Η Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων (51)

Από παλιά Ραδιοτηλεόραση

 

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Στα τρυπημένα σημεία λέει: Σκουζές, ανακριβής

Η θέσπιση της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων 

 

 

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΟΥΛΙΟΣ «Αθήνα»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΟΥΛΙΟΣ «Αθήνα»

Τσιμέντο και σίδερο στον πνιγμένο αέρα
πανάρχαια γόησσα Αθήνα
γυαλίζει τ’ άσπρο σου στήθος απόψε

άσε με να σου το σφίξω μέχρι να πονέσεις
χύνοντας κόκκινο γάλα
καθώς θ’ ακούς το τραγούδι της συνουσίας
παράμερα στα δεντράκια δύο μαθητών
του γυμνασίου και το ρυθμό της καρδιάς μου
σ’ αυτό το βράδυ των μεθυσμένων συντριβανιών
του αμύγδαλου-κόσμου
……………………………………………………………………..

Ακου το ουρλιαχτό του περιπολικού και κοίτα
Αυτούς που οτυς βάζουν στο αυτοκίνητο και
Βιαστικά τους οδηγούν στο τμήμα .
Με προβολείς στο μάτι τους ρίχνουν κάτω
Τους ψάχνουν κι η μέση τους σπάει στο τραπέζι
Και τους αφήνουν με το στόμα πεταμένο
Στον ουρανό πάνω σ’ ένα κολοσιαίο
Κλάξον αυτοκινήτου πάνω στο δάπεδο του γραφείου
Τα παιδιά με τα γυαλιστερά εξαρτήματα
Ειδικευμένα στον τρόμο και τα μεγαλοπρεπή
Σειρήτια στα μάτια τους.
Κι αυτοί που
Έχουν δολοφονηθεί αδιαμαρτύρητα ή πετάχτηκαν
Απ’ την ταράτσα του κτιρίου μετά το πέρας
Των ανακρίσεων όπως γίνεται στο σινεμά
Κι αυτοί που αφανίστηκαν μες στη θάλασσα
Θέλοντας να το σκάσουν και οι καιροί
Αποθρασύνοντας τον ισχυρό
Σ’ αυτό τον κόσμο τον παράφρονα της φυλακής.

Κι αυτοί που πολτοποιήθηκαν απ’ τα τανκς
Μέσα στο Πολυτεχνείο ή έσκασαν απ’ τα
καπνογόνα κι αυτοί που σταυρώθηκαν
Στα διασταυρούμενα πυρά
Φωνάζοντας μέχρι τον άλλο κόσμο
«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»

Από τη συλλογή Γυμνός ομιλητής (Αθ. 1977).

ΑΠΟ http://www.sarantakos.com/istoria/polyt17n/poulios_aqhna.html

Eύκολα βουτήματα

Eύκολα βουτήματα

Δοκιμάστε αυτήν την απλή συνταγή και φτιάξτε λαχταριστά βουτήματα.

• 500 γραμμάρια φυτική μαργαρίνη

• 250 γραμμάρια ζάχαρη άχνη
• 1 βανίλια σε σκόνη
• 200 γραμμάρια χυμός πορτοκάλι
• Ξύσμα από τη φλούδα 1 πορτοκαλιού
• 750 γραμμάρια κοσκινισμένο αλεύρι μαλακό
• 8 γραμμάρια baking powder

Τοποθετήστε τη μαργαρίνη, τη ζάχαρη άχνη και τη βανίλια σε ένα μπολ και χτυπήστε τα με το μίξερ μέχρι να έχετε ένα μείγμα αφράτο και ομοιογενές.

Προσθέστε σιγά σιγά το χυμό πορτοκαλιού και το ξύσμα συνεχίζοντας το χτύπημα μέχρι να ομογενοποιηθούν όλα τα υλικά.

Aνακατέψτε το αλεύρι με το baking powder και προσθέστε τα στο μείγμα. Ανακατέψτε με μια ξύλινη κουτάλα μαλακά.

Γεμίστε ένα κορνέ με κατσαρό ακροφύσιο και φτιάξτε σε ένα ταψί με αντικολλητικό χαρτί μπισκοτάκια σε ό,τι σχήμα θέλετε.

Ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 15 με 20 λεπτά.

Αν θέλετε πασπαλίστε μερικά με ζάχαρη άχνη ή στρώστε στην μια πλευρά τους μαρμελάδα και φτιάξτε σαντουϊτσάκια. Μπορείτε ακόμη να βουτήξετε μερικά μέχρι τη μέση σε λιωμένη σοκολάτα.

queen.gr

Ο γιος του δάσκαλου

Bigbook.gr

Δεν υπήρχε τρόπος να ξεφύγει κανείς από τις συμπτώσεις. Μια ξαφνική καλοκαιρινή βροχή και... η ζωή του αλλάζει. Το τυχαίο γίνεται κάτι παραπάνω από σημαντικό, σε βαθμό που να ξεκλειδώνει ένα προ σαράντα ετών μυστήριο. Ο Νικόδημος είναι ο μικρός γιος, αλλά κυρίαρχος της οικογενειακής μυθολογίας είναι ο Άλλος. Ο μεγάλος απών. Ο αυτόχειρας αδερφός και "γιος του δάσκαλου", που συνέχισε να υπάρχει εντατικά και στις δεκαετίες που ακολούθησαν το χαμό του. Μια ξαφνική καλοκαιρινή βροχή θα θέσει συνειδησιακά διλήμματα στον μεσήλικα πλέον μικρότερο αδερφό, που ως τότε ήταν μόνο παρατηρητής. Τώρα, όμως, είναι εκείνος που θα ψάξει εξαρχής τη ζωή του -μέσα από δύσβατες διαδρομές- και θα έρθει αντιμέτωπος με μια αμείλικτη, κάποτε, στην έπαρσή της παρέα αγοριών. Όσο κι αν πονάει η αλήθεια και τα αντιφατικά γεγονότα που παρεμβαίνουν στην αναζήτησή του, εκείνος θα ακολουθήσει τα ίχνη που πιστεύει πως καθορίζουν το αίσθημα του δικαίου. Για να δικαιώσει την ηθική του πένθους που τον πονά. Αμυνόμενος στο βαρύ κλίμα μιας μίζερης Αθήνας, θα παραμείνει αμετακίνητος στις εμμονές του. Τώρα, όμως, πρέπει να σταθεί απέναντί τους. Μόνος. Όπως πάντα....

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=214619

Γουλιέλμος Τέλλος

18 Νοεμβρίου 1307...!!! Γουλιέλμος Τέλλος
Υπάρχουν αρκετές παραλλαγές του θρύλου του Γουλιέλμου Τέλλου. Η δολοφονία του Γκέσλερ δεν αναφέρεται στο πατριωτικό τραγούδι Tellenlied, αλλά στη «Λευκή Βίβλο του Σάρνεν» και μεταγενέστερα. Ο θρύλος κατά τη διήγηση του Tschudi (περ. 1570) έχει ως εξής:

Ο Γουλιέλμος Τέλλος, ένας χωρικός από το Μπύργκλεν του καντονίου Ούρι, ήταν γνωστός ως εξαιρετικά καλός σκοπευτής με τόξο-βαλλίστρα. Στην εποχή του οι Αψβούργοι αυτοκράτορες της Αυστρίας προσπαθούσαν να κυριαρχήσουν στο Ούρι. Ο `Αλμπρεχτ (ή Χέρμαν) Γκέσλερ (Gessler), ο νεοδιορισμένος Αυστριακός διοικητής του `Αλτντορφ, έστησε ένα στύλο στην κεντρική πλατεία του χωριού, κρέμασε το καπέλο του στην κορυφή και απαιτούσε όλοι οι κάτοικοι να υποκλίνονται ενώπιον του καπέλου ως ένδειξη υποταγής. Ο Τέλλος πέρασε μπροστά στον στύλο χωρίς να υποκλιθεί και για τον λόγο αυτό συνελήφθηκε. Ο Γκέσλερ του υποσχέθηκε ότι θα του χάριζε την ελευθερία αν πετύχαινε με το βέλος του ένα μήλο τοποθετημένο πάνω στο κεφάλι του γιου του, του Βάλτερ, αλλιώς θα τον εκτελούσε μαζί με τον γιο του.

 

Το άλμα του Τέλλου (Tellensprung) από τη βάρκα των Αυστριακών στις πλαγιές του `Αξεν. Σπουδή του Ernst Stückelberg (1879) για την τοιχογραφία στο «Παρεκκλήσιο του Τέλλου» (Tellskapelle), στην Ελβετία.

Στις 18 Νοεμβρίου 1307, κατά την παράδοση, ο Γουλιέλμος Τέλλος έκοψε στα δύο το μήλο πάνω στο κεφάλι του γιου του με ένα βέλος της βαλλίστρας του[1]. Αλλά ο Γκέσλερ πρόσεξε ότι πριν τη βολή ο Τέλλος είχε βγάλει δύο βέλη από τη φαρέτρα του αντί ένα και μετά το κατόρθωμά του τον ρώτησε γιατί. Ο Τέλλος αποκρίθηκε πως, αν είχε σκοτώσει τον γιο του, θα χρησιμοποιούσε το δεύτερο βέλος για να σκοτώσει τον ίδιο τον Γκέσλερ. Ο Γκέσλερ εξαγριώθηκε και ξανασυνέλαβε τον Τέλλο. Τον μετέφερε στο πλοιάριό του δεμένο για να τον κλείσει στο κάστρο του στο Κύσναχτ. Στη Λίμνη της Λουκέρνης όμως ξέσπασε θύελλα και οι στρατιώτες φοβήθηκαν ότι το πλοιάριο θα ανατρεπόταν, οπότε έλυσαν τον Τέλλο και του ζήτησαν να καθίσει στο πηδάλιο. Ο Τέλλος εκμεταλλεύθηκε την ευκαιρία για να αποδράσει, πηδώντας από το σκάφος στο σημείο της ακτής που είναι και σήμερα γνωστό ως Tellsplatte (= «Το άλμα του Τέλλου»).

Ο Τέλλος περπάτησε μέχρι το Κύσναχτ και παραμόνευε: όταν ο Γκέσλερ έφθανε εκεί, ο Τέλλος τον σημάδεψε με τη βαλλίστρα του και τον σκότωσε καθώς αυτός περνούσε από μια στενωπό του δρόμου από το Ίμενζεε στο Κύσναχτ, σήμερα γνωστό ως Hohle Gasse.

Η ανυπόταχτη στάση του Γουλιέλμου Τέλλου άναψε τη σπίθα μιας εξέγερσης των ντόπιων ενάντια στους Αυστριακούς δυνάστες, στην οποία ο ίδιος έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο αγώνας οδήγησε τελικώς στον σχηματισμό της Ελβετικής Συνομοσπονδίας. Ο Τέλλος πολέμησε κατά των Αυστριακών και στη Μάχη του Μοργκάρτεν το 1315. Ο Tschudi επίσης αναφέρει ότι ο θάνατος του Τέλλου επήλθε το 1354, όταν σε μεγάλη πια ηλικία προσπάθησε να σώσει ένα παιδί που πνιγόταν στον ποταμό Σόχενμπαχ του Ούρι.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CE%BB%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%82

Συνειδητό – υποσυνείδητο

http://www.apocalypsejohn.com

 Συνειδητό – υποσυνείδητο και ο προγραμματισμός του Σωκράτους - H πλαστή αλήθεια που πλασάρουν

Όλοι έχουμε ακούσει για το συνειδητό και το υποσυνείδητο. Το υποσυνείδητο είναι μια αποθήκη πληροφοριών από την οποία αντλούμε εικόνες ήχους κτλ για να αποκωδικοποιήσουμε κάτι. Π.χ. σπάει ένα γυαλί, τα ηχητικά κύματα τα οποία λαμβάνουν τα αυτιά μας τα στέλνουν στον εγκέφαλο για αποκωδικοποίηση, ο εγκέφαλος τρέχει στην αποθήκη (υποσυνείδητο) βρίσκει τον ίδιο ήχο ή παραπλήσιο από την data base και σχηματίζει την εικόνα ότι είναι ένα γυαλί που έσπασε… Ο Σωκράτης στον «Φαίδωνα» μας δίνει ένα ανάλογο παράδειγμα…με την όραση και την οπτική ισότητα.

Αυτά συμβαίνουν σε επίπεδο αισθητού δηλαδή ύλης, τι γίνεται όμως σε επίπεδο νοητού, δηλαδή καταστάσεων, γεγονότων κτλ;

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν εδώ και πολλά χρόνια ότι ο μέσος άνθρωπος ζει και αντιδρά 95% με το υποσυνείδητο και 5% με το συνειδητό, αυτό δημιουργεί μια καλή ερώτηση: τελικά ζούμε σε έναν υποσυνείδητο κόσμο; (δηλαδή σε ένα Matrix?), επίσης τι θα συνέβαινε αν κάποιοι οι οποίοι γνώριζαν τον μηχανισμό αυτόν, δημιουργούσαν και γέμιζαν με συγκεκριμένες ασύμμετρες εικόνες το υποσυνείδητο μας με σκοπό την επιβολή των σχεδίων τους…; θα συνέβαινε αυτό που ήδη συμβαίνει…

Τα σχολεία Πανεπιστήμια κτλ δεν μας μαθαίνουν τον μηχανισμό με τον οποίο εμείς μόνοι μας θα διακρίνουμε την αλήθεια από το ψεύδος, αλλά μας μαθαίνουν έτοιμες γνώσεις-έννοιες τις οποίες κάποιοι άλλοι έχουν ορίσει γι εμάς, αυτό σημαίνει ότι οικειοποιούμαστε ξένες ιδέες άρα και ξένη προσωπικότητα. Παράδειγμα αν σε μια πόλη (κράτος) κυβερνάει ένα συγκεκριμένο πολίτευμα ο κόσμος μαθαίνει ότι αυτό είναι το σωστό π.χ. Κομμουνισμός σε χώρες όπως ΕΣΣΔ, Πολωνίες, Ρουμανίες, Αλβανίες, Βουλγαρίες που ο κόσμος «νόμιζε» ότι αυτό το πολίτευμα ήταν το σωστό. Εδώ μαθαίνουμε ότι το σωστό είναι ο Σοσιαλισμός και ότι οι Χουντικοί ήταν κακοί και αντίστοιχα (διάλογος Σωκράτη και Θρασύμαχου στην «Πολιτεία» περί δικαίου και πολιτεύματος).

Το αντικλείδι

Την πραγματικότητα-αλήθεια όμως υπάρχει τρόπος να την προσεγγίσουμε, διότι μπορεί να λένε μερικοί ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική για τον καθένα ανάλογα τις γνώσεις και την νοημοσύνη του, παρόλα αυτά υπάρχει μια παγκόσμια πραγματικότητα-αλήθεια η οποία λειτουργεί απόλυτα μαθηματικά όπως άλλωστε και ολόκληρη η δημιουργία. Ο μηχανισμός αυτός γίνεται ορατός από τα Πλατωνικά κείμενα, στα οποία ο Σωκράτης χρησιμοποιεί συγκεκριμένες μαθηματικές μεθόδους για την εύρεση της αλήθειας και τον ξεχωρισμό της από το ψεύδος! βασίζεται στο root των μαθηματικών δηλαδή το 0/1, αυτό που είπε αργότερα ο Αριστοτέλης ως «εξίσωση των αντιθέτων».

Ο Σωκράτης στην απολογία του αναφέρει ότι δεν ήταν δάσκαλος και ότι δεν δίδαξε ποτέ τίποτα κανέναν, δεν είχε μαθητές αλλά συνομιλητές, τι εννοούσε; ότι δεν έδωσε έτοιμη γνώση, αλλά έδειχνε τον τρόπο με τον οποίο ο συνομιλητής μόνος του θα δει τον εαυτό του (γνώθι εις εαυτόν), θα ξεχωρίσει το αόριστο από το ορισμένο, θα διακρίνει και θα ξεχωρίσει τις αντίθετες έννοιες που πριν είχε σε σύγχυση μέσα στο μυαλό του, οπότε και την αλήθεια από το ψεύδος. Η επίπονη διαδικασία που υπέβαλε ο μαθητής στο να κοιτάξει μέσα στον εαυτό του (γνώθι εις εαυτόν) παραλληλίστηκε με τους πόνους της γέννας, η εύρεση της αλήθειας ως γέννεση και η μέθοδος αυτή του Σωκράτη ονομάστηκε «μαιευτική».

Εδώ μας αποκαλύπτουν οι πρόγονοι μας λίγο πολύ, ότι η ζωή μοιάζει σαν σπείρα, αν την κοιτάξεις από κάτοψη μοιάζει σαν κύκλος αλλά αν την κοιτάξεις από άλλη οπτική βλέπεις και τις διαβαθμίσεις της εξέλιξης (εξέλιξη=»εκ του έλικος» δηλαδή DNA).

Ο Σωκράτης το πρώτο πράγμα που έκανε πριν ξεκινήσει μια συνομιλία ήταν να ορίζει τις έννοιες, διότι δεν ήταν δυνατόν να αποκαλούμε κάποιον ή κάτι «καλό» ή «κακό» εφόσον δεν γνωρίζουμε τι είναι «καλό» και τι «κακό». Με την μέθοδο των αντιθέτων (0/1) όριζε τις έννοιες, τις έκανε «reserved words», και προχωρούσε στην εύρεση της αλήθειας χρησιμοποιώντας και το If/else, δηλαδή έφτιαχνε το πρόγραμμα. Π.χ. δεν μπορεί κανείς να πει «ένας νάνος 3 μέτρων» διότι έχουμε ορίσει ότι ο νάνος είναι το πολύ 1 μέτρο και ο γίγας 3 μέτρα, οπότε «νάνος 3 μέτρα» είναι αντίθετες έννοιες άρα υπάρχει ψεύδος.

Ο Σωκράτης ήταν ο πρώτος ο οποίος απέδειξε μαθηματικά ότι «η κακία είναι άγνοια» διότι αν τα ανθρωποειδή που χρησιμοποιούν την κακία για να «ανέβουν» κοινωνικά και οικονομικά, κατανοήσουν την πραγματικότητα θα διακρίνουν ότι οι προσπάθειες τους είναι μάταιες, όχι στον υλικό κόσμο αλλά στον ευρύτερο νοητό ο οποίος κατ επέκταση επηρεάζει και τον υλικό.

Αν σήμερα λοιπόν αυτοί οι κάποιοι χρησιμοποιούν το υποσυνείδητο για να μας γεμίσουν λανθασμένες εικόνες εμείς αντιστεκόμαστε με την Σωκρατική λογική ευρέσεως της αλήθειας όπως υπάρχουν στα Πλατωνικά κείμενα.

ΟΤΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΥΡΩ ΜΑΣ,ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΟΜΑΣΤΕ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΑΥΤΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ!!! θα ξεχωρίσει μονος του το αόριστο από το ορισμένο

ΘΑ ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΟΧΙ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΖΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ; Η ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ; ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΠΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ; ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ! ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ!

ΔΗΛΑΔΗ, θα διακρίνει και θα ξεχωρίσει τις αντίθετες έννοιες που πριν είχε σε σύγχυση μέσα στο μυαλό του, οπότε και την αλήθεια από το ψεύδος.

Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ!

ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΩ ΕΓΩ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ!

ΠΡΕΠΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ! ΤΟΝ ΝΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ!

ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΟ ΜΥΑΛΟ!

ΝΑ ΔΕΧΕΣΑΙ ΟΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΕΙΣ,ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙΣ. 

ΝΑ ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙΣ ΟΧΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΥΡΩ ΣΟΥ.

ΑΛΛΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ, ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ Η ΟΧΙ.

ΠΗΓΗ

ΧΡΟΝΟΣ ΑΣΤΡΙΚΟΣ της Στέλλας Χ. *

http://www.onestory.gr/post/35976201022

ΧΡΟΝΟΣ ΑΣΤΡΙΚΟΣ

της Στέλλας Χ. *

Κοιτάζω έξω από το παράθυρο το απέναντι βουνό. Έχει μόλις σταματήσει να βρέχει και ξεχωρίζω τις σταγόνες να γλιστράνε στις άκρες των φύλλων. Φαντάζομαι ότι έξω κάνει κρύο. Αν και σήμερα μέχρι και μέσα κάνει κρύο. Όχι ακριβώς κρύο, αλλά αυτή η υγρασία που ξυπνάει έναν πόνο στην πλάτη μου. Δε θυμάμαι που χτύπησα. Η νοσοκόμα λέει οτι προσπάθησα να ξεφύγω από τους γιατρούς όταν ήρθαν σπίτι να με πάρουν και χτύπησα στην κουπαστή της σκάλας. Εγώ δε θυμάμαι. Δε θυμάμαι σχεδόν τίποτα από κείνη την μέρα. Η μνήμη η πάνσοφη τα απώθησε όλα. Την ευγνωμονώ γι’ αυτό.

Αμυδρά αναπολώ ότι ήταν μια από τις ημέρες που το κεφάλι μου πονούσε υπερβολικά και δεν έλεγαν με τίποτα να σταματήσουν οι φωνές. Εξαντλημένος ικέτευα έναν Ήφαιστο να δώσει μια μ’ ένα σφυρί να λευτερώσει τις παγιδευμένες Αθηνές απ’ το κορμί μου. Οι φωνές μου, μου ανήκουν. Είναι τα απομεινάρια αλλοτινών σκέψεών μου. Φαντάσματα των ζωών που ήθελα ζήσω και δεν προλάβαινα. Με στοιχειώνουν για να μου θυμίζουν κάθε μέρα ποιος είμαι και τί έχω κάνει. Δεν μ’ ενοχλούν. Αλλά να, είναι καμιά φορά, που θέλω να σωπάσουν γιατί κουράζομαι. Τις παρακαλάω ή τις καλοπιάνω με γλυκίσματα, αλλά εκείνες δεν ακούνε. Τσάμπα οι ξώβεργες που στήνω, εκπαιδευμένες οι σκέψεις μου και ξεγλιστράνε. 

Προσπάθησα μια μέρα να εξηγήσω σε μια νοσοκόμα το χρόνο. Της είπα ότι η στιγμή που ζούμε στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, ότι είναι μόνο το αποτέλεσμα ενός αστρικού χωροχρόνου. Της ζήτησα να προσπαθήσει να ξεφύγει για λίγο απ’ τον μικρόκοσμο που ζει και να προσπαθήσει να δει ολόκληρη την εικόνα. Σηκώθηκε να φύγει, αλλά μυξόκλαψα λίγο και έμεινε. Είναι πιο ευαίσθητη αυτή από τις άλλες γιατί είναι ακόμα καινούρια. Θα μάθει και αυτή με τον καιρό να μας σιχαίνεται όλους. Της είπα ότι οι άνθρωποι είμαστε σαν κουκίδες στο χάρτη. Πάλι φάνηκε ότι δεν καταλαβαίνει και τότε τη ρώτησα αν ξέρει ότι τ’ αστέρια που βλέπει το βράδυ από το μπαλκόνι της, όταν σκέφτεται τον αγαπητικό της, στην πραγματικότητα έχουν σβήσει εδώ και εκατομμύρια χρόνια και ότι εμείς βλέπουμε το φως τους που ταξιδεύει όλο αυτόν τον καιρό. Τα μάτια της γυάλισαν και κατάλαβα ότι με πρόσεχε. Ή μπορεί και να σκεφτόταν να κρατάει αλαμπρατσέτα τον αγαπημένο της και η φωνή μου να ήταν μόνο μια μουσική υπόκρουση. Σπάνια κάθεται κανείς να μ’ ακούσει. Είναι που ο καθένας εδώ ζει στον δικό του κόσμο και όλοι μαζί συγκατοικούμε απλώς στο χώρο αυτού του δημόσιου ιδρύματος. Εντάξει, φταίει και που καμιά φορά χάνω λίγο την αίσθηση του χρόνου και οι σκέψεις μου μένουν μετέωρες σε ένα διαστημικό σύμπαν, σε μια διαγαλαξιακή άνω τελεία. Δε φταίω εγώ. Προσπαθώ εδώ και καιρό να τους πω ότι φταίει αυτό το χάπι που μου δίνουν το πρωί. Κάνει το μυαλό μου σαν το χυλό που μας ταΐζουν κάθε Τετάρτη και Παρασκευή. Προσπαθώ να τους πω ότι εγώ θέλω να μπορώ να σκέφτομαι και ότι αυτό παραλύει κάθε μυ του σώματός μου. Αλλά εκείνοι λένε ότι χωρίς αυτά είμαι επικίνδυνος.

Φυσικά, ό,τι δεν καταλαβαίνουμε το θεωρούμε επικίνδυνο. Έτσι γίναν τόσα εγκλήματα στην πλάτη της ιστορίας. Δεν καταλαβαίνω πάντως. Εγώ επικίνδυνος δεν υπήρξα ποτέ. Οδηγούσα πάντα με 60 χιλιόμετρα την ώρα και περνούσα μακριά από την τριανταφυλλιά στον κήπο για να μην ταράξω τα λουλούδια της. Είναι ωραίες οι τριανταφυλλιές στον κήπο μου. Κόκκινες και κίτρινες, με μικρά ζουμερά μπουμπούκια που σκαρφαλώναν στην κάμαρά μου και η μυρωδιά τους μ’ έκανε τα βράδια να κοιμάμαι ανήσυχος. Α, ναι! Αυτό ήταν πρόβλημα, ο ύπνος μου υπερτερούσε μπροστά στα καζάνια της κόλασης. Ιδρώτας με έλουζε και ρίγη τυραννούσαν το κορμί μου. Σαν έγκυος ένιωθα, έτοιμος να βγάλει στο φως τις λύσεις για τα μυστήρια όλου του κόσμου. Η γυναίκα μου δεν άντεξε. Αποσύρθηκε σταδιακά. Στην αρχή διακριτικά, στο διπλανό δωμάτιο, αλλά όταν πια δεν μπορούσα να συγκρατήσω τις φωνές τις υπερφυσικής μου γέννας, έφυγε και αθόρυβα από το σπίτι. Δεν την κατηγορώ. Δεν ήταν κουφή.

Έρωτας. Δε θυμάμαι ακριβώς πώς είναι το συναίσθημα. Από τότε που μ’ έφεραν εδώ ξεχνάω πολλά. Όποτε προσπαθώ να το φέρω στη μνήμη μου, θυμάμαι έντονες ματιές. Ένα τρέμουλο στο κορμί και μια αγωνία. Χέρια και πόδια μπλεγμένα κάτω από τις κουβέρτες. Να βλέπεις κόκκινο και να το κάνει πράσινο να περάσεις. Να ξεχνάς μια λέξη και να τη συμπληρώνει αυτή. Να μην φτάνει το χέρι σου και να κόβει το δικό της να στο χαρίσει. Να ησυχάζει τη φύση για να μπορείς να κοιμηθείς έστω πέντε λεπτά ανενόχλητος. Να μπλέκει το κορμί της εμπόδιο στους σπασμούς σου, για να σε γλιτώσει να μη σε σπάσουν. Δεν την κατηγορώ. Δεν ήταν άτρωτη. 

Η θύμηση κρατάει τόσο λίγο. Μετά νερουλιάζουν όλα.

Δεν είμαι πια εγώ, το νιώθω. Το κορμί μου έχει απομείνει μόνο να κρατάει τα μετόπισθεν. Ο χειρότερός μου φόβος είναι το ταρακούνημα. Βλέπω τους άλλους εδώ να λικνίζονται μπρος πίσω για ώρες, σαν ξεχαρβαλωμένες ψάθινες κουνιστές πολυθρόνες. Σαν κούνιες παιδικές που προσπαθούν να μετακινήσουν τον κόσμο. Να τον πάνε λίγο πιο κάτω, λίγο πιο μακριά από ‘δω. Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. Που με κάνει να ντρέπομαι. Αλλά κυρίως να με σιχαίνομαι. Που εύχομαι να μπορούσα να κλέψω τη ζώνη απ’ το παντελόνι κάποιου καλοζωισμένου γιατρού και να την περάσω θηλιά στο λαιμό μου. Θα είμαι πολύ ωραίο θέμα για κάποιο ζωγράφο. Εγώ, ντυμένος με αυτή την λευκή ατσούμπαλη στολή, που με παχαίνει σίγουρα, να ίπταμαι με μια ζώνη από την ντουζιέρα. Το λευκό της πιτζάμας μου να αντανακλάται, στα πριν χρόνια, λευκά πλακάκια του μπάνιου. Τραγικό. Πολύ λευκό. Α, ναι. Ξεχάστηκα. Με σιχαίνομαι κάποια βράδια. Γιατί δεν προλαβαίνω να πάω στην τουαλέτα. Θέλω, αλλά είναι τα πόδια μου ξύλινα. Προσπαθώ να τα κουνήσω αλλά δεν υπακούν. Αγαλματοποιημένα. Έτσι παραμένω εκεί ακίνητος, να προσπαθώ να τιθασεύσω με το νου τις λειτουργίες του εντέρου μου. Μέχρι που παραδίνομαι και αισθάνομαι τη ζέστη να απλώνεται στην πιτζάμα μου. Μένω εκεί εξαφανισμένος από το κορμί μου, ν’ ακούω την αναπνοή μου και να εύχομαι να μην ξημερώσει.

Το πρωί η νοσοκόμα με βρίσκει χωμένο στη βρώμα. Την ακούω που βρίζει ακατάπαυστα, με βουτάει με δύναμη και με πονάει, σχεδόν με σέρνει στο μπάνιο. Αλλά εγώ δεν είμαι εκεί. Είναι αυτά τα χάπια που μου δίνουν για να κοιμάμαι. Αλλοιώνουν τις αισθήσεις μου, επίτηδες για να μ’ εξημερώσουν. Να γίνω ένα μ’ αυτούς. Αλλά δεν θα τους κάνω τη χάρη. Απ’ έξω δεν μπορούν να με δουν αλλά μέσα κρατάω ακόμα. Το κορμί μου το υποτάξανε, εμένα όμως όχι. Δε θα τους κάνω τη χάρη. Μέχρι να γίνω ένα σβωλαράκι χώμα το μυαλό μου θα είναι ακέραιο. Ή σχεδόν. Κανένα μυαλό δεν είναι τελείως ακέραιο. Έτσι θα είχαμε τον τέλειο άνθρωπο. Παίζω σκάκι. Μόνος μου. Αντίπαλος του εαυτού μου. Μια ζωή αντίπαλος με τον εαυτό μου. Κάποτε μου είχαν πει οτι το σκάκι γυμνάζει τη σκέψη. Κι έτσι παίζω εναντίον μου μήπως και καταφέρω να βγω νικητής.

Βέβαια προχθές έκανα κάτι κουτό. Προσπάθησα να φάω το άλογο. Δεν ξέρω τι μ’ έπιασε, ήταν το μαύρο άλογο απέναντι από το λευκό αξιωματικό κι εκείνος ήταν έτοιμος να το κατατροπώσει. Τότε θυμήθηκα τ’ άλογα στην εξοχή και τους ξέφρενους καλπασμούς τους και σκέφτηκα ότι ένα πραγματικό άλογο θα μπορούσε να ξεφύγει από μια τέτοια πολιορκία. Και θύμωσα. Γιατί σκέφτηκα ότι εγώ δεν θα ξεφύγω ποτέ από εδώ μέσα. Έκανα τότε κάτι ριζοσπαστικό. Άνοιξα το στόμα μου να το καταβροχθίσω. Ήταν μια πράξη επαναστατική. 

Ομολογουμένως. Αλλά με πρόλαβαν. Μια χοντρή νοσοκόμα με κρεάτινα χέρια με πρόλαβε και την ώρα που το άλογο θα καταποντιζόταν στα Τάρταρα του μέσα μου, το τράβηξε έξω. Σαν να μου ξερίζωνε τα σωθικά ένιωσα. Επειδή δεν πρόλαβα να δραπετεύσω. Ήθελε να μου υπενθυμίσει ότι αυτή κάνει κουμάντο και ότι αυτή κρατάει τα κλειδιά της φυλακής μου.

Δεν ήξερε όμως η κουτή ότι εγώ δραπέτευσα από τη φυλακή μου πριν από καιρό. Δραπέτευσα όταν αποφάσισα να ακολουθήσω τις φωνές μου και σώθηκα. Την ελευθερία μου την κέρδισα. Αυτό που βλέπεις τώρα έχει πεθάνει εδώ και καιρό, θέλω να της πετάξω στα μούτρα. Ένα αστεράκι είμαι, κοπελιά.

Βρέχει σήμερα. Σχεδόν μυρίζω το χώμα. Προσπαθώ να βγάλω το χέρι μου έξω, μα βρίσκει πάνω στο τζάμι. Το είδωλο μου καθρεφτίζεται στον ατμό που αφήνει η υγρασία, αλλά εγώ το προσπερνώ. Δεν με αναγνωρίζω. Έχει υγρασία και με πονάει αυτό το χτύπημα στην πλάτη. Είναι και που οι φωνές αναζωογονήθηκαν με τη βροχή σήμερα και στήσαν πανηγύρι. Δεν τις μπορώ όμως σήμερα. Δεν τις αντέχω. Σήμερα θα ήθελα να σώπαιναν για λίγο. Σήμερα που οι σκέψεις μου δεν είναι πάλι μαύρος χυλός.

Η Στέλλα Χ. γεννήθηκε στην Αθήνα και ακόμα ψάχνει να βρει τι θα γίνει όταν μεγαλώσει.

[ e-mail ]

Δίκταμος

http://to-perivoli-tis-kritis.gr

 

Δίκταμος

Κωδικός: 302-210-0032

Τιμή:

€0,90

/ Φακελακι των 15 γραμμαρίων

Σε συσκευασία 15 γραμμαρίων.

Το Δίκταμο η έρωντας, (επιστημονική ονομασία: Origanum dictamnus, Ορίγανον το δίκταμνον) είναι ένα ενδημικό φυτό που συναντάται στην Κρήτη και χρησιμοποιείται ως ρόφημα. Το όνομα προέρχεται από το όρος Δίκτη του Λασιθίου όπου παλαιότερα αφθονούσε. Ειδικότερα καλλιεργείται εδώ και 70 χρόνια στην Έμπαρο. Τα φύλλα του είναι χνουδωτά και έχουν χρώμα γκριζοπράσινο. Το δίκταμο λέγεται και δίκταμνο(ς).

Στη Μινωική Κρήτη και την Αρχαία Ελλάδα ήταν ένα από τα σπουδαιότερα φαρμακευτικά φυτά. Ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε κατά των παθήσεων του στομάχου και του πεπτικού συστήματος, στους ρευματισμούς, τα αρθριτικά, ως επουλωτικό, εμμηναγωγό, τονωτικό και αντισπασμωδικό.

Ο Δίκταμος είναι ενδημικό φρύγανο της Κρήτης και αυτοφύεται πρακτικά σε όλα τα βουνά του νησιού κι όχι μόνο στη Δίκτη όπως το θέλει το όνομά του. Εξαπλώνεται από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι τα 1.600 μ. αποκλειστικά σε γκρεμνό και φαράγγια (υποχρεωτικό χασμόφυτο). Είναι ένα μικρό φυτό με μήκος 30 έως 40 εκ., πολύ δυνατής οσμής και γεύσης, τα φύλλα του είναι σχετικά μικρά αλλά παχουλά, και καλύπτονται από χνούδι, τα άνθη του έχουν βιολετί χρώμα.

Θεραπευτικές Ιδιότητες

 
Το δίκταμο έχει αντισηπτική δράση, τονωτική και αντισπασμωδική. Χρησιμοποιείται για την επούλωση των τραυμάτων, ως καταπραϋντικό του πεπτικού συστήματος, καθώς και κατά της γρίπης και του κρυολογήματος. Δρα σπασμολυτικά και συμβάλει στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση των κυκλοφορικών και καρδιολογικών προβλημάτων, ανακουφίζει από πονοκεφάλους, και στομαχικές διαταραχές, πονόδοντους και αποστήματα. Ενεργεί επίσης, ως αντιδιαβητικό, εμμηναγωγό αλλά και ως αφροδισιακό (στην Κρήτη το αναφέρουν και ως «έρωντα»).

Χρησιμοποιείται ως φάρμακο με τη μορφή συνήθως του αφεψήματος, αντικαθιστώντας το τσάι με αναλογία 1 γρ δίκταμο με 100 γρ νερό.

Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων, ... 18 Νοεμβρίου

http://www.zougla.gr

Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα θύματα των Τροχαίων Δυστυχημάτων

Πρώτη καταχώρηση: Κυριακή, 18 Νοεμβρίου 2012, 02:53

Ads by Google
Εγκλωβισμένοι στο ΧΑΑ;Ετσι θα πάρετε τα λεφτά σας πίσω αλλά και θα κερδίσετε ανέβει/πέσει!
www.apodoseis.gr

Η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα θύματα των Τροχαίων Δυστυχημάτων καθιερώθηκε το 1993 από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων (FEVR) και τιμάται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Νοεμβρίου. Δώδεκα χρόνια αργότερα έλαβε παγκόσμιο χαρακτήρα, όταν υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (ψήφισμα 60/5 της 26ης Οκτωβρίου 2005).

Στόχος της ημέρας αυτής είναι να φέρουμε στη μνήμη μας και να τιμήσουμε τα εκατομμύρια νεκρών και τραυματιών από τροχαία δυστυχήματακαι να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για την αποφυγή στο μέλλον θανάτων και τραυματισμών, που μπορούν να αποφευχθούν. Kάθε μέρα, σχεδόν 4.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους σε όλο τον κόσμο σε τροχαία δυστηχήματακαι πάνω από ένα εκατομμύριο κάθε χρόνο.

Τα στοιχεία για τη χώρα μας είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά:

Από το 1965 έως και το 2008 είχαμε 150.000 νεκρούς και 1,5 εκατ. τραυματίες.
Κάθε χρόνο, κατά μέσο όρο, έχουμε 3.650 νεκρούς, περισσότερους από 10.000 παραπληγικούς, 45.000 τραυματίες και περίπου 2.500 μικρά παιδιά να συνεχίζουν τη ζωή τους με μόνιμες αναπηρίες.
Καθημερινά χάνουν τη ζωή τους κατά μέσο όρο 10 άνθρωποι, ενώ κάθε μήνα περισσότεροι από 3.600 άνθρωποι τραυματίζονται σε τροχαία.

Το 82% των τροχαίων ατυχημάτων συμβαίνει μέσα στις πόλεις με μέσο όρο ταχύτητας τα 60 χλμ./ώρα.
Ελλάδα και Ρουμανία είναι οι δυο χώρες με το υψηλότερο αριθμό θανάτων από τροχαία ανά εκατομμύριο κατοίκων. Συγκεκριμένα, 130 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους ανά εκατομμύριο στη χώρα μας, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 69 άνθρωποι.

Επιμέλεια:Μίτση Σκέντζου

Τελευταία ενημέρωση: Κυριακή, 18 Νοεμβρίου 2012, 03:00

----------------------------------------

Κρήτη: 352... κεράκια για τα θύματα της ασφάλτου

18 Νοεμβρίου 2012, 09:44

Με μοναδικό σκοπό την ευαισθητοποίηση του κοινού του Ηρακλείου, γύρω από την πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων, που κάθε χρόνο αυξάνονται δραματικά, η Περιφέρεια Κρήτης, αναλαμβάνει δράση και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Ατυχημάτων, σήμερα διοργανώνει σε συνεργασία με φορείς του Ηρακλείου, μία σειρά από πρωτοβουλίες.

Έτσι, λοιπόν, σήμερα, θα πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις και δράσεις, σε διάφορα σημεία του Ηρακλείου, ενώ θα γίνει διανομή έντυπου υλικού και αυτοκόλλητων.

Παράλληλα, θα αναρτηθούν αφίσες και θα ενημερώνονται οι πολίτες που θα περνούν από το κέντρο.
Είναι η πρώτη φορά που αυτοδιοικητικός φορέας συμμετέχει ενεργά με μια σειρά δράσεων και συντονισμό όλων των εμπλεκομένων φορέων στην Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων, όπως έχει οριστεί η τρίτη Κυριακή του Νοεμβρίου.

Στο πλαίσιο της καμπάνιας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης με θέμα «Ασφαλής Κρήτη», η οποία εγκαινιάστηκε το Φεβρουάριο του 2012, η Περιφέρειας Κρήτης υλοποιεί τώρα στη δράση «Ένα αυτοκόλλητο, που ενώνει τις φωνές μας: ΟΧΙ άλλο αίμα στην άσφαλτο».

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων, όλοι εμπλεκόμενοι φορείς συναντήθηκαν στην Περιφέρεια, για την τελική κατάρτιση του προγράμματος και στις τέσσερις Περιφερειακές Ενότητες του νησιού.

Ο Περιφερειάρχης Σταύρος Αρναουτάκης, στάθηκε στην αναγκαιότητα της συμμετοχής όλων των φορέων και των πολιτών στον περιορισμό των τροχαίων ατυχημάτων και δυστυχημάτων και ευχαρίστησε όσους φορείς συμμετέχουν ενεργά στην υλοποίηση αυτού του στόχου.

Παράλληλα, ο κ. Αρναουτάκης αναφέρθηκε στα έργα που προωθεί και σχεδιάζει η Περιφέρειας , πολλές φορές και με δικά της κονδύλια, στο εθνικό δίκτυο, στο επαρχιακό δίκτυο και στους κάθετους άξονες του νησιού.

Αναφερόμενος στο επαρχιακό δίκτυο του νησιού, επεσήμανε τις εργολαβίες που ήδη ξεκίνησαν στο Ηράκλειο και αφορούν στη βελτίωση του οδικού δικτύου. Οι παρεμβάσεις που έχουν σχεδιαστεί σε όλο το νησί έχουν προϋπολογισμό 16 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία εκτίμησε ότι θα έχουν απορροφηθεί μέχρι το καλοκαίρι του 2013. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι ο συνολικός προϋπολογισμός αντίστοιχων έργων στο επαρχιακό οδικό δίκτυο της Κρήτης θα φτάσει τα 35 εκατομμύρια ευρώ.

Πηγή: cretalive.gr

Zougla.gr

Η Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων (49)

Από παλιά Ραδιοτηλεόραση

 

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Στο τρυπημένο σημείο λέει : Χάβρη

Η ίδρυση του ΣΕΓΑΣ