Η μαλοτήρα

Το Περιβόλι της Κρήτης

 
Η μαλοτήρα,  αλλοιώς το "τσάι του βουνού" ή "καλοκοιμηθιά" είναι μικρός θάμνος που μπορεί να φτάσει και το μισό μέτρο στο ύψος, και συναντάται στα βουνά της δυτικής Κρήτης σε υψόμετρα πάνω απο 900 μέτρα.

Το όνομά της ίσως να προέρχεται απο Ιταλική λέξη - maletire - μια και οι Ενετοί που το δίδαξαν στουν Κρητικούς είχαν προταιρεότητα στο όνομα της.

Κρυολογήματα, παθήσεις του αναπνευστικού και παθήσεις του στομάχου αντιμετωπίζονται με τη μαλοτήρα.

Χρησιμοποιείται όχι μόνο σαν εξαιρετικό αφέψημα σε άρωμα και γεύση, αλλά και για θεραπεία ή πρόληψη πολλών ασθενειών. Στο αιθέριο έλαιο της έχουν απομονωθεί 34 ουσίες με διάφορες, αντιμικροβιακές κυρίως φαρμακευτικές ιδιότητες.

Δρα σαν αντιφλεγμονώδες, βακτηριοστατικό, αντιοξειδωτικό, αντιμικροβιακό, ευστόμαχο, εφιδρωτικό, τονωτικό, αντιερεθιστικό, αντιαναιμικό, θερμαντικό, διουρητικό και αποτοξινωτικό.

Χρησιμοποιείται για τα κρυολογήματα και τις παθήσεις του αναπνευστικού. Αν προσθέσουμε στο αφέψημα ξυλαράκια κανέλλας και μέλι έχουμε ένα άριστο μαλακτικό και αντισηπτικό για τον βήχα. Πιστεύεται τέλος ότι είναι ευεργετικό για τα αιμοφόρα αγγεία της καρδιάς.

Ο ΗΛΙΟΣ -ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Ο ΗΛΙΟΣ -ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

ΠΙΝΑΚΑΣ -Γιόχαν Μπαπτίστ Τσίμερμαν στο Παλάτι Νίμφενμπουργκ στην περιοχή του Μονάχου.
(Ο θεός Ήλιος στο ηλιακό άρμα του, συνοδευόμενος από τον λαμπαδηφόρο Φώσφορο, τον Ερμή και άλλους)

Στην Ελληνική μυθολογία ο Ήλιος ήταν προσωποποιημένος ως θεότητα, τον οποίο ο Όμηρος αντιστοιχεί στον ηλιακό Τιτάνα Υπερίωνα. Άλλες πηγές αναφέρουν πως ο Ήλιος είναι γιος του Υπερίωνα από την αδε

λφή του Θεία. Ο Ήλιος οδηγούσε το πύρινο άρμα του στον ουρανό. Έχει δύο αδελφές, την θεά του φεγγαριού Σελήνη και της θεά της αυγής Ηώ. Πολλοί πιστεύουν πως ο Απόλλων έγινε ο Ολύμπιος “ηλιακός θεός”, αλλά η θεωρία αυτή βασίζεται κυρίως σε υποθέσεις. Ο αντίστοιχος του Ηλίου στην Ρωμαϊκή μυθολογία είναι ο Σολ.

Ελληνική μυθολογία

Η γνωστότερη ιστορία στην οποία συμμετέχει ο Ήλιος είναι αυτή του γιου του Φαέθοντα, ο οποίος σκοτώθηκε οδηγώντας το ηλιακό άρμα.

Ο Ήλιος αναφερόταν μερικές φορές και με το επίθετο Ήλιος Πανόπτης (αυτός που βλέπει τα πάντα).

Ο Ήλιος λατρευόταν σ´ολόκληρη την Πελοπόννησο, ενώ ιδιαίτερα στη Ρόδο κάθε χρόνο διοργανώνονταν γυμναστικά πρωταθλήματα προς τιμήν του. Το νησί πιστευόταν πως το ανέσυρε από τη θάλασσα ο Ήλιος. Σ’αυτόν ήταν αφιερωμένος και ο Κολοσσός της Ρόδου.

Ο Ήλιος απεικονιζόταν συχνά ως φωτοστεφανωμένος νεαρός σε άρμα, φορώντας έναν μανδύα και με μία υδρόγειο και ένα καμουτσίκι. Οι κόκορες και οι αετοί συνδέονταν με τον Ήλιο.

Στην Οδύσσεια ο Οδυσσέας και το επιζών πλήρωμά του καταφτάνουν σε ένα νησί, αφιερωμένο στον θεό Ήλιο, το οποίο η Κίρκη ονομάζει Υπερίωνα αντί για Ήλιο. Εκεί φυλάσσονταν τα ιερά κόκκινα Βόδια του Ηλίου. Παρόλες τις προειδοποιήσεις του Οδυσσέα, οι άντρες του ασεβώς σκότωσαν και έφαγαν μερικά από αυτά. Οι φύλακες του νησιού, κόρες του Ηλίου, το είπαν στον πατέρα τους και αυτός κατέστρεψε το πλοίο τους και όλους τους άντρες εκτός από τον Οδυσσέα.

Ο Σωκράτης απολογούμενος αναφέρει τον θεό Ήλιο στην προσπάθειά του να αποδείξει ότι είναι θεοσεβούμενος.

Ρωμαϊκή μυθολογία

Ο αντίστοιχος του Ηλίου στην Ρωμαϊκή μυθολογία ήταν ο Σολ. Λατρευόταν ως Σολ Ιντίγκες.

Ο Αυτοκράτορας Ηλιογάβαλος εισήγαγε από την Συρία τον Σολ Ινβίκτους (Sol Invictus, “ο ανίκητος Ήλιος”).

Ήλιος και Απόλλωνας

Ο Απόλλων όπως παρουσιάζεται στον Όμηρο, με ασημένιο (και όχι χρυσό) τόξο δεν έχει ηλιακά χαρακτηριστικά. Αλλά μέχρι τους Ελληνιστικούς χρόνους ο Απόλλων είχε συνδεθεί στενά με τον ήλιο θρησκευτικά. Το επίθετό του Φοίβος αποδόθηκε αργότερα από τους Λατίνους ποιητές και στον θεο Ήλιο Σολ.

Οι παλαιότερες αναφορές στον Απόλλωνα ως ταυτοποιημένο μερικές φορές με τον θεό Ήλιο εμφανίζονται στα επιζώντα αποσπάσματα του έργου του Ευριπίδη Φαέθων. Σ’ ολόκληρο το έργο ο Ήλιος φαίνεται να παρουσιάζεται ως ξεχωριστός από τον Απόλλωνα αλλά σε έναν λόγο κοντά στο τέλος του έργου η Κλυμένη, μητέρα του Φαέθοντα, θρηνεί το χαμό του παιδιού της από τον Ήλιο τον οποίο οι άνθρωποι ορθώς αποκαλούν Απόλλωνα (το όνομα Απόλλων εδώ κατανοήθηκε με τη σημασία Απολλύων “Καταστροφέας”).

Η ταύτιση έγινε κοινός τόπος σε φιλοσοφικά κείμενα και εμφανίζεται στα γραπτά του Παρμενίδη, Εμπεδοκλή, Πλουτάρχου και του Κράτη Θηβών μεταξύ άλλων ενώ εμφανίζονται και σε μερικά Ορφικά κείμενα. Ο Ψευδο-Ερατοσθένης γράφει για τον Ορφέα:

Αλλά έχοντας πάει κάτω στον Άδη για τη σύζυγό του και βλέποντας τι είδους πράγματα υπήρχαν εκεί, δεν συνέχισε να λατρεύει τον Διόνυσο, από τον οποίο ήταν γνωστός, αλλά πίστευσε πως ο Ήλιος είναι ο μεγαλύτερος των θεών, ο Ήλιος στον οποίο επίσης απευθυνόταν ως Απόλλωνα. Ξυπνώντας κάθε νύχτα γύρω στα χαράματα και ανεβαίνοντας στο βουνό Παγκαίον περίμενε την ανατολή του ηλίου, ώστε να τον δει πρώτος. Γι´αυτό, ο Διόνυσος, νευριασμένος μαζί του, έστειλε τις Βασσαρίδες, όπως αναφέρει ο Αισχύλος ο τραγωδός. Τον ξέσκισαν και διασκόρπισαν τα μέλη.

Ο Διόνυσος και ο Ασκληπιός ταυτοποιούνται επίσης μερικές φορές με αυτόν τον Απόλλωνα Ήλιο.

Αλλά στα μυθολογικά κείμενα ο Απόλλων και ο Ήλιος είναι σχεδόν παντού ξεχωριστοί. Ο θεός Ήλιος, ο γιος του Υπερίωνα, με το ηλιακό του άρμα, αν και συχνά αποκαλείται Φοίβος δεν αποκαλείται Απόλλων εκτός από σκόπιμες μη-παραδοσιακές ταυτοποιήσεις. Οι Ρωμαίοι ποιητές συχνά αναφέρονταν στον θεό Ήλιο ως Τιτάν.
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΟΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΙΩΠΕΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

ΟΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ 

ΚΑΙ ΟΙ ΣΙΩΠΕΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ

Τι σημαίνει το τίποτα;

Τα πάντα.

-Το φίδι μέσα από την τρύπα μόνο εμείς μπορούμε να το βγάλουμε.

Κάθε μέρα αδιαλείπτως και ενδελεχώς συζητάμε με το τίποτα. Άρα το τίποτα έχει σχέση με την καθημερινότητα.

Το κενό, στην ανατολή, είναι άδειο για το δικό μας γεμάτο νου: Ελπίδας και φόβου, τιμωρίας και ενοχής, αποδοχής και απαρέσκειας. Αυτό το τίποτα, είναι σχεδόν η ζωή μας. Άρα, αν το αλλάξουμε λίγο, συζητάμε για το τίποτα και κατ' επέκταση ζούμε για το τίποτα.

Άρα, δεν ζούμε κάθε μέρα για το πραγματικό. Άρα, έχει μια σχέση το πάνω με το κάτω. Γιατί, συζητάμε με το τίποτα αφού υπάρχει το πραγματικό; Αφού η δύναμη που αισθανόμαστε μέσα σας είναι το πραγματικό. Είμαστε ένας βαθύς πυθμένας με την πραγματικότητα ασάλευτη.

Γιατί δεν προσεγγίζουμε αυτή την πραγματικότητα; Γιατί ζούμε και σπαταλάμε άπειρο χρόνο για το τίποτα; Αυτή η σπατάλη που στηρίζεται πάνω στο τίποτα, είναι η σπατάλη του πολιτισμού μας. Ντρεπόμαστε να πούμε ότι κάθε μέρα μιλάμε με το τίποτα και δυσκολευόμαστε. Καλύτερα να μιλήσουμε για το πραγματικό.

Τόση ώρα παρ' ότι ξέρετε πολύ καλά, ισχυρίζεστε ότι δεν ξέρετε τίποτα, σαν τον Σωκράτη. Άρα ορθώς κάνετε πως δεν ξέρετε. Συζητάμε με το τίποτα και έτσι σιωπούμε με την πραγματικότητα. Όσο υπάρχει αυτή η συζήτηση δεν μπορεί να ακουστεί η πραγματικότητα.

Δεν μπορούν να συνυπάρχουν; Βεβαίως, αλλά όχι με θεμέλιο το τίποτα, παρά μόνον με θεμέλιο την πραγματικότητα.

Στο πιο σαθρό θεμέλιο το πιο γερό σπίτι δεν είναι σταθερό.

(Μόνο το ένα γουρουνάκι έχει γερό σπίτι, τα άλλα το έχουν θεμελιώσει στο τίποτα δηλαδή στις ψευδαισθήσεις).

Μάγια- Πλάνη. Ξέρουμε τη μητέρα μας αλλά όχι τον πατέρα μας ίσως … Πλανάστε και σε αυτό. Ας αρχίσουμε από τη μητέρα. Είμαστε όλοι παιδιά της Μάγια, της μεγάλης πλάνης. Ποια είναι αυτή; Η καθημερινότητα. Όχι μόνον, όλο το σύμπαν είναι μια πλάνη.

Υπάρχει ένα σημείο και δεν υπάρχει τίποτα που δημιουργήθηκε παρά μόνο η ταχύτητα του αντικειμένου. Μέσα σε αυτήν την πλάνη υπάρχει ένας κόκκος πραγματικότητας που πρέπει να τον ανακαλύψουμε. Αυτή η Μάγια, η μητέρα ΥΛΗ, η πλάνη.

Τι είναι αυτή η λεπτή διαχωριστική γραμμή που κάνει το ένα να είναι πλάνη - πλάνη και το άλλο πλάνη που πάει να γίνει πραγματικότητα; Αυτή λοιπόν την πρώτη διάσταση, την ονομάζουμε πρώτη διάσταση της Πραγματικότητας. Με ποια πραγματικότητα θα μπορούσαμε να τη συσχετίσουμε με τον άνθρωπο; Με το σώμα του; Ναι

Ας την ονομάσουμε ανάγκες: Τροφή, νερό και τα λοιπά.

Το πρώτο σκαλοπάτι της πραγματικότητας: Αδήριτες ανάγκες: Δεν αλλάζουν. Και από πού παίρνουμε τη γνώση αυτών των αναγκών; Από τις αισθήσεις. Άρα είναι η πραγματικότητα των αισθήσεων. <<Πρωταρχικά θέλω>>, αναγκαία και άρα παγκόσμια. Είμαστε δεμένοι όπως ο Προμηθέας στον Καύκασο. Πώς εκφράζονται μεσ' την καθημερινότητα; Από τα ένστικτα. Δηλαδή αν η πραγματικότητα μας τελείωνε σ' αυτή την πρώτη κίνηση θα είμαστε ένα ον με ανάγκες, αισθήσεις και ένστικτα.

Έχουμε λοιπόν ένα σημείο που κινείται και όταν η ευθεία κινηθεί τι σχηματίζει; Το επίπεδο. (Πλάνη είναι και αυτό). Αυτό ονομάζεται δεύτερη διάσταση.

Πρώτη διάσταση ανάγκες. Δεύτερη διάσταση… αν λυθεί αυτό τι ψάχνουμε μετά; Τα συναισθήματα. Έχουν σχέση με τις αισθήσεις. Πώς θα πούμε τις ανάγκες σ' αυτό το επίπεδο πραγματικότητας και τα ένστικτα;

Την ανάγκη και τα ένστικτα πώς θα τα λέγαμε;

Επιθυμίες -θέλω, μέσω συναισθημάτων - ΘΕΛΩ, επιθυμίες... (γιατί υπάρχουν και μέσω λογικής).

Καλλιεργούμε ένα τεράστιο ΘΕΛΩ. Θέλω - δεν θέλω πράγματα. Αν είχαμε μέχρι εδώ δυνατότητες δεν θα ήταν το τίποτα αλλά η πραγματικότητα. Θα είμαστε πλήρεις, ευτυχείς, λαμπεροί, καμία αντίφαση, κανένας πόνος παρά μόνο ο αναγκαίος και αναπόφευκτος. Αλλά έχουμε μόνο ως εδώ δυνατότητες;

Πάμε στην τρίτη διάσταση: Όταν κινηθεί ένα επίπεδο τι δημιουργεί; Όγκο - Κύβο.

Μετά τα θέλω τι συμβαίνει άραγε; Τρίτη διάσταση. Τι είναι εκεί; Η νόηση. (Δείχνει δυνατότητα γιατί λογική δεν σημαίνει ότι σκέφτομαι λογικά). Στην τρίτη διάσταση έχω δυνατότητες να κινηθώ με νοημοσύνη. Και αυτό τι δημιουργεί; Συμφέροντα. Δηλαδή έχω ανάγκες, τα κάνω -Θέλω- όταν τα -θέλω- οργανωθούν δημιουργούν συμφέροντα - δεδομένα. Ανοίγει ατραπούς - δίνει κατεύθυνση. Εδώ το κάνει σύστημα. Έχει προθέσεις - δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα. Πρωταρχική αλήθεια: Κανείς δεν πάει κόντρα στο συμφέρον του. Στον άνθρωπο δίνεται αυτή η τρίτη διάσταση για να μπορεί να επιλέξει. Ο άνθρωπος μπορεί να συζητάει με το τίποτα, αλλά και να σιωπά με το πραγματικό.

Αυτή η πραγματικότητα που ψάχνουμε δεν δικαιώνεται από αυτά που ξέρουμε, αλλά μάλλον από αυτά που δεν ξέρουμε.

Ο εξωγήινος τώρα λέει: Δεν έχετε ακούσει ότι υπάρχει και τέταρτη διάσταση; Ναι; Δεν είμαι οι ανάγκες μου, τα θέλω και τα συμφέροντα μου; Η τέταρτη διάσταση έρχεται και τα καλύπτει όλα και τους δίνει κατεύθυνση. Η διάσταση της δικιάς μας πραγματικότητας, είναι δικιά μας, μας ανήκει, κι εμείς οι ίδιοι την έχουμε στερήσει στον εαυτό μας. Έχουμε φτάσει στους Λαιστρυγόνες, στους Κύκλωπες, στην Κίρκη αλλά όχι στην Ιθάκη.

Ποια η τέταρτη διάσταση; Ο χρόνος• ποιος χρόνος; Θα τον ονομάζαμε μη χρόνο η μυθικό χρόνο. Όσο εργαζόμαστε μέσα στην πλάνη, με την πλάνη, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε απ' τις τρεις διαστάσεις.

Άρα τι κάνει ο αρχαίος; Φεύγει από τις τρεις διαστάσεις - Ιστορία και πάει στην Μυθική πλάνη τη μυθολογία. Από τι αποτελείται η μυθολογία; Από ήρωες. Άρα τι απαιτεί η τέταρτη διάσταση; Ήρωες.

Σεφέρης: <<Οι ήρωες περπατούν στα σκοτεινά>>. Άρα ο ήρωας πάει σε περιοχές που δεν γνωρίζει.

Άρα οι συζητήσεις μας με το τίποτα τι είναι; Το γνωστό. Η τρομερή είδηση είναι το γνωστό, αυτά που χιλιάδες χρόνια επαναλαμβάνονται. Ένας στίχος λέει: <<Από την πτώση της Τροίας ουδέν νεώτερον>>. Τίποτα καινούργιο δεν λέμε. Είναι αφόρητη αυτή η πλήξη.

Άρα αυτή η τέταρτη διάσταση μας καλεί σε έναν ηρωικό τρόπο ζωής για να αντιμετωπίσουμε το δράκο. Ο ήρωας δεν προλαβαίνει να τα πει, τα ζει κάθε στιγμή. Χρειάζεται να μας θαυμάζουν πιο αξιόλογοι από μας όπως ο Λάο-Τσε θαυμάζει τον Κομφούκιο.

Η ελεύθερη πτώση σε υποχρεώνει μόνο κάτι. Να βγάλεις φτερά. Έχετε βγάλει φτερά; Ο δάσκαλος υπάρχει μόνο και μόνο για να μας πει, υπάρχει και η τέταρτη διάσταση. Όλα τα άλλα είναι απλώς χειραγώγηση.

Άρα, αυτή η τέταρτη διάσταση δεν έχει δεδομένα. Μόνον να ρωτάει ξέρει σαν τον τρελό. Μόνο να καίγεται και να αναγεννάται από τις στάχτες της.

Έχει ένα στοιχείο η πραγματικότητα: Όταν τη ζήσεις δεν αλλάζει. Αυτό που θα βιώσεις με την πραγματικότητα δεν υπάρχει περίπτωση να το αναθεωρήσεις. Άρα, ψάξτε μέσα σας για κάτι που δεν αλλάζει με τίποτα.

Σ' αυτή την τέταρτη διάσταση τώρα, ποιος αποφασίζει; Αν κάποιος ρωτήσει τι είναι το ΤΑΟ και κάποιος άλλος του απαντήσει ούτε ο ένας ούτε ο άλλος ξέρει τι είναι το ΤΑΟ λένε οι Κινέζοι...

Αλλάξτε την εικόνα, με καλύμματα

Απλές λύσεις

Αλλάξτε την εικόνα, με καλύμματα

Εάν νιώθετε ότι τα έπιπλά σας εξακολουθούν μεν να είναι άνετα αλλά η εικόνα τους είναι ξεπερασμένη και τα έχετε βαρεθεί ή εάν έχετε νοικιάσει ένα επιπλωμένο διαμέρισμα και τα έπιπλά του δεν σας εκφράζουν, η λύση καλές μου φίλες είναι εύκολη και λέγεται «νέα καλύμματα». Είναι ένας προσιτός και απλός τρόπος για να δοθεί στα έπιπλά σας μια νέα και μοντέρνα εικόνα.

Τα καλύμματα για τις καρέκλες και τους καναπέδες θα δώσουν μια νέα καθαρή όψη στα έπιπλά σας και δεν θα έχετε πια το άγχος της καθαριότητας, αφού στην πλειοψηφία τους πλένονται στο πλυντήριο. Επιπλέον, είναι η καλύτερη λύση για να προστατέψετε την ακριβή ταπετσαρία των επίπλων σας, εάν έχετε παιδιά ή “καλομαθημένα” κατοικίδια ζώα.

Επειδή λοιπόν, εδώ και λίγο καιρό, έχω υιοθετήσει αυτή τη λύση, θα ήθελα να σας δώσω κάποιες συμβολές, εάν σκέπτεστε κι εσείς ν’ ανανεώσετε την εικόνα του σπιτιού σας με καλύμματα :

- Αρχικά, θα πρέπει να σκεφτείτε τα σχέδια και τα χρώματα που ταιριάζουν με το dιcor του χώρου σας.

Θα πρέπει να λάβετε υπ’ όψη σας το χρώμα που έχουν τα χαλιά σας, οι τοίχοι, οι κουρτίνες καθώς επίσης και οι πίνακες του δωματίου και να φανταστείτε την τελική εικόνα που θα διαμορφώσετε.

Εάν τα έπιπλά σας έχουν έντονα σχέδια και χρώματα, η επιλογή ενός μονόχρωμου υφάσματος σε απαλό τόνο, σίγουρα θα φέρει ένα εντελώς νέο ύφος στο χώρο σας.

- Εάν τα έπιπλά σας βρίσκονται σ’ ένα χώρο με πολλή χρήση, είναι καλό να επιλέξετε καλύμματα που είναι φτιαγμένα με ανθεκτικό βαμβακερό ύφασμα και να πλένονται στο πλυντήριο.

Εάν επιπλέον ψάχνετε για ανοικτόχρωμα καλύμματα, που θέλετε να σκεπάσουν την σκουρόχρωμη ταπετσαρία των επίπλων σας, βεβαιωθείτε ότι τα καλύμματα που διαλέξατε δεν φεγγίζουν.

- Τα καλής ποιότητας καλύμματα, είναι φτιαγμένα από υφάσματα που αντέχουν την χρήση. Εάν όμως με την πάροδο του χρόνου, παρουσιαστούν ζάρες, μπορείτε να τα ψεκάσετε ελαφρά με λίγο νερό, να τα στρώσετε με την παλάμη σας τεντώνοντάς τα συγχρόνως και να τα αφήσετε να στεγνώσουν τελείως.

- Εάν θέλετε να καλύψετε μια καρέκλα που η πλάτη της είναι από ξύλινο σκελετό ή μια πολυθρόνα με ξύλινα μπράτσα, είναι καλό τα ξύλινα σημεία να τα καλύψετε πρώτα με ένα φύλλο αφρολέξ, να το στερεώσετε καλά κι από πάνω να βάλετε το κάλυμμα. Έτσι το έπιπλό σας θα γίνει πιο άνετο κι επιπλέον το κάλυμμα δεν θα γλυστρά στις ξύλινες επιφάνειες. Δοκιμάστε το στις καρέκλες της τραπεζαρίας σας, θα ανανεωθούν και θα γίνουν πολύ άνετε και κομψές.

fe-mail.gr

"Λωξάντρα"

Bigbook.gr

Η "Λωξάντρα" δεν είναι απλώς βιογραφία, ούτε απλώς μυθιστόρημα. Στο συναρπαστικό αυτό κείμενο, που έγινε ανάρπαστο από την ώρα που πρωτοκυκλοφόρησε από τις εκδόσεις της "Εστίας", οι πραγματικοί και οι φανταστικοί χαρακτήρες συγχωνεύονται για να αναπλάσουν την εικόνα της Πόλης πριν άπό τόν Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Μαρία Ιορδανίδου έγραφε το βιβλίο το 1963, όταν ήταν ήδη εξήντα έξι χρόνων, επειδή -έλεγε- δεν ήθελε αυτά τα λίγα πράγματα πού ήξερε να τα πάρει μαζί της. Η "Λωξάντρα" είναι ή ιστορία της γιαγιάς της: μέσα από αυτήν, η Μαρία Ιορδανίδου ξαναζωντανεύει μια ολόκληρη εποχή, ακόμα και "τώρα, που όλα αυτά πέρασαν και το χορτάρι της λησμονιάς αρχίζει κιόλας να φυτρώνει".

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=81850

Ρενέ Γκοσινί (René Goscinny)

Bigbook.gr

Ο Ρενέ Γκοσινί (René Goscinny) γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου του 1926 στο Παρίσι και πέθανε στις 5 Νοεμβρίου του 1977 στο ίδιο μέρος. Ήταν Γάλλος συγγραφέας και συντάκτης πολωνικής καταγωγής, ο οποίος είναι περισσότερο γνωστός για τα κόμικς Αστερίξ και Λούκυ Λουκ, στα οποία και έγραφε τα σενάρια.

Ο Γκοσινί γεννήθηκε στο Παρίσι το 1926 σε μια οικογένεια Εβραίων μεταναστών από την Πολωνία. Ο πατέρας ήταν από την Βαρσοβία (χημικός μηχανικός στο επάγγελμα) και η μητέρα του από το Χοντόρκοβ - μια κωμόπολη στην Ουκρανία. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Ρενέ, ο Κλοντ, είχε γεννηθεί 6 χρόνια νωρίτερα, στις 10 Δεκεμβρίου του 1920. Οι γονείς του Ρενέ είχαν γνωριστεί στο Παρίσι και παντρεύτηκαν το 1919. Η οικογένεια μετακόμισε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής 2 χρόνια μετά τη γέννηση του Ρενέ, εξαιτίας μιας θέσης χημικού μηχανικού, την οποία απέκτησε εκεί ο πατέρας του. Πέρασε χαρούμενη παιδική ηλικία στο Μπουένος Άιρες, και φοίτησε στα γαλλικά σχολεία που βρίσκονταν εκεί. Είχε το ταλέντο να κάνει τους πάντες να γελούν μέσα στην τάξη, πιθανότατα για να αντισταθμίσει τη ντροπαλότητα που είχε απ' τη φύση του. Ξεκίνησε να ζωγραφίζει πολύ νωρίς, εμπνευσμένος από τις εικονογραφημένες ιστορίες τις οποίες αρεσκόταν να διαβάζει.

Το Δεκέμβρη του 1943, αφού τελείωσε το σχολείο, ο 17χρονος τότε Ρενέ Γκοσινί έχασε τον πατέρα του, γεγονός που τον ανάγκασε να ψάξει για δουλειά. Τον επόμενο χρόνο έπιασε την πρώτη του δουλειά ως βοηθός λογιστή σε εργοστάσιο περισυλλογής ελαστικών και, όταν έφυγε τον επόμενο χρόνο, έγινε κατώτερος εικονογράφος σε διαφημιστικό πρακτορείο.

Ο Ρενέ, μαζί με τη μητέρα του, έφυγαν από την Αργεντινή και πήγαν στη Νέα Υόρκη το 1945, για να ζήσουν, με τον θείο του Μπόρις, εκεί. Για να αποφύγει τη θητεία στον αμερικανικό στρατό, ο Ρενέ ταξίδεψε στη Γαλλία για να καταταχθεί στο γαλλικό στρατό το 1946. Υπηρέτησε στο πεζικό, και όταν πήρε προαγωγή, ο Ρενέ διορίστηκε ως ο επίσημος εικονογράφος του συντάγματος του στρατού και έφτιαχνε εικονογραφήσεις και αφίσες για τον στρατό.

Τον επόμενο χρόνο εικονογράφησε το βιβλίο "Το Kορίτσι με τα Mάτια από Xρυσάφι" (The Girl with the Eyes of Gold) κι επέστρεψε στη Νέα Υόρκη. Με την άφιξή του, ο Ρενέ πέρασε την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής του. Για λίγο καιρό ήταν άνεργος, μόνος και εντελώς απένταρος. Είχε συνέλθει, όμως, μέχρι το 1948, και άρχισε να δουλεύει σ' ένα μικρό στούντιο όπου γνώρισε και έγινε φίλος με τους Γουίλ Έλντερ (Will Elder), Τζακ Ντέιβις (Jack Davis) και Harvey Kurtzman. Ο Ρενέ έγινε έπειτα καλλιτεχνικός διευθυντής (art director) στα Kunen Publishers, όπου έγραψε τέσσερα παιδικά βιβλία. Γνώρισε γύρω στο 1949 τον Μορίς ντε Μπεβέρ, γνωστότερο ως Μόρις (Morris), τον καρτουνίστα και πρώτο συγγραφέα της σειράς κόμικ Λούκυ Λουκ (Ο Ρενέ θα έγραφε τα σενάρια της σειράς από το 1955 έως τον θάνατό του το 1977), καθώς επίσης και τον Joseph Gillain, πιο γνωστό ως Jijé.

Γνώρισε επίσης τον Ζωρζ Τρουαφοντέν (Georges Troisfontaines), διευθυντή της World Press agency, ο οποίος έπεισε τον Ρενέ να επιστρέψει στο Παρίσι και να δουλέψει για την εταιρία του ως διευθυντής του γραφείου στο Παρίσι το 1951. Εκεί, γνώρισε τον Αλμπέρ Υντερζό (Albert Uderzo), με τον οποίο ξεκίνησε μια μακράς διαρκείας συνεργασία. Ξεκίνησαν μαζί κάποιες δουλειές για το γυναικείο περιοδικό Bonnes Soirées, για το οποίο ο Γκοσινί έγραψε την "Sylvie" . O Γκοσινί και ο Υντερζό έφτιαξαν επίσης τις σειρές 'Jehan Pistolet' και 'Luc Junior' για το La Libre Junior.

Το 1955, ο Γκοσινί συνοδευόμενος από τους Ζαν Μισέλ Σαρλιέ (Jean-Michel Charlier), Αλμπέρ Υντερζό και Ζαν Εμπράντ (Jean Hébrad), ίδρυσαν τον εκδοτικό οίκο (Edipress/Edifrance). Ο εκδοτικός οίκος αυτός εξέδωσε έργα όπως το (Clairon) για την εργοστασιακή ενότητα και το (Pistolin) για μια εταιρία σοκολάτας. Ο Γκοσινί και ο Υντερζό συνεργάστηκαν στις σειρές Bill Blanchart στο Jeannot, Pistolet στο Pistolin και Benjamin et Benjamine στο περιοδικό του ίδιου ονόματος. Με το ψευδώνυμο Αγκοστίνι (Agostini), ο Γκοσινί έγραψε τον Μικρό Νικόλα (Le Petit Nicolas) για τον Ζαν Ζακ Σεμπέ (Jean-Jacques Sempé) στο Le Moustique και αργότερα Sud-Ouest και Pilote. Πρόσφατα, η κόρη του ανακάλυψε στα χειρόγραφα του πατέρα της μια σειρά ανέκδοτων διηγημάτων με θέμα το μικρό Νικόλα, τα οποία και εξέδωσε. Η σειρά του μικρού Νικόλα μεταφέρθηκε, πρόσφατα, με μεγάλη επιτυχία και στον κινηματογράφο.

Το 1959, ο εκδοτικός οίκος Édifrance/Édipresse ξεκίνησε το περιοδικό Pilote. Ο Γκοσινί έγινε ένας από τους πιο παραγωγικούς συγγραφείς του περιοδικού. Στο πρώτο τεύχος του περιοδικού, ξεκίνησε την πιο διάσημη δημιουργία του, τον Αστερίξ (Astérix), μαζί με τον Αλμπέρ Υντερζό. Η σειρά έγινε αμέσως μεγάλη επιτυχία και πλέον είναι γνωστή παγκοσμίως. Ο Γκοσινί ξεκίνησε επίσης τις σειρές "Ο Μικρός Νικόλας" και Jehan Pistolet, το οποίο ονομάζεται σήμερα Jehan Soupolet. Ο Γκοσινί ξεκίνησε επίσης τα Jacquot le Mousse και Tromblon et Bottaclou μαζί με τον Godard.

To περιοδικό αγοράστηκε από τον Ζορζ Νταργκό (Georges Dargaud) το 1960, και ο Γκοσινί έγινε αρχισυντάκτης. Ξεκίνησε επίσης νέες σειρές όπως τις Les Divagations de Monsieur Sait-Tout, La Potachologie Illustrée (με τον Cabu), Les Dingodossiers (με τον Gotlib) και La Forêt de Chênebeau (με τον Mic Delinx). Με τον Ζαν Ταμπαρί (Jean Tabary), ξεκίνησε το Calife Haroun El Poussah στο Record, μια σειρά που αργότερα συνεχίστηκε στο Pilote ως Ιζνογκούντ (Iznogoud).

Παντρεύτηκε την Gilberte Pollaro-Millo το 1967. Το 1968 γεννήθηκε η κόρη του Άννα. Πέθανε ξαφνικά στο Παρίσι από καρδιακή προσβολή στις 5 Νοεμβρίου 1977, σε ηλικία 51 ετών.

5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1605 – Η ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΤΗΣ ΠΥΡΙΤΙΔΑΣ - Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΓΚΑΙ ΦΩΚΣ

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1605 – Η ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΤΗΣ ΠΥΡΙΤΙΔΑΣ

- Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΓΚΑΙ ΦΩΚΣ

Η Συνωμοσία της Πυρίτιδας του 1605 είχε οργανωθεί από μια ομάδα Καθολικών, με σκοπό τη δολοφονία του βασιλιά Ιακώβου Α' της Αγγλίας, της οικογένειάς του και πολλών μελών της αριστοκρατίας, με την ανατίναξη των κτιρίων του Βρετανικού Κοινοβουλίου στο Λονδίνο κατά την έναρξη της Βουλής στις 5 Νοεμβρίου 1605. Ανάμεσα στους συνωμότες πιο γνωστός είναι ο Γκάι Φωκς, Άγγλος στρατιώτης από το Γιόρκ.

Η Συνωμοσία οργανώθηκε σαν αντίδραση στην τυραννική βασιλεία του Ιακώβου Α' και στα σκληρά μέτρα του προτεστάντη βασιλιά απέναντι στους Καθολικούς. Οι συνωμότες βρήκαν ένα κελάρι κάτω από το κτίριο της Βουλής των Λόρδων και συγκέντρωσαν 36 βαρέλια πυρίτιδας, τα οποία θα ανατίναζαν για να δολοφονήσουν τα μέλη του Κοινοβουλίου. Κάποιοι συνωμότες, ωστόσο, ανησυχούσαν από το γεγονός ότι στο κτίριο της Βουλής θα βρίσκονταν κι άλλοι Καθολικοί, σαν κι αυτούς, των οποίων η ζωή μπορεί να κινδύνευε. Έτσι στάλθηκε μια προειδοποιητική επιστολή στο Λόρδο Monteagle, τον οποίον προειδοποιούσαν να μην παρουσιαστεί στη συνέλευση. Του δημιουργήθηκαν όμως υποψίες κι έτσι ξεκίνησαν οι έρευνες στις υπόγειες σήραγγες κάτω από τη Βουλή των Λόρδων. Ο Γκάι Φωκς ανακαλύφθηκε και συνελήφθη το πρωινό της 5ης Νοεμβρίου. Μετά από βασανιστήρια, αποκάλυψε τα ονόματα των υπόλοιπων συνωμοτών, που είτε ήταν ήδη γνωστοί είτε νεκροί. Οi συνωμότες καταδικάστηκαν και στις 31 Ιανουαρίου εκτελέστηκαν με αγχόνη και διαμελισμό.

ΓΚΑΙ ΦΩΚΣ
Ο Γκάι Φωκς (αγγλ. Guy Fawkes, 13 Απριλίου 1570-31 Ιανουαρίου 1606), γνωστός επίσης κι ως Γκίντο Φωκς, γεννήθηκε στην Υόρκη (York) κι ήταν Άγγλος στρατιώτης και μέλος μιας ομάδας Kαθολικών συνωμοτών, οι οποίοι οργάνωσαν τη Συνωμοσία της Πυρίτιδας στις 5 Νοεμβρίου 1605. Η συνωμοσία, όμως, ξεσκεπάστηκε πριν την ολοκλήρωση του σχεδίου: ο Γκάι Φωκς κι οι συνεργάτες του πέρασαν από ανακρίσεις με βασανιστήρια, κι έπειτα από δίκη καταδικάστηκαν κι εκτελέστηκαν για προδοσία κι απόπειρα δολοφονίας. Σε ορισμένες χώρες η επέτειος αυτής της αποτυχημένης απόπειρας γιορτάζεται στις 5 Νοεμβρίου σαν Νύχτα του Γκάι Φωκς (Guy Fawkes Night ή Bonfire Night).
Εις ανάμνηση της αποτυχημένης απόπειρας του Γκάι Φωκς να ανατινάξει το Κοινοβούλιο, στην Αγγλία και άλλες χώρες η 5η Νοεμβρίου εορτάζεται σαν Νύχτα του Γκάι Φωκς (Guy Fawkes Night ή Bonfire Night). Πυροτεχνήματα λάμπουν στον αέρα, ενώ επικρατεί το έθιμο να καίγεται στη φωτιά ένα ομοίωμα του Γκάι Φωκς. Επίσης, σε ανάμνηση της Συνωμοσίας της Πυρίτιδας, λέγονται οι παρακάτω στίχοι:
Remember, remember, the 5th of November
The Gunpowder Treason and plot;
I know of no reason why Gunpowder Treason
Should ever be forgot.
Guy Fawkes, Guy Fawkes,
'Twas his intent.
To blow up the King and the Parliament.
Three score barrels of powder below.
Poor old England to overthrow.
By God's providence he was catch'd,
With a dark lantern and burning match
Holloa boys, Holloa boys, let the bells ring
Holloa boys, Holloa boys, God save the King!
Hip hip Hoorah !
Hip hip Hoorah !
A penny loaf to feed ol'Pope,
A farthing cheese to choke him.
A pint of beer to rinse it down,
A faggot of sticks to burn him.
Burn him in a tub of tar,'
Burn him like a blazing star.
Burn his body from his head,
Then we'll say: ol'Pope is dead.

ΑΠΟ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ - Γκραβούρα του 17ου αιώνα: τα μέλη της Συνωμοσίας της Πυρίτιδας