Η Ψυχολογία της Ευτυχίας

http://gerasimos-politis.blogspot.gr/2011/12/blog-post_17.html

Η Ψυχολογία της Ευτυχίας: Τα πράγματα είναι όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι...

Ζητάμε από την καθημερινότητά μας άμεσα αποτελέσματα και γρήγορη ικανοποίηση.

Θέλουμε απαντήσεις πιο γρήγορα, χωρίς να εξετάζουμε εάν είμαστε έτοιμοι να τις πάρουμε..!

Όταν πεινάμε, παραγγέλνουμε delivery και ό,τι φαγητό θέλουμε έρχετε στο χώρο μας. Μέσα από το διαδίκτυο, δεν χρειάζεται ούτε καν να παμε στο βιβλιοπωλείο για να παραγγείλουμε το βιβλίο που μας αρέσει! Δεν χρειάζεται να μετακινηθούμε για βρούμε σπίτι όταν θέλουμε να αγοράσουμε: μπαίνουμε στο internet και εκεί είναι όλα τα σπίτια στη διάθεσή μας προς πώληση.

Από την άλλη, συνεχώς έχουμε την αίσθηση ότι τα πράγματα στην προσωπική, και την κοινωνική μας ζωή δεν είναι όπως έπρεπε να είναι για να είμαστε ευτυχισμένοι. Πάντα σκεφτόμαστε ότι θα μπορούσε να είναι η σχέση μας με τον σύντροφο μας καλύτερη το πορτοφόλι μας πιο γεμάτο, τα παιδιά μας καλύτεροι μαθητές, ο μπαμπάς μας να μας είχε φερθεί καλύτερα όταν είμασταν μικροί, ο αδερφός μας να νοιαζόταν περισσότερο για μας, οι φίλοι μας να ήταν πιο στοργικοί απέναντί μας, κ.ο.κ.

Μοιάζει να μην ξέρουμε να ζούμε με τα πράγματα έτσι όπως είναι, να ζούμε σε μια κατάσταση έτσι όπως αυτή είναι. Νιώθουμε πως πρέπει να την αλλάξουμε, να την βελτιώσουμε, έχουμε την αίσθηση ότι τα πράγματα δεν θα είναι εντάξει εάν τα αφήσουμε στην ησυχία τους.

Νομίζουμε ότι υπάρχει κάποιο «λάθος» σ'αυτό που δεν συμβαίνει αρκετά σύντομα, ή που δεν λειτουργεί με τον τρόπο που πιστεύουμε εμείς ότι θα έπρεπε να λειτουργούσε. Θεωρούμε δηλαδή την υπόθεσή μας αυτή ως σωστή, και σ'αυτήν μας την κρίση βασίζουμε την ευτυχία μας! Στην πραγματικότητα, μ'αυτόν τον τρόπο, υφαίνουμε την προσωπική μας δυστυχία... Είναι δυνατόν όμως η ανυπομονησία και η συνεχής επικριτική διάθεση να μας δώσει κάτι καλό;

Ένα κλειδί για την ευτυχία είναι η υπομονή.

Κι αυτή κατακτάται με την πεποίθηση -που στην πορεία γίνεται γνώση- ότι όλα θα πάνε καλά, με την πίστη ότι υπάρχει ένα σχέδιο, που πολύ συχνά δεν συμβαδίζει με το σχέδιο που έχουμε σφηνωμένο στο κεφάλι μας ως το «σωστό σχέδιο». Δυστυχώς, αυτό εύκολα το ξεχνάμε, κι έτσι πολλοί από μας προσπαθούμε εναγωνίως να ελέγξουμε καταστάσεις για να λειτουργήσουν έτσι όπως «θα έπρεπε» να λειτουργήσουν, στον «τέλειο» χρόνο, με τον «ιδανικό» τρόπο!...

Ο νους θα επιδιώκει πάντα να αλλάζει τα πράγματα, εμείς απ'την άλλη χρειάζεται συνεχώς να επιεβαιώ-νουμε τον εαυτό μας ότι τα πράγματα εξελίσσονται έτσι ακριβώς όπως πρέπει να εξελιχθούν. Ο νους θέλει να πιστεύει ότι η αλλαγή των συνθηκών θα μας δώσει γαλήνη και ηρεμία. Ο νους θα επιμείνει ότι πρέπει να κάνουμε κάτι για να βελτιώσουμε τα πράγματα.

Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν πρόκειται να μας δοθεί οποιαδήποτε εμπειρία ζωής παρά μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι γι'αυτήν, όταν θα βρούμε μέσα μας την εμπιστοσύνη, και θα αποκτήσουμε την αντίληψη ότι τα πράγματα κυλάνε έτσι όπως θα έπρεπε να κυλήσουν, στο δικό τους χρόνο, με τον δικό τους τρόπο.

Τότε μόνο μπορούμε να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε τη ζωή μας.

Στην πραγματικότητα, όλοι μας είμαστε ικανοί να χαλαρώσουμε με τις συνθήκες αυτές που υπάρχουν τώρα στη ζωή μας, γνωρίζοντας οτι η βαθιά υπομονή και αυτο-αποδοχή θα μας δώσει την γαλήνη και την ψυχο-σωματική ίαση που ζητάμε.

Πηγή: Dr. Γρηγόρης Βασιλειάδης M.Sc. Ph.D. Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής, www.allaboutxanthi.gr/banners/paparazzi

16 Ιανουαρίου 1605

16 Ιανουαρίου 1605 : Κυκλοφορεί το πρώτο βιβλίο του Δον Κιχώτη στη Μαδρίτη.
Ο Δον Κιχώτης (Don Quixote de la Mancha - Δον Κιχότε δε λα Μάντσα), με πλήρη τίτλο El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha («Ο ευφάνταστος ευπατρίδης Δον Κιχώτης της Μάντσας») είναι κλασικό έργο λογοτεχνίας του Ισπανού συγγραφέα Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα (Miguel de Cervantes Saavedra).
Ο Δον Κιχώτης και ο Σάντσο Παντσα από τον Ονορέ Ντομιέ.

Εκδόθηκε σε δυο μέρη, το 1605 και το 1615 και είναι ένα από τα μυθιστορήματα που επηρέασαν σημαντικά την ισπανική λογοτεχνία.Είναι ένα από τα πιο εμπνευσμένα έργα της νεότερης δυτικής λογοτεχνίας. Το έργο περιγράφει τις περιπέτειες του πρωταγωνιστή Αλόνσο Κιχάνο, ενός απλού αγρότη ο οποίος έχοντας διαβάσει πολλά βιβλία για τον ιπποτισμό, πιστεύει ότι είναι ιππότης και παίρνει το όνομα Δον Κιχώτης. Στα βιβλία δεν αναγράφεται επακριβώς η τοποθεσία της κατοικίας του, αλλά μας λέει πως ζει μαζί με την ανηψιά του και την οικονόμο του σπιτιού του. Ξεκινάει τα ταξίδια και τις περιπέτειες του μόνος, μαζί με το κοκαλιάρικο άλογο του που το ονομάζει Ροσινάντε φορώντας μια παλιά μεταλλική πολεμική στολή που βρήκε. Κατά την διάρκεια των περιπετειών του τραυματίζεται και τον μεταφέρουν πάλι πίσω στο σπίτι του όπου τον φροντίζουν η ανιψιά και η οικονόμος του. Του λένε πως η στολή εξαφανίστηκε από μαγείας. Λίγο καιρό αργότερα βρίσκει τον γείτονα του Σάντσο Πάντσα και τον πείθει να τον ακολουθήσει με το αντάλλαγμα πως θα του δώσει μερίδιο σε ένα νησί. Ο Δον Κιχώτης είναι ερωτευμένος με μια νεαρή γειτόνισσα του, που από μόνος του την ονομάζει Δουλτσινέα και προσπαθεί να την σώσει γιατί έχει πείσει τον εαυτό του ότι βρίσκεται κάτω από την επήρεια μαγικών. Βεβαίως η Δουλτσινέα δεν γνωρίζει τίποτα από όλα αυτά και δεν εμφανίζεται ποτέ σε κανένα από τα βιβλία. Τα ταξίδια του Δον μαζί με τον πιστό σύντροφο του ξεκινάνε και τις περισσότερες φορές δεν έχουν καλή κατάληξη. Συνήθως γίνονται αντικείμενα χλευασμού και γέλιου κυρίως ο σύντροφος Σάντσα Πάντσα. Προς το τέλος του δεύτερου βιβλίου βλέπουμε πως ο Δον Κιχώτης κατά κάποιο τρόπο βρίσκει τα λογικά του και επιστρέφει μαζί με τον φίλο και συνταξιδιώτη του πίσω στο σπίτι τους.

Τα βιβλία είναι γραμμένα σε επεισόδια και η ιστορία του Δον Κιχώτη έχει γραφτεί πολλές φορές και σε παραμύθια για παιδιά

Στον πρόλογο του πρώτου μέρους, ο Θερβάντες σημειώνει πως συνέλαβε την ιδέα για το μυθιστόρημα στη φυλακή, πιθανώς αναφερόμενος στις περιόδους που πέρασε στη φυλακή του Κάστρο ντελ Ρίο (1592) ή της Σεβίλλης (1597-8). Ένας τοπικός θρύλος υποστηρίζει πως γράφτηκε σε φυλακή της πόλης Μάντσεγκαν (Manchegan), την περίοδο 1601-3, ωστόσο η μελέτη της βιογραφίας του Θερβάντες δεν επιβεβαιώνει φύλάκισή του εκεί. Σύμφωνα με άλλη πιθανή εκδοχή, ο Θερβάντες εμπνεύστηκε κατά την περίοδο που ήταν αιχμάλωτος στο Αλγέρι (1575-80). Η υπόθεση αυτή στηρίζεται στο γεγονός πως ως φανταστικός συγγραφέας του έργου εμφανίζεται στο κείμενο ο μουσουλμάνος ιστορικός Cide Hamete Benengeli, το οποίο συνδέεται με πιθανή επαφή του Θερβάντες, στο Αλγέρι, με Άραβες και Τούρκους αφηγητές.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%BF%CE%BD_%CE%9A%CE%B9%CF%87%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82

Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής

Ο Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής (27 Δεκεμβρίου 1809-16 Ιανουαρίου 1892) ήταν φαναριώτης λόγιος, ρομαντικός ποιητής της Α' Αθηναϊκής Σχολής, πεζογράφος, καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διπλωμάτης.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 27 Δεκεμβρίου του 1809, αλλά τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο Βουκουρέστι, στην αυλή του ηγεμόνα της Βλαχίας Αλέξανδρου Σούτσου, που ήταν συγγενής του, στην Στεφανούπολη (το σημερινό Μπρασόβ της Ρουμανίας) και την Οδησσό της Ρωσίας, όπου φοίτησε στο Λύκειο και τελικά στο Μόναχο από το 1825, όπου φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή της Βαυαρίας.

Στην Ελλάδα (Ναύπλιο) εγκαταστάθηκε από το 1829, ως ανθυπολοχαγός του πυροβολικού, αλλά γρήγορα παραιτήθηκε, καθώς θεωρούσε ότι είχε αδικηθεί, αφού, όπως αναφέρει στα Απομνημονεύματά του, το κράτος, στην προσπάθεια να προσελκύσει ξένους αξιωματικούς στον Ελληνικό Στρατό, έδινε σ' αυτούς δύο βαθμούς ανώτερους από αυτούς που είχαν στην πατρίδα τους. Μετά την παραίτησή του από τον στρατό σταδιοδρόμησε σε διοικητικές και κυβερνητικές θέσεις. Κατά τα έτη 1831-1841 υπηρέτησε ως Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, (επεξεργάστηκε σχέδιο για την οργάνωση της Μέσης Εκπαίδευσης και του Πανεπιστημίου) και 1841-1844 στο Υπουργείο Εσωτερικών, όπου επεξεργάστηκε σχέδιο για την καταπολέμηση της ληστείας, ενός από τα σοβαρότερα προβλήματα που απασχολούσαν το νεοσύστατο κράτος. Το 1844, όταν εφαρμόστηκε ο νόμος που απαγόρευε την υπηρέτηση ετεροχθόνων στο δημόσιο, απολύθηκε και διορίστηκε καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Στην πνευματική ζωή της χώρας άρχισε να συμμετέχει ενεργά αμέσως μετά την άφιξή του στην Ελλάδα. Το ποίημά του Δήμος και Ελένη, που μαζί με τον Οδοιπόρο του Π. Σούτσου είναι το πρώτο έργο του αθηναϊκού ρομαντισμού, δημοσιεύτηκε το 1831 και ακολούθησε μεγάλος αριθμός λογοτεχνικών αλλά και επιστημονικών έργων. Το 1847 άρχισε να εκδίδει το περιοδικό Ευτέρπη μαζί με τον φίλο και συμμαθητή του Γρηγόριο Καμπούρογλου. Από το 1849 αποχώρησε από την Ευτέρπη και συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού Πανδώρα, μαζί με τους Νικόλαο Δραγούμη και Κων/νο Παπαρρηγόπουλο. Σε αυτά τα περιοδικά δημοσίευσε και αρκετά από τα διηγήματά του, καθώς και το μυθιστόρημα Ο Αυθέντης του Μορέως και τη νουβέλα Ο Συμβολαιογράφος. Από το 1851 συμμετείχε στην κριτική επιτροπή των ποιητικών διαγωνισμών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είχε μάλιστα επισημάνει τους κινδύνους από τις ακρότητες του ρομαντισμού, παρ' όλο που το 1837 ο πρόλογός του στο δραματικό έργο του Φροσύνη αποτελούσε κατά κάποιον τρόπο το μανιφέστο του ρομαντισμού στην Ελλάδα.

Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής

Το 1856-1859 διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών και το 1867 παραιτήθηκε από τη θέση του στο Πανεπιστήμιο, για να αφοσιωθεί στο διπλωματικό του έργο. Υπηρέτησε ως πρεσβευτής της Ελλάδας στις ΗΠΑ (ο πρώτος Έλληνας πρεσβευτής εκεί), στην Κωνσταντινούπολη, στο Παρίσι και στο Βερολίνο μέχρι το 1887, όταν και συνταξιοδοτήθηκε. Οι απόψεις του για την ενίσχυση των ελληνικών προϊόντων, αποτέλεσαν την αιτία δημιουργίας ενός κινήματος της νεολαίας με ηγέτη τον γιο του και αποκορύφωμα τα Σκιαδικά.

Πέθανε στην Αθήνα στις 16 Ιανουαρίου του 1892.
Έργο

Ο Α. Ρ. Ραγκαβής ήταν ευρυμαθής λόγιος με πολλά ενδιαφέροντα. Το οικογενειακό του περιβάλλον ήταν περιβάλλον λογίων: αδερφός της μητέρας του ήταν ο Ιάκωβος Ρίζος Νερουλός και ξαδέρφια του οι λογοτέχνες Αλέξανδρος και Παναγιώτης Σούτσος. Στην αυλή του ηγεμόνα Αλέξανδρου Σούτσου στο Βουκουρέστι, όπου έζησε από το 1813 ως το 1821 ήρθε σε επαφή με την ευρωπαϊκή λογοτεχνία. Στο Μόναχο είχε παρακολουθήσει μαθήματα του Σέλλινγκ και μιλούσε άπταιστα 2-3 ξένες γλώσσες.

Ποιητικό έργο

Πρωτοεμφανίστηκε με το εκτενές αφηγηματικό ποίημα Δήμος και Ελένη το 1831, που είναι γραμμένο σύμφωνα με την τεχνική του δημοτικού τραγουδιού και η γλώσσα του προσεγγίζει αρκετά την καθομιλουμένη. Την ίδια περίοδο επίσης έγραψε πολλά ποιήματα πατριωτικά, εμπνευσμένα από την ελληνική επανάσταση, τα οποία μιμούνται τους τρόπους του δημοτικού τραγουδιού. Το πιό γνωστό απ' αυτά είναι Ο Κλέφτης. Σε αυτά τα ποιήματα, τα οποία βέβαια απευθύνονται στο ευρύτερο κοινό, η γλώσσα του προσεγγίζει τη δημοτική. Ένα από τα πιο αξιόλογα ποιήματά του είναι η Ωδή για τον Αθανάσιο Χριστόπουλο, ποίημα που επαινούσε και ο Διονύσιος Σολωμός. Τα πρώτα έργα του είναι επηρεασμένα από τον ρομαντισμό και στον πρόλογο του δραματικού έργου του Φροσύνη (1837) παρουσίαζε την ρομαντική λογοτεχνική θεωρία και αυτοχαρακτηριζόταν ρομαντικός. Σταδιακά όμως απέρριψε τον ακραίο ρομαντισμό: οι απόψεις του και η γραφή του άρχισαν να μεταβάλλονται προς τον κλασικισμό και η γλώσσα του να γίνεται ακόμα περισσότερο αρχαΐζουσα. Παραδείγματα τέτοιων έργων είναι οι εκτενείς ποιητικές συνθέσεις Διονύσου πλους (1864) και Γοργός ιέραξ (1871), με θέματα από την αρχαιότητα.

Το ποιητικό του έργο κινείται στο κλίμα της Α' Αθηναϊκής Σχολής, υπερτερεί όμως σε σχέση με άλλα έργα των συγχρόνων του ποιητών αφού δεν έχει τα μειονεκτήματα του ατημέλητου ύφους και μέτρου και της έλλειψης ακριβολογίας. Η γλώσσα του είναι βέβαια αυστηρή καθαρεύουσα, αλλά πολύ κομψή και επιμελημένη.

Πεζογραφικό έργο

Στο πεζογραφικό του έργο δεσπόζει το ιστορικό μυθιστόρημα Ο Αυθέντης του Μορέως. Είναι το πρώτο νεοελληνικό ιστορικό μυθιστόρημα και ακολουθεί το πρότυπο του Sir Γουόλτερ Σκοτ. Έγραψε πολλά διηγήματα, σε μια εποχή που το αυτό το είδος δεν είχε γνωρίσει ακόμα την ανάπτυξη που γνώρισε αργότερα. Γι' αυτό κάποιοι μελετητές τον χαρακτηρίζουν "πατέρα του νεοελληνικού διηγήματος". Τα διηγήματά του βέβαια σπανίως διαδραματίζονται στην Ελλάδα και δεν έχουν καμία σχέση με την ελληνική πραγματικότητα, με εξαίρεση το εκτενέστερο απ' αυτά, Ο συμβολαιογράφος, ενώ κάποια είναι διασκευές ή παραφράσεις ξένων· αυτός και ήταν ο βασικός λόγος για τον οποίον οι μεταγενέστεροι λογοτέχνες και κριτικοί τον «κατηγόρησαν» ότι δεν αξιοποίησε το συγγραφικό ταλέντο του για να δώσει «γνήσια ελληνικά» διηγήματα.
 

Θεατρικό έργο

Έγραψε αρκετά θεατρικά έργα, τραγικά και κωμικά, τα οποία όμως δεν γνώρισαν μεγάλη σκηνική επιτυχία κυρίως επειδή ήταν απρόσφορα για σκηνική παρουσίαση. Τα δραματικά του έργα είναι εμπνευσμένα από την ελληνική ιστορία, από την αρχαιότητα (Οι τριάκοντα), το βυζάντιο (Δούκας) ώς την ελληνική επανάσταση (Η παραμονή). Στα κωμικά του έργα, το πιο γνωστό από τα οποία είναι Του Κουτρούλη ο γάμος, επιχείρησε την μορφολογική αναγέννηση της κλασικής αριστοφανικής κωμωδίας, με χρήση αρχαϊκών μέτρων, χορικών και παράβασης.

Παράλληλα ο Ραγκαβής έπαιξε μεγάλο ρόλο και στην οργάνωση της θεατρικής ζωής της χώρας και συμμετείχε στις πρώτες προσπάθειες δημιουργίας θεατρικών φορέων και επιχειρήσεων (Φιλοδραματική Εταιρεία, Εταιρεία του εν Αθήναις Θεάτρου). Συχνά δίδασκε ηθοποιούς και επέβλεπε την προετοιμασία παραστάσεων και διοργάνωνε και ερασιτεχνικές παραστάσεις έργων με φοιτητές του Πανεπιστημίου.

Η Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας

Σημαντικό έργο του, ως προς την ιστορική του αξία, είναι η Ιστορία της νεοελληνικής φιλολογίας, πρώτη ως τότε συστηματική απόπειρα καταγραφής της ελληνικής λογοτεχνίας, στην οποία υπερασπίζεται τη λόγια γλώσσα και τη φαναριώτικη ποίηση. Θεωρεί ότι μόνο αυτή είναι άξια συνέχεια της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας. Απορρίπτει τη δημοτική γλώσσα ως ακατάλληλη για να εκφράσει υψηλά ποιητικά νοήματα και το δημοτικό τραγούδι ως προϊόν της αμάθειας του λαού, που επιβίωσε μόνο επειδή κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας δεν υπήρχε άλλη, αξιολογότερη παραγωγή. Απορρίπτει επίσης και την κρητική λογοτεχνία, ως μίμηση ξένων προτύπων και μη γνήσια γλώσσα, γεμάτη ιταλισμούς. Για την επτανησιακή σχολή γράφει ότι υπάρχουν βέβαια ποιητές με ταλέντο, αλλά δεν αποδέχεται τη δημοτική γλώσσα που χρησιμοποιούσαν. Όπως είναι φυσικό, καταλήγει σε έπαινο της Α' Αθηναϊκής Σχολής και ιδιαιτέρως των δύο εξαδέρφων του, Αλέξανδρου και Παναγιώτη Σούτσου στους οποίους αφιερώνει περισσότερες σελίδες απ' ότι στον Κάλβο και τον Σολωμό! Απάντηση στην Ιστορία του Ραγκαβή έδωσε ο Ιούλιος Τυπάλδος με επιστολή προς τον Σπυρίδωνα δε Βιάζη, στην οποία ανασκευάζει όλες τις απόψεις του.

Εργογραφία
Ποίηση

Δήμος και Ελένη, 1831
Διάφορα ποιήματα, τ.Α 1837, τ.Β 1840
Διονύσου πλους, 1864
Γοργός ιέραξ, 1871

(Στα Άπαντά του, τ.Α 1874 Λυρική ποίηση, Β 1874 Δραματική και διηγηματική ποίηση, Γ-Δ 1871 Δραματική ποίηση)

Πεζογραφία

Διάφορα Διηγήματα τ. Α 1855, τ.Β 1857, τ.Γ 1859
Ο Αυθέντης του Μορέως, ιστορικό μυθιστόρημα, 1850

(Στα Άπαντά του, τ.Η, Ι, ΙΑ Διηγήματα)
Άλλα έργα

Μεταφράσεις αρχαίων δραμάτων, Δάντη, Σαίξπηρ, Γκαίτε, Σίλλερ (Άπαντα τ. Ε-Ζ 1875,Θ 1875,ΙΒ 1885,Ιθ 1889)
Αρχαιολογικές μελέτες (΄Απαντα τ. ΙΓ-ΙΔ 1885, ΙΕ-ΙΖ 1889)
Απομνημονεύματα τ.Α 1894, τ.Β 1895, τ.Γ-Δ 1930
Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 1877 στα Γαλλικά και 1882 στα Γερμανικά
Περίληψις Ιστορίας της Νεοελληνικής Φιλολογίας 1887

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF

Στα σαγόνια του καρχαρία

Bigbook.gr

 

16 Ιανουαρίου 1974 kυκλοφορεί το μυθιστόρημα του Πίτερ Μπέντσλι Jaws (Στα σαγόνια του καρχαρία), που μεταφέρθηκε λίγο αργότερα από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ στη μεγάλη οθόνη.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/#ixzz2I75IzaKD

«Μην το καθυστερείτε»…

Απλές λύσεις

Τα σπερματοζωάρια... γερνάνε μετά τα 35

Όσο περνούν τα χρόνια μειώνεται η αναπαραγωγική ικανότητα των ανδρών

 «Μην το καθυστερείτε»… συμβουλεύουν τώρα οι επιστήμονες, τους άνδρες που σκοπεύουν, κάποια στιγμή, να αποκτήσουν παιδιά… Και εξηγούν ότι, όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο μειώνεται η αναπαραγωγική ικανότητα των ανδρών.

Για πρώτη φορά, μάλιστα, προσδιορίζεται ότι η ηλικία των 35 είναι εκείνη κατά την οποία τα σπερματοζωάρια αρχίζουν να παίρνουν…την κάτω βόλτα.

Αν και οι επιστήμονες γνώριζαν ότι ο αριθμός των σπερματοζωαρίων και η γενικότερη ποιότητα του σπέρματος παίζουν ρόλο στην πιθανότητα σύλληψης, μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν άμεσες ενδείξεις ότι η ηλικία του άνδρα έχει πρακτική σημασία.

Οι ενδείξεις όμως προέκυψαν έπειτα από μία εκτεταμένη επιδημιολογική μελέτη σε δείγμα 12.500 ζευγαριών που προσπαθούσαν να αποκτήσουν παιδί με κάποια μέθοδο υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Η ανάλυση των στατιστικών στοιχείων αποκάλυψε ότι η πιθανότητα σύλληψης πέφτει όταν ο υποψήφιος πατέρας έχει ηλικία άνω των 35 ετών. Παράλληλα δε, αυξάνεται και ο κίνδυνος αποβολής. Και ενώ για τα έμβρυα που προέρχονταν από άνδρες ηλικίας κάτω των 30, η πιθανότητα αποβολής του εμβρύου ήταν περίπου 10%, για τα έμβρυα που προέρχονταν από σαραντάρηδες οι πιθανότητες αποβολής έφταναν ή και ξεπερνούσαν το 35%.

Όπως απέδειξε και η εργαστηριακή εξέταση των σπερματοζωαρίων, μετά την ηλικία των 35 εμφανίζονται βλάβες που εμποδίζουν την ανάπτυξη του εμβρύου.

healthpress.gr

Το τζίντζερ 'ασπίδα' για το καρκίνο του προστάτη

Το τζίντζερ 'ασπίδα' για το καρκίνο του προστάτη

Σε μια πρώτη μελέτη του είδους του, αξιολογώντας τις αντικαρκινικές ιδιότητες του φυτού τζίντζερ, (στο σύνολο και όχι μεμονωμένα) οι επιστήμονες από το κρατικό πανεπιστήμιο της Γεωργίας ανακάλυψαν ότι ολόκληρο το εκχύλισμα του τζίντζερ μπορεί να έχει ελπιδοφόρα αποτελέσματα στη πρόληψη του καρκίνου του προστάτη.

Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύεται στο περιοδικό British Journal of Nutrition, ο επικεφαλής αναπληρωτής καθηγητής της Βιολογίας, Ρίτου Ανέτζα αποκάλυψε πως το εκχύλισμα του τζίντζερ είχε σημαντικές επιπτώσεις στην προσπάθεια να σταματήσει την ανάπτυξη του καρκίνου των κυττάρων, καθώς και στην πρόκληση του θανάτου των κυττάρων σε ένα ευρύτερο φάσμα καρκινικών κυττάρων του προστάτη.

Επιπλέον, σε μελέτες που έγιναν σε ζώα αποκαλύφτηκε πως το εκχύλισμα του τζίντζερ δεν παρουσίασε σημαντική τοξικότητα σε φυσιολογικούς ιστούς, όπως ο μυελός των οστών. Η έρευνα έδειξε επίσης πολύ καλή υποχώρηση του όγκου έως και 60%.

Παρά τη σημαντική έρευνα που έχει πραγματοποιηθεί για τις αντικαρκινικές ιδιότητες του τζίντζερ, ο Δρ Ανέτζα προτιμά να ακολουθεί μια πιο ολιστική προσέγγιση για να διερευνήσει το είδος των μορίων που εμπλέκονται.

Η αξιολόγηση των δεδομένων δείχνει ότι οι άνθρωποι θα έπρεπε να καταναλώνουν περίπου 100 γρ. εκχυλίσματος τζίντζερ στην καθημερινή τους διατροφή για την επίτευξη των ευεργετικών αποτελεσμάτων.

Ο Δρ Ανέτζα προτιμά να αναζητήσει φυσικούς, μη τοξικούς τρόπους για την καταπολέμηση του καρκίνου, χρησιμοποιώντας ήπια φάρμακα, εφόσον οι ενώσεις δεν προκαλούν σημαντικές και εξουθενωτικές παρενέργειες.

"Αν και μπορεί να φαίνεται λογικό πως τα εκχυλίσματα φυτών μπορεί να έχουν θετικά αποτελέσματα, στην πράξη τα πράγματα δεν είναι έτσι, γιατί υπάρχουν τρισεκατομμύρια ενώσεις και άλλα περίπλοκα παράγωγα που μπορεί να ανατρέψουν τα αποτελέσματα των ερευνών", εξήγησε ο Δρ Ανέτζα.

Σύμφωνα με τον Δρ Ανέτζα απαιτείται περαιτέρω έρευνα σε ότι αφορά τις δόσεις και τους μηχανισμούς που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν, όμως τα ελπιδοφόρα δεδομένα μπορούν να δώσουν ελπίδα για μια επιτυχημένη μάχη ενάντια στη νόσο.

ygeiaonline.gr

Δημήτρης Χορν

Ο Δημήτρης Χορν (το πλήρες όνομά του ήταν Δημήτριος - Ελευθέριος Χορν,[1] 9 Μαρτίου 1921 - 16 Ιανουαρίου 1998) ήταν Έλληνας ηθοποιός.

Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Μάρτιο του 1921 σε ξενοδοχείο της οδού Σταδίου στο κέντρο της Αθήνας. Πατέρας του ήταν ο γνωστός στρατιωτικός και θεατρικός συγγραφέας Παντελής Χορν. Νονά του η μεγάλη ηθοποιός Κυβέλη Ανδριανού. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1940. Είχε πρωταγωνιστήσει σε δεκάδες θεατρικά έργα. Έκανε το ντεμπούτο του το 1940 στην οπερέτα του Στράους "Η Νυχτερίδα". Αμέσως μετά εμφανίστηκε στο "Θέατρο Ρεξ" της Μαρίκας Κοτοπούλη σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ανάμεσα σ΄ αυτά "Δωδεκάτη νύκτα", "Ριχάρδος Β'", "Ριχάρδος Γ'", "Άμλετ", "Τίμων ο Αθηναίος" (Σαίξπηρ), "Ημερολόγιο ενός τρελού" (Γκόγκολ), "Ιβάνωφ" (Τσέχωφ), "Ερρίκος Δ'" (Πιραντέλο).

Το 1943 - 1944 συμμετείχε στο θίασο Κατερίνας. Το 1944 συγκρότησε δικό του θίασο με τη Μαίρη Αρώνη και αργότερα με τη Βάσω Μανωλίδου. Το 1945 συνεργάστηκε με το θίασο Μελίνας Μερκούρη και Νίκου Χατζίσκου. Από το 1946 έως το 1950 επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο. Το 1951 μετέβη στην Αμερική και Αγγλία, όπου και παρέμεινε επί διετία παρακολουθώντας την εξέλιξη του θεάτρου.

Από το 1953 που επέστρεψε μέχρι το 1959 συγκρότησε μαζί με την Έλλη Λαμπέτη και τον Γιώργο Παππά δικό τους θίασο και ανεβάζουν έργα όπως το "Νυφικό κρεβάτι", "Ο βροχοποιός" κ.ά., επιχειρώντας "τουρνέ" στην Κωνσταντινούπολη και Αίγυπτο.

Συμμετείχε μόλις σε δέκα κινηματογραφικές ταινίες, με αξιόλογες επιτυχίες όπως "Μια ζωή την έχουμε" (1958),"Μια του κλέφτη"(1960) (για την ερμηνεία του σε αυτή την ταινία ο Χορν τιμήθηκε με βραβείο Α' ανδρικού ρόλου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1960), "Αλίμονο στους νέους" (1961), "Η κάλπικη λίρα" (1954), "Το κορίτσι με τα μαύρα" (1956),"Ο μεθύστακας"(1950),"Η φωνή της καρδιάς"(1942), "Χειροκροτήματα"(1944), "Κυριακάτικο ξύπνημα"(1954), και "Η Αθήνα τη νύχτα"(1962).


Ξακουστή η ραδιοφωνική εκπομπή του με τίτλο "Ο Ταχυδρόμος Έφτασε". Με μια σουρεαλιστική ειρωνεία στη φωνή του, διάβαζε φανταστικά γράμματα ακροατών, σε κείμενα του Κώστα Πρετεντέρη. Ο Δημήτρης Χορν "άφησε" και δεκάδες μαγνητοφωνήσεις θεατρικών έργων.

Ξακουστό είναι το επτάχρονο ειδύλλιο με την μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιό Έλλη Λαμπέτη, με την οποία παραλίγο να αποκτήσει παιδί αν και δεν παντρεύτηκαν ποτέ. Πολλά χρόνια αργότερα παραδέχτηκε πως "...η Έλλη δεν ήταν η γυναίκα της ζωής μου". Πριν όμως υπήρξε παντρεμένος με τη Ρίτα Φιλίππου.

Το 1967, χρόνια μετά το τέλος της σχέσης του με την Λαμπέτη παντρεύτηκε την Άννα Γουλανδρή (χήρα Παπάγου), η οποία είχε ήδη δύο παιδιά. Έζησαν μαζί μέχρι το θάνατο της το 1988. Παρά τις ιδιοτροπίες του, ο συνδυασμός του ταλέντου με τη γοητεία και τη φινέτσα των τρόπων του τον ανέδειξε ως έναν από τους κορυφαίους Έλληνες ηθοποιούς. Λέγεται πως κάποτε μετά από το τέλος μίας παράστασης στην οποία πρωταγωνιστούσε, ζήτησε συγγνώμη για την "άθλια" ερμηνεία του από τους θεατές, οι οποίοι παρ' όλα αυτά τον καταχειροκρότησαν.

Μιλούσε Αγγλικά και Γαλλικά. Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής της ΕΡΤ την περίοδο 1974 - 1975. Υπήρξε στενότατος φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το 1980 ίδρυσαν μαζί με τη σύζυγο του, Άννα Γουλανδρή, το Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν, σκοπός του οποίου είναι η μελέτη του ελληνικού πολιτισμού.

Τιμήθηκε από την ελληνική πολιτεία με τον Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α'.

Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 1998. Μετά το θάνατό του, καθιερώθηκε στη μνήμη του βραβείο (Βραβείο Χορν), το οποίο απονέμεται σε νέους ηθοποιούς του θεάτρου.
 

Εργογραφία

Αλάτι και πιπέρι(1942)_ Θίασος Κοτοπούλη
Κυρία με τις καμέλιες (1942)_θίασος Κοτοπούλη
Φάντασμα του Μετροπόλ (1943)_θίασος Κοτοπούλη
Σύζυγοι με δοκιμή (1943)- θίασος Κατερίνας
Παράξενο ιντερμέτζιο (1943) _ Θίασος Κατερίνας
Ρομάντζο (1944) Θίασος Κατερίνας
Θυσία (1944) - Θίασος: Αρώνη-Χορν
Δωδέκατη νύχτα(1945)_ Θίασος: Μανωλίδου-Χορν

Βασιλικό (Εθνικό) Θέατρο

1946-1950:

Ρουι Μπλας
Άνθρωπος και υπεράνθρωπος
Ριχάρδος Β΄
Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι
Κουρέας της Σεββίλης
Βολπόνε
Παιχνίδι του έρωτα και της τύχης
Ανυπόμονη καρδία

Θίασος Λαμπέτη-Χορν Παππά

1952-1955:

Βαθιά γαλάζια θάλασσα
Νόρα
Αγαπούλα
Τρεις άγγελοι
Γαλάζιο φεγγάρι
Μια γυναίκα χωρίς σημασία

Θίασος Μουσούρη

1955-56:

Πρόσκληση στον Πύργο
Το τελευταίο βαλς

Θίασος Λαμπέτη Χορν

1956-1959:

Αριστοκρατικός δρόμος
Βροχοποιός
Ζίζη
Νυφικό κρεβάτι
Παιχνίδι της Μοναξιάς
Βάβας
Μαθήματα γάμου
Εταιρεία θαυμάτων
Ρομανσέρο
Εραστής από χαρτόνι

Θίασος Δημήτρη Χορν

Ο δειλός κι ο τολμηρός(1960-61)
Αλίμονο στους νέους(1961)
Ταξιδιώτης χωρίς αποσκευές(1962)
Θωμάς ο δίψυχος(1962)
Οδός Ονείρων(1962)
Κορίτσια στον αέρα(1963)
Ο ανθρωπάκος(1963)
Ένα φιλί μπροστά στον καθρέφτη(1963)
Το ημερολόγιο ενός τρελού(1963-64)
Δικέφαλος Αετός(1964)
Ένας έρωτας που δεν τελειώνει ποτέ(1964)
Ο Κοζάκος (1964)

Εθνικό θέατρο

1964-65:

Λορεντζάτσιο
Το ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα

Επίσης ως θιασάρχης

Το αυγό (1966)
Ιβάνοφ (1967)
Δον Ζουαν (1968)
Η καλή καρδία της Ελεωνόρας (1968)
Σλουθ (1970)
Ριχάρδος Γ΄(1980)
Τίμων ο Αθηναίος (1980)
Άρχουσα τάξη (1981)
Χιτ (1981)
Ερρίκος ο Δ΄(1982)
Αρχιμάστορας Σολνές (1983)
Ο Πέτρος και ο λύκος (1993)

Ρήσεις

"Ποτέ δεν έπαψα να πιστεύω ότι ήταν λάθος μου να γίνω ηθοποιός"
"Μη φοβάσαι το τρακ. Πηγαίνει πάντα εκεί, όπου υπάρχει ταλέντο"
"Δεν αρκεί να θέλεις κάτι. Πρέπει να είσαι και έτοιμος να παλέψεις γι' αυτό"
"Κανένα ελάττωμα δεν μπορεί να σου στερήσει την επιτυχία" (Ο ίδιος δεν έβλεπε τους συμπρωταγωνιστές του στη σκηνή, επειδή είχε μυωπία)
"Δεν είναι κακό να βασανίζεσαι. Κακό είναι να βαριέσαι"
"Η επιτυχία είναι εξίσου δύσκολη να τη χειριστείς, με την αποτυχία"

Γνωστά τραγούδια

"Ηθοποιός σημαίνει φως"
"Οι θαλασσιές οι χάντρες"
"Ποιος το ξέρει"
"Ας είναι καλά το γινάτι σου"
"Πες μου μια λέξη"
"Το πάρτυ"

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%A7%CE%BF%CF%81%CE%BD

...ανήκουν σε διαφορετικά επίπεδα στην κλίμακα του Είναι.

Η Σχολή των Θεών-Νέα έκδοση-Σεμινάρια

Πατήστε "Μου αρέσει!" στη Σελίδα · Χθες

Για τον Λουπέλιους η διαφορά μεταξύ αυτών των δύο ανθρωπίνων ειδών, και μεταξύ των ανθρώπων, είναι ότι ανήκουν σε διαφορετικά επίπεδα στην κλίμακα του Είναι.

‘’Όπου και αν συναντηθούν, για λίγες στιγμές ή για χρόνια ολόκληρα, οι άνθρωποι σχηματίζουν αναπόφευκτα μια πυραμίδα, διατάσσονται σε διαφορετικά επίπεδα μιας αόρατης σκάλας τηρώντας μια εσωτερική διάταξη, μαθηματική, σαν την πλανητική ιεραρχία που αποτελείται από φωτεινότητα, τροχιά, μάζα και απόσταση από τον ήλιο τους’’.

Μπορεί να μην το συνειδητοποιούμε, αλλά η μοίρα μας, η ποιότητα της ζωής μας, τα γεγονότα που μας συμβαίνουν πρέπει να τηρούν αυτή την ιεραρχία.

Η κλασική Ελλάδα, κατανοώντας ότι τα πάντα απορρέουν από το Είναι, και ότι η προσωπική μοίρα των ανθρώπων, όπως και μιας ολόκληρης κοινωνίας, δεν είναι παρά μια προέκταση του Είναι, χρησιμοποίησε κάθε δυνατό μέσο, από τη θρησκεία μέχρι την πολιτική, από τις επιστήμες μέχρι τη φιλοσοφία, τις τέχνες και τον πόλεμο, για να εξυψώσει το πνεύμα. Τα αρχιτεκτονικά θαύματα των πόλεων όπως η Αθήνα με τα αριστουργήματα του Φειδία, εκτεθειμένα στις πλατείες, ήταν μηχανές που μετέδιδαν στο Είναι, μηνύματα ομορφιάς, υπερηφάνειας, αρμονίας, και τα εξύψωναν. Μόνο για τους Έλληνες η Ποίησις, η ποίηση, περιέχει στην ετυμολογία της το μυστικό του ‘’ποιώ’’ μέσα από το Είναι. Το ελληνικό θέατρο, επιφέροντας στους θεατές την κάθαρση, τη λύτρωση της ψυχής από το βάρος της, είχε για κείνο το λαό μια θεραπευτική και καθαρτική ιδιότητα. Ο τελικός σκοπός της τραγωδίας ήταν για τους Έλληνες η κάθαρση των παθών και επομένως η εξύψωση του Είναι.

Elio D' Anna Η Σχολή των Θεών

Μεγαλώστε το διαμέρισμα σας

Απλές λύσεις

 Μεγαλώστε το διαμέρισμα σας
...με έξυπνο τρόπο!

Για να καταφέρετε να διακοσμήσετε ένα σπίτι είναι μια εργασία, που παίρνει πολύ χρόνο και χρειάζεται αρκετή γνώση για να βγει ένα σωστό και όμορφο αποτέλεσμα.
Μεγαλύτερη προσοχή χρειάζεται όταν πρέπει να διακοσμήσετε ένα μικρό διαμέρισμα έτσι ώστε να πάρει την υπόσταση, που χρειάζεται και να μπορέσει η διάθεση να πετάξει στα ύψη. Έτσι μπορείτε να δέχεστε πιο άνετα επισκέψεις και να περνάτε περισσότερο χρόνο στο προσωπικό σας χώρο, χωρίς να νιώθετε ότι έχετε εγκλωβιστεί.

Για να δημιουργήσετε την δική σας φωλιά και να είστε ο εαυτός σας, διαβάστε πως μπορείτε να «μεγαλώσετε» το χώρο σας και να νιώθετε όμορφα μέσα σε αυτόν.

Πρώτα από όλα χρειάζεται να επιλέξετε ένα ενιαίο χρώμα για όλα τα δωμάτια. Σκεφτείτε ότι αν βάψετε διαφορετικά τότε ο χώρος θα μικρύνει αισθητά. Μια κοινή απόχρωση είναι ότι πρέπει για να μπορέσετε να έχετε ομαλή μετάβαση από τον έναν χώρο στον άλλον.

Κοινά χρώματα και μοτίβα σε όλα τα παράθυρα του διαμερίσματος. Να θυμάστε ότι το μάτι θα «παίξει» το παιχνίδι της εξοικείωσης και θα δείτε ότι όλα είναι κοινά. Έτσι θα νιώθετε ότι κινείστε σε μεγαλύτερο χώρο.

Τα έπιπλα πρέπει να έχουν κοινό στυλ και χρωματισμό έτσι ώστε να μην κάνουν μεγάλες διαφορές τόσο στη χωρητικότητα, που πιάνουν, όσο και στο φωτισμό τους.

Τα μπιμπελό και τα διάφορα διακοσμητικά θα πρέπει να "δένουν" με όλα τα παρελκόμενα που έχει ένα διαμέρισμα, όπως ηλεκτρικές συσκευές, τηλεοράσεις και ηχοσυστήματα.

Τέλος μην χρησιμοποιήσετε πολυελαίους και φωτιστικά, που έχουν βαρύ στυλ, αλλά αντίθετα χρησιμοποιήστε καλύτερα κρυφό φωτισμό και spotlights.

Όλα τα παραπάνω έχουν να κάνουν με την άνεση σας μέσα στο σπίτι, ακόμα και όταν αυτό δεν έχει μεγάλους χώρους. Μπορείτε να κάνετε έξυπνες κινήσεις και θα δείτε πόσο όμορφα θα νιώθετε μέσα σε αυτό.

fe-mail.gr