Τα ελληνικά μουσικά όργανα

APXAIA EΛΛAΣ

Τα ελληνικά μουσικά όργανα από την αρχαιότητα ως σήμερα είναι το θέμα ενός συλλογικού τόμου επιστημόνων του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, που μόλις κυκλοφόρησε από το Τελλόγλειο Ιδρυμα Τεχνών. Καρπός πενταετούς έρευνας του Αρχείου Μουσικής Εικονογραφίας και Φιλολογικών Πηγών του ΑΠΘ με την επιστημονική επίβλεψη της καθηγήτριας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών κυρίας Αλεξάνδρας Γουλάκη - Βουτυρά αυτό το έργο αποτελεί μία διαχρονική ματιά στα όργανα και τη μουσική στην Ελλάδα. Ο τίτλος του είναι «Ελληνικά Μουσικά Οργανα - Αναζητήσεις σε εικαστικές και γραμματειακές μαρτυρίες (2000 π. Χ. -2000 μ. Χ.)» και η έκδοσή του υπήρξε ευγενική χορηγία του Σωματείου «Υποτροφίες Μαρία Κάλλας» ενώ όλο το ερευνητικό έργο πραγματοποιήθηκε χάρη στη γενναιόδωρη χορηγία του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς.

Αρχαιολόγοι, βυζαντινολόγοι, ιστορικοί, φιλόλογοι, μουσικολόγοι και άλλοι επιστήμονες ένωσαν τις δυνάμεις τους για αυτή την εκτεταμένη συλλογή και μελέτη εικονογραφικών και γραμματειακών μαρτυριών από την Προϊστορική εποχή ως τις μέρες μας. Χωρίς να λείπουν οι ερευνητές διεθνούς κύρους, που καταθέτουν πρωτότυπες μελέτες για τα όργανα, τη μουσική και τα προβλήματα που προκύπτουν από την έρευνα. Ειδικές οπτικές εξάλλου από την πλευρά της Αρχαιολογίας, της Φιλολογίας ή της κατασκευής μουσικών οργάνων οδηγούν σε ενδιαφέρουσες απόψεις και προσεγγίσεις της μουσικής.
Στον τόμο συμμετέχουν οι: Μαρία Αλεξάνδρου, Andrew Barker, Μαρία Βουτσά, Gabriela Currie, Αλεξάνδρα Γουλάκη - Βουτυρά, Stefan Hagel, Κατερίνα Κολοτούρου, Egert Poehlmann, Massimo Raffa, Αντωνία Ρουμπή, Tilman Seebass, Ελισάβετ Σωτηρούδη. Η παρουσίαση της έκδοσης εξάλλου, η οποία, όπως γίνεται φανερό αφορά μεγάλη γκάμα ενδιαφερομένων για τη μουσική και τα ελληνικά όργανα έγινε στο Μέγαρο Μουσικής φιλοξενούμενη του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής.

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=503697

Αρκεί να το φανταστείτε

► Αρκεί να το φανταστείτε και θα γίνει

Η δύναμη της θέλησης είναι πολύ σημαντική.

Οι άνθρωποι συχνά ξεχνούν τη δύναμη που κρύβουν μέσα τους. Ζουν μέσα στην έντονη καθημερινότητα, αναλώνοντας την ενέργεια τους πολλές φορές χωρίς νόημα. Έχουν σταματήσει να ονειρεύονται και να φαντάζονται το μέλλον τους. Πώς θα ήθελαν να είναι η ζωή τους μετά από μερικά χρόνια;

Ο Ιούλιος Βερν δήλωσε κάποια φορά «όλα όσα μπορεί ο άνθρωπος να φανταστεί οι άλλοι θα το κάνουν πραγματικότητα». Και βέβαια η περίπτωσή του είναι το τέλειο παράδειγμα ως προς αυτό, αφού πολλές εφευρέσεις των βιβλίων του, το υποβρύχιο ή ο πύραυλος, για να μην πάμε πιο μακριά,κατέληξαν πραγματικότητες. Ο Αϊνστάιν διαβεβαίωνε πως όποιος έχει φαντασία βγάζει από το τίποτα έναν ολόκληρο κόσμο με τη μεγαλύτερη ευκολία. Ο Ισπανός ποιητής Gustavo Adolfo Bécquer έλεγε με τη σειρά του πως «η φαντασία χρησιμεύει για να ταξιδεύεις και κοστίζει λιγότερο».

Αν θέλετε να ξαναβρείτε την φαντασία σας και να την όρεξη σας για ζωή, διαβάστε μερικές συμβουλές παρακάτω:

• Συντονιστείτε με τη διαίσθηση και την πλάγια σκέψη
• Απαλλαχτείτε από μονότονες συνήθειες που δεν χρησιμεύουν σε τίποτα
• Τροφοδοτήστε το μυαλό σας με βιβλία, ταινίες και παιχνίδια.
• Φυλάξτε χρόνο ώστε η φαντασία να μπορέσει να περιπλανηθεί όπως της αρέσει.
• Σκεφτείτε το υπερθετικά απίθανο.
• Εφαρμόστε το brainstorming.
• Έχετε πάντα επάνω σας ένα μπολάκι για τις ιδέες σας.
• Σημειώστε τα πιο ενδιαφέροντα όνειρα.

jenny.gr

Σε βάθος σχεδόν 11.000 μέτρων

http://www.apocalypsejohn.com/2013/03/se-megalo-vathos-zoun-kai-vasileyoun-ta-mikrovia.html

Σε βάθος σχεδόν 11.000 μέτρων «ζουν και βασιλεύουν» τα μικρόβια

Στο βαθύτερο σημείο του πλανήτη μας εντοπίστηκε ένα άκρως δραστήριο οικοσύστημα μικροβίων.
Σε βάθος σχεδόν 11.000 μέτρων, στην Τάφρο των Μαριανών στον δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό μια διεθνής επιστημονική ομάδα Δανών, Γερμανών, Βρετανών και Ιαπώνων ερευνητών ανακάλυψε μια ποικιλία οργανισμών να ζει σε ακραίες συνθήκες (παγωμένη θερμοκρασία, πίεση περίπου 1.100 μεγαλύτερη από εκείνη στην επιφάνεια της θάλασσας, πλήρες σκοτάδι), που έως πρόσφατα θεωρούνταν εχθρικές για τη ζωή.
Η διεθνής αυτή έρευνα, με επικεφαλής τον καθηγητή Ρόνι Γκλουντ του πανεπιστημίου της Νότιας Δανίας, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό γεωπιστημών «Nature Geoscience».
«Τα βαθύτερα μέρη των βαθιών θαλασσών σίγουρα δεν αποτελούν νεκρές ζώνες», δήλωσε ρε ο Σκοτσέζος ερευνητής δρ Ρόμπερτ Τούρνεβιτς. «Αυτά τα μικρόβια αναπνέουν όπως εμείς. Υπάρχει εντυπωσιακά μεγάλη ποσότητα τροφής εκεί κάτω και μάλιστα φρέσκια και πολύ θρεπτική», πρόσθεσε.
Οι επιστήμονες έστειλαν, το 2010, ένα μη επανδρωμένο ρομποτικό βαθυσκάφος βάρους 600 κιλών στην τεράστια υποθαλάσσια τάφρο, από όπου συνέλλεξε δείγματα από το λασπωμένο ίζημα του βυθού σε βάθος έως 20 εκατοστών. Η μετέπειτα ανάλυση έδειξε μεγάλες ποσότητες οξυγόνου και ένα μεγάλο αριθμό μικροβίων. Κάθε κυβικό εκατοστό του ιζήματος του βυθού περιείχε περίπου 10 εκατ. μικρόβια.
Μάλιστα, οι πρωτόγονοι μονοκύτταροι μικροοργανισμοί ήσαν δέκα φορές περισσότεροι και δύο φορές πιο δραστήριοι σε βάθος 11 χιλιομέτρων από ό,τι σε πιο ρηχά νερά βάθους πέντε έως έξι χιλιομέτρων. Τα μικρόβια βρίσκουν στο βυθό της τάφρου των Μαριανών αφθονία νεκρής φυτικής και ζωικής ύλης, που καταβυθίζεται σιγά-σιγά από τα μικρότερα βάθη και αποσυντίθεται αργά όταν πια φθάσει στο βυθό και αρχίσει να μετατρέπεται σε ίζημα.
Είναι τελικά τόσο μεγάλες αυτές οι ποσότητες οργανικών υλικών (βρώσιμων από τα μικρόβια), που οι επιστήμονες δεν αποκλείουν πλέον ότι η τάφρος και οι άλλες αβυσσαλέες περιοχές των ωκεανών, παρόλο που αποτελούν μόνο το 2% των παγκόσμιων ωκεανών, παίζουν τελικά ρόλο – κλειδί στον λεγόμενο «κύκλο του άνθρακα» στον πλανήτη μας και, κατά συνέπεια, στη ρύθμιση του κλίματος της Γης.

ΠΗΓΗ

ΦΥΛΑΚΑ ΑΓΓΕΛΕ, ΦΥΛΑΞΕ ΜΕ

 http://www.agioritikovima.gr/perizois/16639-fulaka-aggele

«ΦΥΛΑΚΑ ΑΓΓΕΛΕ, ΦΥΛΑΞΕ ΜΕ»

Μια φορά, στη Ρωσία ένα ορφανό αγοράκι μεγάλωνε με τη γιαγιά του.
Η γιαγιά του εντελώς αγράμματη γυναίκα, δεν ήξερε καμιά προσευχή αλλά τον έμαθε μόνο να λέει: «Φύλακα άγγελε, φύλαξέ με».
Έτσι το παιδί συνήθισε πάντα να λέει αυτή την προσευχούλα. Πρωί και βράδυ και παντού όπου βρισκόταν.

Το παιδί μεγάλωσε, υπηρέτησε στο Αυτοκρατορικό ναυτικό και όταν απολύθηκε με τα χρήματα της αποζημίωσης ξεκίνησε για τα μέρη του. Ωστόσο καθόταν αρκετά μακρυά από την θάλασσα και έπρεπε να περάσει μέσα από δάση.

Στη Ρωσία υπάρχουν κατά διαστήματα πανδοχεία που επιδοτούνται από το κράτος για να προσφέρουν κατάλυμα στους οδοιπόρους και ταξιδιώτες. Υποχρεωτικά. Αλλιώς τιμωρούνται.

Ο απολυμένος ναύτης αναγκάστηκε να ζητήσει καταφύγιο σε μια τέτοια καλύβα που την φύλαγαν ένας γέρος με μια γριά.

Διστακτικά κτύπησε την πόρτα αλλά από μέσα άκουσε βρισιές και βλασφήμιες, αντί να τον ανοίξουν ως όφειλαν.

— Φύγε, του φώναξαν, δεν υπάρχει κατάλυμα για σένα. Τράβα πιο κάτω.

— Σας παρακαλώ ανοίξτε μου παρακάλεσε το παιδί. Δείξτε Λίγη καλοσύνη. Η νύχτα απόψε είναι πολλή άγρια και φοβάμαι. Θα με φάνε οι λύκοι και τα άγρια θηρία.

— Διώξτον διώξτον, φώναζε η γριά στο γέρο. Δεν θέλω απόψε ξένους εδώ.

— Σας παρακαλώ επέμενε και πάλι το παιδί...

Τότε ο γέρος άνοιξε λίγο την πόρτα, ξεπρόβαλε ένα πολύ άγριο μούτρο, ενώ τα χνώτα του μύριζαν άφθονο οινόπνευμα. Αλλά και γενικά από μέσα αναδιδόταν μπόχα από μυρωδιά ποτού.

— Τι θέλεις, ξανάπε ο γέρος άγρια, για να φύγει.

— Σας παρακαλώ, είπε και πάλι το παιδί. Μη με διώχνετε. Είναι άγρια η νύχτα. Εν ανάγκη και να πληρώσω. Έχω λεφτά. Ορίστε.

Κι έβγαλε τα λεφτά. Αθώο παιδί. Ο γέρος μόλις άκουσε για λεφτά γούρλωσε τα μάπα.

— Είπες λεφτά; έκανε. Και που τα βρήκες εσύ τα λεφτά;

Το παιδί εντελώς αθώο του έδειξε τα λεφτά του.

— Να ορίστε έχω λεφτά. Τώρα απολύθηκα και έχω...

Ο γέρος όταν είδε τα λεφτά άνοιξε την πόρτα.

Άντε πέρνα, του είπε.

Εν τω μεταξύ η γρηά όλο και φώναζε από μέσα μεθυσμένη να τον ξαποστείλει από ‘κεί που ήρθε.

Πω-πω! κακία, σκέφτηκε το παιδί. Είπα να περάσω μια νύχια και κάνουν έτσι. Πού να τους έλεγα ότι θέλω να μείνω κανένα χρόνο!

Τον πέταξαν σε μια γωνιά στο σκοτεινό δωμάτιο και πήγαν να συνεχίσουν την κραιπάλη τους. Ο νέος φοβήθηκε πολύ τα πρόσωπά τους, μετάνιωσε αλλά τώρα ήταν ήδη πολύ αργά. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Είπε την προσευχούλα που την έμαθε η γιαγιά του «φύλακα άγγελε, φύλαγέ με» και όπως ήταν ψόφιος από την κούραση τον πήρε γρήγορα ο ύπνος. Αλλά ξαγρυπνούσαν οι άγγελοι του!

Τί μεγάλο πράγμα! Διότι μόλις πέρασε λίγη ώρα και κατάλαβαν ο γέρος με τη γριά ότι τον πήρε ο ύπνος, ανοίγει σιγά-σιγά ο γέρος την πόρτα, και μπαίνει μέσα. Στο μισό φως φάνηκε να κρατάει ένα τσεκούρι στο χέρι και σιγά- σιγά πηγαίνει πάνω απ' το Κεφάλι του παιδιού, να το σκοτώσει.

- Τελείωνε γρήγορα, φώναξε αχνά η γριά. Πριν προλάβει να ξυπνήσει κατέβασέ το! Μια κι έξω σου λέω.

Κι όμως σαν να σκούντησε κάποιος το παιδί άνοιξε τα μάπα του. Τι νά δει! Ο γέρος έτοιμος να του κατεβάσει το τσεκούρι στο κεφάλι. Κρύος ιδρώτας τον έλουσε!

Και ξαφνικά εκείνη τη στιγμή κάποιος χτύπησε την εξώπορτα. Τραντάχτηκε όλο το σπίτι. Τάκα, τάκα, τάκα...

— Αστυνομία, ανοίξτε, ανοίξτε γρήγορα... Τάκα, τάκα, τάκα και τα χτυπήματα όλο και πλήθαιναν.

— Ανοίξτε γρήγορα! Αστυνομία! Θα σπάσουμε την πόρτα. Κάντε γρήγορα, Αστυνομία....

Γέρος και γριά τα ‘χασαν. Ο γέρος έκρυψε γρήγορα το τσεκούρι κάτω από το κρεβάτι κα έπεσε στα πόδια του ναύτη και τον εκλιπαρούσε να μην πει τίποτα στην αστυνομία. Να μην τον προδώσει. Ενώ η γριά έκαμνε κάτι σαστισμένα κι έλεγε:

— Ναι, ναι, τώρα, τώρα αμέσως, μια στιγμή... θ' ανοίξω...

— Ανοίξτε, ανοίξτε γρήγορα έκανε πάλι απ' έξω η φωνή. Τελείωσε η υπομονή μας, γρήγορα...

— Σε παρακαλώ, μην με προδίδεις, έλεγε ο γέρος.

— Εγώ, τόλμησε να κάνει το παιδί... δεν...όχι...

Με το που πήγε ο γέρος προς την εξώπορτα, ο νέος ανοίγει το παράθυρο και πηδάει απ' έξω και το σκάζει. Ισόγειο βλέπετε, ήταν το σπιτάκι. Πήγε πίσω από κάτι θάμνους και τι να δει! Ούτε αστυνομία, ούτε άλογα, ούτε τίποτα.

Όλα τα είχαν κάνει οι Άγγελοι που τους είχε επικαλεστεί τόσες φορές για να τον φυλάγουν. Και φύλαγαν.

κατά των εγκεφαλικών

► Πράσινο τσάι και καφές κατά των εγκεφαλικών

Ερευνητές εξέτασαν την ευεργετική δράση των δύο ροφημάτων

Μια ακόμη έρευνα που αφορά την ευεργετική δράση του καφέ και του πράσινου τσαγιού όσον αφορά την πρόσληψη των εγκεφαλικών επεισοδίων έρχεται να προστεθεί στη μακριά σειρά ερευνών για τις ευεργετικές ιδιότητες αυτών των δυο ροφημάτων. Η έρευνα είναι ιαπωνική και διεξήχθη σε 83.000 ανθρώπους, 45-74 ετών που παρακολουθήθηκαν επί 13 χρόνια περίπου.

Οι ειδικοί παρατήρησαν ότι εκείνοι που έπιναν τουλάχιστον ένα φλιτζάνι καφέ την ημέρα μείωναν τον κίνδυνο εγκεφαλικού κατά 20%. Το ίδιο (δηλαδή μείωση του κινδύνου κατά 20%) παρατήρησαν και για εκείνους που έπιναν τουλάχιστον τέσσερα φλιτζάνια τσάι. Επίσης, εκείνοι που έπιναν δύο ή τρία φλιτζάνια πράσινο τσάι την ημέρα είχαν κατά 14% μικρότερο κίνδυνο εγκεφαλικού.

Ειδικότερα ο κίνδυνος των αιμορραγικών εγκεφαλικών επεισοδίων μειωνόταν κατά 32% για όσους έπιναν ένα φλιτζάνι καφέ ή δυο φλιτζάνια πράσινο τσάι την ημέρα. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Stroke.

vita.gr

ΣΕΡΑΦΙΝΟ

http://lefobserver.blogspot.gr/2008/03/blog-post_04.html?spref=fb

SERAFINO - ΣΕΡΑΦΙΝΟ

Σεραφίνο

Ο Σεραφίνο είναι χαρακτήρας και περιοδικό κόμικς, δημιούργημα του ιταλού σχεδιαστή Τσιαμπίνο.
Ο Σεραφίνο είναι ένας φτωχός αλλά καλόκαρδος αλητάκος με χαρακτηριστικά ανθρωπόμορφου καγκουρώ. Γνώρισε τεράστια επιτυχία τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ελλάδα όπου πρωτοκυκλοφόρησε το 1969 από τον εκδοτικό οίκο Καμπανά. Η απήχησή του ήταν πολύ μεγάλη και έφτασε τη δεκαετία του '70 να πουλά δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα κάθε εβδομάδα. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 η κυκλοφορία του μειώνονταν ώσπου σταμάτησε να εκδίδεται στην Ελλάδα το 1992. Παρόμοια ήταν η πορεία του και στην ιταλική αγορά, όπου επίσης διακόπηκε η έκδοσή του μετά τον θάνατο του δημιουργού του.

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΑΣΤΕΡΙΑΣ

http://lefobserver.blogspot.gr/2008/12/blog-post_19.html?spref=fb

STARFISH - ΑΣΤΕΡΙΑΣ

Αστερίας
Ο αστερίας είναι εχινόδερμο ζώο της τάξης των Αστεροειδών. Το σώμα του παρουσιάζει ακτινωτή συμμετρία. Τυπικά έχει πέντε βραχίονες ή και περισσότερους, οι οποίοι σχηματίζουν πεντάκτινη συμμετρία. Ο σκελετός του βοηθά μόνο στην προστασία του και όχι στην κίνηση, η οποία γίνεται με σύστημα ποδιών- σωλήνων. Φέρουν ενδοσκελετό, που σημαίνει ότι σχετίζονται με τα Χορδωτά. Η τροφή τους περιλαμβάνει συνήθως ζώα με κέλυφος, όπως μύδια, αχιβάδες και στρείδια. Απαντώνται σε όλους τους ωκεανούς του πλανήτη.Περιγραφή
Οι αστερίες αποτελούνται από έναν κεντρικό κυκλικό δίσκο, ο οποίος φέρει βραχίονες («μπράτσα») σε πεντάκτινη συμμετρία. Το στόμα τους είναι κάτω από τους αστερίες και στην επάνω πλευρά τους έχουν ένα είδος φίλτρου για το νερό. Ο ρόλος του είναι να παρέχει νερό στους αστερίες για να κινηθούν. Πολλοί αστερίες έχουν και σειρές από αγκάθια για την άμυνά τους από τους εχθρούς ενώ άλλοι δεν έχουν καθόλου. Στο άκρο του κάθε βραχίονα υπάρχει ένα μικροσκοπικό μάτι, με το οποίο το ζώο μπορεί να δει, μόνο αν είναι φως ή σκοτάδι. Η κίνηση του αστερία γίνεται με τη βοήθεια ποδιών- σωλήνων. Η πέψη του αστερία γίνεται με δύο στομάχια: ένα για την καρδιά και ένα για τον πυλωρό. Το καρδιακό στομάχι μοιάζει με σάκο και βρίσκεται στο κεντρικό μέρος του σώματος του ζώου. Μπορεί να «γυρίσει» και να βγει έξω από το σώμα του αστερία, όταν χωνεύει την τροφή του. Μερικά είδη χρησιμοποιούν το υδραγγειακό τους σύστημα κίνησης για να ανοίγουν το όστρακο των Δίθυρων ζώων με τα οποία τρέφονται. Αυτό γίνεται με το να βυθίζουν τα στομάχια τους μέσα στα όστρακα των διθύρων. Όταν χωνευτεί κατά ένα μέρος η τροφή, το καρδιακό στομάχι επιστρέφει στο εσωτερικό του σώματος και η μισοχωνεμένη τροφή πηγαίνει στο πυλωρικό στομάχι. Η επιπλέον πέψη γίνεται στο έντερο. Τα απόβλητα εξέρχονται από τον πρωκτό του ζώου ή όταν απουσιάζει, όπως σε μερικά είδη, από το στόμα του. Το νευρικό του σύστημα είναι περίπλοκο.Τροφή
Η κύρια τροφή του αστερία είναι τα μαλάκια, όπως τα μύδια, τα στρείδια, οι αχιβάδες και άλλα ζώα με όστρακο. Η ικανότητα του αστερία να χωνεύει την τροφή του έξω από το σώμα του, τον κάνει να κυνηγά λεία που είναι πολύ μεγαλύτερη απ[ό το στόμα του. Έτσι, εκτός από μικρά σε μέγεθος μαλάκια, οι αστερίες τρέφονται και με αρθρόποδα ακόμα και μικρά ψάρια, ειδικά όταν είναι ετοιμοθάνατα. Αρκετά είδη μπορούν να ζήσουν για αρκετό καιρό χωρίς τροφή. Πιστεύεται ότι πιθανότατα λαμβάνουν θρεπτικά συστατικά από οργανικές ύλες που είναι διαλυμένες στο θαλασσινό νερό. Επίσης, πολλά είδη τρέφονται με οργανισμούς σε αποσύνθεση.

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Σαρακοστιανό κέικ ινδοκάρυδο

► Σαρακοστιανό κέικ ινδοκάρυδο

για ταψάκι ή pyrex 30x40 εκατοστά
• 1 κρασοπότηρο χλιαρό νερό (ή χυμό πορτοκαλιού)
• 1 1/2 νεροπότηρο Αλεύρι (Φαρίνα κόκκινη που φουσκώνει μόνη της)
• 1 νεροπότηρο Ζάχαρη άσπρη
• 160 γρ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
• 160 γρ. Ινδοκάρυδο
• 2 κουταλάκια μπέϊκιν πάουντερ
ΓΙΑ ΤΟ ΣΙΡΟΠΙ
• 1 1/2 νεροπότηρο Ζάχαρη
• 1 1/2 νεροπότηρο Νερό

ΓΙΑ ΚΑΛΥΨΗ (Προαιρετικά)
• 200 γρ. Κουβερτούρα
• 2 κουταλιές μαργαρίνη

Χτυπάμε το ελαιόλαδο με την ζάχαρη, να ασπρίσει, όσο γίνεται και να γίνει πολτός, ρίχνουμε το ινδοκάρυδο, μετά το αλεύρι και τελευταίο το χλιαρό νερό, μέσα στο οποίο έχουμε διαλύσει το μπέικιν.

Λαδώνουμε το ταψί, αδειάζουμε και στο φούρνο, στους 180 οC, για 20-25 λεπτά, μέχρι να ροδίσει και να ξεκολλάει (δοκιμάζουμε στο κέντρο με οδοντογλυφίδα, να βγαίνει στεγνή).

Για το σιρόπι, βράζουμε το νερό με την ζάχαρη, επί 3 λεπτά και σιροπιάζουμε περιχύνοντας σιγά-σιγά.

Από πάνω πασπαλίζουμε με ινδοκάρυδο, αν θέλουμε.

stamarstavros.blogspot.gr

Η Απελευθέρωση της Καλαμάτας

23 Μαρτίου 1821 - Η Απελευθέρωση της Καλαμάτας

Επαναστατικός αναβρασμός επικρατούσε στη Μάνη τον Μάρτιο του 1821. Ο Κολοκοτρώνης βρισκόταν στην Καρδαμύλη και οι Φιλικοί είχαν κάμψει τις αντιρρήσεις του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη για το άκαιρο του ξεσηκωμού.

Στα μέσα του μηνός ένα πλοίο φορτωμένο με πολεμοφόδια, σταλμένο από τους Φιλικούς της Σμύρνης, φθάνει στο λιμάνι του Αλμυρού, έξω από την Καλαμάτα. Ο Νικηταράς και ο Αναγνωσταράς με τους άνδρες τους αναλαμβάνουν να μεταφέρουν το πολύτιμο φορτίο σε ασφαλές μέρος.
Οι οθωμανικές αρχές της Καλαμάτας πληροφορούνται το γεγονός και ενεργώντας αφελώς ζητούν να μάθουν από τους προκρίτους το περιεχόμενο του φορτίου και γιατί συνοδεύεται από ενόπλους. Αυτοί τους απαντούν ότι οι ένοπλοι είναι χωρικοί που συνοδεύουν φορτία λαδιού για το φόβο των ληστών. Ο βοεβόδας της Καλαμάτας Σουλεϊμάν αγάς Αρναούτογλου πείθεται και ζητά τη βοήθεια των Μανιατών, που στέλνουν στην πόλη 150 άνδρες, υπό τον Ηλία Μαυρομιχάλη (20 Μαρτίου).

Από τις 17 Μαρτίου, όμως, οι πρόκριτοι της Μάνης, υπό την αρχηγία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, είχαν υψώσει τη σημαία της επανάστασης στην Τσίμοβα, σημερινή Αρεόπολη της Λακωνίας. Ο παπάς του χωριού όρκισε και ευλόγησε τα όπλα των καπεταναίων και των παλικαριών τους στην Εκκλησία των Ταξιαρχών. Οι ατίθασοι Μανιάτες ξεκίνησαν την Επανάσταση, οκτώ μέρες πριν από τη συμβατική της έναρξη.
Αμέσως μετά, ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης και ο Γιατράκος ξεκινούν για τον Μιστρά και τη Μονεμβασιά, ενώ ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης με 2.000 άνδρες για την Καλαμάτα. Εν τω μεταξύ, στο άλλο άκρο της Πελοποννήσου σημειώνεται η πρώτη επαναστατική ενέργεια του Αγώνα, με την πολιορκία των Καλαβρύτων (21 Μαρτίου), την οποία υπερασπίζεται για λογαριασμό των Οθωμανών ένας άλλος Αρναούτογλου, ο Ιμπραήμ.

Την 23η Μαρτίου επαναστατικές δυνάμεις των Μανιατών του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, άλλοι Μανιάτες καπεταναίοι και ο Θ. Κολοκοτρώνης φτάνουν έξω από την Καλαμάτα. Από τους βορειοανατολικούς λόφους προσεγγίζουν την πόλη, ξεκινώντας από το μοναστήρι της Βελανιδιάς, κι άλλες δυνάμεις, με επικεφαλής τους Παπαφλέσσα και Αναγνωσταρά. Ήδη από την προηγουμένη, 22 Μαρτίου, βρισκόταν στην πόλη δύναμη 2.500 Μανιατών, με επικεφαλής το γιο του Πετρόμπεη Ηλία και τους αδερφούς του Αντώνη και Γιάννη, και με πρόσχημα την προστασία του βοεβόδα της Καλαμάτας Σουλεϊμάν αγά Αρναούτογλου. Ο Αρναούτογλου, ανήμπορος πλέον να αντιδράσει, αναγκάζεται να παραδοθεί αμαχητί και με όρο τη διασφάλιση της ζωής των Τούρκων.

Το μεσημέρι της 23ης Μαρτίου, οι δυνάμεις των εξεγερμένων Ελλήνων, με ηγέτες τους Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Παπαφλέσσα, Νικηταρά, Αναγνωσταρά, Μητροπέτροβα και πολλούς άλλους οπλαρχηγούς της ευρύτερης περιοχής της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου, θα συγκεντρωθούν σε παρόχθιο του Νέδοντα ναό – των Αγίων Αποστόλων (κρατούσα άποψη) ή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, (νεότερη και στηριζόμενη σε σημαντικά δεδομένα) – όπου θα τελεστεί δοξολογία. Μετά την απελευθέρωση της πόλης, τμήματα των επαναστατημένων Ελλήνων κατευθύνθηκαν προς τη Σκάλα Μεσσηνίας και την Καρύταινα (με επικεφαλής τον Θ. Κολοκοτρώνη), προς την Τριπολιτσά (με τους Παπαφλέσσα, Αναγνωσταρά και Κυριακούλη Μαυρομιχάλη) και προς τις Κορώνη και Μεθώνη. Στην πόλη παρέμειναν Μανιάτες οπλαρχηγοί και ντόπιοι δημογέροντες, οι οποίοι συγκρότησαν την πρώτη επαναστατική κυβέρνηση της απελευθερωμένης Ελλάδας, τη «Μεσσηνιακή Σύγκλητο» (ή Γερουσία). Μετά την απελευθέρωση της πόλης, στο ναό των Αγίων Αποστόλων (κρατούσα άποψη) θα τελεστεί δοξολογία, στην οποία 24 ιερείς και ιερομόναχοι ευλόγησαν τις σημαίες των αγωνιστών και τους όρκισαν για τον απελευθερωτικό αγώνα.

Δύο μέρες μετά την απελευθέρωση της Καλαμάτας, στις 25 Μαρτίου, η Μεσσηνιακή Σύγκλητος θα στείλει την από τις 23 Μαρτίου εγκεκριμένη «Προειδοποίησιν εις τας Ευρωπαϊκάς Αυλάς», εκ μέρους του Πέτρου Μαυρομιχάλη και της Συγκλήτου, στην οποία εξηγούνται οι σκοποί της Επανάστασης. Με ένα δεύτερο έγγραφό της (Μάιος), υπογραμμένο από τον Πετρόμπεη, η Σύγκλητος ζητούσε βοήθεια από τον αμερικανικό λαό και την κυβέρνηση του προέδρου Τζέιμς Μονρό. Το κείμενο παραδόθηκε στον Αμερικανό καθηγητή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και γερουσιαστή Εντ. Έβερετ από τον Αδαμάντιο Κοραή.


ΠΗΓΕΣ http://olympia.gr/
http://diolkos.blogspot.gr/

Η Ιωάννα της Λωραίνης

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/03/Iwanna-ths-Lwrainhs.html

Η Ιωάννα της Λωραίνης

Η Ιωάννα της Λωραίνης ήταν Γαλλίδα ηρωίδα επικεφαλής των Γαλλικών στρατευμάτων στον Εκατονταετή Πόλεμο κατά των Άγγλων στην Γαλλία. Η Ιωάννα της Λωραίνης, η γυναίκα που «ντυνόταν με ανδρικά ρούχα» Η Ζαν ντ 'Άρκ, γνωστή και ως «Παρθένος της Ορλεάνης», είναι από τις ιστορικές φιγούρες που αναγνωρίστηκαν μετά θάνατον. Η ζωή γύρισε την πλάτη αμετάκλητα στην εθνική ηρωίδα της Γαλλίας, που οδήγησε τα γαλλικά στρατεύματα σε νίκη κατά των βρετανών κατακτητών στην Ορλεάνη σε ηλικία μόλις 18 ετών, και έπρεπε να καεί ζωντανή στην πυρά για να αναγνωριστεί η συνεισφορά της και το ταυτόχρονο ατόπημα ενός έθνους. Η γυναίκα που «ντυνόταν με ανδρικά ρούχα» και είχε «κοντοκουρεμένη κόμη», σύμφωνα με το κατηγορητήριο, έμελλε να αντιστρέψει τη μοίρα των Γάλλων κατά τον Εκατονταετή Πόλεμο, ενώ 500 χρόνια αργότερα, το 1920, θα αγιοποιούταν από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Ας δούμε τα έργα και τις ημέρες της αγίας που δεν υπέμεινε με τίποτα τον ζυγό..
Πρώτα χρόνια Η Ιωάννα της Λωραίνης γεννιέται το 1412 (στις 6 Ιανουαρίου, σύμφωνα με κάποιες πηγές) σε οικογένεια χωρικών και αφοσιωμένων θρήσκων στο μικρό χωριό του Ντομρεμί της Γαλλίας. Σε ηλικία 12 ετών, η μικρή Γαλλίδα θα νιώσει το θεϊκό κάλεσμα μέσα από αποκαλυπτικό όραμα: ο αρχάγγελος Μιχαήλ, η αγία Αικατερίνη και η αγία Μαργαρίτα θα την καλέσουν να πάρει τα όπλα και να ξεπλύνει την ατίμωση του λαού της από τους Βρετανούς. Ήταν τα χρόνια του Εκατονταετούς Πολέμου Αγγλίας-Γαλλίας, με τις γαλλικές δυνάμεις να γνωρίζουν συντριπτικές ήττες. Η Ιωάννα χαρακτηριζόταν -ήδη από παιδί- από εξαιρετική ευσέβεια και ευλάβεια, την ώρα που ισχυριζόταν ότι επικοινωνούσε απευθείας με τους αγίους, εγείροντας από νωρίς τη μήνη της καθολικής εκκλησίας, ιδιαίτερα εξαιτίας της δήλωσής της ότι επικοινωνούσε με τον Θεό. Και βέβαια, όπως έμελλε να δείξει η Ιστορία, η Ιωάννα διέθετε αξιοσημείωτο κουράγιο και μεγαλοφυείς στρατηγικές ικανότητες... Ιστορικό πλαίσιο Το στέμμα της Γαλλίας κατά τα χρόνια όπου έζησε η Ιωάννα της Λωραίνης ήταν αντικείμενο διαμάχης: από τη μία, ο γάλλος δελφίνος Κάρολος (αργότερα Κάρολος Ζ') και από την άλλη ο μονάρχης της Βρετανίας Ερρίκος ΣΤ'. Οι στρατιές του Ερρίκου είχαν ήδη καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος του βόρειου τμήματος του γαλλικού βασιλείου, με το κράτος του Καρόλου να συρρικνώνεται διαρκώς, την ώρα που ο ίδιος, πέντε χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα του, δεν είχε στεφθεί ακόμα βασιλιάς της Γαλλίας. Το χωριό της Ιωάννας, την περίοδο όπου έζησε, κειτόταν στα σύνορα των δύο βασιλείων, με τους κατοίκους να καλούνται να εγκαταλείψουν μαζικά τα σπίτια τους, εξαιτίας των εχθροπραξιών. Οδηγημένη λοιπόν από τη θεϊκή δύναμη, η Ιωάννα θα εγκαταλείψει τα πατρικά εδάφη τον Μάιο του 1428 για να υπηρετήσει τον γάλλο διάδοχο, υιοθετώντας πλήρως το δίκαιο των αγώνων του. Η τρυφερή της ηλικία ωστόσο -ήταν μόλις 16 ετών- και η συνήθειά της να επικαλείται συνεχώς τους αγίους θα κάνουν τον Κάρολο να την απορρίψει αμέσως, με την ατιμασμένη Ιωάννα να επιστρέφει άπραγη στο σπίτι της. Απτόητη ωστόσο, θα επέστρεφε και πάλι την επόμενη χρονιά... Τα γεγονότα της Ορλεάνης

Τον Απρίλιο του 1429, ο Κάρολος, θαμπωμένος από την επιμονή της Ιωάννας, θα της εμπιστευθεί μια μικρή στρατιωτική δύναμη για να ριχτεί στη μάχη. Στο στρατιωτικό της απόσπασμα θα προσχωρήσουν επίσης τα δυο της αδέλφια, Ζαν και Πιερ. Η Ιωάννα ήθελε τη δύναμη του Ιησού στο πλάι της, φιλοτεχνώντας τα λάβαρα της δύναμης όπου ηγείτο με θρησκευτικές σκηνές. Η στρατηγική της στη μάχη χαρακτηριζόταν από θάρρος, αλλά και αλλαγή πολεμικής πλεύσης: την ώρα που το δόγμα των γάλλων πολεμάρχων ήταν αμυντικό, καθεστώς που εξακολουθούσε να ισχύει καθ' όλη τη διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου, η Ιωάννα διείδε την αναποτελεσματικότητα της ηττοπαθούς αυτής προσέγγισης και βάλθηκε να την αλλάξει, αλλάζοντας ταυτόχρονα και την έκβαση του πολέμου. Στις 4 Μαΐου, κάτω από τις άμεσες διαταγές της, οι γαλλικές δυνάμεις επιτέθηκαν και κατέλαβαν οχυρό έξω από την Ορλεάνη, που είχε περάσει στα χέρια των Βρετανών, με τον θρίαμβο να επαναλαμβάνεται και την επόμενη μέρα και στο δεύτερο «πεσμένο» οχυρό της πόλης. Η δύναμή της είχε έναν και μόνο έναν σκοπό: να ενισχύσει την άμυνα της Ορλεάνης στην ασφυκτική πολιορκία των Βρετανών. Ενώπιον του πολεμικού συμβουλίου της πόλης, η Ιωάννα ζήτησε την ολομέτωπη επίθεση των στρατευμάτων, το αμυντικό δόγμα στάθηκε όμως και πάλι στον δρόμο της. Οι πύλες της Ορλεάνης κλειδαμπαρώθηκαν μάλιστα για να την αποτρέψουν από το να επιτεθεί στον εχθρό!

Στις 7 του μήνα ωστόσο, η Ιωάννα και μια χούφτα στρατιωτών και κατοίκων θα ξεσφράγιζαν την πύλη της Ορλεάνης και θα έκαναν αιφνιδιαστική επίθεση στο κύριο βρετανικό οχυρό, πολιορκώντας το με ό,τι βρήκαν. Κατά τη διάρκεια μάλιστα της πολιορκίας, η Ιωάννα θα τραυματιζόταν στον λαιμό από εχθρικό βέλος, θα επέστρεφε ωστόσο αμέσως στη μάχη, με το ασίγαστο πνεύμα της να δίνει κουράγιο στους άνδρες της, μέχρι την τελική συνθηκολόγηση των Άγγλων. Η Ορλεάνη, μια από τις λίγες πόλεις που ήταν ακόμα πιστές στον Κάρολο, είχε σωθεί... Η στέψη του Καρόλου Η νίκη στην Ορλεάνη γέμισε ελπίδα τον γαλλικό στρατό, την ίδια στιγμή που άλλαξε το δόγμα των αρχηγών του: υιοθετήθηκε μια πιο επιθετική στρατηγική, την ώρα που η Ιωάννα πίεζε πλέον τον Κάρολο να στεφθεί βασιλιάς. Με την Ιωάννα πλέον στο τιμόνι μιας καλής στρατιωτικής δύναμης, ο γαλλικός στρατός προέλαυνε προς τη Ρεμς για να γίνει η στέψη του διαδόχου. Πολλές πόλεις ανακαταλήφθηκαν κάτω από τις διαταγές της, με το απόσπασμα να καταφτάνει τελικά στη Ρεμς. Στις 17 Ιουλίου ο Κάρολος γινόταν βασιλιάς της Γαλλίας, με την Ιωάννα στο πλευρό του. Το Παρίσι Ο απελευθερωτικός πόλεμος του Καρόλου Ζ' απέδιδε και μια σειρά από εδάφη είχαν περιέλθει και πάλι κάτω από την εξουσία των Γάλλων. Τότε ήταν που η Ιωάννα της Λωραίνης θα έπειθε τον βασιλιά να πολιορκήσει το Παρίσι, που είχε μετατραπεί σε βρετανικό φρούριο, με τη γαλλική επίθεση να αποφασίζεται τελικά και να εκτελείται στις 8 Σεπτεμβρίου. Η Ιωάννα θα χτυπηθεί στο πόδι από βέλος, θα συνεχίσει ωστόσο απτόητη τη μάχη, με τα γαλλικά στρατεύματα να μετρούν επιτυχία την πρώτη μέρα της εφόδου. Το επόμενο πρωί ωστόσο η Ιωάννα θα λάβει βασιλικό διάταγμα που θα τη διέταζε να αποσυρθεί... Η δίκη και το τέλος Για τα κατορθώματα και τα ανδραγαθήματά της, η Ιωάννα της Λωραίνης θα αναγορευτεί ευγενής από τον βασιλιά. Ήταν όμως και στην καρδιά των γάλλων στρατιωτών, που τη θεωρούσαν ικανότατο στρατηγό και θαρραλέο πολεμιστή. Και ήταν ακριβώς το ατίθασο θάρρος της που θα την έκανε να πιαστεί από βουργουνδικές δυνάμεις -οι οποίες πολεμούσαν στο πλευρό των Βρετανών- τον επόμενο χρόνο: θα αιχμαλωτιστεί σε μια επιχείρηση κοντά στην Κομπιένη και θα παραδοθεί στις βρετανικές Αρχές. Η αρχή του τέλους είχε φτάσει. Οι Βρετανοί και μέλη του γαλλικού κλήρου αποφάσισαν να τη δικάσουν ως αιρετική και μάγισσα, σε μια δίκη-παρωδία. Οι ταπεινωμένοι Βρετανοί και οι γάλλοι προδότες μισούσαν την Ιωάννα της Λωραίνης για την απρόσμενη τροπή που είχε πάρει ο Εκατονταετής Πόλεμος, εκεί που φαινόταν ότι όλα είχαν τελειώσει. Η σχεδόν θαυματουργή αναβίωση του γαλλικού ηθικού και της εθνικής περηφάνιας που εγκαινίασε έμελλε να την έφερναν αντιμέτωπη με την πυρά. Η δημόσια δίκη δεν πήγαινε ωστόσο όπως προσδοκούσαν οι διώκτες της: οι σπιρτόζικες απαντήσεις της και η ευλάβειά της κέρδιζαν ολοένα και περισσότερο το κατά τα άλλα εχθρικό ακροατήριο, με τις κατηγορίες για βλασφημία να πέφτουν στο κενό. Η δίκη θα συνεχιζόταν λοιπόν κεκλεισμένων των θυρών και, όπως ήταν αναμενόμενο, οι δικαστές θα την έβρισκαν ένοχη καταδικάζοντάς τη σε θάνατο στην πυρά. Η Ιωάννα θα υπέμεινε το τελευταίο της μαρτύριο με αξιοπρέπεια, την ώρα που 10.000 κόσμου είχαν συρρεύσει για να απολαύσουν τη δημόσια εκτέλεση. Ο θρύλος το θέλει η καρδιά της να παραμένει ανεπηρέαστη από τις φλόγες. Κάπου 26 χρόνια αργότερα, οι Άγγλοι θα εγκατέλειπαν τη Ρουέν, με τους Γάλλους να ανοίγουν την υπόθεσή της και να την αθωώνουν επισήμως, αναγνωρίζοντάς της το καθεστώς του μάρτυρα. Το 1920 θα γίνει αγία, παραμένοντας πάντα η προστάτιδα αγία της Γαλλίας. Η Ιωάννα της Λωραίνης κατάφερε εκπληκτικά πράγματα στη σύντομη ζωή της των 19 χρόνων. Ενσάρκωσε ιδανικά τη θρησκευτική ευλάβεια με την ανδρεία και την ταπεινότητα, αφιερώνοντας τον εαυτό της σε έναν σκοπό που θα άλλαζε τον ρου της γαλλικής ιστορίας... Κληρονομιά

Τα επίσημα μητρώα από τη Μεγάλη Δίκη του 1431 αλλά και από τη διαδικασία της αποκατάστασης του ονόματός της μισό αιώνα αργότερα διατηρούνται μέχρι και σήμερα στα Εθνικά Μητρώα της Γαλλίας, ρίχνοντας άπλετο φως στη σκευωρία αλλά και τα πεπραγμένα του βίου της. Η βιογραφία κανενός άλλου προσώπου της εποχής δεν περιβάλλεται με τέτοια βεβαιότητα και περιεκτικότητα όσο της Ιωάννας της Λωραίνης, αποδεικνύοντας τη σημαντικότητά της. Η Γαλλία του 16ου αιώνα θα την ονόμαζε «Ζαν ντ' Άρκ» και θα την έκανε εθνική ηρωίδα. Η αγία πολεμίστρια έμελλε να γίνει συνώνυμο με το πνεύμα ενός λαού, με τα σύμβολά της να μετατρέπονται σε σύμβολα ενός έθνους σε κάθε κατοπινή πολεμική πρόκληση που αντιμετώπισε. Ακόμα και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο στρατηγός Τσαρλς ντε Γκολ χρησιμοποίησε το σύμβολό της, τον Σταυρό της Λωραίνης, ως σύμβολο της ελεύθερης Γαλλίας... kalyterotera.gr