ΕΒΔΟΜΗ ΕΣΠΕΡΙΝΗ του Γιάννη Φαρσάρη

http://dimitris-nikou.blogspot.gr/2012/04/blog-post_16.html

ΕΒΔΟΜΗ ΕΣΠΕΡΙΝΗ του Γιάννη Φαρσάρη

Ξεχωριστή και πολύ ιδιαίτερη αυτή η νέα βιβλιοπρόταση, το πρώτο ηλεκτρονικό βιβλίο για το οποίο αισθάνθηκα ότι θέλω τόσο πολύ να σας μιλήσω - μια ανακάλυψη που χρωστώ στο ιστολόγιο της φίλης Ευρυδίκης Αμανατίδου.
Αχανές, πραγματικά, το διαδίκτυο, η ματιά σου αποσπάται κάθε στιγμή σε χίλια δυο πράγματα που απαιτούν την προσοχή και την αφοσίωσή σου. Όμως κρυμμένα καλά, όπως και καθετί που γνωρίζει την αξία του, έργα-διαμάντια και δημιουργοί, άνθρωποι-διαμάντια περιμένουν να τα γνωρίσεις, να τα ξεχωρίσεις και τελικά να τα αγαπήσεις.
Ένας από αυτούς τους ανθρώπους-διαμάντια, είναι και ο Γιάννης Φαρσάρης από το Ηράκλειο της Κρήτης. Δημιουργός της πλατφόρμας ανοιχτής λογοτεχνίας Openbook, της διαδικτυακής ανθολογίας One:Story, αρθρογράφος στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο και συγγραφέας -κυρίως διηγηματογράφος- που κυκλοφορεί τα έργα του δωρεάν μέσω ίντερνετ, ο Γιάννης είναι ένας άνθρωπος που υπηρετεί την λογοτεχνία με όλες του τις δυνάμεις, με πάθος και όραμα.
Εδώ, θα μιλήσουμε για την "Εβδόμη εσπερινή", μια συλλογή μικρών ιστοριών που κυκλοφόρησε σε δωρεάν ebook το 2010, περιλαμβάνοντας διηγήματα που είχαν πρωτοδημοσιευθεί παλαιότερα σε διάφορα περιοδικά
"Ο χρόνος, ο έρωτας, η αστική ζωή, τα προσωπικά αδιέξοδα, ο εγκλωβισμός της καθημερινότητας, είναι μερικά από τα θέματα που δεσπόζουν στις ιστορίες. Η αισιοδοξία εναλλάσσεται με την μελαγχολία, το χιούμορ με τη συναισθηματική φόρτιση, η απογοήτευση δίνει τη θέση της στην ελπίδα. Μικρές προσωπικές ιστορίες, γραμμένες με γλαφυρότητα, για να ξεσκεπάσουν κρυμμένες πτυχές της ζωής στην πόλη..." μας δίνει ως πρώτες εικόνες το, ας πούμε, "οπισθόφυλλο" του βιβλίου και το κυρίαρχο στοιχείο του έργου δεσπόζει πρώτο. Χρόνος.
Ένα χάδι στο χρόνο είναι οι πανέμορφες αυτές ιστορίες. Στο χρόνο που νοείται ως σύμμαχος και όχι ως εχθρός στο διάβα της κάθε μας μέρας. Η αλλαγή των εποχών, οι μήνες, το δέσιμο ή το χάσιμο των ωρών, άυλα αγγίγματα, φιλικές και ερωτικές ανάσες που γεννούν ταπεινή -άρα αιώνια- αγάπη για τη ζωή. Μέσα από μία υπέροχη, στρωτή γλώσσα, που από απλή γίνεται αβίαστα ποιητική, ο Γιάννης Φαρσάρης, ενδύει το συνηθισμένο με μια μαγεία μοναδική, το βάφει με πλούσια και έντονα χρώματα, του χαρίζει μυρωδιές σπάνιες, μα αληθινές, που παρασέρνουν κατά την ανάγνωση. Η "Εβδόμη εσπερινή" θα μπορούσε να είναι ένα ιδιότυπο ημερολόγιο καθημερινότητας, μιας καθημερινότητας που αφήνουμε να περνά δίχως να της δίνουμε ίσως ποτέ τη σημασία που της πρέπει.
Διαβάζουμε στη σελίδα 27: "Θά ‘θελες να έχεις την ευκαιρία να χαίρεσαι περισσότερο τη ζωή σου με απλές, χαλαρές, καθημερινές αποδράσεις. Όχι τίποτε εξωτικά μαγικό, άλλωστε ο τόπος που γεννήθηκες είναι ευλογημένος. Απλά βλέπεις να περνάνε αδιάφορα οι μέρες και βαθιά μέσα σου νιώθεις να μένει μόνο η κρούστα από το άγχος και την πίεση. Είναι το βεβαρημένο πρόγραμμα στη δουλειά, είναι τα χρέη των δανείων που σε κυνηγούν, είναι οι κοινωνικές υποχρεώσεις που σε πιέζουν και σου κατατρώνε την ψυχούλα σου. Χρειάζεσαι χρόνο για τον εαυτό σου, για την οικογένειά σου, για τους φίλους σου. Θέλεις να τους προσφέρεις κομμάτι από σένα αλλά νιώθεις διαρκώς ελλειμματικός."
Κάθε στιγμή μας είναι μοναδική. Κάθε λεπτό μας είναι τόσο μικρό και ταυτόχρονα αιώνιο, αθάνατο, ακριβώς επειδή είναι μοναδικό. Χιλιάδες μικρές μοναδικές στιγμές η κάθε μας μέρα, ψηφίδες πολύχρωμες σε ένα δημιούργημα που μας διαμορφώνει εικόνα όπως και ψυχή, καθώς το αύριο, γίνεται σήμερα και το σήμερα, αφήνεται στο χθες.
Δώδεκα, όσα οι αριθμοί στα καντράν των ρολογιών. Δώδεκα, όσοι οι μήνες. Δώδεκα κινήσεις, σε μια παρτίδα με το χρόνο που όμως δεν βγάζει νικητή ούτε χαμένο.
> Κατεβάστε εντελώς δωρεάν την "Εβδόμη εσπερινή", πατώντας εδώ.

Η ιστορία των Ταρώ

 http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/eswterismou/h-istoria-twn-tarw.html

 Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

Η ιστορία των Ταρώ

Ήδη τον 20ο αιώνα, σε μια εποχή με μεγάλη επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη και πριν από την κυριαρχία της λογικής σκέψης και της προόδου της πληροφορικής, ήταν ορατή η επανεμφάνιση του εσωτερικού κόσμου. Με κάθε βεβαιότητα αυτή η αναγέννηση υπάκουσε στην αναζήτηση νέων πνευματικών αξιών που εμπλούτιζαν τις ζωές των ανθρώπων πριν από το πνευματικό κενό, που δημιουργήθηκε εξαιτίας ενός υλικού κόσμου, ο οποίος κυριαρχείται από τον πόθο για κατανάλωση, σκιάζεται από τους εφιάλτες του πολέμου, την πυρηνική απειλή και το τέλος της χιλιετίας που πλησιάζει.

Αυτή η φωτεινή γραμμή στα σκοτάδια των χρόνων πήρε πολλές μορφές, φόρεσε πολλές μάσκες και πέρασε από τις σκοτεινές εποχές κρατώντας γερά το μυστικό. Μία τέτοια δεσμίδα φωτός φαίνεται να είναι και η τέχνη των Ταρό.

Η προέλευση της τράπουλας Ταρό χάνεται μέσα στην ομίχλη του παρελθόντος. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ήρθε από την Κίνα ή την Κορέα όπου και δημιουργήθηκε τον 10ο ή τον 11ο αιώνα, κάποια άλλοι πως είναι ινδικής προέλευσης και την έφεραν μαζί τους οι Τσιγγάνοι, κάποιοι πως αποτελεί την Κιβωτό της Καββαλιστικής ή και της Αιγυπτιακής σοφίας. Το ίδιο αμφιλεγόμενες είναι και οι προσπάθειες της εξήγησης της λέξης Ταρό. Μερικοί υποστηρίζουν πως η ονομασία οφείλεται στον ποταμό Ταρό της Β. Ιταλίας, στην οποία μάλιστα πρωτοεμφανίστηκε, άλλοι πως προέρχεται από την σανσκριτική λέξη taru που σημαίνει δεσμίδα, άλλοι από τις Αιγυπτιακές λέξεις Tar (δρόμος) και Ro (βασιλιάς) δηλαδή βασιλικός δρόμος.

Αυτή η ομίχλη μυστηρίου καλύπτει ακόμη και τις ερμηνείες αυτού του "παιχνιδιού".
Η κατανόηση του θα έρθει μόλις μπορέσει κανείς να κάνει τα σύμβολα να μιλήσουν, αυτά που ξεπερνούν κάθε ομιλία σε ευφράδεια, γιατί σου επιτρέπουν να βρεις το "χαμένο λόγο" δηλαδή την αιώνια ζώσα σκέψη, της οποίας αυτά αποτελούν την αινιγματική έκφραση. Η αποκρυπτογράφηση των ιερογλυφικά της σιωπηλής σοφίας, που είναι κοινά στους στοχαστές όλων των εποχών, στις θρησκείες, τους μύθους και την ποιητική δημιουργία και θα μας κάνει να αποκαλύψουμε ιδέες που βρίσκονται σε αρμονία και χτίζονται με προβλήματα, τα οποία απασχολούσαν πάντα τον ανθρώπινο νου. Με έναν ποιητικό τρόπο τα σύμβολα μας αποκαλύπτουν ιδέες οι οποίες είναι υπερβολικά αιθέριες ώστε να υποβληθούν στον περιορισμό των λέξεων. Υπάρχουν μερικά πράγματα τόσο λεπτοφυή που πρέπει κανείς να τα νιώσει και να διαισθανθεί.

Το αρχαιότερο παιχνίδι με τράπουλα έρχεται από την Βενετία όπου παιζόταν ήδη τον 14ο αιώνα.

Χωρίζεται σε 2 ξεχωριστές κατηγορίες.

1.       Στις 22 κάρτες ή Μεγάλη Αρκάνα (στα Λατινικά "Αρκάνα" σημαίνει μυστικό) επίσης οι κάρτες αυτές ονομάζονται και "Farots". Αυτή η ομάδα χαρτιών χρησιμοποιούταν για εντελώς διαφορετικό σκοπό από το παιχνίδι, γι αυτό και πολλοί (όπως Ισπανοί παίχτες) τα αφαιρούσαν εντελώς από την τράπουλα.

2.         
    Και στην άλλη κατηγορία που είναι 56 χαρτιά διαιρούμενα σε 4 σειρές:

a.        1η: Ράβδος- Μπαστούνια. Είναι το ραβδί των ευχών ή η μαγική ράβδος, το σκήπτρο της ανδρικής κυριαρχίας, το έμβλημα της αρσενικής αναπαραγωγικής δύναμης,

b.       2η: Κύπελλο-Κούπες. Είναι η κούπα της μαντείας, η δεκτικότητα της γυναίκας, η φανταστική αλλά και φυσική η Μητέρα,

c.        3η: Σπαθί-Σπαθιά. Το ξίφος, η λεπίδα του θαυματοποιού η οποία διαγράφει το σχήμα ενός σταυρού και έτσι μας θυμίζει τη γόνιμη ένωση των δύο αρχών, της αρσενικής και της θηλυκής, τη συγχώνευση και τη συνεργασία των αντιθέτων, Η λεπίδα συμβολίζει ακόμη μια διεισδυτική δράση σαν αυτή του Λόγου ή του Υιού.

d.       4η: Καρά- Πεντάκτινος. Ένας πεντάπλευρος δίσκος σαν σημάδι στήριξης, θέλησης και δύναμης, συμπυκνωμένο υλικό πνευματικής δράσης, σύνθεση που φέρνει την τριάδα στη μονάδα.

Το όνομα Ταρό αποδίδεται μόνο κατ' επέκταση σε όλα τα χαρτιά 22+56 αυστηρά μιλώντας, ο όρος αναφέρεται στα 22 χαρτιά.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΧΕΣ ΤΟΥ ΤΑΡΟ

Στην πραγματικότητα μπορούν να βρεθούν εκδοχές του Ταρό πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Το Αιγυπτιακό Ταρό, το Ταρό της Μασσαλίας, το Ταρό Rider, το εσωτερικό Ταρό κλπ.

Το Ταρό της Μασσαλίας, που επίσης ονομάζεται "το Μασσαλιώτικο" ή "το Γαλλικό", είναι ένα από τα πιο παλιά που υπάρχουν, και ίσως το πιο παραδοσιακό. Είναι επίσης γνωστό και ως "το Ταρό των ονειροπόλων (επινοητών) του μεσαίωνα.". Κάποιοι μελετητές έχουν την άποψη ότι το Ταρό γεννήθηκε στη ζώνη του ποταμού Νείλου ή τη Μικρά Ασία και έφτασε στη Γαλλία από το μεσογειακό λιμάνι της Μασσαλίας.

Το Ταρό Rider που οφείλει το όνομα του στον εκδότη του, γεννήθηκε στη Αγγλία το 1910. Ο συγγραφέας του, Arthur Edward Waite, δέχθηκε κριτική επειδή άλλαξε την εκδοχή κάποιων Aρκάνα 'Άλλαξε την παραδοσιακή εικόνα του χαρτιού του Ήλιου του Μασσαλιώτικου Ταρό, όπου μπορούσε κανείς να δει δύο παιδίά σε ένα μόνο παιδί καβάλα σε άλογο μέσα σε δάσος. Εργάστηκα μαζί με μια καλλιτέχνιδα ονόματι Pamela Colman Smith. Το Ταρό Rider επηρέασε σοβαρά τους μεταγενέστερους σχεδιαστές Ταρό.

Μπροστά στην πρόκληση αυτού του μεγάλου μυστικού πολλοί αποπειράθηκαν να σχεδιάσουν τράπουλες και πολλές από αυτές έχουν μείνει και στην Ιστορία. Όλοι προσπάθησαν να αποδώσουν όσο καλύτερα μπορούσαν την δική τους άποψη, αποκάλυψη. Πολλοί από αυτούς ήταν καλλιτέχνες, ψυχολόγοι κλπ.

Ανάμεσα στους καλλιτέχνες ο Σαλβαντόρ Νταλί σχεδίασε πανέμορφα τραπουλόχαρτα. Από τους ψυχολόγους η Αγγλίδα ψυχαναλύτρια Liz Greene οπαδός της σχολής του Jung, δημιούργησε το Μυθικό Ταρό, εμπνευσμένη από τους μύθους και τις ελληνικές τραγωδίες.

Τον 13ο και 14ο αιώνα οι Ιταλοί προτιμούσαν τις συνθέσεις που απεικόνιζαν μια σειρά θεμάτων, έτσι δημιουργήθηκαν τα "naibi" οι αθώες κάρτες τις οποίες συνιστούσαν ηθικολόγοι όπως ο Μορέλι το 1393. Στο τέλος του 14ου αιώνα οι πρώτες εκπαιδευτικές κάρτες οδήγησαν στην επινόηση των παιγνιόχαρτων τα οποία αποδίδονται στον Φρανσουά Φίμπια που πέθανε το 1419. Η ιδέα των αριθμητικών χαρτιών (άσσος δύο τρία κλπ) φαίνεται να δόθηκε στους παίκτες από τα ζάρια, ενώ το σκάκι τους πρόσφερε τις φιγούρες (Βασιλιάς, Βασίλισσα, και Ιππότης).

Η πιο παλιά ευρωπαϊκή τράπουλα που είναι σήμερα γνωστή χρονολογείται το 14ο αιώνα.

Τι μπορεί όμως να σκεφτεί κανείς για τα 22 χαρτιά που είναι αρχαιότερης προέλευσης από τα άλλα. Αυτές οι παράξενες συνθέσεις αναπαράχθηκαν το 1392 από τον Ζακεμέν Γκριγκονέ "για την ικανοποίηση του άτυχου βασιλιά μας Κάρολου ΣΤ" αλλά φαίνεται ότι ήταν ήδη γνωστές στον Ραμόν Λούλε, ένα έξυπνο αλχημιστή μοναχό που έζησε από το 1234 εώς το 1315.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΑΡΩ

Κατά τον Κουρτ ντε Ζεμπελεν (1725-1784 μ.Χ., Γάλλος μελετητής και ελευθεροτέκτονας) τα Ταρό προέρχονται από την Αίγυπτο έχοντας κρυμένα μέσα τους μεγάλο κομμάτι της Αιγυπτιακής Σοφίας. Παραθέτουμε απόσπασμα από το βιβλίο του Ζεμπελέν "Ο πρωτόγονος κόσμος του Κουρ ντε Ζεμπελέν"

"Αν κανείς ακούσει την δήλωση ότι υπάρχει ακόμα σήμερα ένα έργο των αρχαίων Αιγυπτίων, ένα από τα βιβλία που σώθηκαν, από τις φλόγες που κατέστρεψαν τις έξοχες Βιβλιοθήκες τους, ένα βιβλίο που περιέχει τις πιο γνήσιες δοξασίες του πάνω σε ενδιαφέροντα θέματα, ασφαλώς χωρίς αμφιβολία ο καθένας θα ανυπομονούσε να γνωρίσει ένα τέτοιο πολύτιμο και παράξενο βιβλίο. Και αν καλά γνωστό στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, και ότι για αρκετούς αιώνες βρισκόταν στα χέρια του καθένα, τότε αναμφίβολα η έκπληξη μας θα μεγάλωνε. Αλλά η έκπληξη μας θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη αν μας έλεγαν ότι ποτέ κανείς δεν υποψιάστηκε ότι ήταν Αιγυπτιακό, ότι έχουμε αυτό το βιβλίο χωρίς στην πραγματικότητα να το κατέχουμε, ότι ποτέ κανένας δεν προσπάθησε να αποκρυπτογραφήσει μια σελίδα του και ότι ο καρπός μιας έξοχης σοφίας θεωρείται απλώς σαν μια συλλογή υπερβολικών εικόνων οι οποίες από μόνες τους δεν σημαίνουν τίποτε απολύτως.. Κι όμως γεγονός είναι υπερβολικά αληθινό, αυτό το Αιγυπτιακό βιβλίο, μοναδικός επιζών των έξοχων βιβλιοθηκών τους υπάρχει σήμερα, είναι επίσης τόσο καλά γνωστό ώστε δεν υπάρχει μορφωμένος άνθρωπος που να μην καταδέχθηκε να του ρίξει μία ματιά, αλλά κανένας πριν από μας δεν μάντεψε ποτέ την ένδοξη καταγωγή του. Αυτό το βιβλίο είναι το ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΤΑΡΟ...."

Το 1781 με την έκδοση του βιβλίου αυτού άρχισε να δίνεται σημασία στα Ταρό τα οποία υπήρχαν χωρίς να έχουν καμία αξία.

Ο Κριστιάν στο έργο του "Ιστορία της Μαγείας" συμφωνεί επίσης πάνω στην ιδέα της Αιγύπτου. Ο συγγραφέας μας βάζει να παρακολουθήσουμε μια μύηση του Όσιρη. Στη συνέχεια μπαίνουμε στις κρύπτες της μεγάλης Πυραμίδας της Μέμφιδας όπου ο μυούμενος υφίσταται τρομερές δοκιμασίες που τον οδηγούν σε μια γαλαρία της οποίας οι διπλοί τοίχοι έχουν δύο παραστάδες, δώδεκα από την κάθε μεριά με είκοσι δύο ταμπλό διακοσμημένα με ιερογλυφικές εικόνες. Αυτά είναι τα πρότυπα του Ταρό.

Το άτομο που πρόκειται να γίνει δεκτό περνάει μέσα από αυτές τις εικόνες οι οποίες παρουσιάζουν τη μυστική δοξασία των αρχιερέων. Καθώς περπατάει, ένας φύλακας των μυστικών συμβόλων του δίνει εξηγήσεις που αποτελούσαν την καθοδήγηση του αρχάριου στη μύηση.

Σύμφωνα με την άποψη του, τα μυστικά ιερογλυφικά ήρθαν σε εμάς από τον τελευταίο μυημένο ο οποίος πρέπει να πήρε ένα αντίγραφο από τον τοίχο του βιβλίου του Ερμή και εγκατέλειψε βιαστικά το ιερό καθώς τον καταδίωκαν οι Χριστιανοί. Αυτά τα αντίγραφα που πρέπει να είχαν φτιαχτεί πάνω σε φορητά πλαίσια, πέρασαν στους Γνωστικούς και ύστερα στους Αλχημιστές από τους οποίους και τα κληρονομήσαμε εμείς.

Κατά Ελιφάς Λεβί και της αντιστοιχίας του αριθμού 22 (Μεγάλη Αρκάνα) με τον αριθμό των γραμμάτων του Εβραϊκού αλφαβήτου υπάρχει η πεποίθηση ότι προέρχονται από τους Καβαλιστές. Λέει ο Λεβί:

"Όταν η κυριαρχία του ιερατείου έφτασε στο τέλος της, όταν όλα τα μαντεία του κόσμου σώπασαν μπροστά στο Λόγο του ανθρώπου, μιλώντας μέσω του στόματος του πιο αγαπητού και πιο ευγενούς των σοφών ανθρώπων, όταν η κιβωτός χάθηκε, το ιερό βεβηλώθηκε και ο ναός καταστράφηκε, τότε τα μυστήρια του "Εφοδ" και των "Τεραφίμ" τα οποία δεν χαράσσονταν πια πάνω στο χρυσό και στις πολύτιμες πέτρες, γράφτηκαν ή μάλλον χαράχτηκαν από λίγους σοφούς Καμπαλιστές πάνω σε ελεφαντόδοντο, σε περγαμηνή, σε ασήμι και σε βερνικωμένο δέρμα και τέλος πάνω σε απλά χαρτιά. Τα οποία πάντα η επίσημη Εκκλησία υποψιαζόταν ότι περιέχουν το επικίνδυνο κλειδί των μυστηρίων της. Από αυτά προέρχονται εκείνα τα Ταρό, η αρχαία καταγωγή των οποίων (όπως ανακαλύφτηκε από την μελέτη του Κουρτ ντε Ζεμπελέν μέσω της γνώσης του για τα ιερογλυφικά και τους αριθμούς) κούρασε τόσο πολύ την αναμφίβολη οξυδέρκεια και την επίμονη έρευνα του Ετέιλλα".

Είναι γνωστό πιά ότι οι δύο εκδόσεις αυτού του παιχνιδιού που έχουμε χρονολογούνται το 1470 και το 1485, αλλά μπορεί κανείς να υποθέσει ότι ο χαράκτης εκείνης της εποχής το εμπνεύστηκε από αρχαιότερο πρότυπο.

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

     OCEANO GRYPO EDOTORIAL Eκδόσεις ΔΟΛ

     Εγκυκλοπαίδεια Ήλιος

     Εγκυκλοπαίδεια Εσωτερισμού

      Εγκυκλοπαίδεια PAPUROS LARUS

     ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ Άρθρο

     Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΑΡΟ του Οσβαλντ Βιρτ Εκδ. Πύρινος Κόσμος

Ν. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ "Ἡ βρύση τοῦ πουλιοῦ '

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Ν. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ "Ἡ βρύση τοῦ πουλιοῦ '

Κάνε με ἀηδόνι Θεέ μου, πᾶρε μου ὅλες
τὶς λέξεις κι ἄφησέ μου τὴ φωτιά,
τὴ λαχτάρα, τὸ πάθος, τὴν ἀγάπη,
νὰ τραγουδῶ ἔτσι ἁπλά, ὅπως τραγουδοῦσαν
οἱ γρῦλοι μία φορὰ κι ἀντιλαλοῦσε
ἡ Πλούμιτσα τὴ νύχτα. 

Ὅπως ἡ βρύση τοῦ Πουλιοῦ μὲς στὴ φτέρη. 

Νὰ γιομίζω
μὲ τὸ μουμούρισμά μου τὴ μεγάλη
κυψέλη τ᾿ οὐρανοῦ. Νὰ θησαυρίζω
τὰ νερὰ τῶν βροχῶν καὶ τὶς ἀνταύγειες
ἀπ᾿ τὸ θαῦμα τοῦ κόσμου. Νὰ μ᾿ ἁπλώνουν

τὶς φοῦχτες τους οἱ ἄνθρωποι κι ἕνας ἕνας
νὰ προσπερνοῦν. Κι ἀδιάκοπα νὰ ρέω
τὴ ζωή, τὴν ἐλπίδα, τὴ λάμψη τοῦ ἥλιου,
τοῦ ἡλιογέρματος τὸ γαρουφαλένιο

ψιχάλισμα στὰ ὄρη, τὴ χαρά,
τὰ χρώματα νὰ ρέω τοῦ οὐράνιου τόξου
καὶ τὴ βροχούλα τῆς ἀστροφεγγιᾶς.
Ὢ τί καλὰ πού ῾ναι σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο!

Brookesia micra

http://lefobserver.blogspot.gr/2012/08/brookedia-micra.html?spref=fb

BROOKEDIA MICRA

H Brookesia micra είναι ένα μικρό είδος χαμαιλέοντα το οποίο ζει σε μία νησίδα βόρεια της Μαδαγασκάρης. Πρόκειται για το μικρότερο γνωστό είδος χαμαιλέοντα και είναι το μικρότερο είδος ερπετού γενικότερα. Σε πλήρη ανάπτυξη φτάνει σε μήκος 29 χιλιοστών (περίπου τρία εκατοστά).

Το είδος ανακαλύφθηκε από αποστολή γερμανών ερπετολογών στη βόρεια Μαδαγασκάρη τη περίοδο 2003 με 2007, μαζί με άλλα τρία είδη χαμαιλέωντα. Το είδος απαντάται σε ένα μικρό νησί υπάρκτια της βόρειας Μαδαγασκάρης.

Σήμερα...10/3

Εικονοθεραπεία 64

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-   

 

Muffins (Μάφινς) με μακαρόνια και ανάμεικτα τυριά

Muffins (Μάφινς) με μακαρόνια και ανάμεικτα τυριά

500 γραμμ. μακαρονάκι κοφτό
2 κουταλιές βούτυρο λιωμένο
2 κουταλιές λάδι

2 αυγά 1 κούπα γάλα 1 κούπα ψίχα ψωμιού μπαγιάτικο 1 κούπα τριμμένο ημίσκληρο τυρί 1 κούπα τριμμένη γραβιέρα 2 κουταλιές τυρί κότατζ 100 γραμμ. κατσικίσιο τυρί 100 γραμμ. τυρί φέτα 1 κόκκινη πιπεριά φλωρίνης 4 κλωναράκια μαϊντανό Αλάτι, πιπέρι πιπέρι καγιέν 

Βράζουμε τα μακαρόνια και τα στραγγίζουμε. Τα ξεπλένουμε με νερό, τα στραγγίζουμε και τα βάζουμε σε ένα μπολ.

Χτυπάμε τα αυγά και τα προσθέτουμε στα μακαρόνια. Στη συνέχεια προσθέτουμε το γάλα, το βούτυρο, το λάδι, την ψίχα ψωμιού, την πιπεριά, τον μαϊντανό, τα τυριά, αλάτι, πιπέρι και ανακατεύουμε μέχρι να ομογενοποιηθούν όλα τα υλικά.

Κόβουμε χαρτιά ψησίματος σε μικρά τετράγωνα όσο να χωράνε στις θήκες του ταψιού για muffins, τα μουσκεύουμε με λίγο νερό, τα στίβουμε για να στραγγίξουν όλα τα υγρά και τα τοποθετούμε στις θήκες του ταψιού.

Μ’αυτόν τον τρόπο το χαρτί θα πάρει ακριβώς το σχήμα που θέλουμε. Με ένα κουτάλι παίρνουμε μια καλή ποσότητα από το μείγμα και γεμίζουμε τις χάρτινες θήκες.

Μπορούμε να τα σερβίρουμε με δυο τρόπους. Να τα βάλουμε σε μια πιατέλα με τα χαρτάκια ή να τοποθετήσουμε τα muffins σε μια πιατέλα αφού τα ξετυλίξουμε από τις χάρτινες θήκες.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς για 30 λεπτά μέχρι τα τυριά να πάρουν ένα ρόδινο χρώμα.

enter2life.gr   

Παντελής Θαλασσινός - Θα βρεθούμε ξανά

http://youtu.be/k91ySWKe4fY

Το μοναστήρι της Παλαιοκαστρίτσας

Στα Μονοπάτια των Μονών και των Μεγάλων Ζωγράφων

 

Το μοναστήρι της Παλαιοκαστρίτσας

Το μοναστήρι της Παλαιοκαστρίτσας κτίστηκε σύμφωνα με μία παλαιά επιγραφή που έχει στην είσοδό του το 1228. Όμως η ιστορική έρευνα εντοπίζει την αρχή της ύπαρξής του στα μέσα του 15 ου αι. Αφορμή για τη δημιουργία του δόθηκε, όπως διασώζει η παράδοση, με την εύρεση της εικόνας με τη μορφή της Υπεραγίας Θεοτόκου. Στη Μονή διασώζονται αξιόλογες εικόνες κυρίως κρητικής τεχνοτροπίας που ανάγονται μεταξύ του 15ου με 18ου αιώνα. Πολλά ακόμη σημαντικά κειμήλια μπορεί να δει ο επισκέπτης και εκτός του καθολικού στο μουσείο που διαθέτει η Μονή.

Ασπίδα κατά της λευχαιμίας το σέλινο και ο μαϊντανός

► Ασπίδα κατά της λευχαιμίας το σέλινο και ο μαϊντανός
Τα λαχανικά όπως το σέλινο και ο μαϊντανός που περιέχουν απιγενίνη, ένα φυσικό φλαβονοειδές, μπορεί να βοηθούν στην πρόληψη της λευχαιμίας.
Δοκιμές που έγιναν έδειξαν ότι η απιγενίνη, ένα συνηθισμένο συστατικό των φρούτων και των λαχανικών, μπορεί να σταματήσει την ανάπτυξη δύο ειδών κυττάρων στη λευχαιμία και να μειώσει τις πιθανότητες επιβίωσής τους, σύμφωνα με τον δρα Μάικελ Πεπέλενμπος του Πανεπιστημίου του Γκρόνινγκεν, στην Ολλανδία.

Τα πορίσματα της έρευνας αυτής δείχνουν ότι η απιγενίνη μπορεί να είναι ένα πολλά υποσχόμενο στοιχείο για την πρόληψη της λευχαιμίας, προσθέτει ο ίδιος στην επιστημονική επιθεώρηση «Cell Death and Disease».

Ωστόσο ο δρ Πεπέλενμπος προειδοποιεί παράλληλα ότι από την έρευνα αυτή βρέθηκε επίσης ότι η απιγενίνη αντιδρά στη χημειοθεραπεία, μπορεί δηλαδή να εμποδίσει τις συνήθεις θεραπείες στις οποίες υποβάλλονται άνθρωποι που έχουν διαγνωστεί με λευχαιμία.

«Η απιγενίνη μπορεί να είναι ένα χρήσιμο προληπτικό μέσο όσον αφορά τη λευχαιμία, αλλά δεν θα πρέπει να λαμβάνεται ταυτοχρόνως με τη χημειοθεραπεία που γίνεται μετά τη διάγνωση της ασθένειας, καθώς μπορεί να παρεμβαίνει στις θετικές επιδράσεις της θεραπείας», σημείωσε.

Τα φλαβονοειδή είναι φυσικά συστατικά των λαχανικών και των φρούτων που έχουν αντιοξειδωτικές ιδιότητες και προστατεύουν τα κύτταρα από τη ζημιά που προκαλούν τα μόρια του οξυγόνου.

Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι η απιγενίνη, η οποία υπάρχει στο σέλινο, τον μαϊντανό, το κόκκινο κρασί, την σάλτσα τομάτας και άλλα τρόφιμα που έχουν ως βάση τους φυτικά συστατικά, μπορεί επίσης να είναι ωφέλιμη και για την προστασία από τον καρκίνο των ωοθηκών.

tanea.gr