Σύκα, φρέσκα ή αποξηραμένα,

http://www.agrotikabook.gr

Σύκα, φρέσκα ή αποξηραμένα, για το έντερο, την αναιμία, την οστεοπόρωση, την πίεση, τον διαβήτη και την λίμπιντο

Σάβ, 2013-09-14 20:15
 

Το σύκο είναι ένα φρούτο που ευδοκιμεί κυρίως σε χώρες με εύκρατο κλίμα, όπως αυτό της νοτιοδυτικής Ασίας αλλά και της Μεσογείου.

 

Η συκιά είναι ένα δέντρο με μεγάλη ανθεκτικότητα στην ξηρασία, που χρειάζεται πολύ ήλιο για να παράγει εύγευστα φρούτα. Στη χώρα μας, όπου οι συνθήκες το επιτρέπουν, τα σύκα που παράγονται έχουν πλούσια γεύση. Τα φρέσκα σύκα είναι διαθέσιμα για περιορισμένο χρονικό διάστημα, προς το τέλος του καλοκαιριού, ωστόσο τα αποξηραμένα σύκα αποτελούν μια δημοφιλή επιλογή όλο το χρόνο.

Τα σύκα είναι γνωστά από την αρχαιότητα και φαίνεται ότι πρωτο- καλλιεργήθηκαν στην Αίγυπτο από όπου μεταφέρθηκαν στην Κρήτη και την υπόλοιπη Ελλάδα, γύρω στο 1500 π.Χ. H θρεπτική τους αξία είχε αναγνωριστεί από τους αρχαίους Έλληνες, αιώνες πριν από την επιστημονική κοινότητα, καθώς οι αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων κατανάλωναν πριν τα αγωνίσματα φρέσκα, αλλά και ξηρά σύκα.

 

Τα σύκα αποτελούν την καλύτερη φυτική πηγή ασβεστίου και φυτικών ινών. O Αμερικανικός Σύλλογος Διατροφής έχει καθορίσει ότι το αποξηραμένο σύκο είναι πλουσιότερο σε φυτικές ίνες, βιταμίνη Κ, χαλκό, μαγγάνιο, κάλιο, μαγνήσιο και ασβέστιο σε σχέση με τις ανθρώπινες ανάγκες.

Περιέχουν φυσικά και πολλά άλλα θρεπτικά συστατικά σε μικρότερες ποσότητες. Από αυτά ξεχωρίζουν τα αντιoξειδωτικά συστατικά, τη βιταμίνη C, τα φλαβονοειδή και τις πολυφαινόλες. Συνεπώς τα σύκα είναι πασίγνωστα για τις υπακτικές και τις αντιοξειδωτικές του ιδιότητες. Τέλος, ο σίδηρος, ο φώσφορος και το φυλλικό οξύ μπορούν να προσληφθούν από τα σύκα σε ικανοποιητικές ποσότητες.

 

Το διατροφικό προφίλ του σύκου φαίνεται στον παρακάτω πίνακα

Μια μέση ημερήσια κατανάλωση 100g / περίπου 5 σύκα περιέχει:

 

Σάκχαρα	55-60 g	Φώσφορος	163 mg
Πρωτεΐνες	4 g	Μαγνήσιο	91,5 mg
Λιπίδια	0g	Κάλιο	138 mg
Φυτικές Ίνες	6,7 g	Βιταμίνη Α	80 I.U.
Χοληστερόλη	0 mg	Βιταμίνη Β1	0,073 mg
Ασβέστιο	186 mg	Βιταμίνη Β2	0,072 mg
Σίδηρος	4,2 mg	Ενέργεια	217 kcal

 

 

Ευεργετικές επιδράσεις στον οργανισμό

 

Είναι φρούτο πολύ πλούσιο σε φυτικές ίνες και για αυτό και συστήνονται σε άτομα με κακή λειτουργία εντέρου και σε όσους έχουν πρόβλημα δυσκοιλιότητας.

 

Καταναλώνονται ωμά αλλά και αποξηραμένα και έχουν ιδιαίτερα γλυκιά γεύση. Ιδιαίτερα προσεκτικοί στην κατανάλωση σύκων θα πρέπει να είναι τα άτομα που έχουν γαστρεντερικές παθήσεις, λόγω των σπόριων που περιέχουν. Τα μικρά σποράκια που έχουν προκαλούν πρόβλημα σε άτομα με κολίτιδες ή άλλες γαστρεντερικές παθήσεις και έτσι πρέπει να αποφεύγονται.

 

Σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, τα σύκα, περιέχοντας σημαντικές ποσότητες σιδήρου και φυλλικού οξέος, αποτελούν πολύ καλή επιλογή για άτομα με αναιμία, για γυναίκες κατά τη διάρκεια της αδιαθεσίας, για τις εγκύους και τις θηλάζουσες.

Σίγουρα λόγω των αντιοξειδωτικών ιδιοτήτων του το σύκο βοηθά στη βελτίωση της υγείας του δέρματος, ενώ λόγω της υπακτικής του δράσης μπορεί να φανεί χρήσιμο σε άτομα δυσκοίλια ή σε άτομα με αιμορροΐδες.

 

Καρδιαγγειακή υγεία:

Τα σύκα περιέχουν πολύ μικρές ποσότητες νατρίου και πολύ υψηλές ποσότητες καλίου και μαγνησίου, με αποτέλεσμα να βοηθούν πολύ στον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης και στην αποφυγή της υπέρτασης. Η αυξημένη συγκέντρωση φυτικών ινών εξάλλου ευνοεί τη μείωση των επιπέδων χοληστερόλης. Τα αντιοξειδωτικά συστατικά των σύκων, όπως η βιταμίνη C, ελέγχουν τις συγκεντρώσεις των ελευθέρων ριζών αποτρέποντας την ανάπτυξη της αθηροσκλήρυνσης. Ο συνδυασμός των παραπάνω βοηθά στην καλύτερη καρδιαγγειακή λειτουργία.

 

Οστική πυκνότητα και «όπλο» κατά του καρκίνου:

Το ασβέστιο σε συνδυασμό με το κάλιο (το οποίο αποτρέπει την αποβολή ασβεστίου μέσω της διούρησης) επάγουν την καλή οστική πυκνότητα και δύναμη, ενώ προστατεύουν από την εμφάνιση οστεοπενίας, οστεοπόρωσης και αρθρίτιδας. Τα σύκα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να βοηθήσουν άτομα με αλλεργίες στα γαλακτοκομικά ή με σοβαρή δυσανεξία λακτόζης. Μεγάλο μέρος της μελέτης έχει επικεντρωθεί και στα πλεονεκτήματα για τη μείωση της πιθανότητας εμφάνισης καρκίνου του στήθους.

 

Έλεγχος ινσουλίνης και βάρους:

μόνο το φρούτο, αλλά και τα φύλλα της συκιάς, βοηθούν στη μείωση των επιπέδων γλυκόζης σε άτομα που ακολουθούν αγωγή ινσουλίνης.

Το φρούτο όσο και το εκχύλισμα φύλλων συκιάς χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια μαζί με τα γεύματα διαβητικών με σκοπό τον καλύτερο έλεγχο των επιπέδων γλυκόζης.

Παρότι τα σύκα περιέχουν αρκετή γλυκόζη, η μοναδική περιεκτικότητά τους σε φυτικές ίνες τα καθιστά απαραίτητα σε προγράμματα απώλειας βάρους.

 

Τα αποξηραμένα σύκα ενδείκνυνται τις κρύες νύχτες του χειμώνα για την ανακούφιση από τον πονόλαιμο. Αυτή που δρα ευεργετικά στον ερεθισμένο λαιμό, είναι η κολλώδης ουσία τους, η οποία όταν αναμιγνύεται με το νερό, διογκώνεται, και γίνεται «ασπίδα» απέναντι στον πόνο και τον ερεθισμό.


 

Βελτιώνουν τη σεξουαλική μας ζωή

Τα σύκα αποτελούν ένα φυσικό… αφροδισιακό. Το σύκο επιδρά στο ορμονικό σύστημα και απελευθερώνει τη διάθεση για σεξ.


Αποξηραμένα σύκα-Διατροφική αξία

Η ιδιαιτερότητα των σύκων όσον αφορά τη διατροφική τους αξία , είναι η πλούσια περιεκτικότητα τους σε ασβέστιο. Λόγω της μεγάλης περιεκτικότητας των ξηρών σύκων σε ασβέστιο μπορούν να καλύψουν το 17% της ημερήσιας συνιστώμενης ποσότητας για τον οργανισμό μας.

Αυτό που καθιστά τα αποξηραμένα σύκα ως ένα από τα ιδανικά σνακ για την καθημερινή διατροφή είναι η χαμηλή περιεκτικότητά τους σε λίπη και χοληστερόλη, ενώ είναι πλούσια και σε φυτικές ίνες που δημιουργεί μια αίσθηση πληρότητας στο στομάχι και έτσι βοηθούν στην απώλεια βάρους. Τα αποξηραμένα σύκα είναι καλές πηγές βιταμινών (βιταμίνη Κ, βιταμίνη Β 6, βιταμίνη C, βιταμίνη E).

 

Η θρεπτική τους αξία ανά 100 gr είναι η εξής:

Ενέργεια:	1040 Kj / 240 kcal
Πρωτεΐνες	3.6 gr
Υδατάνθρακες- Σάκχαρα	52.9 gr
Λίπη - Kορεσμένα:	1.6 gr
Φυτικές ίνες:	10.6 gr
Νάτριο:	0.07 gr

 

ΠΡΟΣΟΧΗ

Διαθέτουν περισσότερα σάκχαρα από άλλα φρούτα, χαρίζοντας και θερμίδες - εκτός από ενέργεια - σε όποιον τα καταναλώνει σε μεγάλες ποσότητες.

Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίνεται κατά το μάζεμα του σύκου, καθώς το φρούτο θα πρέπει να είναι ώριμο αλλά όχι υπερβολικά. Αξιοσημείωτο είναι ότι τα σύκα δεν ωριμάζουν άλλο αφού κοπούν και δεν διατηρούνται παρά μόνο λίγες μέρες στο ψυγείο. Κατά την αγορά τους θα πρέπει να προσέχουμε να είναι τρυφερά χωρίς να είναι πάρα πολύ μαλακά, η φλούδα τους να είναι λεία και να μην έχουν χτυπηθεί.

 

 

 

της Αγγελικής Μήλιου, βιολόγου

 http://medlabgr.blogspot.com

Ευχίδας,ο δρομέας που έδωσε την ζωή του

Μυθικη Αναζητηση.

4 ώρες πριν

Ευχίδας,ο δρομέας που έδωσε την ζωή του για να φέρει το ιερό πυρ των Δελφών στις Πλαταιές
<.Καλοκαίρι του 479 π.Χ. και η Μάχη των Πλαταιών μόλις έχει τελειώσει.Οι Πλαταιείς όμως πρέπει να εξαγνίσουν την Πόλη από το μίασμα που άφησαν πίσω τους οι βάρβαροι. έχουν μολύνει το πυρ που έκαιγε στον βωμό της. Το μίασμα θα φέρει κακοτυχία, λιμούς, δεινά.Το έργο αναλαμβάνει ο οπλίτης ημεροδρόμος Ευχίδας, ο οποίος καλείται να πάει τρέχοντας μέχρι τους Δελφούς και να επιστρέψει φέρνοντας καθαρή καινούργια φωτιά, που θα την πάρει από το ιερό του Απόλλωνα στους Δελφούς...http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/04/blog-post_4168.html

«Συνάντηση 2 Πολιτισμών»

Ελένη Μπετεινάκη.

4 ώρες πριν

Μόλις κυκλοφόρησε ο νέος τόμος «Συνάντηση 2 Πολιτισμών», μια συλλογή Μελετημάτων Κρητικού και Ιταλικού Θεματολογίου από τις εκδόσεις « Δοκιμάκης» - Η επιμέλεια του τόμου αυτού ανήκει στους : Αθανασία Γ. Δρακούλη, Σοφία Α. Μαμιδάκη και Κατερίνα Ζωγραφιστού – Βλαχάκη - Σύμβουλος έκδοσης είναι ο κ. Ζαχαρίας Καραταράκης.


Πρόκειται για μια συλλογική εργασία με στόχο να αναδειχθεί η πολλαπλή σχέση της Βενετίας με την Κρήτη, ιδιαίτερα μέσα από τη γλώσσα. Ανθολογούνται αξιόλογες σχετικές μελέτες από κορυφαίους πανεπιστημιακούς καθηγητές, ειδικούς στο θέμα και παράλληλα γίνεται προσπάθεια σύνταξης λεξιλογίου, όπου καταγράφονται και ερμηνεύονται μετά από εξαντλητική έρευνα όλες οι λέξεις με ιταλική ετυμολογική προέλευση, που διατηρούνται σήμερα στην ομιλουμένη κρητική διάλεκτο.

Αποτελεί τη βάση για μια ευρύτερη θεσμική προσπάθεια, ώστε να ερευνηθούν οι δεσμοί της Κρήτης με τη Βενετία σε όλες τις παραμέτρους, που αφορούν την ιστορία και τον πολιτισμό με στόχο την ανάπτυξη των σχέσεων της Κρήτης με όλους τους Μεσογειακούς λαούς και ιδιαίτερα την Ιταλία. Έχει καταβληθεί ιδιαίτερη προσπάθεια για την επιστημονική εγκυρότητα και η μελέτη του έργου αυτού θα εμπλουτίσει τις γνώσεις των αναγνωστών και θα συμβάλει στην αυτογνωσία μας.

Γιατί όπως λέει και στον πρόλογο του βιβλίου :

« Απ΄ό,τι κάλλη έχει άνθρωπος, τα λόγια έχουν τη χάρη

Να κάμουσι κάθε καρδιά παρηγοριά να πάρη

Κι απού κατέχει να μιλή με γνώση και με τρόπο

Κάνει και κλαίσι και γελούν τα μάτια των ανθρώπω .»

( Ερωτόκριτος, Μέρος Α΄, στίχ. 887-890, Κριτική έκδοση , Στυλ. Αλεξίου, Ερμής, Αθήνα 1980)

ISBN : 978-960-93-4988-8

Κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία

Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού. 14/9

Μυθικη Αναζητηση.

4 ώρες πριν

Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού.
"Αν από τα 3.400.000 Έλληνες που ζούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1914 αφαιρέσουμε το 1.200.000 που ήρθαν στην Ελλάδα ως πρόσφυγες, τις 300.000 κατοίκους της Κωνσταντινούπολης-Ίμβρου-Τενέδου που δεν συμμετείχαν στην ανταλλαγή και τις 400.000 που υπολογίζεται ότι κατέφυγαν στη Σοβ.Ένωση και αλλού, μένει ένα υπόλοιπο 1.500.000 ατόμων, που πρέπει να υπήρξαν θύματα της τουρκικής θηριωδίας...http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/09/blog-post_7997.html

Μ. Καραγάτσης (23 Ιουνίου 1908- 14 Σεπτεμβρίου 1960)

Ο Μ. Καραγάτσης (23 Ιουνίου 1908- 14 Σεπτεμβρίου 1960) ήταν Ἐλληνας πεζογράφος, ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της "Γενιάς του '30". Το πραγματικό του όνομα ήταν Δημήτριος Ροδόπουλος. Το ψευδώνυμο Καραγάτσης προήλθε από το δέντρο πτελέα ή καραγάτσι στο εξοχικό της οικογένειάς του στη Ραψάνη της Θεσσαλίας, όπου περνούσε τα περισσότερα εφηβικά καλοκαίρια του. Εκεί συνήθιζε να διαβάζει καθισμένος κάτω από ένα καραγάτσι που βρισκόταν στον περίβολο της εκκλησίας του χωριού. Το "Μ." του ψευδωνύμου του προήλθε πιθανότατα από το ρώσικο όνομα "Μίτια" (ρωσική εκδοχή του Δημήτρης), με το οποίο τον αποκαλούσαν φίλοι και συμφοιτητές του, λόγω της μεγάλης του αγάπης για τον Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι και ιδιαίτερα για το έργο "Αδερφοί Καραμαζώφ". Το γεγονός ότι υπέγραφε τα έργα του ως "Μ. Καραγάτσης" προκάλεσε σύγχυση σε αρκετούς φιλολόγους, που συχνά ερμήνευαν το "Μ" ως Μιχάλης, λόγω των ηρώων του, Μιχάλη Καραμάνου (στον Γιούγκερμαν) και Μιχάλη Ρούση (στον Μεγάλο ύπνο), που θεωρούνται περσόνες του συγγραφέα.[1]

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1908. Ο πατέρας του, Γεώργιος Ροδόπουλος, ήταν δικηγόρος και πολιτικός, με καταγωγή από την Πάτρα, αλλά εγκατεστημένος στη Λάρισα. Η μητέρα του, Ανθή, καταγόταν από τον Τύρναβο. Ο συγγραφέας ήταν το πέμπτο και τελευταίο παιδί της οικογένειας, με μεγάλη διαφορά ηλικίας από τα αδέλφια του (18 χρόνια από το πρώτο και 12 από το τέταρτο).

Πέρασε την παιδική του ηλικία σε διάφορες πόλεις εξ αιτίας των μετακινήσεων της οικογένειάς του: το Δημοτικό το παρακολούθησε στη Λάρισα και το Γυμνάσιο το τελείωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου τον έστειλε ο πατέρας του ως τιμωρία, επειδή είχε πλαστογραφήσει την υπογραφή του σε σχολικό έλεγχο. Μετά την ολοκλήρωση της βασικής εκπαίδευσης γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γκρενόμπλ, στη Γαλλία. Για οικονομικούς λόγους επέστρεψε στην Αθήνα, ένα χρόνο μετά, και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ' όπου αποφοίτησε το 1930. Εκεί μάλιστα είχε συμφοιτητές και άλλους λογοτέχνες, όπως τους Οδ. Ελύτη, Αγγ. Τερζάκη, Γ. Θεοτοκά.

Στην εφηβική του ηλικία έγραφε ποιήματα, σύντομα όμως εγκατέλειψε την ενασχόληση με την ποίηση και στραφήκε στην πεζογραφία. Ως πεζογράφος πρωτοεμφανίστηκε το 1927 με το διήγημα "Η κυρία Νίτσα", το οποίο υποβλήθηκε στο διαγωνισμό της Νέας Εστίας και πήρε τον 3ο έπαινο. Ήταν αυτοβιογραφικό διήγημα εμπνευσμένο από τον παιδικό του έρωτα για μια εικοσάχρονη δασκάλα του στο δημοτικό σχολείο στη Λάρισα. Το πρώτο του μυθιστόρημα ήταν Ο συνταγματάρχης Λιάπκιν, το 1933. Προηγουμένως είχε δημοσιεύσει πολλά διηγήματα, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως νομικός σύμβουλος σε μια Ανώνυμη Εταιρεία Ασφαλειών. Από το 1946 ανέλαβε τη θεατρική στήλη της εφημερίδας Βραδυνή και το 1952 άρχισε να εργάζεται στη διαφημιστική εταιρεία ΑΔΕΛ. Το 1956 και το 1958 ήταν υποψήφιος βουλευτής με το κόμμα των Προοδευτικών του Σπ. Μαρκεζίνη. Δεν είχε κάνει καμία προεκλογική προετοιμασία και όπως ήταν φυσικό, απέτυχε και τις δύο φορές. Όταν κάποιος τον ρώτησε γιατί είχε θέσει υποψηφιότητα, απάντησε ότι το έκανε για να πάρει ψήφους από τον αδερφό του Κωνσταντίνο Ροδόπουλο, υποψήφιο με την ΕΡΕ.

Το 1958 έπαθε ένα σοβαρό έμφραγμα, που οδήγησε στη σταδιακή αποξένωσή του από τους φιλικούς κύκλους. Συνέχισε όμως να εργάζεται και να γράφει: είχε ξεκινήσει το έργο Το 10, που θα ήταν το πρώτο μέρος μιας τετραλογίας. Δεν πρόλαβε όμως να το ολοκληρώσει: στις 13 Σεπτεμβρίου 1960 έπαθε έμφραγμα και λίγες ώρες μετά, στις 04:15 τα ξημερώματα της 14ης Σεπτεμβρίου, πέθανε.
Έργο

Τα πρώτα έργα του Καραγάτση, από το 1925 ως το 1933, ήταν διηγήματα. Από αυτά, όσα γράφτηκαν πριν από το 1927, δεν τα εξέδωσε ο ίδιος. Το 1933, με το μυθιστόρημα Συνταγματάρχης Λιάπκιν, εγκαινιάστηκε η ώριμη περίοδος της πεζογραφίας του. Τα τρία πρώτα μυθιστορήματά του, Συνταγματάρχης Λιάπκιν, Χίμαιρα, Γιούγκερμαν, αποτελούν μια τριλογία με τίτλο Εγκλιματισμός κάτω από τον Φοίβο. Κοινό τους θέμα είναι η αποτυχημένη προσπάθεια τριών ξένων που βρέθηκαν στην Ελλάδα να προσαρμοστούν: ο συνταγματάρχης Λιάπκιν ήταν υπαρκτό πρόσωπο, ο Ρώσος στρατιωτικός Βασίλι Βασίλιεβιτς Νταβίντωφ, ο οποίος μετά τη Ρωσική Επανάσταση βρέθηκε στη Λάρισα, όπου εργαζόταν στη Γεωργική Σχολή. Ο κεντρικός ήρωας του Γιούγκερμαν ήταν επίσης Ρώσος στρατιωτικός, ο οποίος εξελίχθηκε σε μεγάλο οικονομικό παράγοντα της Αθήνας. Η ηρωίδα της Χίμαιρας, Μαρίνα, ήταν Γαλλίδα, παντρεμένη με Έλληνα ναυτικό, που ζούσε στη Σύρο. Και οι τρεις ήρωες απέτυχαν να "εγκλιματιστούν" και τελικά οδηγήθηκαν στην καταστροφή.

Επόμενος σημαντικός σταθμός στην πεζογραφία του ήταν το Χαμένο νησί, έργο που ξεχωρίζει από την υπόλοιπη πεζογραφία του εξ αιτίας της απόστασής του από το ρεαλισμό και τη σύγχρονη πραγματικότητα. (Ο ίδιος το χαρακτήρισε "φανταστική νουβέλα"). Κεντρικός ήρωας του έργου είναι ο Γερόλυμος Αβαράτος, δεύτερος πλοίαρχος και μοναδικός επιζών από το πλήρωμα ενός πλοίου που ναυάγησε στην Τήλο. Ο ήρωας αναγκάστηκε να μείνει στο νησί για καιρό εξαιτίας άσχημων καιρικών συνθηκών. Σταδιακά οι κάτοικοι του νησιού παρατήρησαν περίεργα κλιματολογικά φαινόμενα, διαπίστωσαν ότι οι πυξίδες έδιναν λανθασμένες συντεταγμένες και τέλος αποκαλύφθηκε ότι το νησί είχε αποκοπεί από την υφαλοκρηπίδα και έπειτα από ταξίδι στη θάλασσα σταθεροποιήθηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό με το όνομα Ταϊλί.

Στη συνέχεια ο συγγραφέας επιχείρησε να γράψει μια ευρεία, ιστορικού περιεχομένου σύνθεση, με γενικό τίτλο Ο κόσμος που πεθαίνει. Η σειρά θα περιελάμβανε 10 βιβλία που θα αναφέρονταν στην ιστορία μιας οικογένειας από το 1821 ως τη σύγχρονη εποχή. Από αυτά έγραψε τελικά μόνο τρία: Ο κοτζάμπασης του Καστρόπυργου, Αίμα χαμένο και κερδισμένο, Τα στερνά του Μίχαλου. Ο ήρωας του Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου, Μίχαλος Ρούσης, ήταν έλληνας προεστός που αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους και αλλαξοπίστησε, για να σώσει τη ζωή του. Η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα από τη ζωή ενός προγόνου του, του Μήτρου Ροδηθάνα ή Ροδόπουλου.

Παρ' όλο που ο συγγραφέας δεν ολοκλήρωσε αυτή τη σύνθεση, συνέχισε να ενδιαφέρεται για ιστορικά θέματα και να εμπνέεται από αυτά: έκανε την απόπειρα να γράψει ένα καθαρά ιστορικό έργο, την Ιστορία των Ελλήνων, από το οποίο έγραψε τελικά μόνο τον πρώτο τόμο για την αρχαία Ελλάδα και έγραψε τη μυθιστορηματική βιογραφία Βασίλης Λάσκος, για τον πλοίαρχο του υποβρυχίου "Κατσώνης". Το τελευταίο έργο του σχετικό με την ιστορία έχει τελείως διαφορετικό χαρακτήρα: το Σέργιος και Βάκχος, με πρωταγωνιστές τους Αγίους Σέργιο και Βάκχο, είναι σατιρική και καυστική κριτική και απομυθοποίηση της Ιστορίας.

Προς το τέλος της ζωής του σχεδίαζε άλλη μια ενότητα τεσσάρων έργων, από την οποία πρόλαβε να ξεκινήσει μόνο Το 10. Το έργο διαδραματίζεται σε μια λαϊκή πολυκατοικία του Πειραιά. Μάλιστα ο συγγραφέας επισκεπτόταν κάθε πρωί το λιμάνι και παρατηρούσε την κίνηση και τη ζωή εκεί για να αντλήσει υλικό. Το τμήμα που πρόλαβε να γράψει μας αφήνει να υποθέσουμε ότι, αν ολοκληρωνόταν, το έργο θα ήταν σίγουρα ένα από τα καλύτερά του.

Ο χαρακτηρισμός που απέδωσαν οι περισσότεροι κριτικοί της λογοτεχνίας στον Καραγάτση ήταν «γεννημένος πεζογράφος». Όλοι αναγνώριζαν την αφηγηματική του ευχέρεια και τη δημιουργική φαντασία του. Ειδικά η φαντασία του είναι αυτό που τον ξεχωρίζει από τους περισσότερους πεζογράφους και όχι μόνο αυτούς της γενιάς του ‘30. Πολλοί τον κατηγόρησαν ως προχειρογράφο, που δεν ενδιαφερόταν για την επιμέλεια της μορφής των έργων του. Η αλήθεια είναι ότι τα χειρόγραφά του δείχνουν ότι σπάνια έκανε αλλαγές στα έργα του, αλλά αυτό αποδεικνύει ακριβώς την αφηγηματική ευχέρεια που έλειπε από πολλούς συγγραφείς της γενιάς του.
Κατάλογος έργων
Μυθιστορήματα

Ο συνταγματάρχης Λιάπκιν, 1933
Χίμαιρα, 1936. Αναθεωρημένο ως Η Μεγάλη Χίμαιρα, 1953
Γιούγκερμαν, 1938
Τα στερνά του Γιούγκερμαν, 1941 (προηγούμενη μορφή του έργου ήταν οι δύο νουβέλες Το βουνό των λύκων και Ο γυρισμός του Γιούγκερμαν)
Λειτουργία σε λα ύφεσις, 1943
Νυχτερινή ιστορία, 1943
To χαμένο νησί , 1943
Ο κοτζάμπασης του Καστρόπυργου, 1944
Ο μεγάλος ύπνος, 1946
Ένας χαμένος κόσμος, 1946
Αίμα χαμένο και κερδισμένο, 1947
Τα στερνά του Μίχαλου, 1949
Άμρι α Μούγκου (Στο χέρι του Θεού), 1954
Ο θάνατος κι ο Θόδωρος, 1954
Ο κίτρινος φάκελος (Α΄και Β΄), 1956
Το Μυθιστόρημα των Τεσσάρων, μαζί με τους Ηλ.Βενέζη, Αγγ. Τερζάκη, Στ. Μυριβήλη, 1958
Σέργιος και Βάκχος (Α΄και Β΄), 1959
Το 10 (ημιτελές), 1964
Η θαυμαστή ιστορία των αγίων Σέργιου και Βάκχου, 1973

Συλλογές διηγημάτων

Το συναξάρι των αμαρτωλών, 1935
Η λιτανεία των ασεβών, 1940
Νυχτερινή ιστορία, 1943
Το μπουρίνι, 1943
Πυρετός 1945
Το νερό της βροχής, 1950
Το μεγάλο συναξάρι, 1951
Η μεγάλη λιτανεία, 1956
Νεανικά διηγήματα, 1993
Ιστορίες αμαρτίας και αγιοσύνης, 2000
’’Η κυρία Νίτσα’’,1927

Κριτική

Μ. Καραγάτση, Κριτική Θεάτρου, 1946-1960. Πρόλογος Κώστας Γεωργουσόπουλος. Εισαγωγή-Επιμέλεια: Ιωσήφ Βιβιλάκης, έκδοση Βιβλιοπωλείον της «Εστίας», Αθήνα 1999.

Άλλα έργα

Βασίλης Λάσκος, 1948, μυθιστορηματική βιογραφία
Η Ιστορία των Ελλήνων, 1952
σενάριο της κινηματογραφικής ταινίας "Καταδρομή", που σκηνοθέτησε ο ίδιος
Το μπαρ Ελδοράδο, θεατρικό, 1946
Κάρμεν, θεατρικό, 1948
Περιπλάνηση στον κόσμο, 2002, ταξιδιωτικό

http://el.wikipedia.org/wiki/Μ._Καραγάτσης

Τ' άκουσες Πατέρα;

Μυθικη Αναζητηση.

4 ώρες πριν

Τ' άκουσες Πατέρα; Σε λένε ψεύτη..
<.."Δεν παίρνω το παιδί μου (εσένα 6 χρονών)και να πάω μια βόλτα μέχρι την παραλία,έτσι όπως είμαι, χωρίς ούτε μία ζακέτα..."..
Και επήγατε,αλλά εκεί συνωστιστήκατε μαζί με κάτι άλλους, χιλλιάδες άλλους,και πάνω στον συνωστισμό,μπήκατε σε ένα καράβι και είπε η γιαγιά...:
"Ωραίος καιρός για βαρκάδα μέχρι τον Πειραιά..."και φεύγοντας η γιαγιά και εσύ από το αρχοντικό σας είπατε....
"Τι να το κάνουμε τέτοιο αρχοντικό τώρα που θα συνωστισθούμε;...δεν του βάζουμε μια φωτιά να δούμε αν βγάζει ωραίες φλόγες;"
Και το κάψατε.....http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/09/blog-post_14.html#

Σαν σήμερα, 14 Σεπτεμβρίου 2001

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!

4 ώρες πριν

Σαν σήμερα, 14 Σεπτεμβρίου 2001

Πέθανε ο Έλληνας τραγουδιστής Στέλιος Καζαντζίδης. Συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους τραγουδιστές του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού.

Ο πρώτος άνθρωπος που εκτίμησε τη φωνή του ήταν κάποιο αφεντικό του, που καθώς τον άκουσε την ώρα της δουλειάς, του χάρισε μια κιθάρα. Δάσκαλος του Καζαντζίδη υπήρξε ο Στέλιος Χρυσίνης, ένας τυφλός συνθέτης.

14 Σεπτεμβρίου ... Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος

Bigbook.gr.

4 ώρες πριν

14 Σεπτεμβρίου ...
Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος
Η Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος καθιερώθηκε με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων στις 24 Σεπτεμβρίου 1998 και τιμάται κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου. Την πρωτοβουλία είχαν τρεις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με μικρασιατική καταγωγή, ο Γιάννης Καψής, ο Γιάννης Διαμαντίδης και ο Γιάννης Χαραλάμπους, οι οποίοι κατέθεσαν τη σχετική πρόταση νόμου στις 12 Μαΐου 1997. Στην εισηγητική έκθεση ανέφεραν, μεταξύ άλλων, ότι:

“
Η κατάρρευση των ελληνικών δυνάμεων το 1922 στη Μικρά Ασία, οι σφαγές, λεηλασίες και η προσφυγιά που ακολούθησαν, αποτελούν το αποκορύφωμα μιας συστηματικής προσπάθειας εξόντωσης του ελληνικού στοιχείου από τα χώματα της Μικρά Ασίας, που έβαλε τέρμα στην τρισχιλιετή παρουσία του στην πέραν του Αιγαίου Ελλάδα, μια περιοχή όπου αναπτύχθηκε η ωριμότερη φάση του ελληνικού πολιτισμού […] την τερατώδη αυτή γερμανική σύλληψη πρώτοι οι Νεότουρκοι ανέλαβαν να κάνουν πράξη. Και κοντά στις βάρβαρες ασιατικές μεθόδους του βίαιου εξισλαμισμού, του γενιτσαρισμού και των κατά τακτά διαστήματα φυλετικών εκκαθαρίσεων ήρθε να προστεθεί η τευτονική ψυχρή μεθοδικότητα με τη λειτουργία των περίφημων ταγμάτων εργασίας.


Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/worldays/306#ixzz2eqOZzQnk

ο Μεγάλος Ύπνος του Μ.Καραγάτση

http://www.cretalive.gr/history/view/14-septembriou-1960-o-megalos-upnos-tou-m.karagatsh/105868

14 Σεπτεμβρίου 1960, ο Μεγάλος Ύπνος του Μ.Καραγάτση

Ήταν ο καλύτερος με διαφορά στη γενιά του. Ο χαρακτηρισμός που απέδωσαν οι περισσότεροι κριτικοί της λογοτεχνίας στον Καραγάτση ήταν «γεννημένος πεζογράφος».

Ήταν ο καλύτερος με διαφορά στη γενιά του. Ο χαρακτηρισμός που απέδωσαν οι περισσότεροι κριτικοί της λογοτεχνίας στον Καραγάτση ήταν «γεννημένος πεζογράφος». Όλοι αναγνώριζαν την αφηγηματική του ευχέρεια και τη δημιουργική φαντασία του. Ειδικά η φαντασία του είναι αυτό που τον ξεχωρίζει από τους περισσότερους πεζογράφους και όχι μόνο αυτούς της γενιάς του ‘30. Πολλοί τον κατηγόρησαν ως προχειρογράφο, που δεν ενδιαφερόταν για την επιμέλεια της μορφής των έργων του. Η αλήθεια είναι ότι τα χειρόγραφά του δείχνουν ότι σπάνια έκανε αλλαγές στα έργα του, αλλά αυτό αποδεικνύει ακριβώς την αφηγηματική ευχέρεια που έλειπε από πολλούς συγγραφείς της γενιάς του.
Ο Καραγάτσης δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το έργο του. Γράφοντας το 10 έφυγε από τη ζωή, στις 14 Σεπτεμβρίου 1960.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1908. Ο πατέρας του, Γεώργιος Ροδόπουλος, ήταν δικηγόρος και πολιτικός, με καταγωγή από την Πάτρα, αλλά εγκατεστημένος στη Λάρισα.  
Πέρασε την παιδική του ηλικία σε διάφορες πόλεις εξ αιτίας των μετακινήσεων της οικογένειάς του: το Δημοτικό το παρακολούθησε στη Λάρισα και το Γυμνάσιο το τελείωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου τον έστειλε ο πατέρας του ως τιμωρία, επειδή είχε πλαστογραφήσει την υπογραφή του σε σχολικό έλεγχο. Μετά την ολοκλήρωση της βασικής εκπαίδευσης γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γκρενόμπλ, στη Γαλλία. Για οικονομικούς λόγους επέστρεψε στην Αθήνα, ένα χρόνο μετά, και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ' όπου αποφοίτησε το 1930. Εκεί μάλιστα είχε συμφοιτητές και άλλους λογοτέχνες, όπως τους Οδ. Ελύτη, Αγγ. Τερζάκη, Γ. Θεοτοκά.
               το έργο
Στην εφηβική του ηλικία έγραφε ποιήματα, σύντομα όμως εγκατέλειψε την ενασχόληση με την ποίηση και στραφήκε στην πεζογραφία. Ως πεζογράφος πρωτοεμφανίστηκε το 1927 με το διήγημα "Η κυρία Νίτσα", το οποίο υποβλήθηκε στο διαγωνισμό της Νέας Εστίας και πήρε τον 3ο έπαινο. Ήταν αυτοβιογραφικό διήγημα εμπνευσμένο από τον παιδικό του έρωτα για μια εικοσάχρονη δασκάλα του στο δημοτικό σχολείο στη Λάρισα. α τρία πρώτα μυθιστορήματά του, Συνταγματάρχης Λιάπκιν, Χίμαιρα, Γιούγκερμαν, αποτελούν μια τριλογία με τίτλο Εγκλιματισμός κάτω από τον Φοίβο. Κοινό τους θέμα είναι η αποτυχημένη προσπάθεια τριών ξένων που βρέθηκαν στην Ελλάδα να προσαρμοστούν: ο συνταγματάρχης Λιάπκιν ήταν υπαρκτό πρόσωπο, ο Ρώσος στρατιωτικός Βασίλι Βασίλιεβιτς Νταβίντωφ, ο οποίος μετά τη Ρωσική Επανάσταση βρέθηκε στη Λάρισα, όπου εργαζόταν στη Γεωργική Σχολή. Ο κεντρικός ήρωας του Γιούγκερμαν ήταν επίσης Ρώσος στρατιωτικός, ο οποίος εξελίχθηκε σε μεγάλο οικονομικό παράγοντα της Αθήνας. Η ηρωίδα της Χίμαιρας, Μαρίνα, ήταν Γαλλίδα, παντρεμένη με Έλληνα ναυτικό, που ζούσε στη Σύρο. Και οι τρεις ήρωες απέτυχαν να "εγκλιματιστούν" και τελικά οδηγήθηκαν στην καταστροφή.
Επόμενος σημαντικός σταθμός στην πεζογραφία του ήταν το Χαμένο νησί, έργο που ξεχωρίζει από την υπόλοιπη πεζογραφία του εξ αιτίας της απόστασής του από το ρεαλισμό και τη σύγχρονη πραγματικότητα. (Ο ίδιος το χαρακτήρισε "φανταστική νουβέλα"). Κεντρικός ήρωας του έργου είναι ο Γερόλυμος Αβαράτος, δεύτερος πλοίαρχος και μοναδικός επιζών από το πλήρωμα ενός πλοίου που ναυάγησε στην Τήλο. Ο ήρωας αναγκάστηκε να μείνει στο νησί για καιρό εξαιτίας άσχημων καιρικών συνθηκών. Σταδιακά οι κάτοικοι του νησιού παρατήρησαν περίεργα κλιματολογικά φαινόμενα, διαπίστωσαν ότι οι πυξίδες έδιναν λανθασμένες συντεταγμένες και τέλος αποκαλύφθηκε ότι το νησί είχε αποκοπεί από την υφαλοκρηπίδα και έπειτα από ταξίδι στη θάλασσα σταθεροποιήθηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό με το όνομα Ταϊλί.
Στη συνέχεια ο συγγραφέας επιχείρησε να γράψει μια ευρεία, ιστορικού περιεχομένου σύνθεση, με γενικό τίτλο Ο κόσμος που πεθαίνει. Η σειρά θα περιελάμβανε 10 βιβλία που θα αναφέρονταν στην ιστορία μιας οικογένειας από το 1821 ως τη σύγχρονη εποχή. Από αυτά έγραψε τελικά μόνο τρία: Ο κοτζάμπασης του Καστρόπυργου, Αίμα χαμένο και κερδισμένο, Τα στερνά του Μίχαλου. Ο ήρωας του Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου, Μίχαλος Ρούσης, ήταν έλληνας προεστός που αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους και αλλαξοπίστησε, για να σώσει τη ζωή του. Η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα από τη ζωή ενός προγόνου του, του Μήτρου Ροδηθάνα ή Ροδόπουλου.
Το 1956 και το 1958 ήταν υποψήφιος βουλευτής με το κόμμα των Προοδευτικών του Σπ. Μαρκεζίνη. Δεν είχε κάνει καμία προεκλογική προετοιμασία και όπως ήταν φυσικό, απέτυχε και τις δύο φορές. Όταν κάποιος τον ρώτησε γιατί είχε θέσει υποψηφιότητα, απάντησε ότι το έκανε για να πάρει ψήφους από τον αδερφό του Κωνσταντίνο Ροδόπουλο, υποψήφιο με την ΕΡΕ.!

Έχω δει τον ουρανό - Γιώργος Σαραντάρης Ἀπὸ τὴ συλλογὴ «Σὰν Πνοὴ τοῦ Ἀέρα»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

4 ώρες πριν

Έχω δει τον ουρανό

Ἔχω δεῖ τὸν οὐρανὸ μὲ τὰ μάτια μου
Μὲ τὰ μάτια μου ἄνοιξα τὰ μάτια του
Μὲ τὴ γλῶσσα μου μίλησε
Γίναμε ἀδελφοὶ καὶ κουβεντιάσαμε

Στρώσαμε τραπέζι καὶ δειπνήσαμε
Σὰν νὰ ἦταν ὁ καιρὸς ὅλος μπροστά μας

Καὶ θυμᾶμαι τὸν ἥλιο ποὺ γελοῦσε

Πού γελοῦσε καὶ δάκρυζε θυμᾶμαι

Γιώργος Σαραντάρης
Ἀπὸ τὴ συλλογὴ «Σὰν Πνοὴ τοῦ Ἀέρα».