Υπερτροφές

http://proionta-tis-fisis.blogspot.com/2013/01/blog-post_4360.html

Υπερτροφές της ευλογημένης Ελληνικής Γαίας!!

Εδώ και χρόνια, έχει αναγνωριστεί η μεγάλη αξία της ελληνικής χλωρίδας, που είναι από τις πλουσιότερες στην Ευρώπη, 6.200 φυτικά είδη, από τα οποία τα 1.150 είναι ενδημικά ή ενδοχώρια κατά τον Ιπποκράτη.

Μακρύς επίσης, ο κατάλογος με ονόματα, πολλά από τα οποία γνωστά, των ελληνικών υπερτροφών (super foods), δηλαδή των φυτικών ειδών υψηλής, για τον ανθρώπινο οργανισμό, διατροφικής και φαρμακευτικής αξίας.

Ανάμεσα στα παραδοσιακά, που καλλιεργούνται ήδη συστηματικά στην ελληνική ύπαιθρο και η φήμη τους έχει ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας, όπως η μαστίχα Χίου και ο κρόκος Κοζάνης, υπάρχουν και τα λιγότερο γνωστά, τα «καινοτόμα», τα οποία έχουν μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης και δίνουν προοπτική σε νέους καλλιεργητές.
Όπως δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο δρ. βοτανολόγος-γεωπόνος ΑΠΘ, Νίκος Σαμαρίδης «πρόκειται για θαμνώδη και δενδρώδη δασικά φυτά, που μπορούν να αξιοποιηθούν για τη διατροφική ενίσχυση του οργανισμού, αλλά έχουν και ευεργετική ωφελιμότητα για την υγεία. Καλύπτουν την άμυνα του οργανισμού, προστατεύουν από κρύο και λοιμώξεις, είναι ισχυρά αντιοξειδωτικά, και ακόμη δεν είναι πολύ γνωστά στους αγρότες».
Οι «ρίζες» τους όμως, χάνονται στην αρχαιότητα. Όπως τονίζει ο δρ. Σαμαρίδης, «ο Όμηρος στην Ιλιάδα αναφέρει ότι η Κίρκη παρέθεσε γεύμα στον Οδυσσέα και τους συντρόφους του με καρπούς κρανιάς».
 

Τέτοια φυτά είναι η κουμαριά, η κρανιά, ο κράταιγος, η άγρια τριανταφυλλιά, η βατομουριά και άλλα πολλά.
Οι καρποί της αγριοτριανταφυλλιάς έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη C και φλαβονοειδή, δηλαδή αντιοξειδωτικές ουσίες. Ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού και προστατεύουν από τις λοιμώξεις. Από τους καρπούς της είναι δυνατόν να παρασκευαστεί σιρόπι και μαρμελάδα.
Το αφέψημα από τα φύλλα της κουμαριάς, περιέχει αρβουτίνη και τανίνες, που έχουν αντισηπτικές ιδιότητες για το ουροποιητικό σύστημα. Επίσης, ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε τα φύλλα ως κατάπλασμα για θρομβοφλεβίτιδες. Σήμερα, στην κλασική φαρμακευτική κυκλοφορούν κουμαρινικά αντιπηκτικά. Ενώ, από τα κούμαρα μπορούν να παρασκευαστούν τσίπουρο, λικέρ, κονιάκ και μαρμελάδα.
Ο κράταιγος είναι το φυτό που κάνει κραταιό τον καρδιακό μυ. Ως αφέψημα τα φύλλα και τα άνθη του είναι ωφέλιμα για τη ρύθμιση και της υπέρτασης και της υπότασης, έχει δηλαδή αμφότερη ρυθμιστική δράση. Οι καρποί του είναι πλούσιοι σε βιταμίνη C και φλαβονοειδή (αντιοξειδωτικά). Σύμφωνα με τον δρ. Σαμαρίδη, Γερμανοί έχουν ήδη δείξει ενδιαφέρον για την ανάδειξη των φαρμακευτικών τους ιδιοτήτων. Από τους καρπούς του μπορούν επίσης να παρασκευαστούν αλκοολικά εκχυλίσματα (βάμματα).
Η κρανιά έχει υψηλή αντιοξειδοτικότητα, στυπτικές (αντιαιμορραγικές) και αντιπυρετικές ιδιότητες. Τα κράνα, οι καρποί της, περιέχουν φλαβονοειδή, σίδηρο και ανθοκυάνες, ισχυρότατες αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ουσίες. Από τους καρπούς παρασκευάζεται επίσης χυμός που καταναλώνεται ως αναψυκτικό, ενώ ιδιαίτερα ανθεκτικό είναι το ξύλο της. Από ξύλο κρανιάς κατασκευάζονται οι γκλίτσες, ενώ λέγεται ότι από κρανιά είχε κατασκευαστεί και ο εμπνευσμένος από τον πολυμήχανο Οδυσσέα, Δούρειος Ίππος.
Τα φυτά αυτά συναντώνται περισσότερο στην ηπειρωτική Ελλάδα, ημιορεινή και ορεινή, όπου προσφέρονται οι πιο κατάλληλες βιοκλιματικές (θερμοκρασία, βροχοπτώσεις) και οικοτοπικές (έδαφος, ηλιοφάνεια) συνθήκες για την αποδοτική καλλιέργεια και την αξιοποίησή τους, για την παραγωγή δευτερογενών προϊόντων (μαρμελάδα, ποτά, χυμοί).
Όπως αναφέρει ο δρ. Σαμαρίδης, η Μακεδονία έχει την πιο πλούσια και παλαιότερη καλλιέργεια φυτωρίων, καθώς και εμπειρία από ομαδικές και συνεταιριστικές καλλιέργειες, από μονάδες βιοτεχνολογικής αξιοποίησης, μεταποίησης δευτερογενών γεωργικών προϊόντων και αποστακτήρια αιθέριων ελαίων. Διατηρεί το προβάδισμα στη νέα πρόταση των θαμνοειδών και δενδροειδών φαρμακευτικών και είναι ένας απέραντος πειραματ-αγρός, από την Κοζάνη, Έδεσα μέχρι τη Δράμα, όπου υπάρχουν φυτώρια και καλλιέργειες ροδιάς, βατόμουρων, σμέουρων, μύρτιλλου, κράταιγου, φραγκοστάφυλλων κ.α.
Οι προτεινόμενες καλλιέργειες απαιτούν ήλιο, εδάφη αποστραγγιζόμενα, κυρίως ξερικά, υψόμετρα κυρίως ημιορεινά, πλαγιές ελατοδασών, πχ η αγριοτριανταφυλλιά και ο κράταιγος, που είναι αυτοφυή σε τέτοιες περιοχές, ελάχιστες βροχοπτώσεις. Αντέχουν σε χαμηλές θερμοκρασίες τα περισσότερα, πχ η κρανιά, μπορεί να επιβιώσει και στους -30. Είναι ανθεκτικά στις φωτιές, η κουμαριά μάλιστα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ανάπλαση δασικών εκτάσεων. Οι λίγοι εχθροί και ασθένειες των δασικών θαμνοφύτων, δηλαδή ανθράκωση, φυτοφθόρα, σκωρίαση, και οι τετράνυχοι μπορούν να ελέγχονται από ειδικές υπηρεσίες γεωργικών εφαρμογών.
Πέρα από τη διατροφική και θεραπευτική αξία που έχουν τα είδη αυτά και τη δυνατότητα παρασκευής δευτερογενών προϊόντων, ο δρ. Σαμαρίδης υπογραμμίζει τη δυνατότητα «να πάμε ένα βήμα πιο μπροστά και να γίνει η διεύρυνση της καλλιέργειάς τους και η θεραπευτική ανάδειξή τους». «Η διεύρυνση της καλλιέργειας θα γίνει με τη συνεργασία γεωπονικών πανεπιστημίων και ερευνητικών κέντρων, όπως ο Ελληνικός Γεωργικός Οργανισμός (ΕΛΓΟ) «ΔΗΜΗΤΡΑ», ενώ η θεραπευτική ανάδειξή τους μπορεί να γίνει με την επιστημονική συνεργασία πανεπιστημιακών ή ερευνητών, των κλάδων της βιοχημείας και της φαρμακογνωσίας».
Οι δήμοι, σύμφωνα με τον δρ. Σαμαρίδη, πρέπει να παραχωρήσουν αναξιοποίητες ημιορεινές πλαγιές και λειμώνες (εγκαταλελειμμένα βοσκοτόπια), με πολυετείς συμβολικές συμβάσεις σε νέους καλλιεργητές, όπως για παράδειγμα ο δήμος Βελβεντού στην Κοζάνη. «Έτσι, θα ανθίσουν μαζί με τα ωφέλιμα για θρέψη και θεραπεία φαρμακευτικά φυτά και η παραμελημένη ελληνική ύπαιθρος» υπογραμμίζει.
Την ίδια ώρα, ο δρ. Σαμαρίδης, υπενθυμίζει την υψηλή αξία των αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών, των βοτάνων, με τα οποία έχει προικιστεί η φύση στα νησιά, στη νότια και στην κεντρική Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Κρήτη. Τα βουνά της, οι ραχούλες και τα φαράγγια της μοσχοβολούν θυμάρι, μαντζουράνα, μαλωτήρα (σιδερίτης), φλισκούνι, φασκόμηλο, δίκταμο (έρωτας) κ.α.
Αυτά τα αρωματικά φυτά χρησιμοποιούνται από τον ελληνικό λαό εμπειρικά και παραδοσιακά για εκατοντάδες χρόνια, ως τσάγια, ροφήματα και άλλες μορφές. Είναι, επίσης, πολύτιμα για τα αιθέρια έλαιά τους, όπου από αρχαιοτάτων χρόνων με απλές παραδοσιακές μεθόδους (υπερχείλιση σε λίπος) γινόταν εξαγωγή των αιθέριων ελαίων. Μαρτυρίες υπάρχουν τόσο στην Κρήτη, στα ανάκτορα του Μίνωα, ενώ στην Πύλο, στα ανάκτορα του Νέστορα, υπήρχε ειδικό δωμάτιο με τα «ζείδωρα» αιθέρια έλαια.

 

ΜΑΣΤΊΧΑ ΧΊΟΥ, η ασπίδα του πεπτικού
Το “ελληνικό δάκρυ” με τις ιδιαίτερες ευεργετικές του ιδιότητες που είναι γνωστές από την αρχαιότητα, καταστέλλει το ελικοβακτήριο του πυλωρού, σε ασθενείς που υποφέρουν από πεπτικό έλκος.
Έχει αποδειχθεί ότι η μαστίχα έχει αντιμικροβιακή και αντιβακτηριακή δράση.
Ακόμη και σε μικρό χρονικό διάστημα η Μαστίχα δύναται να θεραπεύσει τα πεπτικά έλκη. Αποτοξινώνει το ήπαρ, γι’ αυτό και είναι σημαντική η επίδραση της στην λειτουργία του. Δρα κατά των τριγλυκεριδίων και της χοληστερόλης. Η Μαστίχα δρα επουλωτικά στις φλεγμονές όπως περιοδοντίτιδες, οισοφαγίτιδες, γαστρίτιδες, δωδεκαδακτυλικό έλκος, μέχρι τις κολίτιδες και τις αιμορροΐδες. Ανακουφίζει από δυσάρεστες καταστάσεις όπως, δυσπεψία ή τυμπανισμό.
Η Μαστίχα όπως και το παράγωγό της κολοφώνιο, χρησιμοποιούνται για την παρασκευή χειρουργικών νημάτων. Τα ράμματα αυτά απορροφώνται από τον οργανισμό και δε χρειάζεται επέμβαση κοπής.

 

ΣΤΑΦΙΔΑ Οι μαύρες σταφίδες καλλιεργούνται αποκλειστικά και μόνο στην Κόρινθο. Γι'αυτό και είναι γνωστή αυτή η ποικιλία παγκοσμίως ως Κοριανθιακή σταφίδα ή Currants. Οι μαύρες σταφίδες είναι απλά το τελικό προϊόν που προκύπτει από την αποξήρανση μαύρου σταφυλιού (με κουκούτσι) στον ήλιο.

Οι μαύρες σταφίδες περιέχουν φρουκτόζη και γλυκόζη σε συμπυκνωμένη, αφυδατωμένη μορφή και δίνουν άμεση ενέργεια και τόνωση. Είναι πλούσιες σε σίδηρο, απλούς υδατάνθρακες, θερμίδες και βιταμίνη C (τα 100gr περιέχουν 300mg C). Είναι αγαπημένη τροφή των ορειβατών, των φαντάρων και όσων θέλουν να αυξήσουν το σωματικό τους βάρος.

 
Η μαύρη Κορινθιακή σταφίδα μπορεί να βοηθήσει σε προβλήματα όπως:
*ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ: Λόγω της περιεκτικότητάς τους σε φυτικές ίνες απορροφούν νερό δίνοντας όγκο στα κόπρανα και εύκολη στη συνέχεια αποβολή.
*ΑΥΞΗΣΗ ΒΑΡΟΥΣ: Λόγω της φρουκτόζης και της γλυκόζης που περιέχουν δίνουν εύκολες αφομοιώσιμες θερμίδες υπό την μορφή απλών ζακχάρων χωρίς χοληστερόλη. Το σελήνιο, ο φώσφορος και η βιταμίνη C βοηθούν μαζί με άλλα μέταλλα και βιταμίνες στην αξιοποίηση και αφομοίωση της πρωτεΐνης μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό.
*ΤΟΞΑΙΜΙΑ: Γνωστή και ως δηλητηρίαση του αίματος όταν το PH έχει περιέλθει σε όξινη κατάσταση. Αυτή είναι η κύρια πηγή όλων των προβλημάτων υγείας σήμερα. Η μαύρη σταφίδα χάρη στο μαγνήσιο και κάλιο που περιέχει (2 αλκαλικά μεταλλικά άλατα) βοηθά να επανέλθει η οξεοβασική ισορροπία.
*ΑΝΑΙΜΙΑ: Λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε σίδηρο.
*ΠΥΡΕΤΟΣ: Περιέχει φαινόλες, φυτοθρεπτικά συστατικά με αντιβιοτικές, αντιοξειδωτικές και αντιβακτηριακές ιδιότητες.
*ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ: Περιέχει αργινίνη, ένα αμινοξύ που ανεβάζει την ερωτική διάθεση (libido).
*ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ: Ενώ δεν περιέχει πολύ ασβέστιο εντούτοις περιέχει βόριο, ένα μέταλλο χρήσιμο στον σχηματισμό οστών και την απορρόφηση του ασβεστιού.
*ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΜΑΤΙΩΝ: Χάρη στις φαινόλες, στην βιταμίνη Α και σε άλλα αντιοξειδωτικά.
*ΥΓΕΙΑ ΔΟΝΤΙΩΝ: Χάρη στο ελαικό οξύ που περιέχει προσφέρει προστασία κατά της οδοντικής πλάκας, τερηδόνας και του στρεπτόκοκκου. Όσο περισσότερη ώρα μένουν στα δόντια οι σταφίδες τόσο το καλύτερο για την αδαμαντίνη.
*ΑΛΛΑ ΟΦΕΛΗ: Λόγω της κατεχίνης, μια αντιοξειδωτική φαινόλη που περιέχουν οι σταφίδες, προσφέρουν προστασία εναντίον του καρκίνου παχέως εντέρου.

 

ΑΠΟΞΗΡΑΜΕΝΑ ΣΥΚΑ: Η ΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΗΡΩΩΝ

Στην αρχαιότητα το σύκο αποτελούσε τροφή ύψιστης διατροφικής σημασίας. Η εξαγωγή του φρούτου απαγορευόταν για να προστατευθεί η ποικιλία. Το σύκο φρέσκο και αποξηραμένο μαζί με την ανάλατη ελιά, τα φρούτα και το σκόρδο υπήρξαν τα «αναβολικά» των Ελλήνων κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για τους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες στην περιοχή της αρχαίας Ολυμπίας.
Από την Ελλάδα το σύκο διαδόθηκε και εξαπλώθηκε πρώτα στην Αίγυπτο και από εκεί μέσω της Συρίας, του Ισραήλ και της Αραβίας, σε όλο τον κόσμο.
Σήμερα τα σύκα (φρέσκα) είναι ιδιαίτερα ευπαθή κατά την μεταφορά τους μετά τη συγκομιδή γι'αυτό και ως επί το πλείστον κόβονται άγουρα και πρώιμα. Το γεγονός αυτό τα καθιστά ιδιαίτερα άνοστα και απρόσιτα στους περισσότερους καταναλωτές. Ο μόνος εύκολος και πρακτικός τρόπος να απολαύσει κανείς όλο το χρόνο σύκα, είναι να τα καταναλώσει ως αποξηραμένα.
ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Τα σύκα είναι πλούσια σε σάκχαρα (70% υδατάνθρακες), γι'αυτό και παρέχουν πολλή και άμεση ενέργεια.
Λόγω της βλεννίνης και της πηκτίνης που περιέχουν, διαθέτουν υπακτικές ιδιότητες. Είναι τροφή πλούσια σε ασβέστιο (200mg/100gr) και μαζί με ένα ολόκληρο μαρούλι, 50gr ωμά ανάλατα αμύγδαλα και 4 πορτοκάλια, εξασφαλίζουν την απαραίτητη καθημερινή πρόσληψη ασβεστίου για τον οργανισμό (1000mg την ημέρα).
Για όσους τρώνε γαλακτοκομικά, αποτελούν έναν καταπληκτικό συνδυασμό σε αλκαλικά μεταλλικά άλατα, όπως ασβέστιο-μαγνήσιο-κάλιο-νάτριο, όταν καταναλωθούν μαζί με κατσικίσιο τυρόγαλα (ορρό γάλακτος) ή ανάλατο κατσικίσιο ανθότυρο.
Αυτός ο συνδυασμός είναι ιδιαίτερα ωφέλιμος για όσους πάσχουν από αρθριτικά, για αθλητές μετά την προπόνηση, για όσους αναρρώνουν από εγχειρήσεις ή ασθένειες και ειδικά για όσους θέλουν να αυξήσουν το μυϊκό ιστό τους.
ΧΡΗΣΗ 
- Μαζί με αμυγδαλόγαλα, τα αποξηραμένα σύκα (στο μπλέντερ ή μόνα τους) αποτελούν ένα υπέροχο, δυναμωτικό πρωινό.
- Σε συνδυασμό με γάλα σόγιας, (SOYABELLA) τα αποξηραμένα σύκα δίνουν ένα θαυμάσιο κολατσιό και συντελούν στην αύξηση βάρους. Ιδανικό σνάκ για προβλήματα οστεοπόρωσης.
- Τα αποξηραμένα σύκα πρέπει να τα μουσκεύουμε για 6 έως 12 ώρες σκεπασμένα σε νερό, για να περιέλθουν σε μια πρωτογενή κατάσταση και να είναι μια εύπεπτη και αφομοιώσιμη πηγή ενέργειας.
- Συνδυάζονται τέλεια με φρέσκα υπόξινα/γλυκά φρούτα (ειδικά με μήλα ή μπανάνες). Ένα ιδανικό πρωινό γεύμα.
- Ψιλοκομμένα σε σαλάτες για μια εξωτική γεύση.
- Στο μπλέντερ (3-4 τεμάχια) ως smoothie, με χυμό λαχανικών και προαιρετικά 1-2 μπανάνες.

 

ΕΛΙΑ: Η απόλυτη Ελληνική Υπερτροφη! Η ελιά θεωρείται σήμερα η πληρέστερη τροφή στον κόσμο. Στην αρχαία Ελλάδα, ο Σόλων ίδρυσε νόμο για την προστασία αυτού του υπέροχου δέντρου. Οι Ρωμαίοι ήταν αυτοί που πρώτοι καθιέρωσαν την εξαγωγή του λαδιού με τη μέθοδο της ψυχρής σύνθλιψης. Σήμερα είναι γνωστό ότι το μυστικό υγείας της μεσογειακής διατροφής βρίσκεται στην κατανάλωση κυρίως της ελιάς  Η ελιά θεωρείται θαυματουργός καρπός και μπορεί να χαρίσει υγεία, ευτυχία και μακροβιότητα  μονό σε όσους ξέρουν να την απολαμβάνουν στην αγνότερη, ανεπεξέργαστη μορφή της. Η ελιά θεωρείται:
- ο καρπός με τα περισσότερα μεταλλικά άλατα
- ο καρπός με το περισσότερο ασβέστιο
- πλούσια σε μαγνήσιο
- αλκαλική
- πλούσια σε βασικά αμινοξέα
- πλούσια σε μονοακορεστα βασικά λιπαρά οξέα-Ω9
- γεμάτη με λιποδιαλυτες βιταμίνες Α και Ε
- άφθονη σε αντιοξειδωτικά
Η ελιά έχει την ικανότητα να διαλύει την τοξική βλέννα στο ανθρώπινο σώμα περισσότερο από οποιοδήποτε άλλος καρπός!
Στο κλασσικό βιβλίο της φυσικής υγιεινής του ARNOLD EHRET-THE MUCUSLESS DIET HEALING SYSTEM, αναφέρεται πίνακας, με βάση τη σειρά προτεραιότητας ορισμένων τροφών, όσον αφορά τη δυνατότητα τους να απορροφούν και να αποβάλλουν τοξική βλέννα και κατάλοιπα μαγειρεμένης τροφής από το ανθρώπινο σώμα. Σε αυτόν τον πίνακα λοιπόν, η ελιά κατατάσσεται πρώτη μεταξύ δεκάδων τροφών με ένα σκορ 30,56, με τα σύκα να ακολουθούν ως δεύτερα με σκορ 27,81. Για να καταλάβετε τη θεραπευτική δύναμη της ελιάς  ενδεικτικά αναφέρεται ότι το πορτοκάλι  γνωστό σε όλους για την απεκκριτική δυνατότητα του, ακολουθεί ως τρίτο στη λίστα με σκορ μόλις 09,61!
Η ελιά θεωρείται ιδανική τροφή για όσους έχουν προβλήματα υψηλής χοληστερόλης, υψηλές τρανσαμινασες, αιμορροΐδες  πονοκεφάλους  λευχαιμία κ.α., όπως και για αθλητές  για χειρωνακτικά εργαζομένους και κυρίως για χορτοφάγους και ωμοφαγους που θέλουν να αυξήσουν το μυικό ιστό τους.
Συνδυάζεται άριστα με χυμό λαχανικών ή πράσινη σαλάτα. 

Κούμαρα και κουμαριά  Η κουμαριά αναπτύσσεται σε όλη την Ελλάδα στην ζώνη των αείφυλλων – πλατύφυλλων, που εκτείνεται μέχρι 1.000 μ. υψόμετρο. Την συναντάμε σε θαμνώνες και δάση, σε ξηρές και πετρώδεις πλαγιές. Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις, επιγραμματικά:
Το βότανο δρα ως αντισηπτικό, διουρητικό, αντιφλεγμονώδες, στυπτικό και αιμοστατικό. Τα ώριμα κούμαρα συνιστώνται σε δυσκοιλιότητα και αεροφαγία.
Βοηθά σε προβλήματα φλεγμονών και άλλες παθήσεις των ουροφόρων οδών όπως κυστίτιδα, ουρηθρίτιδα, ενούρηση, δυσούρηση, σε αιματουρίες και αιμορραγίες της μήτρας.
Είναι τονωτικό για τους εξασθενισμένους οργανισμούς στους οποίους χορηγείται μαζί με κρασί, κανέλα και ζάχαρη.
Η κουμαριά είναι ανθεκτική στη φωτιά και αυτό της δίνει ένα πλεονέκτημα να χρησιμοποιηθεί σε αναπλάσεις εκτάσεων.
Oι κουμαριές είναι φυτά που αντέχουν στις πυρκαγιές. Mετά τη φωτιά πετούν αμέσως νέα άφθονα βλαστάρια κι έτσι προστατεύονται τα εδάφη από τη διάβρωση της βροχής.
Τελειώνοντας, η κουμαριά είναι ένα πολύ ενδιαφέρον, αλλά και όμορφο φυτό που στολίζει με το εντυπωσιακό χρώμα της και τους λαμπερούς καρπούς της το σπίτι μας και μας θυμίζει τα Χριστούγεννα και το χειμώνα!

 

Φυστίκια Αιγίνης, μια πλήρης τροφή για τη χοληστερίνη, την καρδιά και τα μάτια. Τα φιστίκια χαρακτηρίζονται σαν μια σούπερ, συμπυκνωμένη τροφή. Είναι από τα λίγα τρόφιμα τα οποία σε μικρή ποσότητα μας δίνουν πληθώρα ευεργετικών συστατικών. Πιο συγκεκριμένα, μια μόλις χούφτα καλύπτει ένα σημαντικό ποσοστό των ημερήσιων αναγκών σε ενέργεια, καλά μονοακόρεστα λιπαρά οξέα, φυτικές ίνες, βιταμίνες (ιδιαιτέρως το συμπλέγματος Β), μέταλλα και ευεργετικά αντιοξειδωτικά συστατικά. Είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και περιέχουν 10 τοις εκατό από τις ημερήσιες ανάγκες σε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία όπως η βιταμίνη B6, θειαμίνη, μαγνήσιο, φωσφόρο και χαλκό και φυτικές ίνες. Έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές στερόλες, ουσίες που αποδεδειγμένα σήμερα μπορούν να συμβάλλουν στη μείωση της χοληστερόλης. Αντιοξειδωτικά, τα οποία γνωρίζουμε ότι μας προστατεύουν από τη γήρανση και νοσήματα όπως τα καρδιαγγειακά. Βιταμίνης Β6, η οποία μειώνει τα επίπεδα της ουσίας ομοκυστείνης, μιας ουσίας που σχετίζεται με την εμφάνιση αθηρωματικών πλακών και αρτηριοσκλήρυνσης. Τα φιστίκια Αιγίνης, εκτός του ότι είναι απολαυστικά, μπορούν ταυτόχρονα να μειώσουν τον κίνδυνο για καρδιακά προβλήματα, αφού έρευνα που έγινε στην Πενσιλβάνια έδειξε ότι καταναλώνοντας 40 γραμμάρια φιστίκια Αιγίνης την ημέρα για 4 εβδομάδες και διπλασιάζοντας την ποσότητα για 4 επιπλέον εβδομάδες, η LDL χοληστερόλη πέφτει κατά 9% το πρώτο διάστημα και 12% το επόμενο. Η κατανάλωση φιστικιών και τα δύο αυτά διαστήματα μείωσε κατά 15% τα επίπεδα της ιντερλευκίνης – 1, ενός δείκτη φλεγμονής που αποτελεί παράγοντα κινδύνου για καρδιακές παθήσεις. Αυτό συμβαίνει γιατί τα φιστίκια έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λίπη και υψηλή σε ακόρεστα, ενώ δεν περιέχουν καθόλου λιπαρά οξέα. Μια πρόσφατη έρευνα επιβεβαιώνει ότι η καθημερινή κατανάλωση φιστικιών βοηθάει στην μείωση της πίεσης.  Mελέτες έρχονται να πιστοποιήσουν είναι το ότι τα κελυφωτά φιστίκια περιέχουν τα συστατικά λουτεΐνη και ζεαξανθίνη, τα οποία έχουν ευεργετική επίδραση στα μάτια μας. Συγκεκριμένα, έχουν την ιδιότητα να απορροφούν την ακτινοβολία που καθημερινά δέχεται ο οφθαλμός, προστατεύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τα μάτια μας από τη γήρανση.

 

Φρέσκος Βιολογικός Χυμός Σιταρόχορτου:
Το μάννα του Θεού! Η αναζωογονητική γεύση του φρεσκοστιμμένου βιολογικού χυμού σιταρόχορτου είναι ένα φυσικό τονωτικό που θα σας γεμίσει ενέργεια και θρεπτικά στοιχεία!Απλά πιείτε μια μικρή ποσότητα χυμού καθημερινά και το εύγεστο αυτό φυσικό ποτό θα παρέχει στον οργανισμό σας τα ευεργετικά συστατικά που χρειάζεται. Επειδή το σιταρόχορτο είναι βιολογικά καλλιεργημένο και χωρίς έκδοχα απορροφάται πολύ πιο εύκολα και γρήγορα από παρόμοια προϊόντα κατώτερης ποιότητας, χωρίς καμία παρενέργεια.

Επιπλέον είναι μία πραγματική αποθήκη φυσικών βιταμινών, ιχνοστοιχείων, χλωροφύλλης και ενζύμων. Υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεϊνη, περιέχει τα 8 βασικά αμινοξέα και τα περισσότερα από τα υπόλοιπα. Επίσης λόγω των αντιοξειδωτικών του ιδιοτήτων, το σιταρόχορτο είναι πολύ αποτελεσματικό για την αποτοξίνωση.
Παρέχει τόσο εσωτερική αναζωογόνηση όσο και εξωτερική. Κάνει πολύ καλό στο δέρμα και στη στοματική υγιεινή. Καθαρίζει το δέρμα από μέσα προς τα έξω και βοηθάει το σώμα να απαλλαχθεί από τα επιβλαβή βακτήρια.
Περιέχει περισσότερες από 100 θρεπτικές ουσίες
Πολύ πλούσιο σε χλωροφύλλη (συμπυκνωμένη ηλιακή ενέργεια)
Ιδανικό για όξινες καταστάσεις του οργανισμού
Σε δερματολογικές παθήσεις
Παρέχει ικανοποιητική προστασία από ατμοσφαιρικούς ρύπους και ελεύθερες ρίζες. Κατάλληλο για αποτοξινωτικές δίαιτες.
Διαβάστε αναλυτικά τις θαυματουργές ιδιότητες του Σιταρόχορτου καθώς και πως να το φτιάξετε: Σιταρόχορτο, η Αμβροσία των Θεών

 

ΤΡΟΎΦΑ
Η τροφή των θεών
Οι τρούφες έχουν μία αρκετά μεγάλη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη, εξού και συχνά αναφέρονται ως «φυτικό κρέας». Τόσο οι μαύρες όσο και οι λευκές τρούφες αποτελούνται πάνω το από 70% από νερό, ενώ το λοιπό ποσοστό κατά το μεγαλύτερο μέρος συνίσταται από μέταλλα (ασβέστιο, κάλιο και μαγνήσιο), μεταλλικά άλατα και οργανικές ουσίες.
Οι φρέσκιες τρούφες περιέχουν έναν αριθμό οργανικών μορίων γνωστών ως αλκοόλες, αλδεΰδες και κετόνες. Το άρωμα της τρούφας οφείλεται στην ένωση διμεθυλοσουλφίδιο, CH3SCH3 (η οποία απαντά και στα σπαράγγια) σε συνδυασμό με κάποιες άλλες πτητικές (εξατμίζονται εύκολα) ενώσεις. Ανάλογα με τα διάφορα είδη τρουφών οι αναλογίες μεταξύ αλκοολών, αλδεϋδών και κετονών ποικίλουν αλλά πάντα εμπεριέχεται διμεθυλοσουλφίδιο.
Αναφορές με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία όσον αφορά στην χημική σύσταση και την θρεπτική αξία δίνουν τα εξής: υγρασία, πρωτεΐνες, λίπη, ακατέργαστες φυτικές ίνες, ανθρακικά και ασκορβικό οξύ. Έρευνες επίσης δείχνουν ότι η τρούφα σαν τροφή περιέχει όλα τα απαραίτητα για τον οργανισμό αμινοξέα.Τέλος σκόπιμο είναι να αναφέρουμε ότι οι μύκητες , εν γένει, αποτελούν μία σημαντική πηγή πρωτογενών και δευτερογενών μεταβολιτών που εδώ και καιρό εκμεταλλεύονται οι φαρμακοβιομηχανίες και οι βιομηχανίες τροφίμων. Από θρεπτικής άποψης, η τρούφα περιέχει υψηλής ποιότητας πρωτεΐνες και φυτικές ίνες. Έρευνες επίσης δείχνουν ότι σαν τροφή περιέχει όλα τα απαραίτητα για τον οργανισμό αμινοξέα, μεταλλικά άλατα και ιχνοστοιχεία, όπως κάλιο, φώσφορο σε υψηλές συγκεντρώσεις, καθώς και υψηλά επίπεδα ασβεστίου, μαγνησίου, νατρίου, σιδήρου, χαλκού, ψευδαργύρου και μαγγανίου, αλλά και βιταμίνες Β1, Β2, Β3, Β12, και βιταμίνη D. Της αποδίδονται επίσης θεραπευτικές ιδιότητες κατά των μυϊκών και αρθριτικών πόνων, λόγω του καλίου, και μείωση των υψηλών επιπέδων χοληστερίνης, λόγω του παντοθενικού οξέος και φημίζεται αφροδισιακές της ιδιότητες.

  Το Ελληνικό Γκότσι, κατακτά τον κόσμο Το Goji Berry (σημαίνει το μούρο της ευτυχίας), ένα φυτό γνωστό εδώ και αιώνες στην Κίνα και στο Θιβέτ που πρόσφατα άρχισε να καλλιεργείται πειραματικά και στα ελληνικά χωράφια. Υπάρχουν αναφορές ότι το Γκότζι Μπέρι έχει ευεργετικές ιδιότητες. Αναζωογονεί και δίνει ενέργεια στον οργανισμό, γι’ αυτό και θεωρείται υπερτροφή (superfood) και έχει τη φήμη «ελιξήριο της μακροζωίας». Ο λόγος είναι ότι πρόκειται για ένα κόκκινο άγριο αντιοξειδωτικό φρούτο το οποίο περιέχει 25.100 αντιοξειδωτικές μονάδες. Για να γίνει αντιληπτό τι σημαίνει αυτό, το αμέσως δεύτερο πιο αντιοξειδωτικό φρούτο είναι το βατόμουρο με 2.400 αντιοξειδωτικές μονάδες, δηλαδή το γκοτζι μπερι έχει πάνω από 10 φορές περισσότερες αντιοξειδωτικές μονάδες από το δεύτερο στη λίστα των αντιοξειδωτικών καρπών!
Θρεπτικά συστατικά, ιδιότητες και οφέλη
Το Goji Berry θεωρείται ως μια από τις πλουσιότερες φυσικές πηγές θρεπτικών συστατικών. Τα αποξηραμένα μούρα του περιέχουν 68% υδατάνθρακες, 12% πρωτεΐνες, 10% λίπη και 10% φυτικές ίνες σε μια συνολική θερμιδική αξία που ανέρχεται στις 370 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια. Περιέχουν επίσης βιταμίνες C, B1, B2 και Βήτα-καροτίνη, καθώς και μια σειρά από μεταλλικά στοιχεία, αντιοξειδωτικά και αμινοξέα. Η μεγάλη συγκέντρωση σε αντιοξειδωτικές ουσίες (10 φορές παραπάνω από τους υπόλοιπους κόκκινους καρπούς και 30 φορές περισσότερο από το κόκκινο κρασί) αλλά και η περιεκτικότητα σε αμινοξέα και μέταλλα (έχουν 11% πρωτείνη) και βοηθούν σημαντικά στην αναγέννηση των κυττάρων και όχι μόνο. Αυτές οι ιδιότητες το κάνουν να αποτελεί ένα άκρως υγιεινό φρούτο.
Τα 100 γραμμάρια αποξηραμένου καρπού περιέχουν 370 θερμίδες, 18 αμινοξέα (οκτώ από τα 10 απαραίτητα για τον ανθρώπινο οργανισμό), 21 ιχνοστοιχεία (ψευδάργυρος, ασβέστιο, γερμάνιο, σελήνιο κ.ά.), βιταμίνες του συμπλέγματος Β (Β1, Β2, Β6), βιταμίνη Ε και βιταμίνη C (πολύ περισσότερη ανά μονάδα βάρους από τα πορτοκάλια), 11 mg σιδήρου (περισσότερο από το σπανάκι ανά 100 γραμμάρια), διάφορες φυτοστερόλες (Β-σιτοστερόλη, η οποία περιορίζει την απορρόφηση της χοληστερίνης) και λιπαρά οξέα όπως τα ωμέγα-6 και το άλφα-λινολεϊκό οξύ, τον πατέρα των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων.

 

ΙΠΠΟΦΑΕΣ Ιπποφαές, σημαίνει φωτεινό, λαμπερό άλογο.
Το όνομά του το οφείλει στα στρατεύματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που παρατήρησαν ότι τα άρρωστα και τραυματισμένα άλογα που έτρωγαν τα φύλλα και τους καρπούς του φυτού ανάρρωναν γρηγορότερα, αποκτούσαν περισσότερη δύναμη, ενώ το τρίχωμά τους δυνάμωνε και γινόταν πιο λαμπερό.
Το Ιπποφαές περιέχει 190 πολύτιμες ουσίες και ένα μοναδικό συνδυασμό αντιοξειδωτικών συστατικών. Σύμφωνα με τους μελετητές, το σημαντικότερο επιστημονικό εύρημα για το ιπποφαές δεν είναι μόνο ότι περιέχει πολύτιμες ουσίες για την υγεία του ανθρώπου, αλλά και το ότι τόσο οι συγκεντρώσεις τους όσο και ο συνδυασμός τους έχουν συνταιριαστεί από τη φύση με τέτοιον τρόπο, ώστε να προσφέρουν την καλύτερη δυνατή κάλυψη στον ανθρώπινο οργανισμό. 

Δρα προληπτικά:

• Κατά της γήρανσης
• Των καρδιαγγειακών νοσημάτων
• Του καρκίνου

Για καλυτέρα αποτελέσματα προτείνεται η κατανάλωση αρκετού νερού ώστε να διευκολυνθεί η απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών από το σώμα μας.

 

 
ΡΌΔΙ
Ο καρπός της Περσεφόνης κατά του καρκίνου Το ρόδι είναι εξαιρετικό για την υγεία μας, αφού έχει αποδειχθεί μέσα από μία πληθώρα ερευνών ότι έχει ωφέλιμες επιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό.
Το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας για το ρόδι επιβεβαιώνει σιγά - σιγά όσα είχαν διαπιστώσει οι άνθρωποι στην αρχαιότητα. Πρόσφατη έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας διαπίστωσε ότι ο χυμός του ροδιού μπορεί να αναστείλει την εξάπλωση του καρκίνου του προστάτη.
Τα συστατικά που υπάρχουν στο χυμό φαίνεται ότι καταφέρνουν να μπλοκάρουν την μετακίνηση των καρκινικών κυττάρων, παρεμβαίνοντας στο χημικό μηχανισμό που προκαλεί την εξάπλωσή τους.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα λιπαρά οξέα που υπάρχουν στο χυμό του ροδιού εμπόδιζαν τα καρκινικά κύτταρα που υπήρχαν σε ασθενείς που έπασχαν από καρκίνο του προστάτη να μετασταθούν στα οστά.
Οι ερευνητές ευελπιστούν πως ο χυμός του ροδιού θα έχει ανάλογη ευεργετική δράση και σε άλλες μορφές καρκίνου.

 

Κρόκος Κοζάνης
Σύμφωνα με τους ειδικούς που την ανέπτυξαν η θεραπεία αποτελεί μια «έξυπνη αντικαρκινική βόμβα» η οποία μπορεί να εντοπίζει και να καταστρέφει ολοσχερώς συμπαγείς όγκους διαφορετικών μορφών της νόσου.
Το σημαντικότερο όλων είναι μάλιστα ότι στοχεύει αποκλειστικώς τα καρκινικά κύτταρα αφήνοντας ανέπαφους τους υγιείς ιστούς.
Εκτιμάται έτσι ότι δεν θα συνδέεται με τις επώδυνες παρενέργειες των συμβατικών χημειοθεραπειών.
Λουλουδάτη θεραπεία:
Η θεραπεία ονομάζεται κολχικίνη (πρόκειται για ουσία που εξάγεται από ένα ενδημικό στη Βρετανία είδος κρόκου, γνωστού ως «σαφράν των λιβαδιών» ή «γυμνή κυρία») και αναφορές σχετικά με αυτήν γίνονται ακόμη και σε αρχαίους οδηγούς που αφορούν ουσίες ενάντια στις φλεγμονές.
Η κολχικίνη είναι γνωστό ότι διαθέτει αντικαρκινικές ιδιότητες, ωστόσο είναι πολύ τοξική για τους υγιείς ιστούς, με αποτέλεσμα η χρήση της να είναι άκρως περιορισμένη.
Τώρα ερευνητές του Ινστιτούτου για τη Θεραπεία του Καρκίνου (ICT) στο Πανεπιστήμιο του Μπράντφορντ ανέφεραν κατά τη διάρκεια της Γιορτής των Βρετανικών Επιστημών (British Science Festival) που λαμβάνει χώρα στο Μπράντφορντ ότι βρήκαν τον τρόπο ώστε να κάνουν την κολχικίνη αποτελεσματική χωρίς να είναι τοξική.

Κρόκος Κοζάνης, το όπλο κατά της νόσου Αλτσχάιμερ
Ο κρόκος Κοζάνης έχει σημαντική δράση κατά συγκεκριμένου ενζύμου που ευθύνεται για τη νόσο Αλτσχάιμερ.
Για τον λόγο αυτό θα ξεκινήσει στην 3η Νευρολογική κλινική του ΑΠΘ, στο νοσοκομείο «Παπανικολάου», μελέτη σε ανθρώπους με ήπια άνοια στους οποίους θα χορηγείται κρόκος παράλληλα με τη ριβαστιγμίνη, το φάρμακο που κυκλοφορεί σε μορφή αυτοκόλλητου.

 

Κρανιά και κράνα:
Από την εποχή του Ιπποκράτη έως σήμερα
Σε μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης διαπιστώνεται πως τα κράνα είναι σημαντικής διατροφικής αξίας, καθώς είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά και η ολική αντιοξειδωτική τους ικανότητα είναι υψηλότερη από κάθε άλλο φρούτο με το οποίο συγκρίθηκαν.
Συγκεκριμένα, εξετάστηκαν ελληνικές ποικιλίες κρανιάς που ήδη καλλιεργούνται και έγινε σύγκριση με 62 ποικιλίες από 17 είδη οπωροφόρων με τη μέθοδο ΕΚΛΡ. Όπως προέκυψε, η αντιοξειδωτική ικανότητα των διαφόρων ειδών που μελετήθηκαν -με φθίνουσα σειρά- ήταν: κράνα, τζίτζιφα, κεράσια, κόκκινα σταφύλια, βατόμουρα, αχλάδια, λωτοί, δαμάσκηνα, ροδάκινα, λευκά σταφύλια, ρόδια, μήλα, νεκταρίνια, ακτινίδια, κυδώνια, σύκα, βερίκοκα. Διαφοροποιήσεις βρέθηκαν και μεταξύ ποικιλιών του κάθε είδους.
Σήμερα νέες έρευνες αποδεικνύουν πως τα κράνα περιέχουν υψηλό επίπεδο φλαβανοειδών και ανθοκυάνης κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης και ωρίμανσης του καρπού. Επίσης, έχει διαπιστωθεί με εργαστηριακές αναλύσεις ότι περιέχουν βιταμίνη C και είναι πλούσια σε καροτίνη, πηκτίνη και τανίνη, καθώς και υψηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο (Fe). Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφική έρευνα της Φαρμακευτικής Σχολής του Α.Π.Θ., το κράνο περιέχει φλαβανοειδή, ανθοκυανίνες, έντονα αντιοξειδωτικά και φαινολικά παράγωγα. Λόγω των εμπεριεχομένων τανινών έχει, επίσης, στυπτικές ιδιότητες.

Η κρανιά, καθώς πρόκειται για δέντρο δασικό που αυτοφύεται σε πολλές περιοχές της χώρας μας, ουδέποτε καλλιεργήθηκε σε εμπορική κλίμακα κατά το παρελθόν. Όμως, ο καρπός της, το κράνο, διαθέτει εξαιρετικά ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες, καθώς περιέχει βιταμίνες C και Ε, καροτινοειδή και φαινολικές ενώσεις.

 

Αγριαγκινάρα - Γαϊδουράγκαθο, Το θαυματουργό ξερόχορτο 
Η αγριαγκινάρα ήταν γνωστή για θεραπευτικούς σκοπούς ήδη από την αρχαιότητα, αφού χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία παθήσεων του ήπατος ή ακόμη και σαν αντίδοτο για δηλητηριάσεις. « Έρχονται άνθρωποι και μου τη ζητάνε συνεχώς,και φυσικά ξανάρχονται » λέει ο Γιάννης Ισκούδης (παραγωγός αγριαγκινάρας), για τον οποίο η αγριαγκινάρα ως βιοκαύσιμο αποτελεί μικρό μόνο μέρος της δραστηριότητάς του. « Είναι ένα πραγματικά θαυματουργό προϊόν. Πέρα από τα φαρμακευτικά σκευάσματα που δίνω στον κοινωνικό μου περίγυρο, μπορεί να φτιάξει κανείς κρέμες που κάνουν πολύ καλό στο δέρμα, ακόμα και ποτά. Μάλιστα αυτό για το οποίο είμαι πιο πολύ περήφανος είναι η δημιουργία τυροποιητικής πυτιάς, την οποία πωλώ σε τυροκομεία του εξωτερικού. Η απόδοσή της είναι πολύ ανώτερη από τη ζωική. Φανταστείτε ότι με 3 λίτρα γάλακτος, χρησιμοποιώντας ζωικής προέλευσης ένζυμα παίρνεις περίπου 700 γρ. λευκό τυρί ενώ με τα φυτικής προέλευσης, από την αγριαγκινάρα, περίπου τη διπλάσια ποσότητα » καταλήγει.

Βαλσαμόχορτο το Θαυματουργό!
Το βαλσαμόχορτο χρησιμοποιείται από άτομα με έντονη ευερεθιστικότητα, για άλγη νευρικής φύσεως, για μυϊκό ρευματισμό, ισχιαλγία, νευρικότητα και/ή κατάθλιψη κατά την έμμηνο ρύση. Έχει αντιβακτηριδιακές ιδιότητες ενάντια στην Bordetella pertussis (προκαλεί κοκίτη), τον χρυσίζων σταφυλόκοκκο, τη shigellae και την E.coli (εντεροβακτηρίδιο, προκαλεί ουρολοιμώξεις). Τα εκχυλίσματα έχουν αντιικές ιδιότητες κατά της γρίπης.
Έχει αναφερθεί ότι το εκχύλισμα του βαλσαμόχορτου βελτιώνει συμπτώματα όπως η νευρικότητα, η αϋπνία και η κατάθλιψη. Μια διπλή τυφλή μελέτη με 100 ασθενείς έδειξε ότι το βότανο αυτό είναι πιο αποτελεσματικό από το diazepam. Επίσης, πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι το βαλσαμόχορτο μπορεί να μετριάσει τα συμπτώματα της κατάθλιψης εμποδίζοντας την επαναπρόσληψη των νευροδιαβιβαστών σεροτονίνη, νορεπινεφρίνη και ντοπαμίνη, με αποτέλεσμα αυτοί οι νευροδιαβιβαστές να γίνονται πιο διαθέσιμοι για τον εγκέφαλο. Η hyperforin, ένα συστατικό του βοτάνου, ευθύνεται πιθανά για την ιδιότητα αυτή. Μπορεί επίσης να ανακουφίσει από εποχιακές συναισθηματικές διαταραχές (σύνδρομο SAD).
Μελέτες έδειξαν ότι τα φλαβονοειδή του βαλσαμόχορτου έχουν αναλγητικές ιδιότητες. Το κλάσμα «amento-flavone» του εκχυλίσματος του βαλσαμόχορτου είναι αντιφλεγμονώδες και δρα κατά των ελκών. Μια μελέτη έδειξε μείωση κατά 90% του άλγους που οφείλεται σε δωδεκαδακτυλίτιδα (φλεγμονή του άνω τμήματος του εντέρου) με τη χρήση αυτού του βοτάνου.
Είναι ηρεμιστικό και καταπραϋντικό, ιδιότητες που αποδίδονται στα κλάσματα biflavonoid (φλαβονοειδή). Η υπερισίνη μπορεί επίσης να δράσει ως ηρεμιστικό για το νευρικό σύστημα.

 

Βατόμουρο, το ευεργετικό.
Σε …βασιλιά των «superfruits», των φρούτων με ευεργετικές για τον οργανισμό ιδιότητες, αναδεικνύει τα ταπεινά βατόμουρα μια νέα μελέτη. Σύμφωνα με αυτήν, τα βατόμουρα δεν είναι μόνο νόστιμα, αλλά περιέχουν και θρεπτικά στοιχεία που παρέχουν ένα πλήθος ευεργετικών ιδιοτήτων. Ιδού ορισμένα από αυτά:
1. Έχουν πολλή βιταμίνη C
2. Πλούσια σε φυτικές ίνες 

3. «Σωτήριες» τανίνες
4. Αντιοξειδωτικές ανθοκυανίνες5. Προστατεύει και τα μάτια!
6.Μαγγάνιο για τα κόκαλα
7. Φυλλικό (για τα κύτταρα) οξύ
8. Τα βατόμουρα ενισχύουν τη μνήμη
Οι ερευνητές επισκόπησαν πρόσφατες έρευνες για την επίδραση των μούρων στην αποστολή σημάτων του εγκεφάλου ή την εσωτερική επικοινωνία και συμπεριφορά. Η επισκόπηση δείχνει ότι έρευνες σε κύτταρα, ζώα και ανθρώπους επιβεβαιώνουν ότι τα μούρα, όπως βατόμουρα, cranberries και φράουλες ωφελούν τον εγκέφαλο που γερνά, με αρκετούς τρόπους.
Το υψηλό σε αντιοξειδωτικά περιεχόμενο των μούρων βοηθά τα κύτταρα του εγκεφάλου στην προστασία από τη βλάβη των ελεύθερων ριζών.
Επίσης τα μούρα αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι νευρώνες επικοινωνούν μεταξύ τους. Οι συγκεκριμένες αλλαγές μπορούν να εμποδίσουν τη φλεγμονή που οδηγεί σε βλάβη των κυττάρων του εγκεφάλου και να βελτιώσουν επομένως τον έλεγχο της κίνησης και τη λειτουργία.
Βοηθάει στην βελτίωση της λειτουργίας του εγκεφάλου και μπορεί να σταματήσει εγκεφαλικές διαταραχές λόγω ηλικίας, όπως η άνοια και το Alzjheimer.

  Τσάι τοῦ (Ἑλληνικού) βουνού. «Το ανώτερο τσάι προέρχεται από τα ψηλά βουνά», έλεγε μια αρχαία κινεζική παροιμία. «Τα ελληνικά βουνά» προσθέτουν σήμερα Γερμανοί επιστήμονες. Πληθαίνουν τα δημοσιεύματα για τις θαυματουργές ιδιότητες του ελληνικού τσαγιού του βουνού στη μάχη για την καταπολέμηση της νόσου Aλτσχάιμερ, η οποία οδηγεί στον εκφυλισμό των εγκεφαλικών κυττάρων.
«Εδώ και επτά χρόνια είχαμε πειραματιστεί με 150 φυτά και βότανα από όλο τον κόσμο, την Κίνα, την Ταϊλάνδη, την Ινδονησία» διηγείται στην «Κ» ο καθηγητής Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο του Magdeburg και διευθυντής του ομώνυμου Ερευνητικού Κέντρου για Νευρολογικές Ασθένειες, Jens Pahnke. Η εικοσαμελής επιστημονική ομάδα ανέλυε τα συστατικά των φυτών και τα δοκίμαζε σε πειραματόζωα, χωρίς ωστόσο σημαντική ωφέλεια.
«Είχαμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα!» περιγράφει ο ίδιος. Ο 38χρονος καθηγητής, που κουράρει 1.500 ασθενείς από όλο τον κόσμο ετησίως, δοκίμασε τις ιδιότητες του τσαγιού του βουνού σε ανθρώπους. «Πίνοντας καθημερινά τσάι για έξι μήνες, η ασθένεια υπαναχωρεί στο επίπεδο που ήταν εννέα μήνες νωρίτερα και μετά από αυτό σταθεροποιείται σημαντικά», εξηγεί. «Είχα ασθενή, που είχε πρόβλημα μνήμης και προσανατολισμού και είχε φτάσει σε σημείο που δεν μπορούσε ούτε στην τουαλέτα να πάει μόνος τους» διηγείται. «Του χορήγησα τσάι για δύο μήνες και τώρα έχει βελτιωθεί σε τέτοιο βαθμό που ετοιμάζεται να πάει διακοπές με έναν φίλο τους στις Αλπεις», τονίζει.

 

Φασκόμηλο
Το S. fruticosa είναι ενδημικό των μεσογειακών και μεσοανατολικών χωρών. Προκειται για το κοινότερο είδος του γένους στην Ελλάδα. Φύεται σε περιοχές χαμηλών υψομέτρων (κάτω των 300 m), εκτός από την Κρήτη όπου φύεται μέχρι τα 1000 - 1200 m. Το S. promifera είναι ενδημικό της Ν. Ελλάδας και των παραλίων της Μ. Ασίας, ενώ το S. sclarea, στην Ελλάδα, απαντάται ως αυτοφυές στην Ήπειρο και στη Μακεδονία (Simon, J.E 1984).
Έχει πάρει το λατινικό όνομά του "σαλβία" από το ρήμα salvere, που σημαίνει "είμαι υγιής". Θεωρήθηκε ιερό βότανο από τους Έλληνες που το αφιέρωσαν στο Δία και από τους Ρωμαίους που το πήγαν στη Βρετανία. Για το κοινό αυτό βότανο οι Άραβες λένε "πώς μπορεί να πεθάνει ένας άνθρωπος που έχει στο κήπο του φασκόμηλο;".
Οι Κινέζοι το ονομάζουν ελληνικό βλαστάρι και το θεωρούν καλύτερο από το τσάι οι οποίοι εδώ και αιώνες έχουν αναπτύξει ένα μοναδικό σύστημα παραδοσιακής ιατρικής βασιζόμενης στα βότανα τον Μεσαίωνα αντάλλασσαν την τριπλάσια ποσότητα της καλύτερης ποιότητας τσαγιού με μια μικρή ποσότητα φασκόμηλου.
Οι Γάλλοι το ονομάζουν ελληνικό τσάι και το χρησιμοποιούν όπως και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι όχι μόνο για φαρμακευτικούς αλλά και για μαγειρικούς σκοπούς. Στην αρχαιότητα οι πρόγονοί μας το χρησιμοποιούσαν σαν πολυφάρμακο και έχει εκθειαστεί από τον Ιπποκράτη, τον Διοσκουρίδη τον Γαληνό και τον Αέτιο. Οι Λατίνοι το θεωρούσαν ιερό φυτό και το χρησιμοποιούσαν σε τελετές. Ήταν το φυτό της αθανασίας.
Οι Ρωμαίοι το θεωρούσαν ιερό φυτό και οι γιατροί της Σχολής του Σαλέρνο πίστευαν ότι "όποιος έχει στο σπίτι του φασκόμηλο δε φοβάται το θάνατο".

 

O ΛΥΚΙΣΚΟΣ: Ο αγνοημένος θησαυρός της Ελλάδας. 
Στη σύγχρονη βοτανοθεραπεία ο Λυκίσκος χρησιμοποιείται από τους ειδικούς κυρίως για την αντιμετώπιση διαταραχών του νευρικού και του πεπτικού συστήματος (συμπεριλαμβανομένης και της ανορεξίας).
Έρευνες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια τείνουν στο συμπέρασμα πως η κατανάλωση Λυκίσκου επιδρά στο κεντρικό νευρικό σύστημα – δεν είναι ένα απλό μυοχαλαρωτικό (έχει και αυτή την ιδιότητα) όπως είχαν αρχικά υποστηρίξει κάποιοι ερευνητές.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο Λυκίσκος να θεωρείται αποτελεσματικός στην καταπολέμηση του άγχους, της υπερέντασης, της νευρικότητας, της κατάθλιψης και της αϋπνίας. Ουσιαστικά ο Λυκίσκος θεωρείται πως έχει έντονα ηρεμιστικές και υπνωτικές ιδιότητες. Αν και η παρουσία βαλεριανικού οξέως στα άνθη θεωρήθηκε αρχικά υπαίτια για τις παραπάνω ιδιότητες, η ανακάλυψη πρόσφατα της σύνθετης ουσίας 2-methyl-3-buten-2-ol έχει αλλάξει τα δεδομένα.
Η συγκεκριμένη ουσία μοιάζει πολύ με το γνωστό υπνωτικό methylpentynol και σε κλινικές έρευνες δείχνει να έχει τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα.
Όσο αφορά την επίδραση του Λυκίσκου στην αντιμετώπιση στομαχικών διαταραχών, αυτή οφείλεται κατά κύριο λόγο στη σπασμολυτική του δράση.
Σε πειράματα που έγιναν σε ζώα (guinea pig duodenum και rat uterus) η σπασμολυτική δράση του Λυκίσκου φαίνεται να ανταγωνίζεται εκείνη της Ατροπίνης. Πρόκειται για μυοχαλαρωτική δράση – γεγονός που εξηγεί την αποτελεσματικότητα του σε σπασμούς των εντέρων (σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, νεύρωση του στομάχου, ασθένεια του Crohn).

Αφορμή για να κάνω το παραπάνω κείμενο ήταν ένα άρθρο που είδα στο alttherapy.blogspot.gr... Βρήκα την εισαγωγή στο thesecretrealtruth.blogspot.com...
Και τέλος συγκέντρωσα όλα τα υπόλοιπα από διάφορα άρθρα στο παρόν μπλογκ, proionta-tis-fisis.blogspot.gr, όπου και μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες για το καθένα ξεχωριστά !! Κάποια από αυτά φύονται και σε άλλα μέρη, αλλά το κλίμα και η Γαία της Ελλάδος μας, τους προσδίδουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Μάλλον θα είναι κι άλλα που δεν σκέφτηκα, αλλά δεν μας εμποδίζει κάτι να το συμπληρώσουμε στην πορεία!! Δεν θα μπορούσα, βέβαια, παρά να αρχίσω το αφιέρωμα από το κατ` εξοχήν Ελληνικό "υπερόπλο" την μοναδική παγκοσμίως μαστίχα της Χίου!!!

Ήθελα, επίσης, να συμπληρώσω και όλα τα μελισσοκομικά προϊόντα - μέλι, γύρη, πρόπολη, βασιλικός πολτός - αλλά θα έκανε το κείμενο τεράστιο και δυσκολοδιάβαστο, οπότε τα αναφέρω και παραθέτω τα άρθρα που φιλοξενώ στο μπλογκ, γι` αυτά:
Το μέλι και οι άγνωστες ιδιότητές του στην Αρχαία Ελλάδα
Μέλι, η μαγική τροφή!!
Η πρόπολις ἀναστέλλει τοὺς καρκινικοὺς όγκους
Βασιλικός πολτός: Είναι ο ... κυρίαρχος ...!
Παρατήρησις: Όλα τα παραπάνω μπορούν να συμβάλλουν στην αγροτική, στην βιομηχανική και οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας και να προσφέρουν διέξοδο από την παρούσα οικονομική κρίση της.

Στην παρούσα κρίση που διέρχεται η Ελληνική Γεωργία, αλλά και οικονομική συγκυρία και κρίση, η ιδέα καλλιέργειας ελληνικών (ή και ξενικών ) ποικιλιών στην Ελλάδα και η παραγωγή βιομηχανική επεξεργασία των ελληνικών προϊόντων είναι, κατά την άποψη μου, μια πολύ ενδιαφέρουσα επιχειρηματική πρόταση, καθώς θα έχει εξασφαλισμένη υψηλή κερδοφορία εξ αιτίας της  αυξανόμενης διεθνούς ζήτησής τους.

Ποια η διαφορά...

Απλές λύσεις

 

Ποια η διαφορά ανάμεσα στον παράδεισο και την κόλαση;

Ένας αρχαίος κινέζικος θρύλος λέει ότι σ’ ένα μοναστήρι κάποιος μαθητής ρώτησε τον σοφό δάσκαλο του:

«Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση;»

Ο δάσκαλος του απάντησε:
«Πολύ μικρή κι ωστόσο, έχει μεγάλες συνέπειες. Έλα να σου δείξω την Κόλαση».

Μπήκαν σε ένα δωμάτιο, όπου μια ομάδα ανθρώπων καθόταν γύρω από μια μεγάλη χύτρα με ρύζι. Όλοι ήταν πεινασμένοι και απελπισμένοι, καθένας είχε από ένα κουτάλι που το κρατούσε από την άκρη με προσοχή κι έφτανε ως τη χύτρα. Κάθε κουτάλι, όμως, είχε τόσο μακρύ χερούλι, που δεν μπορούσαν να το φέρουν στο
στόμα. Η απελπισία και η ταλαιπωρία ήταν φοβερή.

«Έλα» είπε ο δάσκαλος λίγο μετά. «Τώρα θα σου δείξω τον Παράδεισο». Μπήκαν σε ένα άλλο δωμάτιο, πανομοιότυπο με το πρώτο. Υπήρχε η ίδια χύτρα του ρυζιού, η ομάδα ανθρώπων, τα ίδια μακριά κουτάλια, όμως εκεί όλοι ήταν ευτυχισμένοι και χορτάτοι.
«Δεν καταλαβαίνω» είπε ο μαθητής. «Γιατί είναι τόσο ευτυχισμένοι εδώ, ενώ στο άλλο δωμάτιο είναι τόσο δυστυχισμένοι, τη στιγμή που όλα είναι ίδια;»

«Δεν το κατάλαβες;», χαμογέλασε ο δάσκαλος.

«Καθώς τα κουτάλια έχουν μακριά χερούλια και δεν μπορούν να φέρνουν το φαγητό στο στόμα τους, εδώ έμαθαν όλοι να ταΐζουν ο ένας τον άλλον».

users.sch.gr

H μοναξιά εχθρός του ανοσοποιητικού

Απλές λύσεις

 

H μοναξιά εχθρός του ανοσοποιητικού συστήματος
Εξασθενεί την άμυνα του οργανισμού

Η μοναξιά δεν είναι μόνο μια δυσάρεστη κατάσταση από ψυχολογική άποψη, αλλά επιπλέον μπορεί να κάνει κακό στο ανοσοποιητικό σύστημα, εξασθενώντας τις άμυνες του οργανισμού του μοναχικού ανθρώπου και καθιστώντας τον πιο επιρρεπή στις ασθένειες, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Λίζα Γιαρέμκα του Ινστιτούτου Ερευνών Συμπεριφορικής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου του Οχάιο, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Εταιρίας Προσωπικότητας και Κοινωνικής Ψυχολογίας των ΗΠΑ, διαπίστωσαν ότι οι μοναχικοί άνθρωποι βιώνουν πιο συχνές επανεμφανίσεις διαφόρων ιών που βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση στο σώμα τους, από ό,τι αντίστοιχα συμβαίνει στους κοινωνικούς ανθρώπους.

Είναι επίσης πιθανότερο να εμφανίσουν περισσότερες χρόνιες φλεγμονές στον οργανισμό τους λόγω της αντίδρασης στο χρόνιο στρες της μοναξιάς, κάτι που τους καθιστά πιο ευάλωτους σε καρδιολογικές και άλλες παθήσεις. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η κοινωνική απομόνωση και το αίσθημα μοναξιάς αυξάνουν τον κίνδυνο για ένα άνθρωπο να έχει κακή υγεία και να πάσχει από μία ή περισσότερες χρόνιες παθήσεις, αναφέρει δημοσίευμα του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων.

Οι ερευνητές μελέτησαν την περίπτωση 200 γυναικών με μέση ηλικία 51 ετών που είχαν επιζήσει από καρκίνο του μαστού και 134 υπέρβαρων μεσήλικων ενηλίκων χωρίς σημαντικά προβλήματα υγείας. Οι αμερικανοί επιστήμονες ανέλυσαν δείγματα αίματος για να εντοπίσουν αντισώματα κατά των ιών του έρπη, τα οποία μπορούν να παραμείνουν χωρίς εκδήλωση συμπτωμάτων στο σώμα «εν υπνώσει» για μεγάλο χρονικό διάστημα και να ενεργοποιούνται κατά καιρούς.

Οι ερευνητές συσχέτισαν το βαθμό μοναξιάς και έλλειψης κοινωνικών επαφών με το επίπεδο αντισωμάτων στο σώμα, δηλαδή εκείνων των πρωτεϊνών που βοηθούν το ανοσοποιητικό σύστημα να τα βγάλει πέρα με τον παθογόνο μικροοργανισμό. Όπως διαπιστώθηκε, όσο πιο μόνος ένιωθε και ήταν κάποιος, τόσο περισσότερα ήταν τα αντισώματα κατά του ιού του έρπη στον οργανισμό του, γεγονός που σήμαινε ότι ο ιός ήταν πιο ενεργός.

Παράλληλα, οι επιστήμονες μέτρησαν, επίσης σε δείγματα αίματος, το επίπεδο ορισμένων πρωτεϊνών (των κυτοκινών) που δείχνουν το βαθμό φλεγμονής σε ένα σώμα. Όπως διαπιστώθηκε, όσο πιο μοναχικός είναι κάποιος, τόσο υψηλότερα είναι τα επίπεδα ιδίως της κυτοκίνης ιντερελευκίνης-6 (IL-6). Η χρόνια φλεγμονή με την οποία συνδέεται η εν λόγω πρωτεΐνη, έχει συνδεθεί από προηγούμενες μελέτες με διάφορες παθήσεις, όπως στεφανιαία νόσο, αρθρίτιδα, διαβήτη τύπου 2, άνοια, Αλτσχάιμερ κ.α.

Οι επιστήμονες εδώ και χρόνια γνωρίζουν ότι το χρόνιο στρες ενισχύει την εσωτερική φλεγμονή. Η νέα έρευνα δείχνει ότι και η μοναξιά μπορεί να δράσει με ανάλογο τρόπο, αφού η ίδια αποτελεί πηγή του χρόνιου στρες, όπως είπε η Λίζα Γιαρέμκα και προσέθεσε ότι οι μοναχικοί άνθρωποι τείνουν να υπεραντιδρούν στα αρνητικά συμβάντα της ζωής τους, με αποτέλεσμα η καθημερινότητά τους να είναι πιο επιρρεπής στο άγχος. Η συνέπεια είναι να διαταράσσεται η ομαλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματός τους. Για παράδειγμα, η συχνή επανεμφάνιση του λανθάνοντος ιού του έρπη σ’ ένα άνθρωπο δείχνει ότι ο οργανισμός του βιώνει χρόνιο στρες και η μοναξιά του είναι ένας παράγων που επιδεινώνει το στρες, άρα καθιστά συχνότερη και πιο επώδυνη την περιοδική εκδήλωση του έρπη.

newsbeast.gr

Αρχαία Σπάρτη

  Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/arxaiwn-politismwn/arxaia-sparth.html

Αρχαία Σπάρτη

« ‘Η ταν ή επί τας...» Μια φράση πασίγνωστη σε όλους μας, που μέσα της κρύβει τη νοοτροπία ενός λαού που πέρασε στην Ιστορία σαν το παράδειγμα της έντιμης και λιτής ζωής. Μ' αυτή τη φράση η Σπαρτιάτισσα μητέρα αποχαιρετούσε τον γιο της θυμίζοντας του πως το καθήκον του ήταν να πολεμήσει με θάρρος για την πατρίδα του, τιμώντας τα όπλα του, και αν χρειαστεί να πεθάνει γι' αυτήν.

Η Σπάρτη στον αντίποδα της Αθήνας και των άλλων σημαντικών πόλεων στην αρχαία Ελλάδα, προκάλεσε συναισθήματα θαυμασμού σε σχέση με το πνεύμα, την αρετή και την γενναιότητα των πολιτών της. Ο Λυκούργος, ο μυθικός νομοθέτης, ήταν αυτός που όρισε μέσα από νόμους-ρήτρες την λειτουργία και την τήρηση αυτού του πνεύματος. ‘Έζησε τον 8ο αιώνα π.Χ. και σ' αυτόν αποδίδεται η δημιουργία του κράτους της Σπάρτης, που μέχρι τότε την κατοικούσαν μικρές αυτόνομες πολεμικές ομάδες.

Αρχαία Σπάρτη

Οι νόμοι αυτοί παρέμειναν αμετάβλητοι για πεντακόσια χρόνια και όπως αναφέρει ο Ξενοφώντας, πριν τεθούν σε λειτουργία, ο Λυκούργος έλαβε την έγκριση του Μαντείου των Δελφών. «...'Όταν λοιπόν πήρε απάντηση ότι θα είναι από κάθε άποψη το καλύτερο (η νομοθεσία), τότε μόνο παρέδωσε τους νόμους και όρισε ότι θα είναι όχι μόνο άνομο αλλά και ανόσιο να μην υπακούει κανείς σε νόμους επικυρωμένους από τον Θεό.» (Ξενοφώντα: Λακεδαιμονίων Πολιτεία)

Η μεγαλύτερη αρετή ενός πολίτη της Σπάρτης ήταν η πρόθυμη θυσία του στο καθήκον της άμυνας και της σωτηρίας της πατρίδας του. Τα δικαιώματα του ήταν ανάλογα, όχι ως προς την οικονομική ή κοινωνική του θέση, αλλά ως προς το μέγεθος της αυτοθυσίας του για το κοινό καλό, για την Σπάρτη.

Σημαντικές πηγές για να μελετήσουμε τη ζωή στην Αρχαία Σπάρτη αποτελούν ιστορικοί και φιλόσοφοι της κλασσικής εποχής, όπως ο Πλούταρχος, ο Ξενοφώντας, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, βασιζόμενοι πάντα στη νομοθεσία του Λυκούργου.

Πρώτη καινοτομία που συναντάμε είναι αυτή που ορίζει τη ζωή της γυναίκας και τις ασχολίες της. Στις υπόλοιπες πόλεις η γυναίκα ζούσε κλεισμένη στο σπίτι, υφαίνοντας και περιμένοντας την στιγμή του γάμου.
Ο Λυκούργος θεωρώντας σαν αποστολή της γυναίκας να γεννήσει γερά παιδιά για την Σπάρτη, όρισε να γυμνάζεται και να ζει με τέτοιο τρόπο, ώστε να προετοιμαστεί για την μελλοντική της ζωή.

Υπήρχαν αγέλες κοριτσιών, η γύμνια ήταν υποχρεωτική σε ορισμένες τελετουργίες, οι ασκήσεις του σώματος και οι αγώνες ήταν κοινοί και για τα δύο φύλα. Γενικά η ζωή της Σπαρτιάτισσας μπορεί να συσχετιστεί έμμεσα με τις περιγραφές που κάνει ο Πλάτωνας στην Πολιτεία για την γυναίκα-πολεμίστρια.

Με νόμο ήταν ορισμένος ο χρόνος τέλεσης του γάμου, όταν γυναίκες και άντρες βρισκόταν στην σωματική τους ακμή και οι επαφές τους έπρεπε να γίνονται με έλεγχο των ενστίκτων τους, έτσι ώστε πάντα να επιθυμούν ο ένας τον άλλο και να είναι ο καρπός της ένωσης τους δυνατός.

Επίσης μπορούμε να πούμε ότι υπήρχε ένα είδος κοινοκτημοσύνης ανδρών και γυναικών, αφού μπορούσαν να ενωθούν οι καλύτεροι μεταξύ τους με την έγκριση των συζύγων τους, για να αποκτήσουν παιδιά με θαυμαστό σώμα αλλά και ψυχικά χαρίσματα.

Για να διατηρηθεί ο θεσμός του γάμου αναλλοίωτος, είχαν θεσπιστεί ειδικά πρόστιμα. Αυτά ήταν το πρόστιμο του αγαμίου, για εκείνους που δεν παντρευόταν, του οψιγαμίου, για εκείνους που παντρευόταν σε μεγάλη ηλικία και του κακογαμίου για εκείνους που είχαν συνάψει κακό γάμο.

Εκείνοι μάλιστα που δεν παντρευόταν, στερούνταν της τιμής και του σεβασμού από τους νεωτέρους τους. Λέγεται ότι κάποτε σ' ένα διακεκριμένο στρατηγό, τον Δερκυλλίδα, κάποιος νέος δεν του παραχώρησε τη θέση του, λέγοντας του: «Δεν έχεις γεννήσει ένα γιο που θα δώσει το κάθισμα του σε μένα». (Πλούταρχου: Λυκούργος)

Η εκπαίδευση των παιδιών ήταν στην αρμοδιότητα του κράτους. Μόλις γεννιόταν ένα παιδί, ο πατέρας του έπρεπε να το παρουσιάσει στη λέσχη, που απαρτιζόταν από τους γέροντες, για επιθεώρηση έτσι ώστε να γίνει αποδεκτό μέλος της φυλής.

Τα αγόρια έμεναν με τους γονείς τους έως τα επτά τους χρόνια. Στη συνέχεια ανήκαν στην πολιτεία η οποία ήταν υπεύθυνη για την αγωγή τους μέχρι το εικοστό έτος. Γινόταν μέλη σε δύο τύπους ομάδων. Οι πρώτες ονομαζόταν Βούαι που αποτελούνταν από αγόρια ίδιας ηλικίας και αρχηγοί τους ήταν οι Βουαγοί. Οι δεύτερες ονομαζόταν Ίλαι και σχηματιζόταν από αγόρια διάφορων ηλικιών. Αρχηγός της ‘Ίλης ήταν ο Πρωτείρας ή Είρην, δηλαδή ένα αγόρι από δεκαέξι έως είκοσι ετών.

Οι Βούες κάλυπταν κυρίως την πνευματική και σωματική αγωγή των νέων, ενώ οι ‘Ιλες λειτουργούσαν περισσότερο ως συγκροτημένες ομάδες, προπαρασκευαστικές της πολεμικής τέχνης και πειθαρχίας.

Την ευθύνη για την σωστή εκπαίδευση των παιδιών είχε ο παιδονόμος, άτομο ενάρετο και διακεκριμένο στην πόλη. Σαν βοηθούς του είχε του μαστιγοφόρους, εφήβους που είχαν σαν καθήκον τους την τιμωρία, όταν αυτή ήταν αναγκαία.

Από πολύ μικρά μάθαιναν να επιβιώνουν σε δύσκολες συνθήκες, φορώντας τα ίδια ρούχα χειμώνα-καλοκαίρι, χωρίς να φορούν παπούτσια και τρεφόμενα με μικρή ποσότητα τροφής. Σε σχέση με το θέμα της τροφής, τα παιδιά μπορούσαν να κλέψουν επιπλέον τρόφιμα, χωρίς όμως να τα αντιληφθούν, επειδή σε αντίθετη περίπτωση η τιμωρία ήταν σκληρή.

Η μέθοδος αυτή είχε ως στόχο να μπορούν να αναπτύξουν πονηριά και εγρήγορση, στοιχεία που θα βοηθούσαν στην πορεία τους σαν ενήλικες πολεμιστές.

Για να μην μένουν τα παιδιά ποτέ χωρίς αρχηγό, αν ο παιδονόμος έλειπε για κάποιο λόγο, κάθε πολίτης είχε το δικαίωμα να διευθύνει τα παιδιά, να τους επιβάλλει ό,τι θεωρεί καλό και να τα τιμωρεί, αν έκαναν κάποιο σφάλμα. Αυτό είχε σαν σκοπό τα παιδιά να δρουν πάντα μέσα στα πλαίσια της ηθικής και των νόμων.

Επίσης με νόμο είχε οριστεί πως κάθε πολίτης θα έχει την ευθύνη όχι μόνο των δικών του παιδιών, αλλά και των παιδιών όλης της πόλης. Με αυτό τον τρόπο όλοι είχαν την ευθύνη για την ανατροφή τους.

Στην εφηβεία, στην φάση που πολύ εύκολα μπορεί να αναπτυχθεί η έπαρση, η αλαζονεία και έντονες επιθυμίες για απολαύσεις, οι υποχρεώσεις ήταν πολλές. Ο έφηβος έπρεπε να γίνει θαρραλέος κατανικώντας κάθε έννοια δειλίας και να αναπτύξει σεβασμό και ντροπή ως προς τους μεγαλύτερους του.

‘Έτσι προχωρούσε στο δρόμο με τα δυο του χέρια μέσα στα ρούχα του, σιωπηλός και με χαμηλωμένο το βλέμμα.
Αρχαία Σπάρτη

« Εκείνων τουλάχιστον τη φωνή θα άκουγες λιγότερο παρά των λίθινων αγαλμάτων, πολύ λιγότερο θα μετέστρεφες το δικό τους βλέμμα, παρά των χάλκινων ανδριάντων και θα τους θεωρούσες πιο ντροπαλούς ακόμα και από τις παρθένες στα νυφικά δωμάτια. ‘Όταν μάλιστα φτάνουν στο συσσίτιο, ευχαριστημένος να είσαι και την απάντηση τους στις ερωτήσεις να ακούσεις». (Ξενοφώντα: Λακεδαιμονίων Πολιτεία)

Η κρυπτεία ήταν ένας ακόμα θεσμός στην διαμόρφωση του εφήβου στον αυριανό πολεμιστή. Χαρακτηριστικά της ήταν η απομόνωση ομάδων εφήβων, η ζωή στην άγρια φύση, το κυνήγι που πολλές φορές είχε ως θύματα είλωτες και γενικά η επιβίωση πέρα από κανόνες και τάξη.

Ο κρύπτης δεν διαθέτει όπλα, ζει στα βουνά, έχει πεδίο δράσης στη νύχτα, τρέφεται με ότι βρίσκει και ενσαρκώνει τον πολεμιστή που μπορεί να αντιμετωπίσει κάθε κίνδυνο. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η κρυπτεία ήταν ένα είδος μύησης, μια φάση περάσματος από το επίπεδο του εφήβου που δεν έχει συγκεκριμένες υποχρεώσεις και δικαιώματα σε αυτό του ενήλικα οπλίτη που γίνεται αποδεκτός αφού έχει δοκιμαστεί και έχει αποδείξει την αξία του.

Στη συνέχεια και στην ηλικία των είκοσι χρόνων κάθε Σπαρτιάτης ανήκε σε μια ομάδα δεκαπέντε ατόμων που ονομαζόταν συσκηνία ή συσσίτιον. ‘Έως τα τριάντα τους χρόνια τα μέλη των συσκηνιών ζούσαν σε οικήματα που ονομάζονταν ανδρεία ή συσσίτια και έτρωγαν μαζί σε ιδιαίτερους χώρους που ονομάζονταν συσσίτια ή φιδίτια.

Μετά τα τριάντα τους χρόνια κοιμόταν το βράδυ σπίτι τους, αλλά περνούσαν την μέρα τους και έτρωγαν με τους συντρόφους τους. Η ποσότητα του φαγητού ήταν ορισμένη, έτσι ώστε ούτε να στερούνται τροφή, αλλά ούτε να τρώνε παραπάνω από αυτό που είχαν ανάγκη. Το ίδιο συνέβαινε και με το ποτό.

Καθένας που συμμετείχε σ' αυτά τα κοινά γεύματα, όφειλε να συμμετέχει στην αποθήκευση τροφίμων από το κυνήγι που ο ίδιος έκανε. Επίσης τα κυνηγόσκυλα, τα άλογα και οι προμήθειες ανήκαν από κοινού σε ολόκληρη την ομάδα.

Στα γεύματα αυτά καλούνταν συχνά νέοι κάτω των είκοσι, που δεν είχαν ολοκληρώσει το στάδιο της αγωγής και δεν είχαν ακόμη πολιτικά δικαιώματα. Η επαφή τους με τους μεγαλύτερους θεωρούνταν αποτελεσματικό μέσο για την συμπλήρωση της πολιτικής τους αγωγής, μαθαίνοντας έτσι από την εμπειρία των μεγαλυτέρων. Επίσης υπήρχε η συνήθεια στα συσσίτια να αναφέρεται κάθε καλή και ανδρεία πράξη που έκανε κάποιος στην πόλη.

Η υπηρεσία στο κράτος διαρκούσε ως την ηλικία των εξήντα χρόνων, σαράντα χρόνια μετά την ενηλικίωση τους. Σ' αυτό το διάστημα είχε πολύ μεγάλη σημασία η καλή κατάσταση του σώματος που επιτυγχανόταν με την άσκηση.

Απαγορευόταν κάθε είδους χρηματισμός και αποκλειστική ασχολία του πολίτη, ήταν τα έργα που θα εξασφάλιζαν την ελευθερία της πόλης. Άλλωστε δεν χρειαζόταν να φροντίζει κανείς να έχει χρήματα, αφού όλοι συνεισφέρανε ίση μερίδα τροφής και κάθε υλική απόλαυση ήταν έξω από τη νοοτροπία των Σπαρτιατών.

Οι πιο ισχυροί και διακεκριμένοι πολίτες είχαν την φροντίδα των αρχόντων, καυχούμενοι πως αν κάποιο καθήκον τους ζητηθεί, δεν βαδίζουν αλλά τρέχουν για να υπακούσουν, επειδή ήταν της γνώμης ότι, αν αυτοί πρώτοι πειθαρχούν απόλυτα, θα ακολουθήσουν και άλλοι.

Οι έφοροι, απλοί πολίτες που εκλέγονταν στο αξίωμα αυτό για ένα χρόνο, είχαν σαν αρμοδιότητα την εποπτεία για την τήρηση των νόμων, την ομαλή λειτουργία της διοίκησης, την αγωγή των νέων, τη συμπεριφορά πολιτών και αρχόντων, τη διαχείριση του δημοσίου χρήματος. Είχαν ακόμη την εξουσία να καθαιρούν τους άρχοντες πριν τελειώσει η θητεία τους, να τους φυλακίζουν και να τους δικάζουν επιβάλλοντας ακόμη και την θανατική ποινή. Έτσι βλέπουμε ότι υπήρχε άμεσος έλεγχος σε αυτούς που είχαν σαν καθήκον τους να διοικούν την πόλη, έτσι ώστε κανείς να μην ξεφεύγει από τους νόμους και την φροντίδα του κοινού καλού.

Ο πόλεμος αποτελούσε ένα σημαντικό παράγοντα στη ζωή των Σπαρτιατών. Άλλωστε ολόκληρη η εκπαίδευση και ο τρόπος ζωής τους ήταν μια προετοιμασία για την στιγμή που θα έπρεπε να υπερασπιστούν την πατρίδα τους. Αθάνατο παράδειγμα μέσα στην Ιστορία, παραμένει ο Λεωνίδας με τους τριακόσιους πολεμιστές του, που δεν δίστασαν να βρεθούν αντιμέτωποι με ένα στρατό πολύ μεγαλύτερο τους και να πεθάνουν όλοι για την Σπάρτη.

Ο βασιλιάς ήταν αυτός που οδηγούσε τον στρατό ξεκινώντας με θυσίες στον Δία. Όταν οι οιωνοί ήταν καλοί, ένας πυρφόρος έπαιρνε φλόγα από τον βωμό και πήγαινε ως τα σύνορα της πόλης. Ακολουθούσαν άλλες θυσίες στον Δία και στην Αθηνά και στη συνέχεια ήταν έτοιμοι ν' αντιμετωπίσουν τον εχθρό. Μπροστά από τον βασιλιά δεν υπήρχε κανείς εκτός από τους Σκιρίτες φρουρούς του και ανιχνευτές ιππείς.
Ένα συνηθισμένο τελετουργικό πριν την έναρξη της μάχης, ήταν μπροστά στα βλέμματα των εχθρών να θυσιάζουν και με συνοδεία παιάνων να στεφανώνονται και να γυαλίζουν τα όπλα τους, δείχνοντας έτσι ότι ήταν αποφασισμένοι για την μάχη, εύθυμοι και ευπαρουσίαστοι.

Η στάση τους μπροστά στον θάνατο ήταν ανάλογη με την εκπαίδευση και τη νοοτροπία που αποκτούσαν στη διάρκεια της ζωής τους.

Η περίοδος που πενθούσαν τους νεκρούς ήταν σύντομη, διαρκούσε έντεκα μέρες. Την δωδέκατη θυσίαζαν στη Δήμητρα θέτοντας έτσι τέλος στο πένθος. Τους άντρες τους έθαβαν τυλιγμένους σε κόκκινους μανδύες -που ήταν το χρώμα των πολεμιστών- χωρίς να τοποθετούν κανένα πολύτιμο αντικείμενο στον τάφο, δείχνοντας έτσι ότι το πιο μεγάλο απόκτημα τους ήταν η συμμετοχή τους στον σπαρτιάτικο στρατό.

Η μεγαλύτερη τιμή για έναν άντρα, ήταν να πεθάνει στη μάχη και για μια γυναίκα, να πεθάνει στη γέννα. Έτσι είχαν εκπληρώσει τον ανώτερο σκοπό ύπαρξης τους, αφού για έναν άντρα ήταν να είναι καλός στρατιώτης και για μια γυναίκα να είναι μητέρα καλών στρατιωτών.

Ίσως η ηθική που συναντάμε στην Σπάρτη να μας φαίνεται παράξενη και ακατανόητη. Πολλοί μάλιστα κατακρίνουν τον τρόπο ζωής και τους νόμους τους σαν σκληρούς και άδικους.

Όμως η Σπάρτη είναι ένα από τα λίγα ιστορικά παραδείγματα, που ο ατομικισμός χάνεται μπροστά στην κοινή μοίρα και πορεία ενός λαού.

Θα ήταν χρήσιμο στην σημερινή εποχή μας, που οι αξίες είναι αντεστραμμένες και που ο καθένας ενδιαφέρεται για το συμφέρον του, να παραδειγματιστούμε από αυτούς, σε μια προσπάθεια να βελτιώσουμε την ζωή και την κοινωνία στην οποία ζούμε.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

- Λακεδαιμονίων Πολιτεία, Ξενοφώντα

Εκδ. Κάκτος

- Σπαρτιάτικο Δίκαιο, Ντ Μ.Μακντάουελ

Εκδ. Παπαδήμα

- Ο Μαύρος Κυνηγός , Π. Βιντάλ-Νάκε

Εκδ. Νέα Σύνορα

- Η καθημερινή ζωή στην Αρχ. Ελλάδα ,K.M.Kolobova-E.L.Ozereckaja

Εκδ. Παπαδήμα