Σήμερα ...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

στον ΑΔΡΙΑΝΟ και

στη ΝΑΤΑΛΙΑ!

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ Μέρος 2

πηγή : http://www.afipnisi.org/2011/03/blog-post_838.html

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ Μέρος 2 | Η «πραγματική Ιατρική» του Μέγα Ιπποκράτη μέσα από την Φύση.

Τι Πρέπει να Τρώμε για να Έχουμε Καλή Υγεία;

Θρέφονται δι' αλφίτων, αλεύρων, όψου, ελαιών, τυρού, βολβών, λαχάνων και τραγημάτων, σύκων, ερεβύνθων και κυάμων και ούτω διάγοντες βίον εν ειρήνη μετά υγείας, ως εικός, γηραιοί τελευτώντες άλλον τοιούτον βίον τοις εγγονείς παραδόσουσι.

Πλάτων

*** Σημείωση:

Στο προηγούμενο άρθρο με τίτλο: ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ | H Ιπποκράτειος Αντικαρκινική Άμυνα (http://www.afipnisi.org/2011/10/h.html) διαβάσαμε για τις τροφές οι οποίες μας βοηθούν να καταπολεμήσουμε τον καρκίνο με τις μεθόδους του Μέγα Ιπποκράτη. Σε αυτό το άρθρο της   εξαιρετικής επιστήμονος κας Αλεξάνδρας Ευθυμιάδου-Γρίβα, κόρη του Τηλέμαχου Ευθυμιάδη (στον οποίο οφείλεται η εισαγωγή της νεο-Ιπποκρατικής ιατρικής στην Ελλάδα), θα προσπαθήσει να μας εξηγήσει με απλά λόγια τις πραγματικές ιατρικές μεθόδους ή αλλιώς την «πραγματική Ιατρική» του Μέγα Ιπποκράτη, η οποία βασίζεται στην τροφή και ΟΧΙ στις βιομηχανίες χημικών φαρμάκων όπως πολλοί από εμάς πιστεύουμε έως τώρα. 

Ό όρος «πραγματική Ιατρική» χρησιμοποιείται από εμάς μεταφορικά για να εκφράσει την διαφορά της σύγχρονης ιατρικής η οποία βασίζεται στην διάγνωση - συνταγογράφηση - εξάλειψη συμπτωμάτων με χημικά προϊόντα και στην Ιατρικη που βασιζεται στην πρόληψη - διαγνωση και θεραπεία η οποία προέρχεται αποκλειστικά από την Φύση, μέσω της διατροφής. 

Τέλος σημείωσης ***

Γράφει η Αλεξάνδρα Ευθυμιάδου-Γρίβα

Το ερώτημα από τι προκαλείται η ασθένεια απασχολούσε τον άνθρωπο από τις απαρχές της ιστορίας του και οι απαντήσεις που δινόταν ποίκιλαν ανάλογα με την ιστορική περίοδο. Για αιώνες οι άνθρωποι πίστευαν ότι οι ασθένειες είχαν θεϊκή προέλευση και η θεραπεία τους βασίζονταν στους μάγους-θεραπευτές που με θυσίες και εξορκισμούς στα πνεύματα προσπαθούσαν να τις αποτρέψουν. Με τη χρήση βοτάνων, νηστείας και άλλων θεραπευτικών μέσων προσπαθούσαν να παρέμβουν για ν΄ ανατρέψουν την αρρώστια και να επιτύχουν την ίαση του πάσχοντος.

Τον 5^ο π.χ. αιώνα, με την Αθηναϊκή Δημοκρατία, είχαμε μια ανατροπή στην αντίληψη περί υγείας και αρρώστιας, εξαιτίας της -ιστορικά μοναδικής- ρήξης που σημειώθηκε στο δημόσιο επίπεδο σε σχέση με τα βασικά ερωτήματα πώς οργανώνεται, πώς νομοθετείται, πώς διοικείται η κοινωνία και ποιος θεσπίζει τους νόμους της.

Αυτή την περίοδο εμφανίζεται ο Ιπποκράτης, που έβαλε τον θεμέλιο λίθο για μια άλλη αντίληψη που έχει σχέση με την πρόκληση των νοσημάτων και παθήσεων στον άνθρωπο. Στο ερώτημα γιατί οι άνθρωποι αρρωσταίνουν απαντάει με τρόπο απλό και καταλυτικό: Αρρωσταίνουμε από αυτά που τρώμε. Η τροφή είναι το φάρμακο και το φαρμάκι μας.

Έτσι διαμορφώθηκαν οι κανόνες διατροφής που πρέπει να εφαρμόζονται για να είναι ο άνθρωπος υγιής. Οι παράγοντες που αφορούν τις εργασιακές συνθήκες και τις συνθήκες ζωής, το κλίμα, την ανάπαυση και τη διατροφή, αποτελούν την βάση για την πρόκληση των παθήσεων και την ανατροπή της υγείας αλλά και είναι οι προϋποθέσεις για την ανασύνταξη της υγείας στον άνθρωπο.

Οι κανόνες αυτοί ακολουθήθηκαν για πολλούς αιώνες μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα, όπου άρχισαν να διατυπώνονται καινούργιες θεωρίες για την εμφάνιση των παθήσεων και την παρέμβαση για την θεραπεία τους.

Η ανακάλυψη των μικροβίων αρχικά και των ιών αργότερα είχε ως αποτέλεσμα να θεωρηθούν ως η βασική αιτία της δημιουργίας των νοσημάτων. Τα φάρμακα που χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται έχουν ως στόχο την εξαφάνιση των μικροβίων και ιών από το ζωντανό οργανισμό.

Τον 19^ο αιώνα, που είναι και αιώνας μεγάλων εφευρέσεων, κατακτήθηκε από τον άνθρωπο η δυνατότητα της παραγωγής ενέργειας με τις μηχανές εσωτερικής καύσεως. Η μηχανική μιμήθηκε την ανθρώπινη μηχανή, μέσω της οποίας η ύλη μετασχηματίζονταν σε ενέργεια που σήμαινε δυνατότητα κίνησης, θέρμανσης, ψύξης, κλπ. Η ποιότητα, το είδος και η ποσότητα της τροφής, του στοιχείου που όριζε ο Ιπποκράτης ως βασικό για την εύρυθμη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού, θεωρήθηκε βασική για τις μηχανές αλλά όχι για τον άνθρωπο.

Ενδιαφερόμαστε για τη βενζίνη που θα βάλουμε στην μηχανή του αυτοκινήτου μας και δεν βάζουμε καμένα λάδια στο αυτοκίνητο μας. Αλλά, αντιθέτως, τηγανίζουμε τα λάδια που χρησιμοποιούμε για τη «μηχανή» του σώματός μας και τρέφουμε τα παιδιά μας με τηγανιτές πατάτες.

Στην εποχή μας, είμαστε φορείς μιας σχιζοφρενικής συμπεριφοράς: Από τη μια γνωρίζουμε πολλά για την λειτουργία του σώματός μας και από την άλλη δεν κάνουμε τίποτα για την υγεία μας.

Ποιες Είναι οι Κατάλληλες Τροφές για τον Άνθρωπο;

Η πρώτη ερώτηση είναι ποια τροφή είναι κατάλληλη για τον ανθρώπινο οργανισμό. Ο άνθρωπος είναι βασικά καρποφάγος, δεν βόσκει χόρτα ούτε τρώει θηράματα. Ο «Κήπος της Εδέμ» τον θέλει καρποφάγο. Η εκδίωξη του από τον «Παράδεισο» τον εξαναγκάζει να γίνει παμφάγος να μάθει να συντηρεί τις τροφές, όμως και παράλληλα ν΄ αρρωσταίνει σωματικά και ψυχικά.

Η βασική τροφή του ανθρώπου είναι τα φρούτα, οι καρποί και οι βλαστοί. Η τροφή πρέπει επίσης να είναι σχετική με τις κλιματολογικές συνθήκες, γιατί η τροφή θερμαίνει, ψύχει το σώμα μας και γενικά πρέπει να το βοηθάει να αντιμετωπίσει τις καιρικές συνθήκες στις οποίες επιβιώνει.

• Το καλοκαίρι, που σημειώνονται ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες, εάν εξακολουθούμε να τρώμε τα βαριά λιπαρά γεύματα του χειμώνα, αντιμετωπίζουμε το ενδεχόμενο της θερμοπληξίας, γιατί μπουκώνουν οι αρτηρίες με καμένο λίπος και το σώμα δεν μπορεί ν ΄αποβάλλει την παραγόμενη θερμοκρασία.
• Το χειμώνα, με τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, εάν καταναλώνουμε κατεψυγμένα ζαρζαβατικά του καλοκαιριού, θα έχουμε πρόβλημα με την θέρμανση του σώματος, γιατί τα ζαρζαβατικά του καλοκαιριού περιέχουν μεγάλες ποσότητες νερού που συντελεί στη μείωση της θερμοκρασίας του αίματος τον χειμώνα. Το καταψυγμένο καλαμπόκι είναι επιζήμια τροφή τον χειμώνα, σ' αντίθεση με το αποξηραμένο ή το αλεύρι του που είναι εξαιρετικά ωφέλιμο.
• Την άνοιξη, τα άγρια χόρτα και τα λαχανικά, οι αγκινάρες, οι καρδιές από μαρούλια, τα γαϊδουράγκαθα (βλαστοί) αποτελούν ιδανική τροφή για τον καθαρισμό και την κάθαρση του σώματός μας.

Ο Ρόλος της Διατροφής στο Ανοσοποιητικό Σύστημα

Κάθε έμβιος οργανισμός διαθέτει έναν ελεγκτικό μηχανισμό μέσω του οποίου αναλύει τα διάφορα στοιχεία που εισάγονται σ' αυτόν. Ο μηχανισμός αυτός ονομάζεταιανοσοποιητικό σύστημα και αρχίζει να διαμορφώνεται από την νεογνική ηλικία, μέσω ενός συνεχούς ελέγχου που ασκείται από τον οργανισμό στην πολλαπλή επικοινωνία του με το περιβάλλον.

Η επιφάνεια του βλεννογόνου του γαστρεντερολογικού συστήματος συντίθεται από ένα εξαιρετικά πολυδύναμο πληθυσμό από επιθηλιακά κύτταρα τα οποία έχουν υψηλή εξειδίκευση στην ικανότητα τους για διαμεμβράνια απορρόφηση και έκκριση ουσιών. Αυτές οι απεκκριτικές και απορροφητικές ικανότητες διευκολύνουν την ουσιώδη λειτουργία του πεπτικού συστήματος στην πέψη και στην πρόσληψη θρεπτικών ουσιών και υποστηρίζουν τον φραγμό μεταξύ του ξενιστή και των πιθανών παθογόνων παραγόντων καθώς και των μεταλλαγμένων που βρίσκονται στον εντερικό σωλήνα. Αυτό επιτυγχάνεται με τη φυσική ακεραιότητα των βλεννογόνων και τον μεγάλο αριθμό των κυττάρων της ανοσοποίησης.

Η δομή της εσωτερικής επιφάνειας του εντέρου περιέχει τα εξειδικευμένα Μ-κύτταρα που είναι υπεύθυνα για τον έλεγχο των δειγμάτων του αντιγονικού περιεχομένου του εντερικού σωλήνα. Η κυρίαρχη παρουσία των κατασταλτικών λεμφοκυττάρων στα επιθηλιακά κύτταρα (ενδοεπιθηλιακά λεμφοκύτταρα) υποθέτει ότι καταστέλλεται η ανταπόκριση του σώματος στα άπειρα δυνητικά αντιγόνα και είναι απαραίτητα για τη σταθερή και απρόσκοπτη δραστηριότητα του ανοσοβιολογικού και αμυντικού μηχανισμού. Κατ΄ επέκταση, η παρουσία ενός μεγάλου αριθμού helper λεμφοκυττάρων καθώς και άλλων κυτταρικών διεγερτών του αμυντικού συστήματος που αφορούν τον βλεννογόνο και το υποβλεννογόνιο τμήμα, συντείνουν στον σχηματισμό ενός στρατού έτοιμου να ανταποκριθεί, όταν οι επιφανειακές δυνάμεις αδυνατίσουν.

Η μεγάλη ποικιλία των πολλών κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος, που αντιδρούν όταν διαταραχθεί το σύστημα, αποτελεί το λόγο της εμφάνισης πολλών νοσημάτων του γαστρεντερικού συστήματος. Ο επιθηλιακός βλεννογόνος του γαστρεντερικού συστήματος διακρίνεται για την ταχεία ανανέωση των επιθηλιακών κυττάρων του (θεωρείται ότι το επιθήλιο ανανεώνεται ολόκληρο κάθε 24 έως 72 ώρες). Αυτό επιτρέπει αφενός την ταχεία αποκατάσταση ενός λειτουργικά ικανού κυτταρικού πληθυσμού όταν έχουμε εισβολή τοξικών παραγόντων και αφετέρου την παρεμπόδιση της ανάπτυξης κακοήθειας λόγω της ταχείας ανανέωσης των κυττάρων. Συνεπώς, το γαστρεντερικό σύστημα έχει τεράστια σπουδαιότητα για την σωστή ανάπτυξη και την καλή υγεία του οργανισμού.

Με βάση τη νεο-ιπποκρατική αντίληψη, όλες οι αρρώστιες (εκτός από τις μολυσματικές) οφείλονται σε χρόνιες δηλητηριάσεις του οργανισμού από διάφορα στοιχεία που προσλαμβάνονται με τις τροφές, τον αέρα, το νερό ή τη λήψη διαφόρων φαρμακευτικών ουσιών.

Σημαντικότερος νοσογόνος παράγοντας είναι ο αφύσικος τρόπος διατροφής (και, κυρίως, η κατανάλωση ζωικών τροφών, όπως, κρέας, ψάρια, κτλ.), που προκαλεί σοβαρές διαταραχές, δυσλειτουργίες και βλάβες στον οργανισμό.

Για να προστατευθεί απέναντι σ' αυτές, ο οργανισμός κινητοποιεί διάφορους έμφυτους αμυντικούς μηχανισμούς, με αποτέλεσμα να επιτελούνται και να εκδηλώνονται διάφορες αντιδράσεις (συμπτώματα).

Η χρόνια δηλητηρίαση του οργανισμού από τις ζωικές τροφές, σε συνδυασμό με την καθιστική ζωή, προκαλεί ένα πλήθος διαταραχών, ανάμεσα στις οποίες ο αρθριτισμός, οι ρευματισμοί και ο σακχαρώδης διαβήτης.

Συνεπώς, στόχος του γιατρού πρέπει να είναι το θεραπευτικό αποτέλεσμα που απορρέει από την εξάλειψη αυτών των νοσογόνων παραγόντων με κατάλληλα μέτρα, όπως η αυστηρά υγιεινή διατροφή σε συνδυασμό με υδροθεραπεία, γυμναστική, ηλιόλουτρα και βελτίωση των συνθηκών διαμονής.

Προτιμάτε Φρούτα και Λαχανικά και Όχι Ζωικές Τροφές

Η τροφή αποτελεί βασικό παράγοντα της συντήρησης της ζωής και της διατήρησης της υγείας. Ο άνθρωπος είναι καρποφάγος και όχι σαρκοβόρος ή μηρυκαστικό. Συνεπώς, ιδανική τροφή για αυτόν είναι τα φρούτα (καρποί), οι σπόροι (σιτάρι, κριθάρι, βρώμη, κ.α.), τα λαχανικά, οι βολβοί και οι βλαστοί και όχι οι ζωικές τροφές (όπως το κρέας, πουλερικά, τα ψάρια, τα θαλασσινά, τα γαλακτοκομικά, κ.α.)

Τις τελευταίες δεκαετίες συντελέστηκε μια σημαντική διαφοροποίηση στον τρόπο με τον οποίο νοσεί ο άνθρωπος με τη βιομηχανοποίηση και τις μεταλλάξεις της τροφής. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της συχνότητας της εμφάνισης νοσημάτων όπως ο διαβήτης (ακόμα και σε βρέφη), ο καρκίνος, η κατά πλάκας σκλήρυνση, κ.α.

Σε συνδυασμό με αυτό, ο τρόπος διαβίωσης και η μόλυνση του περιβάλλοντος (μόλυνση της ατμόσφαιρας, του εδάφους και του νερού και η ανθυγιεινή κατοικία), συμβάλλουν στην εμφάνιση νοσημάτων σε όλο και μικρότερη ηλικία και με δραματικό τρόπο.

Συνεπώς, η αναθεώρηση των σημερινών συνηθειών μας αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη συντήρηση της σωματικής και ψυχικής υγείας σε καλή κατάσταση.

Η Αλεξάνδρα Ευθυμιάδου-Γρίβα είναι ειδική παθολόγος, η οποία ζει κι εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.

«Ενδιαφερόμαστε για τη βενζίνη, που θα βάλουμε στην μηχανή του αυτοκινήτου μας και δεν βάζουμε καμένα λάδια στο αυτοκίνητο μας. Αλλά, αντιθέτως, τηγανίζουμε τα λάδια που χρησιμοποιούμε για την «μηχανή» του σώματός μας και τρέφουμε τα παιδιά μας με τηγανιτές πατάτες.»

Αφύπνιση Ελλήνων | www.afipnisi.org

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Μια αποφράδα μέρα του 1898

πηγή :  http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr/2012/08/25-1898.html

25 Αυγούστου 1898 ...τα γεγονότα που οδήγησαν στη μεγάλη σφαγή του Ηρακλείου...

25η Αυγούστου: Μια αποφράδα μέρα του 1898 για το Ηράκλειο

 Του Γιώργου Παναγιωτάκη ιστορικού ερευνητή

Το Ηράκλειο στην πορεία της ιστορικής του διαδρομής, καθώς και ολόκληρη η Κρήτη, αντιμετώπισε εχθρικές επιβουλές και μακροχρόνιες κατακτήσεις.

Η Πύλη του Μώλου, απ’ όπου ξεκίνησαν οι σφαγές, αρχικά με θύματα Σκωτσέζους της αγγλικής φρουράς. (Ιστορικό Μουσείο Κρήτης © Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών)

Τα ίχνη των κατακτητών που είναι εμφανή και στις μέρες μας, μας αποκαλύπτουν την ταυτότητά τους και μας ξυπνούν μνήμες γεμάτες αίμα και δάκρυ. Μετά από μια εξαντλητική πολιορκία της πόλης που κράτησε 21 ολόκληρη χρόνια (1648-1669) ολόκληρα η Κρήτη, αλλά και όλος σχεδόν ο χερσαίος και νησιωτικός χώρος της Ελλάδας εντάχθηκαν στον κορμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Είναι εξακριβωμένο ιστορικά, ότι οι πιο άγριοι Τούρκοι της Κρήτης κατοικούσαν στην πόλη του Ηρακλείου και αποτελούσαν πάντα μια αιμοσταγή και απειλητική μάζα. Τα γεγονότα του Ηρακλείου που εκτυλίχτηκαν τον Αύγουστο του 1898 και βύθισαν στο πένθος την πόλη, συντέλεσαν καθοριστικά στην αποδίωξη του τουρκικού στοιχείου από το νησί και στην κατ’επέκταση απελευθέρωση της Κρήτης.

Τα αιματηρά αυτά γεγονότα τα οποία επαναφέρουμε στη μνήμη μας με μορφή μνημοσύνου για τα μαρτυρικά θύματα της 25ης Αυγούστου εξελίχθηκαν κατά τον ακόλουθο συνοπτικό τρόπο:

Από τους ναυάρχους των Μ. Δυνάμεων είχε αποφασιστεί να παραδώσουν οι Τούρκοι τα φορολογικά Γραφεία στους υπαλλήλους του Εκτελεστικού. Στα Χανιά και το Ρέθυμνο με μικρή και ανάξια λόγου αντίδραση παραχώρησαν τα Γραφεία τους. Στο Ηράκλειο αντίθετα οι Τούρκοι πρόβαλαν άρνηση και σκληρή αντίσταση. Ενα τμήμα του αγγλικού στρατού δηλαδή με επικεφαλής τον Αγγλο συνταγματάρχη Reud, που αντικαθιστούσε τον Αγγλο διοικητή Chermside γιατί απουσίαζε με άδεια εκτός Κρήτης, είχε αναλάβει την αντικατάσταση αλλά οι Τούρκοι τους εμπόδισαν. Πέταξαν μάλιστα στη θάλασσα όλα τα καινούρια έντυπα, που θα εξυπηρετούσαν τις ανάγκες των νέων Γραφείων.

Η σημερινή οδός Mαρτύρων 25ης Αυγούστου, ο δρόμος που πήρε το όνομά του από τα γεγονότα εκείνης της ημέρας. Τα ερείπια ακόμη υπάρχουν, αλλά η ζωή στην πόλη αρχίζει να ξαναοργανώνεται. Η Πύλη του λιμανιού, εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν οι επιθέσεις των Τούρκων, έχει ήδη γκρεμιστεί από τους Άγγλους.

Οι σκηνές που ακολούθησαν δεν περιγράφονται. Ο αφηνιασμένος τακτικός στρατός και ο άτακτος τουρκικός όχλος ξεχύθηκαν στους δρόμους, αρχίζοντας μια απάνθρωπη και ανελέητη σφαγή.

Παιδιά, βρέφη, άνδρες και έγκυες γυναίκες θανατώνονται με τον πιο φρικτό τρόπο. Καίνε ακόμα και λεηλατούν ό,τι βρίσκεται στο πέρασμά τους. Μεταξύ των άλλων σκοτώνουν και 17 Αγγλους στρατιώτες κι ένα Αγγλο αξιωματικό. Καίνε το αγγλικό, το γερμανικό, το ισπανικό και το αμερικανικό προξενείο και σκοτώνουν τον υποπρόξενο της Αγγλίας Λυσίμαχο Καλοκαιρινό. Οσα εμπορεύματα και τιμαλφή είχαν συγκεντρωθεί στα προξενείά για μεγαλύτερη ασφάλεια, κάηκαν ή αποτέλεσαν αντικείμενο διαρπαγής από το μαινόμενο τουρκικό όχλο. Το παλιό Βεζίρ Τσαρσί, δηλαδή η σημερινή οδός 25ης Αυγούστου, η ονομασία της οποίας υποδηλώνει την ημέρα που διαπράχθηκαν οι σφαγές, έγινε μεταξύ των άλλων παρανάλωμα του πυρός. Το απόγευμα ένα αγγλικό πολεμικό πλοίο άρχισε να κανονιοβολεί τουρκικές συνοικίες στο Ηράκλειο, αναχαιτίζοντας κάπως τη μανία του τουρκικού όχλου. Μόνο με την κάθοδο του Τούρκου στρατιωτικού διοικητή της πόλης του Ηρακλείου Εντέμ Πασά στο λιμάνι, περιορίστηκαν οι πυροβολισμοί και οι βιαιοπραγίες. Την επόμενη μέρα άλλα εφτά αγγλικά πολεμικά πλοία αγκυροβόλησαν έξω από το λιμάνι του Ηρακλείου. Αγγλικά αγήματα αποβιβάστηκαν και συνέλαβαν τους πρωταίτιους των γεγονότων. Στρατοδικείο με Αγγλους αξιωματικούς και με συνοπτική διαδικασία καταδίκασε σε θάνατο 18 Tουρκοκρητικούς. Οι υπόλοιποι από τους 83 που είχαν συλληφθεί καταδικάστηκαν σε φυλακίσεις ή απελάθηκαν. Τρεις απ’αυτούς καταδικάστηκαν λίγο αργότερα σε θάνατο με απαγχονισμό, για αντιστάθμισμα προφανώς του ολοκαυτώματος των Χριστιανών.Τα πτώματα των Τούρκων παρέμεναν στις αγχόνες και σε κοινή θέα για τρία μερόνυχτα. Τα πάντα μαρτυρούσαν ότι η αποτρόπαιη αυτή εξέγερση ήταν προσχεδιασμένη.

Το Ηράκλειο λίγο μετά τις σφαγές. Τα ερείπια και τ’ αποκαΐδια δείχνουν τι είχε προηγηθεί.

Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων δεν έγινε γνωστός. Οι Τούρκοι προσπάθησαν να μειώσουν τον αριθμό τους, αφού φρόντισαν να περισυλλέξουν και να τοποθετήσουν αυτά σε ομαδικούς τάφους, που άνοιγαν σε απόμερα και αφανή μέρη. Η Εκτελεστική Επιτροπή με ανακοίνωσή της προς το χριστιανικό λαό της Κρήτης, στις 30 Αυγούστου 1898, γράφει: “Εγνωστοποιήσαμεν δια δυο προηγουμένων εγκυκλίων εις τον λαόν ό,τι ήτο τότε γνωστόν δια τα συμβάντα του Ηρακλείου. Δυστυχώς αι έκτοτε ειδήσεις παριστώσιν ακόμη μεγαλυτέραν την καταστροφήν. Από τας 1000-1200 χριστιανικάς ψυχάς, όπου ευρίσκοντο εντός της πόλεως, μόνον 358 ως φαίνεται εσώθησαν. Οι λοιποί εύρον θάνατον μαρτυρικόν. Ολη η κινητή περιουσία των χριστιανών διηρπάγη και μέγας αριθμός οικιών και καταστημάτων παρεδόθησαν εις τας φλόγας. Την στιγμήν αυτήν ουδέ εις χριστιανός ευρίσκεται εις το Ηράκλειον. Μόνο 300 περίπου Ευρωπαίοι στρατιώται κρατούν μιαν γωνίαν του φρουρίου. Η πόλις είναι παραδεδομένη εις την διάθεσιν του όχλου και των Τούρκων στρατιωτών, από τους οποίους πολλοί καθώς εβεβαιώθην επυροβόλουν και κατά των Αγγλων, απεγύμνωναν τα θύματα και ελάμβανον μέρος εις την διαρπαγήν…”.

Η Επαναστατική Συνέλευση των Κρητών, που συνεδρίασε στις Πλακούρες, λίγο πριν τις σφαγές.

Στο κέντρο, καθιστός, ο πρόεδρος Ι.Κ. Σφακιανάκης

Περιγράφοντας μια από τις συνηθισμένες σφαγές του Ηρακλείου ο Ν. Καζαντζάκης μας λέει:

“...Το Μεγάλο Κάστρο είχε τέσσερις καστρόπορτες. Kάθε ηλιοβασίλεμα οι Τούρκοι τις κλείδωναν και κανένας δεν μπορούσε πια, όλη τη νύχτα, μήτε να μπει μήτε να βγεί οι λιγοστοί χριστιανοί που ήταν μέσα, έπεφταν έτσι στη φάκα· σαν έβγαινε πάλι ο ήλιος, άνοιγαν. Μπορούσαν λοιπόν οι Τούρκοι τη νύχτα, όσο ήταν διπλοκλειδωμένες οι καστρόπορτες, να κάμουν σφαγή γιατί μέσα στην πολιτεία οι Τούρκοι ήταν πιο πολλοί, κι είχαν και το τούρκικο ασκέρι.

Τότε, ύστερα από λίγες μέρες, ήταν που έζησα την πρώτη σφαγή…

Καθόμασταν διπλομανταλωμένοι μέσα στο σπίτι, ο ένας κολλημένος με τον άλλο, η μάνα μου, η αδερφή μου κι εγώ. Γροικούσαμε να περνούν απόξω από την πόρτα μας ξεφρενιασμένοι οι Τούρκοι, να βλαστημούν, να φοβερίζουν, να σπάζουν τις πόρτες και να σφάζουν τους χριστιανούς. Ακούγαμε τις φωνές και το ρόχο των λαβωμένων, τα σκυλιά που γαύγιζαν και μια βουή στον αέρα, σα να γίνουνταν σεισμός. Ο κύρης, πίσω από την πόρτα, με γεμάτο το ντουφέκι, περίμενε, κρατούσε, θυμούμαι, μια μακρουλή πέτρα, “ακόνι” το’λεγε κι ακόνιζε ένα μακρύ μαυρομάνικο μαχαίρι. Περιμέναμε. Μας είχε πει: “Αν σπάσουν την πόρτα οι Τούρκοι και μπούνε μέσα, θα σας σφάξω πρώτα, να μην πέσετε στα χέρια τους”. Κι ήμασταν σύμφωνοι όλοι, η μάνα μου, η αδερφή μου κι εγώ, και περιμέναμε…

Ετσι πέρασε η νύχτα, ξημέρωσε, έπεσε η βουή, ο θάνατος αλάργαρε. Ανοίξαμε με προσοχή την πόρτα, προβάλαμε έξω το κεφάλι, μερικές γειτόνισσες είχαν κρυφανοίξει δειλά το παράθυρο, κι ερευνούσαν το δρόμο…

- Μάνα, ρώτησα, έφυγε η σφαγή;

Η μάνα τρόμαξε.

- Σώπα, μου αποκρίθηκε, σώπα παιδί μου, μη μελετάς τ’όνομά της! Μπορεί να σε ακούσει και να ξαναγυρίσει.

Εγραψα τη λέξη “σφαγή”, και σηκώθηκε η τρίχα μου, γιατί η λέξη αυτή, τότε που ήμουν παιδί, δεν ήταν πέντε γράμματα της αλφαβήτας, κολλημένα το ένα πλάι στο άλλο, ήταν βουή μεγάλη, και πόδια που κλωτσούσαν τις πόρτες, και πρόσωπα φριχτά, που κρατούσαν ανάμεσα στα δόντια τους ένα μαχαίρι, κι ολούθε στη γειτονιά γυναίκες που σκλήριζαν κι άντρες που πίσω από τις πόρτες, γονατιστοί, γέμιζαν το ντουφέκι. Και μερικές άλλες λέξεις, για μας που ζούσαμε παιδιά την εποχή εκείνη στην Κρήτη, στάζουν αίμα πολύ, και δάκρυο, κι απάνω τους είναι σταυρωμένος αλάκερος λαός, οι λέξες: ελευτερία, Αι Μηνάς, Χριστός, επανάσταση…”.

Η μεγάλη ανθρωποθυσία του Ηρακλείου δεν άφησε ασυγκίνητη την κοινή γνώμη, καθώς και τον Tύπο των Αθηνών. Η εφημερίδα “Εστία” έκανε έκκληση στον αθηναϊκό λαό να βοηθήσει με τον τρόπο του τους πρόσφυγες του Ηρακλείου και να ανακουφίσει στο μέτρο του δυνατού τον ανθρώπινο πόνο.

Βασιβουζούκοι της περιοχής του Ηρακλείου, από εκείνους που συμμετείχαν στις σφαγές

Στο φύλλο της 31/8/1898 γράφει σχετικά:

“Η επίκλησις της “Εστίας” υπέρ του πένθους των ατυχων προσφύγων του Ηρακλείου, ευρίσκει καθ’ημέραν και πλειοτέραν ηχώ εις τας ψυχάς των ευαισθήτων και των φιλανθρώπων.

Σήμερον άλλη διακεκριμένη δέσποινα της πόλεώς μας, η κα Ελμίνα Νάζου, προσελθούσα εις τα γραφεία μας προσέφερε ύφασμα πένθιμον, δια τας χήρας και τα ορφανά, εζήτησε δε και πληροφορίας περί άλλων αναγκών των προσφύγων.

Μετά από τα αποτρόπαια αυτά γεγονότα ήρθε επιτέλους η ώρα των Μ. Δυνάμεων και ειδικότερα της κραταίας Αγγλίας. Χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση, οι πρεσβευτές των Μ. Δυνάμεων στην Κωνσταντινούπολη επέδωσαν τελεσίγραφο στην Πύλη για την ανάκληση του τουρκικού στρατού από την Κρήτη. Η τελεσιγραφική αυτή διακοίνωση όριζε ότι η εκκένωση έπρεπε να γίνει μέσα σε 15 ημέρες και συγκεκριμένα από τις 8 μέχρι τις 23 Οκτωβρίου.

Η απαίτηση της Τουρκίας να παραμείνει τουρκική φρουρά στην Κρήτη δεν έγινε δεκτή και στις παραπάνω ημερομηνίες τα τουρκικά στρατεύματα είχαν αποσυρθεί. Οι οπλοφόροι παρέδωσαν τα όπλα τους τα οποία μεταφέρθηκαν στην Τουρκία. Εκλεισε έτσι μια μαρτυρική περίοδος 253 ετών, που ο κρητικός λαός την σημειώνει ως μια από τις χειρότερες και σκοτεινότερες περιόδους της Iστορίας του.

Με την αναχώρηση του τουρκικού στρατού εγκατέλειψαν την Κρήτη και εκπατρίστηκαν 48.000 μουσουλμάνοι. Παρέμειναν επίσης και 33.000. Η αποχώρηση και των άλλων έγινε σταδιακά μέχρι το 1923 με την ανταλλαγή των πληθυσμών που έφυγαν οι υπόλοιποι 19.181.

Ετσι λοιπόν με τις σφαγές του Ηρακλείου παίζεται η τελευταία πράξη του κρητικού δράματος και γράφεται ο δραματικός επίλογος μιας μακρόχρονης και απάνθρωπης δουλείας.

Ο ανταποκριτής γερμανικής εφημερίδας Μαx θα δημοσιεύσει σχετικό για την Κρήτη σχόλιο με το ακόλουθο περιεχόμενο:”Η εκ Κρήτης απέλευσις των Τούρκων στρατιωτών καί υπαλλήλων είναι πλέον τετελεσμένον γεγονός και τη 23η Οκτωβρίου (4 Νοεμβρίου ε. έτους), κατελύθη πράγματι το επί της νήσου κράτος της ημισελήνου. Επι των Χανίων εκυμάτισεν η τουρκική σημαία από τας 20 Αυγούστου 1645, ήτοι εν όλω 253 ετη, επί του Ηρακλείου 229 έτη, επί του βράχου της Γραμβούσης 195 και επί του πύργου της Σπιναλόγκας και της Σούδας 171.

Οι εξι πελέκεις οι σωζόμενοι επί των τειχών του Ηρακλείου, εις ανάμνησιν της εφόδου της 27ης Σεπτεμβρίου 1669, κατερρίφθησαν, εξηφανίσθησαν τα εμβλήματα του κυριάρχου και οι μαρμάρινοι λέοντες οι επισκοπούντες από των χρόνων των Βενετών τας υπό τους πόθους των μεταβολάς, δεν βλέπουσι πλέον ενόπλους τους μουσουλμάνους, τους νικήσαντας ποτέ την υπερήφανον δημοκρατίαν”.

Ο Βίκτωρ Ουγκώ, κορυφαίος εκπρόσωπος του γαλλικού πνεύματος της εποχής, ασχολήθηκε με το Κρητικό Ζήτημα γράφοντας σχετικά: “Τίνος ένεκεν εξανέστη η Κρήτη; Διότι ο μεν Θεός έπλασεν αυτήν τον κάλλιστον τόπον της οικουμένης, οι δε Τούρκοι τον ανέδειξαν τον αθλιέστερον. Διότι έχει προϊόντα, αλλ’ουδέν εμπόριον πόλεις, αλλ’ ουδεμίαν οδόν λιμένας, αλλ’ ουδένα ασφαλή όρμον ποταμούς, αλλ’ ουδεμίαν γέφυραν παίδας, αλλ’ ουδεμίαν σχολήν, ήλιον, αλλ’ ουδέν φως. Οι Τούρκοι φέρουσι την νύκτα… Εξανέστη, διότι η Κρήτη είναι Ελλάς και ουχί Τουρκία επειδή ο ξένος καθίσταται αφόρητος, επειδή ο καταθλίβων ων ομοφυλος τω καταθλιβομένω αποβαίνει μισητός, μη ομόφυλος δε ων, φρικαλέος, επειδή δεσπότης βαρβαροφωνών εν τη πατρίδι του Μίνωος και Ετεάρχου είναι αδύνατος”.

Αλλά κι ένας άλλος στοχαστής του πνεύματος, ο Νίκος Καζαντζάκης, πολύ εύστοχα θα περικλείσει σε λίγες γραμμές τον μεγαλειώδη αγώνα των Κρητικών όταν γράφει: “…Είναι λαοί κι ανθρώποι που φωνάζουν το Θεό με προσευχή και με κλάματα ή με την εγκαρτέρηση και τη φρόνιμη απαντοχή ή με βλαστήμιες· οι Κρητικοί με το τουφέκι. Στέκουνται απόξω από την πόρτα του Θεού και βροντούν το τουφέκι ν’ακούσει. “Ανταρσία!” ουρλιάζει ο Σουλτάνος που ακούει πρώτος την τουφεκιά και ξαποστέλνει φρενιασμένους πασάδες, νιζάμηδες και παλούκια.

“Αυθάδεια” φωνάζουν οι Φράγκοι κι αμολνούν τ’ατσαλένια θωρακωτά τους να ριχτούν απάνω στη μικρή βαρκούλα που χαροπαλεύει ανάμεσα στην Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική. “Υπομονή, φρονιμάδα, μη με βάλετε στα αίματα!” παρακαλιέται η φτωχομάνα η Ελλάδα και τρέμει. “Ελευθερία ή Θάνατος αποκρίνονται οι Κρητικοί και βροντούν την πόρτα του Κυρίου…”.

Με την Αυτονομία της Κρήτης και την Αρμοστεία του Πρίγκιπα Γεωργίου σπούνε τα δεσμά της τουρκικής δουλείας και μόνο μια τουρκική σημαία από λευκοσίδερο έμεινε στο νησάκι της Σούδας, για να συμβολίζει δήθεν την τουρκική επικυριαρχία στην Κρήτη. Την τουρκική επικυριαρχία την εξέφραζε ακόμα και το 1/4 της νέας σημαίας της Κρητικής Πολιτείας, η οποία είχε ένα άσπρο σταυρό στη μέση που τη χώριζε σε τρία γαλάζια τετράγωνα κι ένα κόκκινο (επάνω αριστερά). Στη μέση του είχε ένα λευκό άστρο που συμβόλιζε το άστρο της Βηθλεέμ και όχι το αστέρι της τουρκικής ημισελήνου.

Ετσι έπειτα από σκληρούς αγώνες και αιματηρές θυσίες και με την ενεργοποίηση επιτέλους των Μ. Δυνάμεων ανοίγεται ο δρόμος της Αυτονομίας και της Ενωσης της Κρήτης με την Ελλάδα.

Αλέξανδρος Ζαϊμης

 Στις 9 Δεκεμβρίου 1898 και παρά τη διαμαρτυρία της Πύλης φτάνει στα Χανιά ως Υπατος Αρμοστής των Μ. Δυνάμεων ο Πρίγκιπας Γεώργιος, δευτερότοκος γιος του βασιλιά των Ελλήνων Γεωργίου Α’. Η Κρητική Πολιτεία αποτελεί πια πραγματικότητα. Ο Πρίγκιπας γίνεται δεκτός με απερίγραπτο ενθουσιασμό και ουρανομήκεις ζητωκραυγές. Σχηματίζεται η πρώτη κυβέρνηση, η οποία επιδίδεται με ζήλο και ενθουσιασμό στο έργο της περισυλλογής, της οργάνωσης και της συγκρότησης των πρώτων δημόσιων υπηρεσιών. Το επίμαχο θέμα της Ενωσης δημιουργεί διαφορετικές εκτιμήσεις μεταξύ του Πρίγκιπα και του Συμβούλου της Δικαιοσύνης Ελ. Βενιζέλου για να εξελιχθεί σε ανοικτή μεταξύ τους σύγκρουση. Η διαφωνία αυτή που δημιουργείται και από τον αρμοστειακό δεσποτισμό, οδήγησαν στο ξέσπασμα του κινήματος του Θερίσου (1905). Λίγο αργότερα στις 12 Σεπτεμ βρίου 1906 ο Πρίγκιπας Γεώργιος υποβάλλει την παραίτησή του και αναχωρεί από την Κρήτη.

Με υπόδειξη του βασιλιά Γεωργίου εκλέγεται νέος Αρμοστής Κρήτης ο μετριοπαθής πολιτικός Αλέξανδρος Ζαϊμης, που καταφθάνει τον ίδιο μήνα στην Κρήτη.

Την 1η Δεκεμβρίου 1913 γίνεται η επίσημη ανακήρυξη της Ενωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Εκπληρώνεται έτσι ένας διακαής εθνικός πόθος, που είχε πληρωθεί ακριβά με σκληρούς και μακροχρόνιους αγώνες, με δάκρυα, στερήσεις και ποταμούς αιμάτων”.

http://www.patris.gr/articles/92465?PHPSESSID=6o24stn0ock7f4q7qlb2r8kts3

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Η Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων (34)

Από παλιό περιοδικό "Ραδιοτηλεόραση"

Στα τρυπημένα σημεία λέει "λεπτομερείς" "του"

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Η ποιητική έμπνευση λαμπρύνει την Ολυμπιακή ιδέα
 

Εικονοθεραπεία 6

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Πορτοκαλόπιτα σιροπιαστή με κρέμα

Πορτοκαλόπιτα σιροπιαστή με κρέμα

Bαθμολογία:

1 ψήφοι

Προστέθηκε από lianaki, 21.08.11

 

Περιγραφή

Έντονη η γεύση του πορτοκαλιού αφού βάζουμε ολόκληρα τα πορτοκάλια, ζουμερό όσο χρειάζεται από το σιρόπι μας και δροσερό όσο λαχταράει ο ουρανίσκος μας από την κρέμα και λόγο του ότι θα το βάλουμε στο ψυγείο.

Τι χρειαζόμαστε:

Για την πίτα:

• 7 αυγά (χωρισμένα τα κροκάδια από τα ασπράδια)
• 300 γρ. ζάχαρη
• 300 γρ. αμύγδαλα φιλέ ή ασπρισμένα και χοντροκοπανισμένα
• 250 γρ σιμιγδάλι ψιλό
• 1 κουταλάκι του γλυκού μπέικιν
• 2 πορτοκάλια

Για το σιρόπι:

• 1 1/2 φλιτζάνι τσαγιού νερό
• 1 1/2 φλιτζάνι τσαγιού ζάχαρη

Για την κρέμα:

• 1 λίτρο γάλα φρέσκο
• 120 γρ. ζάχαρη
• 70 γρ. κορν φλάουρ
• 1 βανίλια
• 1 κρόκο αυγού
• 1 κουταλιά φρέσκο βούτυρο
• Λίγα έξτρα αμύγδαλα φιλέ για το γαρνίρισμα

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Σιροπιαστά γλυκά

Διατροφή

Χορτοφαγική

Περιέχει

Αβγά

Γάλα

Ξηρούς καρπούς

Μόνο κρόκους

Φρούτα

 

 

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Πορτοκαλόπιτα σιροπιαστή με κρέμα http://www.sintagespareas.gr/sintages/portokalopita-siropiasti-me-krema.html#ixzz24ZQDxiQE

ΟΝΕΙΡΑ

πηγή : http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/parapsuxologias/oneira-mantika-kai-therapeytika.html

Αναδημοσίευση άρθρου από την Νέα Ακρόπολη

ΟΝΕΙΡΑ : ΜΑΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ

Συγγραφέας: Δωροθέα Ματζούκη

Ο άνθρωπος έχει μαζί με ορισμένα άλλα εξελιγμένα θηλαστικά το περίεργο προνόμιο να είναι πολίτης δύο κόσμων. Απολαμβάνει με καθημερινή εναλλαγή δύο ξεχωριστά είδη εμπειρίας της εγρήγορσης και του ύπνου.

Μέσα στην τάξη των σημαδιακών ονείρων μπορούμε να αναγνωρίσουμε μερικούς ξεχωριστούς τύπους. Σε μια κατάταξη που παραδίδεται από τον Αρτεμίδωρο, το Μακρόβιο, αλλά που η αρχή της μπορεί να βρίσκεται πάρα πολύ πίσω, διακρίνονται τρεις τέτοιοι τύποι:

α) Ο πρώτος είναι το συμβολικό όνειρο, που "ντύνει μέσα σε μεταφορές, όπως κάποια αινίγματα, μια σημασία που δεν μπορεί να κατανοηθεί χωρίς ερμηνεία".

β) Ο δεύτερος είναι το όραμα, που είναι καθαρή προ-εκπλήρωση ενός μελλοντικού γεγονότος.

γ) Ο τρίτος ονομάζεται χρηματισμός ή "χρησμός" και μπορεί να αναγνωρισθεί, "όταν κάποια σεβαστή και εντυπωσιακή προσωπικότητα, αποκαλύπτει στον ύπνο, χωρίς συμβολισμό, αυτό που πρόκειται ή δεν πρόκειται να συμβεί, ή δεν πρέπει να γίνει.

Η αρχαία λογοτεχνία είναι γεμάτη από "θεόπεμπτα" όνειρα στα οποία μία μόνη ονειρική μορφή παρουσιάζεται, στον κοιμώμενο και του παρέχει προφητεία, συμβουλή, ή προειδοποίηση. Έτσι ένας "όνειρος" στάθηκε πάνω από τον Κροίσο και τον προειδοποίησε για τις επερχόμενες καταστροφές. Μια "λαμπρή και ωραία γυναίκα", αποκάλυψε στο Σωκράτη την ημέρα του θανάτου του.

Επίσης μαθαίνουμε από την "Επινομίδα" πως πολλές θρησκευτικές τελετές πολλών θεών προήλθαν και προέρχονται από τις ονειρικές συναντήσεις με υπερφυσικά όντα, από τους οιωνούς, τους χρησμούς, ακόμα και από τα οράματα της επιθανάτιας κλίνης.

Τεχνικές για την πρόκληση επιθυμητών θεϊκών ονείρων, εφαρμόζονται μέχρι και σήμερα σε πολλές κοινωνίες. Περιλαμβάνουν απομόνωση, προσευχή, νηστεία, αυτό-ακρωτηριασμό, κοίμισμα πάνω στο δέρμα ενός θυσιασμένου ζώου, ή κράτημα κάποιου ιερού αντικειμένου και εγκοίμηση (δηλ. ύπνο σε ιερό χώρο), ή κάποιο συνδυασμό όλων αυτών. Ο αρχαίος κόσμος βασιζόταν στην εγκοίμηση.

Στην εποχή του Επιμενίδη και του Πυθαγόρα εμφανίζεται η αναχώρηση σε ιερό σπήλαιο για την αναζήτηση της οραματικής σοφίας. Ακόμη σήμερα στους ερυθρόδερμους επικρατεί η συνήθεια να κόβουν μια άρθρωση του δακτύλου για να προκαλέσουν ένα όνειρο. Αλλη τεχνική που συνιστούσαν στην αρχαιότητα οι ονειροκρίτες στους ανθρώπους ήταν το να κοιμούνται με ένα κλαδί δάφνης κάτω από το μαξιλάρι.

Η χρήση της εγκοίμησης γινόταν είτε για να πετύχουν μαντικά όνειρα, είτε για ιατρικούς σκοπούς. Την ιατρική εγκοίμηση την συναντάμε στην λατρεία του Ασκληπιού.

Διαβάζουμε στην επιγραφή της Επιδαύρου για κάποιον άνθρωπο που κοιμήθηκε έξω από το ναό κατά τη διάρκεια της ημέρας, όταν ξαφνικά ένα από τα ήμερα φίδια του θεού ήρθε και του έγλυψε τα πληγωμένα δάχτυλα του ποδιού. Ξύπνησε "γιατρεμένος" και είπε πως είχε ονειρευτεί έναν ωραίο νεαρό που του έβαλε μιαν αλοιφή πάνω στα δάχτυλα.

Αρκετές φορές η φαρμακοποιία του θεού είναι καθαρά μαγική. Βάζει τους ασθενείς του να καταπίνουν δηλητήριο φιδιού, στάχτες απ' τον βωμό, ή να πασαλείβουν τα μάτια τους με το αίμα ενός άσπρου κόκορα.

Ο Μάρκος Αυρήλιος ευχαριστούσε τους θεούς για τις ιατρικές οδηγίες που του έστελναν στον ύπνο του. Ο Πλούταρχος απέφευγε να τρώσει αυγά εξαιτίας κάποιων ονείρων και ο Γαληνός ήταν έτοιμος να κάνει μια εγχείρηση με την προσταγή ενός ονείρου.

Μέσα στον ύπνο λέει ο Ξενοφώντας είναι που η ψυχή δείχνει καλύτερα την θεϊκή της φύση και τότε μπορεί να προβλέπει κάτι από το μέλλον. Διότι τότε καθώς φαίνεται είναι εντελώς ελεύθερη.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

· Ομήρου Ιλιάδα

· Ομήρου Οδύσσεια

· Οι Έλληνες και το παράλογο E.R. Dodds

· Τίμαιος του Πλάτωνα

· Πλούτος του Αριστοφάνη

· Περί Ενυπνίων του Αριστοτέλη

· Θεογονία Ησιόδου

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΝΙΤΣΕ "Η Γέννηση της Τραγωδίας"

ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΝΙΤΣΕ (15 Οκτωβρίου 1844 - 25 Αυγούστου 1900)
 

Aπόσπασμα για τους Έλληνες από το βιβλίο του 

"Η Γέννηση της Τραγωδίας".

«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.
 

Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.

Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
 

Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».....

ΑΠΟ http://sirah68.blogspot.gr/

Thomas Sean Connery

πηγή :  http://www.facebook.com/photo.php?fbid=461385737229472&set=a.353804127987634.87247.108511895850193&type=1&theater

 Σερ Τόμας Σον Κόνερι

Ο Σερ Τόμας Σον Κόνερι (Thomas Sean Connery) γεννήθηκε στις 25 Αυγούστου 1930 στη Σκωτία. Είναι πολυβραβευμένος ηθοποιός και παραγωγός ταινιών κινηματογράφου. Είναι ευρύτερα γνωστός ως ο πρώτος επίσημος ηθοποιός που υποδύθηκε τον Τζέιμς Μποντ. Πρωταγωνίστησε σε επτά συνολικά ταινίες Μποντ.[1]. Κατέχει πληθώρα βραβείων και διακρίσεων, ανάμεσά τους Όσκαρ από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, Χρυσή Σφαίρα και BAFTA. Το 1987 κέρδισε το Όσκαρ Β' Ανδρικού ρόλου στην ταινία Οι Αδιάφθοροι (The Untouchables).[2] Τον Ιούλιο του 2000 ανακηρύχθηκε σε ιππότη από την βασίλισσα Ελισάβετ Β
Photo : libriantichionline

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ναός Αγίου Τίτου

 Ναός Αγίου Τίτου, Ηράκλειο Κρήτης. 
Γιορτάζει στις 25 Αυγούστου.

Ο Αγιος Τίτος, ή πιο σωστά ο ναός του Αγίου Τίτου στο Ηράκλειο, είναι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία στο κέντρο της πόλης, στην οδό 25ης Αυγούστου. Γύρω του απλώνεται μια όμορφη πλατεία με μερικά καφέ και μπαρ, η πλατεία Αγίου Τίτου.
 

Το 961 ο Νικηφόρος Φωκάς έδιωξε τους Άραβες από την Κρήτη κάνοντάς την εκ νέου τμήμα της κραταιάς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Τότε πρέπει να χτίστηκε ο πρώτος ορθόδοξος ναός του Αγ. Τίτου, ώστε να αναζωπυρωθεί η χριστιανική πίστη και παράδοση στην Κρήτη, που είχε πέσει σε ύφεση λόγω της κατάκτησης από τους Αραβες πειρατές.

Ο Άγιος Τίτος ήταν μαθητής του Αποστόλου Παύλου και πρώτος επίσκοπος Κρήτης. Η πρώτη εκκλησία αφιερωμένη στο όνομά του ήταν αυτή στην παλιά πρωτεύουσα Γόρτυνα, που στέγαζε και τη μητρόπολη του νησιού μέχρι την καταστροφή της από σεισμό και τη μεταφορά της πρωτεύουσας από τους Άραβες (828) από τη Γόρτυνα στο Χάνδακα (Ηράκλειο).

αγιος τιτος νυχταΣτο νέο ναό μετέφεραν την κάρα του Αγίου Τίτου, τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Μεσοπαντίτισσας και άλλα ιερά κειμήλια από το ναό της Γόρτυνας. Όλα αυτά με την πτώση του Ηρακλείου στους Τούρκους μεταφέρθηκαν στη Βενετία, όπου υπάρχουν και σήμερα, με εξαίρεση την κάρα του Αγίου Τίτου που επιστράφηκε στο Ηράκλειο και βρίσκεται σήμερα στο ναό.

Την περίοδο της τουρκικής κατάκτησης, ο ναός του Αγίου Τίτου παραχωρήθηκε στον βεζίρη Φαζίλ Αχμέτ Κιοπρουλή, ο οποίος τον μετέτρεψε σε τζαμί, γνωστό με το όνομα Βεζίρ τζαμί. Με το μεγάλο σεισμό του 1856 ο ναός καταστράφηκε εκ θεμελίων και ξαναχτίστηκε στη σημερινή του μορφή ως οθωμανικό τέμενος από τον αρχιτέκτονα Αθανάσιο Μούση. Ο ίδιος σχεδίασε και τον ορθόδοξο ναό του Αγίου Μηνά και τους στρατώνες στην πλατεία Ελευθερίας.

Ο μιναρές του Αγίου Τίτου κατεδαφίστηκε τη δεκαετία του 1920, όταν αποχώρησαν από το Ηράκλειο οι τελευταίοι μουσουλμάνοι με την ανταλλαγή των πληθυσμών ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία. Σήμερα ο ναός λειτουργεί κάτω από το ορθόδοξο δόγμα και είναι αφιερωμένος στον ισαπόστολο Τίτο, μετά από εργασίες ανάπλασης το 1925 από την Εκκλησία της Κρήτης.

http://www.explorecrete.com/Heraklion/GR13-Heraklion-saint-titus.html

Ο Απόστολος Τίτος είναι ο οργανωτής και ο πρώτος Επίσκοπος της Εκκλησίας της Κρήτης. Στο ιστορικό προσκήνιο εμφανίζεται για πρώτη φορά περί το 49 μ.Χ. ως συνοδός του Αποστόλου Παύλου και του Βαρνάβα, στην Αποστολική Σύνοδο των Ιεροσολύμων. Έκτοτε ακολουθεί τον Παύλο ως πιστός κα αφοσιωμένος μαθητής στις αποστολικές του περιοδείες στην Ασία και την Ευρώπη. Ο Παύλος αναφέρεται στον Τίτο με εκφράσεις που μαρτυρούν το στενό σύνδεσμο των δύο ανδρών.
Τον χριστιανικό Ευαγγελισμό της Κρήτης επιχείρησε ο Παύλος περί το 62-63 μ.Χ. κατά την δεύτερη αποστολική περιοδεία του. Η παραμονή του Παύλου στην Κρήτη ήταν σύντομη και το δυσχερές έργο της οργάνωσης της πρώτης κρητικής Εκκλησίας το ανέθεσε στον Τίτο, στον οποίο γράφει "Τούτου χάριν κατέλιπόν σε εν Κρήτη, ίνα τα λείποντα επιδιορθώση, και καταστήσης κατά πόλιν πρεσβυτέρους, ως εγώ σοι διεταξάμην " (Τίτ. α΄, 5).
Η δράση του Τίτου στην Κρήτη δεν είναι επαρκώς γνωστή, γιατί δεν σώθηκαν αρχαίες επίσημες και εξακριβωμένες πληροφορίες για την πρώτη περίοδο της Κρητικής Εκκλησίας. Στους μεταγενέστερους χρόνους δημιουργήθηκε στην Κρήτη πλούσια συναξαριακή παράδοση για τον πρώτο επίσκοπο και πάτρωνα της τοπικής Εκκλησίας. Σύμφωνα με την παράδοση αυτή, ο Τίτος ήταν Κρητικός, από γένος επισημότατο, που ανήγε την αρχή του στο μυθικό βασιλιά της Κνωσού, το Μίνωα.
Ήταν συγγενής του Ρωμαίου ανθυπάτου της νήσου Ρουστίλλου (Ρουστούλου), έλαβε γενναία μόρφωση και βρέθηκε στα Ιεροσόλυμα, όπου έγινε αυτόπτης μάρτυς των παθών και της αναστάσεως του Χριστού. Ως επίσκοπος, αργότερα, στην πατρίδα του ίδρυσε εννέα επισκοπές, στην Κνωσό, την Ιεράπυτνα, την Κυδωνία, τη Χερσόνησο, την Ελεύθερνα, τη Λάμπη, την Κίσαμο, την Κάντανο, και τη Γόρτυνα. Σύμφωνα με την ίδια συναξαριακή παράδοση, ο Τίτος πέθανε σε ηλικία 94 ετών, περί το 105 μ.Χ.
Στην Γόρτυνα, που ήταν το πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο της νήσου, ιδρύθηκε ήδη από τις αρχές του 6ου αιώνα μεγαλοπρεπής ξυλόστεγη βασιλική, που αναδείχθηκε σε παγκρήτιο κέντρο λατρείας του Αποστόλου. Εδώ, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, φυλασσόταν και το ιερό λείψανο του. Ο ναός του Αγίου ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα λατρείας σε όλη την Ανατολή.
Κατά την περίοδο της Αραβοκρατίας στην Κρήτη (824 - 961), δεν έχουμε καμία πληροφορία για την λατρεία του Αγίου. Μετά την απελευθέρωση της Κρήτης από τον Νικηφόρο Φωκά το 961 μ.Χ., το πολιτικό και Θρησκευτικό κέντρο της Κρήτης μεταφέρθηκε στο Χάνδακα (Ηράκλειο), όπου κτίσθηκε πάλι μεγαλοπρεπής Μητροπολιτικός ναός αφιερωμένος στον Απόστολο Τίτο, στην ίδια θέση που και σήμερα βρίσκεται. Στο κτίσμα εκείνο είχε μεταφερθεί και η Κάρα του Αγίου.

Πηγή: Ενημερωτικό έντυπο Ι. Ναού Αγίου Τίτου Ηρακλείου.