Ο Γιώργος Σεφέρης το 1963
Ο
Γιώργος Σεφέρης (Βουρλά Σμύρνης 29 Φεβρουαρίου 1900 – Αθήνα 20
Σεπτεμβρίου 1971) είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές
και εκ των δύο μοναδικών βραβευμένων με το Νόμπελ Λογοτεχνίας Ελλήνων,
μαζί με τον Οδυσσέα Ελύτη.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Γιώργος
Σεφεριάδης. Γεννήθηκε στα Βουρλά της Σμύρνης στις 29 Φεβρουαρίου[1] του
1900 και ήταν ο πρωτότοκος γιος του Στέλιου και της Δέσπως (το γένος Γ. Τενεκίδη) Σεφεριάδη. Το 1906 αρχίζει η μαθητική του
εκπαίδευση στο Λύκειο Χ. Αρώνη. Το 1914, εποχή κατά την οποία άρχισε να
γράφει τους πρώτους στίχους του, με το ξέσπασμα του Μεγάλου Πολέμου κατά
τη θερινή περίοδο του έτους, η οικογένεια μετανάστευσε στην Ελλάδα. Ο
Γιώργος Σεφέρης ενεγράφη στο Πρότυπο Κλασσικό Γυμνάσιο Αθηνών, από το
οποίο αποφοίτησε το 1917. Στις 14 Ιουλίου του ίδιου έτους, η μητέρα του
μαζί με τους δύο γιους και την κόρη της Ιωάννα (μετέπειτα σύζυγο Κ.
Τσάτσου) μετέβη στο Παρίσι, όπου ο πατέρας τους Στέλιος εργαζόταν ως
δικηγόρος. Ο Γιώργος Σεφέρης έμεινε εκεί μέχρι το καλοκαίρι του 1924,
ακολουθώντας σπουδές λογοτεχνίας και αποκτώντας το πτυχίο της Νομικής,
οπότε μετέβη στο Λονδίνο για την τελειοποίηση των αγγλικών του εν όψει
των εξετάσεων στο Υπoυργείο Εξωτερικών.
Το 1925 επιστρέφει στην Αθήνα και το 1927 διορίζεται στη διπλωματική
υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών ως ακόλουθος πρεσβείας. Κατά το ίδιο
έτος πεθαίνει η μητέρα του, Δέσπω. Τον Ιούλιο του 1928 δημοσιεύει στη
Νέα Εστία, επώνυμα ως Γ. Σεφεριάδης, το "Μια βραδιά με τον Κύριο Τεστ",
μετάφραση έργου του Βαλερί. Το 1929 συνοδεύει τον Εδουάρδο Εριό σε
ταξίδι του στην Ελλάδα. Τον Μάιο του 1931 εκδίδεται με το ψευδώνυμο Γ.
Σεφέρης η "Στροφή" και τον ίδιο χρόνο διορίζεται υποπρόξενος και έπειτα
διευθύνων του ελληνικού Γενικού Προξενείου του Λονδίνου, όπου θα
παραμείνει μέχρι και το 1934. Τον Μάιο του 1932 δημοσιεύεται το έργο του
Μια νύχτα στην ακρογιαλιά και τον Οκτώβριο η Στέρνα, αφιερωμένη στον
Γιώργο Αποστολίδη. Το 1933 ο πατέρας του, Στέλιος, εκλέγεται Πρύτανης
του Πανεπιστημίου Αθηνών και εγγράφεται ως μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Το 1934 ο Γ. Σεφέρης επιστρέφει στην Αθήνα και τον Ιανουάριο του 1935
αρχίζει η συνεργασία του με τις εκδόσεις Νέα Γράμματα, αναδημοσιεύοντας
τη Στέρνα. Το 1936 διορίζεται πρόξενος στη Κορυτσά, όπου θα παραμείνει
μέχρι το 1938. Στις 13 Φεβρουαρίου του 1937 δημοσιεύει στα Νέα Γράμματα
επιστολή του περί της δημοτικής γλώσσας. Το 1938 μετατίθεται στην Αθήνα
ως προϊστάμενος της Διεύθυνσης Εξωτερικού Τύπου του Υφυπουργείου Τύπου
και Πληροφοριών.
Το 1941 ο Γιώργος Σεφέρης νυμφεύεται τη Μαρία
Ζάννου και στις 22 Απριλίου το ζεύγος ακολουθεί την ελληνική κυβέρνηση,
που μέσω Κρήτης στις 16 Μαΐου καταφθάνει στην Αίγυπτο και παραμένει στην
Αλεξάνδρεια. Τον Αύγουστο ο Γιώργος Σεφέρης συνοδεύει την Πριγκίπισσα
Διαδόχου Φρειδερίκη και τα δύο της παιδιά, Σοφία και Κωνσταντίνο, στο
Γιοχάνεσμπουργκ και από εκεί στην Πραιτόρια υπηρετώντας στην εκεί
Ελληνική Πρεσβεία μέχρι το 1942. Λόγω της διπλωματικής ιδιότητάς του, η
ζωή του Γιώργου Σεφέρη χαρακτηριζόταν από συνεχείς μετακινήσεις. Έτσι,
ως ακόλουθος κι αργότερα ως πρέσβης, υπηρέτησε σε πολλές ελληνικές
πρεσβείες του εξωτερικού, γεγονός το οποίο καθόρισε σημαντικά το έργο
του.
Αν και η παιδεία και εκπαίδευσή του του ήταν περισσότερο
ευρωπαϊκή παρά ελληνική, εκείνος όχι μόνο δεν απαρνήθηκε την ελληνική
λογοτεχνία, αλλά την καλλιέργησε σε βάθος με σκοπό να την ανανεώσει. Η
ποίησή του επηρεάστηκε από τον Έλιοτ (T.S Elliot), τον Κλωντέλ, το
Βαλερί και τον Πάουντ (Ezra Pound). Το γεγονός όμως που χάραξε ανεξίτηλα
τη σφραγίδα του στη συνείδηση του ποιητή ήταν η εθνική καταστροφή του
1922 κι ο ξεριζωμός του μικρασιατικού ελληνισμού.
Το 1963 η
φήμη του Σεφέρη ξεφεύγει από τα εθνικά όρια και εξαπλώνεται σε ολόκληρο
τον κόσμο. Καρπός της η βράβευσή του με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας
από τη Σουηδική Ακαδημία Επιστημών. Είναι ο πρώτος Έλληνας που τιμήθηκε
με το παγκοσμίως ανώτερο βραβείο πνευματικής προσφοράς. Έως σήμερα
ακολούθησε μόνο ο Οδυσσέας Ελύτης, το 1979. Το 1967 η δικτατορία των
Συνταγματαρχών κατέλυσε το Σύνταγμα στην Ελλάδα αναστέλλοντας τις
ατομικές ελευθερίες. Ο Σεφέρης εκδηλώθηκε έντονα εναντίον της τόσο
γραπτά όσο και με δημόσιες ρητές δηλώσεις του. Στις 28 Μαρτίου 1969 ο
Σεφέρης μίλησε για πρώτη φορά δημόσια εναντίον της Χούντας και γι' αυτό
το λόγο του αφαιρέθηκε ο τίτλος του πρέσβη επί τιμή, καθώς και το
δικαίωμα χρήσης διπλωματικού διαβατηρίου.
Τέσσερα χρόνια
αργότερα, στις 20 Σεπτεμβρίου του 1971, ο Γιώργος Σεφέρης πέθανε και η
κηδεία του εξελίχθηκε σε σιωπηρή πορεία κατά της δικτατορίας.[2] Μετά
τον θάνατό του εκδόθηκε το προσωπικό του ημερολόγιο με τίτλο «Μέρες…»
καθώς και το «Πολιτικό» του ημερολόγιο.
Χαρακτηριστικά τnς ποίησης του Γ. Σεφέρη
Περιεχόμενο
α) Είναι μια ποίηση που εμφανίζεται ως απαισιόδοξη, βαρύθυμη και
μελαγχολική, απ' την οποία όμως δεν απουσιάζουν εκλάμψεις αισιοδοξίας
β) Ο λόγος του είναι συμβολικός και υπαινικτικός
γ) Βασικά θέματα του η αρχαία και νεότερη ελληνική παράδοση και η
συνάντησή της με τον σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτισμό, η μελαγχολία για τη
μοίρα του ελληνισμού, η νοσταλγία του απόδημου και οι χαμένες πατρίδες.
Εργογραφία
Ποιητικές συλλογές
Στροφή, Εστία, Αθήνα 1931
Πάνω σ' έναν ξένο στίχο, Εστία, Λονδίνο 1931
Η Στέρνα, Εστία, Αθήνα 1932
Μυθιστόρημα, Κασταλία, Αθήνα 1935
Γυμνοπαιδία, Τα Νέα Γράμματα, Αθήνα 1936
Τετράδιο Γυμνασμάτων (1928-1937), τυπ. Ταρουσοπούλου, Αθήνα 1940
Ημερολόγιο καταστρώματος Α΄, τυπ. Ταρουσοπούλου, Αθήνα 1940
Ημερολόγιο καταστρώματος Β΄, Ίκαρος, Αθήνα 1945
Κίχλη, Ίκαρος, Αθήνα 1947
Ημερολόγιο καταστρώματος Γ΄ (με τον τίτλο Κύπρον, οὗ μ'ἐθέσπισεν), Ίκαρος, Αθήνα 1955
Τρία κρυφά ποιήματα, τυπ. Γαλλικού Ινστιτούτου, Αθήνα 1966
Τετράδιο Γυμνασμάτων Β΄, Ίκαρος, χ.τ. 1976 (μεταθανάτια έκδοση)
Μυθιστορήματα
Έξι νύχτες στην Ακρόπολη, Ερμής, Αθήνα 1974 (μεταθανάτια έκδοση)
Δοκίμια
Δοκιμές, τυπ. Γιούλη, Κάιρο 1944
Δοκιμές, Φέξης, Αθήνα 1962
Εκλογή από τις Δοκιμές, Γαλαξίας, Αθήνα 1966
Δοκιμές, Ίκαρος, Αθήνα 1992 (μεταθανάτια έκδοση)
Μεταφράσεις
Θ. Σ. Έλιοτ, Η έρημη χώρα και άλλα ποιήματα, Ίκαρος, Αθήνα 1949
Θ. Σ. Έλιοτ, Φονικό στην Εκκλησιά, Ίκαρος, Αθήνα 1963
Αντιγραφές, Ίκαρος, Αθήνα 1965
Άσμα Ασμάτων, χ.ε., Αθήνα 1965
Η Αποκάλυψη του Ιωάννη, Ίκαρος, Αθήνα 1966
Υποσημειώσεις
↑ "Γεννήθηκε, μαζί με τον εικοστό αιώνα, το 1900 στη Σμύρνη, και
μάλιστα σε σημαδιακή ημερομηνία: 29 Φεβρουαρίου (με το παλιό
ημερολόγιο), γεγονός στο οποίο αναφερόταν κάθε τόσο με τρόπο
χιουμοριστικό. Όταν στα 1939 συναντήθηκε με τον Χένρυ Μίλλερ, ο
Αμερικανός συγγραφέας τον ρώτησε πόσων χρόνων είναι και ο Σεφέρης τού
απάντησε πως σε μερικούς μήνες θα γιόρταζε τα δέκατα γενέθλιά του!".
Δημήτρης Δασκαλόπουλος, εφ. Τα Νέα, 11/10/1999
↑ Εφημ. Τα Νέα,
Σαν Σήμερα (22 Σεπτεμβρίου 1971) H κηδεία του Σεφέρη εξελίχθηκε σε
διαδήλωση κατά της δικτατορίας, 21/09/2010,
Βιβλιογραφία
Ο Ποιητής Γ. Σεφέρης, του Ανδρέα Καραντώνη.
Ενάργεια και κατάφαση στη ποίηση Σεφέρη - Προσφορά στα 70 του χρόνια, του Λίνου Πολίτη, 28 Φεβρουαρίου 1970.
Ο τόνος της φωνής του Σεφέρη, εκδ. Ίκαρος 1970.
Ο αδελφός μου Γ. Σεφέρης, της Ιωάννας Τσάτσου Εστία 1973.¨
Φθορά και Λόγος - Εισαγωγή στη ποίηση Σεφέρη, Εστία.
Ο ποιητής και ο χορευτής, Κέδρος 1979.
Ελληνισμός και Δύση στο στοχασμό του Σεφέρη, του Γ. Κιουρτσάκη 1979.
Η στροφή του Σεφέρη, τόμος Α' 1981, τόμος Β' 1982, Γ' 1984 "Ζώδιο".
Η ποίηση Σεφέρη και η κριτική μου, του Τ. Μαλάνου 1982.
Μια συνάντηση, Σεφέρης Μακρυγιάννης, του Μ. Αλεξανδρόπουλου 1983.
Τέσσερα μελετήματα για τον Σεφέρη, του Τ. Σινόπουλου 1984.
Η ποίηση Σεφέρη - Μελέτες και Μαθήματα, του Δ.Ν. Μαρωνίτη 1984.
Η πολιτική διάσταση της ποίησης Σεφέρη, του Ν. Ορφανίδη 1985.
17 κείμενα για τον Γ. Σεφέρη του Αλ. Αργυρίου 1986.
Ο Βασιλιάς της Ασίνης - ανασκαφή ενός ποιήματος, του Γ. Γιατρομανωλάκη.
Λορεντζάτος, Ζήσιμος: Τὸ χαμένο κέντρο (Γιὰ τὸν Σεφέρη), Μελέτες, Ἐκδόσεις Δόμος, Ἀθήνα 1994
Γιώργος Σεφέρης:Το θεϊκό στην αναζήτηση του ανθρώπινου,του Θανάση
Χατζόπουλου, Νέα Εστία, τομ.157, τ/χ.1776,(Μάρτιος 2005), σελ.428-438
Γιώργος Σεφέρης. Περιμένοντας τον άγγελο, του Ρόντρικ Μπήτον, μετάφραση: Δημήτρης Δασκαλόπουλος, εκδ. Ωκεανίδα, Αθήνα 2003
Osho - Προηγούμενες Ζωές
Osho - Προηγούμενες Ζωές
