ΑΡΘΟΥΡΟΣ ΡΕΜΠΩ «Φθινοπώριασε…»
ΠΙΝΑΚΑΣ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ "Τα φύλλα που πέφτουν" Φθινοπώριασε… Προς τι
όμως ο πόθος για παντοτινό ήλιο; Εμείς είμαστε στρατευμένοι στην
ανακάλυψη του θείου φωτός… Μακριά από τους ανθρώπους που φθίνουν με τις
εποχές…Φθινόπωρο… Η βάρκα μας μετέωρη μες στην ασάλευτη ομίχλη
Επιστρέφει στο λιμάνι της δυστυχίας… Στην απέραντη πολιτεία με τον
ουρανό λεκιασμένο από φωτιά και λάσπη… Κουρέλια που σαπίζουν…
Μουσκεμένο στη βροχή ψωμί… Μέθη… Μέθη… Μέθη… Και χιλιάδες έρωτες που
με σταύρωσαν… Δε θα σταματήσει πια αυτή η λάμια να εξουσιάζει
εκατομμύρια ψυχές και σώματα νεκρών που θα αντιμετωπίσουνε τη θεία
κρίση… Ο εαυτός μου… Κοιτάζω πάλι τον εαυτό μου… Κοιτάζομαι ξανά… Το
δέρμα μου φαγωμένο από το πύο και την πανούκλα… Στα μαλλιά μου
σκουλήκια και στην καρδιά μου παντού σκουλήκια … Ξαπλωμένος ανάμεσα σε
άγνωστους χωρίς ηλικία, χωρίς αισθήματα… Θα μπορούσα να πεθάνω εδώ…
Τι φριχτή ανάμνηση… Σιχαίνομαι την κακομοιριά και ο χειμώνας με τις
ανέσεις του με φοβίζει… Καμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου