"Τα Ποιήματα" του Τούμας Τρανστρέμερ

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Απ' "Τα Ποιήματα" του Τούμας Τρανστρέμερ ( Νόμπελ Λογοτεχνίας 2011) σε μετάφραση από τα Σουηδικά του Βασίλη Παπαγεωργίου

Τίποτε πιο απλό απ’ το να σε μαγεύουν.
Είναι από τα πιο παλιά τεχνάσματα της γης και της άνοιξης: οι ανεμώνες.
Είναι κατά κάποιο τρόπο αναπάντεχες.
Ξεπετάγονται μεσ’ απ’ το περσινό θρόϊσμα σε παραμελημένα μέρη, όπου ποτέ δεν πέφτει το βλέμμα σου.
Φλέγονται και αιωρούνται, πράγματι αιωρούνται, εξ αιτίας του χρώματος.
Το έντονο μενεξεδί και μπλε χρώμα τους δεν έχει κανένα βάρος τώρα.
Εδώ βασιλεύει έκσταση, αλλά χαμηλών τόνων.
“Καριέρα”- άσχετο! ” Εξουσία” και “δημοσιότητα”- γελοίο! Διοργάνωσαν βέβαια μεγάλη δεξίωση πάνω στην Νινευί, “έκαναν φασαρία και μεγάλο σαματά”.
Ψηλοτάβανα – πάνω από όλα τα κεφάλια κρέμονταν κρυστάλλινοι πολυέλαιοι σαν όρνια από γυαλί.
Αντί για ένα τέτοιο παραστολισμένο και θορυβώδες αδιέξοδο οι ανεμώνες ανοίγουν ένα μυστικό πέρασμα που βγάζει στην πραγματική γιορτή, όπου επικρατεί νεκρική σιωπή.

—

Σήμερα ... 3/5

το βάψιμο των αυγών

@ Ταξιδευω Στον Κοσμο Με Τα Χρωματα της Ιριδας @

Ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα του Πάσχα είναι το βάψιμο των αυγών τη Μεγάλη Πέμπτη. Το αυγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός - όπως το περίβλημα του αυγού -, αλλά έκρυβε μέσα του τη "Ζωή", αφού από αυτόν βγήκε ο Χριστός και αναστήθηκε!

Μπορεί τα τελευταία χρόνια το αυγά να βάφονται σε διάφορα χρώματα, όμως η παράδοση τα θέλει κόκκινα. Είναι γεγονός πως τα χρωματιστά αυγά τα συναντάμε στην αρχαιότητα, στη Ρώμη, στην Ελλάδα, στην Κίνα, στην Αίγυπτο, ως δώρα στις ανοιξιάτικες γιορτές μαζί με κουνέλια τα οποία είναι το σύμβολο της γονιμότητας.

Πώς ακριβώς όμως, καταλήγουμε στην επιλογή του κόκκινου χρώματος, δεν είναι ξεκάθαρο. Οι εξηγήσεις που υπάρχουν, είναι πολλές. Μία από τις πιο αποδεκτές είναι πως το κόκκινο συμβολίζει το αίμα και τη θυσία του Ιησού. Οι άλλες ερμηνείες, έχουν πρωταγωνίστριές τους, τρεις γυναίκες : Την Παναγία, τη Μαγδαληνή και μία δύσπιστη ανώνυμη γυναίκα.

Η Παναγία πίσω από το έθιμο των "κόκκινων αυγών".

Μία εξήγηση που δίνεται συχνά, λέει ότι η Παναγία πήρε ένα καλάθι αυγά και τα πρόσφερε στους φρουρούς Του Υιού της, ικετεύοντάς τους να του φέρονται καλά! Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, αυτά βάφτηκαν κόκκινα!

Τα κόκκινα αυγά και η Μαγδαληνή.

Μία άλλη ιστορία συνδέει το κόκκινο χρώμα με τη Μαρία Μαγδαληνή. Όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ενημερώθηκε για την Ανάσταση του Χριστού, τη θεώρησε τόσο απίθανη "όσο και το να βαφτούν τα αυγά κόκκινα". Η Μαρία Μαγδαληνή τότε, χρωμάτισε μερικά αυγά κόκκινα και του τα πήγε για να του επιβεβαιώσει το γεγονός

Το Παραμύθι χωρίς όνομα

Το Παραμύθι χωρίς όνομα είναι το δεύτερο παιδικό βιβλίο της Ελληνίδας συγγραφέως Πηνελόπης Δέλτα. Δημοσιεύθηκε το έτος 1910. Τον ίδιο τίτλο έχει και το θεατρικό έργο του θεατρικού συγγραφέα Ιάκωβου Καμπανέλλη που βασίζεται πάνω σε αυτό το βιβλίο.
Ιστορικό πλαίσιο, είδος και πρότυπα

Το έργο αυτό εκδόθηκε σε μια ιστορική χρονική στιγμή που το ελληνικό αναγνωστικό κοινό ήταν έτοιμο να υιοθετήσει τα διδάγματά του. Κατά το 1910 η Ελλάδα βρισκόταν σε φάση αναδιοργάνωσης, καθώς είχε αρχίσει το έργο της Αναθεωρητικής Βουλής και η χώρα προσπαθούσε να μεγιστοποιήσει τα μαθήματα από τον Πόλεμο του 1897. Το 1897 είχε βιωθεί τραυματικά από το έθνος (παρότι η Κρήτη απέκτησε αυτονομία έναντι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) και αφύπνισε την κοινή γνώμη για την ανάγκη αλλαγών, με αποτέλεσμα το Κίνημα στο Γουδί το 1909. Με το αίτημα του κινήματος αυτού για αναδιοργάνωση συντάχθηκε αμέσως και η Πηνελόπη Δέλτα, η οποία ακόμα τότε δεν είχε εγκατασταθεί στην Ελλάδα, αλλά ζούσε στην Αλεξάνδρεια και στη Δυτική Ευρώπη με την οικογένειά της (ήρθε στην Ελλάδα το 1916). Συνεπώς, το Παραμύθι χωρίς όνομα γράφτηκε μακριά από την Ελλάδα και με μία τελείως ιδεατή εικόνα της στον νου της συγγραφέως του.

Πρόκειται για ένα παραμύθι με φιλοσοφικά στοιχεία, αλληγορικό και ηθικό περιεχόμενο, και διδακτικό τόνο. Ακολουθεί τα προτεσταντικά πρότυπα, κυρίως τα αγγλικά και τα αμερικανικά ηθικοπλαστικά έργα της νεανικής λογοτεχνίας του τέλους του 19ου αιώνα, γεγονός που πιθανότατα οφείλεται και στην επίδραση που είχαν στην παιδική ηλικία της συγγραφέως οι δυτικοευρωπαίες γκουβερνάντες της.
Περίληψη της πλοκής

Τα γεγονότα της ιστορίας συμβαίνουν σε μια φανταστική χώρα, που ονομάζεται «Χώρα των Μοιρολάτρων» (ο τόνος σκόπιμα στο «-λά-»). Βασιλιάς της χώρας αυτής είναι ο Αστόχαστος (ή «Ασυλλόγιστος» στις πρώτες εκδόσεις του έργου) και βασίλισσα η Παλάβω. Ο γιος τους ονομάζεται Συνετός και οι κόρες τους Ζήλιω, Πικρόχολη και Ειρηνούλα. Η ιστορία αρχίζει όταν ο Αστόχαστος έχει οδηγήσει τη χώρα του στην απόλυτη κατάρρευση, στην οικονομική χρεοκοπία και στην αδυναμία επιβιώσεως, ενώ οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να εγκαταλείπουν τον τόπο τους. Σε τέτοιο σημείο έχει φθάσει η κατάπτωση του κράτους, ώστε το εγκαταλείπει και ο ίδιος ο πρωθυπουργός παίρνοντας μαζί του ό,τι είχε απομείνει στο δημόσιο ταμείο. Το κράτος επιβιώνει μόνο χάρη στην οικονομική βοήθεια από τα γειτονικά βασίλεια, όπου βασιλεύουν ο «Εξάδελφος Βασιλιάς» και ο «Θείος Βασιλιάς». Μέχρι που μία ημέρα, αντί για την επόμενη «δόση» της οικονομικής βοήθειας φθάνει ένα καλάθι που περιέχει μία γαϊδουροκεφαλή...

Αυτά όλα προκαλούν τη θλίψη αλλά και την αγανάκτηση του Βασιλόπουλου, του Συνετού, που αποφασίζει να πάρει τη μικρότερη αδελφή του και να ξενιτευτεί. Το αποτρέπει όμως η κυρα-Φρόνηση, την οποία συναντά τυχαία, και η οποία τον πείθει να μείνει, να γνωρίσει από κοντά τον λαό του και να αγωνισθεί για την αναδιοργάνωση του κράτους. Αυτό και γίνεται, η προσπάθεια όμως για αναδιοργάνωση φέρνει τον Συνετό σε σύγκρουση με τους αξιωματούχους και όσους άλλους εκμεταλλεύονταν το «μπάχαλο» που είχε προκαλέσει η διοίκηση του πατέρα του για το προσωπικό τους συμφέρον. Ο Δικαστής, που ανήκει σε αυτή την κατηγορία, φεύγει από τη χώρα και πείθει τον Θείο Βασιλιά να εκστρατεύσει εναντίον της χώρας του Αστόχαστου με τη βεβαιότητα ότι θα την κατακτήσει μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Ο Συνετός ωστόσο κατορθώνει να εμπνεύσει πίστη και εμπιστοσύνη στον λαό του, ο οποίος εξεγείρεται σαν ένας άνθρωπος και, πολεμώντας με θάρρος και ενθουσιασμό, κατατροπώνει τον εισβολέα. Αμέσως μετά αρχίζει η αναδιοργάνωση του κράτους με την επιμέλεια της κυρα-Φρόνησης.

Αναγνωρίζοντας ο Αστόχαστος τα όσα πέτυχε ο γιος του, υποχρεώνεται να τον ανακηρύξει βασιλιά της Χώρας των Μοιρολάτρων.
Εκδοτική ιστορία

Το βιβλίο αριθμεί 25 εκδόσεις στην ελληνική γλώσσα, όλες από τον εκδοτικό οίκο «Βιβλιοπωλείον της Εστίας - Ι.Δ. Κολλάρου & Σίας Α.Ε.». Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 100 ετών από την πρώτη έκδοση, η 25η έκδοση του 2010 είναι συμπληρωμένη με επίμετρο της Μαρίζας Ντεκάστρο και χρονολόγιο από τον Αλ. Π. Ζάννα. Μαζί με αυτά, το βιβλίο έχει 260 σελίδες. Απο τις αρχές του 2012 το βιβλίο κυκλοφορεί και απο τις εκδόσεις ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ με καλλιτεχνική εικονογράφηση του Γ. Στεφανίδη.
Το θεατρικό έργο

Το βιβλίο της Δέλτα δραματοποιήθηκε σε ομότιτλο θεατρικό έργο κατά πολύ ικανοποιητικό τρόπο από τον θεατρικό συγγραφέα Ιάκωβο Καμπανέλλη το έτος 1959. Το έργο αυτό πρωτοπαίχθηκε, μετά από επιλογή του Καμπανέλλη, από τον θίασο «Νέο Θέατρο» των Βασίλη Διαμαντόπουλου - Μαρίας Αλκαίου τον χειμώνα 1959-1960.

http://el.wikipedia.org/wiki/Παραμύθι_χωρίς_όνομα

ΤΣΟΥΡΕΚΙ

ΤΣΟΥΡΕΚΙ

ΥΛΙΚΑ
Αλευρι δυνατο 600γρ
Αλευρι μαλακο 400γρ
Ζαχαρη 350γρ
Αλατι 10γρ
Λαδι 10γρ
Μαχλεπι 20γρ
Κακουλε τριμενο 10γρ
Μαστιχα 10γρ
Ξυσμα απο μισο πορτοκαλια
Βανιλια 3κ.γ.
Βουτυρο 130γρ
Αυγα 4
Μαγια 60γρ

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
1.Σε μια λεκανη βαζουμε 200γρ αλευρι, 200γρ νερο και 50γρ μαγια
και τα ανακατευουμε μεχρι να λιωσουμε τον μαγια. Σκεπαζουμε και
αφηνουμε για 45-60 λεπτα.
2.Στον καδο του μιξερ βαζουμε τα ζαχαρη, το βουτυρο και τα χτυπαμε να αφρατεψουν, προσθετουμε τα αυγα ενα ενα, στην συνεχεια το ξυσμα, την βανιλια, την μαστιχα,
το μαχλεπι το κακουλε και τα ανακατευουμε ελαφρα στο μιγμα των αυγων.
3.Ανακατευουμε στο αλλευρι το αλατι και το προσθετουμε λιγο λιγο
στο μιγμα των αυγων, συνεχιζοντας να ζυμωνουμε. Μολις δεσει το
ζυμαρι συνεχιζουμε να ζυμωνουμε για ακομη 15 λεπτα στην αργη
ταχυτητα, προσθετουμε τον μαγια και το προζυμι που φτιαξαμε και τον υπολοιπο μαγια, ειναι ετοιμο και συνεχιζουμε να ζυμωνουμε.
4.Μολις ζυμωθει, με το λαδι ψεκαζουμε την λεκανη και το βγαζουμε στην λεκανη, σκεπαζουμε και αφηνουμε να γινει για 60 λεπτα.
Μετα τα 60 λεπτα, το παταμε ετσι οπως ειναι στην λεκανη και το αφηνουμε
για αλλα 60 λεπτα. Μολις περασουν τα 60 λεπτα το βγαζουμε απο την λεκανη
κοβουμε σε κοματια 300γρ, τα αφηνουμε σκεπασμενα για 30 λεπτα και
αμεσως πλαθουμε με δυο κοματια σε χιαστη πλεξουδα. Δηλαδη με δυο
φυτιλια σε σχημα Χ πλαθουμε την πλεξουδα.
5.Αφηνουμε να φουσκωσει για 30 λεπτα και με κροκους αυγων αραιωμενο
σε λιγο νερο τα αλειφουμε και πασπαλιζουμε με φιλε αμυγδαλο η σουσαμι. Καθε πλεξουδα μας ειναι 600γρ αψητη πλεξουδα, οποτε ψηνουμε στους 165
βαθμους για 40 λεπτα. ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!!!

 

Ο Μάης έχει μυστικά-Παντελής Θαλασσινός

Γιάννης Ρίτσος - Γεννημένος την Πρωτομαγιά του 1909

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Γιάννης Ρίτσος - Γεννημένος την Πρωτομαγιά του 1909

Μὲ τόσα φύλλα
Μὲ τόσα φύλλα σοῦ γνέφει ὁ ἥλιος καλημέρα
Μὲ τόσα φλάμπουρα νὰ λάμπει ὁ οὐρανὸς
Καὶ τοῦτοι μὲς στὰ σίδερα, καὶ κεῖνοι μὲς στὸ χῶμα
Καὶ τοῦτοι μὲς στὰ σίδερα, καὶ κεῖνοι μὲς στὸ χῶμα
Σώπα, ὅπου νά ῾ναι θὰ σημάνουν οἱ καμπάνες
Αὐτὸ τὸ χῶμα εἶναι δικό τους καὶ δικό μας.

Κάτω ἀπ᾿ τὸ χῶμα, μὲς στὰ σταυρωμένα χέρια τους
κρατᾶνε τῆς καμπάνας τὸ σκοινὶ
προσμένουνε τὴν ὥρα,
προσμένουν νὰ σημάνουν τὴν Ἀνάσταση.

Τοῦτο τὸ χῶμα εἶναι δικό τους καὶ δικό μας
Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ μᾶς τὸ πάρει.

Σώπα, ὅπου νά ῾ναι θὰ σημάνουν οἱ καμπάνες
Αὐτὸ τὸ χῶμα εἶναι δικό τους καὶ δικό μας.

Μάιος ο μήνας των δοξασιών

Bigbook.gr

http://www.cretalive.gr/culture/view/o-mhnas-twn-dojasiwn/79583

Μάιος ο μήνας των δοξασιών, των προλήψεων ,των αντιφάσεων ,των χρωμάτων ,των « αόρατων βλαπτικών δυνάμεων », των λουλουδιών ,των μυστικών, των μαγικών ,των κοινωνικών αγώνων της εργατιάς ,της ζωής, της εξοχής ,του τέλους του χειμώνα αλλά και η αρχή των νέων πραγμάτων .
Τα σύμβολα, τα παρατηρήματα και οι συνήθειες μοιάζουν αμέτρητα. Ο μήνας που η φύση ξυπνά κι όμως οι άνθρωποι τον πρόσεχαν πολύ από τα πολύ παλιά χρόνια γιατί …Ο Μάης κρύβει μυστικά …!!!
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή :
Μάιος λοιπόν, ο τρίτος μήνας της Άνοιξης, το ξεκίνημα της νέας ζωής. Κανείς όμως δεν παντρεύεται εκτός από τους …γάιδαρους και τους βασιλιάδες. Όποιος ενωθεί με τα δεσμά του γάμου μπορεί να μην στεριώσει γιατί ο μήνας αυτός είναι άρρηκτα δεμένος με ανεξέλεγκτες δράσεις βλαπτικών ενεργειών που σχετίζονται με τον θάνατο.
Τι συνηθίζουν όμως οι άνθρωποι τούτη την μέρα να κάνουν;
Πρώτα από όλα προσέχουν να μην φυτεύουν τίποτα. Ειδικά το φύτευμα ή μεταφύτευμα των βασιλικών που είναι βοτάνι μυριστικό και στολίζει αυλές και τάφους. Πίστευαν πως τα πνεύματα και οι ψυχές των ανθρώπων επιστρέφουν στη γη τούτον τον μήνα και ανοίγοντας λάκκους είναι σαν να τις ανασκαλεύουν.
Δεν αγόραζαν ποτέ ζώα για την εργασία τους τον Μάιο.
Συλλέγουν μόνο βότανα, 40 στον αριθμό , που τους προστατεύουν από τα μάγια. Απήγανος, χαμομήλι, άνθη μολάχας, χόρτα , άνιθος, μαρούλι, γαλατσίδα αρωματικά φυτά κι έτσι φτιάχνουν ή έφτιαχναν τον « Μαγιολύτη ή μαγιοδέντρι ή σαρανταβότανο» που ήταν εθιμικό παρασκεύασμα που προσφερόταν σε όλη την αγροτική οικογένεια μαζί με αμύγδαλα, μέλι και γάλα σε μικρές ποσότητες .Το έφτιαχναν από την προηγούμενη μέρα, το αστροφέγγιζαν και το πιναν πρωί πρωί κι έτσι όλα τα κακά παραμερίζονταν .
Καμιά κοπέλα δεν αρχινούσε καινούργιο κέντημα , πλεκτό ή υφαντό γιατί δεν θα το χρησιμοποιούσε σε χαρές αλλά σε λύπες. Ούτε φορέματα ή καινούργια ρούχα δεν αρχινούσαν καθ όλη την διάρκεια του μήνα…
Το έθιμο ωστόσο που επικράτησε ως τις μέρες μας είναι το μαγιάτικο στεφάνι .
Τι συμβολισμούς όμως έχει αυτή η τόσο διαδεδομένη συνήθεια ;
Φτιάχνεται σε κύκλο που σαν τέλειο σχήμα απομονώνει το χώρο που περικλείει από τον υπόλοιπο. Τον προστατεύει από κακόβουλες δυνάμεις. Το στεφάνι πολλές φορές καλύπτει και προστατεύει το κεφάλι που είναι το πιο ευαίσθητο ανθρώπινο μέλος και κέντρο της νόησης .Κρεμιέται στην πόρτα του σπιτιού κι έτσι μέσα σ αυτό εισχωρούν μόνο τα καλά .
Ένα κλαδί ελιάς δηλώνει την αγάπη, συμβολίζει την οικογένεια και την φιλία. Ένα κλαδί με αγκάθια προστατεύει από το κακό κάθε σπίτι. Βάζουν πάντα ένα σκόρδο , σύμβολο αποτροπής και προστασίας από το κακό μάτι…Το καρπισμένο στάχυ συμβολίζει την καρποφορία της γης .Τα λουλούδια της εξοχής συμβολίζουν την αναγέννηση της φύσης και την απομάκρυνση των πνευμάτων.
Μα πάνω απ΄όλους τους συμβολισμούς και τις προλήψεις τούτη η μέρα είναι μια ευκαιρία για βόλτα στην εξοχή , στη φύση .Για μια εκδρομή, για την ανάγκη μας να αντλήσουμε ζωή από την ίδια τη γη και νοιώσουμε την αναγέννησή της , να καταλάβουμε την γιορτή που μόνη της έχει φροντίσει να μας οργανώσει, προσφέροντας απλόχερα τα δώρα της , τα ίδια της τα παιδιά , τα λουλούδια, τα χόρτα, τους ώριμους καρπούς και την ομορφιά που χιλιάδες πίνακες ζωγραφικής, ποιήματα και πεζογραφήματα έχουν προσπαθήσει να αποδώσουν αιώνες τώρα …

Καλό μήνα… Καλή πρωτομαγιά !!!

Μπετεινάκη Ελένη

Πηγές:
Μέγας Γ.Α. « Ελληνικαί εορταί και έθιμα της λαϊκής λατρείας », Αθήνα 1956
Ψιλάκης Νίκος: Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη, εκδ. Καρμάνωρ 2005

Στην αγκαλιά του Θόλου

Festivalaki: Cretan festival of Arts & Culture

Πατήστε "Μου αρέσει!" στη Σελίδα · 25 Απριλίου

Στην αγκαλιά του Θόλου κάτω από το Καβούσι Λασιθίου, ένας όρμος που σχεδόν σπάνια θα συναντήσετε τόσο ήρεμο, συνήθως αποκτά με τους βοριάδες ένα θολό, μπλε "ελεκτρίκ" χρώμα.

Τhe beach of Tholos below Kavousi village, Lassithi

Άγιοι Τόποι

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Λαύρα του Αγ. Σάββα στην όχθη του χειμάρρου των Κέδρων στην έρημο της Γαλλιλέας Προσκύνημα στον τάφο του Αγ. Σάββα και του Αγ. Ιωάννη του Δαμασκηνού

Ιερά μονή Αγ. Γεωργίου Χοζεβά Αρχικά ήταν αφιερωμένη στην Παναγία μεταξύ Ιερουσαλήμ και Ιεριχούς όπου η σπηλιά του Προφήτη Ηλία και ο τάφος του ιδρυτή της Μονής Αγ Ιωάννη Χοζεβίτη