Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ "Ελεγεία των Λουλουδιών"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ "Ελεγεία των Λουλουδιών"

Όσα λουλούδια υπάρχουν, το καλοκαίρι ανθίζουν
Κι’ απ’ όλα τα λουλούδια του κάμπου φαίνεται
η νεότης πιο ωραία. Aλλά μαραίνεται
γρήγορα, και σαν πάει δεν ξαναγένεται·
η πασχαλι[αίς] με της δροσιάς τα δάκρυα την ραντίζουν.

Όσα λουλούδια υπάρχουν, το καλοκαίρι ανθίζουν.
Aλλά τα ίδια μάτια δεν τα κυττάζουνε.
Και άλλα χέρια σ’ άλλα στήθεια τα βάζουνε.
Έρχοντ’ οι ίδιοι μήνες, πλην ξένοι μοιάζουνε·
τα πρόσωπα αλλάξαν και δεν τ’ αναγνωρίζουν.

Όσα λουλούδια υπάρχουν,το καλοκαίρι ανθίζουν.
Aλλά με την χαρά μας πάντα δεν μένουνε.
Aυτά οπού ευφραίνουν, αυτά πικραίνουνε·
κ’ επάνω εις τους τάφους, που κλαίμε, βγαίνουνε,
καθώς τους γελαστούς μας τους κάμπους χρωματίζουν.

Πάλ’ ήλθε καλοκαίρι κ’ οι κάμποι όλοι ανθίζουν.
Aλλ’ απ’ το παραθύρι δύσκολα φθάνεται.
Και το υαλί μικραίνει-μικραίνει, χάνεται.
Το πονεμένο μάτι θολώνει, πιάνεται.
Βαρυά τα κουρασμένα πόδια, δεν μας στηρίζουν.

Για μας δεν είναι φέτος που οι κάμποι όλοι ανθίζουν.
Λησμονημένου Aυγούστου κρίνοι μάς στέφουνε,
τ’ αλλοτεινά μας χρόνια γοργά επιστρέφουνε,
σκιαίς αγαπημέναις γλυκά μάς γνέφουνε
και την φτωχή μας την καρδιά γλυκά αποκοιμίζουν.


(Από τα Αποκηρυγμένα )

Λόγων Παίγνια

http://www.logwn-paignia.gr/tauepsilon973chiomicronsigmaf-26.html

 Λόγων Παίγνια

• Αρχική
• Τεύχη
• Ποιοί Είμαστε
• Επικοινωνία

Για αμεση ανάγνωση ανοίξτε το σύνδεσμο πηγή

Για καλύτερη ανάγνωση επιλέξτε την λειτουργία "πλήρης οθόνη",κάτω αριστερά

Το κρινάκι της θάλασσας

Γνωρίζετε ότι η πρώτη ζωγραφική αναπαράσταση του Pancratium maritimum έχει βρεθεί σε προϊστορικές τοιχογραφίες της Κρήτης;

Το Παγκράτιο (Pancratium) είναι ένα γένος φυτών με 21 είδη, που είναι βολβώδη, ποώδη και πολυετή, της οικογένειας Amaryllidaceae και της υποοικογένειας Amaryllidoideae, όπου πρόσφατα περιλήφθηκαν επίσης τα γένη Narcissus και Galanthus. Το γένος εντοπίζεται στην ακτογραμμή της Μεσόγειας περιοχής, εκτεινόμενο προς τα Κανάρια νησιά, την τροπική Αφρική και την τροπική Ασία. Τα άνθη είναι μεγάλα, λευκά και αρωματικά, με εμφανή παρουσία του περίανθου σωλήνα και της στεφάνης τους. Το Pancratium διαφέρει από το πανομοιότυπό του Hymenocallis, γιατί διαθέτει πολυάριθμους σπόρους, καλυμμένους με ένα λεπτό μαύρο φλοιό. Φυτά που ανήκουν στο γένος Pancratium έχουν βρεθεί σε προϊστορικές τοιχογραφίες της Κρήτης.
Το όνομα Pancratium (Παγκράτιου) προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις "παν - κραταιός" που σημαίνει "όλο δύναμη", και πιθανόν αναφέρεται στην αντοχή του φυτού που μπορεί να επιβιώσει σε ακραία κλίματα. Τα είδη του Παγκράτιου κατοικούν συχνά σε εξαιρετικά ξηρές και αμμώδεις περιοχές.
Το Pancratium maritimum, ή κρινάκι της θάλασσας, είναι ένα είδος βολβώδους φυτού ενδημικό στην περιοχή της Μεσογείου και στη νοτιο-δυτική Ευρώπη. Μπορεί επίσης να βρεθεί στη νότια Βουλγαρία και στις βόρειες τουρκικές ακτές της Μαύρης Θάλασσας, όπου απειλείται με εξαφάνιση. Αναπτύσσεται σε παράκτιες αμμώδεις περιοχές ή λίγο πάνω από το υψηλότερο σημείο της παλίρροιας. Άλλα λαϊκά ονόματα του φυτού είναι Ασφόδελος της άμμου (Sand Daffodil), λίλιουμ της άμμου (Sand Lily) και λίλιουμ του Αγίου Νικολάου (Lily of St. Nicholas). Η λατινική λέξη maritimum σημαίνει "της παραλίας, της ακτής", υποδηλώνοντας και τα μέρη όπου ζει: ο βιότοπος του P.maritimum είναι παραθαλάσσιες αμμουδιές σε αμμώδεις παραλίες και σε άμεση γειτνίαση με τη θάλασσα, όπου αναπτύσσεται συχνά σε πυκνές συστάδες. Αυτό το φυσικό περιβάλλον χαρακτηρίζεται από άμεση έκθεση στον ήλιο και τους ανέμους της θάλασσας και σε συνεχές πιτσίλισμα από σταγονίδια θαλασσινού νερού που μεταφέρονται από τον άνεμο.
Αυτό το μονοκοτυλήδονο ποώδες πολυετές ανθίζει κατά τη διάρκεια των πιο ζεστών μηνών του καλοκαιριού. Μπορεί να αντέξει σε αυτές τις ακραίες συνθήκες, επειδή ο μεγάλος βολβός του (περίπου 5 - 7 εκατοστά πλάτος) είναι θαμμένος βαθιά στο υπέδαφος και αφού μεγαλώνει στην αμμουδιά, δεν είναι και τόσο δύσκολο για τους βλαστούς του να βρουν το δρόμο τους σε μισό μέτρο βάθος, μέσα από την χαλαρή παράκτια άμμο.
Το P. maritimum είναι βολβώδες πολυετές φυτό με μακρύ λαιμό και χρώμα γλαυκό, με γραμμικά φύλλα σε γενικές γραμμές, αειθαλές, αλλά τα φύλλα του συχνά πεθαίνουν στη διάρκεια των ζεστών καλοκαιριών. 
Το κρινάκι της θάλασσας ανθίζει από τον Ιούλιο μέχρι τον Οκτώβριο. Τα άνθη του έχουν σχήμα μεγάλης χοάνης, κάθε ταξιανθία διαθέτει 3-15 άνθη, αρωματικά και κατάλευκα. Είναι πολύ μεγάλα σε μέγεθος, με μήκος μέχρι 15 εκατοστά (από τα οποία ο μίσχος κατέχει λιγότερο από 1 εκατοστό), διάμετρο 6 - 8 εκατοστά, με χωνοειδές στέμμα. Έχουν 6 τέπαλα λευκά με μία αχνή πράσινη ρίγα στο εξωτερικό τους, που κοντά στη βάση συγχωνεύονται με τα νημάτια των στημόνων. Στηρίζονται επάνω σε ένα βλαστό, ύψους 45 εκατοστών περίπου, που ξεπροβάλει μέσα από 2 σπάθες ή βράκτια φύλλα, λεπτά σαν χαρτί.
Τα άνθη έχουν μια ευχάριστη, εξωτική και πολύ λεπτή ευωδιά κρίνου, η οποία αναπτύσσεται προφανώς μόνο κατά τις απάνεμες καλοκαιρινές νύχτες, που επιτρέπουν αυτό το λεπτό άρωμα να γίνει αντιληπτό. Και λέγεται ότι είναι τόσο έντονο το άρωμα, που μπορεί να κρατήσει τα πρόβατα μακριά από τις ακτές.
Τα μακρόστενα τμήματα του περιάνθιου είναι σχεδόν γραμμικά, με 40-50 χιλιοστά μήκος. Η πολύ μεγάλη, σε σχήμα χωνιού 12-οδοντωτή κορώνα αποτελείται στην πραγματικότητα από τα συγχωνευμένα νημάτια των στημόνων και μπορεί να φτάνει τα 65 χιλιοστά μήκος και 40 με 50 χιλιοστά πλάτος, με τους στήμονες στις παρυφές του χείλους της κορόνας. (Σημείωση για τα τμήματα του περίανθιου: επειδή τα 3 σέπαλα και τα πέταλα 3 είναι πανομοιότυπα, αναφέρονται ως 6 τέπαλα). Οι παρυφές της στεφάνης του άνθους (στο χείλος του σωλήνα) είναι «στολισμένες» με 12 τριγωνικά δόντια, με τέτοιο τρόπο ώστε η στεφάνη του άνθους να μοιάζει με .... κορώνα (κορώνα δηλαδή .... στέμμα!). Υπάρχουν δύο από αυτά τα δόντια ανάμεσα σε κάθε έναν από τους 6 ανθήρες (δηλαδή 12 δόντια). Τα μπουμπούκια μοιάζουν με μικρά ανυψωμένα δάχτυλα και είναι εμπλουτισμένα με λευκές και πράσινες ρίγες. Τα 6 τέπαλα μορφοποιούν το στέμμα με τέτοιο τρόπο ώστε να μοιάζει με ασφόδελο, δίνοντας στο φυτό την κοινή ονομασία του Ασφόδελος της Θάλασσας.
Τα φύλλα εμφανίζονται στο τέλος του φθινοπώρου και μοιάζουν πολύ με ίσιες μακριές κορδέλες, με περίπου 2 εκατοστά πλάτος και μισό μέτρο μήκος, που στην περίοδο της ανθοφορίας έχουν ήδη μαραθεί και συχνά τα νεκρά φύλλα εξαφανίζονται από τον ήλιο και τους ανέμους πριν προκύψουν τα λουλούδια από την άμμο. Επίσης συχνά συστρέφονται σε μια σπείρα.
Ο καρπός είναι μια μεγάλη κάψουλα (έως 6 εκατοστά μήκος) με 3 βαλβίδες που κατά την ωρίμανση ανοίγει στις πλευρές των 3 ύπερων, εκθέτοντας τους 10 με 40, πολύ μαύρους, σπόρους του. Αυτά τα σπέρματα, που έχουν ακανόνιστο σχήμα και μοιάζουν με κομμάτια από κάρβουνο, απλά εγκαταλείπουν την ανοικτή κάψουλα και πέφτουν στην άμμο. Στη συνέχεια, διασκορπίζονται από τον άνεμο και τη θάλασσα, καθώς μπορούν εύκολα να επιπλεύσουν στο νερό.
Το εβραϊκό όνομα του λουλουδιού είναι khavatselet ha-Khof, στενά συνδεδεμένο με το ρόδο του Σαρόν (khavatselet ha-Sharon) που αναφέρεται στο Άσμα Ασμάτων. Είναι κοινή πεποίθηση για τους περισσότερους ανθρώπους στο Ισραήλ ότι το βιβλικό απόσπασμα αναφέρεται σε αυτό το λουλούδι, καθώς η πεδιάδα Sharon βρίσκεται στις ακτές της Μεσογείου.
Η εξάπλωση του Pancratium Lily στην Ελλάδα κατά την σύγχρονη εποχή, και ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου, έχει αποτελέσει αντικείμενο μελέτης για βοτανολόγους και αρχαιολόγους. Ο ελβετός βοτανολόγος Gustav Hegi (1876 - 1932) στο μνημειώδες έργο του "Ιllustrierte Flora von Mittel-Europa" (1908 - 1931), περιγράφοντας τα ξένα φυτά της οικογένειας Amaryllidaceae, αναφέρεται σε αυτό το φυτό ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα φυτά της Μεσογείου.
Η πρώτη απεικόνιση του Pancratium Lily βρέθηκε από τον Έβανς, ο οποίος το ανακάλυψε κατά τις ανασκαφές που έκανε στο παλάτι της Κνωσού (1896). Υπάρχει ένας πίνακας του φυτού αυτού στην γνωστή τοιχογραφία με το μπλε πουλί στο παλάτι της Κνωσού, το οποίο θεωρείται ως η πρώτη αναπαράσταση του Ασφόδελου της Θάλασσας. Η χρήση του περιγράφεται από τον Διοσκουρίδη και τον Θεόφραστο.
Το φυτό γονιμοποιείται από μια μεγάλη σκωρο- πεταλούδα, που ονομάζεται agrius convolvuli. Αυτά τα έντομα επισκέπτονται το λουλούδι, όταν η ταχύτητα του ανέμου είναι κάτω των 2 μέτρων ανά δευτερόλεπτο (6,6 ft / s). Όταν είναι μεγαλύτερή από 2 m/sec, οι σκώροι δεν επισκέπτονται το φυτό Pancratium. Ακόμη και αν το είδος επικονιαστεί με τεχνητό τρόπο κατά τη διάρκεια θυελλωδών καιρικών συνθηκών, η επικονίαση δεν είναι αποτελεσματική. Μια άλλη ιδιαιτερότητα για το κρινάκι της άμμου είναι η μη δεκτικότητά του στη δική του γύρη, την οποία το φυτό μπορεί να αναγνωρίσει. Αυτό το λουλούδι μπορεί να γονιμοποιηιθεί μόνο με διασταύρωση.
Ο Fabrizio Grassi cs (βιοποικιλότητα και διατήρησή της 14: 2159-2169, 2005) έγραψε ένα άρθρο με τίτλο: «Αξιολόγηση της βιοποικιλότητας και των στρατηγικών διατήρησης του Pancratium maritimum L. στη Βόρεια Τυρρηνική Θάλασσα". Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η επικονίαση επιτυγχάνεται χάρη στην ύπαρξη διαφορετικών οργανισμών όπως: στην πολύ μεγάλη Σφήκα (= agrius) convolvuli L. (την convolvulus hawk-moth) στη Νότια Γαλλία, τους σκώρους sphingid στο Isreal, ή την σαύρα Podarcis lilfordi στις Βαλεαρίδες Νήσους.
Το P. maritimum είναι εύκολα να καλλιεργηθεί, αλλά απαιτεί ηλιόλουστη τοποθεσία και έδαφος αμμώδες με καλή αποστράγγιση. Χρειάζεται ζεστά καλοκαίρια που θα προκαλέσουν την ανθοφορία του, ενώ σε ψυχρότερα κλίματα θα παρουσιάσει συχνά μόνο δειλά σημάδια άνθισης. Αντέχει σε θερμοκρασίες μέχρι -5 ° C (23 ° F) περίπου. Πολλαπλασιασμός γίνεται με σπόρους ή διαίρεση μετά την ανθοφορία. Τα σπορόφυτα μπορούν ν' ανθίσουν στο τρίτο ή τέταρτο έτος της ηλικίας τους.

Πηγή:www.valentine.gr

Σήμερα...

Κρητικά γιατροσόφια

http://www.agrotikabook.gr/%CE%BA%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%8C%CF%86%CE%B9%CE%B1

Κρητικά γιατροσόφια

Σάβ, 2013-09-07 20:30

Τα παραδοσιακά γιατροσόφια, εμπεριέχουν ένα μέρος από τη ΣΟΦΙΑ και την πολύχρονη εμπειρία του λαού μας. Διαβάστε που και πως μπορούμε με υλικά απο τη φύση να λύσουμε προβλήματα υγείας!

 

Για τον πονοκέφαλο: Βράζουμε σε μία κατσαρόλα μπόλικο ξύδι, έπειτα βουτάμε στο ζεστό ξύδι ένα μαντήλι για το κεφάλι και τυλίγουμε με το ζεστό ξύδι το κεφάλι του ατόμου που πονάει. Για τον πόνο των ματιών 1) Παίρνουμε δροσερά πλατανόφυλλα, τα βράζουμε με κρασί και τα βάζουμε πάνω στα πονεμένα μάτια. 2) Παίρνουμε ροδοπέταλα, τα κοπανίζουμε και τα σφίγγουμε. Ανακατεύουμε το ζουμί τους με μητρικό γάλα και το βάζουμε μέσα στα πονεμένα μάτια. 3) Παίρνουμε χαμομήλι, το κοπανίζουμε και το ανακατεύουμε με κρόκο αυγού. Φτιάχνουμε μία αλοιφή και τη βάζουμε στο κούτελο εκείνου που πονάνε τα μάτια του. Για τον πόνο των αυτιών: 1) Παίρνουμε φύλλα ελιάς, τα κοπανάμε και τα σφίγγουμε. Ανακατεύουμε το ζουμί με μέλι και φτιάχνουμε μία αλοιφή. Από αυτήν την αλοιφή στάζουμε πότε πότε λίγο μέσα στο πονεμένο αυτί και θα γίνει καλά. 2) Ανακατεύουμε καλά κρασί με ζεστό μέλι και το βάζουμε στο αυτί που πονάει. 3) Κοπανάμε καλά φύλλα κολοκυθιάς, τα σφίγγουμε και παίρνουμε το ζουμί. Από αυτό το ζουμί στάζουμε λίγο στο αυτί που πονάει. 4) Εάν μπήκε στο αυτί κάποιου κανένα μαμούνι ή ψύλλος, κοπανάμε φύλλα από κάπαρη και στάζουμε το ζουμί μέσα στο αυτί. Για τον πόνο του στομάχου: Παίρνουμε αλάτι και πιπέρι τα κοπανάμε καλά μέχρι να γίνουν σκόνη και κάθε πρωί τρώμε με λίγες σταγόνες λεμόνι και από λίγο, για σαράντα ημέρες. Για την αιμορραγία του στομάχου Παίρνουμε μερικά χαρούπια, τριαντάφυλλα και βάρσαμο και τα βράζουμε όλα μαζί με κρασί. Έπειτα δίνουμε να πιει στον άρρωστο και θα γίνει καλά. Για τον πονόδοντο: 1) Κοπανίζουμε βάρσαμο ξερό για να γίνει σκόνη και έπειτα το ανακατεύουμε με δυνατό ξύδι. Δίνουμε στον άρρωστο να πιει μερικές φορές όταν είναι νηστικός και θα γίνει καλά. 2) Βράζουμε τη ρίζα του σπαραγγιού με ξύδι και με αυτό το ζουμί κάνουμε πλύσεις στο στόμα του αρρώστου πολλές φορές και για κάμποση ώρα. 3) Παίρνουμε σκόρδο και το ψήνουμε στα κάρβουνα. Έπειτα, παίρνουμε μία ζεστή ζεστή σκελίδα και τη βάζουμε πάνω στο πονεμένο δόντι. 4) Κοπανίζουμε φύλλα κολοκυθιάς προσθέτουμε λίγο δυνατό ξύδι και όλα μαζί τα βάζουμε πάνω στο πονεμένο δόντι και θα γίνει καλά. 5) Ξεραίνουμε στο φούρνο αρισμαρί (δεντρολίβανο) και φύλλα τσουκνίδας. Έπειτα τα κοπανίζουμε όλα μαζί και τα κάνουμε σκόνη. Με εκείνη τη σκόνη τρίβουμε καλά καλά τα δόντια και τα ούλα εκείνου που πονάει. Για τον πονόλαιμο: Παίρνουμε δυνατό ξύδι, το βράζουμε καλά και ύστερα ρίχνουμε μέσα αλεύρι και το ανακατεύουμε μέχρι να γίνει χυλός. Με αυτό το ζεστό χυλό τυλίγουμε το λαιμό εκείνου που πονάει και βάζουμε και ένα πανί από έξω και θα γίνει καλά. Για τις ψείρες: 1) Βράζουμε νερό της θάλασσας και λουμπούνια και μ’ αυτό το νερό λούζουμε πολλές φορές το κεφάλι που έχει τις ψείρες. 2) Παίρνουμε τη χολή του προβάτου, την ανακατεύουμε με κρασί και αλείφουμε το κεφάλι. Οι ψείρες θα ψοφήσουν. 3) Παίρνουμε δροσερά φύλλα του κισσού τα κοπανίζουμε και τα σφίγγουμε. Ανακατεύουμε αυτό το ζουμί με μέλι και αλείφουμε το κεφάλι. Για την ψώρα: Παίρνουμε απείρι (θειάφι), αλάτι και μπλάβη πέτρα σε ίση ποσότητα. Κοπανίζουμε και τα τρία μαζί καλά καλά, τα ανακατεύουμε με λάδι και τα βάζουμε στη φωτιά να βράσουν μέχρι να γίνουν πηχτή αλοιφή. Με αυτήν την αλοιφή αλείφουμε την περιοχή που έχει ψώρα και θα γίνει καλά. Για την κασίδα: Παίρνουμε φύλλα αγριοσυκιάς, τα κοπανίζουμε καλά, τα ανακατεύουμε καλά με ξύδι και αλείφουμε το κεφάλι. Για τους ορμίγκους (σκουλήκια της κοιλιάς) 1) Παίρνουμε ξερό βασιλικό, μυρθιά και φασκομηλιά, τα βράζουμε καλά καλά μία ώρα με κρασί μέχρι να μείνει το ένα τέταρτο του κρασιού και δίνουμε το ζουμί στον άρρωστο να πίνει μια φλυτζάνα πρωί βράδυ και σε λίγες μέρες θα κάνει τα σκουλήκια 2) Κάθε πρωί νηστικός να τρώει ο άρρωστος λίγες σκελίδες σκόρδο και θα κάνει όλα τα σκουλήκια. Για τις μυρμηγκιές: Παίρνουμε λάδι και αλείφουμε τα χέρια μας. Από πάνω πασπαλίζουμε πολλές φορές κοπριά του προβάτου. Οι μυρμηγκιές Για τη μυρωδιά του στόματος: Παίρνουμε ξερά τριαντάφυλλα και τα κοπανάμε μέχρι να γίνουν σκόνη και με αυτή τη σκόνη τρίβουμε τα δόντια μας. Η άσχημη μυρωδιά θα κοπεί αμέσως. Για το κόψιμο μαχαιριού: 1) Παίρνουμε φρέσκο ψωμί ή ξερό, το βρέχουμε με κρασί και το δένουμε πάνω στην πληγή. 2) Παίρνουμε ξερά φύλλα φασκομηλιάς και αρισμαρί (δεντρολίβανο) και τα καίμε για να γίνουν στάχτη. Από αυτή τη στάχτη βάζουμε πάνω στην πληγή και την δένουμε. Για τις αιμορροΐδες: Παίρνουμε τους σπόρους τις δρακοντιάς και καταπίνουμε ένα πρωί μεσημέρι και βράδυ. Για τα δαγκώματα σκορπιού: Κοπανίζουμε σπανάκι φρέσκο και πίνουμε το ζουμί. Επιπλέον βάζουμε το κοπανισμένο χόρτο πάνω στην πληγή. Για την ευκοιλιότητα: 1) Βράζουμε φύλλα και κορυφές από βάτο και πίνουμε το βραστό αυτό 2) Κοπανίζουμε μοσχοκάρυδο, καρύδα, μαστίχα, γαρύφαλλα, σκόρδο, πιπέρι και μαύρη σταφίδα και τρώμε από λίγο. Για την δυσκοιλιότητα Κοπανίζουμε καλά λίγο γλυκάνισο, λίγο γαρύφαλλο και λίγο κανέλλα και βάζουμε σε ζεστό νερό αυτή τη σκόνη και το πίνουμε.

πάμπολλα σχέδια!

Hamarat Abla'nın Hobi dünyası.

9 Σεπτεμβρίου

Karışık Şemalar (262 φωτογραφίες)   

                              

                              

 Στον παραπάνω σύνδεσμο πάμπολλα σχέδια!

Μόνο όρεξη νάχετε ! Καλή επιτυχία!

Ασπίδα κατά της χοληστερόλης η σοκολάτα

http://chocofuns.blogspot.gr/2013/09/blog-post_7466.html

Ασπίδα κατά της χοληστερόλης η σοκολάτα

Ο Δρ Ρουάι Χούι, σύμφωνα με τα αποτελέσματα οκτώ μελετών, στα οποίυ. α συμμετείχαν 19.300 άτομα, ισχυρίζεται ότι «Λογικές ποσότητες σοκολάτας μπορούν να μειώσουν τα επίπεδα κακής χοληστερόλης(LDL)». Στις έρευνες αποδείχθηκε ότι τα άτομα που κατανάλωναν περισσότερη σοκολάτα, είχαν χαμηλότερη αρτηριακή πίεση, και πως η χοληστερίνη μειώνετε περίπου 8 mg/dL.
Σημαντικό στοιχείο της έρευνας είναι το γεγονός ότι το κακάο της σοκολάτας, που θεωρείται το ευεργετικό συστατικό στην καταπολέμηση της χοληστερίνης, δεν επηρέασε τη χοληστερόλη σε τρεις από τις οκτώ μελέτες, καθώς επίσης δεν επηρέασε τη χοληστερόλη σε υγιή άτομα. Μονάχα όσοι κατανάλωναν μικρές ποσότητες σοκολάτας είχαν μείωση χοληστερίνης, ενώ αντιθέτως όσοι κατανάλωναν αρκετή σοκολάτα, δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα.
Τα στοιχεία αυτά ρίχνουν φως στις ευεργετικές ιδιότητες της σοκολάτας, καθώς και υπό ποιες προϋποθέσεις αυτές ισχύουν.
Η τελική διαπίστωση των ερευνητών, ήταν ότι οι πολυφαινόλες, συστατικό όπου υπάρχει άφθονο στα φρούτα και τα λαχανικά και έχουν αντιοξειδωτική δράση, υπάρχουν σε μεγάλες συγκεντρώσεις και στο κακάο, και άρα όσο πιο μαύρη είναι μια σοκολάτα, τόσο περισσότερη και η πολυφαινόλη.  
agronews.gr

ΠΗΓΗ ΕΜΠΕΔΩ

http://www.visaltis.net/2013/09/blog-post_9.html?spref=fb

ΠΗΓΗ ΕΜΠΕΔΩ-Η ΚΛΕΨΥΔΡΑ ΤΗΣ..ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

8:32 μ.μ. | Αναρτήθηκε από visaltis.net

«Κλέβει» εδώ και 5.500 χρόνια αλλά αντί να τιμωρηθεί τη λατρεύουν. Μεταμορφώθηκε από πηγή σε πηγάδι, σε εκκλησία με αγίασμα και σε προμαχώνα των αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης. Η πιο σημαντική φυσική πηγή της Ακρόπολης, η Κλεψύδρα, έφτασε να «δει» νεκρό τον Οδυσσέα Ανδρούτσο το καλοκαίρι του 1825 (1). «Μόνο οι ψαγμένοι» – όπως μας λένε οι φύλακες – φτάνουν σήμερα στις βορειοδυτικές υπώρειες της Ακρόπολης – στη συμβολή του αρχαίου Περιπάτου και της οδού των Παναθηναίων, όπου βρίσκεται κρυμμένη η «κλέφτρα» πηγή η οποία… πήρε το όνομά της επειδή το νερό της υψωνόταν και ξεχείλιζε όταν έπνεαν οι ετησίες και εξαφανιζόταν όταν εκείνες έπαυαν, ό,τι δηλαδή συνέβαινε και με τον Νείλο ποταμό.
Η ιστορία της κρήνης φαίνεται να αρχίζει περί το -3500, οπότε και ανοίγονται 22 φρέατα στο σημείο. Στα χρόνια του Κίμωνα (-470/60) αποκτά τη σημερινή της εικόνα με την αυλή, έργο που φαίνεται πως έμεινε στη μέση όταν ήρθε στην εξουσία ο Περικλής και έθεσε διαφορετικές προτεραιότητες.
Μπροστά από την Κλεψύδρα – εκεί όπου λατρευόταν η νύμφη Εμπεδώ και για το λόγο αυτό η κρήνη ονομαζόταν και Εμπεδώ – άρχιζε το τελευταίο και πιο ανηφορικό τμήμα της πομπής των Παναθηναίων, της μεγαλύτερης γιορτής στην Αθήνα προς τιμήν της θεάς Αθηνάς. Τον +2ο αι. γκρεμίζεται η στέγη της και μετατρέπεται σε πηγάδι και η πρόσβαση πλέον γίνεται μόνο από την Ακρόπολη μέσω εσωτερικής κλίμακας, ενώ από τον +1ο αιώνα και εξής πραγματοποιούνται ριζικές αναμορφώσεις στον χώρο της Κλεψύδρας λόγω των διαδοχικών κατολισθήσεων του βράχου.
Στα χρόνια του Ιουστινιανού (6ος αι.) αρχίζει να τροφοδοτεί δεξαμενή και τετρακόσια χρόνια μετά μετατρέπεται σε ναΰδριο των Αγίων Αποστόλων με αγίασμα.
Οι περιπέτειές της συνεχίζονται όσο περνούν οι αιώνες. Τον 13ο αι. περιβάλλεται με προμαχώνα και το 1822 ανακαλύπτεται εκ νέου από τον αρχαιολόγο Κυριάκο Πιττάκη για να έχουν νερό οι πολιορκημένοι Έλληνες στην Ακρόπολη, καθώς η κρήνη επικοινωνεί με τα Προπύλαια μέσω κλίμακας που έχει 69 σκαλοπάτια. Και πράγματι κατάφερναν να εφοδιάζονται με 1.600 οκάδες ημερησίως (2).

Έναν χρόνο αργότερα, μια επιγραφή μαρτυρεί πως μετατρέπεται και πάλι σε προμαχώνα από τον Οδυσσέα Ανδρούτσο. Το 1897 κατεδαφίζεται ο προμαχώνας και αποκαλύπτεται η Κλεψύδρα.
Η βόρεια πλευρά της Ακρόπολης (ορατή από την Πλάκα) όπου βρίσκεται η Κλεψύδρα, για πολλά χρόνια δεν ήταν προσβάσιμη στο κοινό. Σήμερα όμως, μετά τα έργα της ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας, διαμορφώθηκε ο Περίπατος που έζωνε την Ακρόπολη στην αρχαιότητα. Υπάρχει ένας άνετος διάδρομος επίσκεψης (από την οδό Θεωρίας ή από το θέατρο Διονύσου) σε όλα εκείνα τα άγνωστα εν πολλοίς μνημεία και δημοφιλή στην αρχαιότητα ιερά που στεγάζονταν σε σπήλαια, όπως και στην Κλεψύδρα.
Σήμερα το νερό αναβλύζει γάργαρο, καθώς όχι απλώς αρκεί για να ποτίζονται τα φυτά γύρω από την πηγή, αλλά όταν βρέχει, η ποσότητα είναι τόση που το νερό φτάνει ως την Αρχαία Αγορά. Η σημερινή εικόνα είναι με την αυλή-στρωμένη με ορθογώνιους πωρόλιθους διαστάσεων 23,30Χ11,60 μ. το πλακόστρωτο της αυλής της Κλεψύδρας, του τόπου όπου βρέθηκε δολοφονημένος ο Οδυσσέας Ανδρούτσος (1).
averoph.wordpress.com
(1) Σσ: Ὁ Ὀδυσσέας Ἀνδροῦτσος,βρέθηκε «σκηνοθετημένα» πεσμένος ἀπό τήν ἄλλη πλευρά τοῦ Βράχου,στήν νότια πλευρά τοῦ τείχους «…τό βλέπον πρός τό μέρος τοῦ Μακρυγιάννη…»
(2)…Οἱ Τοῦρκοι εἶχαν παραδοθῆ ἐξ αἰτίας τοῦ νεροῦ. Κοντὰ εἰς τὰ τείχη τοῦ κάστρου ἦταν ἕνα πηγάδι σκεπασμένο καὶ οἱ στραβοὶ δὲν τὸ ῾βλεπαν. Τὸ ηὕρανε οἱ Ἕλληνες καὶ στάθη ὁ Δυσσέας κι᾿ ὅλοι ἐμεῖς καὶ συνάξαμε τοὺς δύστυχους Ἀθηναίους κι᾿ ἀγωνίστηκαν τόσες μῆνες καὶ πλέρωναν κ᾿ ἔγινε μία ντάπια φοβερὴ κ᾿ ἔγινε ἕνα μὲ τὸ κάστρο καὶ τὸ νερὸ μπῆκε μέσα. Ἦταν ῾σ αὐτὸ πηγάδι καὶ μία ἐκκλησιούλα, τὸ νερό του γλυφό, ὅμως γερό. Ἂν ἔλειπε αὐτὸ τὸ πηγάδι, θὰ τὸ παθαίναμεν ἐμεῖς χερότερα ἀπὸ τοὺς Τούρκους…(Στρατ.Μακρυγιάννη – Ἀπομνημονεύματα,Βιβλίον Α´,Κεφ. ε’)

©visaltis.net 

Σαν σήμερα, 12 Σεπτεμβρίου 1829

Σαν σήμερα, 12 Σεπτεμβρίου 1829
Μάχη της Πέτρας με περιφανή νίκη των Ελλήνων στο στενό Πέτρας (μεταξύ Θηβών και Λιβαδειάς). Αυτή ήταν και η τελευταία μάχη της Ελληνικής Επανάστασης.
Λίγες μέρες μετά την λήξη της Δ' Εθνικής Συνέλευσης του Άργους, το φθινόπωρο του 1829, τελείωσε και η Ελληνική επανάσταση του 1821. Η παρέμβαση του Γαλλικού στρατού με την Εκστρατεία του Μωριά των 13-15.000 στρατιωτών που έδιωξαν τον Ιμπραήμ και τα στρατεύματά του τον προηγούμενο χρόνο και η προέλαση των Ρώσων στην Αδριανούπολη κατά το Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1828–1829 ανάγκασαν τον σουλτάνο να απομακρύνει από την Ελλάδα όλο τον στρατό. Ο Αρχηγός Ασλάν βέης διατάχτηκε να συνοδεύσει όσους Τούρκους παρέμειναν στην Αττική και Βοιωτία. Ο Ασλάν επιστρέφοντας από την Αθήνα ήταν αναγκασμένος να πορεύσει μέσα από το στενό πέρασμα της Πέτρας μεταξύ της Λειβαδιάς και των Θηβών. Εκεί τον περίμενε ο Δημήτριος Υψηλάντης, έτοιμος να υπερασπιστεί την διάβαση, και έτσι στις 12 Σεπτεμβρίου ο Ασλάν υπέστη δεινή ήττα και υπέγραψε συνθηκολόγηση. Με την συνθήκη αυτή οι Τούρκοι δέχτηκαν να εκκενώσουν την Ανατολική Ελλάδα, εξαιρούμενης της Ακρόπολης των Αθηνών και του φρουρίου Καραμπαμπά.

Το εγχειρίδιο της κακής μητέρας, κόρης και γιαγιάς

http://www.magikesselides.com/index.cfm?name=itemdetails&item_id=651#.UjDxYX8gXzY

Το εγχειρίδιο της κακής μητέρας, κόρης και γιαγιάς

Τρεις γυναίκες, τρεις γενιές, ένας χρόνος στη ζωή τους. Η Ναν, η γιαγιά, η Κάρεν, η κόρη της, και η Σάρλοτ, η κόρη της κόρης της.
Η Κάρεν ζητούσε πολλά απ' τη ζωή αλλά έμεινε έγκυος και αναγκάστηκε να αφήσει τα πάντα για το μωρό της, τη Σάρλοτ. Όλες οι ελπίδες της είναι πλέον στραμμένες στην κόρη της, για να πετύχει όλα όσα δεν κατάφερε η ίδια. Έλα, όμως, που το μήλο κάτω απ' την μηλιά θα πέσει. Και η Σάρλοτ θα μείνει έγκυος στα δεκάξι της. Το αποτέλεσμα; Μια μητέρα σκασμένη απ' το κακό της, μια κόρη μικρομεγάλη και μια γιαγιά χαμένη λόγω αλτσχάιμερ. Και οι τρεις στο ίδιο σπίτι...
Ένα ξεκαρδιστικό μυθιστόρημα, κεφάτο και τρυφερό, όπου το τώρα γεφυρώνει με μοναδικό τρόπο το χθες με το αύριο!