγουμε τα χείλη μας,
γιατί από την πολλή θερμότητα κοντεύαμε και να σκάσουμε
και το φιλί εκτός από θερμό και ''σκηνικό'' έγινε και πραγματικό.
Μπαίνουμε μέσα ζαλισμένοι.
- Βρε Λάμπρο μου, του λέω.
- Τι είναι Αννούλα μου;
- Βρε Λαμπρούκο μου, του ξαναλέω, ωραία φιλάς, το ξέρεις;
- Δεν είμαι εγώ που φιλάω ωραία, Αννάκι μου,
εσύ είσαι που φιλάς ωραία και με κάνεις και φιλάω κι εγώ ωραία.
Από εκείνο το βράδυ, φεύγοντας από το θέατρο ευτυχισμένοι,
άρχισε και η ιστορία μας.
Η ιστορία μου με τον Λάμπρο ήταν ένας έρωτας τρελός και παλαβός,
που ολοκληρώθηκε, μόνο όταν βρεθήκαμε με τουρνέ στο εξωτερικό.
Και που δεν ξέρω πόσο μεγάλη μπορεί να ήταν η έκπληξή του
όταν κατάλαβε ότι ήταν ουσιαστικά ο πρώτος άντρας της ζωής μου.
Αλλά που δεν αποκλείεται και να σκέφτηκε,
με την αθυροστομία που τον χαρακτήριζε,
έχοντας όμως την ευγένεια να μη μου το πει και δυνατά:
''Εδώ ή έχουμε πέσει σε μεγάλο φαινόμενο
ή έχουμε πέσει σε μεγάλο χαιβάνι.''
Που και δυνατά να μου το ΄λεγε δεν επρόκειτο να διαφωνήσω.
Πάντα μου έδινε την αίσθηση ότι δεν παίζει ούτε για δευτερόλεπτο... κατάφερνε πάντα να αισθάνεσαι ότι είσαι εκεί δίπλα και το ζεις...νομίζω πως το ζούσε και όχι ότι έπαιζε!!? Τεράστιος
Άννα Καλουτά
όπως το απαιτούσε ο συγγραφέας,
και βάζουμε όλη μας την τέχνη, αλλά με σφιγμένα τα χείλη
και πέφτει ένα χειροκρότημα, που κόντεψαν να πέσουν οι πολυέλαιοι.
Έρχεται το δεύτερο βράδυ, γίνεται το φιλί πιο θερμό
- τα χείλη πάντα σφιγμένα -
και γίνεται πιο θερμό το χειροκρότημα.
Έρχεται το τρίτο, το τέταρτο, το πέμπτο, ξεσφίγγουμε τα χείλη μας,
γιατί από την πολλή θερμότητα κοντεύαμε και να σκάσουμε
και το φιλί εκτός από θερμό και ''σκηνικό'' έγινε και πραγματικό.
Μπαίνουμε μέσα ζαλισμένοι.
- Βρε Λάμπρο μου, του λέω.
- Τι είναι Αννούλα μου;
- Βρε Λαμπρούκο μου, του ξαναλέω, ωραία φιλάς, το ξέρεις;
- Δεν είμαι εγώ που φιλάω ωραία, Αννάκι μου,
εσύ είσαι που φιλάς ωραία και με κάνεις και φιλάω κι εγώ ωραία.
Από εκείνο το βράδυ, φεύγοντας από το θέατρο ευτυχισμένοι,
άρχισε και η ιστορία μας.
Η ιστορία μου με τον Λάμπρο ήταν ένας έρωτας τρελός και παλαβός,
που ολοκληρώθηκε, μόνο όταν βρεθήκαμε με τουρνέ στο εξωτερικό.
Και που δεν ξέρω πόσο μεγάλη μπορεί να ήταν η έκπληξή του
όταν κατάλαβε ότι ήταν ουσιαστικά ο πρώτος άντρας της ζωής μου.
Αλλά που δεν αποκλείεται και να σκέφτηκε,
με την αθυροστομία που τον χαρακτήριζε,
έχοντας όμως την ευγένεια να μη μου το πει και δυνατά:
''Εδώ ή έχουμε πέσει σε μεγάλο φαινόμενο
ή έχουμε πέσει σε μεγάλο χαιβάνι.''
Που και δυνατά να μου το ΄λεγε δεν επρόκειτο να διαφωνήσω.
Πάντα μου έδινε την αίσθηση ότι δεν παίζει ούτε για δευτερόλεπτο... κατάφερνε πάντα να αισθάνεσαι ότι είσαι εκεί δίπλα και το ζεις...νομίζω πως το ζούσε και όχι ότι έπαιζε!!? Τεράστιος
Άννα Καλουτά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου