Τί είναι τα Υβρίδια και πόσο "αθώα"είναι

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_6674.html

Τί είναι τα Υβρίδια και πόσο "αθώα"είναι.

Υβρίδια καλούνται τα φυτά, τα οποία προκύπτουν από τη διασταύρωση δυο διαφορετικών ποικιλιών του ίδιου είδους και παρουσιάζουν “βελτιωμένα” χαρακτηριστικά σε σχέση με τα φυτά από τα οποία προέρχονται.

Τα “βελτιωμένα” αυτά χαρακτηριστικά εξυπηρετούν εμπορικούς σκοπούς όπως αύξηση της παραγόμενης ποσότητας, αύξηση του μεγέθους των καρπών, ανθεκτικότητα σε ασθένειες, ανθεκτικότητα σε ακραία καιρικά φαινόμενα, ομογενοποίηση των παραγόμενων

προϊόντων για τη διευκόλυνση της τυποποίησής τους, μορφοποίησή τους προς χάρη της καταναλωτικής αισθητικής κ.λ.π.

Κάθε χώρα διαθέτει εκτός των άλλων και ένα μεγάλο φυσικό θησαυρό, την γενετική ποικιλότητα, δηλαδή ποικιλία λαχανικών και φρού­των, καθώς και σπάνια είδη ζώων, προσαρμοσμέ­να όλα στις κλιματικές συνθήκες κάθε χώρας, με την έλευση των μονοπω­λίων βλέπουμε τις ποικι­λίες που κληροδοτήθηκαν από γενιά σε γενιά, να εγκαταλείπονται, χάρη του φτηνού σπόρου που αγο­ράζει ο αγρότης από το μαγαζί. Με λίγα λόγια η ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου σπόρων χτυπάει τις ποικιλίες που ήταν προσαρμοσμένες στις ειδι­κές ανάγκες της περιοχής και έτσι καλλιεργούμενες ποικιλίες προϊόντων, επί­πονης προσπάθειας αιώ­νων, κινδυνεύουν σοβαρά από ολοσχερή εξαφάνιση.

Οι παραδοσιακοί γεωρ­γοί είχαν φτάσει με τον καιρό να έχουν μια ποικι­λία για σχεδόν κάθε ανά­γκη, π.χ. μια ποικιλία που θα την φύτευαν αν προ­βλεπόταν ξηρασία ή μια ποικιλία που θα άντεχε σε κάποια αρρώστια.

Ήξεραν πως να απομο­νώσουν κάποιο επιθυμητό χαρακτηριστικό. Όταν όμως οι Εταιρείες Σπόρων δημιούργησαν τα υβρίδια, ανθεκτικά μεν στα ζιζανιο­κτόνα και στα λιπάσματα, αλλά με άλλες απαιτήσεις (π.χ. συνεχές πότισμα) φρόντισαν να έχουν το α­ποκλειστικό δικαίωμα εκ­μετάλλευσης τους (the patenting of plants) και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, η Ε.Ε. κατάρτισε κατάλογο ποικιλιών που επιτρέπονται να πωλού­νται στις χώρες-μέλη.

Έτσι ποικιλίες που δεν είναι υβρίδια, όλο και πε­ρισσότερες αποκλείονται από τον κατάλογο. Επίσης και χωριάτικες ποικιλίες που αδυνατούν να ορι­στούν, ποικιλίες που δεν αντέχουν στη μεταφορά και δεν μπορεί το προϊόν τους να μαζευτεί με μη­χανές, όπως οι παλιές Ελ­ληνικές τομάτες, που ήταν μεν πεντανόστιμες, αλλά δεν άντεχαν στην μετα­φορά, εν αντιθέσει με τις σημερινές τομάτες υβρίδια με την χοντρή φλούδα.

Προβλέπεται δυστυχώς ότι το 90% των παραδο­σιακών Ευρωπαϊκών ποι­κιλιών θα εξαφανιστεί και η κατάσταση θα γίνει μη αναστρέψιμη. Ήδη οι παραδοσιακές ποικιλίες εξαφανίστηκαν από τη Γερμανία και στην Αγγλία έχουν εξαφανιστεί από την αγορά 1500 ποικιλίες.

η ίδια εταιρεία που έχει πατεντάρει το υβρίδιο, που γενεές ολόκληρες γεωργών είχαν παλέψει να απομονώσουν το συγκε­κριμένο γονίδιο τους, πουλάει και το ζιζανι­οκτόνο που αντέχει το φυτό όπως και τα ανάλογα λιπάσματα; Και δεν είναι μόνο οι γεωργικές ποικι­λίες που κινδυνεύουν να πατενταριστούν παγκό­σμια μέσο της ΟΑΤΤ, αλλά όλη η γενετική ποικιλότητα του πλανήτη. Αλλά το χειρότερο θα είναι όσον αφορά την τροφή μας, ότι όχι μόνο τα υβρίδια θα είναι κάποτε πανάκριβα, αλλά και το ότι όταν μια χώρα δεν ελέγχει τους δικούς της σπόρους, είναι καταδικασμένη σε πολιτική και οικονομική εξάρτηση.

Τα υβρίδια παρουσιάζουν επίσης ένα ακόμη αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό, ότι συνήθως παράγουν στείρους σπόρους κι αν όχι τότε τα φυτά που προέρχονται από σπόρους υβριδίων κατά κανόνα δεν εμφανίζουν τα “βελτιωμένα” χαρακτηριστικά στην επόμενη γενιά.

Ευτυχώς κάτι έχει αρχίσει και κινείται από τους νέους αγρότες πια, αυτούς που μοχθούν στα βιολογικά αγροκτήματα και δεν θεωρούν πολιτικά απαράδεκτο να ασχολούνται με τη γη, παρ' όλη την προσπάθεια-οδηγία της Ε.Ε. για περαι­τέρω μείωση του αγροτι­κού μας πληθυσμού, δημι­ουργώντας την πρώτη Τράπεζα Σπόρων από ντό­πιες ποικιλίες. Ήδη έχουν συγκεντρωθεί σπόροι πά­νω από 2000 ποικιλίες και οι υπεύθυνοι βιοκαλλιεργητές είχαν επισκεφθεί και την Κέρκυρα για να βρουν σπόρους από ντόπιες ποικιλίες.

Πηγή: thesecretrealtruth.blogspot.com

Σημείωση: καθώς αγαπώ πολύ την Ελληνική γλώσσα θέλω να παραθέσω το εξής, διαφωτιστικό, 

Υβρίδια; για να δούμε την ετυμολογία της λέξης...

Υβρίδιο (Βιολ.) Οι απόγονοι μίας διασταύρωσης, στην οποία οι γονείς διαφέρουν γενετικά μεταξύ τους τουλάχιστον σε ένα γονίδιο για ένα κληρονομήσιμο χαρακτηριστικό. Ο όρος συχνά χρησιμοποιείται σε απογόνους από πολύ διαφορετικούς ως προς τα χαρακτηριστικά γονείς, όπως π.χ. για τις ποικιλίες των φυτών. Υβρίδια μεταξύ διαφορετικών ζωικών ή φυτικών ειδών, αν επιτευχθεί διασταύρωση μεταξύ τους, είναι συνήθως στείρα, όπως το μουλάρι (διασταύρωση αλόγου και γαϊδουριού). Ο όρος υβρίδιο χρησιμοποιείται και για κάθε βιολογική δομή, κύτταρο, γονίδιο, ένζυμο, DNA, που προέρχεται από δύο αντίστοιχες δομές, π.χ. δύο κύτταρα που περιέχουν διαφορετικό γενετικό υλικό."(Εγκυκλοπαίδεια "Μαλλιάρης-Παιδεία").

Έτσι λοιπόν, όλοι αυτοί οι σπόροι και τα φυτά του εμπορίου, ευνουχισμένα,  στείρα.. Ο άνθρωπος φρόντισε να διακόψει, μετά από τόσους αιώνες τη φυσική τους αναπαραγωγή, τη δυνατότητά τους να διατηρούν τη ζωή εσαεί.. και να τα πουλάει για λίγα αργύρια, στέρφα και κατεργασμένα, ικανά να επιβιώσουν, μοναχά για μια χρονιά..

Μα η έκπληξή μου ήρθε λίγο αργότερα διαβάζοντας στο Petit Larousse: «Hybride: ους. αρς. και επίθ. (από το ελληνικό «ύβρις»). Λέγεται για λέξεις προερχόμενες από δύο γλώσσες, όπως bureaucratie, για φυτά, για ζώα προερχόμενα από δύο διαφορετικά είδη, όπως το μουλάρι. Τα υβρίδια είναι σπανίως γόνιμα.».

Υβρίδιο από το ύβρις και ύβρις σημαίνει: « Αυθάδης βία πηγάζουσα εξ υπερβολικής συναισθήσεως δυνάμεως ή εκ πάθους, αυθάδεια, αλαζονεία αυθάδης, προπέτεια, συχν. εν τη Οδυσσεία ως επί το πλείστον επί των μνηστήρων.» (Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης Liddell-Scott)

«Ύβρις: ετυμ. εκ του υπέρ (υπέρβασις ορίου) υπέρ - ύπρις - ύβρις. Η Τζιροπούλου - Ευσταθίου στο βιβλίο της «Ο εν τη λέξει Λόγος» εξηγεί ότι η «ύβρις» παράγεται από την πρόθεση υπέρ διότι υπερβαίνει το μέτρο: «ύβρις παρά την υπέρ πρόθεσιν γέγονεν, ύπερις και κατά συγκοπίν ύπρις και τροπή του π σε β.

Η θεά Νέμεσις η τιμωρός των υβριστών, παραγγέλλει «μηδέ υπέρ το μέτρον» και επεμβαίνει όπου διαπράττεται ύβρις, δια να αποκαταστήσει τη διαταραχθείσα ισορροπία. Ήταν η Νύχτα σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου και τον Παυσανία, που δίχως σύντροφο αρσενικό γέννησε την Νέμεσι, για να κρατά σε ισορροπία τις ανθρώπινες υποθέσεις. Νέμεσις από το «νέμω» δίκαιη διανομή, μοιρασιά.

Σπόροι και φυτά υβρίδια, στειρωμένα από ζωή για χάρη κέρδους και ελέγχου. Στειρωμένα μυαλά που συναινούν και υπερβαίνουν το μέτρο για χάρη της βολής τους (για να είναι π.χ. το μανταρίνι και το καρπούζι χωρίς κουκούτσια). Ύβρεις ανθρώπων κατά της φύσης, της Ζωής. Και η Νέμεσις;

Κατά τον Ησίοδο όταν η Νέμεσις εγκαταλείψει οριστικά τη Γη, τότε θα σημάνει το τέλος του τωρινού γένους των ανθρώπων...

Πηγή

Ερώτησις: Όταν πάμε και ψωνίζουμε π.χ. το μανταρίνι και το καρπούζι χωρίς κουκούτσια, ποιος φταίει, αυτός ο "κακός" που τα έφτιαξε ή αυτός που τα καταναλώνει; Ποιος ο υβριστής, λοιπόν;
Ρητορικό το ερώτημα...

Μετά την επόμενη μέρα

Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

 http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/kinhmatografou/meta-thn-epomenh-mera.html

Μετά την επόμενη μέρα

Σκηνοθέτης Ρόλαντ Έμεριχ

Παίζουν: Ίαν Χολμ, Τζέικ Γκίλενχαλ, Ντένις Κουέιντ

Εδώ έχουμε μια κλασική ταινία καταστροφής, του Ρόναλτ Έμεριχ, από αυτές που λατρεύει τόσο πολύ το Χόλυγουντ, όμως έχει κάτι που την κάνει να ξεχωρίζει. Το σενάριο, αν αφαιρέσουμε τις ακρότητες, θα ταίριαζε πάρα πολύ με τα σενάρια των οικολόγων επιστημόνων που κρούουν εδώ και χρόνια τον κώδωνα του κινδύνου.

Ένας επιστήμονας παρατηρεί ότι στο Βόρειο Πόλο αρχίζουν να λιώνουν τα χιόνια και προειδοποιεί ότι το κλίμα της Γης θα αλλάξει και θα οδηγήσει σε μια εποχή παγετώνων. Δεν γίνεται πιστευτός, ώσπου τα γεγονότα αρχίζουν να τον δικαιώνουν. Χιόνια στο Νέο Δελχί, στο Τόκιο πέφτει χαλάζι σε μέγεθος μεγάλης πέτρας, τυφώνες που δεν αφήνουν τίποτε όρθιο στο Λος Aντζελες, τη Νέα Υόρκη την σκεπάζει ένα τρομακτικό θαλάσσιο κύμα, ενώ στη Σκοτία, στην Αλάσκα και στη Ρωσία η θερμοκρασία αρχίζει να πέφτει τόσο ραγδαία, που η πτώση φτάνει στους δέκα βαθμούς ανά δευτερόλεπτο...

Το εντυπωσιακό επίσης είναι ότι εξαιτίας της ταινίας η NASA έστειλε με e-mail ένα μήνυμα σε δωδεκάδες επιστήμονες και ανώτερους υπαλλήλους στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard ότι θα προβάλλεται από τις 28 Μαΐου μια ταινία, η οποία ασχολείται με την παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας, λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου από την εκπομπή του διοξειδίου του άνθρακα, και σαν αποτέλεσμα θα έχει την αναστάτωση των θερμών ωκεάνιων ρευμάτων του Ατλαντικού που πυροδοτούν μια νέα Εποχή του Πάγου. "Κανένας από τη NASA δεν πρόκειται να δώσει συνεντεύξεις ή να κάνει σχόλια σε οτιδήποτε έχει σχέση με την ταινία", ανέφερε το ηλεκτρονικό μήνυμα της 1ης Απριλίου. Μετά από αντιδράσεις ανακάλεσε. Τι ήταν αυτό που τρόμαξε τη NASA, μήπως η αλήθεια της ταινίας;

Οι δημιουργοί της ταινίας είπαν ότι έχουν θορυβηθεί από τις ανησυχίες των οικολόγων. "Μπορεί στο φιλμ τα γεγονότα να είναι πλασματικά, αλλά το γεγονός είναι ότι η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου είναι πραγματική" λέει ο Mark Gordon, παραγωγός του φιλμ.

Όμως τι λένε οι επιστήμονες;

«...Ενώ οι πολιτικοί και οι επιστήμονες ανησυχούν για την παγκόσμια θέρμανση, η οποία τείνει να αυξήσει τη γήινη θερμοκρασία κατά 1,4 έως 5,8 βαθμούς Κελσίου μέχρι το τέλος του αιώνα, νέα αποδεικτικά στοιχεία δείχνουν ότι οι φυσικές δυνάμεις θα μπορούσαν εύκολα να μειώσουν τη μέση θερμοκρασία της Γης. Στο παρελθόν το κλίμα του πλανήτη έχει αλλάξει 10 βαθμούς μέσα σε 10 χρόνια. Αυτό μπορεί να μη φαίνεται πολύ, αλλά την τελευταία φορά που η μέση θερμοκρασία του πλανήτη ήταν 10 βαθμούς πιο κάτω, είχαμε μια Εποχή Πάγου. "Το σύστημα του κλίματος μπορεί να αλλάζει εντυπωσιακά και γρήγορα, με τρόπους που βρίσκονται έξω από τη σύγχρονη ανθρώπινη εμπειρία" λέει ο Mark Eakin, επικεφαλής του προγράμματος παλαιοκλιματολογίας της Εθνικής Ωκεάνιας και Ατμοσφαιρικής Διοίκησης (NOAA). Η Μικρή Παγετωνική Εποχή - που στην πραγματικότητα είναι τρεις ευδιάκριτες περίοδοι ψύχους -κατέψυξε τη Βόρεια Ευρώπη και μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Έστειλε τους Βίκινγκς πίσω στην Ευρώπη από τα φυλάκιά τους στη Γροιλανδία. Τα αγροκτήματα στη Νορβηγία καλύφθηκαν με παγετώνες και οι απώλειες στις σοδειές σε όλη την Ευρώπη προκάλεσαν λιμούς και τρομακτική άνοδο των σιτηρών.

Το 1816, η Νέα Αγγλία δοκίμασε "τη χρονιά χωρίς καλοκαίρι", όταν καταστράφηκαν πολλές σοδειές. "Η Μικρή Παγετωνική Εποχή είναι η μόνη απότομη κλιματική αλλαγή που οι άνθρωποι έχουν δει στην πράξη στη βιομηχανική εποχή, αναφέρει ο Lloyd Keigwin. Άλλες απότομες αλλαγές, σαν την απότομη ψύξη πριν 8.200 χρόνια, θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο αποδιοργανωτικές. Δεδομένου ότι οι επιστήμονες έχουν μελετήσει τα αρχεία του κλίματος, που έχουν παγιδευτεί στους πάγους από την Ανταρκτική και τη Γροιλανδία αλλά και σε δείγματα λάσπης κάτω από τον ωκεάνιο βυθό, δείχνουν γρήγορες αλλαγές...». (Πηγή: www.physics4u.gr)

Στην Αλάσκα, συγκεκριμένα βρέθηκαν αποθέματα ενός μίγματος υλικού με χώμα, ογκόλιθους, φυτά και ζώα. Ο Καθηγητής του πανεπιστημίου του Ν.Μεξικού Frank C. Hibben λέει ότι αυτά που περιέχει αυτή η λάσπη μας διηγούνται την ιστορία μιας πλούσιας πανίδας και φαίνεται να υπήρξε μια κατακλυσμική καταστροφή πριν από 10.000 χρόνια που πάγωσε τα πάντα ξαφνικά.

Στη Σιβηρία ανακαλύφθηκαν μαμούθ που πάγωσαν τόσο απότομα, ώστε στα στομάχια τους υπήρχε ακόμη τροφή μιας πλούσιας χλωρίδας. Πώς ξαφνικά πάγωσαν τόσες δεκάδες μαμούθ σε μια τότε ζεστή περιοχή;

Το Spitzbergen είναι ένα νησί του Αρκτικού Ωκεανού 11 μοίρες από τον βόρειο πόλο, βόρεια της Νορβηγίας. Ήταν ακατοίκητο έως το 1890, όταν μια αποστολή κατοίκησε εκεί. Για 6 μήνες δεν υπάρχει καθόλου ηλιακό φως, αλλά όμως έχουν βρεθεί απολιθωμένα φυτά και λουλούδια που δείχνουν ότι κάποτε αυτό το μέρος είχε εύκρατο κλίμα.

Στο αντίθετο άκρο, στην Ανταρκτική, ο Ernest Schackleton βρήκε υπόστρωμα από κάρβουνο 200 μίλια από το Νότιο Πόλο. Μια εξερεύνηση που έγινε το 1935 ανακάλυψε απολιθώματα από φτέρες και από ένα θηλαστικόμορφο ερπετό. Έτσι λοιπόν καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι και τα δύο άκρα της σφαίρας μας κάποτε ήταν τουλάχιστον 30 μοίρες πιο κοντά στον ισημερινό.

Ο Αϊνστάιν όχι πολύ καιρό πριν, είχε κάνει μια ξεκάθαρη αναφορά στην πιθανή ραγδαία μεταβολή του άξονα της Γης : «...Στην πολική περιοχή υπάρχει ένα απόθεμα πάγου, το οποίο δεν κατανέμεται συμμετρικά στους πόλους. Η κίνηση της Γης δρα ασύμμετρα στις αποθηκευμένες μάζες πάγου και προκαλεί φυγόκεντρη ορμή, η οποία μεταβιβάζεται στο στέρεο φλοιό της γης. Η τάση αυτή, όταν φτάσει σε κρίσιμο σημείο, θα προκαλέσει τη μετακίνηση του φλοιού της γης και αυτό θα εκτοπίσει τους πόλους της προς τον ισημερινό...».

Εάν αναζητήσουμε μια απάντηση για το παρελθόν της γης μέσα στους μύθους και τις παραδόσεις των αρχαίων πολιτισμών, θα βρούμε χιλιάδες μύθους με πολλά κοινά σημεία που περιγράφουν κατακλυσμούς.

Και δεν είναι μόνο ο κατακλυσμός του Νώε, του Γιλγαμές ή του Δευκαλίωνα και της Πύρας που είναι τόσο γνωστοί σε μας.

Για παράδειγμα, ο μύθος του Φαέθωνα που οδηγεί το άρμα του ήλιου χωρίς να ξέρει και προξενεί τρομερές καταστροφές στη γη. Ο Πλάτων λέει στον Τίμαιο για το μύθο αυτό, πως δηλώνει μια παρέκκλιση της κίνησης των σωμάτων τα οποία κινούνται γύρω από τη Γη και τους Ουρανούς.

Ο ίδιος ο Πλάτωνας αναφέρει επίσης ότι υπήρξαν πολλές μεγάλες καταστροφές πάνω στη γη, οι οποίες γίνονται με μια συγκεκριμένη συχνότητα και πάντα εναλλάσσονται από νερό και από φωτιά.

Στον Αιγυπτιακό πάπυρο "Harris" διαβάζουμε για μια κοσμική βίαιη έκρηξη από φωτιά και νερό όταν «ο νότος έγινε βορράς και η Γη αναποδογύρισε». Εδώ έχουμε μια ξεκάθαρη αναφορά στην αλλαγή του άξονα της γης.

Η μυθολογία των Ινδιάνων Χόπι μιλά για την ύπαρξη 4 κόσμων, τρεις από τους οποίους καταστράφηκαν διαδοχικά. Ο πρώτος κόσμος από φωτιά και ηφαιστειακές εκρήξεις, στη δεύτερη καταστροφή τα βουνά βυθίστηκαν στις θάλασσες και η γη γέμισε πάγους. Ο τρίτος κόσμος καταστράφηκε από κύματα που έπεσαν πάνω στις ηπείρους και κείνες βούλιαξαν, ενώ ο παρών τέταρτος κόσμος θα καταστραφεί από τη μετατόπιση των πόλων της γης και από κατακλυσμό. (Frank Waters, Book of the Hopi).

Οι Εσκιμώοι της Γροιλανδίας θυμούνται μια εποχή που η Γη έγειρε και οι άνθρωποι έπεσαν στη θάλασσα και πνίγηκαν.

Οι Ινδιάνοι Πόνι της Αμερικής πιστεύουν σε μια μακρινή εποχή που οι πολικοί αστέρες του Βορρά και του Νότου πήγαν να επισκεφτούν ο ένας τον άλλον και πιστεύουν ότι μια παρόμοια καταστροφή θα συμβεί στο τέλος του κόσμου όταν οι ουρανοί θα μετακινηθούν και τα αστέρια θα έρθουν στη γη.

Η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ, μια μεγάλη εσωτερίστρια και ερευνήτρια στο χώρο του αγνώστου γράφει στο βιβλίο της Μυστική Δοξασία (ΙΙ:725-6): "Tο ότι οι κόσμοι καταστρέφονται περιοδικά από φωτιά και νερό, διαδοχικά, είναι μια δοξασία τόσο παλιά όσο και ο άνθρωπος. Όπως η γη χρειάζεται ανάπαυση και ανανέωση, νέες δυνάμεις και μια αλλαγή για το έδαφος της, έτσι το ίδιο χρειάζεται και το νερό. Γι αυτό επέρχεται μια περιοδική ανακατανομή της ξηράς και του νερού, αλλαγές κλίματος κ.λ.π. πράγματα που επέρχονται μέσω γεωλογικής αναστάτωσης και καταλήγουν σε μια τελική μεταβολή στον άξονα".

Ίσως τελικά η απάντηση σε όλα αυτά να κρύβεται μέσα στο νόμο εκείνο που κάνει την φύση να πεθαίνει κάθε Χειμώνα και να αναγεννιέται κάθε Άνοιξη...

Joomla SEF URLs by Artio

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ - Τὸ βλογημένο μαντρί

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 
ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ - 
Τὸ βλογημένο μαντρί

Κάθε χρόνο ὁ Ἅγιος Βασίλης τὶς παραμονὲς τῆς Πρωτοχρονιᾶς γυρίζει ἀπὸ χώρα σὲ χώρα κι ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριό, καὶ χτυπᾶ τὶς πόρτες γιὰ νὰ δεῖ ποιὸς θὰ τὸν δεχτεῖ μὲ καθαρὴ καρδιά.

Μία χρονιὰ λοιπόν, πῆρε τὸ ραβδί του καὶ τράβηξε. Ἤτανε σὰν καλόγερος ἀσκητής, ντυμένος μὲ κάτι μπαλωμένα παλιοράσα, μὲ χοντροπάπουτσα στὰ ποδάρια του καὶ μ᾿ ἕνα ταγάρι περασμένο στὸν ὦμο του. Γι᾿ αὐτὸ τὸν παίρνανε γιὰ διακονιάρη καὶ δὲν τ᾿ ἀνοίγανε τὴν πόρτα. Ὁ Ἅγιος Βασίλης ἔφευγε λυπημένος, γιατὶ ἔβλεπε τὴν ἀπονιὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ συλλογιζότανε τοὺς φτωχοὺς ποὺ διακονεύουνε, ἐπειδὴς ἔχουνε ἀνάγκη, μ᾿ ὅλο ποὺ αὐτὸς ὁ ἴδιος δὲν εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ κανέναν, κι οὔτε πεινοῦσε, οὔτε κρύωνε.

Ἀφοῦ βολόδειρε(1) ἀπὸ δῶ κι ἀπὸ κεῖ, κι ἀφοῦ πέρασε ἀπὸ χῶρες πολλὲς κι ἀπὸ χιλιάδες χωριὰ καὶ πολιτεῖες, ἔφταξε στὰ ἑλληνικὰ τὰ μέρη, πού ῾ναι φτωχὸς κόσμος. Ἀπ᾿ ὅλα τὰ χωριὰ πρόκρινε τὰ πιὸ φτωχά, καὶ τράβηξε κατὰ κεῖ, ἀνάμεσα στὰ ξερὰ βουνὰ ποὺ βρισκόντανε κάτι καλύβια, πεινασμένη λεμπεσουριά(2).
Περπατοῦσε νύχτα κι ὁ χιονιᾶς βογκοῦσε, ἡ πλάση ἤτανε πολὺ ἄγρια. Ψυχὴ ζωντανὴ δὲν ἀκουγότανε, ἐξὸν ἀπὸ κανένα τσακάλι ποὺ γάβγιζε.

Ἀφοῦ περπάτηξε κάμποσο, βρέθηκε σ᾿ ἕνα ἀπάγκιο ποὺ ἔκοβε ὁ ἀγέρας ἀπό ῾να μικρὸ βουνό, κι εἶδε ἕνα μαντρὶ κολλημένο στὰ βράχια. Ἄνοιξε τὴν αὐλόπορτα ποὺ ἤτανε κανωμένη ἀπὸ ἄγρια ρουπάκια(3) καὶ μπῆκε στὴ μάντρα. Τὰ σκυλιὰ ξυπνήσανε καὶ πιάσανε καὶ γαβγίζανε. Πέσανε ἀπάνω του νὰ τὸν σκίσουνε· μά, σὰν πήγανε κοντά του, σκύψανε τὰ κεφάλια τους καὶ σερνόντανε στὰ ποδάρια του, γλείφανε τὰ χοντροπάπουτσά του, γρούζανε φοβισμένα καὶ κουνούσανε παρακαλεστικὰ τὶς οὐρές τους.

Ὁ Ἅγιος σίμωσε στὸ καλύβι τοῦ τσομπάνου καὶ χτύπησε τὴν πόρτα μὲ τὸ ραβδί του καὶ φώναξε:
«Ἐλεῆστε με, χριστιανοί, γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν ἀποθαμένων σας! Κι ὁ Χριστὸς μᾶς διακόνεψε σὰν ἦρθε σὲ τοῦτον τὸν κόσμο!».
Ἡ πόρτα ἄνοιξε καὶ βγῆκε ἕνας τσομπάνης, παλικάρι ὡς εἰκοσιπέντε χρονῶ, μὲ μαῦρα γένια· καὶ δίχως νὰ δεῖ καλὰ καλὰ ποιὸς χτυποῦσε τὴν πόρτα, εἶπε στὸ γέροντα:
«Πέρασε μέσα στ᾿ ἀρχοντικό μας νὰ ζεσταθεῖς! Καλὴ μέρα καὶ καλὴ χρονιά!».
Αὐτὸς ὁ τσομπάνης ἤτανε ὁ Γιάννης ὁ Μπάικας, ποὺ τὸν λέγανε Γιάννη Βλογημένον, ἄνθρωπος ἀθῶος σὰν τὰ πρόβατα ποὺ βόσκαγε, ἀγράμματος ὁλότελα.
Μέσα στὴν καλύβα ἔφεγγε μὲ λιγοστὸ φῶς ἕνα λυχνάρι. Ὁ Γιάννης, σὰν εἶδε στὸ φῶς πὼς ὁ μουσαφίρης ἤτανε γέροντας καλόγερος, πῆρε τὸ χέρι του καὶ τ᾿ ἀνασπάστηκε καὶ τό ῾βαλε ἀπάνω στὸ κεφάλι του. Ὕστερα φώναξε καὶ τὴ γυναίκα του, ὡς εἴκοσι χρονῶ κοπελούδα, ποὺ κουνοῦσε τὸ μωρό τους μέσα στὴν κούνια. Κι ἐκείνη πῆγε ταπεινὰ καὶ φίλησε τὸ χέρι τοῦ γέροντα, κι εἶπε:
«Κόπιασε, παπποῦ, νὰ ξεκουραστεῖς».
Ὁ Ἅγιος Βασίλης στάθηκε στὴν πόρτα καὶ βλόγησε τὸ καλύβι κι εἶπε:
«Βλογημένοι νά ῾σαστε, τέκνα μου, κι ὅλο τὸ σπιτικό σας! Τὰ πρόβατά σας νὰ πληθαίνουν ὡς τοῦ Ἰὼβ μετὰ τὴν πληγὴν καὶ ὡς τοῦ Ἀβραὰμ καὶ ὡς τοῦ Λάβαν! Ἡ εἰρήνη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ εἶναι μαζί σας!».
Ὁ Γιάννης ἔβαλε ξύλα στὸ τζάκι καὶ ξελόχισε(4) ἡ φωτιά. Ὁ Ἅγιος ἀπίθωσε σὲ μία γωνιὰ τὸ ταγάρι του, ὕστερα ἔβγαλε τὸ μπαλωμένο τὸ ράσο του κι ἀπόμεινε μὲ τὸ ζωστικό του. Τὸν βάλανε κι ἔκατσε κοντὰ στὴ φωτιά, κι ἡ γυναίκα τοῦ ῾βαλε καὶ μία μαξιλάρα ν᾿ ἀκουμπήσει.
Ὁ Ἅγιος Βασίλης γύρισε κι εἶδε γύρω του καὶ ξανάπε μέσα στὸ στόμα του:
«Βλογημένο νά ῾ναι τοῦτο τὸ καλύβι!».
Ὁ Γιάννης μπαινόβγαινε, γιὰ νὰ φέρει τό ῾να καὶ τ᾿ ἄλλο. Ἡ γυναίκα του μαγείρευε. Ὁ Γιάννης ξανάριξε ξύλα στὴ φωτιά.
Μονομιᾶς φεγγοβόλησε τὸ καλύβι μὲ μίαν ἀλλιώτικη λάμψη καὶ ἐφάνηκε σὰν παλάτι. Τὰ δοκάρια σὰν νά ῾τανε μαλαμοκαπνισμένα, κι οἱ πυτιὲς(5) ποὺ ἤτανε κρεμασμένες σὰν νὰ γινήκανε χρυσὰ καντήλια, καὶ τὰ τυροβόλια κι οἱ καρδάρες καὶ τ᾿ ἄλλα τὰ σύνεργα ποὺ τυροκομοῦσε ὁ Γιάννης, λὲς κι ἤτανε διαμαντοκολλημένα. Καὶ τὰ ξύλα ποὺ καιγόντανε στὴ φωτιὰ εὐωδιάζανε σὰν μοσκολίβανο καὶ δὲν τρίζανε, ὅπως τρίζανε τὰ ξύλα τῆς φωτιᾶς, παρὰ ψέλνανε σὰν τοὺς ἀγγέλους πού ῾ναι στὸν Παράδεισο.
Ὁ Γιάννης ἤτανε καλὸς ἄνθρωπος, ὅπως τὸν ἔφτιαξε ὁ Θεός.
Φτωχὸς ἤτανε, εἶχε λιγοστὰ πρόβατα, μὰ πλούσια καρδιά: «Τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια!». Ἤτανε αὐτὸς καλός, μὰ εἶχε καὶ καλὴ γυναίκα. Κι ὅποιος τύχαινε νὰ χτυπήσει τὴν πόρτα τους, ἔτρωγε κι ἔπινε καὶ κοιμότανε. Κι ἂν ἤτανε καὶ πικραμένος, ἔβρισκε παρηγοριά. Γι᾿ αὐτὸ κι ὁ Ἅγιος Βασίλης κόνεψε στὸ καλύβι τους, ξημερώνοντας Πρωτοχρονιά, παραμονὴ τῆς χάρης του, κι ἔδωσε τὴν εὐλογία του.
Κείνη τὴ νύχτα τὸν περιμένανε ὅλες οἱ πολιτεῖες καὶ τὰ χωριὰ τῆς οἰκουμένης, ἀρχόντοι, δεσποτάδες κι ἐπίσημοι ἀνθρώποι, πλὴν ἐκεῖνος δὲν πῆγε σὲ κανέναν τέτοιον ἄνθρωπο, παρὰ πῆγε στὸ μαντρὶ τοῦ Γιάννη τοῦ Βλογημένου.
Σὰν βολέψανε τὰ πρόβατα, μπῆκε μέσα ὁ Γιάννης καὶ λέγει στὸ γέροντα:
«Γέροντα, μεγάλη χαρὰ ἔχω ἀπόψε ποὺ ἦρθες, ν᾿ ἀκούσουμε κι ἐμεῖς κανένα γράμμα, γιατὶ δὲν ἔχουμε ἐκκλησία κοντά μας, μήτε κἂν ῥημοκλήσι. Ἐγὼ ἀγαπῶ πολὺ τὰ γράμματα τῆς θρησκείας μας, κι ἂς μὴν τὰ καταλαβαίνω, γιατὶ εἶμαι ξύλο ἀπελέκητο. Μία φορὰ μᾶς ἦρθε ἕνας γέροντας Ἁγιονορίτης καὶ μᾶς ἄφησε τούτη τὴν ἁγιωτικὴ φυλλάδα, κι ἂν λάχει νὰ περάσει κανένας γραμματιζούμενος καμιὰ φορά, τὸν βάζω καὶ τὴ διαβάζει. Ἐγὼ ὅλα ὅλα τὰ γράμματα ποὺ ξέρω εἶναι τρία λόγια ποὺ τά ῾λεγε ἕνας γραμματιζούμενος, ποὺ ἔβγαζε λόγο στὸ χωριό, δυὸ ὧρες ἀπὸ δῶ, κι ἀπὸ τὶς πολλὲς φορὲς ποὺ τά ῾λεγε, τυπωθήκανε στὴ θύμησή μου. Αὐτὸς ὁ γραμματικὸς ἔλεγε καὶ ξανάλεγε: ῾Σκώνιτι οὐ μήτηρ του κι τοὺν ἀνισπάζιτι κι τοῦ λέγ᾿: Τέκνου μου! Τέκνου μου!᾿. Αὐτὰ τὰ γράμματα ξέρω...».
Ἤτανε μεσάνυχτα. Ὁ ἀγέρας βογγοῦσε. Ὁ Ἅγιος Βασίλης σηκώθηκε ἀπάνου καὶ στάθηκε γυρισμένος κατὰ τὴν ἀνατολὴ κι ἔκανε τὸ σταυρό του τρεῖς φορές. Ὕστερα ἔσκυψε καὶ πῆρε ἀπὸ τὸ ταγάρι του μία φυλλάδα κι εἶπε:
«Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων!».
Ὁ Γιάννης πῆγε καὶ στάθηκε ἀπὸ πίσω του καὶ σταύρωσε τὰ χέρια του. Ἡ γυναίκα του βύζαξε τὸ μωρὸ καὶ πῆγε κι ἐκείνη καὶ στάθηκε κοντὰ στὸν ἄντρα της.
Κι ὁ γέροντας εἶπε τὸ «Θεὸς Κύριος» καὶ τ᾿ ἀπολυτίκιο τῆς Περιτομῆς «Μορφὴν ἀναλλοιώτως ἀνθρωπίνην προσέλαβες», χωρὶς νὰ πεῖ καὶ τὸ δικό του τ᾿ ἀπολυτίκιο, ποὺ λέγει : «Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου». Ἔψελνε γλυκὰ καὶ ταπεινά, κι ὁ Γιάννης κι ἡ Γιάνναινα τὸν ἀκούγανε μὲ κατάνυξη καὶ κάνανε τὸ σταυρό τους. Κι εἶπε ὁ Ἅγιος Βασίλης τὸν ὄρθρο καὶ τὸν κανόνα τῆς ἑορτῆς «Δεῦτε λαοί, ἄσωμεν», χωρὶς νὰ πεῖ τὸ δικό του κανόνα «Σοῦ τὴν φωνὴν ἔδει παρεῖναι, Βασίλειε». Κι ὕστερα εἶπε ὅλη τὴ λειτουργία κι ἔκανε ἀπόλυση.
Καθίσανε στὸ τραπέζι καὶ φάγανε, ὁ Ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας, ὁ Γιάννης ὁ Βλογημένος, ἡ γυναίκα του κι ὁ μπάρμπα - Μάρκος ὁ Βουβός, ποὺ τὸν εἶχε συμμαζέψει ὁ Γιάννης καὶ τὸν βοηθοῦσε.
Καί, σὰν ἀποφάγανε, ἔφερε ἡ γυναίκα τὴ βασιλόπιτα καὶ τὴν ἔβαλε ἀπάνω στὸ σοφρᾶ. Κι ὁ Ἅγιος Βασίλης πῆρε τὸ μαχαίρι καὶ σταύρωσε τὴ βασιλόπιτα κι εἶπε:
«Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!».
Κι ἔκοψε τὸ πρῶτο τὸ κομμάτι κι εἶπε: «τοῦ Χριστοῦ», ἔκοψε τὸ δεύτερο κι εἶπε: «τῆς Παναγίας», κι ὕστερα ἔκοψε τὸ τρίτο καὶ δὲν εἶπε: «τοῦ Ἁγίου Βασιλείου», ἀλλὰ εἶπε: «τοῦ νοικοκύρη τοῦ Γιάννη τοῦ Βλογημένου!».
Πετάγεται ὁ Γιάννης καὶ τοῦ λέγει:
«Γέροντα, ξέχασες τὸν Ἅη-Βασίλη!».
Τοῦ λέγει ὁ Ἅγιος:
«Ἀλήθεια, τὸν ξέχασα!».
Κι ἔκοψε ἕνα κομμάτι κι εἶπε:
«Τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ Βασιλείου!».
Ὕστερα ἔκοψε πολλὰ κομμάτια, καὶ σὲ κάθε ἕνα ποὺ ἔκοβε ἔλεγε: «τῆς νοικοκυρᾶς», «τοῦ μωροῦ», «τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ Μάρκου τοῦ μογιλάλου(6)», «τοῦ σπιτιοῦ», «τῶν ζωντανῶν», «τῶν φτωχῶν».
Λέγει πάλι ὁ Γιάννης στὸν Ἅγιο:
«Γέροντα, γιατί δὲν ἔκοψες γιὰ τὴν ἁγιοσύνη σου;».
Τοῦ λέγει ὁ Ἅγιος:
«Ἔκοψα, εὐλογημένε!».
Μὰ ὁ Γιάννης δὲν κατάλαβε τίποτα, ὁ καλότυχος!
Ἔστρωσε ἡ γυναίκα, γιὰ νὰ κοιμηθοῦνε. Σηκωθήκανε νὰ κάνουνε τὴν προσευχή τους. Ὁ Ἅγιος Βασίλης ἄνοιξε τὶς ἀπαλάμες του κι εἶπε τὴν δική του τὴν εὐχή, ποὺ τὴ λέγει ὁ παπᾶς στὴ λειτουργία:
«Κύριος ὁ Θεός μου, οἶδα ὅτι οὔκ εἰμι ἄξιος, οὐδὲ ἱκανός, ἴνα ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς τοῦ οἴκου τῆς ψυχῆς μου...».
Σὰν τελείωσε τὴν εὐχὴ κι ἑτοιμαζόντανε νὰ πλαγιάσουνε, τοῦ λέγει ὁ Γιάννης :
«Ἐσύ, γέροντα, ποῦ ξέρεις τὰ γράμματα, πές μας σὲ ποιὰ παλάτια ἄραγες πῆγε ἀπόψε ὁ Ἅη-Βασίλης; Οἱ ἀρχόντοι κι οἱ βασιλιάδες τί ἁμαρτίες μπορεῖ νά ῾χουνε; Ἐμεῖς οἱ φτωχοὶ εἴμαστεν ἁμαρτωλοὶ καὶ κακορίζικοι, ἐπειδὴς ἡ φτώχεια μᾶς κάνει νὰ κολαζόμαστε!».
Ὁ Ἅγιος Βασίλης δάκρυσε. Σηκώθηκε πάλι ἀπάνω, ἅπλωσε τὶς ἀπαλάμες του καὶ ξαναεῖπε τὴν εὐχὴ ἀλλιώτικα:
«Κύριε ὁ Θεός μου, οἶδας ὅτι ὁ δοῦλος Ἰωάννης ὁ ἁπλοῦς, ἄξιός ἐστιν καὶ ἱκανός, ἵνα ὑπὸ τὴν στέγην αὐτοῦ εἰσέλθῃς, ὅτι νήπιος ὑπάρχει, καὶ τῶν τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν...».
Καὶ πάλι δὲν κατάλαβε τίποτα ὁ Γιάννης ὁ καλότυχος, ὁ Γιάννης ὁ Βλογημένος.
________________________________________
Λεξιλόγιο
1. Βολοδέρνω - βασανίζομαι γυρνώντας ἀπὸ δῶ κι ἀπὸ κεῖ
2. Λεμπεσουριὰ - φτωχολογιά
3. Ρουπάκι - ἀγριοβελανιδιά
4. Ξελοχίζω - ζωηρεύω τὴ φωτιά
5. Πυτιὰ (ἡ) - μαγιὰ ἀπ᾿ τὴν ὁποία γίνεται τὸ τυρί
6. Μογιλάλος - βουβός
 
ΑΠΟhttp://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/fwths_kontogloy/to_bloghmeno_mantri.htm

Τσουκνίδα

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/12/urtica-urens.html

Τσουκνίδα (Urtica Urens)

Ίσως το πιο πολύτιμο «ζιζάνιο» που γνωρίζουμε, αν και δεν της αξίζει αυτός ο τίτλος. Ο Ιπποκράτης αριθμεί την τσουκνίδα ανάμεσα στα φυτά “πανάκεια” (που κάνουν για όλες τις ασθένειες) και σήμερα μετά από 2.500 χρόνια κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει, η τσουκνίδα είναι από τα πιο χρήσιμα φαρμακευτικά φυτά, που δεν χρειάζεται να ψάξουμε στην άκρη του κόσμου για να τα βρούμε και δεν παρουσιάζει καμιά παρενέργεια. Ολόκληρο το φυτό είναι χρήσιμο με τις ρίζες του, φρέσκο και ξηρό. 
Περιέχει: βιταμίνη Α (πιο πολύ από το καρότο), Β, Κ, Ε, πολύ βιταμίνη C, σίδηρο, κάλλιο, ασβέστιο, ποτασσικά άλατα, ισταμίνη, φορμικό οξύ, χλωροφύλλη και πολλά άλλα σημαντικά ιχνοστοιχεία. Τα φύλλα της περιέχουν μυρμηκικό οξύ, χλωροφύλλη, σεροτονίνη, ακετυλοχολίνη, γλυκοκινόνες, και τανίνες. 

Έχει στυπτικές, διουρητικές και τονωτικές ιδιότητες, ελέγχει τις αιμορραγίες, καθαρίζει τον οργανισμό από τις τοξίνες, αυξάνει την αιμογλομπίνη, τονώνει το κυκλοφοριακό σύστημα και  χαμηλώνει την πίεση και τα επίπεδα σακχάρου του αίματος. Διεγείρει τη λειτουργία του πανγκρέατος. 
Χρησιμοποιείται εσωτερικά σαν έκχυμα ή βάμμα (σταγόνες) για την αναιμία, την αιμορραγία, τη διάρροια, τα υπερβολικά έμμηνα, αιμορροΐδες και ρευματισμούς. Γυναίκες που θηλάζουν κάνουν καλό να παίρνουν τη τσουκνίδα: αυξάνει το γάλα, δυναμώνει και τονώνει τη μήτρα και όλα τα θρεπτικά στοιχεία περνούν και στο μωρό. Οι έγκυες μπορούν από τον τρίτο μήνα της εγκυμοσύνης να το παίρνουν για τόνωση της μήτρας.
                            
Η τσουκνίδα βελτιώνει τη λειτουργία των νεφρών και είναι διουρητικό και αντιφλεγμονώδες μέσο στις παθήσεις των νεφρών και του ουροποιητικού συστήματος και σε περιπτώσεις κατακράτησης ούρων. Για τις πέτρες στα νεφρά και στη χολή, σε  κατακράτηση ούρων, σε νεφρίτιδα και κυστίτιδα.  Καταλύει το ουρικό οξύ. Ενδείκνυται  επίσης και στις ασθένειες του συκωτιού και της χολής. Ακόμα, χάρη στις διουρητικές ιδιότητες που έχει, βοηθάει στην απώλεια βάρους και την καταπολέμηση της κυτταρίτιδας! Επίσης έχει υψηλή περιεκτικότητα σε σεροτόνινη και ακετυλοχολίνη. Αυτές οι δύο ουσίες είναι φυσικά κατασταλτικά της όρεξης και βοηθάνε στην απώλεια βάρους.

Έχει αντιισταμινική δράση και έτσι είναι πολύτιμη σ’ όσους υποφέρουν από αλλεργίες και έκζεμα. Σε εποχιακή αλλεργία (hayfever) ξεκινάμε αγωγή με τσουκνίδα τρεις μήνες πριν εμφανιστεί η γύρη για τα καλύτερα αποτελέσματα, πίνουμε καθημερινά έκχυμα ή βάμμα τσουκνίδας.

Τονώνει τα μαλλιά και δυναμώνει την τρίχα. Καταπραΰνει τους αρθριτικούς και ρευματικούς πόνους, χάρη στο μυρμηκικό οξύ που περιέχει.

Η τσουκνίδα τονώνει όλο τον οργανισμό, γι’ αυτό είναι καλό να τη λαμβάνουν άτομα που αναρρώνουν από ασθένεια, σαν φαγητό και σαν τσάι. Τότε είναι καλό να πίνετε 3-6 φλιτζάνια τσάι τσουκνίδας την ημέρα για γρήγορη ανάρρωση. Είναι το καλύτερο φάρμακο για την αναιμία, γιατί περιέχει πολύ σίδηρο και η βιταμίνη c που έχει φροντίζει στην απόλυτη απορρόφηση από τον οργανισμό του σιδήρου. Σαν διεγερτικό τσάι -το energydrink της φύσης-  συνδυάζεται πολύ ωραία με σιδερίτη (τσάι του βουνού), κυνόροδο και κανέλλα.

Προσωπικά είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου βότανα, και αυτό επειδή έχει πάρα πολλές θεραπευτικές ιδιότητες καθώς και μεγάλη θρεπτική αξία. Και είναι και νοστιμότατη! Η καυστικότητα των τριχιδίων εξουδετερώνεται με βραστό νερό. Για κατανάλωση θεωρούνται καλύτεροι οι νεαροί τρυφεροί βλαστοί. Μπορούμε να τη τρώμε βραστή με λάδι και λεμόνι, να φτιάξουμε τσουκνιδόπιττες αλλά ακόμα πιο εύγευστη είναι η σούπα από τσουκνίδα. Στη σούπα δεν χάνονται οι βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία αφού την προσθέτουμε μόλις τρία λεπτά πριν το τέλος του ψησίματος.
Μοιράζομαι εδώ τη συνταγή μαζί σας:

• 2 μεγάλες πατάτες
• 1 κρεμμύδι
• 3 σκελίδες σκόρδο
• 3 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
• 11/2 λίτρο ζωμό
• 2 δέσμες φρέσκες τρυφερές τσουκνίδες
• ½ δέσμη ρόκα
• ½ δέσμη μαϊντανό
• 1 κουτί cottagecheeseή Philadelphia

Ξεφλουδίζουμε τις πατάτες και τις κόβουμε σε κύβους 1x1 εκατοστό. Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο. Τηγανίζουμε το κρεμμύδι, το σκόρδο και τις πατάτες σε ελαιόλαδο μέχρι να ροδίσουν. Προσθέτουμε 1 ½ λίτρο ζωμό κότας ή λαχανικών και βράζουμε τη σούπα μέχρι να ψηθούν οι πατάτες. Ψιλοκόβουμε τις φρέσκες τρυφερές τσουκνίδες (φορούμε γάντια), τη ρόκα και το μαϊντανό. Προσθέτουμε αυτά τα βότανα και σβήνουμε τη φωτιά μετά από τρία λεπτά. Τέλος αναμιγνύουμε στη σούπα ένα κουτί cottagecheese ή Philadelphia.

Τα άτομα που παρουσιάζουν αυξημένη πηκτικότητα στο αίμα και αρτηριοσκλήρυνση πρέπει να αποφεύγουν τη τσουκνίδα.

Το εκχύλισμα τσουκνίδας μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν δυναμωτικό λίπασμα ή/και σαν εντομοαπωθητικό. Μπορείτε να παρασκευάσετε εκχύλισμα είτε με χλωρή τσουκνίδα, είτε με αποξηραμένη (για χρήση όλο το χρόνο) χωρίς ουσιαστικές διαφορές στη σύσταση και τα αποτελέσματα.

Αναμίξτε 1 kg χλωρής τσουκνίδας (ή 200 gr. ξερής) με 10 l. νερό και ανακατέψτε. Τις αφήνετε 14 μέρες να μουλιάσουν και μετά στραγγίζετε. Ποτίστε τις ρίζες των φυτών σας με το εκχύλισμα και θα έχετε πιο δυνατά, υγιή φυτά. Δε χρειάζεται να βάλετε άλλα λιπάσματα. Με το ίδιο εκχύλισμα ψεκάζετε τα φυτά σας για να απωθήσετε βλαβερά έντομα.

Τέλος και τα ζώα αγαπούν τη τσουκνίδα, μπορούμε να τη αναμιγνύουμε στη τροφή των σκύλων, των αλόγων, αγελάδων και χοίρων κλπ. Δυναμώνει το τρίχωμα τους και το κάνει να γυαλίζει. Οι σπόροι τής τσουκνίδας δραστηριοποιούν την ωοτοκία τής κότας. Με όλα αυτά τα καλά που μας προσφέρει η τσουκνίδα, πώς να μη την αγαπούμε;

Πηγή: www.elita.com.cy/el-gr

Cheese cake mousse

Cheese cake mousse

Bαθμολογία:

6 ψήφοι

Προστέθηκε από ΚΑΡΜΕΝ, 24.03.09

Περιγραφή

Το θεϊκο τσίζ κέικ, η απόλυτη σοκολατένια αμαρτία!!

Τι χρειαζόμαστε:

Για την ζύμη μπισκότου

• 1 ¾ κούπας μπισκότα Οreo Cookies, αλεσμένα
• 1/3 κούπας μαργαρίνη ή βούτυρο, λιωμένο
• 2 κουταλιές ζάχαρη

Για τη σάλτσα σοκολάτας

• 500 γρ κουβερτούρα
• 2 κούπες κρέμα γάλακτος
• Εσάνς πικραμυγδάλου ή βανίλια

Για την γέμιση

• 500 γρ. κουβερτούρα
• 2 κούπες κρέμα γάλακτος
• 1 ½ κούπας ζάχαρη άχνη
• 800 γρ. κρίμ τσίζ
• 1/3 κούπας βούτυρο ή μαργαρίνη
• 2 βανίλιες

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Cheesecake

Διατροφή

Χορτοφαγική

Πλούσια σε ενέργεια

Περιέχει

Κρέμα γάλακτος

Σοκολάτα

Τυριά

 

Σερβίρει

12 άτομα 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Cheese cake mousse  

http://www.sintagespareas.gr/sintages/cheese-cake-mousse.html#ixzz22nbt4M2q

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΖΑΝΝΗΣ Πρωτοχρονιά

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΖΑΝΝΗΣ Πρωτοχρονιά

Άλλο ένα κιτρινισμένο φύλλο σκόρπισε στο άπειρο,
Άλλη μια θαμπή σκιά πέρασε αθόρυβα στο σκοτεινό ημισφαίριο,
Άλλη μια τούφα βαμβάκι στο κεφάλι,
Άλλη μια χούφτα άλατα στις αρτηρίες, στις αρθρώσεις...

Αποβραδίς η τηλεόραση βομβάρδισε τ' αυτιά μας
με λογής-λογής σεισμούς, λιμούς, πολέμους, καταποντισμούς
Και το πρωί η εφημερίδα μάς πυροβόλησε κατάστηθα
Με φόνους, βιασμούς, ληστείες, εκατόμβες της ασφάλτου.

Στο αδειανό καινούριο μου τετράδιο
Κάνω τον απολογισμό τού κόσμου:
Φοβερά τα ελλείμματα, απώλειες τρομερές∙
Απώλειες σε ψυχές, σ' αισθήματα, σε ομορφιά.

Φυλλομετρώ το ημερολόγιο να μετρήσω τα επιτεύγματά μου:
Ακόμα βρίσκομαι στο «παραλίγο»
Κι η κούραση σωρεύεται, οι ευθύνες βαραίνουν, οι τύψεις κοχλάζουν...

Κι όμως
Σήμερα είμαι χαρούμενος,
Πολύ χαρούμενος,
Ευτυχισμένος.
Στο γιορταστικό τραπέζι
Τα μάτια των παιδιών
Κεριά αναμμένα
Φέγγουν τα μελλοντικά μου σχέδια,
Σχέδια ολοκληρωμένα δίχως «παραλίγο».
Το χαμόγελο της καλής μου
Ζεσταίνει τα παγωμένα μάτια μου,
Η θύμησή μου γεμίζει από τη γεύση μιας άλλης ομορφιάς.
Δεν έχει απόψε θέση για τις τύψεις και τους προβληματισμούς.

Αγαπημένοι μου,
Απόψε φορτίσατε την ψυχή μου με το πιο υψηλό ρεύμα της γης,
Κόψτε την καρδιά μου βασιλόπιτα
Τα μάτια μου φανάρια της ελπίδας
Που φωτίζουν τους δρόμους όλης της οικουμένης.
Και μοιράστε τη σ' όσους πεινούν από αγάπη∙
Θαρρώ πως πάλι απόψε θα συντελεστεί το θαύμα:
Με μια καρδιά αγάπη να χορτάσουν «πεντακισχίλιοι»,
Πεντάκις μύριοι, μυριάδες πεντάκις μύριοι...

Ας πέσει το φλουρί σ' εμένα, καλή μου,
Το κέντρο της καρδιάς, το πιο ιερό κομμάτι.
Να το φυλάξεις στης ψυχής το εικόνισμα μπροστά
Μέχρι την τελευταία δόση.

Στα δυο αγγελούδια ας πέσουν οι φτερούγες,
Οι δυνατές φτερούγες τής αγάπης μου,
Για ν' ανεβούν ψηλά-πολύ ψηλά,
Κει που τους θέλει η πατρική μου περηφάνια...

Πρωτοχρονιά απόψε,
Στις Πρωτοχρονιές πρωτοχρονιά!
Κλείνω την πόρτα στις φοβέρες και τις τύψεις.
Οι φλόγες που χοροπηδούν στο τζάκι
Έκαψαν και την τελευταία αμφιταλάντευση.

Αδειάζω το πολύτιμο σεντούκι μου σ' ένα σακούλι
Και βγαίνω Αη - Βασίλης
Να μοιράσω την κατάκοπη
Μοναχική γριούλα γη μας
Ό,τι της λείπει πιο πολύ:
Την ελπίδα, τη στοργή, την Ειρήνη..
ΑΠΟ http://n-tomaras.blogspot.gr/

Η ΡΑΜΑΓΙΑΝΑ

Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/muthologias/h-ramagiana.html

Η ΡΑΜΑΓΙΑΝΑ

Η Ραμαγιάνα είναι ένα ξακουστό ινδικό έπος, αρκετά μικρότερο από τη Μαχαμπάρατα. Απαριθμεί μόνο γύρω στους 48.000 στίχους, είναι όμως και πάλι μεγαλύτερο από τα Ομηρικά έπη. Αν και η διαδικασία του σχηματισμού του έπους αυτού άρχισε τον 5ο π.Χ. αιώνα, ολοκληρώθηκε με τη μορφή που έχει σήμερα τον 3ο μ.Χ. αιώνα. 

Αφηγείται τις περιπέτειες του Ράμα, ενός άλλου Αβατάρα (Απεσταλμένου) του Θεού Βισνού, που μαζί με τον αδελφό του Λακσμάνα σπεύδει για να απελευθερώσει τη σύζυγό του Σίτα, την οποία είχε κλέψει ο Ραβάνα, ο βασιλιάς-δαίμονας του νησιού Λάνκα, προσωποποίηση του κακού.

Το όλο έπος θεωρείται, από εξωτερική άποψη, μια εξύμνηση της τιμής και της αλήθειας σαν του μόνου σωστού δρόμου που οδηγεί στο Θεό. Τα ηρωικά αυτά γεγονότα υποτίθεται ότι έλαβαν χώρα την εποχή της κατάκτησης της Νοτίου Ινδίας από τους Άρειους εισβολείς. Από εσωτερική όμως άποψη, τα συμβολικά στοιχεία που αναφέρονται σ’ αυτό δείχνουν μια πολύ μεγαλύτερη αρχαιότητα. Η περιγραφή όπλων προηγμένης τεχνολογίας, αεροσκαφών ή "Βιμάνας", καθώς και η αναφορά στην ύπαρξη μιας αρχέγονης φυλής ανθρώπων-πιθήκων με βασιλιά το θεό Χανουμάν (παρόμοιο με το θεό Θωτ των Αιγυπτίων) αποτελούν ενδείξεις ότι μαζί με τα ιστορικά γεγονότα έχουν παρεμβληθεί άλλα μυθικά στοιχεία από την εποχή της Ατλαντίδας, όταν έφτασε στην τεράστια τεχνολογική του ακμή ο πολιτισμός των Τολτέκα, της 3ης Υποφυλής της Άτλαντης Φυλής.

Σύμφωνα με μια εσωτερική ερμηνεία, το νησί Λάνκα (που σήμερα ταυτίζεται με την Κεϋλάνη) λέγεται ότι ήταν στην πραγματικότητα ένα από τα νησιά στα οποία είχε διαμελιστεί, μετά το δεύτερο μεγάλο κατακλυσμό πριν 250.000 χρόνια, η μεγάλη αρχική ήπειρος της Ατλαντίδας. Η γεωλογική επιφάνεια της γης εκείνη την εποχή ήταν πολύ διαφορετική από σήμερα. Συνεπώς και η επιφάνεια της Ινδίας και το νησί Λάνκα ήταν κορυφή βουνού, όπως αναφέρεται στη Μπαγκαβάτα Πουράνα. Ο γίγαντας Ραβάνα, ο βασιλιάς-δαίμονας, ήταν ένας από τους μεγάλους μαύρους μάγους -ίσως ο ίδιος ο Ουδουάρπα- οι οποίοι κυβερνούσαν τότε την Ατλαντίδα και αναφέρονται στις εσωτερικές παραδόσεις που μιλούν για τη σύγκρουση των Αδελφών του Σκότους ή της Αριστεράς Χειρός με τους Αδελφούς του Φωτός ή της Δεξιάς Χειρός, όπως τους ονομάζει ο Ε. Κέϋση.

Μετά από διάφορες περιπέτειες ο Ράμα και ο Λακσμάνα εισβάλλουν στο νησί και νικούν τον Ραβάνα, καταφέρνοντας να σώσουν τη Σίτα από την αιχμαλωσία της. Αυτή όμως πρέπει να αποδείξει ότι διαφύλαξε την τιμή της κατά τη διάρκεια της παραμονής της κοντά στο Ραβάνα. Γι’ αυτό θα υποστεί τη δοκιμασία της φωτιάς, από την οποία πρέπει να βγει ζωντανή. Με τη βοήθεια του Θεού Βισνού το καταφέρνει.

Η όλη αυτή διαδικασία κρύβει ένα βαθύ εσωτερικό συμβολισμό. Όπως και σε άλλους μύθους, η Σίτα συμβολίζει την Ψυχή του ανθρώπου, που πέφτει αιχμάλωτη των δυνάμεων του κακού, του σκότους, των κατωτέρων παθών και της ύλης, που συμβολίζονται με τον Ραβάνα, τον τυραννικό δαίμονα. Όταν η Ψυχή απελευθερώνεται από τα δεσμά της, πρέπει ν’ αποδείξει ότι δεν μολύνθηκε, δεν επηρεάστηκε από το κακό, και ότι παρά τους πειρασμούς, έμεινε αγνή και τίμια. Γι’ αυτό θα πρέπει να υποβληθεί συμβολικά σε κάθαρση με φωτιά, που θα καταστρέψει κάθε σκιερή κηλίδα αφήνοντας άθικτη την πύρινη αγνότητα που χαρακτηρίζει την πνευματική φύση της. Όπως λέει ένα ανατολικό ρητό, «για να δοκιμάσεις το αληθινό χρυσάφι πρέπει να το βάλεις στη φωτιά».

Η ευτυχία του ζευγαριού όμως δεν διαρκεί πολύ, γιατί ο Ράμα κατηγορεί ξανά τη Σίτα για απιστία, οπότε αυτή τον εγκαταλείπει και αποσύρεται στο δάσος, όπου θα συναντήσει τον σοφό Βαλμίκι. Χάρη σ’ αυτήν τη μυσταγωγική συνάντηση, ο Βαλμίκι θα συντάξει το έπος του Ραμαγιάνα.

Στο τέλος, μετά από την τελευταία δοκιμασία στην οποία ο Ράμα θα υποβάλλει τη Σίτα, αυτή εξαφανίζεται στα έγκατα της γης, καθώς το έδαφος ανοίγει κάτω από τα πόδια της. Αυτή η μυθική εικόνα θυμίζει πολύ την κάθοδο της Ευρυδίκης στον Άδη, από όπου ο Ορφέας δεν θα μπορέσει να την πάρει πίσω. Όμως, όπως και στα ορφικά, ο Ράμα τελικά θα ανεβεί στον ουρανό όπου θα συναντήσει τη Σίτα, που μυστηριωδώς έχει μεταβεί εκεί από τα βάθη της Γης. Έτσι κλείνει η συμβολική αυτή περιοδεία της Ψυχής, η οποία, ύστερα από μια περιπετειώδη μυσταγωγική πορεία, ολοκληρώνει τον κύκλο των μυητικών της δοκιμασιών επί της γης. Ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης θα βρει περισσότερα στοιχεία, και συγκεκριμένα σε σχέση με το αστρολογικό κλειδί ερμηνείας αυτής της μυσταγωγικής διαδικασίας, στο βιβλίο μου "Ο Ζωδιακός κύκλος στην Παγκόσμια Μυθολογία".

Joomla SEF URLs by Artio

Γενάρης

Ο Γενάρης, όπως και όλοι οι μήνες του ημερολογίου μας, του Παγκοσμίου Χριστιανικού ημερολογίου, οφείλει τ' όνομά του στους Αρχαίους Ρωμαίους στο Θεό του Ιανό, που προς τιμή του τον ονόμασαν έτσι. Δεν είχε όμως απ' την αρχή την τιμή ν' αποτελεί τον πρώτο μήνα του χρόνου.

Αττικός μήνας: ΓΑΜΗΛΙΩΝ (15 Ιανουαρίου - 15 Φεβρουαρίου)

Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν σαν Πρωτοχρονιά την 21η Ιουνίου (του μηνός Σκιροφοριώντος όπως τον έλεγαν) και οι Ρωμαίοι την 1η Μαρτίου.

Η τελευταία είχε διατηρηθεί να γιορτάζεται και από τους Έλληνες της Ανδριανουπόλεως, πριν τους διώξουν οι Τούρκοι από την Ανατολική Θράκη.

Η πρώτη Ιανουαρίου καθιερώθηκε σαν πρωτοχρονιά από τους Ρωμαίους το 153 π.Χ. Την ημέρα αυτή συνήθιζαν να εκλέγουν τους ανώτατους άρχοντες, τους ύπατους και με την ευκαιρία επιδίδονταν σε τελετές και θορυβώδεις διασκεδάσεις.

Τον Ιανουάριο ο λαός τον λέει με πολλά ονόματα, που τα περισσότερα αναφέρονται στις ιδιότητές του. Ο Γενάρης λέγεται Γεννολοητής, παρετυμολογικά, γιατί τότε γεννοβολούν τα κοπάδια.

Γατομήνας επειδή σ' αυτόν ζευγαρώνουν οι γάτες.

Κρυαρίτης (στη Μάνη) για το τσουχτερό του κρύο.

Λέγεται Μεσοχείμωνας γιατί είναι μεσαίος από τους τρεις μήνες του χειμώνα.

Κρυαρώτης γιατί κάνει πολύ κρύο.

Άλλες ονομασίες είναι Κλαδευτής, γιατί το μήνα αυτό κλαδεύουν.

Ακόμα τον Ιανουάριο τον ονομάζουν Τρανό, Πρωτάρη, Μεγάλο μήνα ή Μεγαλομήνα, επειδή είναι ο 1ος μήνας του έτους που έχει 31 μέρες και οι νύχτες του είναι μεγάλες, όπως λέει και το τραγούδι:

"Νάταν οι μέρες του Μαγιού κι οι νύχτες του Γενάρη" 


Τέλος λέγεται Καλαντάρης ή Καλαντέρης απ' τα Κάλαντα που τραγουδούν τα παιδιά την Πρωτοχρονιά και τα Φώτα.

Γελαστός για τις Αλκυονίδες ημέρες του.

■ Γεωργικές εργασίες το μήνα Ιανουάριο

• Προετοιμάζουν τα γεωργικά τους εργαλεία, όταν υπάρχουν βροχές ή χιόνια.
• Μεταφέρουν κοπριά στα κτήματα.
• Εκχερσώνουν χωράφια ή διορθώνουν φράχτες.
• Κάνουν αποστραγγιστικά χαντάκια.
• Ανοίγουν λάκκους γύρω από τα δέντρα για να δεχτούν περισσότερη βροχή ή τα ασβεστώνουν.
• Σπέρνουν πρώιμα μπιζέλια, κουκιά, κρομμύδια.
• Φυτεύουν τα φυλλοβόλα δέντρα (κερασιά, βυσσινιά, βερικοκιά, ροδακινιά), αγκινάρες, φράουλες, σπαράγγια.
• Λιπαίνουν τα δέντρα με χωνεμένη κοπριά.
• Κλαδεύουν ελαιόδεντρα.
• Επισκευάζουν και βάφουν τις κυψέλες.
• Αρχίζουν το άρμεγμα των προβάτων.
• Οι γυναίκες ύφαιναν στον αργαλειό κιλίμια και βελέντζες, έπλεκαν και έραβαν.

■ Τον Ιανουάριο τρώμε: Πορτοκάλια, λεμόνια, μανταρίνια, γκρέιπ φρουτ, μήλα, λάχανα, κουνουπίδι, μαρούλι, καρότα, σέλινο, σταφίδες, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα.