Η κρυμμένη προσευχή του αρχαιοελληνικού αλφαβήτο

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/03/h-krymmenh-prosefxh-tou-arxaioellhnikoy-alfavhtou.html

Η κρυμμένη προσευχή του αρχαιοελληνικού αλφαβήτου

Πανάρχαια προσευχή - επίκληση υπάρχει και λειτουργεί μυστικά μέσα στο Ελληνικό Αλφάβητο από καταβολής του.
Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνησή τους (Άλφα, Βήτα, Γάμα κλπ.) δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μια πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανώτερης σύλληψης.
Σύμφωνα με αυτήν τη γνωστή μας εκφώνηση, τα Ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμα F ) ακούγονται και γράφονται ως εξής:
ΑΛΦΑ - ΒΗΤΑ - ΓΑΜΑ - ΔΕΛΤΑ - ΕΨΙΛΟΝ - ΣΤΙΓΜΑ - ΖΗΤΑ - ΗΤΑ - ΘΗΤΑ - ΙΩΤΑ - ΚΑΠΠΑ - ΛΑΜΒΔΑ - ΜΙ - ΝΙ - ΞΙ - ΟΜΙΚΡΟΝ - ΠΙ - ΡΟ - ΣΙΓΜΑ - ΤΑΥ - ΥΨΙΛΟΝ - ΦΙ - ΧΙ - ΨΙ - ΩΜΕΓΑ.
Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής Επιστήμης, έχουμε τα ακόλουθα:
“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ. ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ. ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ ΔΑ. ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ!”
Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιας θαυμάσιας κοσμογονικής προσευχής - επίκλησης προς την πηγή του Φωτός:
“ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!
ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.
ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ,
Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ
ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ.
(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ Η,
Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ),
ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ
ΤΑΦΗ ΕΨ ΙΛΩΝ,
ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,
Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)”.
Η επίκληση αυτή είναι καταγεγραμμένη από αιώνες στο υποσυνείδητο των Ελλήνων.
Αμέσως πιο κάτω αποκαλύπτουμε την σημασία των λέξεων της προσευχής αυτής:
Αλ = Ο νοητός ήλιος.
Φά-ος = το φώς.
Βη = προστακτική του ρημ. βαίνω (=βαδίζω, έρχομαι).
Τα = δοτική άρθρου δωρικού τύπου, τη, εις τήν.
Γα = Γή (δωρικός τύπος).
Άμα = (επιρρ.) συγχρόνως.
Ελ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος.
Εψ = ρήμ. έψομαι, εψ-ημένος = ψημένος.
Ιλών = ιλύς (ουσ.) = λάσπη, πηλός.
Στη = προστ. ρήμ. ίστημι.
Ίγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα.
Ζη = προστ. ρημ. ζώ.
Η = προστ. ρημ. ειμί, είμαι.
Θη = προστ. ρημ. θέτω.
Ιώτα = τα Ιώγα, τα Εγώ (πρβλ. αγγλ. Ι = εγώ).
Παλλάν = Ρημ. πάλλω (= δονούμαι, περιστρέφομαι) επιθ. παλλάς = πάλλουσα, περιστρεφόμενη (π.ρ.β.λ. Παλλάς Αθηνά).
Δα = άλλος τύπος της Γα, Γής (πρβλ. Δά- μήτηρ > Δημήτηρ > Δήμητρα = Μητέρα Γή)
Νύξ = (ουσ.) νύχτα.
Ο = (αναφ.) το οποίο, που.
Φύ(οι) = ευκτική ρημ. φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι).
Απόδοση:
Άλ, εσύ που είσαι το Φως, έλα στη Γή!
Κι εσύ Έλ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται
(που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού).
Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά)
για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν
και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.
Ας μην επικρατήσει η νύχτα, που είναι το μικρόν,
και κινδυνέψει να ταφεί (να σβήσει, να χαθεί)
το καταστάλαγμα του πυρός μέσα στην αναβράζουσα ιλύ,
και ας αναπτυχθεί η Ψυχή, που είναι το μέγιστο,
το σημαντικότερο όλων!
Η εκφώνηση της επίκλησης αυτής, στον αρχαϊκό της τύπο, έχει μια ισχυρή δονητική επίδραση στους αισθανόμενους Ανθρώπους του Φωτός, σε όποιο σημείο αυτού του Πλανήτη και αν ίστανται..
Διότι πάνω απ΄ όλα είναι μια μυστηριακή κρούση στον ιερό σπόρο της Ελληνικής ψυχής τους...
[Πηγή ellinikoarxeio.com]

ΠΗΓΗ

Οκτάβιο Λοσάνο Πας

Ο Οκτάβιο Λοσάνο Πας (Οctavio Lozano Paz, Πόλη του Μεξικού, 31 Μαρτίου 1914 - Πόλη του Μεξικού, 19 Απριλίου 1998), υπήρξε ποιητής, συγγραφέας και διπλωμάτης, κάτοχος Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας (1990). Θεωρείται από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ου αιώνα και τους μεγαλύτερους ισπανόφωνους ποιητές όλων των εποχών. Υπήρξε πολύ παραγωγικός συγγραφέας τού οποίου η δουλειά εκτείνεται σε πολλές γενιές και τα έργα του περιλαμβάνουν ποιητικά θέματα, δοκίμια και μεταφράσεις.

Ο Οκτάβιο Πας γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού στις 31 Μαρτίου 1914, ενώ η Μεξικανική Επανάσταση βρισκόταν στο αποκορύφωμά της. Είδε το πρώτο φως στο Μισκοάκ, ένα χωριό πολύ κοντά στην Πόλη του Μεξικού (σήμερα τμήμα της) και μεγάλωσε υπό τις φροντίδες της μητέρας του Χοσεφίνα Λοσάνο. Η μητέρα του, καίτοι θρησκευόμενη, λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων και της ευρύτερης κοινωνικής ανέχειας εκδιδόταν στις διάφορες γωνιές της πόλης για εξευτελιστικά ποσά. Ο Οκτάβιο είχε επίσης τις φροντίδες της θείας του Αμάλια Λοσάνο και του παππού του από την πλευρά του πατέρα του, Ιρενέο Πας (Ireneo Paz), βετεράνου στρατιώτη των δυνάμεων του Πορφίριο Ντίας (Porfirio Dίaz), ανθρώπου διανοούμενου, φιλελεύθερου πνεύματος και μυθιστοριογράφου. Ο πατέρας του συγγραφέα, Οκτάβιο Σολόρσανο Πας, εργαζόταν ως δικηγόρος και σύμβουλος του Εμιλιάνο Ζαπάτα και έλειπε για μεγάλες χρονικές περιόδους από την οικογενειακή εστία.

Ο Οκτάβιο σπούδασε στο Κολέχιο Ουίλιαμς (Colegio Williams) στην Πόλη του Μεξικού. Μετά τη δολοφονία του Εμιλιάνο Ζαπάτα η οικογένεια του Πας υποχρεώθηκε σε εξορία εξαιτίας της πρότερης υποστήριξής της στο ζαπατιστικό κίνημα. Μετανάστευσαν στις Η.Π.Α. για να εκτίσουν την εξορία τους. Ο Οκτάβιο μυήθηκε νωρίς στον μαγικό κόσμο της λογοτεχνίας λόγω της επίδρασης του παππού του και της βιβλιοθήκης που αυτός διατηρούσε, γεμάτης με κλασικά βιβλία της ευρωπαϊκής και μεξικανικής λογοτεχνίας. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '20 ανακάλυψε τους ευρωπαίους ποιητές Χεράρδο Ντιέγο, Χουάν Ραμόν Χιμένεθ και Αντόνιο Ματσάδο, ισπανικής καταγωγής, οι οποίοι ήσκησαν μεγάλη επίδραση στα αρχικά γραπτά του. Ως έφηβος το 1931, υπό την επίδραση του Ν.Χ. Λώρενς εξέδωσε τα πρώτα του ποιήματα, όπως το Καμπεγιέρα (Cabellera-H Kόμη-στεφάνι). Δυο χρόνια αργότερα, στην ηλικία των 19, εξέδωσε το Λούνα Σιλβέστρε (Luna Silvestre-Ασημένιο Φεγγάρι), συλλογή ποιημάτων. Το 1932, με κάποιους φίλους, ίδρυσε την πρώτη φιλολογική επιθεώρηση, τη Μπαραντάλ (Barandal-Η Κουπαστή). Μέχρι το 1939, ο Πας θεωρούσε τον εαυτό του πρώτα και κύρια ποιητή.

Το 1935, ο Πας εγκατέλειψε τις νομικές του σπουδές και πήγε στην επαρχία Γιουκατάν για να εργαστεί στην πόλη Μέριδα σε σχολείο με παιδιά χωρικών και εργατών. Εκεί άρχισε να εργάζεται στο πρώτο από τα μακροσκελή φιλόδοξα ποιήματά του, το Entre la piedra y la flor (Between the stone and the flower), επηρεασμένος από τον Τ.Σ. Έλιοτ, το οποίο περιγράφει την κατάσταση των μεξικανών χωρικών υπό την εξουσία των άπληστων τσιφλικάδων της εποχής. Το 1937, ο Πας έτυχε πρόσκλησης στο δεύτερο Διεθνές Κογκρέσο Συγγραφέων για την Προάσπιση του Πολιτισμού που έλαβε χώρα στην Ισπανία κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, όπου και εξέφρασε την αλληλεγγύη του στο Δημοκρατικό στρατόπεδο και τάχθηκε ενάντια στο φασισμό. Με την επιστροφή του στο Μεξικό, ο Πας υπήρξε συνιδρυτής του φιλολογικού περιοδικού Taller (Εργαστήρι) στο οποίο και έγραφε μέχρι το 1941. Το 1938 παντρεύτηκε την Ελένα Γκάρρο (Elena Garro), θεωρούμενη σήμερα από τις καλύτερες μεξικάνες συγγραφείς με την οποία απέκτησαν μία κόρη, την Ελένα. Χώρισαν το 1959. Το 1943 ο Πας ξεκίνησε να σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ (University of California, Berkeley) στην Καλιφόρνια και δύο χρόνια αργότερα μπήκε στο Μεξικανικό Διπλωματικό Σώμα, τοποθετούμενος αρχικά για μικρό χρονικό διάστημα στη Νέα Υόρκη.

Το 1945 πήρε μετάθεση στο Παρίσι όπου έγραψε το έργο Ο Λαβύρινθος της Μοναξιάς (El Laberinto de la Soledad), μια διεξοδική ανάλυση της μεξικανικής ταυτότητας, ιστορίας και σκέψης. Το 1952 μετατέθηκε στην Ινδία και τον ίδιο χρόνο πήρε νέα μετάθεση στο Τόκυο της Ιαπωνίας και μετέπειτα στη Γενεύη της Ελβετίας. Επέστρεψε στην Πόλη του Μεξικού το 1954 όπου έγραψε το σπουδαίο του ποίημα Ηλιόπετρα (Piedra de Sol) το 1957, το "ωραιότερο ερωτικό ποίημα της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας" κατά τον Χούλιο Κορτάσαρ, ένα έργο που "η ιστορική σημασία του για την ισπανική γλώσσα είναι συγκρίσιμη με εκείνη της Έρημης Χώρας (The Waste Land) του Έλιοτ για την αγγλική" κατά τον Πέρε Ζιμφερρέρ. Εστάλη πάλι στο Παρίσι το 1959, ακολουθώντας την ερωμένη του, την ιταλίδα ζωγράφο Μπόνα Τιμπερτέλλι ντε Πίζις. Το 1962 επέστρεψε στην Ινδία με την ιδιότητα του πρέσβη αυτή τη φορά. Στην Ινδία ο Πας ολοκλήρωσε αρκετά έργα, όπως είναι ο Γραμματικός Πίθηκος (El mono gramático) και Ladera este (Ανατολική Γη). Ενώ ήταν στην Ινδία ήρθε σε επαφή με μια ομάδα συγγραφέων με το όνομα Πεινασμένη Γενιά (Hungry Generation) στους οποίους επέδρασε σημαντικά. Το 1963 χώρισε με τη ντε Πίζις και παντρεύτηκε τη γαλλίδα Μαρί-Ζοζέ Τραμινί με την οποία θα ζήσει ως το τέλος της ζωής του. Τον Οκτώβριο του 1968 παραιτήθηκε από το Διπλωματικό Σώμα διαμαρτυρόμενος για τη σφαγή από κυβερνητικές δυνάμεις των μαθητών-διαδηλωτών στην Πλατεία των Τριών Πολιτισμών στην πόλη Τλατελόλκο (Tlatelolco) του Μεξικού.

Κατέφυγε στο Παρίσι για λίγο και επέστρεψε στο Μεξικό το 1969, ιδρύοντας το περιοδικό Πλουραλισμός (Plural) (1970-1975) με μια ομάδα φιλελεύθερων Μεξικανών και Λατινοαμερικανών συγγραφέων. Από το 1970 έως το 1974 δίδαξε στο Χάρβαρντ. Το βιβλίο του Los hijos del limo (Τα Παιδιά της Λάσπης) ήταν αποτέλεσμα αυτών των μαθημάτων. Η μεξικανική κυβέρνηση έκλεισε το περιοδικό Πλουραλισμός το 1975, όμως ο Πας εξέδεσε αμέσως νέο περιοδικό, τη Στροφή (Vuelta), έκδοση με την ίδια στόχευση με τον Πλουραλισμό και συνέχισε να το εκδίδει μέχρι το θάνατό του. Το 1990 κέρδισε την πιο υψηλή διάκριση της οποίας μπορεί να τύχει συγγραφέας. Του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ο Οκτάβιο Πας πέθανε χτυπημένος από τον καρκίνο το 1998.
Πολιτικές απόψεις

Όταν ξέσπασε ο Ισπανικός Εμφύλιος, ο Πας αρχικά εξέφρασε την αλληλεγγύη του στους Δημοκρατικούς αργότερα όμως μαθαίνοντας για τη δολοφονία ενός συντρόφου του από τις δημοκρατικές δυνάμεις βαθμιαία απογοητεύθηκε και εγκατέλειψε τις αυταπάτες του. Ενώ ήταν στο Παρίσι στις αρχές του '50, επηρεασμένος από τον Αλμπέρ Καμύ, τον Αντρέ Μπρετόν και τον Νταβίντ Ρουσσέ, άρχισε να εκδίδει κριτικές απόψεις για τον ολοκληρωτισμό γενικά και ειδικώς εναντίον του Στάλιν.

Στα περιοδικά Πλουραλισμός και Στροφή εξέθεσε την παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στα κομμουνιστικά καθεστώτα, περιλαμβάνοντας σε αυτά και την Κούβα του Κάστρο. Αυτό προκάλεσε μεγάλη εχθρότητα εναντίον του από μέρη της Λατινικής Αμερικής υπό αριστερά καθεστώτα. Ο ίδιος αναφέρει ότι από τότε που εγκατέλειψε το κομμουνιστικό δόγμα, η καχυποψία της μεξικάνικης ιντελιγκέντσιας μετατράπηκε σε ανοιχτή εμπάθεια.

Ο Πας πάντα θεωρούσε τον εαυτό του στην Aριστερά: την δημοκρατική όμως Αριστερά, όχι τη δογματική και ανελεύθερη. Το 1990 μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ο Πας και οι συνεργάτες του στη Στροφή προσκάλεσαν αρκετούς συγγραφείς και διανοούμενους παγκόσμιας φήμης για να συζητήσουν την κατάρρευση του κομμουνισμού, γεγονός που έτυχε προβολής στη μεξικάνικη τηλεόραση.

http://el.wikipedia.org/wiki/Οκτάβιο_Πας

Αγγινάρες με κουκιά και λαχανάσταχα

Αγγινάρες με κουκιά

Kλικ στη φωτογραφία για περισσότερα

Αγγινάρες με κουκιά και λαχανάσταχα είναι πολύ δημοφιλές πιάτο της ανοιξιάτικης σαρακοστής με τα φρέσκα εποχιακά υλικά του.
Για τη συνταγή μας, για τέσσερα άτομα, θα χρειαστούμε:
Τέσσερεις φρέσκιες αγγινάρες
Μισό κιλό φρέσκα κουκιά
Μισό κιλό λαχανάσταχα - στάχυα απο λάχανα (σέσκουλα)
Ενα μεγάλο μάτσο μάραθο
Δύο φρέσκα σκόρδα
Δυό μεγάλες πατάτες
Ελαιόλαδο 200 γρ, αλάτι, πιπέρι και μια μικρή κουταλιά ξύδι.
Καθαρίζωμε, πλύνωμε και κόβωμε τα χορταρικά.
Τις πατάτες θα κόψωμε σε μικρά κομμάτια για μαγείρεμα.
Τις αγγινάρες σε έξη κομμάτια η κάθε μιά και μαζί καθαρίζωμε και κόβομε σε μικρά κομμάτια τα κοτσάνια απο τις αγγινάρες.
Σε μιά βαθειά κατσαρόλα σωτάρωμε τις πατάτες και το ψιλοκομμένο σκόρδο με το ελαιόλαδο. Αφού μαραθούν λίγο οι πατάτες ρίχνωμε τα κουκιά, τις αγγινάρες, τα λαχανάσταχα και το μάραθο και ανακατεύομε μια φορά. Προσθέτωμε το αλάτι και το ξύδι.
Σε μέτρια φωτιά ψήνωμε για περίπου μισή ώρα με σκεπασμένη κατσαρόλα. Δε χρειάζεται να προσθέσωμε νερό γιατί τα λαχανικά έχουν πολύ νερό να μας δώσουν αρκεί να κρατήσωμε τη κατσαρόλα σκεπασμένη.
Η συνταγή μας είναι έτοιμη. Αυτό που μένει είναι να ελέγξωμε τη γεύση για αλάτι και σε κάθε πιάτο που θα σερβίρωμε να προσθέσωμε και λίγο φρεσκο τριμμένο μαύρο πιπέρι.
Καλή όρεξη.

30 Μαρτίου 1841....

30 Μαρτίου 1841....
Η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (ETE) είναι η μεγαλύτερη τράπεζα της Ελλάδας. Ιδρύθηκε το 1841 από τον Γεώργιο Σταύρου, από τα Ιωάννινα, ο οποίος υπήρξε και ο πρώτος διευθυντής της. Είναι μέλος της Αγοράς Παραγώγων του Χρηματιστηρίου Αθηνών από ιδρύσεώς της και έχει άδεια ειδικού διαπραγματευτή τύπου Α. Είναι διαφορετική από την Τράπεζα της Ελλάδος, ενώ είχε το εκδοτικό προνόμιο χαρτονομισμάτων στην Ελλάδα ως το 1928.

Η μετοχή της διαπραγματεύεται στο Χρηματιστήριο Αθηνών και στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.

Το Δίκτυό της στην Ελλάδα αριθμεί περισσότερα από 528 Καταστήματα και πάνω από 1383 ΑΤΜ.

Από τους ιδρυτικούς μετόχους της Εθνικής Τράπεζας το 1841, ήταν το ελληνικό κράτος με 1.000 μετοχές, ο Νικόλαος Ζωσιμάς με 500 μετοχές, ο Ιωάννης-Γαβριήλ Εϋνάρδος με 300, ο βασιλιάς Λουδοβίκος Β’ της Βαυαρίας με 200, ο Κωνσταντίνος Βράνης με 150, ο Θεόδωρος Ράλλης με 100, ο Ιούλιος Έσσλιν, κ.ά.

Το 1952 εξαγόρασε την Τράπεζα της Αθηνας. Το 1966 ίδρυσε το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, που λειτούργησε μετά την μεταπολίτευση.

«ο άνθρωπος με το γαρίφαλο»

Νίκος Μπελογιάννης γνωστός και ως «ο άνθρωπος με το γαρίφαλο» (εκτελείται μαζί με τρεις συντρόφους του στο Γουδί) στις 30 Μαρτίου 1952

Η μορφή του Νίκου Μπελογιάννη, σχεδιασμένη από τον Πικάσο, διαδόθηκε παγκόσμια και έγινε σύμβολο του αγώνα για την ειρήνη στα ψυχροπολεμικά χρόνια. 
Το σκίτσο σχετίζεται με έναν διάσημο πίνακα «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» του Βαν Άικ (1390- 1441), του Φλαμανδού ζωγράφου που θαύμαζε και μελετούσε ο Πικάσο.

 

 

Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο
Κινηματογραφική αφίσα επανέκδοσης.
Σκηνοθεσία	Νίκος Τζίμας
Παραγωγή	Ηλίας Παρασκευάς[1]
Σενάριο	Νίκος Τζίμας Τάσος Λύτρας Πότης Παρασκευόπουλος
Πρωταγωνιστές	Φοίβος Γκικόπουλος Μίρκα Παπακωνσταντίνου Πέτρος Φυσσούν Κώστας Καζάκος Αντώνης Αντωνίου Μάνος Κατράκης Αλέκος Αλεξανδράκης Βαγγέλης Καζάν Άγγελος Αντωνόπουλος
Μουσική	Μίκης Θεοδωράκης
Τραγούδι	Μαργαρίτα Ζορμπαλά
Φωτογραφία	Νίκος Καβουκίδης
Μοντάζ	Πέτρος Λύκας
Σκηνογραφία	Τάσος Ζωγράφος Έρση Δρίνη (και ενδυματολόγος)
Εταιρεία παραγωγής	Άρμα Φιλμ
Διανομή	New Star
Πρώτη προβολή	23 Νοεμβρίου 1980 (Ελλάδα)
Κυκλοφορία	3 Σεπτεμβρίου 2010 (DVD)
Διάρκεια	125΄
Προέλευση	Ελλάδα
Γλώσσα	Ελληνική Αγγλική
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο είναι ελληνικήδραματική, ιστορική, βιογραφική κινηματογραφική ταινία του 1980. Τη σκηνοθεσία υπέγραψε ο Νίκος Τζίμας, ενώ ο ίδιος έγραψε και το σενάριο, μαζί με τον δημοσιογράφο της Ελευθεροτυπίας Πότη Παρασκευόπουλο. Το σενάριο είναι βασισμένο στις τελευταίες μέρες του Νίκου Μπελογιάννη. Η παραγωγή έγινε από την «Άρμα Φιλμ». Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Φοίβος Γκικόπουλος, Πέτρος Φυσσούν, Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Κώστας Καζάκος, Αντώνης Αντωνίου, Μάνος Κατράκης, Αλέκος Αλεξανδράκης και άλλοι γνωστοί Έλληνες ηθοποιοί.^[2]
Η ταινία θεωρείται άκρως πολιτικοποιημένη, ενώ πολλοί ηθοποιοί άνηκαν και στον χώρο της Αριστεράς (Κώστας Καζάκος, Αλέκος Αλεξανδράκης, Μάνος Κατράκης, Αντώνης Αντωνίου) και προκάλεσε αίσθηση όταν κυκλοφόρησε, παρ'όλα αυτά η εμπορική της επιτυχία ήταν τεράστια.^[2] Συγκεκριμένα ήρθε πρώτη σε εισπράξεις τη σεζόν που προβλήθηκε.^[3] Επίσης, βραβεύθηκε από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφων Αθήνας, αλλά και από το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μόσχας, με ειδικό βραβείο.^[4]
Η ταινία περιστρέφεται γύρω από τη δράση και την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη, δίνοντας έμφαση στη γνωστή απολογία του. Τοποθετείται μετά το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, και εξιστορεί τη δράση όχι μόνο του Μπελογιάννη αλλά και των υπόλοιπων συντρόφων του, ενώ σχολιάζει και το πολιτικό κλίμα που επικρατούσε τότε στην Ελλάδα.

Πίνακας περιεχομένων

• 1 Πλοκή
• 2 Διανομή
• 3 Παραγωγή
  • 3.1 Κάστινγκ
  • 3.2 Σενάριο και ακρίβεια
  • 3.3 Τίτλος ταινίας
  • 3.4 Μουσική
• 4 Διακρίσεις - Βραβεύσεις
• 5 Εισπράξεις
• 6 Κριτικές
  • 6.1 Βαθμολογίες
• 7 Κυκλοφορία
• 8 Παραπομπές
• 9 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

 

"Μήλα με πορτοκάλι και κανέλα"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Μια δημιουργία της φίλης και ζωγράφου
ΜΑΡΙΑΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΟΥΖΟΥΝΟΓΛΟΥ
Με τίτλο "Μήλα με πορτοκάλι και κανέλα"
ΜΗΛΟ, στην αρχαία ποίηση θεωρείται σύμβολο της ερωτικής σχέσης
«οἶον τὸ γλυκύμαλον ἐρεύθεται ἄκρωι ἐπ΄ ὔσδωι͵
ἄκρον ἐπ΄ ἀκροτάτωι͵ λελάθοντο δὲ μαλοδρόπηες͵
οὐ μὰν ἐκλελάθοντ΄͵ ἀλλ΄ οὐκ ἐδύναντ΄ ἐπίκεσθαι
Καθώς το γλυκό-ΜΗΛΟ κοκκινίζει στην άκρη του κλαδιού,
στην άκρη του πιο ακρινού κλαδιού· οι μαζώχτρες το
ξέχασαν ― όχι, δεν το ξέχασαν ακριβώς,
δεν μπορούσαν να το φτάσουν.(Ποίηση της Σαπφούς, απόδοση Ιωάννης Κακριδής)

Το ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ή χρυσόμηλον προσφορά του ήλιου
Όταν μένεις βαρύθυμος,
σκέψου ένα πορτοκάλι.
Το βέβαιο, καθαρό του σχήμα,
τον πυκνό φλοιό, μα πιο πολύ
το ζωντανό του χρώμα, απερίσπαστο.
Ίσως μπορέσεις τότε να συλλογιστείς,
ίσως και να πιστέψεις
πως ο καρπός αυτός, αληθινά
είναι του ήλιου προσφορά. (Καρέλλη Ζωή)

Όμορφος κόσμος, ΚΑΝΕΛΑ και δυόσμος
ομορφαίνει τη μέρα μυρωδιά στον αέρα.
(Ζάκ Στεφάνου)

Φρανθίσκο Γκόγια

Ο Φρανθίσκο Γκόγια (Francisco José de Goya y Lucientes, 30 Μαρτίου 1746 – 16 Απριλίου 1828) ήταν Ισπανός ζωγράφος και χαράκτης. Υπήρξε ζωγράφος της βασιλικής αυλής της Ισπανίας, προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε τρεις γενιές μοναρχών και θεωρείται ο σπουδαιότερος Ισπανός καλλιτέχνης, από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 19ου. Το έργο του, που ανήκει στην περίοδο του ροκοκό και του ρομαντισμού, περιλαμβάνει περισσότερους από 700 πίνακες ζωγραφικής, 900 σχέδια και σχεδόν 300 χαρακτικά, που στο σύνολό τους χαρακτηρίζονται από καινοτομίες και ρηξικέλευθα στοιχεία σύνθεσης.

Αν και υπήρξε διακεκριμένος και αναγνωρισμένος καλλιτέχνης στην Ισπανία, η φήμη του εξαπλώθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη αρκετές δεκαετίες μετά το θάνατό του. Κατά το 19ο αιώνα, το έργο του εκτιμήθηκε από τους ζωγράφους του ρομαντισμού, με κύριο θαυμαστή του τον Ντελακρουά, ενώ την ίδια στάση τήρησαν καλλιτέχνες και θεωρητικοί της τέχνης του 20ού αιώνα, με αποτέλεσμα να αναγνωρίζεται σήμερα ως ένας από τους μείζονες ζωγράφους όλων των εποχών, καθώς και ένας εκ των πρώτων «μοντέρνων» καλλιτεχνών.

Φωτ:Αυτοπροσωπογραφία, 1771-75, λάδι σε μουσαμά, 58x44 εκ., Ιδιωτική συλλογή

http://el.wikipedia.org/wiki/Φρανσίσκο_Γκόγια

Οι μεγάλες πρωτοπόρες θεωρίες

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/03/oi-megales-prwtopores-thewries-prwtou-panepisthmiou-ston-kosmo.html

Οι μεγάλες πρωτοπόρες θεωρίες του πρώτου πανεπιστημίου στον κόσμο

Ακόμα τρέχουν πίσω από την Σχολή της Μιλήτου
Ο Αναξίμανδρος υπήρξε μαθητής και διάδοχος του Θαλή στη διεύθυνση της Σχολής της Μιλήτου.
Σχολή Μιλήτου: Φιλοσοφική σχολή στη μικρασιατική Μίλητο, κατά την αρχαιότητα. Η σχολή ιδρύ­θηκε γύρω στο 600 π.Χ. και θεωρείται το πρώ­το πανεπιστήμιο του κόσμου.
Μοναδικός καθηγη­τής της ήταν ο Θαλής (βλ. λ. Θαλής ο Μιλήσιος), ο οποίος δίδασκε μερικές δεκάδες φοιτητών. Από τον Αριστοτέλη έχουμε μερικές πλη­ροφορίες για το έργο της σχολής, τις οποίες έγραψε περίπου 250 χρόνια μετά τον θάνατο του Θαλή. Ο Αριστοτέλης, ωστόσο, ασχολείται μόνο με τις φιλοσοφικές θεωρίες της Σχολής, ενώ μόνο από μεταγενέστερους συγγραφείς σώθηκαν μερικές πληροφορίες που μας βοηθούν να σχηματί­σουμε κάποια εικόνα για το έργο της.
Ο Θαλής είχε επιδοθεί στην απόδειξη γεωμετρικών προ­τάσεων, η αλήθεια των οποίων είχε διαπιστωθεί εμπει­ρικά. Αναφέρονται μερικές αποδείξεις θεωρημάτων περί ομοιότητας καθώς και η κατασκευή κάποιου απλού οργάνου, με τη βοήθεια του οποίου μπορούσε να υπολογιστεί από την παραλία η απόσταση ενός πλοίου που πλησίαζε. Λέγεται πως για τη μέτρηση της απόστασης αυτής είχε αποδείξει το θεώρημα πως «αν δύο τρίγωνα έχουν μία πλευρά ίση και τις προσκείμενες γωνίες ίσες, είναι ίσα».
Δεν υπάρχουν πληροφορίες αν ο Θαλής είχε ασχοληθεί με τη θεωρία των αριθμών. Ωστόσο, είναι γνωστές οι αστρονομικές του ενασχολήσεις και οι μετεωρολο­γικές του έρευνες. Θεωρείται ο πρώτος μετεωρολόγος του κόσμου και ο πρώτος φυσικός, αφού αυ­τός ανακάλυψε τον μαγνητισμό και τον ηλεκτρισμό. Έχει παραμείνει μνημειώδης η πρόβλεψή του, πολλούς μήνες νωρίτερα, της έκλειψης του Ηλίου της 28ης Μαΐου του 585 π.Χ.)
Αντάξιος μαθητής του και διάδοχός του στη διεύθυνση της σχολής υπήρξε ο Αναξίμανδρος. Ήταν ο πρώτος που επινόησε την κατασκευή των ηλιακών ρολογιών, τα οποία έστη­σε στη Λακεδαίμονα, όπως μας πληροφορεί ο Διο­γένης ο Λαέρτιος. «Ανακάλυψε πρώτος τον γνώ­μονα και έστησε στη Λακεδαίμονα τις συσκευές που δείχνουν με τη σκιά τις τροχιές και τις ισημερίες», όπως αναφέρει και ο Φαβωρίνος στην πραγματεία του που φέρει τον τίτλο Παντοδαπή Ιστορία. Κατα­σκεύασε επίσης ηλιακά ρολόγια.
Ο Αναξίμανδρος είχε κληθεί στη Σπάρτη, που ήταν εκείνη την εποχή μια πολύ ισχυρή δύναμη, για να εγκαταστήσει στη Λακεδαίμονα αστεροσκοπεία και ηλιακά ρολόγια, που είχαν ως όργανα παρατηρήσεων τους γνώ­μονες. Ο Κικέρων, μάλιστα, μας δίνει την πληροφορία ότι το αστεροσκοπείο στη Λακεδαίμονα είχε στηθεί από τον Αναξίμανδρο στην κορυφή του Ταΰγετου. Ο Αναξίμανδρος στις έρευνές του φαί­νεται πως είχε υπερβεί και τον δάσκαλό του.
Στην αστρονομία, είναι ο πρώτος που σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει τη γεωμετρία για τον υπολογισμό των αποστάσεων και των μεγεθών του Ηλίου και της Σελήνης, προκαλώντας τον θαυμασμό των συγχρόνων και των μεταγενεστέρων του για το εκπλη­κτικό για την εποχή του εγχείρημα. Κατάπληξη προ­ξενεί στους συγχρόνους η θεωρία του Αναξίμαν­δρου ότι το παν ήταν κάποτε διάπυρο και ενιαίο και από αυτό προήλθαν οι άλλοι κόσμοι. Η σημερινή επιστήμη δεν είναι σε θέση να προσθέσει τίποτα περισσότερο στη θεωρία αυτή.
Ο Αναξίμανδρος είχε γράψει πολλές πραγματείες σχεδόν για όλους τους κλάδους των θετικών επιστημών, οι οποίες δυστυχώς χάθηκαν. Για το περιεχόμενο αυτών των πραγματειών έχουμε ελάχιστες πληροφορίες, από συγγραφείς που έζησαν τουλάχιστον πεντακόσια χρόνια μετά τον θάνατο του Μιλήσιου φιλοσόφου. Ανάμεσα σε αυτούς συγκαταλέγονται ο Αέτιος, ο Πλούταρχος, ο Ιππόλυτος, ο Θέων ο Σμυρναίος και άλλοι.
Κατά τον Ιππόλυτο, ο Αναξίμανδρος πρέσβευε πως η Γη βρίσκεται στη μέση του κόσμου, αλλά δεν στηρίζεται πουθενά και αιωρείται λόγω της έλξης των ουράνιων σωμάτων που βρίσκονται γύρω της. Ο Θέων ο Σμυρναίος μας δίνει την πληροφορία ότι, κατά τον Αναξίμανδρο, η Γη είναι μετέωρη και κινείται «περί το του κόσμου μέσον».
Περίπου εκατό χρόνια πριν από τους πυθαγόρειους φιλοσόφους Ικέτα και Εκφάντη, στους οποίους ο Κοπέρνικος αναγνωρίζει σε μια επιστολή του προς τον πάπα πως είχαν διατυπώσει τη θεωρία του ηλιοκεντρικού συστήματος, ο Αναξίμανδρος είχε πρώτος διατυπώσει τη θεωρία αυτή. Ο σπόρος που είχε σπείρει ο Θαλής αναπτύχθηκε απίστευτα με τον Αναξίμανδρο. Είναι ο πρώτος που κατασκεύασε γεωγραφικό χάρτη της τότε οικουμένης, και ο πρώτος που έγραψε πραγματεία φυσικής ιστορίας. Ο Θεμίστιος το τονίζει αυτό: «Ο Α­ναξίμανδρος τόλμησε πρώτος από όσους Έλληνες γνωρίζουμε να γράψει βιβλίο περί φύσης».
Ο Διο­γένης ο Λαέρτιος και ο Λατίνος συγγραφέας Πλί­νιος μας παρέχουν την πληροφορία ότι ο Ανα­ξίμανδρος είχε κατασκευάσει σφαίρα. Πρόκειται για την κατασκευή του πρώτου πλανητάριου του κόσμου, όπου ήταν σημειωμένες οι κινήσεις του Ηλίου και των πλανητών. Από τον Αναξίμανδρο επίσης γράφτηκε το πρώτο βιβλίο γεωμετρίας του κόσμου καθώς και το πρώτο βιβλίο γεωγραφίας.
Από τον Πλούταρχο επίσης γνωρίζουμε τη βιολο­γική θεωρία του Αναξίμανδρου για την προέλευση του ανθρώπου από τα ψάρια, η οποία ενέπνευσε τον Δαρβίνο και τους μεταγενέστερους βιολόγους.) Τρί­τος και τελευταίος, όπως φαίνεται, διευθυντής της σχολής ήταν ο Αναξιμένης, που επο­νομαζόταν Φυσικός, γιατί εξακολούθησε με ζήλο τις έρευνες του δασκάλου του, Αναξίμανδρου, επά­νω στα φυσικά φαινόμενα. Ελάχιστες πληροφορίες έχουν περισωθεί για το έργο του Αναξιμένη, αλλά από αυτές που υπάρχουν, φαίνεται ότι είχε βαδίσει ακριβώς πάνω στα χνάρια που είχε χαράξει ο μεγάλος του δάσκαλος των φυσικών επιστημών.
ΔΟΜΗ

ΠΗΓΗ

"Ο άνδρας με την πουά γραβάτα" | Μαύρη κωμωδία

http://www.openbook.gr/2012/03/poua-gravata.html

"Ο άνδρας με την πουά γραβάτα" | Μαύρη κωμωδία

 "Ο άνδρας με την πουά γραβάτα" | Μαύρη κωμωδία

των Ελ Ρόι + ΑΒΓ

Ανοικτή έκδοση OPENBOOK

[ Θεατρικό έργο με ελεύθερη διανομή ]

 Το θεατρικό έργο γράφτηκε συλλογικά και από κοινού, με επάλληλες προσθήκες και βελτιώσεις, μέσω της χρήσης συνεργατικού διαδικτυακού περιβάλλοντος Wiki

Μέγεθος αρχείου pdf: 641 KB 

ISBN: 978-960-99990-3-8

 Δημιουργική Ομάδα "Ελ Ρόι + ΑΒΓ": Άκης Βαΐου / Αριστοτέλης Καλύβας / Γιάννης Καρακατσανίδης / Βασίλης Κωστάκης / Γιάννης Φαρσάρης

Το παρόν θεατρικό έργο διατίθεται ελεύθερα χωρίς δικαιώματα σε ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες για παραστάσεις με φιλανθρωπικούς - μη εμπορικούς σκοπούς

Ακούστε και κατεβάστε το "Jacob", το soundtrack του βιβλίου:

(μουσική + στίχοι : Ελ Ρόι + ΑΒΓ)

 

________________________________________________________________

 Ο Ιάκωβος Λέδερμαν είναι 33 ετών, εργένης, απόφοιτος μιας φημισμένης σχολής διοίκησης επιχειρήσεων, με μεταπτυχιακό στην τραπεζική και δουλεύει τα τελευταία 9 χρόνια για την τράπεζα Fabulous Life & Co. Η ανέλιξή του στην ιεραρχία της εταιρείας ήταν ιδιαίτερα γρήγορη και εδώ και σχεδόν 4 χρόνια απασχολείται στο Business Center στα κεντρικά της γραφεία, στον ουρανοξύστη Vanity Capitalism. Τα γραφεία της Fabulous Life & Co στεγάζονται στους πρώτους 30 ορόφους (από τους συνολικά 110) του κτιρίου και το γραφείο του Iάκωβου Λέδερμαν είναι στον 24ο. Έξι όροφοι τον χωρίζουν από την κορυφή της ιεραρχίας και την απόλυτη επαγγελματική καταξίωση, ενώ εικοσιτέσσερις από το πεζοδρόμιο. 

Ένα πρωινό, λίγο πριν αρχίσει το ωράριο εργασίας, αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του πηδώντας από τον 24ο όροφο του, ομολογουμένως, εντυπωσιακού ουρανοξύστη. Πεζοί και σταματημένοι στα φανάρια οδηγοί, βλέπουν έναν κοστουμαρισμένο άνδρα με μια περίεργη πουά γραβάτα να αιωρείται 75 μέτρα πάνω από το έδαφος. Ο Ιάκωβος Λέδερμαν - απελπισμένος λίγα κλάσματα του δευτερολέπτου πιο πριν, όταν πατούσε το κούφωμα του ανοικτού παραθύρου του γραφείου του- αισθάνεται τώρα για πρώτη φορά τόσο ελεύθερος και φαίνεται να απολαμβάνει τη θέα. Βρίσκεται 75 μέτρα πάνω από το έδαφος και αρχίζει η πτώση του: t=0 sec, s=75 m, και m (Jacob Lederman)=78 kg. Και ο όροφος: 24ος. 
Τι συμβαίνει, άραγε, στο μυαλό του Ιάκωβου Λέδερμαν;

________________________________________________________________

Η διανομή του ψηφιακού βιβλίου και του τραγουδιού 

γίνεται με άδεια Creative Commons

 

[ Αναφορά προέλευσης - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή  

3.0 Ελλάδα ]

Παρακαλούμε σκεφτείτε το περιβάλλον πριν εκτυπώσετε

Αναξίμανδρος

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/03/Anaximandros.html

Αναξίμανδρος

 

Ο φιλόσοφος Αναξίμανδρος, από τη Μίλητο, μαθητής του Θαλή, γεννήθηκε στα 611 π.Χ. και πέθανε στα 547 π.Χ. Θεώρησε ως αρχή του κόσμου το «άπειρο», αμφισβητώντας έτσι την προηγούμενη θεώρηση του δασκάλου του με πνεύμα οξείας επιστημονικότητας.
Συνέγραψε έναν πεζό λόγο στην ιωνική διάλεκτο, ο οποίος έχει διασωθεί αποσπασματικά. Θεώρησε το «άπειρο» ως πρωταρχική πηγή ζωής αφού παρατήρησε την αντίθεση μεταξύ θερμού και ψυχρού στοιχείου, μεταξύ υγρού και ξηρού. Η αρχή επομένως του κόσμου θα ήταν περισσότερο λογικό να αναζητηθεί σε μιαν άλλη πηγή που δημιούργησε αυτές τις αντιθέσεις, παρά να θεωρηθεί κάποιο από αυτά τα στοιχεία ως επικρατέστερο έναντι των άλλων και ως πρωταρχικό.
Αυτή την άλλη πηγή λοιπόν ονόμασε «άπειρο», εκ του οποίου πορεύονται και τα υπόλοιπα στοιχεία της φύσης. Ο Αναξίμανδρος επιπρόσθετα σημείωνε: «τα πράγματα δίνουν ικανοποίηση και επανόρθωση το ένα στο άλλο για την αδικία, όπως αυτή καθορίζεται σύμφωνα με τις επιταγές του χρόνου». Αυτή η αντίληψη του δικαίου και της αδικίας επαναλαμβάνεται περισσότερο από μια φορές στην ιωνική φυσική φιλοσοφία και πάντοτε με την ίδια σύνδεση. Αναφέρεται στην κυριαρχία ενός φυσικού στοιχείου έναντι του άλλου. Ο σχηματισμός του κόσμου οφείλεται στο διαχωρισμό των αντιθέτων.
Η γη, θεώρησε ο Αναξίμανδρος, δε στηρίζεται πουθενά αλλά αιωρείται ελεύθερη στο διάστημα εξαιτίας δυνάμεων που ασκούνται πάνω της και αλληλοεξουδετερώνονται. Όσον αφορά το σχήμα της γης, έδωσε μια ενδιάμεση θεώρηση μεταξύ της θεωρίας του Θαλή -ότι η γη είναι δίσκος- και της θεωρίας των Πυθαγορείων -ότι η γη είναι σφαίρα-, ότι δηλαδή η γη είναι ένας ελλιπής κύλινδρος σε αναλογία με το σχήμα μιας κολόνας. Επίσης θεώρησε ότι τα έμβια όντα προήλθαν από τη θάλασσα.
Ο Αναξίμανδρος εκτός της αδιαμφισβήτητης επιστημονικής του αξίας, επέδειξε υποδειγματικό θάρρος αμφισβητώντας ευθέως τα επιστημονικά πορίσματα της εποχής του, καθώς και τις αντιλήψεις της τότε πνευματικής ηγεσίας. Είναι οπότε αξιέπαινος τόσο ο ίδιος για την αξιόλογη στάση ζωής του, όσο και το πνευματικώς ελεύθερο κλίμα της εποχής που παραχωρούσε αφειδώς πεδία ανάπτυξης των υγιών, τεκμηριωμένων θεωριών, έστω κι αν αυτές έρχονταν σε κατά μέτωπο σύγκρουση με τα ως τότε καθιερωμένα.

ΠΗΓΗ