Μ. ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ Οι κερασιές θ' ανθίσουνε και φέτος

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Μ. ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ

Οι κερασιές θ' ανθίσουνε και φέτος στην αυλή
και θα γεμίσουνε με άνθη το παρτέρι.
Πικρή που είναι η άνοιξη σαν είσαι δίχως ταίρι,

πικρή που είναι η ζωή!

Άνοιξε το παράθυρο στην πρωινή γιορτή,
για νάμπουν οι μοσκοβολιές από το περβόλι.
Αχ, κάθε του τριαντάφυλλο και μια πληγή από βόλι,
και μια πληγή από βόλι είναι για σε, ποιητή!

Νύσταξα να σε καρτερώ, έρωτα, και να λιώνω,

μπρος στο βιβλίο της ζωής σκυμμένος μια ζωή!

Μα αν ήτανε να ερχόσουνα για ένα έστω πρωί

χίλια θε να 'δινα πρωινά να ζούσα εκείνο μόνο!

Μπάρες καρύδας με λευκή και μαύρη σοκολάτα

 

Μπάρες καρύδας με λευκή και μαύρη σοκολάτα

• 250 γρ λευκή κουβερτούρα
• 1 φλτζ κρέμα γάλακτος
• Ξύσμα από 1 πορτοκάλι

• ½ φλτζ φιστίκι Αιγίνης ανάλατο
• 1 κούπα ινδοκάρυδο
• 150 γρ κουβερτούρα

Ζεσταίνουμε την κρέμα γάλακτος σε μια κατσαρόλα και πριν αρχίσει να βράζει την κατεβάζουμε από τη φωτιά.

Ρίχνουμε την λευκή κουβερτούρα σε κομμάτια και ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει.

Προσθέτουμε το ινδοκάρυδο, το ξύσμα πορτοκαλιού και το φιστίκι σπασμένο σε χοντρά κομμάτια.

Απλώνουμε το μείγμα σε ένα ορθογώνιο ταψί καλυμμένο με λαδόκολλα και το αφήνουμε στο ψυγείο να σφίξει για 2 ώρες.
Λιώνουμε την κουβερτούρα σε μπεν μαρί.

Βγάζουμε το μείγμα από το ταψί και το κόβουμε σε μακρόστενες μπάρες.

Βουτάμε κάθε μπάρα στη λιωμένη κουβερτούρα και την αφήνουμε πάνω σε λαδόκολλα να σταθεροποιηθεί η σοκολάτα.

chocosplash.gr

Η σωστή διατροφή ενός 40αρη

Η σωστή διατροφή ενός 40αρη

Εκτός από ωριμότητα, τα δεύτερα - άντα στη ζωή ενός ανθρώπου φέρνουν και περισσότερους περιορισμούς σε ό,τι αφορά τις διατροφικές συνήθειες. Η μείωση του βασικού μεταβολισμού, που συνεπάγεται αύξηση του σωματικού βάρους, αλλά και οι αυξημένες πλέον πιθανότητες εμφάνισης καρδιαγγειακών και όχι μόνο νόσων, αποτελούν έναν άκρως επικίνδυνο συνδυασμό για την υγεία. Ωστόσο τα καλά νέα είναι ότι με την ένταξη των παρακάτω τροφών στη διατροφή, το φαινόμενο μπορεί να αντιμετωπιστεί με επιτυχία.

✔ Βρόμη
Γιατί; Είναι πλούσια σε βήτα γλυκάνη, μια διαλυτή ίνα που μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της κακής χοληστερίνης, ενώ χάρη στις αβενανθραμίδες, τις αντιοξειδωτικές ουσίες που υπάρχουν σε υψηλές συγκεντρώσεις στις νιφάδες της, προστατεύει από τον σχηματισμό αθηρωματικών πλακών στα τοιχώματα των αρτηριών.
Τι λένε οι έρευνες: οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η καθημερινή κατανάλωση μόλις 3 γραμμαρίων βρόμης αρκεί για να μειώσει τα συνολικά επίπεδα χοληστερόλης στον οργανισμό κατά 5-10%.

✔ Κεράσια
Γιατί; Θεωρούνται χρήσιμα στην καταπολέμηση διαφόρων ασθενειών που είναι συνήθεις στη μέση ηλικία, συμπεριλαμβανομένης της αρθρίτιδας, χάρη στην περιεκτικότητά τους στην αντιοξειδωτική ουσία ανθοκυανίνη.
Τι λένε οι έρευνες: η αρθρίτιδα, νόσος που πλήττει κατά κύριο λόγο τους άντρες, συνδέεται με τα υψηλά επίπεδα ουρικού οξέως στους άντρες και περιλαμβάνει τον σχηματισμό μικροκρυστάλλων στις αρθρώσεις. Πρόσφατη κλινική δοκιμή έδειξε ότι υγιείς εθελοντές που κατανάλωναν 200 γραμμάρια κεράσια για πρωινό παρουσίασαν αύξηση της αποβολής ουρικού οξέως από τον οργανισμό τους κατά 60%.

✔ Αμύγδαλα
Γιατί; Τα οφέλη τους για τον οργανισμό είναι πολλά, με κυριότερα τη μείωση του σακχάρου και της χοληστερίνης στο αίμα.
Τι λένε οι έρευνες: Πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι 20 ενήλικες που κατανάλωναν 60 γραμμάρια αμύγδαλα καθημερινά για τέσσερις εβδομάδες παρουσίασαν μείωση της τάξης του 9% στα επίπεδα του σακχάρου τους, γεγονός που υποδεικνύει ότι το συγκεκριμένο είδος ξηρών καρπών μπορεί να προσφέρει προστασία ενάντια στις καρδιαγγειακές νόσους και τον διαβήτη.

✔ Λιπαρά ψάρια
Γιατί; Τα λιπαρά οξέα ω-3 που περιέχουν μειώνουν τους καρδιακούς παλμούς και την αρτηριακή πίεση, περιορίζοντας έτσι τον κίνδυνο αρρυθμίας.
Τι λένε οι έρευνες: οι καλύτερες πηγές λιπαρών οξέων ω-3 είναι ο σολομός, ο τόνος, οι σαρδέλες και η ρέγκα. Κλινικές έρευνες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες που καταναλώνουν λιπαρά ψάρια τακτικά διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο εκδήλωσης εγκεφαλικού επεισοδίου. Για βέλτιστα οφέλη, οι ειδικοί συνιστούν την κατανάλωσή τους τουλάχιστον τέσσερις φορές την εβδομάδα.

✔ Σόγια
Γιατί; Οι ισοφλαβόνες που περιέχουν οι σπόροι σόγιας συνδέονται με τη μείωση της χοληστερόλης, την αύξηση της οστικής πυκνότητας στις γυναίκες που έχουν μπει στην κλιμακτήριο και την ενίσχυση της ανδρικής γονιμότητας.
Τι λένε οι έρευνες: μελέτη στην οποία συμμετείχαν 42 γυναίκες που είχαν μπει στη φάση της εμμηνόπαυσης έδειξε ότι εκείνες που κατανάλωναν καθημερινά τρεις μερίδες σόγιας των 30 γραμμαρίων, ύστερα από 12 εβδομάδες παρουσίασαν αύξηση της καλής χοληστερόλης κατά 3,7% και μείωση της κακής χοληστερόλης κατά 5,5%. Επιπλέον, τα επίπεδα οστεοκαλσίνης, της πρωτεΐνης που συνδέεται με την αύξηση της οστικής μάζας, παρουσίασαν σημαντική αύξηση στο αίμα τους.

✔ Ντομάτες
Γιατί; Αποτελούν πλούσια πηγή λυκοπένιου, της αντιοξειδωτικής ουσίας που προσφέρει υψηλή προστασία ενάντια στον σχηματισμό και την εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων, αλλά και της αρτηριοσκλήρυνσης.
Τι λένε οι έρευνες: η κατανάλωση 150ml ντοματοχυμού 20 λεπτά μετά την άσκηση προστατεύει από την εμφάνιση καρκίνων του προστάτη, των πνευμόνων και του στομάχου.

✔ Πλήρες γάλα
Γιατί; Η κατανάλωση γάλακτος με πλήρη λιπαρά μειώνει την απώλεια μυϊκής μάζας που συνδέεται με το γήρας, ειδικά μετά την ηλικία των 50 ετών.
Τι λένε οι έρευνες: μελέτη που είχε γίνει το 2006 είχε δείξει ότι η κατανάλωση πλήρους γάλακτος μετά την άσκηση ενισχύει τη μυική μάζα. Το πλήρες γάλα περιέχει 118 mg ασβεστίου ανά 100 ml, ουσία σημαντική τόσο για την υγεία των οστών όσο και την πρόληψη θρόμβων στο αίμα.

Espressonews.gr

(ΒΙΒΛΙΟ)ΘΕΡΑΠΕΙΑ

πηγή http://peopleandideas.gr

-(ΒΙΒΛΙΟ)ΘΕΡΑΠΕΙΑ-

.

 Του φιδιού το γάλα (Γ. Ξανθούλης)

Από το παρόν στο παρελθόν και πάλι στο παρόν ο ήρωας του Ξανθούλη πλοηγείται στο χρόνο. Ένας ώριμος ενήλικας (Ανέστης) στο παρόν ψάχνει να βρει την ιστορία της ζωής του. Μέσα από το χειρόγραφο που έστειλε ο ίδιος στον εαυτό του αφηγείται και πάλι την πορεία του. Ο Ξανθούλης τοποθετεί τον ήρωα με δεξιοτεχνία στο χρόνο πλάθοντας με συγγραφική λυρικότητα μια ιστορία που κρατά σταθερό λογοτεχνικό τέμπο. Ο ηλικιωμένος Ανέστης ξαναβρίσκει τον Ανέστη της νιότης του υποκινούμενος από τη λήθη του. Η προσωπική του ανάσταση θα έρθει στο τέλος λειτουργώντας ως συνέχεια μιας πλοκής που το παρελθόν άφησε ημιτελή.

Ένα βιβλίο που ξετυλίγεται στα μάτια του αναγνώστη σαν ύφασμα πολυτελείας. Ο συγγραφέας μοιάζει με σχεδιαστή υψηλής ραπτικής που ράβει μεταξένιες λέξεις στην κατάλληλη θέση. Η γραφή του είναι μια σύνθεση καλοραμμένων λέξεων σε ένα εργόχειρο υψηλής λογοτεχνικής αξίας.

.

Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία (Ρ. Φίσερ)

Καθένας μας έχει τύχει να φορέσει σε κάποιες περιστάσεις την πανοπλία του. Άλλοι την φορούν συνέχεια χωρίς να αντέχουν ελαφρότερη ενδυμασία. Η πανοπλία μας κρατά μακριά από τα αληθινά μας συναισθήματα. Μας αποξενώνει από σημαντικά πρόσωπα στη ζωή μας.

Όταν αντιληφθούμε πόσο καιρό μας «προστατεύει», δεν χρειάζεται να βιαστούμε να την βγάλουμε. Το γδύσιμο είναι μια διαδικασία που χρειάζεται επαρκή χρόνο, αποφασιστικότητα και τόλμη. Έτσι θα μάθουμε να επιλέγουμε τα κατάλληλα ρούχα κρίνοντας κάθε φορά την περίσταση, τη διάθεσή μας και τις ανάγκες μας.

Το βιβλίο του Ρόμπερτ Φίσερ από τις εκδόσεις Opera εμπεριέχει με ένα παραμυθένιο τρόπο καίρια σημεία που προβληματίζουν όλους μας, όπως η ανάγκη μας για αποδοχή από τους άλλους, ο φόβος της απόρριψης, η δυσκολία έκφρασης των αληθινών μας συναισθημάτων και η προσωπική απελευθέρωση όταν γνωρίζουμε τις ανάγκες μας και τολμούμε να τις κάνουμε πράξη. Η γραφή του είναι απλή και μεστή ταυτόχρονα, πράγμα που καθιστά το βιβλίο ευανάγνωστο και λογοτεχνικά θρεπτικό.

- ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ -

Δυο κεφάλαια/ ημέρα μπορούν να λειτουργήσουν αφυπνιστικά για τον αναγνώστη.

Τακτοποιείστε το σπίτι σας για μία ξαφνική επίσκεψη!

Τακτοποιείστε το σπίτι σας για μία ξαφνική επίσκεψη!

Είστε ξαπλωμένη στον άνετο καναπέ σας, φορώντας το παλιό πουκάμισο του συζύγου και χαζεύεται στη τηλεόραση το αγαπημένο σας σίριαλ. Ξαφνικά χτυπά το τηλέφωνο και η απάντηση σας φέρνει αντιμέτωπη με τον χειρότερο εφιάλτη σας. Έρχεται ξαφνικά η πεθερά σας για επίσκεψη! Θα φτάσει σε μισή ώρα και στο σπίτι επικρατεί το χάος!

Πως λοιπόν μπορούν

όλα να τακτοποιηθούν μέσα σε μισή ώρα;

1. Μείνετε ήρεμη!

2. Αρπάξτε μία μεγάλη σακούλα, σκουπιδιών ή αυτή που βάζετε άπλυτα και γεμίστε την γρήγορα με ότι βλέπετε γύρω σας που δεν έπρεπε να βρίσκονται εκεί. Κρύψτε την σακούλα.

3. Τακτοποιείστε τα μαξιλάρια στον καναπέ και στις πολυθρόνες. Μαζέψτε τυχόν κουβέρτες.

4. Τακτοποιήστε αλληλογραφία, περιοδικά, εφημερίδες σε μία γωνιά της κουζίνας ή σε μία καρέκλα, χωρίς να φαίνονται.

5. Φρεσκάρετε στα γρήγορα το μπάνιο σας. Περάστε με ένα πανάκι το νιπτήρα, το κάθισμα της τουαλέτας, και ρίξτε νερό στην λεκάνη. Κλείστε την κουρτίνα της μπανιέρας, και βάλτε γρήγορα ότι μικροαντικείμενο υπάρχει εδώ και εκεί, στα συρτάρια ή στην ντουλάπα του μπάνιου. Λίγο αρωματικό σπρέι θα ολοκληρώσει την καθαρή εικόνα του μπάνιου σας ακόμη και αν αυτό δεν είναι στα αλήθεια καθαρό!

6. Ξεπλύνετε γρήγορα τα πιάτα στο νεροχύτη και τοποθετήστε τα στο πλυντήριο πιάτων. Σκουπίστε τα τυχόν ψίχουλα από το τραπέζι της κουζίνας και τον πάγκο.

7. Ρίξτε μια ματιά στο ψυγείο. Υπάρχει κάτι πρόχειρο που μπορείτε να προσφέρετε;

8. Κλείστε όλες τις πόρτες των δωματίων που δεν θέλετε να είναι σε κοινή θέα!

9. Ανάψτε ότι αρωματικό κερί έχετε στην κουζίνα και στο σαλόνι σας. Βάλτε και ένα μπολ με φρέσκα φρούτα στο τραπέζι! Η μυρωδιά των αρωματικών κεριών δίνει πάντα μια ωραία θαλπωρή σε κάθε σπίτι.

10. Πάρτε μια βαθιά αναπνοή. Βάλτε μια σταγόνα άρωμα. Και φορέστε γρήγορα κάτι άνετο και πιο εμφανίσιμο. Είστε έτοιμη!

Δεν χρειάζεται να μας πιάσει πανικός σε μια ξαφνική επίσκεψη φίλων ή συγγενών μας. Χρειάζεται ψυχραιμία και οργάνωση!

Μία φίλη μας έδωσε μία χρήσιμη συμβουλή: «Για να έχετε ένα καθαρό και τακτοποιημένο σπίτι, πρέπει να καλείτε τους φίλους σας τουλάχιστον μία φορά τον μήνα». !

paidorama.com

ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΙΑΣ της Στέβης Καλογεροπούλου *

http://www.onestory.gr/post/35194304902

ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΙΑΣ

της Στέβης Καλογεροπούλου *

.

“Η σαφής διατύπωση του νόμου της αιτίας είναι αυτή “Εάν γνωρίζουμε επακριβώς το παρόν, δυνάμεθα να γνωρίσουμε και το μέλλον”. Δεν είναι η απόδοση εσφαλμένη, αλλά η υπόθεση. Δε μπορούμε καταρχήν να γνωρίσουμε το παρόν σε όλα του τα μέρη. Και ένεκα αυτού κάθε παρατήρηση είναι μια εκλογή από πλήθος δυνατοτήτων και ένα περιορισμός του μελλοντικά δυνατού.” ~ W. Heisenberg (γύρω στο 1927)

.

Οδηγούσα με μικρή ταχύτητα σχετικώς. Η Φέλι βρισκόταν στο κάθισμα του συνοδηγού και τη συνείδησή της είχε αποσπάσει ο δρόμος που περνούσε από κάτω μας. Κοιτούσε τον ορίζοντα με αχανές βλέμμα και που και που τον συνδύαζε με τις άσπρες λωρίδες της λεωφόρου. Ποτέ μου δεν κατάλαβα σε τί εξυπηρετούσε αυτός ο συνδυασμός της αλλά σπάνια ενώ οδηγούσα είχα την πολυτέλεια για περαιτέρω προβληματισμούς. Την κοιτούσα ανά διαστήματα με την άκρη του ματιού μου κι ύστερα απλώς ένιωθα την παρουσία της μέχρι το επόμενο βλέμμα, αν βέβαια σιγοτραγουδούσε κάποιο ακαθόριστο σκοπό τότε η οπτική επαφή δεν ήταν άκρως απαραίτητη.

Ταξιδεύαμε και ευελπιστούσαμε να φτάσουμε στο παραθαλάσσιο προάστιο Far Rockaway. Η απόφαση ήταν κοινή αλλά δεν είχε σημασία. Θα προτιμούσα να βρισκόμουν σε συνοικίες του Παρισιού και να πίνω ζεστή σοκολάτα μιλώντας για film noir και εκλεπτυσμένη τέχνη αλλά όπως και να ΄χει συμβιβάστηκα με τη δισυπόστατη απόφαση της Φέλι “λίγη αμερικάνικη ενατένιση δε βλάπτει”. Το ταξίδι μας ήταν ήρεμο, ο καιρός ευχάριστος και ο ήλιος έτοιμος να υποκύψει στην εμφάνιση της σελήνης. Καθώς σκοτείνιαζε ένιωσα μια περίεργη παρόρμηση και σταμάτησα απότομα στο πρώτο άνοιγμα του δρόμου που βρήκα. Η Φέλι βρισκόταν μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας κι έτσι το απότομο τράβηγμα από το φρενάρισμα την επανέφερε στον αδόκιμο ρεαλισμό.

“Τι συμβαίνει ? Πώς σταματάς έτσι τέλος πάντων ? ” άρχισε να ωρύεται, όχι τόσο από την ενόχληση και το νευρωτισμό της απότομης στασιμοτητάς μας αλλά επειδή υποσυνείδητα κατάλαβε ότι κάτι συνέβη και ο αυθορμητισμός της προκαλούσε αυτή την υστερική αντίδραση μιας και δε μπορούσε να προβεί σε άμεση λύση. “Χαθήκαμε..” της είπα κι ίσα που αποσπάστηκε ο ήχος από τις φωνητικές μου χορδές. “Τι εννοείς χαθήκαμε? Χαθήκαμε! Δε μπορεί.. πού είναι ο χάρτης? Αφού πηγαίναμε σωστά πώς χαθήκαμε?… Μια ευθεία είναι ο δρόμος…”, “..σταμάτα Φέλι απλώς πήραμε λάθος ευθεία! σταμάτα σε παρακαλώ να βρούμε μια λύση..!” κατάφερα εν τέλει να αρθρώσω την ανακάλυψη της λάθος ευθείας και η φωνητική μου υπεροχή καθώς και το συμπέρασμα και η παρότρυνση για μια (απροσδιόριστο ποια) λύση μετέτρεψαν την υστερία της σε μια ψευδαισθητική ανακούφιση. Ύστερα από μια μικρή σιωπή κι ενόσω όλο και πύκνωνε το σκοτάδι, η υγρασία και το άγχος μου άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου και κατέβηκα να πάρω λίγο αέρα. Πρότεινα στη Φέλι να κάνει το ίδιο.

Ένα ολόκληρο τέταρτο διέσχισε ο λεπτοδείκτης στο ρολόι του χεριού μου. Το μόνο ευτυχές γεγονός ήταν πως η Φέλι δε μιλούσε διότι περίμενε να ακούσει τη λύση μου. Αλλά κι αυτό το ευτυχές γεγονός έτεινε προς τη μετατροπή του σε δυστυχές καθ ότι λύση κατ’ εμέ δεν υπήρχε. Βρισκόμασταν σε έναν έρημο δρόμο (αν ήταν ο σωστός δε θα ήταν έρημος) όπου κανένα αμάξι εδώ και ένα τέταρτο δεν είχε περάσει, δεν υπήρχαν πινακίδες και κανένα αποδεικτικό στοιχείο για το ” πού είμαστε τώρα…?”.Ναι ναι η Φέλι ρώτησε… “Ξέρεις κάτι, ειλικρινά δε ξέρω!” της είπα και έριξα το σώμα μου στο καπό του αυτοκινήτου.

Καθώς χαλάρωνα ψυχοσωματικώς και απολάμβανα την οπτική επαφή με το νυχτερινό ουρανό, άκουσα τη Φέλι να γελά ακατάπαυστα. Τόσο που ανησύχησα για το ρυθμό της αναπνοής της. Το γέλιο της ήταν σχεδόν άηχο και μόνο μια ενστικτώδης διακοπή και μια αβυσσαλέα εισπνοή αποδείκνυαν την εύθυμη (ίσως και κάτι παραπάνω) συναισθηματική επιφόρτισή της. Αρχικά ανησύχησα αλλά ύστερα ένιωσα να περισσεύει η κυκλοφορία του αίματος στο σώμα μου και οι νευρώνες μου να κινδυνεύουν να αποχωριστούν κάθε ίντσα των μυών μου.

“Μπορώ να ακούσω το λόγο για τον οποίο μετατράπηκες σε ένα ον παραγωγής ακαθόριστης ηχορύπανσης? Κοινώς, τι στο διάολο γελάς έτσι ?”.. τη ρώτησα όχι τόσο για να πάρω μια απάντηση, όσο για να ξεσπάσω λόγω της κατάστασης. Εκείνη ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα προσπάθησε να κοπάσει τους γελωτοποιούς λυγμούς της και να μου εξηγήσει, άρχισε να μιλά και ανάμεσα σε παύσεις και γρήγορες ροές αντιλαμβανόμουν τα λόγια της και το νόημά τους……

….”…ξέρεις να, θέλω να πω, αφού δε γνωρίζουμε πού είμαστε τώρα σίγουρα δε μπορούμε να προβούμε σε απολύτως σωστές λύσεις για το ποια κατεύθυνση μπορούμε να πάρουμε ώστε να φτάσουμε στο προορισμό μας. Και πραγματικά, ούτε το ίδιο το τώρα μπορούμε να ορίσουμε ακριβώς. Δηλαδή, τώρα είμαι εδώ (κάνει ένα βήμα αριστερά) και τώρα είμαι εδώ (κάνει δύο βήματα δεξιά) αλλά πού είναι το τώρα?..” την αφουγκραζόμουν μανιωδώς και εν τέλει παρόλο που πίστευα πως είχε απόλυτο δίκιο ψέλλισα ”Είσαι τρελή…”

“Ω, ναι? Είμαι τρελή? Για άκου και αυτό δεσποινίς ακατάδεκτου ιδεαλισμού. Ο Κ. Φέυνμαν που τόσο λατρεύεις είχε κάποτε πει μεταξύ αστείου και σοβαρού (αυτό ήταν υπαινιγμός για τη δική της ψυχωσική χαρμολύπη) πως αν ήταν ηλεκτρόνιο θα έκανε ό,τι του αρέσει θα κινούταν σε μια διεύθυνση με κάποια ταχύτητα, μπροστά ή πίσω στο χρόνο, όπως θα του άρεσε. Κοινώς, δε μπορεί να προκαθοριστεί απόλυτα η θέση του ηλεκτρονίου κι είναι κάτι που απεδείχθη κι από τον Κ. Χάιζενμπεργκ και ανέτρεψε την αρχή της αιτιότητας….”,..” σταμάτα! ειλικρινά σταμάτα, δεν είμαστε ηλεκτρόνια αγαπητή κι ούτε πρόκειται να υπάρξουμε ως ηλεκτρόνια, κι ίσως αν ήμασταν να μην ασχολούμασταν καν με τέτοιου είδους ερωτήματα των οποίων η απάντηση θα ήταν προφανής.. ” πριν προλάβω να τελειώσω την ένστασή μου η Φέλι με διέκοψε καθηλώνοντας τη συνείδησή μου σε εντυπώσεις στατικής αδράνειας. “..σωστά, αν ήμασταν ηλεκτρόνια ίσως να ιδεολογούσαμε περί υπάρξεως του ανθρώπου. Και πες μου αλήθεια, πως είσαι τόσο σίγουρη ότι υπάρχω?” με προβλημάτισε ομολογώ προσπάθησα να διατυπώσω κάτι του τύπου “εε δεν είμαι ηλεκτρόνιο για να ξέρω..” αλλά αντιλήφθηκα την αντίφαση κι έτσι έμεινα άναυδη και σιωπηλή.

Πέρασαν περίπου τρία αδόκιμα λεπτά. Κοιτούσα τη Φέλι και αναρωτιόμουν ουσιαστικά για την ύπαρξή της Αν η Φέλι υπήρχε, τότε θα έπρεπε να καθορίσω την ακριβή θέση της για να το αποδείξω. Εφόσον δε μπορούσα να είμαι απολύτως σίγουρη για το πού βρίσκεται επακριβώς η Φέλι τότε πως μπορούσα να είμαι σίγουρη πως υπάρχει ως υλοποίηση εγκιβωτισμένη στο χωρόχρονο? Άρχισα να κουνώ νευρωτικά το πόδι μου ενώ στηριζόμουν απροσδιόριστα στο άλλο, ύστερα σαν έξαρση συνειδητοποίησης κοίταξα αριστερά κι ύστερα δεξιά. Ξανακοίταξα, άρχισα να κουνώ τα βλέφαρά μου μανιωδώς ψαχουλεύοντας όσο περισσότερο χώρο μπορούσα. Ο δρόμος ήταν άδειος, το αμάξι μου επίσης κι η Φέλι.. μπορούσε να είναι οπουδήποτε….

Η Στέβη Καλογεροπούλου γεννήθηκε το 1992 στην Αθήνα. Είναι φοιτήτρια ακαθόριστης πανεπιστημιακής σχολής και στο απώτερο μέλλον φιλοδοξεί να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη συγγραφή και τη σεναριογραφία. Αγαπά τα ταξίδια, τις επιστήμες και τον τετράποδο Φρέντυ.

Εκατό (ένα) χρόνια..... Πρόσωπα

Bigbook.gr

Εκατό (ένα) χρόνια.....
Πρόσωπα

(Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή, 6-02-2011)
Της Pίτσας Mασούρα

Είναι μια λέξη μαγική και συγχρόνως επιστημονικά φορτισμένη. Ο καθημερινός άνθρωπος καταφεύγει σ’ αυτήν όταν θέλει να περιγράψει τα του έρωτος τα ανεξήγητα. Ρωτάει τον κολλητό του: «Mα πώς συνυπάρχουν αυτοί οι δύο; Αταίριαστοι μου φαίνονται». Και ο πραγματιστής κολλητός: «Eίναι θέμα χημείας. Οταν αυτή εκλείψει, θα συνθλιβεί και η σχέση τους». Η χημεία, λοιπόν! Δεν θα μπορούσα να την γνωρίζω παρά μόνον μέσα από τις λιγοστές γυμνασιακές μου γνώσεις, αλλά και μέσα από τον Κωστή Παλαμά, όταν αναφωνεί συγκινημένος: «Ω, κορωνίδα των Επιστημών, θαυματουργή Χημεία, που μέσα από τα σκύβαλα στολίδια βγάζεις και πετράδια, μπορείς τα τίμια να τα πλάσεις από την ατιμία, να βρεις ερωτικούς παλμούς και στην καρδιά την άδεια;».

«Χημεία – η ζωή μας, το μέλλον μας. Τα βραβεία Νομπέλ Χημείας 1901 – 2010». Ενα εξαιρετικά προσεγμένο αφιέρωμα στη Χημεία και τις επιδράσεις στη ζωή μας έχει ετοιμάσει το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών, στην Αθήνα. Ενα πολυποίκιλο πρόγραμμα που ξεκίνησε την Τρίτη 1η Φεβρουαρίου και θα ολοκληρωθεί στις 31 Μαρτίου 2011. Δεκάδες επιστήμονες συμμετέχουν στις εκδηλώσεις, αναπτύσσοντας τους σημαντικότερους τομείς μιας επιστήμης πους στα μάτια των πολλών φαντάζει απόμακρη, ψυχρή και άκρως ορθολογική, παρ’ ότι κρύβει μέσα της τη μαγεία της ζωοποιού επιστημονικής συνέχειας. Στο Ιδρυμα Ερευνών θα πραγματοποιηθούν, μεταξύ άλλων, θεατρικά διαδραστικά δρώμενα και πειράματα. Σε συνεργασία με το British Council, διοργανώνονται τα Κυριακάτικα Πρωινά για παιδιά και νέους που επιθυμούν να διεισδύσουν στη φαντασία της επιστημονικής σκέψης, απομυθοποιώντας τη Xημεία που συμβαδίζει –κι ας μην το προσέχουμε– με την καθημερινότητά μας.

Το 2011, έτος Χημείας κατά τον ΟΗΕ, συμπίπτει με τα εκατό χρόνια από την απονομή του βραβείου Νομπέλ Χημείας στη Μαρί Κιουρί. Τον Νοέμβριο του 1911, ο Αλμπερτ Αϊνστάιν έστειλε μια επιστολή στη Μαρί Κιουρί, σημειώνοντας: «Αισθάνομαι την ανάγκη να σας πω πόσο πολύ θαυμάζω το πνεύμα σας, την ενέργειά σας και την τιμιότητά σας. Θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχή που είχα την ευκαιρία να σας γνωρίσω προσωπικά στις Βρυξέλλες». Το 1911, η Μαρί Κιουρί απέσπασε, μόνη της αυτή τη φορά, το Νομπέλ Χημείας για την ανακάλυψη δύο νέων στοιχείων, του ραδίου και του πολωνίου. (Το 1903, μοιράστηκε το βραβείο με τον σύζυγό της Πιερ και τον Γάλλο Ανρί Μπεκερέλ.) Η Κιουρί πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής της στο Παρίσι και όπως έχει γραφτεί πολλές φορές, συχνά κρύωνε κι έφτανε στα όρια της πείνας, αλλά ήταν πάντα ευγνώμων που μπορούσε ελεύθερα να σπουδάσει έπειτα από χρόνια αγώνα για επιβίωση. «Ανοίχτηκε μπροστά μου ένας νέος κόσμος, ο κόσμος της επιστήμης, τον οποίον επιτέλους μπορούσα να γνωρίσω χωρίς περιορισμούς», θυμάται η Κιουρί, η γυναίκα που ασχολήθηκε μ’ ένα νέο συναρπαστικό αντικείμενο, τη ραδιενέργεια. Στους συναδέλφους της έκανε πάντα εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο καθόταν και σχολαστικά ρύθμιζε τη συσκευή της, σαν να κούρδιζε πιάνο!

Η ιστορία μας λέει ότι είναι λιγοστές οι γυναίκες που έχουν τιμηθεί με βραβείο Νομπέλ Επιστημών. Μόλις εννέα σε ένα σύνολο 300 ανθρώπων από το 1901 έως τις μέρες μας. Η συγγραφέας Sharon Bertsch έχει γράψει ένα σχετικό βιβλίο, ξεκινώντας από τη Μαρί Κιουρί και φτάνοντας ώς τη Rozayn Yalow (Νομπέλ 1977, για την Iατρική Φυσική) και την Jocelyn Bell Burnell (φωτ.), τη Βρετανίδα αστροφυσικό η οποία έφτασε ώς την πηγή, αλλά τελικά δεν ήπιε νερό. Το νερό προσφέρθηκε αφειδώς στον δάσκαλό της Antony Hewish (Νομπέλ Φυσικής, 1974). Και οι δύο ανακάλυψαν τα πάλσαρ. Για τη διαχρονική προσφορά της γυναίκας στις Θετικές Eπιστήμες θα υπάρξει ειδικό αφιέρωμα στο Ιδρυμα Ερευνών.
Στις εκδηλώσεις μετέχει και το Μουσείο της Ελληνικής Συλλογής Νομπέλ, το μοναδικό μουσείο στον κόσμο που περιέχει 6.500 εκθέματα για τον Αλμπερτ Αϊνστάιν και τους βραβευμένους με Νομπέλ, τελεί δε υπό την διαρκή επίβλεψη του ιδρυτή και προέδρου του, Γιώργου Σ. Μάρκου. Για πρώτη φορά παρουσιάζονται στην Ελλάδα και στην Ιταλία (στο Τορίνο) σπάνια αντικείμενα έρευνας, ανέκδοτα έγγραφα, φωτογραφίες με την υπογραφή των Βραβείων Νομπέλ Χημείας του 20ού αιώνα, πρωτότυπα αγγλικά διπλώματα ευρεσιτεχνίας και επεξηγηματικά σχέδια, ημερολόγια, βιβλία προερχόμενα από το Εργοστάσιο Παραγωγής Χημικών Προϊόντων της Avigliana, ιδιοκτησίας του Αλφρεντ Νομπέλ. Μεταξύ των εκθεμάτων παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα η σπάνια συλλογή με τις ζυγαριές ακριβείας που ο Νομπέλ χρησιμοποιούσε για τα χημικά πειράματά του, την ανακάλυψη του δυναμίτη και πολλών άλλων ευρεσιτεχνιών… Ενας άλλος κόσμος, που κινείται παράλληλα με τη σημερινή ζοφερή οικονομική πραγματικότητα.

http://ritsmas.wordpress.com/2011/02/06/%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%8C-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-%CE%B2%CF%81%CE%AC%CE%B2/

OI ΚΡΕΜΑΣΤΟΙ ΚΗΠΟΙ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

OI ΚΡΕΜΑΣΤΟΙ ΚΗΠΟΙ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ

Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας πιθανολογείται ότι αποτελούσαν μέρος των εξωτερικών τειχών της Βαβυλώνας. Εικάζεται ότι το βοτανολογικό αυτό θαύμα, που υπερβαίνει τον φυσικό νόμο, ανάγεται στον έρωτα ενός βασιλιά για μια γυναίκα. Κατά τον Βηρωσσό, έναν Βαβυλώνιο ελληνιστή ιερέα, που έγραψε την ιστορία της Βαβυλώνας στα ελληνικά, οι Κήποι χτίστηκαν περίπου το 600 π.Χ. και εμπνευστής τους ήταν ο Ναβουχοδονόσορ Β΄ (περίοδος βασιλείας: 605-562 π.Χ.), ο ισχυρότερος μονάρχης της νεοβαβυλωνιάκης αυτοκρατορίας. Οι Κήποι ήταν δώρο προς τη γυναίκα του Αμυίτις, θυγατέρα του βασιλιά των Μηδων, η οποία νοσταλγούσε τους δασωμένους λόφους της πατρίδας της, και ήθελε να διατρέφεται με φυτά που υπήρχαν στη χώρα της αλλά όχι στη Βαβυλώνα. Για το λόγο αυτό στους κρεμαστούς κήπους υπήρχε και βοτανικός κήπος όπου καλλιεργούνταν εκείνα τα φυτά. Μια άλλη θεωρία λέει ότι οι κήποι χτίστηκαν από τη βασίλισσα των Ασσυρίων Σεμίραμι, γύρω στο 810 π.Χ.

Οι κρεμαστοί κήποι θεωρούνται ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου αν και πολλές αμφιβολίες έχουν εκφραστεί για την φυσική ύπαρξή τους. Το γεγονός ότι αναφέρονται εκτενέστατα από δύο αρχαίους Έλληνες ιστορικούς τον Στράβωνα και τον Διόδωρο τον Σικελιώτη δεν ενισχύει κατά πολύ τα ιστορικά γεγονότα.

Περιγραφές ιστορικών
Ο Φίλων ο Βιζάντιος, τον 3ο αιώνα π.Χ., τοποθέτησε τους Κήπους πρώτους στον κατάλογό του των επτά θαυμάτων, επισημαίνοντας την ιδιότητα που τους καθιστούσε θαυμαστούς: το ότι αψηφούσαν τη φύση. Σε ένα γυμνό τοπίο, ο άνθρωπος δημιούργησε αυτό που αρνήθηκε να κάνει η φύση: σκιερά δένδρα, πολύχρωμα λουλούδια, εύσαρκα φρούτα και κελαρυστές πηγές. Κι επιπλέον, ίσως για να τονίσουν τον τεχνητό χαρακτήρα τους, οι κήποι ήταν φυτεμένοι σε υπερυψωμένα πεζούλια, ώστε, όπως παρατηρεί ο Φίλων, «τα έργα της καλλιέργειας να αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων».

Γύρω στο 50 π.Χ. ο Διόδωρος ο Σικελιώτης έγραψε ότι αυτοί οι πολυεπίπεδοι κήποι στηρίζονταν σε μια σύνθετη κατασκευή από χοντρούς τούβλινους τοίχους, πέτρινα υποστυλώματα και δοκούς από κορμούς φοινικόδενδρων σε πυκνή διάταξη. Για να στεγανοποιηθούν οι δοκοί, καλύπτονταν με πλέγματα από καλάμια και πίσσα, καθώς και δύο στρώσεις εφυαλωμένων οπτόπλινθων.

Ο Στράβων αναφέρει ότι το πότισμα των κήπων γινόταν με νερό από το γειτονικό Ευφράτη: «Στην πλευρά των σκαλοπατιών υπάρχουν μηχανές ύδατος, με τη βοήθεια των οποίων τα πρόσωπα, που διορίζονται ρητώς για το σκοπό αυτό, είναι συνεχώς απασχολημένα στην αύξηση του ύδατος από τον Ευφράτη στον κήπο...».

Το εκπληκτικό αποτέλεσμα, με μέγεθος περίπου 400 πόδια (122 μέτρα) φάρδος, 400 πόδια (122 μέτρα) μήκος και περισσότερο από 80 πόδια (25 μέτρα) ύψος,ήταν μια δροσερή, υγρή κι ευωδιαστή όαση, φτιαγμένη για θεούς, που από τα πανάρχαια χρόνια διήγειρε τη φαντασία των Δυτικών

Αμφισβητούμενη Ύπαρξη
Οι Κήποι, ωστόσο, είναι το μόνο από τα θαύματα που δεν έχει αφήσει ίχνη. Παρά τις μεγάλης κλίμακας ανασκαφές που έχουν γίνει στη Βαβυλώνα, δεν βρέθηκε κάποια κατασκευή που να ταιριάζει στις περιγραφές των συγγραφέων της ελληνιστικής περιόδου. Αρκετές πιθανές θέσεις έχουν προταθεί, όπως ένα μεγάλο θολωτό κτίσμα που ανακάλυψε στις αρχές του 20ού αιώνα ο Γερμανός αρχαιολόγος Ρόμπερτ Κόλντεβαϊ, αλλά καμία δεν έχει κερδίσει ως τώρα την καθολική αποδοχή των επιστημόνων. Η υπόθεση ύπαρξης των Κήπων εξασθενεί και από το ότι δεν τους αναφέρει κανένα από τα χιλιάδες δείγματα σφηνοειδούς γραφής που βρέθηκαν στη Βαβυλώνα, συγκαταλεγομένου κι ενός καταλόγου με τα μνημεία της πόλης. Εξίσου σιωπηλός είναι και ο Ηρόδοτος, που προφανώς τον 5ο αιώνα π.Χ. ταξίδεψε στη Βαβυλώνα.

Αντίθετα, διατηρούνται ατόφια τμήματα των πελώριων αμυντικών τειχών της Βαβυλώνας, που στην οδό στο πάνω μέρος τους, όπως αναφέρει ο γεωγράφος Στράβων, χωρούσαν δίπλα δίπλα δύο «άρματα ζεμένα με τέσσερα άλογα». Ο Φίλων θεωρεί από μόνο του θαύμα αυτό το τείχος, τμήμα του οποίου ανοικοδομήθηκε κατά τη δεκαετία του 1980 από τον πρόεδρο του Ιράκ, Σαντάμ Χουσεΐν, με σκοπό την προσέλκυση τουριστών.

Αν και η ύπαρξη των Κήπων δεν έχει επιβεβαιωθεί, δεν είναι όμως απίθανη. Από την αρχαιότητα, οι βασιλιάδες της Μεσοποταμίας κοσμούσαν τις πόλεις τους με πράσινο. Λέγεται ότι ο Γκιλγκαμές, ο μυθικός βασιλιάς της Ουρούκ, είχε διαμορφώσει το ένα τρίτο της πρωτεύουσας του σε κήπους. Ακόμα και οι Ασσύριοι ηγεμόνες, που λόγω της αγριότητάς τους είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος των αντιπάλων τους, λάτρευαν τους κήπους. Ο Ασσουρνασιρπάλ Β΄, για παράδειγμα, μπορεί να έγδερνε ζωντανούς τους εχθρούς που αιχμαλώτιζε, αλλά ταυτόχρονα ήταν και μανιώδης συλλέκτης φυτών και κατά τον 9ο αι. π.Χ. είχε φυτέψει στη (σημερινή) Νιμρούντ σπάνια δένδρα, θάμνους και λουλούδια. Φαίνεται, επίσης, ότι έχτισε ψηλά τείχη για τη συγκράτηση του νερού από ρυάκια και καταρράκτες, που απαιτούσαν τη διαμόρφωση υπερυψωμένων επιφανειών, ώστε να εξασφαλίζεται κάποια κλίση.

Εξ αιτίας των αυθαίρετων επεμβάσεών τους στη φύση, καθώς και λόγω των στρατιωτικών τους επιτυχιών σε βάρος μικρότερων κρατών, οι ηγεμόνες της Μεσοποταμίας δεν έχουν και τόσο καλό όνομα στην Παλαιά Διαθήκη. Η εικόνα των Δυτικών για τη Βαβυλώνα διαμορφώθηκε ως ένα βαθμό από τις ιστορίες της Παλαιάς Διαθήκης για τον Ναβουχοδονόσορα, που το 587 π.Χ. λεηλάτησε την Ιερουσαλήμ, ισοπέδωσε τον ναό του Σολομώντα και μετέφερε αιχμαλώτους στη Βαβυλώνα τους πιο επιφανείς πολίτες της. Όπως αναφέρεται στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης Δανιήλ, ο Ναβουχοδονόσορ καυχήθηκε για το μεγαλείο της πόλης του: «αυτή εστί Βαβυλών η μεγάλη, ην εγώ ωκοδόμησα εις οίκον βασιλείας εν τω κράτει της ισχύος μου εις τιμήν της δόξης μου». Κατά τον Δανιήλ, ο Θεός τιμώρησε τον ηγεμόνα για την αλαζονεία του, καταδικάζοντάς τον να χάσει τα λογικά του και να ζήσει 7 χρόνια σαν άγριο θηρίο.

Αν και τα ιστορικά δεδομένα για τη Βαβυλώνα δεν τεκμηριώνουν το ότι ο Ναβουχοδονόσορ τρελάθηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, που διήρκεσε 42 χρόνια, οι αρχαιολογικές ανασκαφές επιβεβαιώνουν ότι εκτέλεσε σπουδαία έργα στην Εγγύς Ανατολή. Ολοκληρωσε τα πελώρια τείχη, έχτισε την περιμετρική τάφρο και ανοικοδόμησε το μεγαλύτερο μέρος του κέντρου της Βαβυλώνας, μετατρέποντάς τη σε μια θαυμαστή πόλη που, κατά τον Ηρόδοτο, ξεπερνούσε σε μεγαλείο κάθε άλλη πόλη του τότε γνωστού κόσμου.

Ένα από τα επιτεύγματα του Ναβουχοδονόσορα ήταν η Πύλη της Ιστάρ, διακοσμημένη με ανάγλυφα γαλάζια εφυαλωμένα τούβλα. Αφιερωμένη στη θεά του έρωτα και του πολέμου, η Πύλη βρισκόταν σε μια πομπική οδό, όπου κάποτε οι βαβυλωνιακές στρατιές γιόρταζαν τους θριάμβους του θεού τους, του Μαρδούκ, δημιουργού του ουρανού και της γης. Ο Αλέξανδρος πρέπει να πέρασε από την Πύλη της Ιστάρ, όταν μπήκε στη Βαβυλώνα, τον τελευταίο σταθμό των κατακτήσεών του. Ίσως εκεί ο τριανταδυάχρονος κατακτητής να ατένιζε τους Κήπους, διακρίνοντας στη φθαρτή ομορφιά τους την υπόσχεση ενός λιγότερου εφήμερου παραδείσου.

Νέα Θεωρία
Μια πιο πρόσφατη θεωρία προτείνει ότι οι κήποι κατασκευάστηκαν όντως κάτω από τις διαταγές του Σενναχειρείμ, ο οποίος ανέβηκε στο θρόνο της Ασσυρίας το 705 π.Χ., βασιλεύοντας μέχρι το 681 π.Χ. Κατά την εκπόνηση νέων μελετών σχετικά με τον τόπο της Νινευί (Βρίσκεται στην ανατολική όχθη του Τίγρη στην αρχαία Ασσυρία), οι κήποι του είχαν τοποθετηθεί κοντά στην είσοδο του παλατιού του, στην όχθη του ποταμού Τίγρη. Είναι πιθανό ότι στους επόμενους αιώνες, οι δύο τοποθεσίες μπερδεύτηκαν από τους ιστορικούς, και οι Κρεμαστοί Κήποι αποδόθηκαν στη Βαβυλώνα 
 ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Ποιες τροφές προστατεύουν από τις αλλεργίες

Απλές λύσεις

Ποιες τροφές προστατεύουν από τις αλλεργίες

Τα παιδιά που τρώνε ψάρια και πράσινα φασόλια έχουν λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν αλλεργίες ή άσθμα σύμφωνα με ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά που τρώνε «φρουτώδη» λαχανικά, δηλαδή ντομάτες, πράσινα φασόλια, μελιτζάνες, και κολοκυθάκια, έχουν 62% λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν συριγμό (κύριο σύμπτωμα του άσθματος), ενώ τα παιδιά που τρώνε συχνά ψάρι έχουν 57% λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν αλλεργίες.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι αντιοξειδωτικές ουσίες που περιέχονται σε φρούτα και λαχανικά βοηθούν στην προστασία του πνευμονικού ιστού. Όσο για τα ψάρια, τα λιπώδη ψάρια όπως ο σολομός είναι καλές πηγές ω-3 πολυακόρεστων λιπαρών οξέων τα οποία έχουν αντιφλεγμονώδη δράση και επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού με τέτοιο τρόπο, ώστε να το προστατεύουν από τις αλλεργίες.

123baby.me

Α. ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ "Γιατί βαθιά μου δόξασα"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Α. ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ "Γιατί βαθιά μου δόξασα"

Γιατί βαθιά μου δόξασα και πίστεψα τη γη
και στη φυγή δεν άπλωσα τα μυστικά φτερά μου,
μα ολάκερον ερίζωσα το νου μου στη σιγή,

νά που και πάλι αναπηδά στη δίψα μου η πηγή,
πηγή ζωής, χορευτική πηγή, πηγή χαρά μου...

Γιατί ποτέ δε λόγιασα το πότε και το πώς,

μα εβύθισα τη σκέψη μου μέσα στην πάσαν ώρα,

σα μέσα της να κρύβονταν ο αμέτρητος σκοπός,

νά τώρα που, ή καλοκαιριά τριγύρα μου είτε μπόρα,

λάμπ' η στιγμή ολοστρόγγυλη στο νου μου σαν οπώρα,

βρέχει απ' τα βάθη τ' ουρανού και μέσα μου ο καρπός!...

Γιατί δεν είπα: «εδώ η ζωή αρχίζει, εδώ τελειώνει...»

μα «αν είν' η μέρα βροχερή, σέρνει πιο πλούσιο φως...

μα κι ο σεισμός βαθύτερη τη χτίση θεμελιώνει,

τι ο ζωντανός παλμός της γης που πλάθει είναι κρυφός...»

νά που, ό,τι στάθη εφήμερο, σα σύγνεφο αναλιώνει,

νά που ο μέγας Θάνατος μου γίνηκε αδερφός!...