Εικονοθεραπεία 47

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

 

μακιγιάζ για την περίοδο των γιορτών

Απλές λύσεις

 Απαλό και καθημερινό μακιγιάζ για την περίοδο των γιορτών

Την περίοδο των γιορτών όλες θέλουμε να λάμπουμε και να εντυπωσιάζουμε με το μακιγιάζ μας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως μοναδική επιλογή για να το πετύχετε είναι ένα glamorous Χριστουγεννιάτικο μακιγιάζ, το οποίο είναι έντονο και βαρύ για την καθημερινότητα σας και μπορεί να φορεθεί μόνο στα ρεβεγιόν.

Δείτε λοιπόν ένα υπέροχο, απαλό καθημερινό μακιγιάζ που θα σας βοηθήσει να λάμψετε όλη την υπόλοιπη περίοδο των γιορτών.

http://youtu.be/g3GuZOopNY8

beautetinkyriaki.gr

Ο "καιρός της σχόλης"

Bigbook.gr

Ο Τζουάνες Παπαδόπουλος, γεννημένος γύρω στα 1618 στο Χάνδακα, έζησε τα τελευταία ειρηνικά χρόνια της βενετοκρατίας και τη μακρόχρονη πολιορκία της πόλης του από τους Οθωμανούς. 

Πρόσφυγας από το 1669, κατέφυγε στα Επτάνησα, έμεινε πολλά χρόνια στην Ιστρία και τελικά εγκαταστάθηκε στην Πάδοβα. Εκεί έγραψε το 1696, στα ιταλικά, τις αναμνήσεις του από τη χαμένη πατρίδα. 

Μιλάει για τα πελώρια τείχη του Χάνδακα, τις εκκλησίες του, την κρήνη Μορεζίνι, παρουσιάζει συνήθειες και αφηγείται περιστατικά, αναφέρεται σε ενδυμασίες και διασκεδάσεις, λέει για τις καλλιέργειες και την κτηνοτροφία, θυμάται κάθε τόσο τα φαγητά και τα περίφημα κρητικά κρασιά... 

Σε μια αφήγηση ελεύθερη σαν κουβέντα, συγκερνά την πίκρα του για την απώλεια του τόπου του με το χιούμορ, τη νοσταλγία του με καυστικές παρατηρήσεις. Ο "καιρός της σχόλης" που βρήκε ο Τζουάνες στα ήσυχα γερατειά του μας χαρίζει ένα κείμενο μοναδικό στην αμεσότητά του, που φέρνει μπροστά μας ολοζώντανη την "αγαπημένη πατρίδα" του στην καθημερινότητά της και σε ιδιαίτερες, ευτυχισμένες και επώδυνες, ώρες της.
http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=214437#.UNq6Z6z0dWM

Οι άντρες πρέπει να τρώνε μαύρη σοκολάτα

Οι άντρες πρέπει να τρώνε μαύρη σοκολάτα

Εάν ψάχνετε ένα δώρο της τελευταίας στιγμής για τον καλό σας, αγοράστε του ένα κουτί μαύρα σοκολατάκια με υψηλή περιεκτικότητα σε στερεά κακάο. Το δώρο αυτό μπορεί να αποδειχθεί αληθινά σωτήριο, σύμφωνα με Βρετανούς επιστήμονες.

Όπως ανακάλυψαν, το δημοφιλέστερο γλύκισμα του κόσμου μάς προστατεύει έναντι των εμφραγμάτων και των εγκεφαλικών, επειδή έχει αντιθρομβωτικές ιδιότητες – με το όφελος να είναι ιδιαιτέρως μεγάλο στους άντρες.

Όπως γράφουν στην επιθεώρηση «Molecular Nutrition Food Research», η αντιθρομβωτική δράση της μαύρης σοκολάτας αρχίζει μέσα σε δύο ώρες από την κατανάλωσή της και στα δύο φύλα, αλλά στους άντρες είναι πιο ισχυρή.

Η ουσία της υποθέσεως είναι πως ένα κομμάτι μαύρη σοκολάτα την ημέρα – όχι μόνο τα Χριστούγεννα – μπορεί να αποτελεί ένα από τα μυστικά της καρδιολογικής υγείας, λένε οι ερευνητές από το Ίδρυμα Διατροφής & Υγείας Rowett του Πανεπιστημίου της Αμπερντήν, στη Σκωτία.

«Η σοκολάτα ασκεί οξεία δράση στο σώμα ανδρών και γυναικών, αλλά στις γυναίκες η δράση είναι ηπιότερη», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Μπάουκγιε ντε Ρόος, υπεύθυνη του Προγράμματος Λιπιδίων & Αθηροσκλήρωσης στο Rowett.

Ωστόσο, επισήμανε πως «τα ευρήματα αυτά δεν αποτελούν άλλοθι για να καταναλώνει κανείς ανεξέλεγκτα σοκολάτα, διότι είναι εξαιρετικά πλούσια σε λίπη και ζάχαρη». Υποδηλώνουν, όμως, ότι «η καθημερινή κατανάλωση μικρής ποσότητας μαύρης σοκολότας, με περιεκτικότητα τουλάχιστον 70% σε κακάκο, κάνει περισσότερο καλό παρά κακό», πρόσθεσε.

Τα αιμοπετάλια

Οι επιστήμονες του Rowett συνεργάσθηκαν με συναδέλφους τους από το Ίδρυμα Έρευνας των Τροφίμων στο Νόργουϊτς για να ελέγξουν τι συνέβαινε στο αίμα 42 υγιών εθελοντών (26 γυναικών και 16 ανδρών) έπειτα από την κατανάλωση σοκολάτας.

Στόχος της μελέτης τους ήταν να ελέγξουν εάν μπορεί η σοκολάτα να επηρεάσει την συγκόλληση των αιμοπεταλίων – των κυττάρων του αίματος που όταν ενωθούν μεταξύ τους δημιουργούν τους θρόμβους, οι οποίοι μπορεί να οδηγήσουν σε έμφραγμα ή εγκεφαλικό.

Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει ότι οι φλαβονόλες - ένα είδος συστατικών της σοκολάτας, του τσαγιού και των μήλων - επιδρούν ευνοϊκά στα αιμοπετάλια. Την υψηλότερη συγκέντρωση φλαβονολών έχει η μαύρη σοκολάτα με υψηλή περιεκτικότητα σε στερεά κακάο.

Οι επιστήμονες του Rowett και του Νόργουϊτς συνέκριναν την λειτουργία των αιμοπεταλίων των εθελοντών που έτρωγαν την μαύρη σοκολάτα με την υψηλή περιεκτικότητα σε στερεά κακάο με εκείνη όσων έτρωγαν κοινή μαύρη σοκολάτα ή λευκή σοκολάτα.

Για να γίνει η σύγκριση, έλαβαν από τους εθελοντές δείγματα αίματος και ούρων 2και 6 ώρες έπειτα από την κατανάλωση της σοκολάτας.

Στα δείγματα αυτά έκαναν διάφορες εξετάσεις, όπως τεστ ενεργοποίησης αιμοπεταλίων (είναι μία αναστρέψιμη διαδικασία κατά την οποία τα αιμοπετάλια αρχίζουν να γίνονται κολλώδη) και τεστ συσσωμάτωσης αιμοπεταλίων (είναι μία μη αναστρέψιμη διαδικασία κατά την οποία τα κολλώδη αιμοπετάλια ενώνονται μεταξύ τους).

Έτσι ανακάλυψαν ότι η πολύ πλούσια σε κακάο μαύρη σοκολάτα μείωνε σημαντικά την ενεργοποίηση και την συσσωμάτωση αιμοπεταλίων στους άνδρες, αλλά μόνον την συσσωμάτωση στις γυναίκες – με τις μεγαλύτερες μειώσεις να παρατηρούνται 2 ώρες έπειτα από την κατανάλωση της σοκολάτας.

Χρόνος ροής

Οι ερευνητές μέτρησαν επίσης τον χρόνο ροής, διότι όταν τα αιμοπετάλια γίνονται κολλώδη, ο χρόνος ροής μειώνεται (ο χρόνος ροής είναι το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από τη στιγμή που αρχίζει η απώλεια αίματος όταν κόψει ο γιατρός ελαφρά τον λοβό του αυτιού με ένα μικρό μαχαιράκι ή μία ειδική βελόνα, μέχρι τη στιγμή που θα σταματήσει το αίμα).

Έτσι διαπίστωσαν ότι η πολύ πλούσια σε κακάο σοκολάτα αύξανε σημαντικά τον χρόνο ροής 6 ώρες έπειτα από την κατανάλωσή της. Η δράση αυτή παρατηρήθηκε σε άνδρες και γυναίκες, και πιθανώς οφείλεται σε μεταβολίτες που παράγονται στον οργανισμό μετά την κατανάλωση φλαβονολών.

«Το κακάο αποτελεί πλούσια πηγή φλαβονολών και ξέραμε ήδη ότι οι φλαβονόλες εμποδίζουν την συγκόλληση των αιμοπεταλίων», εξήγησε η δρ ντε Ρόος. «Δεν ξέραμε, όμως, πως ακριβώς γίνεται αυτό. Είναι πολύ ενδιαφέρον που βλέπουμε ότι οι φλαβονόλες επηρεάζουν με διαφορετικό τρόπο άνδρες και γυναίκες».

Εν τούτοις, η αντιθρομβωτική δράση των φλαβονολών φθίνει πολύ γρήγορα. Η μελέτη έδειξε πως μέσα σε περίπου δύο μέρες τα οφέλη τους παύουν να υπάρχουν, γι’ αυτό και οι ερευνητές εκτιμούν πως για να τα αποκομίσει κάποιος πρέπει να τρώει καθημερινά λίγη μαύρη σοκολάτα με υψηλή περιεκτικότητα σε στερεά κακάο.

tanea.gr

Risotto μανιταριών

Απλές λύσεις

Risotto μανιταριών

Είχα διαβάσει κι αν είχα διαβάσει για το πώς να φτιάξω το ριζότο, μέσα στο άγχος όλοι να μη σας καεί το ρύζι, να μη στεγνώσει, να μη λασπώσει, να κρατάει στο δόντι... Τελικά ήταν πολύ πιο εύκολο στην πράξη και με τα σωστά υλικά δεν μπορεί να μη σας βγει καλό! Είχα πάρει από καιρό το πακετάκι με το ρύζι από ένα deli, βρήκα μια ωραία ποικιλία μανιταριών, και βγήκε ένα τέλειο χειμωνιάτικο ριζότο ιδανικό και για χριστουγεννιάτικο μπουφέ.


• 500 γρ. ιταλικό ρύζι Arborio για risotto
• 40 γρ. αποξηραμένα μανιτάρια (εγώ έβαλα από περίπου 4 κουταλιές της σούπας το καθένα τρομπέτα, βολίτη και ορικουλάρια (ή αλλιώς το αυτί του Ιούδα!))
• 40 γρ. βούτυρο αγελάδος
• 1 ποτηράκι κρασί
• 1 κρεμμύδι
• 1 σκελίδα σκόρδο
• 1½ λίτρο ζωμό κοτόπουλου (καλύτερα σπιτικό!)
• ½ κούπα παρμεζάνα
• ½ κούπα κεφαλοτύρι (προαιρετικά αλλά μου αρέσει η αλμύρα που βγάζει)
• 1 κουταλάκι γλυκού λάδι τρούφας (αυτό κι αν είναι προαιρετικό...είχα όμως το βαζάκι, να μην το χρησιμοποιήσω)
• αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Βάζουμε σε ένα κατσαρολάκι τον ζωμό και τον ζεσταίνουμε μέχρι το σημείο βρασμού (προσπαθούμε καθ'όλη τη διάρκεια μαγειρέματος του ρυζιού να κρατάμε τον ζωμό σε αυτήν τη θερμοκρασία ανεβοκατεβάζοντας την ένταση στο μάτι). Ρίχνουμε μέσα στο κατσαρολάκι τα μανιτάρια να αρχίσουν να μαλακώνουν.

Σε ένα βαθύ αντικολλητικό τηγάνι λιώνουμε το βούτυρο και σωτάρουμε το κρεμμύδι ψιλοκομμένο. Ρίχνουμε όλο το ρύζι και ανακατεύουμε 6-7 λεπτά. Προσθέτουμε το σκόρδο λιωμένο, σβήνουμε με το κρασί και ανακατεύουμε για 1 λεπτό. Μέσα σε αυτά τα λεπτά που ασχολούμαστε με το ρύζι, ο ζωμός μας έχει πάρει ένα μαύρο χρώμα και ένα απίστευτο άρωμα από τα μανιτάρια!

Προσθέτουμε μια κουτάλα ζωμό από το κατσαρολάκι (μαζί με τα μανιτάρια!) και αλατοπίπερο. Ανακατεύουμε και ανά 2 λεπτά περίπου (όταν το ρύζι το τραβάει) προσθέτουμε ζωμό από το κατσαρολάκι με την κουτάλα. Δοκιμάζουμε συνέχεια μέχρι να δούμε ότι έχει βράσει καλά το ρύζι αλλά κρατάει λίγο. Το ρύζι που πήρα εγώ ήταν έτοιμο σε 16 λεπτά (μετά το σωτάρισμά του), αλλά είναι ανάλογος ο χρόνος. Προς το τέλος προσθέτουμε τα τυριά, περιχύνουμε με το λάδι τρούφας και το κατεβάζουμε από το μάτι. Πρέπει να είναι ζουμερό, χυλωμένο και το ρύζι να είναι ελάχιστα σκληρό στο κέντρο του. Καλά Χριστούγεννα!

TIPS: Τα μανιτάρια που βρήκα ήταν συσκευασμένα Πίνδου σε 3 διαφορετικά σακουλάκια. Δεν έχω δοκιμάσει με φρέσκα μανιτάρια, απλά φαντάζομαι η μόνη διαφορά είναι ότι τα φρέσκα θα βγάλουν πιο πολλά υγρά και θα πρέπει να σωταριστούν στην αρχή. Τον ζωμό κοτόπουλου τον είχα φτιάξει πριν από μήνες και τον είχα φυλάξει σε παγάκια: έβρασα ένα κοτόπουλο χωρίς το ψαχνό του με μαϊντανό, σέλινο, θυμάρι, δεντρολίβανο, καρότο και κρεμμύδι με μπόλικο αλατοπίπερο ξαφρίζοντάς το, μετά σούρωσα το ζουμί και το άφησα να κρυώσει στο ψυγείο για να αφαιρέσω όλο το λίπος από την επιφάνεια. Τέλος μοίρασα το ζουμί σε παγοθήκες και φύλαξα τα παγάκια σε ένα μεγάλο σακουλάκι. Ακόμα και ένα απλό πιλάφι θέλει το παγάκι του!

blogs.gastronomos.gr

Σήμερα...

Κορνήλιος Καστοριάδης

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης (Κωνσταντινούπολη, 11 Μαρτίου 1922- Παρίσι, 26 Δεκεμβρίου 1997) ήταν Έλληνας φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής. Συγγραφέας του έργου Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας, διευθυντής σπουδών στην Σχολή Ανωτέρων Σπουδών Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού από το 1979, και φιλόσοφος της αυτονομίας, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές του 20ου αιώνα.

Γεννήθηκε το 1922 στην Κωνσταντινούπολη και την ίδια χρονιά, ένα μήνα πριν τη μικρασιατική καταστροφή, η οικογένεια του μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σημαντικές ήταν επιρροές από το οικογενειακό του περιβάλλον: ο πατέρας του: λατρεία για τη μόρφωση, άθεος, αντιβασιλικός, μητέρα:ιδιαίτερη μόρφωση, λατρεία για τη μουσική. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης άρχισε να διαβάζει φιλοσοφία απ'την ηλικία των 11-12 ετών, ενώ πρωτοήρθε σε επαφή με την μαρξιστική σκέψη σε ηλικία 13 ετών, οπότε και γεννήθηκε και το ενδιαφέρον του τόσο για την σκέψη όσο και για την πολιτική.

Η πρώτη ενεργός ανάμειξη και δραστηριοποίηση του στην πολιτική, ήρθε όταν επί δικτατορίας Μεταξά (1937) προσχώρησε στην ΟΚΝΕ. Ενεγράφη στο κομμουνιστικό κόμμα και το 1941 και λίγο μετά την αρχή της κατοχής συγκρότησε μαζί με άλλους νέους μία ομάδα που εναντιωνόταν στο προσανατολισμό του ΚΚΕ. Το 1943 προσχώρησε στην τροτσκιστική ομάδα του Σπύρου Στίνα, πράγμα που είχε ως συνέπεια τη δίωξή του όχι μόνο από τους Γερμανούς αλλά και από το ΚΚΕ. Το 1944 γράφει τα πρώτα του κείμενα για τις κοινωνικές επιστήμες και τον Μαξ Βέμπερ (Max Weber), τα οποία δημοσιεύει στο περιοδικό Αρχείο Κοινωνιολογίας και Ηθικής.

Σπούδασε αρχικά νομικά και οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά τα Δεκεμβριανά, αποδοκίμασε την στάση του ΚΚΕ και, στη συνέχεια, μετέβη με το πορτογαλικό πλοίο Ματαρόα από τον Πειραιά στο Παρίσι όπου έμελλε να εγκατασταθεί μόνιμα. Συνεπιβάτες σε αυτό το πλοίο και οι άλλοι δύο Έλληνες, μετέπειτα στοχαστές του Παρισιού, ο Κώστας Αξελός και ο Κώστας Παπαϊωάννου, που μαζί με διακόσιους ακόμα (ανάμεσα στους οποίους και οι: Μέμος Μακρής, Μιμίκα Κρανάκη) είχαν εξασφαλίσει, με την βοήθεια του Οκτάβιου Μερλιέ (Octave Merlier), υποτροφία του Γαλλικού Ινστιτούτου από την γαλλική κυβέρνηση.

Στο Παρίσι έγινε μέλος της τροτσκιστικής Τετάρτης Διεθνούς και του Διεθνιστικού Κομμουνιστικού Κόμματος, από τις οποίες όμως άρχισε σταδιακά να απομακρύνεται, ώσπου μετά το 1948 να εγκαταλείψει οριστικά το τροτσκιστικό κίνημα. Παράλληλα από την ίδια χρονιά άρχισε να εργάζεται στην υπηρεσία Στατιστικής Εθνικών Λογαριασμών και Μελετών Ανάπτυξης του Οργανισμού Οικονομικής Ανάπτυξης και Συνεργασίας (ΟΟΣΑ), μια θέση την οποία διατήρησε ως και το 1970.

Το 1946 ξεκίνησε και η γνωριμία του με τον διανοούμενο Κλωντ Λεφώρ, με τον οποίο συγκρότησαν μία εσωτερική τάση στο PCI, από το οποίο αποχώρησαν το 1948 και ίδρυσαν την ομάδα Socialisme ou Barbarie («Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα»), η οποία από το επόμενο έτος μέχρι το 1965 εξέδιδε το ομώνυμο περιοδικό. Από τα κείμενα εκείνης της περιόδου προέκυψαν τα βιβλία: Η Γραφειοκρατική Κοινωνία (1973), Η Πείρα του Εργατικού Κινήματος (1974), Το Περιεχόμενο του Σοσιαλισμού, Σύγχρονος Καπιταλισμός και Επανάσταση, Η Γαλλική Κοινωνία (1979).

Μέσα από το συγκεκριμένο περιοδικό βρήκαν βήμα τα επόμενα χρόνια γνωστοί διανοούμενοι της Γαλλίας, όπως ο Lyotard και ο Debord. Το περιοδικό κινείτο πέραν των τροτσκιστικών κύκλων και ήταν ιδιαίτερα επικριτικό στα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Χαρακτηριστική της γραμμής του περιοδικού ήταν η ανάλυση του Καστοριάδη για το πολιτικό σύστημα της Σοβιετικής Ένωσης, το οποίο το χαρακτήρισε καθεστώς "Γραφειοκρατικού Καπιταλισμού". Ανέφερε χαρακτηριστικά: «Η ρωσική επανάσταση οδήγησε στην εγκαθίδρυση ενός νέου τύπου καθεστώτος εκμετάλλευσης και καταπίεσης όπου μια νέα κυρίαρχη τάξη, η γραφειοκρατία, σχηματίστηκε γύρω από το κομμουνιστικό κόμμα». Όσον αφορά τις «φιλελεύθερες δημοκρατίες» της Δύσης θεωρούσε ότι το κριτήριο ταξικής διαφοροποίησης είχε πάψει να είναι πλέον η κατοχή και ο έλεγχος των μέσων παραγωγής, αλλά η κατοχή και η ικανότητα άσκησης εξουσίας. Σταδιακά και προς τα τελευταία χρόνια της έκδοσης του περιοδικού ο Καστοριάδης απομακρύνθηκε από την μαρξιστική φιλοσοφία και θεωρία της Ιστορίας όσο και από την μαρξιστική οικονομική ανάλυση, πράγμα εμφανές στο κείμενο του «Μαρξισμός και επαναστατική κοινωνία» το οποίο αργότερα συμπεριελήφθη στο Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ενώ οι θέσεις και οι απόψεις του Καστοριάδη γνώρισαν μεγάλη απήχηση στους επαναστατικούς κύκλους πολλών χωρών της εποχής, ο ίδιος δεν είχε την ανάλογη αναγνώριση, καθώς ήταν αναγκασμένος να υπογράφει τα κείμενα του χρησιμοποιώντας διάφορα ψευδώνυμα (Pierre Chaulieu, Paul Cardan, Marc Noiraud κ.α). Αυτό συνέβαινε διότι δεν είχε γαλλική υπηκοότητα ή διαβατήριο ακόμη, με συνέπεια να βρίσκεται συνεχώς υπό τον φόβο της απέλασης στην Ελλάδα. Στις σελίδες του περιοδικού πρωτοεμφανίστηκαν και μερικά από τα σημαντικότερα κείμενα της πρώτης περιόδου της σκέψης του, τα οποία αργότερα έμελλε να δημοσιευθούν μέσα από τις εκδόσεις βιβλίων του, όπως τα: «Η Γραφειοκρατική Κοινωνία», «Η Πείρα του Εργατικού Κινήματος» και του ίσως σημαντικότερου έργου του «Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας».

Το 1967 η ομάδα του Socialisme ou Barbarie διαλύεται, ωστόσο όμως δύο χρόνια αργότερα, τα κείμενα και η σκέψη της ομάδας και κυρίως του Καστοριάδη αποτελούν βασική πηγή έμπνευσης των εξεγερμένων φοιτητών του Μάη του '68. Το 1970 ο Καστοριάδης αποκτά την γαλλική υπηκοότητα και έτσι παύει πλέον ο συνεχής φόβος της απέλασης. Αυτή την περίοδο ο Καστοριάδης στρέφεται στην ψυχανάλυση, μάλιστα εργάζεται και ως ψυχαναλυτής ο ίδιος από το 1974, και γίνεται μέλος της επονομαζόμενης Τέταρτης Ομάδας, ενός κινήματος διαφωνούντων της σχολής του Λακάν (Jacques Lacan).

Αυτή η στροφή προς την ψυχανάλυση χαρακτηρίζει πλέον το σύνολο της σκέψης του, πράγμα το οποίο τον οδηγεί σε μια καινούργια φιλοσοφική κατανόηση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του ανθρώπου, η οποία αποτυπώνεται στο κλασικό πλέον έργο του 'Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας'. Κεντρική θέση στην σκέψη του αποκτά η έννοια του Φαντασιακού, το οποίο θεωρεί ως το θεμέλιο στοιχείο της ανθρώπινης δημιουργίας. Ο Καστοριάδης αντιλαμβάνεται την κοινωνική διαφοροποίηση ως μια διαδικασία συνεχούς δημιουργίας ex nihilo σημασιών, νοημάτων, εικόνων οι οποίες θεσπίζονται και δομούν την εικόνα του κόσμου και της κοινωνίας κάθε εποχής. Ο Καστοριάδης αρνείται την ύπαρξη οποιουδήποτε ντετερμινισμού όσον αφορά την κοινωνική αλλαγή, οποιασδήποτε προδιαγεγραμμένης πορείας της κοινωνίας, καθώς αυτή είναι συνεχής δημιουργία που γεννιέται και νοηματοδοτείται μέσω του «Κοινωνικού Φαντασιακού». Σύμφωνα με τον Καστοριάδη, αν και όλες οι κοινωνίες δημιουργούν οι ίδιες τις φαντασιακές σημασίες τους (δηλαδή τους θεσμούς, τους κανόνες, τις πεποιθήσεις, τις αντιλήψεις κ.λπ.) δεν έχουν όλες συνείδηση του γεγονότος αυτού. Πολλές κοινωνίες συγκαλύπτουν τον κοινωνικό χαρακτήρα της θέσμισης των φαντασιακών σημασιών τους, αποδίδοντας την θέσμιση και την θεμελίωση τους σε εξω-κοινωνικούς παράγοντες (π.χ. το Θεό, την παράδοση, το νόμο, την ιστορία). Με βάση αυτή την συνείδηση της αυτοθέσμισης των φαντασιακών σημασιών από κάθε κοινωνία, ο Καστοριάδης διέκρινε μεταξύ των αυτόνομων κοινωνιών, αυτών δηλαδή που είχαν συνείδηση της αυτοθέσμισης αυτής, και των ετερόνομων κοινωνιών, στις οποίες η θέσμιση αποδιδόταν σε κάποια εξωκοινωνική αυθεντία.

Το 1979 ο Καστοριάδης εξελέγη διευθυντής της Ecoles des Hautes Etudes en Sciences Sociales, όπου διοργάνωσε σεμινάριο με τίτλο "Θέσμιση της κοινωνίας και ιστορική δημιουργία".

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Κορνήλιος Καστοριάδης επισκέφθηκε αρκετές φορές την Ελλάδα, δίνοντας σειρά διαλέξεων, μεταξύ άλλων στη Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο, τον Βόλο το Ρέθυμνο κ.α. Το 1989 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Στις 24 Φεβρουαρίου 1993 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης απεβίωσε σε ηλικία 75 ετών, στις 26 Δεκεμβρίου του 1997.

Βασική θέση στο έργο του Καστοριάδη κατέχει η έννοια της "Αυτονομίας", σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, που ο ίδιος αποκαλέστηκε και "Φιλόσοφος της Αυτονομίας". Ετυμολογικά βέβαια, η λέξη σημαίνει την πολιτική πράξη κατά την οποία μια κοινωνία δημιουργεί τους δικούς της νόμους και θεσμούς. Εκτός όμως από τους ίδιους τους νόμους, οι κοινωνίες έχουν και την ανάγκη της "νομιμοποίησης" αυτών, την απάντηση δηλαδή στο γιατί αυτοί οι νόμοι να είναι οι δίκαιοι. Προγενέστερες κοινωνίες νομιμοποιούσαν τους νόμους τους μέσα από την μεταφυσική, λέγοντας κυρίως ότι τους είχαν δοθεί από κάποιο θεό ή θεϊκό πρόγονο. Ο Καστοριάδης παρατήρησε ότι οι προσπάθειες αυτές για νομιμοποίηση είναι, ως επί το πλείστον τους, ταυτολογικές. Οι νόμοι της Παλαιάς Διαθήκης για παράδειγμα, νομιμοποιούνται από το Θεό, η ύπαρξη του οποίου βεβαιώνεται από το γεγονός ότι έδωσε αυτούς τους νόμους. Ο καπιταλισμός από την άλλη έχει σαν νομιμοποίηση του την "ορθολογικότητα" [1], το ότι δηλαδή αποτελεί ένα σύστημα στηριγμένο στη λογική. Παρομοίως όμως, ορίζει πρώτα το τι είναι λογικό, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η μεγιστοποίηση ενός "προϊόντος" παραγωγής και η ελαχιστοποίηση ενός "κόστους", των οποίων τις έννοιες ορίζει και πάλι ο ίδιος. Ένας τέτοιος ορισμός της λογικής όμως δεν μπορεί να στηριχτεί ο ίδιος στη λογική, μιας και έχουν υπάρξει πολλές κοινωνίες, που σίγουρα δεν θα αποκαλούνταν "παράλογες", που τον αγνοούσαν πλήρως και έτσι απαιτείται να τον δεχτούμε ως παραδοχή. Μία δεύτερη νομιμοποίηση του καπιταλιστικού συστήματος έχει επιχειρηθεί και με τη χρήση της Δαρβινικής θεωρίας της εξέλιξης των ειδών μέσω φυσικής επιλογής. Εδώ ο καπιταλισμός παρουσιάζεται ως "φυσικός", έχοντας δήθεν προέλθει από την ίδια διαδικασία που δημιούργησε και τον άνθρωπο. Ο Καστοριάδης, εκφράζοντας πρώτα την άποψη ότι η εφαρμογή της θεωρίας αυτής σε κοινωνικά μορφώματα είναι άτοπη, μας θυμίζει ότι η διαδικασία της εξέλιξης αφήνει πίσω της τον καταλληλότερου προς επιβίωση, με οποιοδήποτε μέσο, και όχι κάποιο ιδανικό αισθητικής ή δικαιοσύνης. Η νομιμοποίηση λοιπόν του καπιταλισμού είναι για άλλη μια φορά ταυτολογική, κάτι που δεν τον καθιστά αυτόματα λογικό ή φυσικό ως σύστημα.

Εδω παρατηρεί ότι πολλές κοινωνίες, τη στιγμή της δημιουργίας τους, παρουσιάζουν φαινόμενα αυτονομίας, όπως οι δημαρχιακές συναντήσεις πολιτών (town hall meetings) κατά την Αμερικανική Ανεξαρτησία και οι οργανώσεις πολιτών κατά την Κομμούνα του Παρισίου. Στην εξέλιξη τους όμως, τα συστήματα αυτά, δίνουν την νομοθετική εξουσία σε εκλεγόμενους άρχοντες με αποτέλεσμα την πλήρη αποξένωση του πολίτη από αυτήν. Κατά τον Καστοριάδη, μόνον η λεγόμενη εκτελεστική εξουσία που πρέπει να πράττει μόνο κατά κυριολεξία του όρου, εκτελώντας τα βουλεύματα του δήμου, μπορεί να μεταβιβάζεται σε ειδικούς ενώ οι υπόλοιπες, συμπεριλαμβανομένης και της δικαστικής, πρέπει να μένουν στα χέρια των πολιτών μέσω της άμεσης δημοκρατίας.

Σε αντίθεση αυτής της τάσης, οι Έλληνες κατά την αρχαιότητα ως πραγματικά αυτόνομη κοινωνία, γνώριζαν ότι οι νόμοι είναι ανθρώπινοι και κατ' ουσίαν αυτονομιμοποιούμενοι. Μπόρεσαν έτσι να τους αλλάζουν διαρκώς, συχνά με δημοκρατικά μέσα. Το ότι παρά τη συνειδητοποίηση αυτή, οι Έλληνες συνέχισαν να σέβονται και να υπακούουν τους νόμους τους, απέδειξε κατά τον Καστοριάδη ότι οι αυτόνομες κοινωνίες είναι δυνατές μέσα στην ιστορία σε αντίθεση με το επιχείρημα που παρουσιάζει τη θρησκεία ως αναγκαία προϋπόθεση για την διατήρηση της έννομης τάξης[2]

Ο Καστοριάδης πίστευε ότι η θέσμιση των κοινωνιών, είτε ως αυτόνομες είτε όχι, προϋποθέτει μια συγκεκριμένη σύλληψη του κόσμου και της σχέσης του ανθρώπου με αυτόν. Ο καπιταλισμός για παράδειγμα, αναδυόμενος μέσα από τη βιομηχανική επανάσταση, συλλαμβάνει έναν επιστημονικά ορισμένο κόσμο με μία κοινωνία βασισμένη σε αυτό που ο ίδιος ορίζει ως "ορθό λόγο" (λογική). Παραδόξως όμως, όπως επισημαίνει αναλυτικά στο πρωτοποριακό του έργο "Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας" [1975], ο Κομμουνισμός βασίζεται επίσης στην ίδια φαντασιακή σύλληψη, καθώς οραματίζεται με τη σειρά του μια κατ' ουσία βιομηχανική κοινωνία, όπου η ευημερία του ανθρώπου είναι υλικά μετρήσιμη και βελτιστοποιήσιμη μέσω της τεχνολογίας. Αποδέχεται έτσι τις ίδιες καπιταλιστικές κατηγορίες και ορισμούς, όπως το τι είναι "προϊόν", "κόστος" κλπ. Έτσι λοιπόν, η ιστορική εξέλιξη της Μαρξιστικής θεωρίας, όπως το παράδειγμα της Σοβιετικής Ένωσης, δεν αποτελεί δολιοφθορά ή "έκπτωση" της αρχικής της ιδεολογίας αλλά η μοιραία της πραγμάτωση μέσα στο χρόνο. Η Ιστορία, δηλαδή, "δείχνει στα γεγονότα αυτό που ή θεωρητική ανάλυση δείχνει απ' την πλευρά της στις ιδέες: ότι το Μαρξιστικό σύστημα αποτελεί μέρος της καπιταλιστικής κουλτούρας" [3]

Στο σημείο αυτό, επανέρχεται στο θέμα της αρχαίας Ελλάδας όπου το θεμελιώδες φαντασιακό, όπως φαίνεται από τον Όμηρο και τον Ησίοδο στις αντίστοιχες κοσμογονίες τους, έχει τον κόσμο να γεννιέται από το Χάος. Σήμερα, και ενώ ο όρος αυτός έχει αναχθεί σε επιστημονική θεωρία (Θεωρίας του Χάους), ο Καστοριάδης προτιμά τον ορισμό του ως "τίποτα"[4]. Αυτή η σύλληψη ήταν, κατά τον Καστοριάδη, η γενεσιουργός δύναμη της αρχαίας δημοκρατίας αφού αφήνει τον άνθρωπο δημιουργό του δικού του νοήματος, σε έλλειψη κάποιου ανώτερου προϋπάρχοντος νόμου.

Ασχολούμενος με το φαινόμενο της αρχαιοελληνικής δημοκρατίας ο Καστοριάδης βρίσκει πάλι το φαινόμενο της αυτοθέσμισης και αυτονομίας ενώ αντικρούει την άποψη που θέλει το πολίτευμα αυτό να πηγάζει από τα φαινόμενα της δουλείας, της γεωγραφίας του Ελλαδικού χώρου ή την οπλική φάλαγγα. Όπως παρατηρεί, σε μια διάλεξη του στο Λεωνίδιο το 1984[5], η Γερμανία, ενώ θα έπρεπε με βάση το επιχείρημα της γεωγραφίας να αποτελεί, ήδη από το Μεσαίωνα, ένα ενιαίο κράτος, γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε παρά μόνο πρόσφατα και ότι αυτός ο κατακερματισμός με τη σειρά του δεν οδήγησε σε καμία μορφή δημοκρατίας. Ούτε και η παρουσία της δουλείας σε άλλες κοινότητες η οποία μάλιστα δεν ήταν βασικό στοιχείο της πρώτης δημοκρατικής κοινωνίας την εποχή του Κλεισθένη, οδήγησε αυτόματα στη δημοκρατία. Αντίθετα, η δημοκρατία της αρχαίας Ελλάδος στηρίχτηκε όχι στην τάξη των δούλων αλλά σε αυτή των μικροεμπόρων, κάτι γνωστό στον ίδιο το Μαρξ όπως επισημαίνει στην ίδια διάλεξη.

Το φαινόμενο της μικρής αυτονομούμενης πόλης κράτους αναδύεται ξανά στις ανεξάρτητες πόλεις της βορείου Ιταλίας κατά την Αναγέννηση, βασιζόμενη ξανά στην τάξη των μικροεμπόρων.

Η αρχαία Ελλάδα κατά τον Καστοριάδη δεν πρέπει να αποτελέσει πρότυπο αλλά έμπνευση για μία σύγχρονη αυτόνομη δημοκρατία

Χριστουγεννιάτικα γούρια

 Φτιάξτε Χριστουγεννιάτικα γούρια

Eύκολα και οικονομικά, πανέμορφα γούρια για τα Χριστούγεννα και τη νέα χρονιά. Είναι από εκείνα τα γλυκά χειροποίητα δώρα που φαίνεται πόσο πολύ σκέφτηκες όσους αγαπάς.
Στην οικογένειά μου ακολουθούμε κάθε Χριστούγεννα το έθιμο ανταλλαγής δώρων. Έχουμε δεν έχουμε χρήματα, πάντα θα σκαρφιστούμε ένα γλυκό δωράκι για το κάθε μέλος της οικογένειας ξεχωριστά.

Τραγούδια, φυτά, γλυκά, πλεχτά, ζωγραφιές. Και πάντα το δέντρο είναι φίσκα στα πακετάκια. Φέτος, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα για όλους ενώ η οικογένεια συνεχίζει να μεγαλώνει επικίνδυνα.

Η ιδέα μου φάνηκε φανταστική. Πάντα μου άρεσαν τα γούρια, ενώ βρίσκω πολύ γλυκό να χαρίσω προσωποποιημένα γούρια που μάλιστα τα έφτιαξα εγώ.

Η κατασκευή τους είναι απλή. Λίγες πολύχρωμες χάντρες, μία αλυσίδα, μια κορδέλα ή ένα σύρμα και ένα όμορφο κόκκινο φιογκάκι θα πλαισιώσουν τέλεια το γούρι.

Το πώς θα το φτιάξεις όμως, ποικίλει ανάλογα τα γούστα και τις δεξιότητές σου. Ορίστε μερικές ιδέες:

Γυαλί Προμηθεύσου μικρές γυάλινες πλάκες που θα κρεμάσεις με μια τρυπούλα από την κορδέλα, το σύρμα ή την αλυσίδα. Πάρε ανεξίτηλους μαρκαδόρους και ανάλογα το μέγεθος, γράψε το όνομα (ή τα αρχικά), μια ευχή ή φτιάξε μια ζωγραφιά για τον παραλήπτη.

Μενταγιόν Βρες στην αγορά μικρά μενταγιόν, από εκείνα τα παλαιού τύπου με το καπάκι. Γέμισέ τα φωτογραφίες, κομμάτια αρωματικών λουλουδιών ή μια ευχούλα σε ένα διπλωμένο χαρτάκι και μπόλικη χρυσόσκονη.

Βραχιόλια Προμηθεύσου μικρές αλυσίδες και πέρασε στους κρίκους τους πολλά μικρά ασημένια ή χρυσά στολιδάκια (charms), ανάλογα τα χρήματα που διαθέτεις. Ένα μικρό χριστουγεννιάτικο δέντρο, μια καμπανούλα, αστέρια, ζάρια και μικρά κρεμαστά γράμματα από τα αρχικά του ονόματος του παραλήπτη.

Σκουλαρίκια Ψάξε στην κοσμηματοθήκη σου ό,τι παλιά κρεμαστά σκουλαρίκια έχεις και διακόσμησε με αυτά το γούρι σου. Πλαισίωσέ το με χάντρες, φιόγκους και μια μικροσκοπική χριστουγεννιάτικη μπαλίτσα και είσαι έτοιμη!

Πουγκιά Ένα μικρό πουγκί για το κάθε αγαπημένο σου πρόσωπο, που θα γεμίσεις με πράγματα μόνο για εκείνο. Μια καρτούλα με ευχές, ζαχαρωτά, ένα βιβλίο μινιατούρα και ό,τι μικροσκοπικά αντικείμενα ξέρεις ότι θα αγγίξουν τον παραλήπτη.

fe-mail.gr

O «δωδεκάλογος» που ξεχωρίζει

 http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=490224

Μπασκόζος Γιάννης Ν. 

Ξένη Λογοτεχνία: O «δωδεκάλογος» που ξεχωρίζει

Μυθιστορήματα που πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσετε - Αναζητήστε τα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  24/12/2012 09:07

Αν δεν έχετε πέσει τυχαία επάνω τους, πρέπει να τα ψάξετε. Δώδεκα μυθιστορήματα της ξένης λογοτεχνίας που ξεχωρίζουν. 

Σταντάλ, «Φεντέρ ή ο πλούσιος σύζυγος» (Πόλις)

Νεαρός εγκαταλείπει την πατρική εστία και έρχεται στο Παρίσι να γίνει ζωγράφος. Βαθμηδόν αστικοποιείται και γίνεται ένας σκληρός συμφεροντολόγος με καταλύτη το άρωμα γυναίκας. Ο Σταντάλ εντυπωσιάζει ακόμα και σε αυτήν την «ανολοκλήρωτη» νουβέλα του.

Στέφαν Τσβάιχ, « Επικίνδυνος Οίκτος» (Αγρα)

Ένας αξιωματικός αποκτά μια σχέση οίκτου με μια παράλυτη νέα κοπέλα, που οδηγεί και τους δύο στην καταστροφή. Υπό το φως του Φρόιντ μια ιστορία με φόντο την παρακμή και πτώση της Αυστροουγγαρίας.

Γιόζεφ Ροτ, «Χίλιες και μια νύχτες» (Ολκός)

Το τελευταίο μυθιστόρημά του συγγραφέα που ανακαλύψαμε καθυστερημένα. Διαδραματίζεται στη λαμπερή και μελαγχολική Βιέννη του 19ου αιώνα, σκηνικό για την ερωτική ιστορία της ασήμαντης Μίτσι Σίναγκλ με τον γοητευτικό και ανόητο ίλαρχο βαρόνο Τάιτινγκερ.

Ντον Ντελίλο, «Σημείο Ωμέγα» (Εστία)

Ωμέγα είναι το σημείο, το απώτατο επίπεδο πολυπλοκότητας και συνείδησης προς το οποίο τείνει το Σύμπαν. Έχουμε φτάσει στο σημείο Ω; Έχει τέλος η συνείδηση; Είναι ο πόλεμος ένας τέλος; Αφηγηματικές ώρες που μπαίνουν και χάνονται γεμάτες ερωτηματικά σε μια έρημο όπου χώρος και χρόνος ταυτίζονται, χωρίς τεχνολογικά εργαλεία που να τους ορίζουν (κινητά κ.λπ.).

Κάρλος Ρουίθ Θαφόν, «Ο Αιχμάλωτος του Ουρανού» (Ψυχογιός)

Βιβλιοφιλικό μυθιστόρημα με ήρωες βιβλία και βιβλιοπώλες στη Βαρκελώνη του ΄50. Βγαλμένο κατευθείαν από το ύφος του «Κόμη Μοντεχρήστου» του Αλέξανδρου Δουμά και του κόσμου του Ντίκενς. Το τρίτο μέρος της τριλογίας του συγγραφέα.

Wilkie Collins, «Αρμαντέιλ» (Gutenberg)

Ένα μυθιστόρημα που δεν άντεχε ο βικτωριανός καθωσπρεπισμός. Ηρωες με σκοτεινές πλευρές, γυναίκες που αρνιούνται τη θέση τους ως μαριονέτες, άνδρες που τους καθοδηγούν τα συναισθήματά τους. Μια εικονογραφία του ανθρώπινου ασυνείδητου.

Ζαν Μισέλ Γκενασιά, «Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων» (Πόλις)

Μυθιστόρημα που έγινε μπεστ σέλερ στη χώρα μας με τη φήμη του να κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα. Η δεκαετία του ΄60 μέσα από τα μάτια ενός νεαρού και τις ιστορίες φυγάδων από τις χώρες του «υπαρκτού». Μια τοιχογραφία αντάξια των κλασικών μυθιστορημάτων.

Ντοστογιέφσκι, «Εγκλημα και Τιμωρία» (Ινδικτος)

Σε νέα μετάφραση και καταπληκτική έκδοση σε χαρτί Βίβλου το μυθιστόρημα του μεγάλου ρώσου συγγραφέα. Ο ανεξήγητος φαινομενικά φόνος μιας γριάς τοκογλύφου από έναν νεαρό φοιτητή ξεδιπλώνει τα βαθύτερα σκότη της ανθρώπινης ψυχής.

Γκίντερ Γκρας, Η γάτα και το ποντίκι (Καστανιώτης)

Ένα μοναχοπαίδι με ένα σωματικό κουσούρι κάνει ό,τι μπορεί για να γίνει ήρωας και να τον θαυμάζουν. Οι προσπάθειές του αποτυχαίνουν κι αυτός οδηγείται σε μια αυτοκαταστροφική συμπεριφορά.

Robert Walzer, «Γιάκομπ φον Γκούντεν» (Ροές)

Ο συγγραφέας που θαύμαζε ο Κάφκα εξιστορεί τις περιπέτειες ενός γόνου αριστοκρατικής οικογένειας που εγκαταλείπει τις καθωσπρέπει φιλοδοξίες και εγγράφεται σε μια σχολή για υπηρέτες. Έχει χαρακτηριστεί ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα του 20ού αιώνα.

Τζ. Ρ.Ρ.Τόλκιν, «Χόμπιτ» (Κέδρος)

Εμβληματικό και προλογικό μυθιστόρημα του συγγραφέα, της μνημειώδους τριλογίας «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών». Ανεπανάληπτη περιπέτεια φαντασίας και συνάμα ένα αξέχαστο ηρωικό παραμύθι που εδώ και πολλές δεκαετίες καθηλώνει και γοητεύει μικρούς και μεγάλους.

Χαρούκι Μουρακάμι, «1Q84» (Ψυχογιός)

Για τους φίλους του γιαπωνέζου και παρολίγον νομπελίστα συγγραφέα, το μυθιστόρημα αυτό είναι η επιτομή του σύγχρονου κόσμου. Δύο ιδανικοί εραστές ψάχνουν ο ένας τον άλλο χωρίς ούτε οι ίδιοι να το συνειδητοποιούν, σε έναν κόσμο που αλλάζει, σε έναν χρόνο ρευστό, απροσδιόριστο.

Για μία επιτυχημένη εμφάνιση

Απλές λύσεις

 Φτιάξε το δικό σου γκλίτερ και λάμψε στο ρεβεγιόν

Για μία επιτυχημένη εμφάνιση

Η πιο λαμπρή μέρα -ή μάλλον νύχτα- της χρονιάς είναι η τελευταία. Τη φετινή παραμονή λάμψε με γκλίτερ σώματος που θα φτιάξεις με τα χεράκια σου.

Θα χρειαστείς:
5 ml/1 κουτ. γλυκού βαζελίνη ,20ml/4 κουτ. γλυκού αλόη βέρα σε μορφή τζελ ( η αλόη βέρα είναι ιδανική για να θεραπεύσει και εγκαύματα), γκλίτερ σε μορφή σκόνης, ένα μικρό βαζάκι, ένα μικρό μπολ, ένα κουτάλι

Εκτέλεση:
· Βάλε την τζελ αλόη βέρα στο μπολ και πρόσθεσε τη βαζελίνη. Ανακάτεψε καλά το μείγμα.
· Ρίξε λίγο γκλίτερ στο μείγμα (πάρε με τα δάχτυλα σου μια μικρή ποσότητα). Ανακάτεψε καλά.
· Βάλε λίγο από το μείγμα στο χέρι σου να δεις αν σου αρέσει το αποτέλεσμα. Αν το παράκανες με το γκλίτερ πρόσθεσε λίγο περισσότερο αλόη βέρα για να αραιώσεις το μείγμα.

· Βάλε το μείγμα στο βαζάκι σου και έτοιμο το γκλίτερ για το σώμα! Το μόνο που σου μένει είναι να το απλώσεις παντού!

myworld.gr