Ἀρχαῖες πόλεις Ἑπτανησίων στὴν ἑλληνιστικὴ Συρία…

http://anihneftes.wordpress.com/2013/04/11/%E1%BC%80%CF%81%CF%87%CE%B1%E1%BF%96%CE%B5%CF%82-%CF%80%CF%8C%CE

Ἀρχαῖες πόλεις Ἑπτανησίων στὴν ἑλληνιστικὴ Συρία…

Δυο Λευκάδες, μια Ιθάκη και μια Δολίχη στην αρχαία Συρία

Γράφει ο Γιώργος Λεκάκης, www.lekakis.com
Στα ελληνιστικά χρόνια σημειώνεται ένας μεγάλος εποικισμός Επτανησίων στην Μέση Ανατολή. Αναφέρονται δυο πόλεις με το όνομα Λευκάς (δηλ. πόλη που έκτισαν άποικοι εκ Λευκάδος) επί Σελευκιδών: Η μια στην Ν. και η άλλη στην Β. σημερινή Συρία. Κι έτσι δικαιολογείται αρχαία πόλη με το όνομα Ιθάκη «παρά τον Ευφράτην», που αναφέρεται πιθανότατα κι αυτή στην έκταση της (νυν) Συρίας, πόλη κτισμένη από Ιθακησίους αποίκους.

Σχετική με την Ιθάκη ήταν και η Δολίχη (= επιμήκης, μακρυά, μακρόστενη > σχετ. το τοπωνύμιο Μακρόνησος). Έτσι σχετική με την Ιθάκη Συρίας θα ήταν και η Δολίχη Συρίας, πόλη στην περιοχή της Κομμαγηνής, επί της Γερμανικίας οδού, κατά τον Ευφράτη ποταμό. Ιδρύθηκε κι αυτή επί εποχής διαδόχων του Μεγ. Αλεξάνδρου. Επί Ρωμαίων αυτοκρατόρων εξέδωσε νόμισμα. Σ’ αυτήν ελατρεύετο ο Δολιχηνός Ζευς. Σπουδαίος ναός του υπήρχε εκεί. Διέθετε επίσημα θερμά λουτρά. Στα χριστιανικά χρόνια υπήρξε έδρα επισκοπής.
Οι νέοι άποικοι συνηθίζουν να δίνουν το όνομα της πόλεως καταγωγής τους στην νέα πόλη που νεοκατοικούν ή ιδρύουν. Έτσι έκαμαν και στην Μεσοποταμία του 4ου αι. π.Χ. Έτσι βρίσκουμε εκεί πόλεις κτισμένες – εκτός από Επτανησίους, όπως προανέφερα – από Μακεδόνες (Μακεδονόπολις, Αμφίπολις, Έδεσσα, Ανθεμουσιάς, Ευρωπός, κ.ά.), Πελοποννησίους, Στερεοελλαδίτες, Θράκες, Θεσσαλούς, Ηπειρώτες, κ.ά. (Το ίδιο έκαμαν και οι σύγχρονοι πρόσφυγες, όταν ξερριζώνονταν βιαίως από την Σμύρνη και την Φώκαια, λ.χ. και ίδρυαν στην νέα πατρίδα τους την Νέα Σμύρνη και την Νέα Φώκαια, αντιστοίχως, κ.ο.κ.).
Προς ανακαιφαλαίωσιν, στην Συρία των ελληνιστικών χρόνων υπήρχαν οι εξής αρχαίες ελληνικές πόλεις:
Στην Σελευκίδα (στην βόρεια Συρία) : Αμφίπολις, Αντιγόνεια, Αντιόχεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Απάμεια, Απολλωνία, Αρέθουσα, Αστακός, Αχαΐα, Βέρροια (πρόκειται για την νυν πρωτεύουσα της Συρίας, που εξακολουθεί να λέγεται παραφρασμένα Βηρυτός), Βοττιαίος δήμος, Γέφυρα, Γίνδαρος, Δάφνη, Διόσπολις, Δολίχη, Επιφάνεια (υπήρχαν 3 πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Ευρωπός, Ζεύγμα, Ημαθία, Ηραία, Ηράκλεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Θρακών κώμη (;), Ιεράπολις, Ιθάκη, Καλλίπολις, Κύρρος, Λαοδίκεια, Λάρισσα, Λευκάς, Λυσιάς, Μαρώνεια, Μέγαρα, Μελεάγρου Χάραξ, Νεάπολις, Νικατορίς, Πέρινθος, Σελεύκεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Σέρραι (;), Τεγέα, Χαλκίς, Χαονία και Ωρωπός.
Στην επαρχία Κομμαγηνής: Αντιόχεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Αρσάμεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Γερμανίκεια, Σαμόσατα, Σελεύκεια και Στρατονίκεια.
Στην Κοίλη (δηλ. την νότια) Συρία: Αίνος, Ανθηδών, Αντιόχεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Αντιόχου φάραγξ, Απολλωνία (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Αρέθουσα, Αρσινόη (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Βρόχοι, Γάδαρα, Γάζωρος (;), Γέρασα, Γέρρα, Δημητριάς, Δίον, Ελλάς, Ηλιούπολις, Ηράκλεια, Ίππος, Λαοδίκεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Λευκάς, Λυσιάς, Ορθωσία, Πέλλα, Πιερία, Πτολεμαΐς, Σελεύκεια (υπήρχαν 3 πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Σκυθόπολις, Στράτωνος Πύργος, Τριπαράδεισος, Τύρος, Φιλαδέλφεια, Φιλωτερία και Χαλκίς.

ΠΗΓΕΣ:

Στ. Βυζάντιος.

Λεκάκης Γ. «Ιθάκη, το νησί του Οδυσσέα» (υπό έκδοσιν).

Droysen J. G. «Ιστορία των Επιγόνων του Μ. Αλεξάνδρου».

Ἀπὸ www.mylefkada.gr

Shortlink: http://wp.me/p2VN9U-nd

Πλέσκα

► Πλέσκα

Ώσπου να πεις "πίτα" έγινε!

• 2 αβγά
• ½ ποτήρι καλαμποκέλαιο
• αλάτι
• ½ κιλό φέτα
• 800 γρ. πράσα ζεματισμένα
• 750 γρ. καλαμποκάλευρο
• 2 κουτ. γλυκού μπέικιν πάουντερ

Η πλέσκα είναι είδος βλάχικης πίτας. Παρόμοια πίτα φτιάξαμε στον παλιό Άγιο Αθανάσιο το Φεβρουάριο του 2006 (βλ. Παρόμοιες Συνταγές). Είναι πανεύκολη στην παρασκευή της και πάρα πολύ νόστιμη!

Βήμα 1: Σε μια μεγάλη μπασίνα ανακατεύουμε με το χέρι τα 650 γρ. αλεύρι, το μπέικιν, αλάτι και λάδι, προσθέτοντας σιγά-σιγά νερό μέχρι το μείγμα να γίνει σφιχτό.

Βήμα 2: Λαδώνουμε το ταψί που θα ψήσουμε την πίτα, βάζουμε μέσα το ζυμάρι και το απλώνουμε σε όλη την επιφάνειά του.

Βήμα 3: Χτυπάμε τα αβγά και τα βάζουμε σ' ένα μπολ μαζί με τα πράσα και την τριμμένη φέτα. Ανακατεύουμε και απλώνουμε τη γέμιση πάνω στη ζύμη.

Βήμα 4: Πασπαλίζουμε με καλαμποκάλευρο, μουσκεύουμε με λάδι και νερό και ψήνουμε την πίτα στους 180οC για περίπου 1 ώρα.

toarkoudi.gr

Απαλά ζεστά πιατάκια σουβέρ

La Magia del Crochet

 

Πρωτότυπα φανταστικά πλεκτά φρούτα 

για να κρατήσουν στοργικά την κούπα σας

Καλή επιτυχία!

Ιερά Μονή Παναγίας Εξακουστής Μαλλών Ιεράπετρας

Fotorama

Πατήστε "Μου αρέσει!" στη Σελίδα · 

 

Η Ιερά Μονή Παναγίας Εξακουστής Μαλλών Ιεράπετρας βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά της επαρχίας Ιεράπετρας, με πανοραμική θέα προς το Λυβικό πέλαγος σε κατάφυτο και ερημικό περιβάλλον, μακριά από κατοικημένες περιοχές.

ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ "H άνοιξη, περαστικιά..."

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ "H άνοιξη, περαστικιά..."

H άνοιξη, περαστικιά
απ’ το σπίτι,
έσυρε μια χαρακιά
στο φεγγίτη.

Xάραξε κλαδιά πλεχτά
σα γαϊτάνι,
και τα φύλλα τα δετά
σε στεφάνι,

και τ’ αγέρι όταν περνά
στα κοτσάνια,
κάνουν όλα ταπεινά
μια μετάνοια.

Πέρασε απ’ τις γνωστικές
τις κοπέλες
κι άνθισαν ποδιές λευκές
και κορδέλες.

Άγιασε τα χώματα
μ’ άγια μύρα,
κι είν’ ευκές τα χρώματα,
γύρα-γύρα.

Πήγε κι απ’ την εξοχή
κι απ’ το ρέμα,
κι όλοι οι φράχτες, οι φτωχοί,
τρέχουν αίμα.

Tώρα ο δρόμος της μακριά
θα τη βγάλει,
κει που βρέχει τη στεριά
τ’ ακρογιάλι,

στα νερά τα χαμηλά,
κούφια, λίγα,
για να βάλει μια λιλά,
μια ίσια ρίγα.

Άδειασε κι εδώ κι εκεί
τόσα δώρα
και σα Mοίρα στοργική
φεύγει τώρα
― στην καλή της ώρα!

ΠΙΝΑΚΑΣ Susan Hazard «spring poppies»

Παγωτό Μοχίτο

► Παγωτό Μοχίτο

Δροσιστικό, απολαυστικό, ανεβαστικό και κυρίως σπιτικό! Το δυνατό του σημείο: Τα χαμηλά λιπαρά. Μας την έδωσε με χαρά και μας έδωσε μία συμβουλή: «Συνδυάστε το» μας είπε «με δυνατή μουσική και καλή παρέα!!!!» Σλουρπ!

• 250 γρ. κρέμα γάλακτος με χαμηλά λιπαρά • 1 κουτί γάλα ζαχαρούχο
• 1 κουτί γάλα εβαπορέ light
• 3 ζουμερά lime ή λεμόνια (χυμός + ξύσμα)
• 1/2 ματσάκι δυόσμο (ψιλοκομμένο)
• 1 φλ. καφέ λευκό ρούμι

Αδειάζουμε το ζαχαρούχο και το εβαπορέ σε ένα τάπερ και τα βάζουμε στην κατάψυξη για περίπου τρεις ώρες.

Λίγο πριν τα βγάλουμε από την ψύξη χτυπάμε στο μίξερ την κρέμα γάλακτος μέχρι να φουσκώσει.

Προσθέτουμε τα παγωμένα γάλατα, το χυμό και το ξύσμα, το ρούμι και τον ψιλοκομμένο δυόσμο αφήνοντας λίγο για το γαρνίρισμα.
Ανακατεύουμε καλά και κυρίως... τρυφερά.

Τοποθετούμε το μείγμα σε ένα δοχείο (όχι γυάλινο) και το καταψύχουμε για άλλες τρεις ώρες.

Στη συνέχεια το ξαναχτυπάμε στο μίξερ και το καταψύχουμε ξανά για να το απολαύσουμε όταν θα παγώσει αρκετά.

lovecooking.gr

 

Ωραία ιδέα!

Reciclagem , Jardinagem e Decoração.

 
Caixote reutilizado com dupla função...
Banquinho e organizador de sapatos.

 

Ωραία ιδέα! Μπορεί να έχει διάφορες εναλλακτικές όπως 

π.χ. αντί για παπούτσια να είναι για βιβλία.

Καλή επιτυχία!

ποδαράκια και αλυσιδάκια

La Magia del Crochet

 

 

Πολύ ωραίο και πανεύκολο . Στην ουσία είναι ποδαράκια και αλυσιδάκια. 

Κομψό τελείωμα για όπου θελήσετε .  Καλή επιτυχία!

ο δρόμος είναι το σπίτι τους

Απλές λύσεις

► Για περίπου 6.000 παιδιά στην Ελλάδα, ο δρόμος είναι το σπίτι τους
Κορίτσια που πουλούν χαρτομάντιλα και λουλούδια, αγόρια που καθαρίζουν τα τζάμια των αυτοκινήτων στα φανάρια, παιδιά που ζητιανεύουν στους δρόμους. Για περίπου έξι χιλιάδες παιδιά στην Ελλάδα, ανάμεσά τους παιδιά ηλικίας ακόμη και 5 χρόνων, ο δρόμος είναι το σπίτι τους, η ζωή τους.
Τα παιδιά αυτά, τα παιδιά του δρόμου, κατάγονται κυρίως από άλλες χώρες όπως Βουλγαρία και Ρουμανία και έχουν έρθει στην Ελλάδα μαζί με τις οικογένειές τους για να δουλέψουν, όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Μένη Χριστίδου, κοινωνική λειτουργός στα προγράμματα της ΜΚΟ PRAKSIS, στη Θεσσαλονίκη, υπογραμμίζοντας ότι με την κρίση των τελευταίων ετών, έχει παρατηρηθεί αύξηση του φαινομένου της παιδικής εργασίας.

Ο αριθμός των παιδιών του δρόμου αυξάνεται,επίσης, τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, καθώς στις περιόδους αυτές συναισθήματα προσφοράς και λύπης απέναντι στα παιδιά είναι πιο έντονα.

Η πλειοψηφία των παιδιών που παρατηρούνται στους δρόμους είναι ηλικίας από 5 έως 12 ετών. Στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, η περιοχή του κέντρου παραδοσιακά αποτελεί το βασικό σημείο δράσης τους, καθώς το κέντρο συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό περαστικών.

«Συχνά όμως», όπως σημειώνει η κ. Χριστίδου, «παρατηρούμε παιδιά κοντά σε εκκλησίες περιφερειακά του κέντρου. Τα βράδια τα παιδιά μπορεί να εντοπιστούν και σε σημεία εκτός κέντρου εφόσον τα σημεία αυτά συγκεντρώνουν πολύ κόσμο συνήθως για βραδινή διασκέδαση».

Ανάλογο πρόβλημα με παιδιά που ζουν στο δρόμο, υπάρχει και στην Πάτρα, όμως εκεί εντοπίζεται κυρίως, σε παιδιά παράνομων μεταναστών που προσπαθούν να φύγουν από την πόλη ή τη χώρα.

«Τα περισσότερα παιδιά εργάζονται σκληρά για να αποδώσουν κέρδη σε κυκλώματα εκμετάλλευσης»


Σύμφωνα με την κ. Χριστίδου μπορεί «κάποια από τα παιδιά του δρόμου να εργάζονται ή να επαιτούν στο δρόμο στην προσπάθεια τους να συμβάλλουν στο οικογενειακό εισόδημα. Τα περισσότερα όμως, εργάζονται σκληρά για να αποδώσουν κέρδη σε κυκλώματα εκμετάλλευσης. Οι έμποροι αυτού του σύγχρονου δουλεμπορίου μετακινούν συχνά τα παιδιά από περιοχή σε περιοχή, από πόλη σε πόλη ή μεταξύ διαφορετικών χωρών προκειμένου να μην γίνονται αντιληπτοί από τις διωκτικές αρχές».

Όσο για το πού κοιμούνται αυτά τα παιδιά και το αν πηγαίνουν σχολείο, όπως λέει κ. Χριστίδου «τις περισσότερες φορές οι οικογένειες διαθέτουν κάποιου είδους κατάλυμα, όμως περνούν αρκετές ώρες της ημέρας τους στο δρόμο αντιμετωπίζοντας κινδύνους, καταστάσεις βίας, ρατσισμού και περιθωριοποίησης. Τα περισσότερα από τα παιδιά αυτά δεν πηγαίνουν στο σχολείο, κι αν πηγαίνουν, παρακολουθούν περιστασιακά τα μαθήματα. Αυτό συμβαίνει κυρίως είτε γιατί η δουλειά τους συμπίπτει χρονικά με τις ώρες του σχολείου, είτε γιατί είναι πολύ κουρασμένα για να παρακολουθήσουν μαθήματα μετά τη δουλειά, είτε γιατί ο φόβος ότι θα αναγνωριστούν από τους συμμαθητές τους να εργάζονται στο δρόμο τα αποτρέπει από το σχολικό περιβάλλον».

Το MOBILE SCHOOL

Το 1996, γεννήθηκε στο Βέλγιο το MOBILE SCHOOL, το κινητό σχολείο, ένα πρόγραμμα που έχει σχεδιαστεί ειδικά για τα παιδιά του δρόμου, τα οποία δεν μπορούν να φοιτούν σε σχολεία διότι εργάζονται. Στην Ελλάδα βρίσκεται από το Νοέμβριο του 2009 και υλοποιείται από δύο ΜΚΟ, την PRAKSIS και την ΑΡΣΙΣ.

Δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη, όπου υπολογίζεται ότι πάνω από 100 παιδιά την ημέρα εργάζονται ή επαιτούν στο δρόμο με το μεγαλύτερο ποσοστό να αφορά παιδιά από τις γειτονικές βαλκανικές χώρες. «Το εργαλείο αυτό μας επιτρέπει λόγω κατασκευής να το μεταφέρουμε στο δρόμο και να κάνουμε μάθημα εκεί ώστε να μάθουν τα παιδιά αυτά γραφή, ανάγνωση, αριθμητική και μέσω εκπαιδευτικών παιχνιδιών και δραστηριοτήτων κανόνες συμπεριφοράς, υγιεινής, τα δικαιώματά τους και πολλά ακόμη. Μέσα από αυτές τις δραστηριότητες τα παιδιά μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, τη φαντασία τους, τα όνειρά τους. Το σημαντικό για τους street workers / εκπαιδευτές είναι να πλησιάσουν το παιδί στο δικό του περιβάλλον και να δημιουργήσουν ένα θετικό κλίμα όπου το παιδί θα είναι αποδεκτό και θα απολαμβάνει το σεβασμό άνευ όρων», εξηγεί η κ. Χριστίδου.

Το Κινητό Σχολείο δεν αντικαθιστά το κανονικό σχολείο, αποτελεί το πρώτο βήμα για την ομαλή ένταξη αυτών των παιδιών στο σχολικό περιβάλλον.

«Εμείς επισκεπτόμαστε τα παιδιά, τα ακούμε, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης μαζί τους και να τους παρέχουμε ευκαιρίες ώστε να ανακαλύψουν τους εαυτούς τους, τις δεξιότητές τους, τα ταλέντα τους και την αυτοπεποίθησή τους. Είναι μία διαδικασία που μπορεί να πάρει καιρό. Χρειάζεται υπομονή και διακριτική επιμονή. Έτσι οι σχέσεις που αναπτύσσονται είναι ισότιμες σχέσεις εμπιστοσύνης, σεβασμού και ειλικρίνειας». Και η προσπάθεια αυτή έχει θετικό πρόσημο. «Η ανταπόκριση από τα παιδιά είναι θετική και αυτό φαίνεται από την αυξανόμενη προσέλευση, από τη συνέπεια τους στις συναντήσεις, από την ανυπομονησία τους για την επόμενη συνάντηση, από τη διάθεση τους για μάθημα και δραστηριότητες και από την ποιοτική συμμετοχή του».

«Είναι επιτυχία», για την κ. Χριστίδου, «τα παιδικά μάτια που γεμίζουν χαρά και λαχτάρα, οι ανοιχτές αγκαλιές, τα πλατιά χαμόγελα, η προσμονή, ο ενθουσιασμός.

Επιτυχία είναι όταν νιώθεις ότι έχει χτιστεί η εμπιστοσύνη».

Παρά τη σοβαρότητα του φαινομένου της παιδικής εργασίας, δεν έχει οριστεί Παγκόσμια Ημέρα που θα υπενθυμίζει, θα ενημερώνει και θα ευαισθητοποιεί για την κατάσταση που βιώνουν τα παιδιά του δρόμου. Για τον λόγο αυτό, όπως τονίζει η κ. Χριστίδου, ο οργανισμός «MOBILE SCHOOL» έχει ξεκινήσει μία παγκόσμια προσπάθεια για να ανακηρυχθεί η 12η Απριλίου ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Παιδιά του Δρόμου.

Στην Ελλάδα, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις PRAKSIS και ΑΡΣΙΣ υποστηρίζουν την προσπάθεια αυτή και συνδιοργανώνουν την Παρασκευή 12 Απριλίου στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης, ανοιχτή εκδήλωση-δράση ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης βάζοντας ακόμα ένα λιθαράκι για την καθιέρωση της 12ης Απριλίου ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Παιδιά του Δρόμου.

ΑΠΕ - ΑΜΠΕ

Απενοχοποιώντας ένα μοναχοπαίδι

 ► Απενοχοποιώντας ένα μοναχοπαίδι

Πολλοί πιστεύουν πως το μοναχοπαίδι είναι ένα κακομαθημένο και εγωκεντρικό παιδί. Μήπως η πεποίθηση αυτή είναι λανθασμένη;

Πώς μπορεί να καταλήξει κανείς στο αυθαίρετο αυτό συμπέρασμα;

Για ένα περίεργο λόγο πολλοί πιστεύουν πως τα μοναχοπαίδια είναι κτητικά αφού δεν έχουν μοιραστεί την αγάπη των γονιών τους, όλα τα παιχνίδια είναι δικά τους. Η προσοχή είναι μονίμως στραμμένη πάνω τους. Οι αυθαίρετες αυτές ταμπέλες δημιουργούν μια ψευδή φήμη για τα παιδιά.

Πώς γίνεται να αποκατασταθεί η φήμη τους;

Αρχικά, όλο και περισσότερα ζευγάρια αποφασίζουν να κάνουν μόνο ένα παιδί. Οι λόγοι ποικίλουν, ο επικρατέστερος φαίνεται πως είναι η οικονομική κρίση και η γενικευμένη ανασφάλεια που επικρατεί τα τελευταία χρόνια. Μπορεί πλέον η φράση-κλισέ του παρελθόντος «Ένα, ίσον κανένα» να µην ακούγεται τόσο συχνά, ωστόσο τα στερεότυπα σχετικά µε τα «κουσούρια» που εξ ορισµού κουβαλούν τα µοναχοπαίδια εξακολουθούν να υφίστανται. Άλλοτε δικαιολογηµένα, άλλοτε αυθαίρετα.

Οι πρώτες έρευνες για τα χαρακτηριστικά που αναπτύσσουν τα µοναχοπαίδια ξεκίνησαν στις αρχές του προηγούµενου αιώνα, από τον αναπτυξιακό ψυχολόγο G. Stanley Hall (1844-1924). Παρόλο που ο ίδιος προσέφερε πολλά στην επιστήµη της ψυχολογίας και στη γνώση σχετικά µε την ανθρώπινη µάθηση, έβαλε τις ρίζες για τα αρνητικά στερεότυπα σχετικά µε την ανάπτυξη του ενός και µόνο παιδιού στην οικογένεια. Το βλέµµα του ήταν επηρεασµένο από τις συνθήκες της εποχής του, τότε που η δυτική κοινωνία στρεφόταν από τον αγροτικό τρόπο ζωής και τις πολυµελείς οικογένειες, στις αστικού τύπου πυρηνικές και ολιγοµελείς. Ο Hall περιέγραψε την εµπειρία του µόνου παιδιού, ως ασθένεια για τον εαυτό του. Αντίστοιχα, κι άλλοι γνωστοί ψυχολόγοι της εποχής εξέφρασαν τις ανησυχίες τους για την ψυχολογία των παιδιών χωρίς αδέλφια, κυρίως όσον αφορά στις δυσκολίες να προσδιορίσουν την ταυτότητα τους ως ενήλικες.

Σήµερα, σχεδόν 100 χρόνια από τις πρώτες µελέτες και έχοντας στο µεταξύ ως κοινωνία µεγαλώσει αρκετές γενιές µοναχοπαιδιών, υπάρχουν πλέον νέα ερευνητικά δεδοµένα που καταρρίπτουν πολλούς από τους µύθους που δηµιουργήθηκαν στο παρελθόν. Οι σύγχρονοι ψυχολόγοι που ασχολήθηκαν ειδικά µε την περίπτωση των οικογενειών µ’ ένα παιδί, διαπίστωσαν πως τα µοναχοπαίδια είναι ελάχιστα διαφορετικά από εκείνα που µεγαλώνουν µε αδέλφια.

Ποιοι μύθοι καταρρίφτηκαν;

Ο πιο γνωστός μύθος είναι πως τα μοναχοπαίδια είναι εγωκεντρικά. Πού βασίζεται ο χαρακτηρισμός αυτός; Όταν ένα παιδί είναι μόνο του στην οικογένεια δεν έχει με κάποιο να άλλο να μοιραστεί τίποτα. Η αγάπη των γονιών του και η προσοχή είναι αδιαμφισβήτητα όλη δική του. Έτσι θεωρεί πως όλα του ανήκουν. Κι όμως, ισχύει το αντίθετο. Τα παιδιά που μεγαλώνουν με αδέλφια, βρίσκονται σ’ ένα συνεχές ανταγωνισμό και διεκδίκησης. Διεκδικούν την αγάπη των γονιών τους, προσπαθούν κερδίσουν τη μάχη με τα παιχνίδια. Έτσι, ίσως αναπτύξουν ανταγωνιστικές συµπεριφορές, ενώ τα µοναχοπαίδια µπορούν να είναι πιο ήρεµα.

Όλα τα παιδιά περνούν μια φάση στη ζωή τους, που πιστεύουν ότι τους ανήκουν όλα και όλοι. Στα µοναχοπαίδια µπορεί να αρέσει να έχουν την προσοχή όλων, όπως µπορεί να έχουν µάθει να είναι το επίκεντρο της προσοχής των γονιών τους. Όµως τους είναι εξίσου σηµαντική η αποδοχή των συνοµηλίκων τους.

Δεν ισχύει πως τα παιδιά δίχως αδερφάκι είναι µοναχικά ή ανώριµα. Η αλήθεια είναι πως έχουν µάθει να περνούν αρκετό χρόνο µόνα τους, οπότε χρειάζονται συχνά το προσωπικό τους χρόνο και χώρο. Ωστόσο, επειδή µεγαλώνουν χωρίς αδέλφια, αναζητούν και επιθυµούν την παρέα συνοµηλίκων, καθώς αυτό τους λείπει στην οικογένεια. Από την άλλη πλευρά, ωριµάζουν πιο γρήγορα, διότι, µεγαλώνοντας ανάµεσα σε άτοµα µεγαλύτερης ηλικίας, τείνουν να αντιγράψουν από πολύ νωρίς ενήλικες συµπεριφορές αλλά αναπτύσσουν εξαιρετικά την λεκτική τους ικανότητα.

Τέλος, τα μοναχοπαίδια φέρουν όλο το φορτίο των προσδοκιών των γονιών τους. Είναι οι μόνοι απόγονοι που θα πρέπει να κάνουν περήφανους τους γονείς τους.

Μπορεί όλα τα παραπάνω να «δικαιώνουν» τα µοναχοπαίδια, ωστόσο η φήμη πως μερικά μοναχοπαίδια είναι κακομαθημένα και παραχαϊδεµένα παραμένει. Το βάρος της φήμης αυτής πέφτει στους γονείς. Οι γονείς ρίχνουν όλη την προσοχή στο παιδί τους, με αποτέλεσμα να ικανοποιούν πολλές φορές τις ανάγκες τους πριν ακόμα ζητήσουν κάτι.

Παρ’ όλα αυτά τα μοναχοπαίδια μπορούν να κοινωνικοποιηθούν εύκολα αλλά και να περνάνε χρόνο με τον εαυτό τους. Ακόμα, τα παιδιά που μεγαλώνουν μόνα τους αλλά και οι γονείς τους αντιμετωπίζουν δυσκολία στη μεταβατική φάση της ενηλικίωσης και της ανεξαρτησίας.

Μερικές συμβουλές για το καλό των παιδιών σας

• Μην είστε υπερβολικοί. Οι γονείς µ’ ένα παιδί συχνά τείνουν να γίνονται υπερ-υποχωρητικοί, υπερ-προστατευτικοί και πολύ προσεκτικοί.
• Υποστηρίζετε την ανάπτυξη κοινωνικών σχέσεων του παιδιού µε συνοµηλίκους.
• Μην παραµελείτε τον εαυτό σας ή τον γάµο σας. Οι γονείς συχνά επικεντρώνουν την προσοχή τους αποκλειστικά στο παιδί τους. Έτσι, οι ισορροπίες µέσα στην οικογένεια, αποβαίνουν τελικά επίπονες για όλους.
• Να είστε προετοιµασµένοι για τη διαφοροποίηση του παιδιού σας. Το πολυτιµότερο δώρο που µπορούν να κάνουν οι γονείς στο παιδί τους είναι να το αφήσουν πραγµατικά ν’ αναπτυχθεί σ’ έναν ξεχωριστό, αυτόνοµο, χαρούµενο ενήλικα, ακόµη κι αν ζει διαφορετικά από τις προσδοκίες τους.

jenny.gr