Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Γ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ «Ήταν γυναίκα , ήταν όνειρο»


Γ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ «Ήταν γυναίκα , ήταν όνειρο»

Ήταν γυναίκα , ήταν όνειρο, ήτανε και τα δύο
Ο ύπνος μ'εμπόδιζε να τη δω στα μάτια
Αλλά της φιλούσα το στόμα την κράταγα
Σα να ήταν άνεμος και να ήταν σάρκα
Μου 'λεγε πως μ' αγαπούσε αλλά δεν το άκουγα καθαρά
Μου'λεγε πονούσε να μη ζη μαζί μου
Ήταν ωχρή και κάποτε έτρεμα για το χρώμα της
Κάποτε απορούσα νιώθοντας την υγεία της σα δική μου υγεία
Οταν χωρίζαμε ήτανε πάντοτε νύχτα
Τ' αηδόνια σκέπαζαν το περπάτημά της
Έφευγε και ξεχνούσα πάντοτε τον τρόπο της φυγής της
Η καινούρια μέρα άναβε μέσα μου προτού ξημερώση
Ήταν ήλιος ήταν πρωι όταν τραγουδούσα
Όταν μόνος μου έσκαβα ένα δικό μου χώμα
Και δεν τη σκεφτόμουνα πια εκείνη.

ΠΙΝΑΚΑΣ -Γ ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ

Μετάβαση



Μετάβαση

ΕΔΩ το θέμα είναι η αλλαγή. Βρίσκεσαι στη διαδικασία της μετάβασης από ένα στάδιο σ' ένα άλλο. Από τη μια φάση ύπαρξης σε μια άλλη. Τα πράγματα δεν είναι πια όπως ήταν και φυσικά στο μέλλον θα είναι ακόμα πιο διαφορετικά. Αυτή είναι η περίοδος ανάμεσα στις δύο καταστάσεις, η μετάβαση. Είναι σημαντικό να προσδιορίζουμε αυτή την αλλαγή κάποιων παλιών δεδομένων ή τρόπου ζωής, για να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο. Είναι μια συναρπαστική εμπειρία που σε εμπλουτίζει, αλλά μπορεί να προκαλεί και συναισθήματα φόβου, χάους και δυσαρέσκειας. Πρέπει να καταλάβεις ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό και κατανοητό να αισθάνεσαι έτσι.


Σε μια τέτοια στιγμή είναι σημαντικό να δείχνεις εμπιστοσύνη στην όλη διαδικασία. Ακόμα και αν σου φαίνεται ότι λείπει κάποια λογική σε όσα γίνονται, ετοιμάζεται να κάνει την εμφάνισή της μια νέα τάξη δεδομένων. Η αλλαγή προϋπήρχε κάτω από την επιφάνεια, απλά δεν είχε εμφανιστεί ακόμα.

Πρέπει να συμβαδίσεις τώρα με όλα αυτά που κάνουν τόσο έντονα αισθητή την παρουσία τους, και όχι ν' αντισταθείς. Δεν μπορείς να οπισθοχωρήσεις, ακόμα και αν το θέλεις. Η κατάσταση μοιάζει μ' ένα όμορφο κύμα που έχει χτυπήσει με δύναμη στην ακτή και έχει διασκορπιστεί και χαθεί, ο προηγούμενος και τέλεια διαμορφωμένος κόσμος σου δεν υπάρχει πια. Μοιάζει με φουρτουνιασμένη θάλασσα όλο θολούρα και αφρό. Η τάξη και η διαύγεια έχουν χαθεί προς το παρόν, αλλά το κύμα θα ξαναδημιουργηθεί, καθαρό, εξίσου όμορφο, εξίσου τέλειο, αλλά διαφορετικό. Γεννιέται ήδη κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Καλημέρα!

Καλημέρα και καλή εβδομάδα φίλοι μου! 
Σήμερα 22 Οκτωβρίου 2012 και το Ηράκλειο ξύπνησε μούσκεμα μέχρι ... το κόκκαλο!  
Πριν ξημερώσει και άγνωστο για πόση ώρα έβρεχε συνοδεύοντας τα όνειρά μας με το γνωστό μονότονο ήχο της έντονης βροχής που χτυπούσε επίμονα σε ταράτσες , μπαλκόνια, πατζούρια και φυσικά πεζοδρόμια και δρόμους! 

Και γύρω στις οκτώ, έτσι για να μή ξεχνόμαστε, έριξε μια δυνατή μπόρα που σίγουρα κάποιοι...μή προνοητικοί, την ένιωσαν σε όλο της το μεγαλείο!

Πριν αρχίσει λοιπόν η μπόρα αυτή, κι ενώ εγώ πίσω από το τζάμι χάζευα τα γκρίζα σύννεφα, ξαφνικά γέμισε ο ουρανός στην ορατότητά μου με σμήνος περιστεριών που κατευθύνονταν με βιασύνη προς το καταφύγιό τους ένα εγκαταλελειμένο κτίριο παλιού ξενοδοχείου, ενώ όλο και δυνάμωνε η ήχος της βροχής που εξελισσόταν σε δευτερόλεπτα σε δυνατή μπόρα! 
Ήταν εκπληκτικό θέαμα τα περιστέρια πώς μαζεύτηκαν από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα προς το σωτήριο μέρος. Και καθώς έφταναν, στο τελευταίο δευτερόλεπτο τίναζαν και τη βροχή από τα πούπουλά τους!   
Φανταστικές εικόνες που μόνο η φύση δημιουργεί!

Παγκόσμια Ημέρα για τον Τραυλισμό 22 Οκτωβρίου

πηγή  http://www.zougla.gr

Παγκόσμια Ημέρα για τον Τραυλισμό

Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 22 Οκτωβρίου 2012, 01:10
Ads by Google
Βιβλία σε τιμές Αμαζον50.000 ξενόγλωσσα βιβλία στo Public σε τιμές Αμαζον. Αγόρασε τώρα!
www.public.gr/cat/english-books

Η Παγκόσμια Ημέρα για τον Τραυλισμό καθιερώθηκε το 1998, με πρωτοβουλία του καλιφορνέζου ακτιβιστή Μάικλ Σούγκαρμαν κι έκτοτε γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Οκτωβρίου. Με την πάροδο του χρόνου υιοθετήθηκε από τις παγκόσμιες οργανώσεις για τον τραυλισμό (ELSA, ISA, IFA).

Στόχος της Παγκόσμιας Ημέρας για τον Τραυλισμό (International Stuttering Awareness Day) είναι η ευαισθητοποίηση του κοινού, η ενημέρωση των γονέων και των προσώπων που τραυλίζουν στις σύγχρονες απόψεις για τον τραυλισμό και τη θεραπεία του, η ευαισθητοποίηση και ενημέρωση των εκπαιδευτικών, των παιδιάτρων, των θεραπευτών και των λοιπών επαγγελματιών ψυχικής υγείας και κυρίως, το «άνοιγμα» της συζήτησης για ένα θέμα που πολλοί «αποφεύγουν».


Ο Τραυλισμός είναι μία από τις διαταραχές στη ροή και τη δομή του λόγου, με ψυχογενή αιτιολογία. Παρουσιάζεται ως διακοπή της χρονικής ροής του λόγου από ασυντόνιστες κινήσεις του μυικού συστήματος της αναπνοής, της παραγωγής της φωνής και της άρθρωσης του λόγου. Η διαταραχή αυτή μπορεί να συμβαίνει στην αρχή ή στο μέσο του λόγου, άλλοτε με επαναλήψεις μεμονωμένων φθόγγων, συλλαβών ή λέξεων (π.χ. μημημημητέρα-κλονικός τραυλισμός) κι άλλοτε με επίμονο κόμπιασμα, με κόλλημα σε ένα φθόγγο (π.χ. μμμμητέρα-τονικός τραυλισμός), που για να το ξεπεράσει ο τραυλός κάνει προσπάθειες με όλη του τη δύναμη.


Υπολογίζεται ότι οι πάσχοντες από τραυλισμό ξεπερνούν τα 60 εκατομμύρια παγκοσμίως.


Επιμέλεια: Μίτση Σκέντζου
Τελευταία ενημέρωση: Δευτέρα, 22 Οκτωβρίου 2012, 01:14

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Τ Αγίου Αβερκίου.... η Σαντορίνη γιορτάζει!

πηγή kallistorwntas.blogspot.gr

Τ Αγίου Αβερκίου.... σήμερο....όλη η Σαντορίνη γιορτάζει....

Θα έπρεπε σήμερα να γιορτάζει όλη η Σαντορίνη. Η εκκλησία μας τιμάει τη μνήμη του Ισαποστόλου Οσίου Αβερκίου, επισκόπου Ιεραπόλεως, και προστάτη Αγίου των κρασιών της Σαντορίνης. Διαβάζουμε από εδώ
 
ΟΣΙΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ ό Ισαπόστολος και θαυματουργός επίσκοπος Ίεράπολης έζησε στα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ.
Η άμεπτη ζωή του και ή καρποφορία της διδασκαλίας του, παρακίνησαν το ποίμνιο να τον αναγκάσει να γίνει επίσκοπος Ίεραπόλεως στη Φρυγία.
Το αξίωμα δε μείωσε το ζήλο του Άβερκίου. Έλεγε, μάλιστα, ότι δεν αρκεί κάποιος να φαίνεται άρχων, αλλά και να είναι πραγματικά.
Δηλαδή να αυξάνει τη διακονία και τους κόπους του. Διότι κατά το Ευαγγέλιο, "ει τις θέλει πρώτος είναι, έσται πάντων έσχατος και πάντων διάκονος" (Ευαγγέλιο Μάρκου, θ’ 35) πού σημαίνει, αν κανείς θέλει να είναι πρώτος κατά την τιμή, οφείλει με την ταπείνωση του απέναντι στους άλλους, να γίνει τελευταίος από όλους και υπηρέτης όλων με την άσκηση της αγάπης.
Και ό Άβέρκιος την εντολή αυτή έκανε πράξη στη ζωή του. Γι’ αύτό και ό Θεός του έδωσε το χάρισμα να κάνει πολλά θαύματα. Θεράπευσε την κόρη του βασιλιά της Ρώμης, από πονηρό δαιμόνιο.
Θερμά νερά από τη γη εξέβαλε και άλλα πολλά θαύματα έκανε. Επίσης, ό Άβέρκιος κήρυξε σε όλες τις πόλεις της Συρίας και Μεσοποταμίας.
Έπειτα πήγε στη Λυκαονία, την Πισιδία και στην επαρχία των Φρυγών.
’Ονομάστηκε ισαπόστολος, διότι περιόδευσε και κήρυξε όπως οι κορυφαίοι Απόστολοι του Χριστού. Πέθανε ειρηνικά, 72 χρονών."

Ενώ από το βιβλίο του Μάρκου Αβέρκιου Ρούσσου: Σαντορίνη - Ήθη Έθιμα και Παραδόσεις.....:


" [...] Στις 22 Οκτωβρίου, εορτή του Αγίου Αβερκίου, τα αφεντικά πήγαιναν στις κάναβες και σταύρωναν με βασιλικό που έπαιρναν από την εκκλησία, τα βουτσά και τις άφουρες και ψάλλοντας το απολυτίκιο του Αγίου, άνοιγαν τη σφήνα και δοκίμαζαν τα νέα κρασιά. Κατόπιν έστρωναν τραπέζι με κάθε λογής μεζέδες και ιδιαιτέρως ορτύκια και με τις παρέες των έτρωγαν, χόρευαν, και τραγουδούσαν όλη την ημέρα με λύρες και βιολιά και τσαμπούνες. Ήταν μια μέρα γεμάτη κέφι, πιοτό και τραγούδι. Όλοι ΕΠΡΕΠΕ να γλεντύσουν, να μεθύσουν με τα νέα κρασιά, να τραγουδήσουν, να χορέψουν, να ξεχάσουν τους καημούς και τα βάσανα για να ξαναρχίσουν πάλι τη δουλειά στο αμπέλι, το κλάδεμα το τύλιγμα το λάκισμα και το θειάφισμα μέχρι να ρθει πάλι η νέα βεντέμα..... η μεγάλη αυτή γιορτή της Σαντορίνης"

Και του χρόνου 


σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Σήμερα...




ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!




πηγή http://gerontes.wordpress.com

Όσιος Αβέρκιος ο Ισαπόστολος και θαυματουργός επίσκοπος Ιεράπολης (22 Οκτωβρίου)

Ο Όσιος Αβέρκιος έζησε στα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ. Η άμεπτη ζωή του και η καρποφορία της διδασκαλίας του, παρακίνησαν το ποίμνιο να τον αναγκάσει να γίνει επίσκοπος Ιεραπόλεως στη Φρυγία. Το αξίωμα δε μείωσε το ζήλο του Αβερκίου. Έλεγε, μάλιστα, ότι δεν αρκεί κάποιος να φαίνεται άρχων, αλλά και να είναι πραγματικά. Δηλαδή να αυξάνει τη διακονία και τους κόπους του. Διότι κατά το Ευαγγέλιο, «εἰ τις θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος» (Ευαγγέλιο Μάρκου, θ’ 35), που σημαίνει, αν κανείς θέλει να είναι πρώτος κατά την τιμή, οφείλει με την ταπείνωση του απέναντι στους άλλους, να γίνει τελευταίος από όλους και υπηρέτης όλων με την άσκηση της αγάπης. Και ο Αβέρκιος την εντολή αυτή έκανε πράξη στη ζωή του. Γι’ αυτό και ο Θεός του έδωσε το χάρισμα να κάνει πολλά θαύματα. Θεράπευσε την κόρη του βασιλιά της Ρώμης, από πονηρό δαιμόνιο. Θερμά νερά από τη γη εξέβαλε και άλλα πολλά θαύματα έκανε. Επίσης, ο Αβέρκιος κήρυξε σε όλες τις πόλεις της Συρίας και Μεσοποταμίας. Έπειτα πήγε στη Λυκαονία, την Πισιδία και στην επαρχία των Φρυγών. Ονομάστηκε ισαπόστολος, διότι περιόδευσε και κήρυξε όπως οι κορυφαίοι Απόστολοι του Χριστού. Πέθανε ειρηνικά, 72 χρονών.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ο Λαβύρινθος του Πάνα

Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

 πηγή http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/kinhmatografou/o-laburinthos-tou-pana.html

Ο Λαβύρινθος του Πάνα

Υπάρχει μια ιστορία που συμβαίνει σε δύο επίπεδα. Σε ένα πραγματικό (στην Ισπανία του Φράνκο με τους στρατηγούς να συναντούν την αντίσταση των αριστερών ανταρτών) και σε ένα συμβολικό επίπεδο που είναι ο εσωτερικός κόσμος της μικρής πρωταγωνίστριας. Το πραγματικό μπλέκει με το φανταστικό, και πολλές φορές το συμβολικό μοιάζει περισσότερο αληθινό. Το κεντρικό στοιχείο και των δύο ιστοριών είναι μια μάχη. Η εξωτερική μάχη για την εξουσία και η εσωτερική μάχη για την σωτηρία της ψυχής.
Ο τόπος που διαδραματίζεται είναι επίσης όμοιος. Στον έξω κόσμο είναι ένα δάσος και στον μέσα κόσμο είναι ένας λαβύρινθος. Το δάσος που υπάρχει και στα παραμύθια και ο λαβύρινθος που υπάρχει στους μύθους, συμβολίζουν την πολλαπλότητα της ζωής.   Κάθε άνθρωπος μπορεί να επιλέξει πολλά μονοπάτια, μπορεί όμως να χαθεί μέσα σε αυτά, κι όταν πάρει το σωστό μονοπάτι αυτό θα τον οδηγήσει να αντιμετωπίσει την δική του σκιά, τον δικό του Μινώταυρο ή τον δικό του κακό λύκο…
Σε ένα τέτοιο δάσος λοιπόν έρχεται κάθε άνθρωπος για να ζήσει την δική του ζωή και  να πάρει εμπειρίες.  Το κοριτσάκι που είναι η μικρή πρωταγωνίστρια, στο συμβολικό επίπεδο είναι η ψυχή. Σύμφωνα με την αρχαία εσωτερική παράδοση υπάρχει η διδασκαλία της αιχμάλωτης ψυχής, όπου η ψυχή πρέπει να περάσει διάφορες δοκιμασίες για να απελευθερωθεί και να επιστρέψει πάλι στην πατρίδα της που είναι το πνεύμα.  Έτσι και στην ιστορία αυτή. Η μικρή είναι μια πριγκίπισσα που έχει χάσει  το βασίλειό της και πρέπει να περάσει διάφορες δοκιμασίες για το ξανακερδίσει.
Σημαντικό ρόλο παίζει ένας Φαύνος. Είναι λάθος μετάφραση η λέξη Πάνας. Εδώ έχουμε έναν Φαύνο. Στην ελληνική μυθολογία εμφανίζεται ως ακόλουθος του πιο μυστηριακού θεού, του Διόνυσου. Στην Βόρεια και Δυτική Ευρώπη τον βρίσκουμε ως θεότητα της Φύσης Ceres ή Κερνούνο, ο κερασφόρος που είναι τόσο τρομακτικός και τόσο όμορφος συγχρόνως, όπως η ίδια η φύση. Αυτός καθοδηγεί την ψυχή μια και είναι πιο αρχαίος, της βάζει δοκιμασίες, αλλά της δίνει και βοήθεια. Αρκεί η ψυχή να μπορεί να τον εμπιστευτεί, χωρίς να χάσει την δική της Διάκριση.
Υπάρχουν 3 δοκιμασίες που της δίνονται.
Στην πρώτη πρέπει να πάρει ένα κλειδί από ένα βάτραχο που φυλάει το δέντρο της ζωής. Ο βάτραχος συμβολίζει την αναγέννηση. Είναι αμφίβιο που μπορεί και ζει παράλληλα σε δύο κόσμους, της γης και του νερού.  Στην αρχαία Αίγυπτο παριστάνονταν ως θεά Χέκετ, προστάτιδα της γέννησης. Η πρώτη δοκιμασία λοιπόν ξεκινά με την απόφαση για αναγέννηση. Για αυτό πρέπει να βγάλει τα ωραία της ρούχα, να λερωθεί, να νικήσει την φιλαρέσκεια. Βλέπουμε να λερώνεται με λάσπη, χώμα και νερό λοιπόν, αυτά τα δύο στοιχεία με τα οποία είναι φτιαγμένο το σώμα μέσα στο οποίο πρέπει να μπει η ψυχή όταν κατεβαίνει στον κόσμο της ύλης.
Στην 2η δοκιμασία της ζητάει ο Φαύνος να πάει να φέρει ένα μαχαίρι από έναν τόπο. Εκεί θα βρει ένα στρωμένο τραπέζι με φαγητά αλλά δεν θα πρέπει να φάει από αυτά γιατί τα φυλάει ένα πολύ επικίνδυνο Ον, που δεν είναι άνθρωπος. Εκείνη παρακούει την εντολή και δεν καταφέρνει να πάρει το μαχαίρι. Σαν μια άλλη Περσεφόνη τρώει από τον καρπό του κάτω κόσμου και δένεται με αυτόν. Εξ αιτίας αυτής της δράσης της Περσεφόνης έχουμε την δημιουργία των κύκλων της φύσης Καλοκαίρι-Χειμώνας και η θεά φαίνεται να πεθαίνει και να γεννιέται κάθε άνοιξη. Όμως ο θάνατός της είναι για αυτούς που είναι πάνω στη γη, επειδή για αυτήν δεν παρά η βασιλεία της σε ένα άλλο επίπεδο. Για αυτήν δεν υπάρχει τέλος και το ίδιο για την μικρή πρωταγωνίστρια. Φαινομενικά απέτυχε, αλλά στην ουσία δεν έφερε στον πάνω κόσμο το μαχαίρι. Είναι σαν να επιλέγει την ζωή κι όχι τον θάνατο. Παρακούει μεν αλλά είναι μέσα στα πλαίσια της δράσης της αυτή η ανυπακοή. Δεν είναι ένα άβουλο ον απέναντι σε αυτόν που την καθοδηγεί. Θέλει να δοκιμάσει, να γευτεί, δηλαδή να γνωρίσει  κι ας είναι το τίμημα να χάσει τον παράδεισο….
Η τρίτη δοκιμασία για να κερδίσει το βασίλειό της είναι να θυσιάσει το μικρό αδερφάκι της. Πρέπει να πέσει αίμα αθώου στον λαβύρινθο για να ανοίξει την πύλη του. Είναι η πιο σκληρή δοκιμασία. Η μικρή αρνείται τον παράδεισό της αν είναι να βάψει με αίμα τα χέρια της. Έχει νικήσει μέσα της η Αγάπη και η Συμπόνια. Αυτή της η θυσία όμως είναι που θα κάνει την Πύλη τελικά να ανοίξει. Για να σωθεί η ψυχή πρέπει να ξεπεράσει ακόμη και τον εγωισμό που την έκανε να θέλει να σωθεί.
Η ταινία τελειώνει με την μικρή μπροστά σε 3 θρόνους και πάνω από αυτούς λάμπει ένας χρυσός ήλιος. Η ψυχή επέστρεψε λοιπόν και βρίσκεται κοντά στα τρία στοιχεία του πνεύματος, την Βούληση, την Αγάπη και την Διάνοια. Κατάφερε να νικήσει τις δοκιμασίες χρησιμοποιώντας αυτά τα τρία στοιχεία όταν θυμήθηκε ότι προέρχεται από αυτά….
Joomla SEF URLs by Artio

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

K OΥΡΑΝΗΣ «Νοσταλγίες»

K OΥΡΑΝΗΣ «Νοσταλγίες»


Μοιάζω τοὺς γέρους ναυτικοὺς μὲ τὶς ρυτιδωμένες
καὶ τὶς σφιγγώδεις τὶς μορφές, ποὺ εἶδα στὴν Ὁλλανδία,
παράμερα στῶν λιμανιῶν τοὺς φάρους καθισμένους
νὰ βλέπουνε, ἀμίλητοι, νὰ φεύγουνε τὰ πλοῖα.
Τὰ μάτια τους, ποὺ εἴχανε δεῖ κυκλῶνες καὶ ναυάγια,
λαχταριστά, νοσταλγικὰ τὰ παρακολουθοῦσαν,
καθὼς σηκώναν τὶς βαριὲς ποὺ τρίζαν ἄγκυρές τους
καὶ μπρὸς στοὺς φάρους ἤρεμα, πελώρια περνοῦσαν.
Σὲ λίγο τὴν ἀπέραντη τὴ θάλασσα ἀλαργεύαν
καὶ χάνονταν, ἀφήνοντας στὴν πορφυρὴ τὴ δύση
ἕναν καπνό, ποὺ αὐλάκωνε τὸν οὐρανὸ πρὶν σβήσει:
κι ὅμως οἱ γέροι ναυτικοί, ἀκίνητοι στοὺς φάρους,
μὲ τὴ μεγάλη πίπα τους σβησμένη πιὰ στὸ στόμα,
πρὸς τὰ καράβια πού ῾φυγαν ἐκοίταζαν - ἀκόμα...

ΠΙΝΑΚΑΣ ΓΟΛΙΚ ΠΑΥΛΟΣ "Ηλιοβασίλεμα στο λιμάνι"

...ό,τι δίνεις αυτό παίρνεις...

Η ζωή μας είναι αλήθεια πολύ απλή...δεν υπάρχει αρχή και τέλος...δεν υπαρχει παρελθόν και μέλλον...υπάρχει μόνο το τώρα... υπάρχουν μόνο στιγμές... 
Η ζωή ποτέ δε σταμάτα, ποτέ δε βαλτώνει και ποτέ δεν χάνει το ενδιαφέρον της...γιατί η ζωή είναι μονάχα στιγμές...και η κάθε στιγμή ειναι καινούρια και ανεξερεύνητη... Και αν αυτές οι στιγμές είναι λουσμένες με αγάπη τότε αυτό το λέμε πληρότητα... 
Γιατί τελικά μόνο αυτό χρειαζόμαστε... αγάπη και μια ζεστή αγκαλιά...και να θυμόμαστε πως... ό,τι δίνεις αυτό παίρνεις...

Μαρκέλλα Μαρμαρινού

Ξεχωριστές ομελέτες

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-
Στο τρυπημένο σημείο λέει  "λάδι"

Δημοφιλείς αναρτήσεις