Αυτοεκτίμηση - Σεβασμός στην ανάγκη της ψυχής

Ταξίδι στο Φως

Αυτοεκτίμηση - Σεβασμός στην ανάγκη της ψυχής και έξοδος από "πρέπει"

1. Απέφευγε ανθρώπους ή καταστάσεις που είναι τοξικά για εσένα και που καλλιεργούν αμφιβολίες για τον εαυτό σου, τις πράξεις σου και τις δυνατότητές σου π.χ. με συνεχόμενη στείρα ή /και αρνητική κριτική, συνεχή έμφαση στα "λάθη" ή κάθε είδους υποτίμηση. Κάποιες φορές αυτό πιθανόν να συμβαίνει και από την εσωτερική σου φωνή, όταν αυτή σε επικρίνει. Μπορείς να μάθεις να κατασιγάζεις αυτή τη φωνή και μια πιο εποικοδομητική θετική φωνή να αρχίσει προοδευτικά να παίρνει' περισσότερο τον λόγο.

Συνήθως είναι θέμα συνειδητοποίησης και εξάσκησης.

2. Εντόπισε ή ξαναθυμήσου πράγματα που σου αρέσει να κάνεις και συνήθως είσαι καλός/ή σε αυτά.

Κάθε άνθρωπος έχει τουλάχιστον ένα ταλέντο σε κάτι με τρόπο μοναδικό.

Ίσως χρειαστεί λίγη παραπάνω διερεύνηση για να το "ξεσκεπάσεις" ή να το "ξεσκονίσεις" και να το καλλιεργήσεις.

Ένας τρόπος για να το κάνεις είναι να είσαι ανοιχτός στο να δοκιμάσεις κάτι που θα ήθελες να κάνεις ή να ξανακάνεις αλλά ποτέ δεν το επιχείρησες στην πραγματικότητα.

Αυτό μπορεί να είναι π.χ. ένα άθλημα, ένα ταξίδι, ένα χόμπι.

Η συνεχής αναβολή για κάτι που θέλεις και μπορείς συνήθως συμβάλει στην μείωση της αυτοπεποίθησης.

3. Ξεκίνησε σε συστηματική βάση να κάνεις κάτι τονωτικό για σένα.

Αυτό μπορεί να είναι π.χ. μια βόλτα στην φύση, μία συνάντηση ή ένα δείπνο με έναν καλό φίλο, ένα μασάζ, το να αγοράσεις ένα δώρο για τον εαυτό σου. Το να κάνεις συστηματικά κάτι τονωτικό για εσένα συνήθως βοηθάει στο να είσαι σε συνεχή επαφή με τον εαυτό σου και στο να μπορείς να αναγνωρίζεις και να ικανοποιείς τις ανάγκες σου.

Αυτό συντελεί σημαντικά στο να έχεις πραγματική αυτοπεποίθηση αλλά και στο να εξελίσσεσαι γνωρίζοντας κάτι καινούριο και ευχάριστο για τον εαυτό σου.

4. Υπάρχει αρκετή για όλους !

Όσο περίεργο κι αν μπορεί να ακούγεται κάποιες φορές οι άνθρωποι αποφεύγουν να πιστεύουν στον εαυτό τους επειδή άλλοι άνθρωποι γύρω τους δεν πιστεύουν κι εκείνοι στον εαυτό τους - έχουν δηλαδή προβλήματα αυτοπεποίθησης. Έτσι, μπορεί να πιάνεις καμιά φορά τον εαυτό σου να αισθάνεται ντροπή επειδή είσαι καλός σε κάτι ή βλάκας' επειδή οι άλλοι δεν μπορούν να το αναγνωρίσουν.

Μην αφήνεις κάτι τέτοιο να σου στερεί την δική σου πίστη στις ικανότητές σου -

ο καθένας μπορεί να αποκτήσει ή /και να βελτιώσει την αυτοπεποίθησή του

εφόσον το θελήσει και το ξεκινήσει.

Τις περισσότερες φορές είναι θέμα επιλογής, απόφασης και εξάσκησης.

5. Αποδεσμεύσου από το "τέλειο".

Το "τέλειο" είναι εχθρός της αυτοπεποίθησης. Το να θέτεις υπερβολικά υψηλά κριτήρια

ή στόχους σε εσένα ή και στους άλλους είναι συνήθως ένας καλός τρόπος να νιώσεις απογοήτευση.

Κάτι τέτοιο συνήθως μειώνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στις δυνατότητές μας.

Το να έχεις πραγματική αυτοπεποίθηση δεν σημαίνει ότι κάνεις κάτι "τέλεια", συνήθως σημαίνει ότι επιλέγεις να κάνεις κάτι ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα που μπορεί να προκύψει.

Πώς θα αισθανόσουν αν σου έλεγαν ότι η έννοια λάθος' στην πραγματικότητα δεν υπάρχει;

Υπάρχουν απλά δρόμοι και μονοπάτια που κάποιες φορές δεν σε οδηγούν εκεί που θέλεις.

6. "Τον εαυτό σου τον έχεις πάντα μαζί σου".

Το να έχεις πραγματική αυτοπεποίθηση σημαίνει ότι συμπεριφέρεσαι

και στον εαυτό σου με αγάπη και αποδοχή.

Τα επίπεδα αυτοπεποίθησης δεν είναι κάτι παγιωμένο αλλά μεταβάλλονται.

Ωστόσο, μην αφήνεις τα επίπεδα της αυτοπεποίθησής σου να εξαρτώνται και να καθορίζονται σε υπερβολικά μεγάλο βαθμό από τους άλλους ή από τις εξωτερικές συνθήκες γύρω σου.

Μπορείς να βάλεις ένα ‘’όριο’’ και να υποσχεθείς στον εαυτό σου πως ‘’ό,τι και να συμβεί θα φροντίσω όσο πραγματικά μπορώ να μην ξεπεράσω αυτό το όριο’’.

Για παράδειγμα, "δεν θα σταματήσω να βλέπω τους φίλους μου επειδή χωρίζω" ή ‘’δεν θα αναβάλω να κάνω τη βόλτα μου ή την γυμναστική μου επειδή είχα μια κακή μέρα στη δουλειά’’ ή ‘’θα συνεχίσω στην απόφασή μου να βρω την δουλειά ή την σχέση που θα ήθελα ανεξάρτητα από το αν οι ως τώρα οι προσπάθειές μου δεν απέδωσαν όσο θα ήθελα’’.

Θύμισε στον εαυτό σου ότι αν εσύ δεν είσαι καλά θα χρειαστείς περισσότερη προσπάθεια

για να αντεπεξέλθεις σε μια δύσκολη κατάσταση.

7. Εσύ επιλέγεις!

Αυτοί είναι μόλις επτά τρόποι από τους πάρα πολλούς που θα μπορούσαν να προταθούν.

Διαβάζοντας το αυτό, ίσως να έχεις σκεφτεί και άλλους, δικούς σου τρόπους, που βοηθούν καλύτερα εσένα να καλλιεργήσεις και να βελτιώσεις την αυτοπεποίθησή σου.

Η επιλογή του για το πώς θα το κάνεις - εφόσον το θέλεις - είναι δική σου.

Απλά ίσως χρειαστεί να το σκεφτείς, να ψάξεις και να βρεις την καταλληλότερη διαδρομή γα σένα.

Μπορεί αυτό να γίνει μέσα από ένα άθλημα, από σεμινάρια, από ομάδες, από ατομική θεραπεία, από ένα ταξίδι.

Σημασία έχει ότι μπορείς!

...από την πένα του Γιάννη Σερβετά

Bigbook.gr

Το 2013 πλησιάζει απειλητικά και αυτό δεν μπόρεσε να περάσει απαρατήρητο από την πένα του Γιάννη Σερβετά. Το ημερολόγιο - ανεκδοτολόγιο του για άλλη μια χρονιά θα συντροφεύει τις ημέρες μας, χαρίζοντας στιγμές άφθονου γέλιου, υπενθυμίζοντας τις ονομαστικές εορτές, κρατώντας τις απαραίτητες σημειώσεις & πολλά ακόμη. Φέτος θα ανακαλύψουμε μια διαφορετική όψη των γραμματοσήμων. Χρήσιμο και απαραίτητο για όσους αναγνώστες το επέλεξαν στο παρελθόν & ενδιαφέρουσα επιλογή για όλους τους υπόλοιπους, συγκεντρώνει στις σελίδες του όλες τις στιγμές του έτους, τις καλές & τις άσχημες, τις εύκολες & τις δύσκολες, τη ζωή μας, όλα αυτά που δεν θέλουμε να ξεχάσουμε. Ελπίζω και φέτος να ευχαριστηθείτε το Ημερολόγιο διαβάζοντάς το, όπως το ευχαριστήθηκα και εγώ γράφοντάς το. Πέρσι ευχήθηκα να "πετάξουμε" από το λεξιλόγιό μας τη λέξη "κρίση" και να χαρούμε τη χρονιά. Τη χρονιά τη χαρήκαμε, αλλά δυστυχώς η κρίση μας κατσικώθηκε. Εύχομαι φέτος να απαλλαγούμε απ αυτήν. Να φύγει, να πάει αλλού. Α, και πού στε... Καλέ, να γράφετε πότε πότε στο Ημερολόγιο. Να κολλάτε τα εισιτήρια από τα πλοία που πάτε διακοπές, να βάζετε τα λουλουδάκια που σας χαρίζουν, να γράφετε πικάντικες πληροφορίες, να έχετε να θυμάστε στο μέλλον. Ζωή είναι όλες οι μικρές στιγμές μας μαζεμένες. Ας είναι καλό και ευτυχισμένο το 2013, φιλαράκια μου. Γιάννης Σερβετάς

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=213997

Σπύρος Μαρινάτος

Bigbook.gr

Ο Σπύρος Μαρινάτος ήταν Έλληνας αρχαιολόγος και ακαδημαϊκός, ο οποίος γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς στις 4 Νοεμβρίου του 1901 και πέθανε στον χώρο του ανασκαφών του προϊστορικού οικισμού του Ακρωτηρίου της Σαντορίνης στις 1 Οκτωβρίου του 1974.

Γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς στις 4 Νοεμβρίου του 1901 Σπούδασε αρχαιολογία στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1921. Το 1925 διορίστηκε Έφορος Αρχαιοτήτων Κρήτης. Κατά την περίοδο 1927-1929 έφυγε για μετεκπαίδευση στην Γερμανία. Την περίοδο 1937-1939 ήταν διευθυντής Αρχαιοτήτων και Ιστορικών Μνημείων του Υπουργείου Παιδείας. Το 1939 εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής της Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1955 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Την περίοδο 1955-1958 διετέλεσε για δεύτερη φορά διευθυντής Αρχαιοτήτων και Ιστορικών Μνημείων του Υπουργείου Παιδείας. Το 1958 εκλέχτηκε πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1967 ανέλαβε την Γενική Επιθεώρηση Αρχαιοτήτων. Κατά την περίοδο 1967-1974 πραγματοποιεί ανασκαφές στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης. Στις 1 Οκτωβρίου του 1974 πέθανε από ατύχημα στην λεγόμενη Τριγωνική Πλατεία, στον χώρο των ανασκαφών του προϊστορικού οικισμού του Ακρωτηρίου.

Ο Σπύρος Μαρινάτος κηδεύτηκε αρχικά, όπως επιθυμούσε, στο χώρο του Συγκροτήματος Δ, στον προϊστορικό οικισμό του Ακρωτηρίου της Σαντορίνης και έμεινε εκεί μέχρι το 2005. Στην συνέχεια, όμως, μεταφέρθηκε πλησίον του φυλακίου στην νότια (κεντρική) είσοδο του αρχαιολογικού χώρου, αλλά αναμένεται στο μέλλον να μεταφερθεί σε μνημείο που θα χτιστεί προς τιμήν του σε άλλη κοντινή θέση.

Το 1927 αποκάλυψε είσοδο προϊστορικού σπηλαίου κοντά στο χωριό Ελένες Αμαρίου του Νομού Ρεθύμνου, το οποίο έγινε γνωστό ως τρύπα του Μαργελέ. Το βάθος του είναι ανεξερεύνητο ακόμα.
Το 1932, οι ανασκαφές του Σπύρου Μαρινάτου στην Αμνισό της Κρήτης έφεραν στο φως μινωική έπαυλη της Μεσομινωικής ΙΙΙ περιόδου με θαυμάσιες τοιχογραφίες. Κατά την διάρκεια των ανασκαφών βρήκε ηφαιστειακό υλικό σε μινωικά στρώματα, πράγμα που τον οδήγησε στην άποψη ότι ο Μινωικός πολιτισμός πρέπει να καταστράφηκε από την ηφαιστειακή έκρηξη της Θήρας. Την θεωρία αυτή την δημοσίευσε το 1939. Αυτό τον οδήγησε το 1967 στην μεγάλη ανακάλυψη του προϊστορικού οικισμού στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, αν και τελικά, με βάση τις πρόσφατες χρονολογήσεις της Μινωικής έκρηξης, η θεωρία του περί της εκρήξεως αποδείχτηκε εσφαλμένη.
Το 1934 έφερε στο φως μεγάλο oίκημα του τέλους της Μεσομινωικής περιόδου στην περιοχή του Αποδούλου στο νομό Ρεθύμνου.
Το 1934, κοντά στο χωριό Μονοπολάτα της Κεφαλλονιάς, ανακάλυψε Μυκηναικό Νεκροταφείο (1300 - 1100 π.Χ.) με πλήθος πήλινων και χάλκινων αντικειμένων καθώς και μια σαρκοφάγο.
Το 1963 έκανε ανασκαφές στο νησάκι που βρίσκεται μέσα στην υπόγεια λίμνη της Μελισσάνης στην Κεφαλλονιά, όπου ανακάλυψε ιερό αφιερωμένο στον θεό Πάνα καθώς και κεραμική του 3ου και 4ου αιώνα π.Χ., όπως ειδώλιο του Πάνα, λυχνάρια και πλάκες με ανάγλυφη γυναικεία μορφή και με πομπή νυμφών.
Κατά την περίοδο 1967-1974 πραγματοποιεί ανασκαφές στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, όπου ήρθε στο φως μια ολόκληρη πόλη της Υστεροκυκλαδικής Ι περιόδου, θαμένη κάτω από τα ηφαιστειακά υλικά. Ο Σπύρος Μαρινάτος υποστήριξε ότι η Σαντορίνη ήταν η χαμένη Ατλαντίδα που αναφέρει ο Πλάτωνας.
Η τυχαία εύρεση το 1969 ενός τάφου στη θέση Τσέπι Μαραθώνος οδήγησε τον Σπύρο Μαρινάτο στην αποκάλυψη μεγάλου μέρους προϊστορικού νεκροταφείου και στην ανασκαφή κατά την περίοδο 1970-1973 27 τάφων.

Άλλες περιοχές στις οποίες ο Σπύρος Μαρινάτος είχε ανασκαφική δραστηριότητα ήταν:

Οι αρχαιολογικοί χώροι της Αμφιγενείας και της Περιστεριάς στην Μεσσηνία.
Τα ερείπια της Κράνης και οι τάφοι της Λειβαθώς στην Κεφαλλονιά.
Οι Αρχάνες της Κρήτης (μικρή ανασκαφική δραστηριότητα)

Ο Σπύρος Μαρινάτος είχε κατηγορηθεί ως θιασώτης της δικτατορίας των Συνταγματαρχών. Σε πανηγυρικό λόγο, μάλιστα, που εκφώνησε στις 2 Μαΐου του 1968 ανέφερε ανάμεσα σε άλλα: "Σήμερον εορτάζομεν μίαν νέαν επέτειον εις την δολιχοδρομίαν του Ελληνικού Εθνους, του παλαιοτέρου ιστορικού έθνους επί του εδάφους της Ευρώπης και ενός εκ των δύο ή τριών παλαιοτάτων εθνών επί του πλανήτου. Είναι η επέτειος της 21ης Απριλίου."[1] Με απόφασή του Αρχαιολογικού Συμβουλίου, του οποίου είχε οριστεί πρόεδρος από την Χούντα, είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα ο Μανόλης Χατζηδάκης.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82

Η έκθεση «Νικόλαος Γύζης: O μεγάλος ζωγράφος»

Bigbook.gr 

Η έκθεση «Νικόλαος Γύζης: O μεγάλος ζωγράφος» με έργα της δωρεάς της οικογένειας Γύζη προς τη Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης φιλοξενείται στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη.

Η έκθεση που ξεκινά στις 8 Νοεμβρίου, περιλαμβάνει, επίσης, έργα του σπουδαίου ζωγράφου και από άλλες συλλογές και συγκεκριμένα από αυτές της Εθνικής Πινακοθήκης-Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτζου, Εθνικής Τράπεζας, Πινακοθήκης Ε. Αβέρωφ, Πανελληνίου Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου, Τράπεζας της Ελλάδος, Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, Συλλογής Εμφιετζόγλου, Συλλογής Μαριάννας Λάτση, αλλά και από ιδιωτικές συλλογές.

Στην έκθεση παρουσιάζονται σημαντικές ελαιογραφίες και σπάνια ελαιογραφικά σχέδια, γλυπτά, αφίσες, διπλώματα και ένθετα εφημερίδων του κορυφαίου Έλληνα ζωγράφου του 19ου αιώνα.

Οι ενότητές της περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, πορτρέτα και σκηνές από την οικογένεια του ζωγράφου, θρησκευτικά, ηθογραφικά και αλληγορικά θέματα, τοπία και νεκρές φύσεις.

Πάνω από 100 έργα ζωγραφικής, σχέδια, «ζελατίνες», δουλεμένες με σινική μελάνη πάνω στη φωτοευαίσθητη επιφάνεια του φωτογραφικού φιλμ και μικρογλυπτά «φανερώνουν τις διαρκείς και επίπονες δοκιμές και αναζητήσεις του στο χώρο της τέχνης» αναφέρει ο επιμελητής της έκθεσης Τάκης Μαυρωτάς.

Και συμπληρώνει: «Η ζωγραφική του Γύζη εκφράζει την αλήθεια του. Αν και καθηγητής της Ακαδημίας του Μονάχου (το 1888 έγινε τακτικός καθηγητής) κατάφερε να ξεπεράσει την ψυχρότητα του ακαδημαϊκού ύφους στρέφοντας την προσοχή του στην προαιώνια ιστορία της ανθρωπότητας, κατακτώντας έτσι τη δική του προσωπική έκφραση, μια έκφραση γεμάτη συγκίνηση και ζωντάνια».

Ο Νικόλαος Γύζης γεννήθηκε το 1842 στην Τήνο. Μετά τις βασικές σπουδές του στο «Σχολείο των Τεχνών» της Αθήνας πήρε υποτροφία για την Ακαδημία του Μονάχου. Το 1882 έγινε βοηθός καθηγητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου και το 1888 τακτικός καθηγητής.

Ασχολήθηκε με όλα τα είδη ζωγραφικής και πήρε μέρος σε πολλές εκθέσεις αποσπώντας μεγάλες διακρίσεις. Μετά το θάνατό του το 1901, οργανώθηκε αναδρομική έκθεση των έργων του κατά τη διάρκεια της 8ης Καλλιτεχνικής Έκθεσης στο Glaspalast του Μονάχου.

Η οικογένειά του παρέμεινε στο Μόναχο και μόνο ο γιος του, ο γλύπτης Τηλέμαχος Γύζης, εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα.

Η έκθεση συνοδεύεται από τον πολυσέλιδο κατάλογο «Νικόλαος Γύζης: O μεγάλος ζωγράφος» με κείμενα των Μαρίνου Καλλιγά, Μαρίνας Λαμπράκη-Πλάκα, Νέλλης Μισιρλή, Κωνσταντίνου Διδασκάλου και Τάκη Μαυρωτά.

Επιμέλεια έκθεσης: Τάκης Μαυρωτάς - Κωνσταντίνος Διδασκάλου

Διάρκεια έκθεσης: 8 Νοεμβρίου 2012 – 3 Φεβρουαρίου 2013

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Σάββατο, Κυριακή: 10:00-18:00
Πέμπτη, Παρασκευή: 10:00-20:00

Τιμές εισιτηρίων: 6, 3 ευρώ (μειωμένο) http://www.youtube.com/watch?v=-3FL_cgaZUE

ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΑ ΜΥΑΛΑ της Αθηνάς Μετζητιέ *

πηγή http://www.onestory.gr/post/34966224540

ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΑ ΜΥΑΛΑ

της Αθηνάς Μετζητιέ *

.

Πιστεύω ότι το έχουν νιώσει και άλλοι. Στην αρχή, νόμιζα ότι ήταν κάποιο χάρισμα. Ξεκίνησε μαζί με τη συνειδητή λογική μου και την κριτική μου σκέψη΄ όταν δηλαδή κατάλαβα ότι μπορώ να διαμορφώσω τη δική μου άποψη και γνώμη , είτε την έκρυβα μέσα μου, είτε την εξέφραζα στο μέχρι τότε διευρυμένο κοινωνικό μου περιβάλλον: στους γονείς, στα αδέρφια και στους συμμαθητές μου. Τότε, έπειθα τον εαυτό μου ότι ήμουν ένα ευλογημένο παιδί. Με όποια ενδεχομένως αλαζονεία σε αυτή την ηλικία έκρυβε η συγκεκριμένη πεποίθηση αλλά πραγματικά, πίστευα ότι διέφερα από τους άλλους ανθρώπους, ακόμα και τους ενήλικες. Φανταζόμουν ότι με το χάρισμά μου θα κατακτούσα τον κόσμο, όταν αργότερα θα μεγάλωνα!

Είκοσι και κάτι χρόνια σχεδόν μετά, το ΄χάρισμα΄ δεν με έχει εγκαταλείψει. Αλλά έχει σβήσει η πίστη μου σε αυτό, όπως φεύγει ο ενθουσιασμός και ξεθωριάζει ο έρωτας για το σύντροφο που τελικά παντρεύεσαι. Σκέφτεσαι: «Κάποτε για να βγω ραντεβού με αυτόν τον άνθρωπο η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα και δυνατά καθώς αναρωτιόμουν τι να φορέσω, τι θέματα να συζητήσω για να κάνω εντύπωση, πώς θα τον γοήτευα και θα τον έκανα να μη μπορεί να αντισταθεί στο φιλί μου. Και τώρα; Τώρα είναι ο άντρας μου ή η γυναίκα μου. Απλά…». Έτσι και με το χάρισμα. Έπαθα αυτό που λατρεύουν να περιγράφουν οι συμβουλευτικές στήλες περιοδικών: το απομυθοποίησα! Σαφώς και δεν με έχει ξεχάσει το χάρισμα΄ και για να με εκδικηθεί που αμφιβάλλω για την ύπαρξή του, έρχεται όλο και πιο συχνά, σχεδόν καθημερινά. Μόνο που, ενώ πίστευα πως το έχω μόνο εγώ, τώρα πιστεύω πως το νιώθουν και άλλοι.

Είναι όταν έχεις τα πάντα μέσα στο μυαλό σου. Όλες αυτές οι φορές που το κεφάλι σου είναι γεμάτο από ιδέες, σκέψεις, στρατηγικές κινήσεις, μεθόδους και συμβουλές: συμβουλές κυρίως από και προς τον εαυτό σου. Νιώθεις το κρανίο σου ζεστό, τα μηνίγγια σου χτυπούν με συγκεκριμένο παλμό, σαν χρονόμετρο ωρολογιακής βόμβας πάνω από τους κροτάφους σου. Αυτό είναι το χάρισμα…

Πολλές φορές, το μπέρδευα με τη διορατικότητα. Νόμιζα πώς ό,τι σκεφτόμουν θα έπαιρνε σάρκα και οστά. Αυτό συνέβαινε μέχρι ένα διάστημα. Σκεφτόμουν ότι θα γράψω άριστα στο τεστ των Αρχαίων Ελληνικών και όντως, το γραπτό μου ήταν το καλύτερο της τάξης! Σκεφτόμουν ότι ο ψηλός, απρόσιτος, «φοβερός τύπος» με το τέλειο πρόσωπο και τους τρομερούς κοιλιακούς που όλες πάσχιζαν να κατακτήσουν θα είχε μάτια μόνο για μένα και να που εκείνο το βράδυ ανταλλάξαμε τηλέφωνα και μου ζήτησε να βγούμε! Αργότερα, σκεφτόμουν ότι ο αδερφός μου, χτυπημένος από μια τρομερή μορφή δυστονίας ως παρενέργεια των αντικαταθλιπτικών που έπαιρνε θα μπορούσε και πάλι να περπατήσει και να αυτοεξυπηρετηθεί και πράγματι το χάρισμα του έδωσε πίσω την υγεία του και τη γαλήνη του! Όλα τα προσέδιδα στο χάρισμα. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι ήταν ίσως η δική μου θέληση, η δική μου αυτοπεποίθηση ή οι δικές μου προσευχές προς τη Θεία δύναμη που βοήθησαν. Είχα απλά το χάρισμα και αυτό φρόντιζε για τα πάντα, χωρίς να χρειαστεί να προσπαθήσω στο ελάχιστο εγώ η ίδια. Το μόνο που έκανα ήταν να δέχομαι αγόγγυστα τα σημάδια που μαρτυρούσαν τον ερχομό του κάθε φορά: αυτόν τον καύσωνα μέσα στο κεφάλι μου.

Κάποια στιγμή το χάρισμα άρχισε να μην υπακούει τη σκέψη μου. Η πρώτη φορά ήταν, θυμάμαι, με εκείνο τον νέο που ζητιάνευε. Τον έβλεπα από μακριά καθώς περπατούσα να κάθεται οκλαδόν στο πεζοδρόμιο και να παίζει μία ξύλινη φλογέρα. Ήταν αδύνατος, με μακριά, μαύρα μαλλιά και ένα πόδι χτυπημένο που, όσο και να προσπαθούσε να το κρύψει με το κάθισμά του, φαινόταν το ξεσκισμένο του σάπιο δέρμα, το μπαγιάτικο ροζ αίμα και οι ιριδίζουσες μελανιές γύρω του, συγγενείς μίας εκ των δώδεκα πληγών του Φαραώ. Καθώς τον πλησίαζα, ψάχνοντας τις τσέπες μου για ψιλά, επικαλέστηκα το χάρισμά μου.

-«Τον καημένο, κοίτα τον! Είναι αδικία» μου είπε το χάρισμα. «Είναι κρίμα!»

-«Τον λυπάμαι. Δεν θέλω να τον ξαναδώ ποτέ εδώ.» απάντησα. «Θέλω να γιατρευτεί το πόδι του, να βρει ξανά τους φίλους του, τους γονείς του, το σπίτι του, τη δουλειά του και να μην τον ξαναδώ εδώ. Θέλω να είναι χαρούμενος… Γελάει! Τον βλέπω να γελάει σε λίγες μέρες και έτσι ανακουφισμένος να είναι για πάντα… Ναι! Μπορώ να τον δω έτσι! Αύριο δε θα βρίσκεται εδώ. Αύριο θα κάνει ένα νέο ξεκίνημα!». Με αυτές τις σκέψεις άφηνα πίσω μου τον επαίτη με τον μαγικό αυλό, όμως τον είδα στο ίδιο σημείο και την επόμενη μέρα και τη μεθεπόμενη και επί δύο εβδομάδες τον έβλεπα να ζητιανεύει όλο και πιο λυπημένος και να παίζει τη φλογέρα του για να ξεσηκώσει σαν μαγεμένη κόμπρα το μολυσμένο μέλος του. Μετά τον έχασα.

«Είναι άδικο! Πού είναι; Τι απέγινε; Να δεις, θα πέθανε. Θα πέθανε σαν το σκυλί! Τα πράγματα δε θα έπρεπε να ήταν έτσι, αλλά εσύ δε μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό. Και έχεις παράπονο για τη ζωή σου…Ντροπή σου! Κρίμα, ο καημένος τι να κάνει τώρα; λες να πέθανε;» με τσίγγλιζε το χάρισμα και το κεφάλι μου όλο και φούντωνε, έτοιμο να εκραγεί.

Από τότε σταμάτησα να πιστεύω στην ‘ευλογία’ που διέθετα. Δεν μπορούσα να καταφέρω τίποτα. Δεν ήμουν τίποτα το ξεχωριστό και προπάντων τίποτα από όλα όσα ευχόμουν δε γινόταν! Το μόνο που μου έμεινε είναι η πίεση, η αδιάκοπη λειτουργία του μηχανισμού που έχει εγκαταστήσει το χάρισμα μέσα στο μυαλό μου.

Τώρα λοιπόν, έρχεται όλο και πιο συχνά. Χωρίς εσωτερικό ή εξωτερικό ερέθισμα. Έρχεται απρόσκλητο και ανενόχλητο και κάθε φορά μου λέει:

«Κοίτα πώς είσαι! Κοίτα πού βρίσκεσαι! Δεν είσαι πια παιδί. Ζεις σε αυτόν τον κόσμο με τους φτωχούς να ζητιανεύουν δύο τετράγωνα πιο κάτω από τη βίλα του επιχειρηματία, ο οποίος δε σπούδασε και δεν παιδεύτηκε αλλά βγαίνει ευθαρσώς στις τηλεοπτικές εκπομπές και ισχυρίζεται ότι ξεκίνησε από το μηδέν και ότι έχτισε την αυτοκρατορία του πετραδάκι πετραδάκι, ενώ εσύ σπούδασες, μιλάς τέλεια τρεις γλώσσες αλλά είσαι άνεργη και δε μπορείς να βρεις δουλειά. Δε βρίσκεις δουλειά στο αντικείμενο που σπούδασες γιατί δεν υπήρχαν ποτέ εδώ οι υποδομές για κάτι τέτοιο ή δεν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη. Έτσι λοιπόν είσαι άνεργη. Είσαι όμως και κακομαθημένη. Γιατί δεν πιάνεις δουλειά στο καφενείο; Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Εμπρός! Να σερβίρεις καφέδες και μεζέδες στα γεροντάκια. Να μαραζώνεις κάθε φορά που θα σου θυμίζω ότι έχεις τόσα προσόντα και τόσες φιλοδοξίες και όμως εσύ ακουμπάς πιατάκια με ελληνικούς καφέδες δίπλα στις πράσινες τσόχες και με το που γυρνάς την πλάτη σου για να πας μέσα στην κουζίνα, να σε χουφτώνει ο χοντρός εβδομηντάρης που επί δεκαετίες ασκούσε σωματική και λεκτική βία στη γυναίκα του! Αυτό να κάνεις! Μετά θα σου βγει το όνομα στη γειτονιά ότι τελικά κάνεις τις ερωτικές χάρες όλων των θαμώνων του καφενείου γιατί αλλιώς πώς εξηγείται το αυτοκίνητο που έχεις και τα ρούχα σου τα ωραία και τα λούσα σου; Μη νομίζεις, και η Αθήνα ένα μεγάλο χωριό είναι… Και μετά δε θα θέλει κανείς να σε παντρευτεί. Μόνη σου θα μείνεις, έχοντας απογοητεύσει τους πάντες και τα πάντα, μα κυρίως τον εαυτό σου, εσένα και εμένα, το χάρισμά σου, το ταλέντο σου! Να το πάρουμε όμως από την αρχή. Μην πανικοβάλλεσαι. Εσύ αυτό που πρέπει να κάνεις είναι το εξής: …»

Και μπαίνει σε πιο εντατική λειτουργία ο μηχανισμός και βράζει η χύτρα και χτυπούν τα μηνίγγια και να που οι παλμοί κατεβαίνουν και φτάνουν στα μάτια και αυτά δακρύζουν. Δακρύζουν γιατί η ζέστη είναι αφόρητη και το κεφάλι μου πρέπει να ξεδιψάσει.

«Μην πανικοβάλλεσαι», συνεχίζει το χάρισμα. «Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα πλέον εσύ. Μην σκέφτεσαι, μην ονειρεύεσαι. Κράτα μόνο μία μικρή ελπίδα, αλλά και αυτήν, άστην για το τέλος. Τώρα θα κάνεις αυτό που σου λέω εγώ. Άκουσέ με προσεκτικά γιατί τελικά, μόνο εγώ μπορώ να κάνω κάτι. Δεν κουράζομαι, μπορώ να σου μιλάω επί ώρες. Εγώ και μόνο εγώ υπάρχω και το ξέρεις».

Το ξέρω. Το μόνο που μου έχει μείνει είναι αυτό. Αναπολώ τις παλιές, καλές μέρες που απλά σκεφτόμουν κάτι και το χάρισμα δούλευε για μένα και τότε, αθώα και αμόλυντη καθώς ήμουν, ζητούσα τόσο απλά πράγματα…Τώρα το χάρισμα απαγορεύει την όποια συμμετοχή μου. Έχει θρονιαστεί στο βάθρο του και με έχει κυριεύσει. Με πνίγει καθημερινά στην αδράνεια, την απογοήτευση και την οκνηρία και το μόνο που κάνει είναι να μου επισημαίνει την ύπαρξή του!

Αυτό αποφάσισε να γράψω αυτή την μαρτυρία και αυτό είναι πάλι που την ίδια στιγμή ορίζει πως η ιστορία μου δεν θα ενδιαφέρει κανέναν. Εγώ όμως, πιστεύω πραγματικά ότι πολλοί θα βρουν τον εαυτό τους σε αυτές τις αράδες. Όταν περπατάω στο δρόμο μπορώ να καταλάβω από τους τόσους ανθρώπους που βλέπω και προσπερνάω, ποιοι είναι χαρισματικοί σαν και εμένα. Και εκείνοι με καταλαβαίνουν. Το βλέπω στις ματιές τους. Έχουμε έναν κώδικα αναγνώρισης, κάτι σαν ραντάρ και είμαστε πολλοί! Κάποια στιγμή, θα κάνει ένας την αρχή, θα μας μαζέψει όλους και μαζί θα εξοντώσουμε τα χαρίσματά μας. Θα γίνουμε πάλι φυσιολογικοί άνθρωποι. Όπως τότε, που ήμασταν παιδιά.

Για την ώρα όμως, μένει ο καθένας μας με το χάρισμά του, γεμάτοι λόγια, χωρίς πράξεις. Με ένα κεφάλι που βράζει…

.

Η Αθηνά Μετζητιέ γεννήθηκε, μεγάλωσε και εξακολουθεί να μεγαλώνει στην Αθήνα, με εξαίρεση τα πέντε φοιτητικά της χρόνια στην υπέροχη Κέρκυρα. Όπως συνηθίζει να δηλώνει, γράφει “ερασιτεχνικά, μα πάνω απ’όλα προσωπικά”. 

[ facebook ]

Ο θρύλος του Τουταγχαμών

πηγή http://anoixti-matia.blogspot.gr/2012/11/blog-post_9922.html?spref=fb

Ο θρύλος του Τουταγχαμών

Ο Τουταγχαμών, σήμερα, είναι αναμφισβήτητα ο πιο γνωστός Φαραώ της Αιγύπτου. Ωστόσο, πριν από την ανακάλυψη του τάφου του στην Κοιλάδα των Βασιλέων δεν ήταν παρά μόνο μια μικρή μορφή της 18ης Δυναστείας.
Γεννήθηκε γύρω στο 1347 π.Χ. και πέθανε ξαφνικά, σε ηλικία 18 ετών. Τα αίτια του θανάτου του δεν είναι ξεκάθαρα. Μία κρανιοεγκεφαλική κάκωση, που εντοπίστηκε κατά την εξέταση της μούμιας με Ακτίνες Χ, μαρτυρά ότι ο θάνατός του ήταν βίαιος, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν επρόκειτο για δολοφονική επίθεση ή ατύχημα.



Ο τάφος του ανακαλύφθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1922 από τον βρετανό αρχαιολόγο Χάουαρντ Κάρτερ και η σαρκοφάγος ανοίχτηκε στις 16 Φεβρουαρίου του 1923. Ήταν ο πρώτος βασιλικός τάφος που βρέθηκε ασύλητος, γεγονός που αποδίδεται από πολλούς στο θρύλο της κατάρας που τον συνόδευε. Ο Κάρτερ, ως επιστήμονας, τον απέρριψε από την πρώτη στιγμή.

Πιθανολογείται ότι οι ρίζες αυτού του θρύλου βρίσκονται σ' ένα μυθιστόρημα, το «Χαμένος στην πυραμίδα: Η κατάρα της μούμιας», που γράφτηκε από τη Λουίζα Μέι Άλκοτ το 1896. Ως θεωρία τροφοδοτήθηκε από δημοσιεύματα της εποχής, τα οποία επικεντρώθηκαν στους θανάτους ανθρώπων που εμπλέχτηκαν στις ανασκαφές, όπως ο Λόρδος Κάρναρβον που χρηματοδότησε την αποστολή.
Ωστόσο, μία έρευνα του επιδημιολόγου Μαρκ Νέλσον, του πανεπιστημίου Μόνας της Αυστραλίας, αποφαίνεται ότι βάση στατιστικών δεν υπάρχει τίποτα τα αξιοσημείωτο, που να στηρίζει αυτό το θρύλο. Από τους 24 ανθρώπους που εκτέθηκαν στην υποτιθέμενη κατάρα πέθαναν μόνο οι έξι, πολύ λιγότεροι δηλαδή από τους επιζήσαντες. Εξάλλου, κανείς από αυτούς που απεβίωσαν δεν ήταν κάτω των 70 ετών, επομένως ο θάνατός τους δεν μπορεί να θεωρηθεί πρόωρος.

ΠΗΓΗ

http://www.apocalypsejohn.com/2012/11/o-thrilos-toy-toytagxamon.html

«Γιατί γελάτε όταν εγώ αισθάνομαι τόσο χάλια;»

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

Πολλοί άνθρωποι με έχουν ρωτήσει: «Μιγκέλ, είσαι πάντα ευτυχισμένος; Δεν γκρινιάζεις ποτέ;» Λοιπόν, το να γκρινιάζουμε είναι εντελώς φυσιολογικό. Μερικές φορές είμαι γκρινιάρης, ειδικά όταν δεν κοιμάμαι αρκετά. Όταν κοιμάμαι μόνο δύο ώρες το βράδυ, δεν αισθάνομαι καλά όταν ξυπνάω… αισθάνομαι γκρρρρ! Αλλά αυτό το γκρρρρ δεν κατευθύνεται προς κάποιον. Γιατί να φέρομαι σε κάποιον χωρίς καλοσύνη επειδή εγώ αισθάνομαι άσχημα και το σώμα μου μού λέει: «θέλω να κοιμηθώ κι άλλο»; Εάν δεν μπορώ να ικανοποιήσω το σώμα μου άμεσα, τότε τελειώνω όσο γρηγορότερα μπορώ οτιδήποτε έχω να κάνω και επιτέλους πηγαίνω σε ένα κρεβάτι και με βάζω για ύπνο.

"Έχω το δικαίωμα να αισθάνομαι γκρινιάρης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πληγώσω την αγαπημένη ή τα παιδιά μου, τους φίλους ή τους ανθρώπους που εργάζονται για εμένα. Αν είμαστε εγωιστές και αισθανόμαστε γκρινιάρηδες, τότε πιστεύουμε ότι κανείς γύρω μας δεν έχει το δικαίωμα να είναι ευτυχισμένος. Τότε λέμε: «Γιατί γελάτε όταν εγώ αισθάνομαι τόσο χάλια;» Αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά εγωισμός και φερόμαστε εγωιστικά σε άλλους επειδή φερόμαστε εγωιστικά με τον εαυτό μας. Ό,τι αισθανόμαστε για τον εαυτό μας το προβάλλουμε στους άλλους. Συμπεριφερόμαστε στον εαυτό μας όπως ακριβώς συμπεριφερόμαστε και στους άλλους.

DON Miguel Ruiz

Λευκή νύχτα - Asa Larsson

Bigbook.gr

Μεσοκαλόκαιρο στη Σουηδία, ο ήλιος κυριαρχεί στον ουρανό και ο μακρύς χειμώνας είναι πια παρελθόν. Αυτή τη μαγική εποχή, ένας βίαιος δολοφόνος επέλεξε να θέσει τέρμα στη ζωή της παστόρισσας Μίλντρεντ Νίλσον προκαλώντας σοκ στη μικρή κοινότητα της Κίρουνα. 

Η Ρεμπέκα Μάρτινσον, η ηρωίδα και του προηγούμενου βιβλίου της Asa Larsson, ξαναβρίσκεται στην Κίρουνα (στην οποία είχε επιστρέψει πριν από σχεδόν δύο χρόνια με αφορμή έναν άλλο φόνο), όπου η Άννα-Μαρία Μέλα, η δυναμική αστυνομικίνα, έχει αναλάβει την εξιχνίαση της δολοφονίας της παστόρισσας Μίλντρεντ Νίλσον ανακρίνοντας όλους τους εμπλεκόμενους. Σιγά σιγά η Ρεμπέκα έλκεται από το μυστήριο και βυθίζεται στον κόσμο του θύματος: ένα σύμπαν πόνου και ίασης, αμαρτίας και σεξουαλικότητας και πάνω απ όλα αιματοβαμμένης θυσίας.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=211338

Πώς να προστατεύσετε το μωρό από τους κολικούς

Απλές λύσεις

Πώς να προστατεύσετε το μωρό από τους κολικούς

Οι κολικοί είναι ένα πολύ συχνό σύμπτωμα στα βρέφη μέχρι την ηλικία των 3-4 μηνών, οπότε και συνήθως σταματούν. Συνήθως αναγνωρίζονται από το έντονο και διαρκές κλάμα του μωρού, όμως αυτό δεν αρκεί για να είμαστε βέβαιοι.

Πώς μπορούμε, λοιπόν, να καταλάβουμε ότι το μωρό μας έχει κολικούς και πώς μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε;

Ως βρεφικός κολικός ορίζεται το προκαλούμενο από κοιλιακό πόνο «υπερβολικό κλάμα» ενός βρέφους. Ένα βρέφος με κολικούς συνήθως κλαίει περισσότερες από 3 ώρες την ημέρα, περισσότερες από 3 ημέρες την εβδομάδα και για περισσότερες από 3 εβδομάδες (κανόνας 3Χ3Χ3). Οι κολικοί είναι πολύ συχνοί αφού συμβαίνουν στο 40% των βρεφών. Συνήθως ξεκινούν μεταξύ της 3ης και της 6ης εβδομάδας ζωής και υποχωρούν όταν το μωρό φτάσει στην ηλικία των 3-4 μηνών.

Είναι γεγονός ότι όλα τα βρέφη τους πρώτους 2-3 μήνες της ζωής τους κλαίνε περισσότερο απ’ ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη ηλικία. Ωστόσο, η διάρκεια του φυσιολογικού κλάματος συνήθως δεν ξεπερνά τις 2 ώρες. Το κλάμα του βρεφικού κολικού είναι εντονότερο και πιο διαπεραστικό από το φυσιολογικό. Συγκεκριμένα, τα βρέφη ουρλιάζουν, δίνοντας την εντύπωση ότι πονάνε έντονα, σφίγγουν την κοιλιά και κυρτώνουν τη ράχη τους.

Το κλάμα ξεκινά απότομα, συμβαίνει συχνότερα τις βραδινές ώρες και οι γονείς αδυνατούν να καθησυχάσουν το βρέφος τους με οποιοδήποτε τρόπο. Πολλές φορές το κλάμα διακόπτεται απότομα, όταν το βρέφος αποβάλει αέρια ή ενεργηθεί.

Το παρήγορο είναι ότι σε όλα τα βρέφη οι κολικοί είναι ένα προσωρινό πρόβλημα. Συγκεκριμένα, απομακρύνονται στην ηλικία των 3 μηνών στο 60% των βρεφών και στην ηλικία των 4 μηνών στο 90%.

Τι πρέπει να γνωρίζετε

Θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι οι κολικοί δεν είναι το μοναδικό αίτιο υπερβολικού κλάματος στα βρέφη.

Προτού το επεισόδιο του κλάματος αποδοθεί σε κολικό, θα πρέπει να αναζητηθούν και να αποκλειστούν άλλα αίτια, τα οποία μπορεί να είναι από ασήμαντα έως σοβαρά, όπως είναι οι λοιμώξεις. Αμέσως μετά παρατίθενται τα κυριότερα αίτια κλάματος ενός βρέφους και οι τρόποι της άμεσης διαχείρισής τους:

Πείνα: Προσφέρετε στο μωρό σας γάλα ακόμα και νωρίτερα του συνήθους ωραρίου.

Πόνος: Ελέγξτε εάν το μωρό σας είναι αναστατωμένο εξαιτίας αρρώστιας ή φυσικού τραυματισμού. Αγγίξτε το δέρμα του για να διαπιστώσετε εάν αυτό είναι πολύ ζεστό ή παγωμένο. Ο πυρετός, εφόσον δεν οφείλεται σε υπερθέρμανση, αποτελεί σημάδι λοίμωξης και χρειάζεται άμεση εξέταση του βρέφους από τον παιδίατρό του.

Κούραση ή υπερβολικά ερεθίσματα: Τα μωρά συχνά κλαίνε όταν κουράζονται ή όταν κατακλύζονται από υπερβολικά ερεθίσματα (π.χ. από το παρατεταμένο παιχνίδι και τις συνεχείς αγκαλιές). Πολλές φορές το φάσκιωμα, η χρησιμοποίηση της πιπίλας, η αλλαγή του περιβάλλοντος (βόλτα με το καρότσι ή με το αυτοκίνητο), το ρυθμικό κούνημα του βρέφους, τα ζεστά μπανάκια και το μασάζ βοηθούν το μωρό να κοιμηθεί.

Τροφικές αλλεργίες: Τα βρέφη, εφόσον θηλάζουν, μπορεί να παρουσιάζουν αλλεργία ή ευαισθησία σε τροφές που καταναλώνει η μητέρα. Τροφές όπως το γάλα, τα αβγά, οι ξηροί καρποί και το σιτάρι στη δίαιτα της μητέρας ενδέχεται να προκαλέσουν τροφικές αντιδράσεις και πεπτικά προβλήματα, όπως επώδυνες κοιλιακές συσπάσεις και διάρροιες. Τα βρέφη που πίνουν ξένο γάλα μπορεί να είναι ευαίσθητα ή αλλεργικά σε μια πρωτεΐνη του αγελαδινού γάλακτος.

Η αντιμετώπιση

Για τα βρέφη που πίνουν από θήλαστρο κυκλοφορούν ειδικά μπουκάλια και θηλές ειδικά σχεδιασμένες για τον περιορισμό της κατάποσης του αέρα κατά τη διάρκεια του γεύματος. Προσπαθήστε να σιτίζετε το μωρό σας σε όσο το δυνατόν πιο κάθετη θέση (με την πλάτη όρθια) και να το βοηθάτε να ρεύεται συχνά. Μερικοί παιδίατροι συνιστούν τη χορήγηση κάποιου υποαλλεργικού γάλακτος επί μια εβδομάδα. Εάν δεν σημειωθεί βελτίωση, μπορεί να γίνει επαναφορά στον αρχικό τύπο γάλακτος.

Για τα βρέφη που θηλάζουν, οι μητέρες τους μπορούν να δοκιμάσουν μια υποαλλεργική δίαιτα ώστε να μειωθούν οι κολικοί. Σε αυτήν αποκλείονται οι δυνητικά αλλεργιογόνες τροφές όπως είναι το γάλα, τα αβγά, οι ξηροί καρποί και το σιτάρι.

Μερικοί γονείς παρατηρούν ότι η μεταφορά ενός βρέφους στην αγκαλιά ή σε μάρσιπο ελαττώνουν την ανησυχία του. Επιπλέον οι συνεχείς και μονότονοι θόρυβοι, που προκαλούνται από τη λειτουργία του πλυντηρίου πιάτων ή της ηλεκτρικής σκούπας, συχνά ηρεμούν το μωρό.

Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι δεν έχει αποδειχθεί πως τα διάφορα βότανα, τα αφεψήματα ή τα φάρμακα προσφέρουν κάποια βοήθεια στους βρεφικούς κολικούς.

Επίσης, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι πρέπει να απευθυνθείτε αμέσως στον παιδίατρό σας στις ακόλουθες περιπτώσεις:

Όταν το βρέφος σας είναι μικρότερο των 3 μηνών και έχει πυρετό (θερμοκρασία από το ορθό >38oC).

Όταν το βρέφος κλαίει χωρίς διακοπή για περισσότερο από 2 ώρες.

Όταν φοβάστε ότι το κλάμα του οφείλεται στο γεγονός ότι καταλήξατε να το χτυπήσετε ή να το ταρακουνήσετε βίαια, εξαιτίας του εκνευρισμού σας από αυτό.

Όταν το βρέφος αρνείται να φάει ή κάνει εμετούς ή όταν εμφανίζει αίμα στα κόπρανά του.

Όταν το βρέφος σας δεν ανταποκρίνεται στο περιβάλλον του και είναι υποτονικό και ληθαργικό.

iatronet.gr

Πανεύκολη κολοκυθόπιτα

Πανεύκολη κολοκυθόπιτα 

Απίθανη γεύση με μυρωδάτα υλικά και ιδανική για χορτοφάγους!

1.200 γραμμ. κολοκυθάκια τρυφερά

5 αυγά χτυπημένα
300 γραμμ. φέτα σε τρίμματα
300 γραμμ. φρέσκο ανθότυρο
160 γραμμ. (1 φακελάκι) φρυγανιά
2 κ.σ. άνηθο ψιλοκομμένο
2 κ.σ. δυόσμο ψιλοκομμένο
5-6 φρέσκα κρεμμυδάκια με τα φύλλα τους, ψιλοκομμένα
1/4 φλ. τσαγιού ελαιόλαδο
Αλάτι
φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Λίγο ελαιόλαδο για το ταψί

Λαδώνουµε ελαφρά ένα µικρό ταψί και το πασπαλίζουµε µε τη µισή φρυγανιά.

Αφού πλύνουµε ελαφρά τα κολοκυθάκια, αφαιρούµε το κοτσάνι και τα τρίβουµε σε χοντρό τρίφτη. Τα αφήνουµε στο σουρωτήρι, τα αλατίζουµε λίγο και τα αφήνουµε να υδρώσουν για 15΄.

Τα στύβουµε µε τα χέρια και τα βάζουµε σε µπολ. Προσθέτουµε τα αυγά, τα τυριά, την υπόλοιπη φρυγανιά, τον άνηθο και το δυόσµο, καθώς και τα φρέσκα κρεµµύδια.

Τρίβουµε µπόλικο πιπέρι και αλατίζουµε, αφού πρώτα δοκιµάσουµε το µείγµα.

Απλώνουµε το µείγµα στο ταψί. Το ραντίζουµε µε το ελαιόλαδο και ψήνουµε σε προθερµασµένο φούρνο στους 170οC στις αντιστάσεις για 40΄-45΄, µέχρι να ροδίσει ελαφρά η επιφάνεια.

argiro.gr