Αγκινάρες σε λάδι

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +- 

Από ένθετο του ΖΑΠΙΝΓΚ

Πολίτικα νηστίσιμα

από την Μίμα Καρβούνη

Μεγάλη Παρασκευή - Τα άγια πάθη του Κυρίου

Η Αμπελος

 

Μεγάλη Παρασκευή - Τα άγια πάθη του Κυρίου
Την Παρασκευή, στέλνεται ο Ιησούς δέσμιος από τον Καϊάφα στον τότε ηγεμόνα της Ιουδαίας Πόντιο Πιλάτο. Αυτός, αφού Τον ανέκρινε με πολλούς τρόπους και αφού ομολόγησε δυο φορές ότι ο Ιησούς είναι αθώος, έπειτα, για να ευχαριστηθούν οι Ιουδαίοι, τον καταδικάζει σε θάνατο• και αφού τον μαστίγωσε σαν δραπέτη δούλο τον Δεσπότη των όλων, Τον παρέδωσε για να σταυρωθεί. Από ’κει και πέρα ο Ιησούς, αφού παραδόθηκε στους στρατιώτες, γυμνώνεται, φοράει κόκκινη χλαμύδα, στεφανώνεται με ακάνθινο στεφάνι, κρατάει κάλαμο σα σκήπτρο, προσκυνείται χλευαστικά, φτύνεται και χτυπιέται στο πρόσωπο και στο κεφάλι. Μετά, φορώντας πάλι τα ρούχα του και βαστάζοντας το Σταυρό, πηγαίνει προς τον Γολγοθά, τον τόπο της καταδίκης και εκεί, γύρω στην Τρίτη ώρα της ημέρας, σταυρώνεται μεταξύ δυο ληστών, βλασφημείται από αυτούς που είχαν πάει στον Γολγοθά μαζί του, μυκτηρίζεται από τους αρχιερείς, ποτίζεται από τους στρατιώτες με ξύδι ανακατεμένο με χολή. Γύρω στην ενάτη ώρα, αφού βγάζει πρώτα φωνή μεγάλη, και λέει: «Τετέλεσται», εκπνέει «ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου», την ώρα κατά την οποία σφάζονταν, σύμφωνα με τον νόμο, ο πασχαλινός αμνός, ο οποίος καθιερώθηκε ως έθιμο στους Ιουδαίους, προτυπώνοντας τον Εσταυρωμένο Χριστό, πρίν από 1043 χρόνια.

Το δεσποτικό αυτό θάνατο και η άψυχη κτίση, πενθώντας, τον τρέμει και αλλοιώνεται από το φόβο αλλά ο Δημιουργός της κτίσεως ακόμα και όταν είναι νεκρός, λογχίζεται την ακήρατη πλευρά Του και ρέει απ’ αυτή αίμα και νερό. Τέλος, κατά τη δύση του ηλίου, έρχεται ο Ιωσήφ από Αριμαθείας και ο Νικόδημος μαζί με αυτόν, και οι δυο κρυφοί μαθητές του Ιησού, αποκαθηλώνουν από το Σταυρό το πανάγιο του διδασκάλου σώμα, το αρωματίζουν, το τυλίγουν με καθαρό σεντόνι και αφού το έθαψαν σε καινούργιο τάφο, κυλούν στο στόμιο του μεγάλο λίθο.

Αυτά τα φρικτά και σωτήρια πάθη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού επιτελούμε σήμερα και εις ανάμνηση αυτών παραλάβαμε από αποστολική διαταγή, τη νηστεία της Παρασκευής.

Σαλάτα με αποξηραμένα φρούτα

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +- 

Από ένθετο του ΖΑΠΙΝΓΚ

Πολίτικα νηστίσιμα

από την Μίμα Καρβούνη

 

Μαρίκα Κοτοπούλη

 

Η Μαρίκα Κοτοπούλη ήταν μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιός.
Γεννήθηκε στις 3 Μαΐου 1887 στην Αθήνα. Ήταν κόρη της ηθοποιού Ελένης και του Δημήτρη Κοτοπούλη.
Εμφανίστηκε στη σκηνή βρέφος σε περιοδεία των γονέων της στο έργο "Ο αμαξάς των Άλπεων". Διακρίθηκε περισσότερο ως τραγωδός στα έργα ξένων κι Ελλήνων κλασικών συγγραφέων. Επίσης η ερμηνεία από την Κοτοπούλη των σύγχρονων συγγραφέων θεωρείται ανεπανάληπτη. Λέγεται πως η Μαρίκα Κοτοπούλη δε διακρινόταν για την εξωτερική της εμφάνιση, ωστόσο πάνω στη σκηνή ήταν τόσο δυνατή η ταύτισή της με τους ρόλους της, που την μετέβαλλαν σε καλλονή και γοήτευε και τους πιο δύσκολους θεατές της.

Η προσφορά της στη σκηνική κληρονομιά είναι τεράστια και για πολύ θα αποτελεί παράδειγμα μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας.

Εκτός από το θέατρο, η Κοτοπούλη έπαιξε και στον κινηματογράφο, στην ελληνοτουρκική παραγωγή Κακός δρόμος (1933), βασισμένη σε μυθιστόρημα του Γρηγορίου Ξενόπουλου.

Η Μαρίκα Κοτοπούλη πέθανε στις 3 Σεπτεμβρίου 1954. Άλλες πηγές αναφέρουν ως ημερομηνία θανάτου την 11 Σεπτεμβρίου 1954.

Στην Αθήνα υπάρχει και το "Μουσείο Μαρίκας Κοτοπούλη" το οποίο βρίσκεται στην οδό Αλέξανδρου Παναγούλη στο Δήμο Ζωγράφου.

http://tv-greek-sansimera.blogspot.gr/2009/09/blog-post_03.html

3 Μαϊου ..Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας.

3 Μαϊου ..Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της Παγκόσμιας Ένωσης Εφημερίδων (ΠΕΕ) και από το 1993 γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 3 Μαΐου, σε ανάμνηση της Διακήρυξης του Βίντχουκ, μία έκκληση ελευθεροτυπίας που υπέγραψαν αφρικανοί δημοσιογράφοι το 1991 για ελεύθερα, ανεξάρτητα και πλουραλιστικά Μ.Μ.Ε.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας μάς υπενθυμίζει τη σπουδαιότητα της προστασίας του θεμελιωδών δικαιωμάτων της ελευθερίας της έκφρασης και της ελευθερίας του Τύπου, όπως κατοχυρώνονται από το άρθρο 19 της Παγκόσμιας Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ, αλλά και από το Σύνταγμά μας. Χωρίς αυτά τα δύο θεμελιώδη δικαιώματα, η Δημοκρατία είναι κενή περιεχομένου.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/worldays/19#ixzz2SCvTpXD3

Λίμνη Βαϊκάλη

http://www.apocalypsejohn.com/2013/05/limnh-vaikalh-entypwsiakotera-fysika-thaymata-ths-ghs.html

Λίμνη Βαϊκάλη - Ένα από τα εντυπωσιακότερα φυσικά θαύματα της Γης

Η λίμνη Βαϊκάλη βρίσκεται στα νότια της ρωσικής περιοχής της Σιβηρίας, μεταξύ Irkutsk Oblast και της Δημοκρατίας του Buryat. Είναι η βαθύτερη (1.620 μέτρα), η αρχαιότερη με ηλικία γύρω στα 30 εκατομμύρια χρόνια αλλά και η δεύτερη πιο ογκώδες λίμνη, μετά την Κασπία Θάλασσα. Χάρη στο μέγεθος της και μόνο, η λίμνη είναι γνωστή ως ένα από τα εντυπωσιακότερα φυσικά θαύματα της γης μια και μόνη της περιέχει το ένα πέμπτο των παγκόσμιων αποθεμάτων γλυκού νερού. Το χειμώνα, για περίπου πέντε μήνες από τον Ιανουάριο μέχρι το Μάιο, η Βαϊκάλη παγώνει τόσο συχνά που ο Υπερσιβηρικός Σιδηρόδρομος για συντομία περνάει πάνω από την επιφάνεια της. Στην περιοχή ο άνεμος σε συνδυασμό με την διαφορά της θερμοκρασίας, το παγετό και τον ήλιο δημιουργούν μια παράξενη κρούστα στον πάγο. Ο πάγος είναι διαφανής, μπορείς να δεις σε βάθος 50 μέτρων και λάμπει κάτω από το φως του ήλιου. Την ημέρα τα κομμάτια πάγου παίρνουν ένα υπέροχο τυρκουάζ χρώμα και θυμίζουν θραύσματα πολύ ακριβού κρυστάλλου.

Δεν υπάρχει τελειομανία. Λευτέρης Βογιατζής

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

«Δεν υπάρχει τελειομανία.

Η τελειομανία είναι κάτι στείρο...

Η λεπτομέρεια είναι η ραχοκοκαλιά. Χωρίς τη λεπτομέρεια, το επίκεντρο, η βάση, δεν αποκτά φως. 

Το ένα είναι βοηθός του άλλου. Κάποτε μπορεί να έλεγα ασχολούμαι με λεπτομέρειες και χάνω την ουσία. 

Δεν υπάρχει αυτό. Σημασία έχει ο τρόπος που ασχολείσαι με ό,τι ασχολείσαι. Και όχι μια γενική εντύπωση του τι είναι σωστό και τι είναι καλό. Αυτά δεν ισχύουν στη δημιουργία ούτε στη διδασκαλία. Κάνουν κακό. Τα παιδιά συνηθίζουν σε μια ομαδοποίηση και όχι στην ατομικότητα. Κι εννοώ την ατομικότητα που δεν διαθέτει την έπαρση του "εγώ είμαι και κανείς άλλος δεν είναι". Αντιθέτως. Δεν πρέπει να τονίζεται, αλλά να γίνεται. Και για να γίνει, θέλει ταλέντο...»,

Λευτέρης Βογιατζής - Σκηνοθέτης και ηθοποιός. Πέθανε σήμερα σε ηλικία 68 χρόνων

ΠΑΛΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Αργυρω Θεοφανιδου

ΠΑΛΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Κι ως έγειρε με τη σιωπή
στην αγκαλιά του όρμου
κύλησαν στα χαλίκια οι πληγές
-πληγές οι λέξεις στων ανθρώπων τις φωνές-
Τα ωσσανά,τα σταύρωσαν η άμμος τα ρουφάει.

Να ζεις ντυμένος σάρκα είναι βαρύ
όταν ποθείς το απέραντο γαλάζιο.
Στην ερημιά μπορείς να τη γδυθείς
Να γίνεις γλάρος,βράχος,κρίταμο
Ψάρι και φύκι να χορέψεις,να κυλήσεις.
-Ενα γεράκι κράζει στη σιγή.
Στο κοκκινόχωμα πώς σέρνεται ένα φίδι!-
Κροκί ανθάκι βάλσαμου
τον ήλιο να γευτείς
Και να χυθείς και να χαθείς
σ΄ένα μονάχα Ελθέ το Πάρειμι ν'ακούσεις
και να Ζήσεις....

αθ

πινακας:Χαζαρίδης

H τραγωδία που σημάδεψε τον Επιτάφιο το 1882

http://mikros-romios.gr/2270/epitafios/

H τραγωδία που σημάδεψε τον Επιτάφιο το 1882

του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά.

Το ούτως ή άλλως πένθιμο κλίμα του Επιταφίου συνοδεύτηκε από τραγικό δυστύχημα πριν από 130 περίπου χρόνια. Ήταν το 1882 στον ναό της Ζωοδόχου Πηγής, όπου κάποιοι απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου προσπάθησαν να δημιουργήσουν αναταραχή και να βρουν την ευκαιρία να αφαιρέσουν από τις πιστές ό,τι πολύτιμο είχαν πάνω τους. Μάλλον ούτε οι ίδιοι θα μπορούσαν να φανταστούν ότι θα προκαλούσαν ένα από τα πλέον περίεργα και πολύνεκρα δυστυχήματα με είκοσι θύματα!
Στην κατανυκτική ατμόσφαιρα της Μεγάλης Παρασκευής εντός του ναού ξαφνικά κάποιος φώναξε: «Φωτιά! Καιγόμαστε!». Ο πανικός που επικράτησε ήταν απλά ο πρόλογος του δράματος που θα επακολουθούσε. Οι γυναίκες, σε κατάσταση αλλοφροσύνης, όρμησαν έξαλλες προς την έξοδο. Ιδιαίτερα εκείνες που βρίσκονταν στον γυναικωνίτη, τη μόνο έξοδο του οποίου αποτελούσε μια στενή και γυριστή σκάλα πλάτους εξήντα εκατοστών. Εκεί σφηνώθηκαν καμιά πενηνταριά γυναίκες και ο πανικός απλώθηκε σε όλη την Εκκλησία. Προηγήθηκε ένα δυνατό τρίξιμο της σκάλας και το κιγκλίδωμα του γυναικωνίτη υποχώρησε.
Μια μικρή πορτίτσα προς την έξοδο ήταν κλειδωμένη. Σε χώρο δύο τετραγωνικών στοιβάχτηκαν δεκάδες σώματα και χρειάστηκαν τρεις στρατιώτες και αστυνομική δύναμη για να ρίξουν την πόρτα. Αλλά το κακό είχε γίνει. Έχασαν τη ζωή τους δεκαεπτά γυναίκες και τρία παιδάκια που καταπατήθηκαν μέσα στον πανικό. Οι εικόνες που περιγράφουν το κακό είναι από τις σκληρότερες για τα ελληνικά δημοσιογραφικά χρονικά. Ιδιαίτερα για τα παιδιά και μία από τις γυναίκες που κυριολεκτικά καρφώθηκε στο κάγκελο που είχε υποχωρήσει. Και εκείνοι που προκάλεσαν το κακό, μια παρέα οργανωμένων πορτοφολάδων, προσπάθησαν να ολοκληρώσουν το μακάβριο έργο τους ακόμη και όταν είδαν να χάνονται τόσοι άνθρωποι.
Ωστόσο, οι δράστες εντοπίσθηκαν και οι ποινές που τους επιβλήθηκαν ήταν αυστηρότατες, ιδιαίτερα για εκείνον που έσπειρε πανικό στο εκκλησίασμα και βύθισε στο πασχαλινό πένθος όλη τη χώρα.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: «Εαρινή Συμφωνία»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: «Εαρινή Συμφωνία»

«Ακου τα σήμαντρα
των εξοχικών εκκλησιών.
Φτάνουν από πολύ μακριά
από πολύ βαθιά.
Απ’ τα χείλη των παιδιών
απ’ την άγνοια των χελιδονιών
απ’ τις άσπρες αυλές της Κυριακής
απ’ τ’ αγιοκλήματα και τους περιστεριώνες
των ταπεινών σπιτιών.

Ακου τα σήμαντρα
των εαρινών εκκλησιών.

Είναι οι εκκλησίες

που δε γνώρισαν τη σταύρωση
και την ανάσταση.

Γνώρισαν μόνο τις εικόνες
του Δωδεκαετούς
που ‘χε μια μάνα τρυφερή
που τον περίμενε τα βράδια στο κατώφλι
έναν πατέρα ειρηνικό που ευώδιαζε χωράφι
που ‘χε στα μάτια του το μήνυμα
της επερχόμενης Μαγδαληνής.

Χριστέ μου
τι θα ‘τανε η πορεία σου
δίχως τη σμύρνα και το νάρδο
στα σκονισμένα πόδια σου;».