ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ «Υπόφωτο»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

1. ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ «Υπόφωτο»
2. {Μαλακτικό το φως του Οκτωβρίου.}

Βραχνή η περιπέτεια/ απ’ το πολύ να λέει πάει κι αυτό πάει κι αυτό. 

Μαλακτικό το φως του Οκτωβρίου.

Το πίνω. Αργά αργά. Ανακατεύοντας το συνεχώς/ προσεκτικά κι αργά. Μη και χυθεί σταγόνα/ από την αίσθηση που ζω που την πίνω αργά αργά/ σ’ ένα πολύ ρηχό φλιτζάνι. Πολύ ρηχό φλιτζάνι/ το φως του Οκτωβρίου. Έχει ένα λάσκο η ατμόσφαιρα. Την πας πιο δω πιο κει ανάλογα που θέλεις κάτι να αραιώσει, κάτι να γίνει πιο πυκνό. Έχει η ατμόσφαιρα/ αυτό που λέμε λιγοστεύει, είτε πρόκειται για φως/ για Θεό φθινοπώριασμα πίστης/ για υπόφωτο έρωτα. Ειν’ η ατμόσφαιρα/ διασκορπισμένο και σπασμένο το μακρύ τραγούδι της συνέχειας: τι απόγινε, τι απόγινες; Πάει αυτό πάει κι αυτό/ τραγουδιστά αποκρίνεται η λακωνική εξαφάνιση./ Αργά αργά μυθιστορίζεσαι. Έχει ένα άδειασμα η ατμόσφαιρα. Αραιοκατοικημένη η περιπάθεια. Εδώ εκεί να φανεί η πλάτη κάποιου φεύγω πάει κι αυτό πάει κι αυτό./ Άδειες ονοματοφωλιές σ’ εσοχές της φωνής/ ξεπουπουλιάσματα ύψους. Πεινασμένα φωνήεντα τσιμπάνε με το ράμφος τους/ ψόφια τζάμια. Μια κιτρινίλα. Όχι λαίμαργη./ τρώει αργά αργά το χρώμα. Μια κιτρινίλα στα φυτά, στα φιλάλληλα/ στα καταφύγια φάρδη. Μελανίες μελιστάλαχτοι σέρνουν νεκροφόρες φράσεις/ πάει κι αυτό πάει κι αυτό. Το κόρο του κίτρινου ψέλνει τη θεία Ακολουθία της απογύμνωσης. Ύφεση πολυφωνική./ Ακολουθώ. Προσέχοντας πού πατάω./ Παντού σπασμένο μάκρος. Μαλακιά και σκεπαστική η ατμόσφαιρα. Έτσι σου ‘ρχεται να την τραβήξεις ως επάνω να κουκουλωθείς/ να μη βλέπεις άλλο τι γρήγορα κι απρόσεχτα/ ανακατεύουν οι χαμοί ό, τι εμείς αργά αργά και προσεκτικά/ ανακατεύοντας καθυστερούμε να χυθείαπ’ το πολύ πολύ ρηχό φλιτζάνι.

ΑΠΟ http://itzikas.wordpress.com

ΠΙΝΑΚΑΣ Γ.ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ 

πηγή http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/agios_ieromartys_dionysios_areopagiths.htm

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΥΜΝΟΛΟΓΙΚΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΟΥ

---

Βίος καὶ Πολιτεία τοῦ Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης εἶναι προστάτης τῶν Δικαστικῶν καὶ τοῦ Δικαστικοῦ Σώματος. Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στὶς 3 Ὀκτωβρίου καὶ ἀποτελεῖ ἕναν ἀπὸ τοὺς πρώτους Ἁγίους τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ Ἅγιος Διονύσιος ἦταν διάσημος Ἀθηναῖος, μὲ φιλοσοφικότατο νοῦ καὶ μέλος τοῦ ἀνώτατου Δικαστηρίου, τοῦ Ἄρειου Πάγου. Γεννήθηκε τὸ ἔνατο ἔτος μετὰ ἀπὸ τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ στὴν Ἀθήνα καὶ ἐπὶ βασιλείας Αὐγούστου (27 π.Χ. - 14 μ.Χ.) ἀπὸ εὔπορη οἰκογένεια καὶ ἔλαβε πολυδύναμη μόρφωση. Ἡ ἀγάπη του γιὰ τὴ γνώση καὶ τὴ φιλοσοφία τὸν ὤθησε νὰ ἐπισκεφθεῖ τὴν Αἴγυπτο καὶ τὴ Μακεδονία.

Κατὰ τὴν παράδοση, ὅταν γινόταν ἡ Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ καὶ σκοτίστηκε ὁ Ἥλιος, βρισκόταν στὴν Ἡλιούπολη (κοντὰ στὸ σημερινὸ Κάϊρο) μὲ τὸ φιλόσοφο Ἀπολλοφάνη καί, μετὰ τὴ βεβαίωση ὅτι τὸ φαινόμενο ἦταν ἀνεξήγητο, ἀναφώνησε: «ἢ ἡ φύση ἀλλοιώνεται, ἢ ὁ Θεὸς πάσχει». Στὸ Χριστιανισμὸ τὸν προσηλύτισε τὸ 52 μ.Χ. ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ιζ´ 34), ὅταν ἐπισκέφτηκε τὴν Ἀθήνα. Ὁ Διονύσιος θεωρεῖται συγγραφέας ἀρκετῶν θεολογικῶν συγγραμμάτων καὶ ἐπιστολῶν καὶ τιτλοφορεῖται ὡς ὁ πρῶτος Χριστιανὸς ἱεράρχης τῆς Ἀθήνας.

Πρῶτος τὸ βίο τοῦ Διονυσίου ἀναφέρει ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Σωφρόνιος, γράφοντας πρὸς τὸν Πάπα Ὀνώριο. Μαρτύρησε μὲ τὴν πυρὰ μᾶλλον στὴν ἐποχὴ τοῦ Δομετιανοῦ (81-96 μ.Χ.) ἢ τοῦ Τραϊανοῦ (98-117 μ.Χ.). Δυστυχῶς, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ πιὸ πάνω, ἐλάχιστα εἶναι γνωστὰ γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου.

Ὁ Ἄρειος Πάγος πῆρε τὸ ὄνομά του ἀπὸ τὸ πρῶτο δικαστήριο «ἀνδροφονιῶν» (ἐγκλημάτων φόνου) ποὺ ἱδρύθηκε μεταξὺ 1500 καὶ 1300 π.Χ., κατὰ τοὺς χρόνους τῆς βασιλείας τοῦ Κέκροπα καὶ τοῦ Θησέα, μὲ ἕδρα τὸν βραχώδη λόφο τοῦ Θεοῦ Ἄρεως ποὺ βρίσκεται βορειοδυτικὰ τῆς Ἀκρόπολης τῆς Ἀθήνας Πάνω στo λόφο αὐτό, κατὰ τὴν παράδοση, ἔγινε ἡ πρώτη «φονικὴ δίκη», κατὰ τὴν ὁποία οἱ δώδεκα Θεοὶ τοῦ Ὀλύμπου δίκασαν τὸν Ἄρη. Τὸ ἀνώτατο αὐτὸ δικαστήριο τῆς ἀρχαιότητας συγκροτεῖτο ἀπὸ ἰσόβια μέλη: τοὺς Ἀρεοπαγίτες, εἶχε ὅλες τὶς ἐξουσίες καὶ ὀνομαζόταν «ἡ ἐξ Ἀρείου Πάγου Βουλή». To 462 π.Χ. μέγα μέρος τῶν διοικητικῶν καὶ δικαστικῶν ἐξουσιῶν του περιῆλθε στὴν «Ἠλιαία» (ποὺ τὴν ἀποτελοῦσαν 6.000 αἱρετοὶ δικαστές), τὴ Βουλὴ καὶ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Δήμου. Μέχρι τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς χρόνους τὸ κύρος τoυ Ἀρείου Πάγου παρέμεινε ἀμείωτο.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Kevin Warwick - Ο Δρ Φρανκεστάιν του 21ου αιώνα

Από το περιοδικό Ε Νο 909 /14.9.2008

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

                                                                                                      
 

Λιλή Ζωγράφου

Λιλή Ζωγράφου ( 17-6-1922 έως 2-10-1998)

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 17 Ιουνίου του 1922, όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Ο πατέρας της ήταν εκδότης εφημερίδας με τίτλο "Ανόρθωση" με ιδιαίτερα φιλελεύθερες ιδέες για την εποχή του και πάθος για τη δημοσιογραφία. Φοίτησε στο «Λύκειο Κοραής» και το «Καθολικό Γυμνάσιο Ουρσουλίνων» της Νάξου[εκκρεμεί παραπομπή]. Σπούδασε φιλολογία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής και ενώ ήταν έγκυος, φυλακίστηκε για αντιστασιακή δράση και γέννησε στην φυλακή την θυγατέρα της, μετέπειτα ποιήτρια Ρένα Χατζηδάκη (1943 – 2003). Μετά την απελευθέρωση, εργάσθηκε ως δημοσιογράφος σε γνωστά περιοδικά και εφημερίδες, ταξιδεύοντας παράλληλα πολύ στην Ευρώπη και στις Ανατολικές χώρες. Την περίοδο 1953 – 1954 έζησε στο Παρίσι. Δημοσίευσε μικρά έργα της σε λογοτεχνικά περιοδικά και πρωτοεμφανίστηκε στην βιβλιογραφία το 1949 με την συλλογή από νουβέλες «Αγάπη». 'Εγινε ευρύτερα γνωστή 10 χρόνια αργότερα, με το βιβλίο της για τον Νίκο Καζαντζάκη "«Νίκος Καζαντζάκης, ένας τραγικός»". Δημοσίευσε 24 βιβλία (μυθιστορήματα, νουβέλες και δοκίμια) που έχουν κάνει αλλεπάλληλες εκδόσεις. Έγραψε σημαντικά δοκίμια για Έλληνες και ξένους συγγραφείς. Επιπλέον, το μυθιστόρημά της «Η αγάπη άργησε μια μέρα» (1994) διασκευάστηκε για την ελληνική τηλεόραση. Ο λόγος της υπήρξε αντισυμβατικός και χαρακτηρίστηκε ως η σκοτεινή θεά Εκάτη της λογοτεχνίας μας.

"Αγάπη" (1949),
"Νίκος Καζαντζάκης - Ένας τραγικός" (1959),
"Βιογραφία- Άπαντα Μ.Πολυδούρη" (1961),
"Και το χρυσάφι των κορμιών τους" (1961),
"Οι καταραμένες" (1962),
"Οι Εβραίοι κάποτε (Μίκαελ)" (1966),
"Ο ηλιοπότης Ελύτης" (1961),
"Παιδεία ώρα μηδέν, ή της εκμηδένησης" (1972),
"Τι απόγινε κείνος που ήρθε να βάλει φωτιά" (1972),
«Αντιγνώση,τα Δεκανίκια του Καπιταλισμού» (1974) ,
"17 Νοέμβρη 1973- Η νύχτα της μεγάλης σφαγής" (1974),
"Κ. Καρυωτάκης - Μ. Πολυδούρη- Η αρχή της αμφισβήτησης" (1977),
"Επάγγελμα πόρνη" (1978),
"Η γυναίκα που χάθηκε καβάλα στο άλογο" (1981),
"Μου σερβίρετε ένα βασιλόπουλο παρακαλώ;" (1983),
"Η γυναίκα σου η αλήτισσα" (1984),
"Η Συβαρίτισσα" (1987) ,
"Νύχτωσε αγάπη μου Είναι χτες" (1990),
"Που έδυ μου το κάλλος" (1992),
"Παραλήρημα σε ντο μείζονα" (1992),
"Σύγχρονός μας ο Κάφκα" (1993),
"Η αγάπη άργησε μια μέρα" (1994),
"Από τη μήδεια στη Σταχτοπούτα- η ιστορία του φαλλού" (1998)
"Παλαιοπώλης Αναμνήσεων"(1998)

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B9%CE%BB%CE%AE_%CE%96%CF%89%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85

ΤΟ ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΤΟΥ ΝΕΣΤΟΡΟΣ

ΤΟ ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΤΟΥ ΝΕΣΤΟΡΟΣ

Οι αρχαιολογικές έρευνες για τον εντοπισμό μυκηναϊκών οικιστικών καταλοίπων στη Μεσσηνία ξεκίνησαν ήδη από το 1909 με τον αρχαιολόγο Α.Σκιά ενώ το 1912 ο Κων/νος Κουρουνιώτης αναζητούσε το μυκηναϊκό-ομηρικό ανάκτορο της Πύλου.

Κατά τα έτη 1912 και 1926 ο Κωνσταντίνος Κουρουνιώτης ανέσκαψε δύο θολωτούς τάφους, στις θέσεις Τραγάνα και Κορυφάσιο, στην ευρύτερη περιοχή του κόλπου του Ναυαρίνου. Παρόλο που και οι δύο τάφοι, είχαν συληθεί ήδη κατά την αρχαιότητα, έδωσαν σημαντικά ευρήματα: από τον πρώτο (στην Τραγάνα) προήλθαν τρεις αμφορείς ανακτορικού ρυθμού και από τον δεύτερο (στο Κορυφάσιο) μια συλλογή από αγγεία Μέσης Ελλαδικής και Υστεροελλαδικής Ι εποχής.

Η παρατήρηση από τον Κωνσταντίνο Κουρουνιώτη επιφανειακών ενδείξεων για την ύπαρξη και άλλων θολωτών τάφων στάθηκε αφορμή για τη σύσταση μιας ελληνοαμερικανικής αποστολής, με επικεφαλής τον ίδιο εκ μέρους της Ελληνικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και τον Carl Blegen από το Πανεπιστήμιο του Cincinnati, με στόχο τον εντοπισμό και την ανασκαφική έρευνα μυκηναϊκών θέσεων και νεκροταφείων της Δυτικής Μεσσηνίας. Τα ευρήματα των δύο ανεσκαμένων τάφων καθιστούσαν σαφές, ότι επρόκειτο για βασιλικούς τάφους και επομένως στην ευρύτερη περιοχή θα πρέπει να βρισκόταν και μυκηναϊκό ανάκτορο. Το 1938 διεξήχθη μια πρώτη σύντομη επιφανειακή έρευνα και το 1939 επισημάνθηκαν με τη βοήθεια των κατοίκων της περιοχής και ειδικά του κ. Χαράλαμπου Χριστοφιλόπουλου, επτά-οκτώ θέσεις μυκηναϊκής εποχής, στα ΒΑ του κόλπου του Ναυαρίνου.

Ο λόφος του Άνω Εγκλιανού, που δεσπόζει στην περιοχή, με θέα στον μεγαλοπρεπή κόλπο του Ναυαρίνου στα Νότια και το όρος Αιγάλεω στα Βόρεια, επιλέχθηκε από τους ερευνητές για την διενέργεια ανασκαφικής έρευνας. Την προσοχή τους είχαν προσελκύσει δύο συμπαγείς άμορφες μάζες στην κορυφή του λόφου, που προεξείχαν από το έδαφος.

Αντιλήφθηκαν ότι επρόκειτο για αρχιτεκτονικά λείψανα μεγάλου οικοδομήματος της Εποχής του Χαλκού, που είχε καταστραφεί από πυρκαγιά. Στις 4 Απριλίου του 1939 έγιναν οι πρώτες δοκιμαστικές τομές, οι οποίες αποκάλυψαν τμήματα τοίχων, δάπεδα, τμήματα τοιχογραφιών και μυκηναϊκά όστρακα. Το πιο εντυπωσιακό εύρημα, ωστόσο, ήταν η ανακάλυψη 600 και πλέον πήλινων πινακίδων Γραμμικής Β΄ Γραφής, οι οποίες ήταν ως τότε γνωστές μόνο από την Κνωσό. Ήταν πια φανερό πώς επρόκειτο για ανακτορικό συγκρότημα, όμοιο με αυτά των Μυκηνών, της Τίρυνθας, των Θηβών.

Οι ανασκαφές διεκόπησαν με την κήρυξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου έως το 1952, οπότε ξεκίνησαν εκ νέου. Στο διάστημα 1952-1966 οι συστηματικές ανασκαφικές εργασίες αποκάλυψαν σταδιακά το Ανάκτορο του Νέστορος καθώς και τον περιβάλλοντα χώρο του στα πρανή του λόφου.

Το έργο του Κωνσταντίνου Κουρουνιώτη στην περιοχή, συνέχισε ο Σπυρίδων Μαρινάτος, ο οποίος τον διαδέχτηκε μετά τον θάνατό του, το 1952. Ο Σπ. Μαρινάτος αποφάσισε να ερευνήσει παρακείμενους προϊστορικούς οικισμούς και νεκροταφεία, ενώ η αμερικανική αποστολή αφοσιώθηκε στην συστηματική ανασκαφή και αποκάλυψη του ανακτόρου και των κτιριακών συνόλων γύρω από αυτό.

Το χειμώνα 1960-1961 κατασκευάστηκε από την ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία μεταλλικό προστατευτικό στέγαστρο πάνω από το κεντρικό τμήμα του ανακτορικού συγκροτήματος. Έτσι ένα μεγάλο μέρος των δαπέδων, των εστιών και άλλων αρχιτεκτονικών στοιχείων παρέμειναν ορατά για τους επισκέπτες.

Το 1973 εκδόθηκε το θεμελιώδες τρίτομο έργο των C. Blegen και M. Rawson “The Palace of Nestor at Pylos in Western Messenia”, όπου παρουσιάστηκε συνολικά το ανασκαφικό τους έργο στην περιοχή του ανακτόρου.

Κατά τη δεκαετία του 1990, υπό το πρίσμα εξελιγμένων τεχνικών και νέας μεθοδολογίας επανεξετάστηκαν τα δεδομένα και το υλικό των πρώτων ανασκαφών, αποκαλύπτοντας νέα στοιχεία. Το 1990 εγκαινιάστηκε η νέα αυτή περίοδος ερευνητικής δράσης στο λόφο του Άνω Εγκλιανού, από ανασκαφική ομάδα του Πανεπιστημίου της Minnesota, με επικεφαλής τον καθηγητή κλασικής αρχαιολογίας Frederick Cooper και τους Michael Nelson, Charles Griebel. Η πολυετής συστηματική έρευνα στο Ανάκτορο με την ονομασία: MARWP (Minnesota Archaeological Researches in the Western Peloponnese, The Pylos Project), διήρκησε ως το 1998, υπό την εποπτεία της Ζ΄ ΕΠΚΑ. Στόχος του προγράμματος, του πρώτου που πραγματοποιήθηκε μετά την αρχική ανασκαφή του 1939, ήταν ο επιμελής καθαρισμός και η επανεξέταση όλων των ερευνηθέντων από τον πρώτο ανασκαφέα, Carl Blegen, τμημάτων του Ανακτόρου. Η διεξοδική έρευνα των αρχιτεκτονικών λειψάνων οδήγησε στην νέα κάτοψη του Ανακτόρου με ενσωματωμένες όλες τις αρχιτεκτονικές φάσεις και τις τεχνικές δόμησης. Νέα στοιχεία προστέθηκαν στο παρελθόν του λόφου από την επανεξέταση αντικειμένων που είχαν συσσωρευθεί σε αποθέτη, επί ανασκαφών Blegen και δεν είχαν καταλογογραφηθεί. Η χρήση νέων τεχνολογιών όπως της δορυφορικής τηλεπισκόπησης, το παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού θέσης, αλλά και οι εκτεταμένες εφαρμογές των Γεωγραφικών συστημάτων πληροφόρησης συνέβαλαν τα μέγιστα στον επαναπροσδιορισμό της θέσης τάφων και ταφών που ο Blegen είχε ανασκάψει, όπως και στον εντοπισμό στην ευρύτερη περιοχή ορυχείων και πηγών οψιδιανού.

Κατά τα έτη 1991-1996 πραγματοποιήθηκε μια μεγάλης κλίμακας έρευνα πεδίου, το πρόγραμμα PRAP (Pylos Regional Archaeological Project / Περιφερειακό Αρχαιολογικό Πρόγραμμα Πύλου), με επικεφαλής τον καθηγητή αρχαιολογίας του πανεπιστημίου του Cincinnati, Jack Davis στην ευρύτερη περιοχή της ΝΔ Μεσσηνίας, έχοντας ως επίκεντρο το Ανάκτορο.

Στόχος της διεπιστημονικής ερευνητικής ομάδας ήταν να μελετήσει την ιστορία της ευρύτερης περιοχής διαχρονικά αλλά και να εντοπίσει και να προσδιορίσει την έκταση της πόλης που περιέβαλε το ανακτορικό συγκρότημα. Πραγματοποιήθηκε συστηματική επιφανειακή έρευνα σε συνολική έκταση 40 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που περιλάμβανε το μυκηναϊκό ανάκτορο και το ευρύτερο περιβάλλον του, περισυλλέχθηκαν αντικείμενα, χρησιμοποιήθηκαν σύγχρονες μέθοδοι και συνεργάστηκαν ειδικοί πολλών επιστημονικών τομέων (γεωαρχαιολογία, γεωφυσική, γεωχημεία, εδαφολογία, παλυνολογία, γεωχρονολόγηση, μικροπαλαιοντολογία, και υδρομηχανική), σε μια προσπάθεια να διατυπώσουν μια ενιαία ιστορία για την εξέλιξη του τοπίου της ΝΔ Μεσσηνίας . Τα αποτελέσματα του PRAP δημοσιεύτηκαν, το 2005, στο έργο του Jack Davis “Πύλος η Αμμουδερή”.

Από το 1996 το Πανεπιστήμιο του Cincinnati σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Αιγαιακής Προϊστορίας, υποστηρίζουν την έρευνα για την έκδοση και την επανέκδοση των ευρημάτων του Μουσείου της Χώρας, που προέρχονται από το Ανάκτορο του Νέστορα ΑΠΟ http://www.lhepka.gr/index.htm

Τα Σαββατόβραδα (Ναπολέοντα Λαπαθιώτη)

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Τα Σαββατόβραδα (Ναπολέοντα Λαπαθιώτη)

Κάτι κλειστό ’ναι μες στο στήθος μου

που λαχταράει για μαντολίνο:

κάθε που πέφτουν τα μεσάνυχτα

το λύνω

και πάει και σμίγει, στα τρισκόταδα,

και στις ταβέρνες, και στις μάντρες,

μ’ όλο γλυκά παιδιά, καλόπαιδα,

και μ’ άντρες…

Και στα θαμπά βλαμάκια δίνεται,

τ’ αργά βλαμάκια, που απ’ το γέρμα

ως τα βαθιά-βαθιά χαράματα,

παν, έρμα

και τραγουδάν και ξεφαντώνουνε

μεθυσμενάκια, μες στις στράτες,

κι όλο μεράκια είναι οι καρδούλες τους

γιομάτες...

Και λεν γλυκά τραγούδια, ανέλπιδα,

σιγά κι απόκοσμα, όλο πάθος,

ώσπου τα σβήνει πράα κι αλλόκοτα

το βάθος…

Κι εκεί που στρίβουνε και χάνονται,

λες κι οι βαθιές καρδιές τους σπάνε,

και κλαιν και λένε τα μεράκια τους

– και πάνε…

… Και ως τ’ αγροικώ, μες στα μεσάνυχτα,

να σπάνε κέφι λαγγεμένα,

κυλάν οι πόθοι μου μες στ’ άφραστα,

και μένα!

Κι είναι η ψυχή μου όλο ψυχές παλιές,

χλωμές κι αρχαίες, πολύ θλιμμένες,

και γνώριμες, –κι από ταφόπετρες

λυμένες…

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

UBERTO ECO "Όνομα του ρόδου"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 "...πότε βρισκόμασταν σ'ένα ορεινό πλάτωμα, κρεμασμένο πάνω από υπέροχους όρμους, και πότε μπαίναμε σε βαθιά περάσματα, όπου τα βουνά υψώνονταν μέσ'απ'τα βουνά και το ένα έκρυβε απ'τ'άλλο τη θέα της μακρινής θάλασσας, ενώ ο ήλιος έφτανε με κόπο ως το βάθος των κοιλάδων. Σε κανέναν άλλον τόπο, εκτός απ'τα μέρη αυτά της Ιταλίας, δεν είχα ξαναδεί τόσο στενά και αναπάντεχα αλληλοαγκαλιάσματα θάλασσας και βουνών, ακτών και ορεινών τοπίων, και μες στον άνεμο που σφύριζε στα περάσματα μπορούσα να νιώσω την εναλλασσόμενη πάλη των θαλασσινών βαλσάμων με τις παγωμένες πνοές των γκρεμών..." UBERTO ECO "Όνομα του ρόδου"
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Γλυκά παξιμαδάκια αμυγδάλου

Γλυκά παξιμαδάκια αμυγδάλου

Bαθμολογία:

11 ψήφοι

Προστέθηκε από Sitronella, 29.01.08

Περιγραφή

Τα ιταλικά biscotti, διπλοφουρνιστά παξιμαδάκια, τέλεια για τον καφέ ή το τσάι.

Τι χρειαζόμαστε:

• 1 φλ. αμύγδαλα ασπρισμένα
• 1 κ.γ. μπέικιν πάουντερ
• μια πρέζα αλάτι
• 2 φλ. αλεύρι (και παραπάνω για τα χέρια)
• 3/4 φλ. ζάχαρη
• 3  αυγά
• 1 βανίλια
• 1/2 κ.γ. άρωμα αμυγδάλου

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Biscotti

Μέθοδος

Φούρνου

Διατροφή

Χορτοφαγική

Κουζίνα

Ιταλική

Περιέχει

Αβγά

Ξηρούς καρπούς

Φτιάχνει

περίπου 40

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Γλυκά παξιμαδάκια αμυγδάλουhttp://www.sintagespareas.gr/sintages/glika-paksimadakia-amigdalou.html#ixzz284FFqhaW

Κατασκεύασμα του μυαλού;

πηγή http://gerasimos-politis.blogspot.com/2012/06/mualo-kai-epithanaties-empeiries.html#.UGss26720yk

Κατασκεύασμα του μυαλού οι επιθανάτιες εμπειρίες;

Οι επιθανάτιες εμπειρίες δεν είναι πραγματικές, αλλά κατασκεύασμα του μυαλού, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Οι παράξενες επιθανάτιες εμπειρίες που αναφέρουν πολλοί άνθρωποι, όπως ότι αισθάνονται να βγαίνουν από το σώμα τους και να το κοιτούν από ψηλά, ότι μιλούν με πεθαμένους συγγενείς τους ή ότι βλέπουν έντονο φως στο βάθος ενός σκοτεινού τούνελ, δεν προέρχονται παρά από διαταραχές στην φυσιολογική λειτουργία του νου, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές του Τμήματος Ψυχολογίας του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου και του Συμβουλίου Ιατρικής Έρευνας του Κέμπριτζ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό γνωσιακής επιστήμης «Trends in Cognitive Science», σύμφωνα με το BBC, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όλες αυτές οι διηγήσεις δεν είναι παρά «τρικ» του μυαλού και όχι αυθεντικές περιηγήσεις στο υπερπέραν. «Ο εγκέφαλός μας είναι πολύ ικανός στο να μας εξαπατά», δήλωσε χαρακτηριστικά η ερευνήτρια δρ Καρολάιν Βατ.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πολλές από τις συνήθειες επιθανάτιες αναφορές μπορούν να εξηγηθούν με βάση την προσπάθεια του νου να βγάλει νόημα από τις ασυνήθιστες αισθήσεις και αντιλήψεις που λαμβάνουν χώρα στη διάρκεια ενός τραυματικού συμβάντος. «Πολλοί άνθρωποι που βιώνουν μια επιθανάτια εμπειρία, δεν βρίσκονται σε πραγματικό κίνδυνο να πεθάνουν, αλλά οι περισσότεροι νομίζουν πως είναι. Οι επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι όλες οι όψεις μιας επιθανάτιας εμπειρίας έχουν βιολογική βάση», δήλωσε η Βατ.

Σε μία τυπική περίπτωση επιθανάτιας εμπειρίας, όσοι τη βιώνουν, έχουν την (εσφαλμένη) επίγνωση πως έχουν πεθάνει, κάτι όμως που συμβαίνει επίσης και σε μια σπάνια νευρολογική διαταραχή, το «σύνδρομο Κοτάρ», στην οποία ένας άνθρωπος νιώθει σαν πτώμα που περπατάει, καθώς πιστεύει ότι είναι ήδη νεκρός.

Συνηθισμένες είναι και οι αναφορές για εξωσωματικές εμπειρίες, στις οποίες συνήθως οι άνθρωποι νιώθουν να «πλέουν» στον αέρα πάνω από τον εαυτό τους και τους άλλους μέσα σε ένα χώρο. Όμως, σύμφωνα με τους επιστήμονες, τέτοιες εντυπώσεις μπορούν επίσης να δημιουργηθούν στο νου τεχνητά μέσω διέγερσης μιας συγκεκριμένης περιοχής του εγκεφάλου, η οποία ρυθμίζει την αντίληψη και την επίγνωση.

Όσο για το περίφημο «φως στην άκρη του σκοτεινού τούνελ»', το οποίο μερικοί έχουν συσχετίσει με την πρόγευση του επέκεινα και του παραδείσου, είναι κάτι που επίσης είναι δυνατό να προκληθεί τεχνητά στο εργαστήριο, ενώ κάτι ανάλογο βιώνουν καμία φορά και οι πιλότοι αεριωθουμένων, όταν υφίστανται μεγάλες επιταχύνσεις βαρύτητας (το φαινόμενο της «υπερτασικής συγκοπής»). Αμερικανοί ερευνητές πιστεύουν ότι το «τούνελ» προκαλείται από την ελλιπή τροφοδοσία αίματος και οξυγόνου στα μάτια.

Εξάλλου, τα δυνατά αισθήματα ευδαιμονίας και ευφορίας, επίσης κοινά στις επιθανάτιες εμπειρίες, είναι δυνατό να προκληθούν μέσω διαφόρων φαρμάκων. Μεταξύ άλλων, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι η ορμόνη νοραδρεναλίνη, που απελευθερώνεται από τον εγκέφαλο, μπορεί να δημιουργήσει έντονα θετικά συναισθήματα, ψευδαισθήσεις και άλλες ψυχικές εμπειρίες παρόμοιες με αυτές των επιθανάτιων.

Εν κατακλείδι, κατά τους επιστήμονες, «η επιστημονική εμπειρία δείχνει ότι όλες οι όψεις μιας επιθανάτιας εμπειρίας έχουν νευρο-φυσιολογική ή ψυχολογική βάση».

www.kathimerini.grμε πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Αναρτήθηκε από:

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω