ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=380134785392913&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ( 13 Δεκεμβρίου 1902 – 11 Σεπτεμβρίου 1986)

 
Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, στο έργο του “Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος”, παρουσιάζει μια άγνωστη πτυχή της ζωής του Λόρδου Μπάιρον.

Στα τέλη Φεβρουαρίου του 1812, η Βουλή των Λόρδων συζητούσε ένα κρίσιμο νομοσχέδιο. Το νομοσχέδιο αυτό (γνωστό ως “The Frame-Work Bill”) πρόβλεπε αυστηρές ποινές, ακόμα και την ποινή του θανάτου, για τους εργάτες, που -χάνοντας τη δουλειά τους, το ψωμί τους, με την πρόοδο της τεχνικής- ξεσηκώνονταν και έσπαζαν τις μηχανές. Είχαν σημειωθεί ήδη πολλά δραματικά επεισόδια, και ο ίδιος ο Μπάιρον είχε παρακολουθήσει, όταν πρόσφατα βρισκόταν στο Νιούστεντ, φοβερές και αιματηρές σκηνές στην περιοχή του Νόττινχαμ, όταν οι άνεργοι των κλωστοϋφαντουργείων, που με την εισαγωγή νέων εργαλείων είχαν χάσει τη δουλειά τους, ξεσηκώνονταν σχεδόν κάθε μέρα και αντιμετώπιζαν τις ξιφολόγχες, τις σπάθες του ιππικού ή και τα πυρά όχι μόνο της Εθνοφυλακής, αλλά και συνταγμάτων του τακτικού στρατού, που μετακινήθηκαν προς την περιοχή εκείνη. Πολλές μηχανές είχαν καταστραφεί, αλλά και άφθονο αίμα απελπισμένων ανέργων είχε χυθεί. Στις 27 Φεβρουαρίου, όταν η Βουλή των Λόρδων θα συζητούσε το νομοσχέδιο σε δεύτερη ανάγνωση (for the second reading), ο Μπάιρον εγέρθηκε και μίλησε. Είχε προσυνεννοηθεί με τον λόρδο Χόλλαντ, έναν από τους ηγέτες των Ουίγων (Whigs). Του είχε απευθύνει μάλιστα, στις 25 Φεβρουαρίου, μιαν επιστολή, δηλώνοντάς του με πολύ σεβασμό ότι αν του συνιστούσε να τροποποιήσει τον λόγο του ή και να μην μιλήσει διόλου, θα ‘ταν πρόθυμος να συμμορφωθεί με τη σύσταση. Στην επιστολή αυτή λέει ότι με την εισαγωγή των νέων μηχανών “ένας εκτελεί την εργασία εφτά ανθρώπων -έξι πετάγονται έτσι έξω”, τονίζει (αυτό θα το επαναλάβει και στο λόγο του), ότι το προϊόν είναι τώρα πολύ κατώτερο σε ποιότητα, με αποτέλεσμα “τον πλουτισμό λίγων μονοπωλιστών” και διατυπώνει την επιγραμματική φράση:

“…όσο κι αν μας χαροποιεί κάθε βελτίωση στις (παραγωγικές) τέχνες, που μπορεί να είναι ευεργετικές για το ανθρώπινο γένος, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να θυσιάζεται το ανθρώπινο γένος στις μηχανές”.
Ο λόρδος Χόλλαντ δεν εμπόδισε τον Μπάιρον να εκφωνήσει τον λόγο του. Ο παρθενικός αυτός λόγος του (δεν μίλησε στη ζωή του παρά ελάχιστες ακόμα φορές στη Βουλή των Λόρδων) ήταν καλά προετοιμασμένος και προκάλεσε αίσθηση. 

Παραθέτουμε τις καλύτερες φράσεις του λόγου:“Ονομάζετε τους ανθρώπους αυτούς όχλο (a mob), απελπισμένο, επικίνδυνο και αγράμματο• και μοιάζετε να σκέπτεστε ότι ο μόνος τρόπος να ηρεμήσει η “Bellua multorum capitum” (το “ζώο με τις πολλές κεφαλές”) είναι να κρεμάσετε μερικές από τις κεφαλές αυτές. Αλλά ακόμα κι ένας όχλος μπορεί καλύτερα να μπει στον δρόμο της λογικής μ’ ένα κράμα διαλλακτικού πνεύματος και σταθερού χεριού παρά με πρόσθετο εξερεθισμό και αυξημένες ποινές. Έχουμε, τάχα, συνειδητοποιήσει τι οφείλουμε σ’ αυτόν τον όχλο; Είναι ο όχλος που δουλεύει στους αγρούς σας και υπηρετεί στα σπίτια σας -που επανδρώνει τον στόλο σας και προμηθεύει άνδρες στον στρατό σας- που σας έκαμε ικανούς να αψηφήσετε ολόκληρο τον κόσμο, και που μπορεί, επίσης, να αψηφήσει και σας, όταν η παραμέληση και η δυστυχία θα τον οδηγήσει σε απόγνωση! Ονομάστε, αν θέλετε, τους ανθρώπους αυτούς όχλο• αλλά μην ξεχνάτε ότι ένας όχλος εκφράζει πολύ συχνά τα αισθήματα του λαού”.
Οι φράσεις αυτές είναι βαρυσήμαντες. Είναι -άσχετα από την ειδική περίσταση, που προκάλεσαν τη σύλληψη και διατύπωσή τους- ισχυρές για όλους τους καιρούς και όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ “ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ”

ΑΠΟ http://logomnimon.wordpress.com/
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

"Φιλήμων και Βαυκίς" απόσπασμα Δ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=380346195371772&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

  

Δ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ "Φιλήμων και Βαυκίς" απόσπασμα

"Αν μας μαστίγωνε το δρολάπι της άνοιξης
ήταν γιατί οι χειμώνες
ανοιγοκλείνανε γύρω μας σα Συμπληγάδες.

Η άρρητη ώρα μας άνθιζε μέσα στα κυπαρίσσια.
Τα δέντρα κυττάζαμε που δεν φορούν γραβάτα και ρολόγι
ν' αγροικάνε τα βήματα του χυμού τους
απλώνοντας δάχτυλα με ανιδιότελην ικεσία."

ΠΙΝΑΚΑΣ- ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
ΑΠΟ http://educandus.forumotion.com/t223-topic

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Σήμερα...

 

Χρόνια Πολλά!

Σταύρο

Σταυρούλα

Θεοκλή

Θεόκλεια

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

«ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΣΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕΝ ΔΕΣΠΟΤΑ»

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

Η Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού αποτελεί έναν σπουδαίο εορτολογικό σταθμό του εκκλησιαστικού έτους. Στις 14 Σεπτεμβρίου σύμπασα η Ορθοδοξία τιμά τον Σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως το «καύχημά» Της και η «δόξα» Της. Πηγές της εκκλησιαστικής μας ιστορίας αναφέρουν ότι η εορτή της Παγκόσμιας Ύψωσης είχε καθιερωθεί από τα αρχαία χρόνια, ίσως μάλιστα να είχε καθιερωθεί και από αυτόν τον Μέγα Κωνσταντίνο, κατά προτροπή προφανώς της μητέρας του αγίας Ελένης, αμέσως μετά την εύρεση του Τιμίου Ξύλου στα Ιεροσόλυμα, γύρω στο 330 μ.Χ.
Η τιμή προς τον Τίμιο Σταυρό ανάγεται στους αποστολικούς χρόνους. Οι επιστολές του αποστόλου Παύλου είναι γεμάτες από χωρία με τα οποία ο μέγας απόστολος εξαίρει τον ρόλο του Σταυρού στην διαδικασία της σωτηρίας του κόσμου. Πρώτος ο Παύλος ομίλησε για την καύχηση του Σταυρού του Χριστού. Οι αποστολικοί Πατέρες ομιλούν και αυτοί με σεβασμό και τιμή προς το ιερό σύμβολο, μέσω του οποίου έγινε η καταλλαγή με το Θεό και επιτεύχθηκε η σωτηρία με την απολυτρωτική θυσία του Χριστού.
Οι κατακόμβες είναι γεμάτες από χαραγμένους σταυρούς. Οι διωκόμενοι χριστιανοί από τους φανατικούς ειδωλολάτρες θεωρούσαν τους εαυτούς τους τύπους του αδίκως παθόντος Κυρίου Ιησού Χριστού. Πίστευαν ότι εξαιτίας της πίστεώς τους στο Χριστό έφεραν και αυτοί το δικό τους σταυρό, γι’ αυτό το ιερό αυτό σύμβολο ήταν τόσο αγαπητό σε αυτούς. Αυτό τους εμψύχωνε και τους έδινε τη δύναμη του μαρτυρίου.
Η δύναμη του Τιμίου Σταυρού φάνηκε στο θαυμαστό όραμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, στα 312, ενώ βάδιζε εναντίον του Μαξεντίου κοντά στη Ρώμη. Ο Κωνσταντίνος εξέφραζε την νέα εποχή, σε αντίθεση με τους συναυτοκράτορές του, οι οποίοι εξέφραζαν και προσπαθούσαν να συντηρήσουν τον παλιό κόσμο, που κατέρρεε ραγδαία. Ο μεγάλος αυτοκράτορας είδε στον ουρανό, ημέρα μεσημέρι, το σημείο του σταυρού, σχηματισμένο με αστέρια, και την επιγραφή «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ», επίσης σχηματισμένη με αστέρια. Ήταν η 28^η Οκτωβρίου 312. Από εκείνη την ώρα έδωσε διαταγή το σημείο αυτό να γίνει το σύμβολο του στρατού του. Χαράχτηκε παντού, στις ασπίδες των στρατιωτών, στα κράνη, στα λάβαρα, και αλλού.
Ο εχθρός κατατροπώθηκε και ο Κωνσταντίνος έγινε μονοκράτωρ του απέραντου κράτους. Δεν είχε καμιά αμφιβολία ότι η δύναμη του Σταυρού του είχε χαρίσει αυτή την περήφανη νίκη, γι’ αυτό προσέγγισε τη νέα ανερχόμενη θρησκευτική πίστη των χριστιανών. Κατάλαβε ο μεγάλος και διορατικός εκείνος άνδρας ότι το μέλλον της ανθρωπότητας ανήκε στον Χριστιανισμό, όπως και έγινε. Έτσι έδωσε αμέσως διαταγή να σταματήσουν οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών, καθώς και όλων όσων διώκονταν για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Με το γνωστό «Διάταγμα των Μεδιολάνων» κατοχυρώθηκε η ανεξιθρησκία στο κράτος. Παράλληλα υιοθέτησε τις ευαγγελικές αρχές για να γίνουν η βάση του δικαίου και της νομοθεσίας του (κατάργηση δουλείας, κοινωνική πρόνοια, αργία Κυριακής, κλπ). Για να είναι δίκαιος με όλους τους υπηκόους παρέμεινε προστάτης και της εθνικής θρησκείας (Μέγας Αρχιερεύς).
Το 326 αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους η ευσεβής χριστιανή μητέρα του αγία Ελένη. Με την γενναία επιχορήγηση του Κωνσταντίνου άρχισε το κτίσιμο λαμπρών ναών επί των ιερών προσκυνημάτων. Επίκεντρο ήταν ο Πανάγιος Τάφος του Κυρίου. Στο σημείο εκείνο ο αυτοκράτορας Αδριανός είχε κτίσει το 135, κατά τη δεύτερη καταστροφή της Ιερουσαλήμ, ναό της Αφροδίτης.
Πρώτη ενέργεια της αγίας Ελένης ήταν η ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού, ο οποίος είχε ριχτεί από τους ρωμαίους σε παρακείμενη χωματερή. Σύμφωνα με την παράδοση οδηγήθηκε εκεί από ένα αρωματικό φυτό που φύτρωνε στο μέρος εκείνο, το γνωστό μας βασιλικό. Ύστερα από επίπονες ανασκαφές τελικά βρέθηκαν τρεις σταυροί, του Κυρίου και των δύο ληστών. Οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί Φιλοστόργιος και Νικηφόρος αναφέρουν ότι ο Σταυρός του Κυρίου εντοπίσθηκε ύστερα από θαύμα, τοποθετήθηκε πάνω σε νεκρή γυναίκα και αυτή αναστήθηκε!
Η πιστή βασιλομήτωρ, με δάκρυα στα μάτια παρέδωσε τον Τίμιο Σταυρό στον Πατριάρχη Μακάριο, ο οποίος στις 14 Σεπτεμβρίου του έτους 335 τον ύψωσε στον φρικτό Γολγοθά και τον τοποθέτησε στον πανίερο και περικαλλή ναό της Αναστάσεως, τον οποίο είχε ανεγείρει η αγία πάνω από τον Πανάγιο Τάφο και ο οποίος σώζεται ως σήμερα. Το σημαντικό αυτό γεγονός σημάδεψε την ζωή της Εκκλησίας και γι’ αυτό άρχισε να εορτάζεται ως λαμπρή ανάμνηση. Έτσι καθιερώθηκε η μεγάλη εορτή της Παγκόσμιας Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.
Όμως την αγία αυτή ημέρα εορτάζουμε και την δεύτερη ύψωση. Στα 613 οι Πέρσες κυρίεψαν την Παλαιστίνη, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα ιερά προσκυνήματα και πήραν ως λάφυρο τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφεραν στη χώρα τους. Η παράδοση αναφέρει ότι άπειρα θαύματα γινόταν εκεί. Οι πυρολάτρες Πέρσες θεώρησαν το Τίμιο Ξύλο μαγικό και γι’ αυτό το φύλασσαν και το προσκυνούσαν, χωρίς να γνωρίζουν την πραγματική του φύση και ιδιότητα! Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος μετά την νίκη του εναντίον των Περσών παρέλαβε τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφερε στην Ιερουσαλήμ. Ο Πατριάρχης Ζαχαρίας τον ύψωσε εκ νέου στο ναό της Αναστάσεως. Ήταν 14 Σεπτεμβρίου του 626.
Ο εκκλησιαστικός συγγραφέας Παυλίνος αναφέρει στην ενδέκατη επιστολή του ότι η τοπική εκκλησία των Ιεροσολύμων θεώρησε ότι ο Σταυρός του Χριστού ανήκει σε όλη την χριστιανοσύνη και γι’ αυτό αποφάσισε να τεμαχίσει το Τίμιο Ξύλο και να το διανείμει σε όλη την Εκκλησία. Έτσι διασώθηκαν μέχρι σήμερα πολλά τεμάχια, τα οποία φυλάσσονται ως τα πολυτιμότερα κειμήλια, κυρίως στις ιερές μονές του Αγίου Όρους. Μια εσχατολογική προφητεία λέγει πως ένα από τα συγκλονιστικά γεγονότα του τέλους του κόσμου θα είναι και η επανένωση του Τιμίου Σταυρού!
Οι ορθόδοξοι πιστοί τιμούμε με ιδιαίτερο τρόπο την αγία ημέρα της Υψώσεως του Σταυρού του Κυρίου μας. Η ιερές ακολουθίες έχουν πανηγυρικό χαρακτήρα, ενώ έχει θεσπισθεί αυστηρή νηστεία. Κατακλύζουμε του ιερούς ναούς προκειμένου να προσκυνήσουμε τον Τίμιο Σταυρό και να αντλήσουμε δύναμη και χάρη ουράνια από αυτόν. Παίρνουμε μαζί μας κλώνους βασιλικού ως ευλογία και τον εναποθέτουμε στα εικονίσματα ως ελιξίριο κατά του κακού. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η τιμή και η προσκύνηση του Σταυρού είναι προσκύνηση του Ίδιου του Εσταυρωμένου Λυτρωτή μας Χριστού και όχι ειδωλολατρική πράξη, όπως κακόβουλα μας κατηγορούν οι ποικιλώνυμοι αιρετικοί. Ο Σταυρός του Κυρίου μας είναι το καύχημά μας, το νικηφόρο λάβαρο κατά του μεγαλύτερου εχθρού μας, του διαβόλου, το αήττητο όπλο κατά του πολυπρόσωπου κακού. Με ένα στόμα και με μια καρδιά ψάλλουμε τον υπέροχο παιάνα – τροπάριο της μεγάλης εορτής: «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου…».

πηγή:http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?cat=afier&contents=contents_Ypsosis.asp&main=kat005&file=page1.htm

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ασάφεια

πηγή: http://gerasimos-politis.blogspot.com/2012/04/asafhs-logikh-fuzzy-logic.html#.UFCeH6720yk
Ασάφεια Γεράσιμος Πολίτης 2012-04-06T23:00:00+03:00


Ας υποθέσουμε πως κάποιος μας ζητάει να του δώσουμε έναν σωρό από σιτάρι ως πληρωμή για το έργο που έχει κάνει. Προφανώς ένας κόκκος σιταριού δεν είναι σωρός αλλά ούτε και δύο κόκκοι σιταριού κάνουν έναν σωρό. Μήπως όμως αν ρίξουμε τρεις κόκκους σιταριού στο έδαφος, αυτοί κάνουν έναν σωρό; Η απάντηση είναι και πάλι όχι. Όμως αν συνεχίσουμε να ρίχνουμε κόκκους, τότε θα έρθει κάποια στιγμή που θα σχηματιστεί ένας σωρός από κόκκους σιταριού. Το πρόβλημα είναι πως δεν προκαθορισμένο τι καθιστά έναν σωρό από κόκκους σιταριού! Αυτό το παράδοξο είναι γνωστό ως σόφισμα τοῦ σωρείτη και εισήχθη από τον Εὐβουλίδη τὸν Μιλήσιο. Ένα παρόμοιο παράδοξο είναι το λεγόμενο πρόβλημα των φαλακρών. Αν κάποιος δεν έχει καμία τρίχα στο κεφάλι του, προφανώς είναι φαλακρός. Αν όμως έχει μία, δύο ή περισσότερες τρίχες, τι συμβαίνει; Ένα διαφορετικό είδος «παραδόξου» είναι το εξής: η Λίλα έχει ύψος 1,75m, την καθιστά αυτό ψηλή ή όχι; Η απάντηση εξαρτάται από το περιβάλλον. Αν για παράδειγμα η Λίλα είναι ανάμεσα σε καλαθοσφαιριστές, προφανώς είναι κοντή. Από την άλλη αν είναι ανάμεσα σε πυγμαίους, είναι ψηλή. Κοινός παρανομαστής όλων των προηγούμενων παραδειγμάτων είναι ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι ασαφή. Τούτο σημαίνει πως η ασάφεια αναφέρεται σε περιπτώσεις όπου δεν είναι εύκολο ή απλό να καθορίσουμε τι έχει ή δεν έχει μια ιδιότητα ή ένα χαρακτηριστικό. Όμως αυτό δεν αποτελεί ορισμό της ασάφειας.

Ο Βρετανός φιλόσοφος Bertrand Russell ήταν ο πρώτος που επιχείρησε να ορίσει την έννοια της ασάφειας. Πιο συγκεκριμένα ο Russell [1] την όρισε ως εξής:

Μια αναπαράσταση είναι ασαφής αν η σχέση ενός συστήματος αναπαράστασης προς ένα αναπαριστώμενο σύστημα δεν είναι απλά ένα προς ένα αλλά ένα προς πολλά.

Με άλλα λόγια, όταν η αναπαράσταση ενός αντικειμένου μπορεί να γίνει με πολλά και διαφορετικά αντικείμενα και όχι με ένα μοναδικό, τότε μιλάμε για ασάφεια. Ο Russel παρουσιάζει ως τυπικό παράδειγμα ασάφειας μια φωτογραφία ενός προσώπου τόσο τσαλακωμένη που μπορεί κάλλιστα να αναπαριστά την Λίλα, την Άννα ή την Στέλλα (εννοείται βέβαια πως τα πρόσωπα αυτά μοιάζουν κάπως).

Στο σημείο αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό να τονισθεί πως η ασάφεια είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τη γενικότητα αλλά και την έννοια του διφορούμενου. Όπως αναφέρει ο Russel μία πρόταση είναι γενική αν αναφέρεται σε μία γενική έννοια π.χ. «αυτός είναι ένας άντρας» η οποία μπορεί να επαληθευτεί από ένα αριθμό γεγονότων όπως για παράδειγμα το «αυτός» να είναι ο Σάκης, ο Νίκος ή ο Γιώργος. Από την άλλη μια πρόταση είναι διφορούμενη αν μπορεί να έχει τουλάχιστον δύο διαφορετικές σημασίες την ίδια στιγμή. Για παράδειγμα, η πρόταση «Έφαγε τα μπισκότα στον καναπέ» μπορεί να σημαίνει πως κάποιος έφαγε τα μπισκότα που ήταν στον καναπέ ή πως κάποιος πήρε και έφαγε τα μπισκότα του πάνω στον καναπέ.

Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις διαφορετικοί τρόποι περιγραφής της ασάφειας:

τα ασαφή υποσύνολα ή οι λογικές πολλαπλών τιμών αληθείας
η θεωρία του supervaluationism και
η θεωρία του contextualism.
Επειδή οι περισσότεροι ταυτίζουν την ασάφεια με τα ασαφή υποσύνολα αλλά και τις λογικές πολλαπλών τιμών αληθείας, δεν θα παρουσιάσω ούτε τον supervaluationism αλλά ούτε και τον contextualism.

Στα μαθηματικά ένα σύνολο αποτελεί μία συλλογή από καλώς ορισμένες και ξεχωριστές οντότητες. Κάθε σύνολο είναι το ίδιο μια ξεχωριστή οντότητα. Αντικείμενα που απαρτίζουν ένα σύνολο ονομάζονται στοιχεία. Ένα σύνολο που αποτελείται από μερικά στοιχεία ενός συνόλου ονομάζεται υποσύνολο του. Γενικά ένα στοιχείο είτε ανήκει είτε δεν ανήκει σ' ένα σύνολο. Για παράδειγμα, το 2 ανήκει στο σύνολο των άρτιων ακεραίων αριθμών ενώ το 7 δεν ανήκει στο ίδιο σύνολο. Υπάρχουν όμως πάμπολλες περιπτώσεις όπου δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτα σίγουροι για το αν ένα στοιχείο ανήκει ή δεν είναι ανήκει σ' ένα σύνολο. Έτσι η Λίλα δεν είναι ούτε ψηλή αλλά ούτε κοντή αλλά είναι ψηλή ή κοντή σε κάποιο βαθμό, ο οποίος συνήθως είναι ένας αριθμός μεταξύ του 0 και του 1. Αυτή είναι η βασική ιδέα στην οποία στηρίζονται τα ασαφή υποσύνολα. Όταν έχουμε ένα κανονικό σύνολο, το οποίο ονομάζουμε σύνολο αναφοράς, μπορούμε να ορίσουμε διάφορα ασαφή υποσύνολά του. Για παράδειγμα, έστω ότι έχουμε το σύνολο των μαθητών ενός σχολείου. Τότε μπορούμε να σχηματίσουμε τα ασαφή υποσύνολα των ψηλών μαθητών, των χοντρών μαθητών, των καλών μαθητών κ.ο.κ. Αυτή είναι η βασική ιδέα πίσω από την ασαφή θεωρία υποσυνόλων.

Η θεωρία των ασαφών υποσυνόλων εισήχθη από τον μηχανικό Lotfi Asker Zadeh [2] το 1965. Πιο συγκεκριμένα ο Zadeh όρισε τόσο την έννοια του ανήκει σε βαθμό όσο και τις διάφορες πράξεις μεταξύ ασαφών υποσυνόλων. Ο Zadeh πήγε ένα βήμα παρακάτω και πρότεινε μια γενίκευση της λογικής όπου οι διάφορες προτάσεις μπορούν να λάβουν ως τιμές αλήθειας αριθμούς που είναι το 0 (απολύτως ψεύδες), το 1 (απολύτως αληθές) και όλοι οι αριθμούς μεταξύ του 0 και του 1. Αντίθετα, στη συνήθη μαθηματική λογική μια πρόταση είναι είτε αληθής είτε ψευδής. Για παράδειγμα η πρόταση «3>2» είναι αληθής ενώ η πρόταση «4=5» είναι ψευδής. Όπως είδαμε στην προηγούμενη παράγραφο υπάρχουν προτάσεις που δεν είναι δυνατόν να χαρακτηριστούν ως αληθείς ή ως ψευδείς. Μάλιστα πρώτος ο Αριστοτέλης ήταν αυτός πως αναγνώρισε πως υπάρχουν προτάσεις που δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν ως αληθείς ή ως ψευδείς. Πιο συγκεκριμένα στο 11ο κεφάλαιο της πραγματείας του με τίτλο «Περὶ Ερμηνείας», η οποία αποτελεί μέρος του Οργάνου, αναφέρει πως δεν μπορούμε να πούμε αν μια πρόταση που αναφέρεται στο μέλλον είναι αληθής ή όχι. Ουσιαστικά με τον τρόπο εισήγαγε μια τρίτη τιμή αλήθειας. Αυτή η τιμή αλήθειας είναι πλέον γνωστή ως απροσδιόριστη τιμή αληθείας.
Πολύ αργότερα, στις αρχές του 20ου αιώνα ο Πολωνός μαθηματικός Jan Łukasiewicz [3] επανέφερε στη μαθηματική λογική την έννοια των πολλαπλών τιμών αληθείας προτείνοντας λογικές με 3, 4 ή και περισσότερες τιμές αλήθειας. Αργότερα ο Emil Post αναφέρθηκε και αυτός σε λογικές πολλαπλών τιμών αληθείας. Το ενδιαφέρον στην περίπτωση της λεγομένης ασαφούς λογικής είναι πως οι τιμές αληθείας είναι άπειρες μιας και το σύνολο των αριθμών μεταξύ του 0 και του 1 είναι ένα απειροσύνολο. Επειδή το σύνολο αυτό περιέχει αριθμούς που είναι άρρητοι, δηλαδή αριθμοί με άπειρα δεκαδικά μη-περιοδικά ψηφία, πολλοί υποστηρίζουν πως δεν έχει νόημα να λέμε πως μία πρόταση έχει τιμή αληθείας ας πούμε π/4, όπου 2π το μήκος περιφέρειας ενός κύκλου με ακτίνα 1. Ο λόγος για τον οποίο αντιτίθονται στην χρήση των αρρήτων αριθμών είναι ότι οι αριθμοί αυτοί δεν είναι υπολογίσιμοι επειδή απλά δεν μπορούμε να γράψουμε όλα τα δεκαδικά ψηφία της τετραγωνικής ρίζας του 2. Για τον λόγο αυτό πολλοί υποστηρίζουν πως οι τιμές αλήθειας θα πρέπει να είναι οι ρητοί αριθμοί μεταξύ του 0 και του 1.

Ασφαλώς ένας νηφάλιος αναγνώστης θα αναρωτηθεί τι το νέο προσφέρει η ασαφής θεωρία συνόλων τη στιγμή μάλιστα που αυτή μοιάζει τόσο πολύ με τη θεωρία πιθανοτήτων; Η θεωρία πιθανοτήτων ασχολείται με την πιθανότητα, την ανάλυση των τυχαίων γεγονότων. Τώρα, η παραπάνω παρατήρηση είναι πως σε πρώτη λογική καθώς μπορούμε να ισχυριστούμε πως τα ασαφή σύνολα είναι απλά πιθανότητες να συμβεί κάτι. Αυτός είναι και ο λόγος που αυτή παρατήρηση αποτελεί τη βάση μιας πολύ έντονης αντιπαράθεσης μεταξύ των υποστηρικτών και των πολέμιων της ασαφούς θεωρίας συνόλων. Αλλά ας δούμε αν το αρχικό επιχείρημα ευσταθεί ή όχι.

Καταρχήν θα πρέπει να αναφερθεί πως αρκετοί μελετητές και ερευνητές θεωρούν πως η ασάφεια οφείλεται στην έλλειψη πληροφοριών. Όμως από την άλλη «η εμπειρία δείχνει πως καμία μέτρηση, όσο προσεκτικά και αν γίνει, δεν μπορεί να είναι πλήρως απαλλαγμένη από αβεβαιότητες» [4. σελ. 3]. Με άλλα λόγια η ασάφεια είναι βασική ιδιότητα του κόσμου που ζούμε και δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την έλλειψη πληροφοριών. Αλλά ας δούμε τώρα μια άλλη πτυχή της διαφοράς μεταξύ ασαφών συνόλων και της θεωρίας πιθανοτήτων.

Έστω ότι κάποιος ισχυρίζεται πως η Λίλα είναι 75% ψιλή. Η πρόταση αυτή μπορεί να είναι αληθής ή ψευδής. Από την άλλη η «πρόταση» η Λίλα είναι ψιλή σε βαθμό 0,75 είναι μια σύνθετη πρόταση η οποία αποτελείται από την πρόταση η Λίλα είναι ψιλή καθώς και την τιμή αληθείας της. Βέβαια κάποιος μπορεί να ισχυριστεί πως στην πραγματικότητα και η πρώτη πρόταση είναι μια σύνθετη πρόταση αλλά θα πρέπει να τονιστεί πως «…το αναφερόμενο των πιθανοθεωρητικών προτάσεων, ειδικά των κατανομών πιθανότητας, είναι ένα αφηρημένο αντικείμενο το οποίο πραγματεύεται η θεωρία πιθανοτήτων. Οι πιθανοθεωρητικές προτάσεις δεν αναφέρονται σε συγκεκριμένα αντικείμενα τα οποία έχουν τις ιδιότητες (μεταξύ άλλων) αυτού του αφηρημένου αντικειμένου.» [5]

Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει πως όταν λέμε ότι η πιθανότητα να φέρουμε 1/6 αν ρίξουμε ένα ζάρι, αυτός ο αριθμός αναφέρεται σ' ένα σχεδόν ιδανικό ζάρι ενώ απ´ο την άλλη όταν λέμε πως η Λίλα είναι ψηλή σε βαθμό 0,7, τότε αναφερόμαστε στα χαρακτηριστικά ενός συγκεκριμένου προσώπου. Άρα η διαφορά των δύο προσεγγίσεων είναι πολύ πιο βαθιά από ότι εκ πρώτης όψεως φαίνεται. Για τον λόγο αυτό δεν θα επεκταθώ παραπέρα. Αντίθετα, θα παρουσιάσω μερικές περιπτώσεις που μπορούν ν' αντιμετωπιστούν με τη ασαφή θεωρία συνόλων αλλά όχι με τη θεωρία πιθανοτήτων.

O Zadeh [6] αναγνώρισε τις παρακάτω περιπτώσεις οι οποίες δεν μπορούν να περιγραφούν στην γλώσσα της θεωρίας πιθανοτήτων:

Εκφράσεις όπως «αύριο θα έχει ζέστη» ή «θα γίνει ένας ισχυρός σεισμός στο άμεσο μέλλον».
Λέξεις ειδικής σημασίας όπως πολλοί, περισσότεροι, λίγοι κ.ο.κ.
Δεν είναι δυνατό να κάνουμε εκτιμήσεις που αναφέρονται σε ασαφείς πιθανότητες που εκφράζονται με λέξεις όπως πιθανώς, απιθάνως, όχι τόσο πιθανό κ.ο.κ..
Είναι δύσκολο (;) ν' αναλύσουμε προβλήματα στα οποία τα δεδομένα περιγράφονται με ασαφείς (fuzzy) όρους.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές πως υπάρχουν δύο τουλάχιστον απόψεις όσον αφορά την αξία των ασαφών συνόλων:

Τα ασαφή σύνολα δεν έχουν να προσφέρουν απολύτως τίποτα και
Τα ασαφή σύνολα είναι ένας ξεχωριστός και διαφορετικός τρόπος προσέγγισης της ασάφειας και της αβεβαιότητας.
Η αλήθεια είναι πως υπάρχει και μία τρίτη την οποία ευαγγελίζεται ο Bart Kosko [7]. Σύμφωνα με την άποψη αυτή η ασάφεια είναι μια βασική ιδιότητα του κόσμου μας και ως εκ τούτου η ασαφής θεωρία συνόλων είναι βασικότατη. Η προσωπική μου άποψη είναι πως η ασάφεια είναι βασική ιδιότητα του κόσμου μας όπως άλλωστε τονίστηκε παραπάνω. Μάλιστα θεωρώ πως η ασαφής θεωρία συνόλων θα πρέπει να αντικαταστήσει την θεωρία πιθανοτήτων σε πολλούς τομείς της έρευνας. Για παράδειγμα, θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να δούμε τι μορφή που θα έπαιρνε η κβαντική μηχανική αν η θεωρία πιθανοτήτων αντικαθίσταντο από την ασαφή θεωρία συνόλων; Βέβαια έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες αλλά το αντικείμενο είναι εξαιρετικά εξειδικευμένο και ξεφεύγει από τα όρια μιας γενικής εισαγωγής όπως το παρόν κείμενο.

Μολονότι υπάρχουν πολλές εφαρμογές της ασαφούς θεωρίας υποσυνόλων, θεωρώ πως η σημαντικότερη «εφαρμογή» της είναι στη θεωρία υπολογισιμότητας. Από τη στιγμή που ασάφεια είναι μια βασική ιδιότητα του κόσμου που μας περιβάλλει, θα πρέπει αυτός να την λαμβάνει υπόψη του με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Φυσικά είναι γεγονός πως οι σημερινοί υπολογιστές λειτουργούν χωρίς να έχει ληφθεί υπόψη στον σχεδιασμό τους οποιαδήποτε μορφή ασάφειας. Από την άλλη θεωρητικές μελέτες όπως αυτή του Jiří Wiedermann [8]. Ο Wiedermann έδειξε πως μια ασαφής μηχανή Turing μπορεί να υπολογίζει και να αποφασίζει σύνολα και προτάσεις μη-υπολογίσιμες. Το θέμα της ασαφούς θεωρίας υπολογισιμότητας παρουσιάζεται σε ένα βιβλίο του συγγραφέα το οποίο θα εκδοθεί από τη Springer.

Βιβλιογραφία

[1] Ruseel, B. Vagueness. Australasian Journal of Philosophy 1, 2 (1923), 84–92.
[2] Zadeh, L. A. Fuzzy Sets. Information and Control 8 (1965), 338–353.
[3] Łukasiewicz, J. O logice trojwartosciowej, Ruch Filozoficny, 5:(1920), 170–171.
[4] Taylor, J. R. An Introduction to Error Analysis: The Study of Uncertainties in Physical Measure ments, 2nd ed. University Science Books, Sausalito, CA, USA, 1997.
[5] Cook, D.B. Probability and Schrödinger’s Mechanics. World Scientific, Singapore, 2002.
[6] Zadeh, L. A. Discussion: Probability Theory and Fuzzy Logic Are Complementary Rather an Competitive. Technometrics 37, 3 (1995), 271–276.
[7] Kosko, B. Fuzziness vs. Probability. International Journal of General Systems 17, 2 (1990), 211–240.
[8] Wiedermann, J. Characterizing the super-Turing computing power and efficiency of classical fuzzy Turing machines. eoretical Computer Science 317 (2004), 61–69.

Ευχαριστώ την κ. Αρετή Οξύζογλου για τα σχόλια και τις παρατηρήσεις της.

Πηγή: Απόστολος Συρόπουλος, Αντίφωνο

Αναρτήθηκε από:
Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ

 ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ

 

Ο Χρόνος, παππούς των δώδεκα μηνών κι όχι πατέρας τους, όπως λαθεμένα πιστεύει ο κόσμος, διηγείται μια μέρα στη συγγραφέα τις σκανταλιές, τις τρέλες και τα καμώματα των εγγονών του, δηλαδή των παιδιών της κόρης του της Άνοιξης και των τριών γιων του: του Καλοκαιριού, του Φθινοπώρου και του Χειμώνα. Ύστερα της ζητά να γράψει τις ιστορίες αυτές «σαν παραμύθια» και να τις βάλει σε τέσσερα ίδια βιβλία

. . . Στο βιβλίο ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ, ο Σεπτέμβρης, ο Οκτώβρης και ο Νοέμβρης, όμοια σαν τα παιδιά των ανθρώπων, αντιμετωπίζουν καθένα τα δικά του προβλήματα, τις δικές του τις δυσκολίες, χωρίς να παύουν να παίζουν και να γελούν, αλλά και χωρίς να παραλείπουν να μας θυμίζουν με πρωτότυπο τρόπο όσα γνωρίζουμε από την παράδοση για τους φθινοπωρινούς μήνες.

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΗΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=396030480460745&set=a.287788684618259.67274.287775761286218&type=1&theater 

                 Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΗΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ Deepak Chopra

Πηγή όλης της δημιουργίας είναι η καθαρή συνείδηση... καθαρή δυνατότητα που αναζητά έκφραση, απ' το ανεκδήλωτο στο εκδηλωμένο.
Όταν συνειδητοποιούμε πως ο αληθινός μας Εαυτός διαθέτει αυτή την καθαρή δυνατότητα, τότε συντονιζόμαστε με τη δύναμη που εκδηλώνει τα πάντα μέσα στο σύμπαν.
Στην αρχή δεν υπήρχε ούτε Ύπαρξη, ούτε Ανυπαρξία. Όλος αυτός ο κόσμος

ήταν μια ανεκδήλωτη ενέργεια... Το Ένα ανάπνεε χωρίς ν' αναβαίνει, αποκλειστικά με τη δική Του δύναμη. Δεν υπήρχε τίποτε άλλο εκεί...

— Ύμνος στη Δημιουργία, Ριγκ Βέντα

Ο πρώτος πνευματικός νόμος της επιτυχίας είναι ο Νόμος της Καθαρής Δυνατότητας. Αυτός ο νόμος βασίζεται στο γεγονός πως αποτελούμαστε - στην ουσιαστική μας κατάσταση - από καθαρή συνείδηση. Καθαρή συνείδηση, όμως, σημαίνει καθαρή δυνατότητα. Πρόκειται για ένα πεδίο όλων των πιθανοτήτων, ένα πεδίο απεριόριστης δημιουργικότητας. Η καθαρή συνείδηση είναι η πνευματική μας ουσία. Και επειδή είναι άπειρη και αδέσμευτη, είναι επίσης και καθαρή χαρά. Άλλα γνωρίσματα της συνείδησης είναι η καθαρή γνώση, η απόλυτη σιωπή, η τέλεια ισορροπία, η αορατότητα, η απλότητα και η μακαριότητα. Τέτοια είναι η ουσιαστική μας φύση. Διαθέτει καθαρή δυνατότητα.

Όταν ανακαλύπτετε την αληθινή σας φύση και γνωρίζετε ποιοι στ' αλήθεια είστε, τότε αυτή η γνώση από μόνη της προσφέρει τη δυνατότητα να εκπληρώσετε κάθε όνειρό σας, αφού αποτελείτε μια αιώνια πιθανότητα, μια απροσμέτρητη δυνατότητα όλων όσων υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν. Ο Νόμος της Καθαρής Δυνατότητας θα μπορούσε να ονομαστεί και Νόμος της Ενότητας των Πάντων, αφού κάτω απ' την απέραντη ποικιλία της ζωής κρύβεται η ενότητα του ενός και μοναδικού πνεύματος που διαχέει τα πάντα μέσα στη δημιουργία. Δεν υπάρχει διαχωρισμός "ανάμεσα σ' εσάς και αυτό το ενεργειακό πεδίο. Το πεδίο της καθαρής δυνατότητας είναι ο ίδιος ο Εαυτός. Όσο περισσότερο αντιλαμβάνεστε την αληθινή σας φύση, τόσο πιο κοντά πλησιάζετε στο πεδίο της καθαρής δυνατότητας.

Η εμπειρία του Εαυτού ή "έσω-αναφοράά" σημαίνει πως εσωτερικό μας σημείο αναφοράς γίνεται το ίδιο μας το πνεύμα και όχι τα αντικείμενα των εμπειριών μας. Το αντίθετο της έσω-αναφοράς είναι η έξω-αναφορά. Στην έξω-αναφορά επηρεαζόμαστε πάντα από παράγοντες έξω απ' τον Εαυτό - δηλαδή καταστάσεις, περιστάσεις, ανθρώπους και πράγματα. Η σκέψη μας και η συμπεριφορά μας προσβλέπουν διαρκώς σε κάποια εξωτερική ανταπόκριση, για αυτό το λόγο και χτίζονται πάνω στο φόβο.

Στην έξω-αναφορά νιώθουμε επίσης μια έντονη ανάγκη για έλεγχο των πραγμάτων, καθώς και για εξωτερική δύναμη. Η ανάγκη για επιδοκιμασία, η ανάγκη του ελέγχου πάνω στα πράγματα και η ανάγκη για εξωτερική δύναμη είναι τάσεις που βασίζονται στο φόβο. Αυτό το είδος δύναμης δεν έχει καμιά σχέση με τη δύναμη της καθαρής δυνατότητας, τη δύναμη του Εαυτού, την αληθινή δύναμη. Όταν αισθανόμαστε τη δύναμη του Εαυτού, ο φόβος απουσιάζει και δεν υπάρχει καμιά ανάγκη για άσκηση ελέγχου ούτε και αγώνας για επικρότηση ή εξωτερική εξουσία.

Στην εξω-αναφορά, εσωτερικό σημείο αναφοράς γίνεται το εγώ σας. Το εγώ, ωστόσο, δεν είναι αυτό που πράγματι είστε. Το Εγώ είναι η εικόνα που έχετε πλάσει για τον εαυτό σας. Είναι η κοινωνική σας μάσκα, ο ρόλος που παίζετε. Αυτή η κοινωνική σας μάσκα ζει και μεγαλώνει με την επιδοκιμασία. Επιθυμεί να ελέγχει και να τρέφεται από την εξουσία, μιας και ζει μέσα στο φόβο.

Ο αληθινός σας Εαυτός - δηλαδή το πνεύμα ή η ψυχή σας - είναι απολύτως ελεύθερος απ' όλ' αυτά τα πράγματα. Είναι απυρόβλητος στις επικρίσεις, άφοβος μπροστά σε οποιαδήποτε πρόκληση και δεν νιώθει κατώτερος από κανένα. Είναι όμως ταυτόχρονα ταπεινός και δεν νιώθει ανώτερος από κανένα, αφού αναγνωρίζει πως τα πάντα είναι ο ίδιος Εαυτός, το ίδιο πνεύμα κάτω από διαφορετικά προσωπεία.

Αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στην έξω-αναφορά και στην έσω-αναφορά. Στην έσω-αναφορά, έχετε πλήρη συνείδηση της αληθινής σας ύπαρξης, η οποία δεν φοβάται καμιά πρόκληση, σέβεται όλους τους ανθρώπους και δεν νιώθει κατώτερη από κανέναν. Η δύναμη του εαυτού είναι η μόνη αληθινή δύναμη.

Από την άλλη πλευρά, η δύναμη που βασίζεται στην έξω-αναφορά είναι επίπλαστη. Προσκολλημένη στο εγώ, διαρκεί μόνο όσο υφίσταται κάποιο αντικείμενο αναφοράς του. Αν έχετε κάποιο αξίωμα - είστε ο πρόεδρος της χώρας ή ο διευθυντής μιας εταιρίας - ή αν έχετε πολλά χρήματα, η δύναμη που απολαμβάνετε συμπορεύεται με τον τίτλο, τη δουλειά και τα χρήματα. Η δύναμη που βασίζεται στο εγώ θα κρατήσει μόνο όσο κρατούν αυτά τα πράγματα. Μόλις ο τίτλος, η δουλειά ή τα χρήματα χαθούν, ταυτόχρονα χάνεται και η δύναμη.

Η δύναμη του Εαυτού, όμως, είναι μόνιμη, ακριβώς επειδή βασίζεται στην αληθινή γνώση του Εαυτού. Υπάρχουν ορισμένα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά αυτής της δύναμης του Εαυτού. Ελκύει τους κατάλληλους ανθρώπους κοντά σας, όπως επίσης και τα πράγματα ή τα γεγονότα που επιθυμείτε. Μαγνητίζει άτομα, καταστάσεις και περιστάσεις που υποβοηθούν τις επιθυμίες σας. Αυτό αποκαλείται Βοήθεια από τους Νόμους της Φύσης. Είναι η υποστήριξη της θεότητας, αυτή η οποία έρχεται αβίαστα όταν κάποιος βρίσκεται σε κατάσταση χάριτος. Η δύναμή σας είναι τέτοια, ώστε ν' απολαμβάνετε ένα στενό δεσμό με τους ανθρώπους, αλλά και οι άνθρωποι ν' απολαμβάνουν ένα στενό δεσμό μαζί σας. Η δύναμη σας είναι αυτή του ουσιαστικού δεσίματος με τους ανθρώπους - ενός δεσίματος που προέρχεται από αληθινή αγάπη.

Πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε στη ζωή μας το Νόμο της Καθαρής Δυνατότητας, το πεδίο όλων των πιθανοτήτων; Αν θέλετε να απολαύσετε τα πλεονεκτήματα του πεδίου της καθαρής δυνατότητας, αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε πλήρως την εγγενή δημιουργικότητα της καθαρής συνείδησης, τότε θα πρέπει να αποκτήσετε την πρόσβαση σ' αυτό. Ένας τρόπος είναι η καθημερινή εξάσκηση στη σιωπή, το διαλογισμό και την απουσία κριτικής. Αν περνάτε κάποιο χρόνο κοντά στη φύση, αυτό θα σας επιτρέψει επίσης την πρόσβαση στις εγγενείς ποιότητες αυτού του πεδίου: την αστείρευτη δημιουργικότητα, την ελευθερία και την ήρεμη χαρά.

Η εξάσκηση στη σιωπή απαιτεί να βρίσκετε κάθε μέρα λίγο χρόνο, απλά και μόνο για να υπάρχετε. Για να έχετε την εμπειρία της σιωπής, θα πρέπει να απέχετε για κάποιο διάστημα από τη δραστηριότητα του λόγου, όπως επίσης και από δραστηριότητες όπως η παρακολούθηση τηλεόρασης, το άκουσμα του ραδιοφώνου η το διάβασμα ενός βιβλίου.

Αν ποτέ δε δώσετε στον εαυτό σας την ευκαιρία να νιώσει τη σιωπή, ο εσωτερικός σας διάλογος θ' αποτελεί πάντα σοβαρό παράγοντα σύγχυσης και πλάνης.

Προσπαθείτε να βρείτε λίγη ώρα για να αισθανθείτε τη σιωπή, ή πάλι αποφασίστε να μη μιλάτε για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα κάθε ημέρα. Μπορείτε να το κάνετε για δυο ώρες ή - αν αυτό σας φαίνεται πολύ - τουλάχιστον μια ώρα καθημερινά. Μια φορά στις τόσες, προσπαθείτε να αισθανθείτε τη σιωπή για ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, όπως μια ολόκληρη ημέρα, δυο ημέρες ή ακόμα και μια εβδομάδα.

Τι συμβαίνει όταν βιώσετε την εμπειρία της σιωπής; Στην αρχή ο εσωτερικός σας διάλογος δυναμώνει ακόμη περισσότερο. Νιώθετε μια έντονη ανάγκη να πείτε πράγματα. Έχω γνωρίσει ανθρώπους οι οποίοι κυριολεκτικά τρελάθηκαν την πρώτη μέρα που αποφάσισαν να τηρήσουν μια παρατεταμένη περίοδο σιωπής. Ξαφνικά νιώθουν να τους πνίγει μια αίσθηση αγωνίας και βιασύνης. Όσο όμως ζουν την εμπειρία, ο εσωτερικός τους διάλογος αρχίζει να καταλαγιάζει. Γρήγορα η σιωπή γίνεται βαθιά. Αυτό συμβαίνει επειδή μετά από λίγο το μυαλό εγκαταλείπει την προσπάθεια. Συνειδητοποιεί πως δεν ωφελεί να κάνει γύρους στα ίδια και τα ίδια όταν εσείς - ο Εαυτός, το πνεύμα, Αυτός που κάνει τις επιλογές - έχει αποφασίσει να μη μιλήσει. Καθώς ο εσωτερικός διάλογος ησυχάζει, αρχίζετε να νιώθετε τη σιωπή του πεδίου της καθαρής δυνατότητας.

Η εξάσκηση στη σιωπή - και σε περιόδους που σας είναι βολικό - είναι ένας μόνο τρόπος για να νιώσετε το Νόμο της Καθαρής Δυνατότητας. Ένας άλλος τρόπος, είναι να περνάτε ένα χρονικό διάστημα κάθε μέρα με διαλογισμό. Το ιδεατό θα ήταν να διαλογίζεστε τουλάχιστον μισή ώρα κάθε πρωί και άλλη μισή ώρα κάθε βράδυ. Με το διαλογισμό μαθαίνετε να ζείτε μέσα στο πεδίο της καθαρής σιωπής και της καθαρής αντίληψης. Μέσα σ' αυτό το πεδίο της καθαρής σιωπής ενυπάρχει ένα πεδίο άπειρου συσχετισμού, ένα πεδίο απεριόριστης οργανωτικής δύναμης, ένα υπέρτατο πεδίο δημιουργίας, όπου τα πάντα συνδέονται αναπόσπαστα μεταξύ τους.

Στον πέμπτο πνευματικό νόμο, το Νόμο της Πρόθεσης και της Επιθυμίας, θα μάθετε πώς να παρεμβάλλετε μια αμυδρή τάση επιθυμίας μέσα σ' αυτό το πεδίο, έτσι ώστε η πραγματοποίηση των επιθυμιών σας να έρχεται σχεδόν στιγμιαία. Πρώτα όμως θα πρέπει να διδαχτείτε τη σιωπή. Η σιωπή είναι η πρώτη προϋπόθεση για την υλοποίηση των επιθυμιών σας, αφού μέσα στη σιωπή εξασφαλίζεται η σύνδεσή σας με το πεδίο της καθαρής δυνατότητας που μπορεί να ενορχηστρώσει για σας άπειρα σενάρια ή εκδοχές.

Φανταστείτε πως ρίχνετε μια μικρή πέτρα σε μια λιμνούλα και παρακολουθείτε τους κυματισμούς που δημιουργεί. Μετά από λίγο, όταν η επιφάνεια του νερού ηρεμήσει, μπορείτε να ρίξετε άλλο ένα πετραδάκι. Αυτό ακριβώς κάνετε όταν μπαίνετε στο πεδίο της καθαρής σιωπής και εισάγετε την πρόθεσή σας. Μέσα στη σιωπή, ακόμα και η πιο αδιόρατη πρόθεση θα δημιουργήσει κυματισμούς στα νερά της παγκόσμιας συνείδησης,, η οποία συνδέει τα πάντα μεταξύ τους. Αν όμως δεν νιώσετε την ακινησία της συνείδησης, τότε το μυαλό σας μοιάζει με φουρτουνιασμένο ωκεανό, μέσα στον οποίο θα μπορούσατε να ρίξετε έναν ουρανοξύστη χωρίς να προκαλέσετε κάποια αισθητή διαφορά. Στη Βίβλο υπάρχει η φράση: "Τώρα σιώπησε, και κατάλαβε πως είμαι ο Θεός". Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα απ' το διαλογισμό...

Ένας άλλος δρόμος για να προσεγγίσει κανείς το πεδίο της καθαρής δυνατότητας είναι η εξάσκηση στη μη-κρίση. Κρίση είναι η συνεχής εκτίμηση των πραγμάτων ως σωστά ή λανθασμένα, καλά ή κακά. Όταν συνεχώς εκτιμάτε, κατατάσσετε, αναλύετε και κολλάτε ετικέτες, δημιουργείτε μεγάλη αναταραχή στον εσωτερικό σας διάλογο. Αυτή η αναταραχή περιορίζει τη ροή ενέργειας ανάμεσα σε σας και το πεδίο της καθαρής δυνατότητας. Στην κυριολεξία στενεύετε το "κενό" ανάμεσα στις σκέψεις.

Το κενό είναι η επαφή σας με το πεδίο της καθαρής δυνατότητας. Είναι αυτή η κατάσταση της καθαρής αντίληψης, το σιωπηλό διάστημα ανάμεσα στις σκέψεις, η εσωτερική ακινησία, που σας συνδέει με την αληθινή δύναμη. Όταν μειώνετε το κενό, μειώνετε τη σύνδεσή σας με το πεδίο της καθαρής δυνατότητας και της απεριόριστης δημιουργικότητας.

Στο βιβλίο «Μαθήματα Θαυμάτων», υπάρχει μια προσευχή που λέει: "Σήμερα δεν θα κρίνω τίποτα απ' όσα θα δω να μου συμβαίνουν". Η μη-κρίση δημιουργεί μέσα στο μυαλό σας τη σιωπή. Είναι μια καλή ιδέα, λοιπόν, να ξεκινάτε τη μέρα σας μ' αυτή τη δήλωση. Σ' όλη τη διάρκεια της ημέρας να θυμάστε αυτή τη φράση, κάθε φορά που συλλαμβάνετε τον εαυτό σας να κρίνει κάτι. Αν η αποχή αυτή σας φαίνεται δύσκολη για μια ολόκληρη ημέρα, μπορείτε απλώς να πείτε στον εαυτό σας: "Για την επόμενη ώρα, δεν θα κρίνω κανέναν" και από εκεί και πέρα να επεκτείνετε σταδιακά αυτό το χρονικό διάστημα.

Μέσα απ' τη σιωπή, το διαλογισμό και τη μη-κρίση, θα προσεγγίσετε τον πρώτο νόμο, το Νόμο της Καθαρής Δυνατότητας. Έτσι και ξεκινήσετε, θα μπορέσετε να προσθέστε κι ένα τέταρτο στοιχείο σ' αυτή την πρακτική, δηλαδή να περνάτε κάποιο χρόνο σε άμεση επικοινωνία με τη φύση. Αυτό θα σας βοηθήσει να δημιουργήσετε μια αρμονική και αμφίδρομη σχέση μ' όλα τα στοιχεία και τις δυνάμεις της ζωής. Είτε πρόκειται για ένα ρυάκι, είτε ένα δάσος, ένα βουνό, μια λίμνη ή μια ακρογιαλιά, αυτή η σύνδεση με τη διάνοια της φύσης θα σας βοηθήσει να προσεγγίσετε το πεδίο της καθαρής δυνατότητας.

Πρέπει να μάθετε πώς να έρχεστε σ' επαφή με την εσώτερη ουσία του Είναι σας. Η αληθινή ουσία βρίσκεται πέρα απ' το εγώ. Είναι άφοβη και ελεύθερη. Δεν την αγγίζουν οι επικρίσεις και δεν τρέμει ούτε την παραμικρή πρόκληση. Δεν νιώθει κατώτερη αλλά ούτε και ανώτερη από κανέναν και είναι γεμάτη μαγεία και μυστήριο.

Η πρόσβαση στην αληθινή σας ουσία, θα σας δώσει ακόμα μια καλύτερη εικόνα του καθρέφτη των σχέσεων, αφού κάθε σχέση αποτελεί ένα καθρέφτισμα της σχέσης που έχετε με τον εαυτό σας. Ένα παράδειγμα, αν νιώθετε ενοχές, φόβους ή ανασφάλειες σχετικά με τα χρήματα, την επιτυχία ή οτιδήποτε άλλο, τότε αυτές αποτελούν καθρεφτίσματα της ενοχής, του φόβου και της ανασφάλειας που αποτελούν βασικές πλευρές της προσωπικότητάς σας. Κανένα ποσό χρημάτων και καμιά επιτυχία δεν μπορούν να λύσουν τα βασικά προβλήματα της ύπαρξης. Μόνο η γνωριμία με τον Ανώτερο Εαυτό μπορεί να φέρει την αληθινή θεραπεία. Όταν γειωθείτε με τη γνώση του Ανώτερου Εαυτού σας - όταν πράγματι κατανοήσετε την αληθινή σας φύση - τότε δεν θα ξανανιώσετε ποτέ πια ενοχή, φόβο ή ανασφάλεια σχετικά με τα χρήματα, την αφθονία ή την εκπλήρωση των επιθυμιών σας, μιας και θα έχετε συνειδητοποιήσει πως η ουσία κάθε υλικού πλούτου είναι η ζωτική ενέργεια και η καθαρή δυνατότητα. Η καθαρή δυνατότητα είναι αναπόσπαστα δεμένη με την αληθινή σας φύση.

Καθώς θα προσεγγίζετε όλο και περισσότερο την αληθινή σας φύση, θ' αρχίστε να γεννάτε αυτόματα δημιουργικές σκέψεις, ακριβώς επειδή το πεδίο της καθαρής δυνατότητας είναι επίσης και το πεδίο της απεριόριστης δημιουργικότητας και της καθαρής γνώσης. Ο Φραντς Κάφκα - ο Αυστριακός φιλόσοφος και ποιητής - είπε κάποτε: "Δεν χρειάζεται να βγείτε απ' το δωμάτιο σας. Μείνετε καθισμένοι στο τραπέζι σας και ακούστε. Δεν χρειάζεται καν να ακούσετε, απλώς περιμένετε. Δεν χρειάζεται καν να περιμένετε, απλώς μάθετε πως να μένετε αμίλητοι, ακίνητοι και μόνοι. Ο κόσμος θα σας προσφερθεί ελεύθερα για να τον ξεσκεπάσετε. Δεν θα έχει άλλη επιλογή. Θα πέσει εκστασιασμένος στα πόδια σας".

Η αφθονία του σύμπαντος είναι μια έκφραση του δημιουργικού νου της φύσης. Όσο πιο συντονισμένοι είστε με το νου της φύσης, τόσο μεγαλύτερη πρόσβαση θα έχετε στην απεριόριστη δημιουργικότητα. Πρώτα όμως θα πρέπει να ξεπεράσετε την αναταραχή του δικού σας εσωτερικού διαλόγου και να έρθετε σ' επαφή με τον πλούσιο, άπειρο και δημιουργικό νου. Τότε θα μπορείτε να εκμεταλλεύεστε τις δυνατότητες της δυναμικής δραστηριότητας, ενώ ταυτόχρονα θα ζείτε την ακινησία του αιώνιου, απεριόριστου, δημιουργικού νου. Αυτός ο υπέροχος συνδυασμός του σιωπηλού, απεριόριστου και άπειρου νου, με τον δυναμικό, ελεγχόμενο και εξατομικευμένο νου, αποτελεί μια τέλεια ισορροπία ακινησίας και κίνησης ταυτόχρονα, η οποία μπορεί να πραγματοποιήσει οτιδήποτε θελήσετε. Αυτή η συνύπαρξη των αντιθέτων, σας κάνει ανεξάρτητους από καταστάσεις, γεγονότα, ανθρώπους και πράγματα.

Όταν αποδεχθείτε ήρεμα αυτή την υπέροχη συνύπαρξη των αντίθετων, συντονίζεστε με τον κόσμο της ενέργειας - την κβαντική "σούπα", το μη-υλικό, το οποίο αποτελεί και την πηγή του φυσικού μας κόσμου. Αυτός ο κόσμος της ενέργειας είναι πάντοτε ρευστός, δυναμικός, εύκαμπτος, αεικίνητος. Παραμένει όμως ταυτόχρονα απαράλλαχτος, ήρεμος, ακίνητος, αιώνιος και σιωπηλός.

Η ακινησία από μόνη της αποτελεί δυνατότητα δημιουργίας. Η κίνηση από μόνη της αποτελεί δημιουργία, περιορισμένη όμως σε μια συγκεκριμένη όψη της εκδήλωσης. Έτσι, ο συνδυασμός ακινησίας και κίνησης, σας επιτρέπει να εξαπολύσετε τη δημιουργικότητά σας προς όλες τις κατευθύνσεις - οπουδήποτε σας οδηγεί η δύναμη της προσοχής σας.

Όποτε βρίσκεστε μέσα στην κίνηση και τη δραστηριότητα, φροντίστε να έχετε την ακινησία μέσα σας. Μ' αυτό τον τρόπο, η χαοτική κίνηση γύρω σας ποτέ δεν θα επισκιάσει την πρόσβασή σας στη δεξαμενή της δημιουργικότητας, το πεδίο της καθαρής δυνατότητας.

ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΗΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ

Θα θέσω το Νόμο της Καθαρής Δυνατότητας σε λειτουργία, αποφασίζοντας ν' ακολουθήσω σταθερά τα παρακάτω βήματα:

(1) Θα έρθω σ' επαφή με το πεδίο της καθαρής δυνατότητας, εξασφαλίζοντας κάθε μέρα το χρόνο για να μένω σιωπηλός και απλά να Υπάρχω. Ακόμα, θα κάθομαι μόνος σε σιωπηλό διαλογισμό τουλάχιστον δυο φορές τη μέρα, για τριάντα περίπου λεπτά το πρωί και τριάντα το βράδυ.

(2) Θα βρίσκω το χρόνο κάθε ημέρα, για να επικοινωνώ με τη φύση και να παρακολουθώ σιωπηλά τη διάνοια του Θεού μέσα σε κάθε ζωντανό πράγμα. Θα κάθομαι αμίλητος και θα παρακολουθώ ένα ηλιοβασίλεμα, ή θ' ακούω τον ήχο της θάλασσας ή ενός ρυακιού, ή απλά θα μυρίζω ένα λουλούδι. Μέσα στην έκσταση της σιωπής μου και με την επικοινωνία μου με τη φύση, θ' απολαμβάνω τον παλμό της ζωής που ρέει αιώνια, το πεδίο της καθαρής δυνατότητας και της απεριόριστης δημιουργικότητας.

(3) Δεν θα κρίνω τίποτα. Θ' αρχίζω τη μέρα μου με τη φράση: "Σήμερα δεν θα κρίνω τίποτα απ' όσα θα μου συμβούν" και όλη την ήμερα θα υπενθυμίζω στον εαυτό μου να μην κρίνει.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Καλλυντικά από φρούτα

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=300423666731677&set=a.264670413640336.59006.264580240316020&type=1&theater

 

                                                      Κάντε τα φρούτα ... καλλυντικά!

Ανάμεσα στα φρούτα που καταναλώνουμε συχνά, υπάρχουν αρκετά που παρουσιάζουν κοσμητολογικό ενδιαφέρον. Μπορείτε με αυτά να παρασκευάσετε μάσκες, γαλακτώματα και λοσιόν και να περιποιηθείτε την επιδερμίδα σας με φυσικά συστατικά.

Δοκιμάστε το αβοκάντο που ο πολτός του έχει αντιρυτιδικές, καταπραϋντικές, επουλωτικές και ενυδατικές ιδιότητες, και ενδείκνυται για τα ξηρά δέρματα. Ο πολτός εφαρμόζεται ως μάσκα, δύο έως τρεις φορές την εβδομάδα, για μισή ώρα. Η καλλυντική χρήση του ελαίου του αβοκάντου είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν σαπωνοποιείται, γι’ αυτό και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ιδιαίτερα στην κοσμητολογία, ως βάση για τη δημιουργία καλλυντικών προϊόντων.

Αξιοποιήστε τα λεμόνια που έχετε στο σπίτι σας. Τονωτικός, στυπτικός και απολεπιστικός, ο χυμός του λεμονιού ενδείκνυται για τα λιπαρά δέρματα με διεσταλμένους πόρους, καθώς και για την αντιμετώπιση του επιχείλιου έρπητα. Ως ισορροπιστής των τριχοειδών αγγείων, απαλύνει την ερυθρότητα της επιδερμίδας. Επίσης, αποχρωματίζει τα χέρια από τις κηλίδες και συγχρόνως τα μαλακώνει και ενισχύει τα νύχια. Ο χυμός του λεμονιού, σκέτος ή διαλυμένος σε μεταλλικό νερό ή ροδόνερο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως λοσιόν για την καθημερινή φροντίδα του δέρματος. Η χρήση του στα μαλλιά βοηθά στην ελαστικότητα και τη λάμψη της τρίχας. Επίσης, ένας φυσικός τρόπος λεύκανσης των δοντιών είναι το τρίψιμο με φλούδα λεμονιού. Χτυπήστε ένα ασπράδι αβγού μέχρι να σφίξει, προσθέστε χυμό λεμονιού και ανακατέψτε καλά, απλώστε το στο πρόσωπο και αφήστε να δράσει για δέκα λεπτά, μία φορά την εβδομάδα.

Το κυδώνι έχει και αυτό την αξία του για την επιδερμίδα σας. Από τους σπόρους του «χρυσού μήλου» μπορούμε να παρασκευάσουμε μια μαλακτική και καταπραϋντική λοσιόν, η οποία βοηθά στη θεραπεία των ξηρών μαλλιών. Μουλιάζουμε 50 γραμμάρια κουκούτσια σε ένα λίτρο κρύο νερό, για τρεις μέρες, κατόπιν φιλτράρουμε και απλώνουμε τη λοσιόν μετά το λούσιμο, κάνοντας μασάζ. Την αφήνουμε να δράσει μερικά λεπτά και την ξεβγάζουμε. Αυτή η θεραπεία πρέπει να εφαρμόζεται μία φορά την εβδομάδα, για δύο μήνες. Την ίδια λοσιόν μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε για τον καθαρισμό των ξηρών, ερεθισμένων δερμάτων, καθώς και ως κομπρέσα πάνω σε σκασμένα χείλη. Για να αποσυμφορήσετε τα βλέφαρα και να ξεκουράσετε τα μάτια, μπορείτε να τοποθετήσετε πάνω τους φέτες από φρέσκο κυδώνι.

Το πορτοκάλι, εκτός ότι είναι θρεπτικό για τον οργανισμό μας, μπορεί να αξιοποιηθεί και η καταπραϋντική και στυπτική ιδιότητα του, που βοηθά στη σύσφιγξη της λιπαρής επιδερμίδας και των διεσταλμένων πόρων. Απλώστε πάνω στο πρόσωπο τον τριμμένο πολτό ή τις λεπτές φέτες του πορτοκαλιού και αφήστε να δράσει για μισή ώρα. Εφαρμόστε τη θεραπεία δύο φορές την εβδομάδα.

zougla.gr

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Τι πρέπει να πωλούν τα κυλικεία

πηγή http://www.facebook.com/photo.php?fbid=303158239791553&set=a.293340200773357.67309.264580240316020&type=1&theater
 

Τι πρέπει και τι δεν πρέπει να πωλούν τα κυλικεία των σχολείων

Μαζί με το κουδούνι θα... χτυπήσουν και τα κλιμάκια του ΕΦΕΤ. Η σχολική χρονιά ξεκινάει και ο ΕΦΕΤ βάζει στο μικροσκόπιο τα σχολικά κυλικεία.

Με δεδομένο ότι οι προηγούμενοι έλεγχοι αποκάλυψαν ότι υπήρχαν κυλικεία που πωλούσαν προϊόντα για τα οποία δεν είχαν άδεια, οι έλεγχοι θα εντατικοποιηθούν. Ιδιαίτερη έμφαση, σύμφωνα με ανακοίνωση του ΕΦΕΤ, θα δοθεί στον έλεγχο των κυλικείων όσον αφορά στην τήρηση των υγειονομικών συνθηκών και τα είδη που μπορούν να τίθενται προς πώληση στα σχολεία.

Επιτρεπόμενα προς πώληση τρόφιμα στα κυλικεία των σχολείων είναι μόνο:

- Σάντουιτς και τοστ τυποποιημένα (με ψωμί ολικής άλεσης ή λευκό) με τυρί ή και γαλοπούλα (από λαχανικά επιτρέπεται η προσθήκη ντομάτας).

- Απλά αρτοσκευάσματα, όπως φρυγανιές, αρτίδια, φρατζολάκια, σησαμένια κουλούρια, παξιμάδια, κριτσίνια (σε ατομική συσκευασία 50g).

- Σταφιδόψωμο (σε ατομική συσκευασία έως 60g).

- Μουστοκούλουρα (σε ατομική συσκευασία έως 60g).

- Μπισκότα απλά, χωρίς γέμιση (σε ατομική συσκευασία έως 60g).

- Τυρόπιτα ή Σπανακόπιτα με τυρί φέτα ή κασέρι.

- Γιαούρτι «παντός τύπου».

- Φρέσκα φρούτα (καλά πλυμένα, σε ατομική συσκευασία).

- Ξηρά φρούτα, όπως σύκα, δαμάσκηνα, βερίκοκα χωρίς κουκούτσι (σε ατομική συσκευασία έως 50g).

- Γάλα με λίγα λιπαρά, γάλα πλήρες και γάλα με κακάο (έως 250ml για το γάλα με κακάο, έως 330ml για το σκέτο γάλα).

- Ρυζόγαλο απλό, κρέμα απλή (έως 150ml).

- Φυσικοί χυμοί φρούτων (100% χυμός) χωρίς πρόσθετη ζάχαρη (έως 330ml).

- Εμφιαλωμένο νερό του 0,5 λίτρου.

- Καφές και αφεψήματα (μόνο για το προσωπικό).

Για τα σχολικά κυλικεία των Γυμνασίων, Λυκείων και Νυχτερινών Σχολείων στον παραπάνω κατάλογο προστίθενται:

- Ξηροί καρποί, ανάλατοι (σε ατομική συσκευασία έως 50g).

- Μέλι, σε ατομική συσκευασία.

- Χαλβάς και παστέλι «παντός τύπου» (σε ατομική συσκευασία έως 50g).

- Σοκολάτα υγείας και γάλακτος, χωρίς γέμιση (σε μικρή συσκευασία έως 30g).

Ο ΕΦΕΤ έχει αναρτήσει στην ιστοσελίδα του (www.efet.gr, στη θεματική ενότητα Διατροφή- Ασφάλεια Τροφίμων στα σχολεία) ενημερωτικό και εκπαιδευτικό υλικό για την ευαισθητοποίηση των μαθητών σε θέματα υγιεινής διατροφής και ασφάλειας των τροφίμων που διατίθενται από τα σχολικά κυλικεία.
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

"Κερένια Κούκλα" - Απόσπασμα

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=379802358759489&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

Ο Νίκος κι η Λιόλια με τ’ ανθισμένα τους κλαριά και με τα λουλούδια, που τους απόμεινεν ολάκερη αγκαλιά, μπήκανε στην κάμαρη τη σκοτεινιασμένη απ’ τη σταχτερή τη σούρπα – σα να ’μπαινε η ολόφεγγη και μυρωμένη άνοιξη. Αλλά μαζί με τη λάμψη και τη δροσερή ανάσα των λουλουδιών χύθηκε και σα μια θλίψη βαθιά ολόγυρα. Έτσι κι η άνοιξη, η χλοϊσμένη,θλίβεται βαθιά σα μαυροσυννεφιάσει ο αχνογάλανος ουρανός.

Όταν ξαναείδε ο Νίκος τη Βεργινία στο κρεβάτι της, άσπρη κι έρημη μέσα στο σκιόφωτο – αισθάνθηκ’ ένα χύμα από εσπλαχνία να ξεχειλίζει μέσα του: από όλη την ευτυχία των νιάτων και της ζωής, αυτή δεν είχε τίποτα! κι αυτός τα είχε όλα – κι ακόμα και το λίγο εκείνο που ’τονε δικό της της το ’χε κλέψει, αφού της είχε πάρει πίσω τον εαυτό του που ’τον το μόνο της καλό. Του ’ρθε τότε να της δώσει κι αυτηνής λίγα από κείνα που του περίσσευαν: τα κομμένα και μαραμένα λουλούδια του κάμπου αφού αυτός είχε μέσα του όλον τον ανθισμένο κάμπο αμάραντο για πάντα… Πήρε τα λουλούδια απ’ τα χέρια της Λιόλιας και πήγε κοντά στο κρεβάτι της Βεργινίας.

- Να Βεργινία! σου φέραμε και σένα λουλούδια· δώσαμε αρκετά και της θειας-Ελέγκως, που την ηύραμε εδώ απόξω. Πήγαμε ίσαμε κάτω στου Ρουφ… εκεί έχει τα περισσότερα, γι’ αυτό αργήσαμε -

Και της τα σκόρπισε απάνω στην κουβέρτα…

Κι έπειτα σα να ’θελε, ξέχωρ’ απ’ τα λουλούδια να της δώσει πάλι και λίγο απ’ τον εαυτό του – από κείνο που της πήρε το πιο πολύτιμο! έγειρε από πάνω της, κοντά στο πρόσωπό της…

Η Βεργινία, όταν τον είδε να ’ρχεται κοντά της με τα λουλούδια, είχε ανοίξει διάπλατα τα μάτια της, σαν από τρόμο, και τα ξανάκλεισε, καθώς της τα ’ριχνε τα λουλούδια απάνω στο κρεβάτι, σα για να μην τα ιδεί. Μα εκεί που ο Νίκος έσκυβε από πάνω της, έξαφνα σήκωσε το ’να χέρι της, το σκελεθρωμένο και διάφανό της χέρι που οι γαλάζιες φλέβες του φεγγρίζανε σαν κάτω από κιτρινισμένο τσιγαρόχαρτο, και με μια δύναμη, αφάνταστη για το σύντριμμα που ήτον, τον έσπρωξε κατάστηθα… και του ’πε με κακία:

- Φύγε από δω! μυρίζεις ήλιο!… αυτά να μου τα βάλεις όταν θα με θάψεις – και γύρισε το κεφάλι της απ’ την άλλη μεριά.

Ο Νίκος τραβήχτηκε πίσω, απότομα.

Τα λουλούδια απομείνανε σκόρπια για πολλήν ώρα απάνω στο κρεβάτι της Βεργινίας, σαν απάνω σ’ ένα νεκροκρέβατο νεκροστολίζοντας μια ζωντανή…

Η Λιόλια, μόλις μπήκανε μες την κάμαρη, κατέβηκε στην κουζίνα και δεν ξανανέβηκε παρά μόνο σαν έφερε να φαν ψωμί. Ήρθε με τα μάτια που δεν ανοίγανε στο φως, με τη μύτη πρησμένη, με το στόμα ένα γύρο κατακκόκκινο απ’ τα κλάματα, τριαντάφυλλο βυσσινί ξεφυλλισμένο, με τα μαλλιά της μέσα στα μούτρα, απ’ όπως ήτον πεσμένη με το κεφάλι στη γωνιά κάποιου τραπεζιού -

- Μάσ’ τα λουλούδια απ’ το κρεβάτι ! – της είπε σε λιγάκι ο Νίκος…

Τα μάζεψε η Λιόλια, αμίλητη, τα όμορφα λουλούδια της που τα ’χε κόψει με τόση χαρά και που τώρα κείτονταν ξέψυχα κι αυτά σαν απάνω σ’ ένα νεκροκρέβατο… Μα κι η Βεργινία δεν είπε λέξη κι ούτ’ άνοιξε τα μάτια – -

- Πέτα τα όξω στην αυλή! – ξαναείπε ο Νίκος…..
…………………………
Απόσπασμα από την "Κερένια Κούκλα" του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

« Η επιστροφή του ασώτου» N ΣΠΑΝΙΑΣ

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=379792542093804&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

N ΣΠΑΝΙΑΣ « Η επιστροφή του ασώτου»
ΠΙΝΑΚΑΣ -ΝΤΕ ΚΙΡΙΚΟ. «Η επιστροφή του ασώτου υιού»

Βαρύς
Μ’ ένα κεφάλι σαν αυγό

Χωρίς μάτια χωρίς χαρακτηριστικά
Ξαναγυρίζεις
.
Πάνω στο σώμα έχουνε σβήσει
Χίλια άστρα
.
Άσπρος σα γύψος —πρεσβύτης περινούστατος —
Ο πατέρας σ’ αγκαλιάζει
Αυτός ουσιαστικά
Σ’ έδιωξε από το σπίτι
Ξαναγυρίζεις
Με την κίτρινη κολοκύνθη της ερήμου
Γεμάτη χλιαρό νερό
Δεμένη με σκοινί στο ραβδί σου
Μακρύ σαν κηρύκειο
Γερτός απ’ τη γεωμετρία της πόλης
Που σηκώνεις στην πλάτη σου
Πρόσεξε σαν περάσεις το κατώφλι του σπιτιού
Θα βασιλεύει ένα χρώμα πράσινο βαθύ
Κι ο πατέρας διαρκώς θα σ’ αγκαλιάζει.
.
Ν ί κ ο ς Σ π α ν ι ά ς (1924-1990)
Φόρος τιμής στον Giorgio de Chirico, 1981 ΑΠΟ http://pteroen.wordpress.com/

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω