Για
τον Λουπέλιους η διαφορά μεταξύ αυτών των δύο ανθρωπίνων ειδών, και
μεταξύ των ανθρώπων, είναι ότι ανήκουν σε διαφορετικά επίπεδα στην
κλίμακα του Είναι.
‘’Όπου και αν συναντηθούν, για λίγες στιγμές ή
για χρόνια ολόκληρα, οι άνθρωποι σχηματίζουν αναπόφευκτα μια πυραμίδα,
διατάσσονται σε διαφορετικά επίπεδα μιας αόρατης σκάλας τηρώντας μια
εσωτερική διάταξη, μαθηματική, σαν την πλανητική ιεραρχία που αποτελείται από φωτεινότητα, τροχιά, μάζα και απόσταση από τον ήλιο τους’’.
Μπορεί να μην το συνειδητοποιούμε, αλλά η μοίρα μας, η ποιότητα της
ζωής μας, τα γεγονότα που μας συμβαίνουν πρέπει να τηρούν αυτή την
ιεραρχία.
Η κλασική Ελλάδα, κατανοώντας ότι τα πάντα απορρέουν από
το Είναι, και ότι η προσωπική μοίρα των ανθρώπων, όπως και μιας
ολόκληρης κοινωνίας, δεν είναι παρά μια προέκταση του Είναι,
χρησιμοποίησε κάθε δυνατό μέσο, από τη θρησκεία μέχρι την πολιτική, από
τις επιστήμες μέχρι τη φιλοσοφία, τις τέχνες και τον πόλεμο, για να
εξυψώσει το πνεύμα. Τα αρχιτεκτονικά θαύματα των πόλεων όπως η Αθήνα με
τα αριστουργήματα του Φειδία, εκτεθειμένα στις πλατείες, ήταν μηχανές
που μετέδιδαν στο Είναι, μηνύματα ομορφιάς, υπερηφάνειας, αρμονίας, και
τα εξύψωναν. Μόνο για τους Έλληνες η Ποίησις, η ποίηση, περιέχει στην
ετυμολογία της το μυστικό του ‘’ποιώ’’ μέσα από το Είναι. Το ελληνικό
θέατρο, επιφέροντας στους θεατές την κάθαρση, τη λύτρωση της ψυχής από
το βάρος της, είχε για κείνο το λαό μια θεραπευτική και καθαρτική
ιδιότητα. Ο τελικός σκοπός της τραγωδίας ήταν για τους Έλληνες η κάθαρση
των παθών και επομένως η εξύψωση του Είναι.
Elio D' Anna Η Σχολή των Θεών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου